• Welcome to Tamil Brahmins forums.

    You are currently viewing our boards as a guest which gives you limited access to view most discussions and access our other features. By joining our Free Brahmin Community you will have access to post topics, communicate privately with other members (PM), respond to polls, upload content and access many other special features. Registration is fast, simple and absolutely free so please, join our community today!

    If you have any problems with the registration process or your account login, please contact contact us.

A poem a day to keep all agonies away!

[FONT=comic sans ms,sans-serif]# 23 (B). SAAROOPYA MUKTHI.

Siva took the form of a very old man and reached Gowri's house.He told her that he was terribly hungry. Gowri wanted to offer him food but the doors were locked!

The old man told her, "If you touch the doors with your hands, they will open." She tried it and the doors opened. She set to work in the kitchen while the tired old man rested for a while.

She served him tasty food till his hunger disappeared. But a strange thing happened then. The old man was now transformed to a very young handsome man!

His holy ash was transformed into sandal paste and his rudraaksham into golden beads! He was more handsome than Manmatha himself!

Gowri was shaken by this transformation. She hid herself in a corner of the house. The wedding party returned at that moment. The handsome young man now became a small baby. He started kicking his legs and crying very loudly.

The wedding party was bewildered to see the doors of the house wide open and a strange child crying in the house.
They threw out of the house Gowri along with the baby.

Not knowing what to do, Gowri kept on chanting the Paraasakthi mahaamantra.

Suddenly the baby vanished from her hands. Flowers rained from the sky. Gowri was blessed with Saaroopya mukthi.

She was transformed to another Uma Devi! Both the Uma Devis merged! Then they merged with Lord Siva and left for their heavenly abode.
[/FONT]
 
# 24. கால் மாறி ஆடியது.

# 24 . (a ). உடல் வேதனை!

ராஜசேகரனுக்கு மகுடம் சூட்டி அவனை
ராஜா ஆக்கினான் விக்கிரம பாண்டியன்;
சிவபெருமானின் தாமரைத் திருவடிகளில்
கவலையின்றிக் கலந்து விட்டான் அவன்.

ஆய கலைகள் என்னும் அறுபது நான்கினில்
தூய பரதம் மட்டும் பயிலவில்லை மன்னன்,
முக்தி அளிக்கும் நாயகன் நடனத்தில் அவன்
பக்தி கொண்டிருந்ததே அதன் மெய்க் காரணம்.

அரசு புரிந்து வந்தான் அதே காலத்தில்,
கரிகால் பெருவளவன் சோழ நாட்டினில்;
அறுபது நான்கு கலைகளையும் கற்றவன்,
அரசர்களில் தன்னிகரில்லாது விளங்கினான்.

விழா ஒன்றில் பங்கு கொள்ள வந்தது கவிஞர்
குழாம் ஒன்று பாண்டிய நாட்டுக்கு அப்போது.
"சகல கலா வல்லவர் கரிகாலர் ஆவார்;
சகல கலா வல்லவர் நீர் அல்லர்!" என்றது!

"இதுவும் அரனின் விருப்பம் தானோ?" என
அதுவரை பயிலாத பரத கலை பயின்றான்;
புகழ் பெற்ற ஆசிரியர்களை வரவழைத்து,
மகிழ்வித்து பொன், பொருள், வாரி அளித்து!

சுவைகள் ஒன்பது, மெய்ப்பாடுகள் பத்து;
வகைகள் அபிநயத்தின் இருபது நான்கு;
தாளங்கள் ஏழு, கதிகள் ஐந்து இவற்றைத்
தாளாத காதலுடன் பயின்றான் ராஜசேகரன்.

நடனம் ஆடிய பிறகு அவனுக்கு ஏற்பட்டது,
உடல் வலிகள் தவறாமல் தினம் தினம்;
ஒரு காலில் நிற்கும் சிவபெருமானுக்குத்
திரு நடம் புரிவதில் எத்தனை வேதனையோ?

மனம் கனிந்தான் மன்னன் ராஜசேகரன்;
தினம் ஊன்றி ஆடும் காலை மாற்றினால்,
இனம் தெரியாத உடல் வலிகளிலிருந்து,
கனம் குழையான் சற்றே விடுபடலாமே!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 24 (A). LEARNING TO DANCE.

King Vikrama Paandiyan crowned his son Rajasekaran as his successor and reached the lotus feet of Lord Siva. King Rajasekaran was well versed in 63 forms of fine arts out of 64. He did not learn Bharata Nruthyam, as a mark of respect to Lord Siva.

The Chola kingdom was ruled by Karikaalan. He was well versed in all the 64 forms of fine arts.A poet told Rajasekaran that he was not a 'master of all arts' where as Karikaalan was!

Rajasekaran decided to learn the Bharata Nruthyam. He invited all the best teachers of his time. He paid them handsomely and learned Nruthyam.

He mastered the Navarasa, the 24 Abhinayas, the seven different thaalas and the five different gathis.

After each dance session he felt pain in all his limbs. He could not help wondering how much Lord Siva must be suffering since He had been standing on one leg for ages!

May be He would get some relief if He changed the position of His legs!
.
 
# 24 (b). கால் மாறி ஆடியது.

சிவ ராத்திரியன்று நிகழ்ந்தன பல வகை
சிவ ஆராதனைகள் நான்கு ஜாமங்களும்;

வெள்ளி அம்பலவாணனின் திரு நடனம்
உள்ளம் களிப்புற்றுக் குளிரச் செய்தது.

"ஒரே காலைத் தூக்கியும், எப்போதும்
ஒரே காலைப் பதித்தும் ஆடும் அரசே!

வேதனை தரும் இந்தகைய அரிய
சாதனையின் அவசியம் என்னவோ?

பதித்த திருவடியை மேலே தூக்கியும்,
தூக்கிய திருவடியைக் கீழே பதித்தும்,

கால் மாறி ஆட வேண்டும் என் அரசே!
இல்லையெனில் நான் உயிர் தரியேன்!"

தன் உடைவாளை நாட்டி அதன் மேல்
தன் ரத்தம் சிந்தித் தன் உயிரை விடவும்

தயார் ஆகிவிட்டான் ராஜசேகரன்;
தாயுமானவன் மனம் கனிந்தான்.

அன்புக்கு மட்டுமே சிறைப்படும் சிவன்,
இன்னொரு காலைத் தூக்கி ஆடினார்!

இடது பதம் பதித்தார் - தூக்கியிருந்ததை!
வலது பதம் தூக்கினார் - பதித்திருந்ததை!

இறக்கும் எண்ணத்தைக் கைவிட்டுப்,
பிறவிப் பயன் எய்தினான் மன்னன்.

கவலையும், வருத்தமும் மறைந்தன;
கன்மம், ஆணவம், மாயை விலகின.

மனம், மெய், மொழிகளால் துதித்தான்,
கனம் குழையான் மலரடிகளை மன்னன்.

பாண்டியன் ஆடல் அரசன் அரனிடம்,
வேண்டினான் ஒரே ஒரு வரம் தருமாறு;

"கண்டு களிக்க வேண்டும் கால் மாறியதைத்
தொண்டர்களின் கூட்டம் என்றென்றும்! "

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
24 (B). CHANGING THE POSITION OF THE LEGS.

It was a Siva Raathri day. Special abishekhams and pooja were performed in all the four jaamam. King admired the dance at Velli Ambalam and spoke to Lord Siva,

"You must change the positions of your legs my lord! You must plant your left foot which has been raised and lift your right leg which had been planted on the ground. Otherwise, I will sacrifice my life!"

He planted his sword and wanted to jump on it in order to end his life.

Lord Siva was moved to pity. He changed the position of his legs. He planted the left leg and lifted his right leg.The King was overwhelmed with joy!

All his sorrows and worries disappeared. His ego, karma and Maya vanished. He worshiped Siva with his mind, body and words. He begged Lord Siva for a boon!

The changed position of His legs must remain that way permanently for all his devotes to witness and worship in the future.

 
# 25. (a). யார் குற்றவாளி?

குலோத்துங்கனுக்கு மகுடம் சூட்டித் தன்
குலப்பெருமையைக் கண்டு மகிழ்ந்தான்;
குலத்தின் இறைவன் அரன் திருவடிகளில்,
திளைத்தான் பேரின்பத்தில் ராஜசேகரன்.

மறையவன் ஒருநாள் மதுரையம்பதிக்கு,
மனைவி, மகவுடன் வனவழியே வந்தான்;
தாகம் என்று தவித்த மனைவிக்குத் தர
தாகம் தீர்க்க நீரைத் தேடிச் சென்றான்.

நடந்த களைப்பினால் வருந்திய பெண்மணி,
கிடந்தாள் மரத்தடியில் சற்று ஓய்வெடுக்க;
சிலு சிலுத்த ஆல மரக் கிளைகளிடையே
சிக்கி இருந்தது ஓர் அம்பு நெடுநாளாகவே!

வாட்டமுற்று கண்ணுறங்கிய பெண்ணின்
வயிற்றில் பாய்ந்துவிட்டது கூரிய அம்பு;
உதிர வெள்ளத்தில் மிதந்தவள் தன்
உயிர் துறந்தாள் ஒரு சில நொடிகளில்;

தண்ணீர் கொண்டு வந்த மறையவன்
கண்ணீர் வெள்ளத்தில் கலங்கினான்.
"ஒன்றுமறியாமல் உறங்கியவளைக்
கொன்று விட்ட பாவி யாரோ?" என்று!

மரத்தைச் சுற்றி நடந்து போன அவன்
மரத்தின் மறுபுறம் கண்டன் வேடனை!
தொடுத்த அம்புடன், பிடித்த வில்லுடன்,
மிடுக்கு நடையுடன், முறுக்கு மீசையுடன்;

மனைவியைக் கொன்று விட்ட மகாபாவி
அவனே என எண்ணினான் மறையவன்;
மனைவின் உடலைத் தோளில் சுமந்தான்,
மகனை மார்புடன் அணைத்துக் கொண்டான்;

வேடனையும் தன்னுடன் அழைத்துக் கொண்டு
வேந்தன் அரண்மனையை அடைந்தான் அவன்;
வேடன், "தான் ஒரு நிரபராதி!" என வாதிட்டான்;
வேந்தன் மதி மயங்கினான் இந்த விவகாரத்தில்.

எத்தனை வித சித்திரவதை செய்த போதிலும் ,
அத்தனையும் பொறுத்துக் கொண்டான் வேடன்;
தான் ஒரு நிரபராதி என்பதையே உறுதியாகத்
தண்டனிட்டபடிக் கூறிக் கொண்டு இருந்தான்.

சித்திரவதை உண்மைத் தெளிவாக்கவில்லை,
சித்தம் கலங்கினான குலோத்துங்க பாண்டியன் ,
நித்தம் நித்தம் தொழும் வித்தகன் அருளால்
பித்தம் தீர்ந்து சித்தத் தெளிவு பிறந்திடுமா?

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 25 (A). WHO WAS THE CULPRIT?

It was the reign of king Kulothunga Paandian-the son of King Rajasekaran. A brahmin was walking through the forests with his wife and young son to Madhuraapuri. The lady became very thirsty and tired.

The brahmin told her to rest for a while under a tree and went to fetch water. A sharp arrow was lodged among the branches of that tree. When the wind blew and the branches rustled, the arrow got freed! It pierced the womb of the woman and killed her.

The brahmin was shocked to find his wife in a pool of blood, quite dead. He cried in despair and walked around the tree in an effort o locate the culprit.

He saw a hunter with a bow and arrow kept ready for use. He felt sure that the hunter had killed his wife. He carried the dead body of his wife on his shoulder, his son in his arms and set out to the king's place with the hunter.

The hunter claimed that he was innocent and did not kill the woman. Since there was no one else in the vicinity, his words were not believed! He was put to torture but he never changed his statements.

The matter was now beyond human comprehension. The king decided to seek divine guidance in settling these matters without bending Dharma and justice.
 
# 25 (b). பழி அஞ்சும் நாதர்.

சிறையில் இட்டான் வேடனை மன்னவன்;
மறையவன் செய்தான் இறுதிச் சடங்குகள்;
மனித முயற்சிக்கு அப்பாற்பட்டவைகள்,
இனிதே தீர்க்கப்படும் இறைவன் அருளால்!

தஞ்சம் புகுந்தான் தன் குலப் பிரானிடம்,
அஞ்சினான்,"பழி சேருமே நீதி தவறினால்!"
கெஞ்சினான் தனக்குத் தெளிவைத் தரும்படி,
செஞ்சடையான் உரைத்தான் அசரீரியாக.

"இன்று நடக்கும் ஒரு திருமண நிகழ்ச்சி,
இரவில், செட்டிகள் வசிக்கும் தெருவில்;
மறையவனும், நீயும் செல்லுவீர் அங்கே;
குறைவின்றித் தெளிவு பிறக்கும் அங்கே!"

மாறுவேடம் பூண்டு கொண்ட மன்னனும்,
மறையவனோடு சென்றான் மண நிகழ்ச்சிக்கு!
திருமணக் கூட்டத்தில் கலந்து விட்டனர்
இருவரும் தங்கள் அடையாளத்தை மறைத்து.

அருகில் அமர்ந்தவர்கள் யார் தெரியுமா?
இருகிங்கரர்கள் யம லோகத்திலிருந்து!
பேசுவது கேட்டது இவ்விருவருக்கு மட்டும்,
ஈசன் திருவருளால், தெளிவு ஏற்படும்படி.

"மணமகன் உயிரைப் பறிக்க வேண்டும்;
மணமகள் விதவையாக மாற வேண்டும்;
வாலிப முறுக்குடன் ஆரோக்கியமாக உள்ள
வாலிபன் உயிரை எடுப்பது எளிதல்லவே!"

"நம்மால் செய்ய முடியாதது என்பது எது?
நம் ஆணைக்கு இயற்கையும் துணை வரும்!
இன்று காலையில் வனத்தில் மரத்தடியில்,
கொன்றோமே மறையவன் மனைவியை,

எங்கோ சிக்கி இருந்த ஒரு கூரிய அம்பாலே!
இங்கும் செய்வோம் அது போலவே ஏதாவது.
மங்கள வாத்தியங்கள் முழங்கும் வேளையில்,
மருண்ட மாடு அவனை முட்டச் செய்வோம்!

குடல் சரிந்தவனின் உயிர் ஒரு நொடியில்
உடலை விட்டுப் பிரிந்துவிடும் அல்லவா?
கடமையைச் செய்ய வந்துள்ள நாம் இருவர்
திடமான மனதோடு இருக்க வேண்டும்."

மங்கள வாத்தியங்கள் நன்கு முழங்கின;
மங்கலப் பெண்கள் குதூகலம் அடைந்தனர்;
மங்கள நாணை அணிவிக்கும் வேளையில்
மருண்டு விட்ட மாடு மாறிவிட்டது நமனாக!

சிந்தை தெளிந்தனர் சென்றிருந்த இருவரும்;
எந்தை அருளால் மன மயக்கம் ஒழிந்தது;
எந்தக் குற்றமும் செய்யாத வேடனுக்குச்
சொந்தம் ஆயின பல வினோதப் பரிசுகள் .

"தாயை இழந்து தவிக்கும் பாலகனைத்
தாயன்புடன் போற்றி வளர்த்திட நீயும்
வேறு மணம் புரிந்து கொள்!" என மன்னன்
வேதியனுக்கும் பொன், பொருள் அளித்தான்.

பழியினின்றும் தன்னைக் காத்து, நீதியின்
வழிகாட்டிய வெள்ளி அம்பலவாணனை;
மொழிகளால் வாழ்த்தியும், போற்றியும்,
விழிகளால் பருகியும், பலவாறு தொழுதான்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 25 (B). JUSTICE DONE BY LORD.

The hunter was thrown in the jail.The brahmin performed the last rites of his dead wife. The King prayed in Siva's temple.

The God told him to go and attend the wedding which was to take place in the Vaisyas' street that night.

The king wore a disguise.He went to the wedding with the brahmin and mingled with the crowd. There were two Yama kinkaraas sitting next to them. They were conversing like human beings but no one could hear them except the king and the brahmin.

The first kinkaraa asked, "How are we going to kill the young man who is going to get married when he is in such good health and spirits?"

The second kinkaraa replied,"Nothing is impossible for us! Even the nature will help our cause. You know how we killed the brahmin's wife today morning with a arrow which was lodged in the tree for years!

We can do something similar here also. First we will make the cow in the front yard get scared with the music. Then it will charge like mad and gore the groom to death."

When the musical instruments suddenly blared, the cow got frightened. It snapped the rope by which it was tied.
It gored the groom just as he was about to tie the mangala suthra,

The king and the brahmin now knew who was the real culprit and how the woman got killed. The hunter was set free immediately with a an apology and many lovely gifts.

The brahmin's child needed a mother to take care of it. So the king told him to remarry. He also gave him enough wealth to lead a comfortable married life.

The King thanked and praised the Lord who was always faultless and just in all his dealings.
 
# 26 (a). மாபாதகம் பீடித்தது.

குலோத்துங்க பாண்டிய மன்னனின்
குதூகலம் நிறைந்த ஆட்சிக்காலம்;
அவந்தி நகரில் வாழ்ந்து வந்தான்
அமைதியான அந்தணன் ஒருவன்.

சிலை போன்ற அழகிய மனைவிக்குச்
சிறு வயதிலேயே மகன் பிறந்தான்;
நெடுநெடுவென வளர்ந்துவிட்ட அவன்
கொடியவன் ஆனது அந்தோ பரிதாபம்!

வாலிபம் அடைந்தவனுக்கு பேதங்கள்,
வஞ்சியருக்கும் தாய்க்கும் தெரியவில்லை!
அழகு குறையாத தன் தாயையே அவன்
அனுபவிக்க விரும்பினான் காமாந்தகன்!

தாயும் மனம் மாறிப் பேயாகி விட்டாள்;
தந்தை மட்டும் என்ன செய்வான் பாவம்!
தாயும், மகனும் மிருகங்களாக வாழ்வதைத்
தந்தை கண்டும், காணாமல் இருந்து வந்தான்.

"வெளியே சொன்னால் வெட்கக் கேடு,
தெளியும் அறிவு சிறிது காலத்தில்;
ஆசை அறுபது நாள், மோஹம் முப்பது;
அவர்களாகவே வழிக்கு வருவார்கள்!"

எது தந்தைக்குத் தெரிந்து விட்டதோ
அது என்றுமே ஆபத்து இருவருக்கும்;
புது வாழ்வு தொடங்கும் முன்பாகவே
எதிர்ப்புகளை அழித்துவிட வேண்டும்!

தந்தை என்றும் தயங்கவில்லை மகன்,
அந்தணன் என்றும் எண்ணவில்லை அவன்;
துண்டு துண்டுகளாகத் தந்தையின் உடலை
மண்வெட்டியால் வெட்டி, எரித்துவிட்டான்!

இரவோடு இரவாகப் பொன், பொருளுடன்,
அரவமில்லாமல் தப்பிச் சென்றுவிட்டனர்;
காட்டு வழியே நெடுந்தொலைவு சென்றபின்
மாட்டிக் கொண்டனர் கள்வர் கூட்டத்திடம்.

வழிப்பறி வேடர்கள் வந்து சூழ்ந்தனர்;
வழிப்பறி செய்தனர் பொன், பொருளை;
கட்டுக் குலையாத பெண்ணைக் கண்டதும்
இட்டுச் சென்றனர் அவளைத் தங்களுடன்!

ஒரே இரவில் நிகழ்ந்தன இத்தனையும்!
அருமைத் தந்தையை வெட்டிக் கொன்றான்;
பொன்னும், பொருளும் களவு போயின;
இன்பம் அளித்த தாய்-மனைவியுடன்!

இத்தனையும் போதாது என்பது போல
அப்பனின் ஆவியும் துரத்தி வந்தது!
பித்தனைப் பீடித்தது அதற்குத் துணையாக,
பிராமணனைக் கொன்றதால் பிரம்மஹத்தி.

அல்லும், பகலும் அவனை வாட்டி வதைத்தன;
செல்லும் இடமெல்லாம் தொடர்ந்து வந்தன;
செய்வதறியாமல் அலைந்து திரிந்தவன்
தெய்வத்தின் அருளால் அடைந்தான் மதுரையை.

வாழ்க வளமுடன் , விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
[FONT=comic sans ms,sans-serif]# 26 (A). THE ULTIMATE SIN!

During the reign of Kulothunga Paandian, there lived a brahmin in Avanthi. He was a quiet man by nature.He had a very beautiful wife, who bore him a son at a very young age.

The boy grew up fast and became a young adult. He turned out to be very wicked and desired his own mother! She was proud with her beauty and consented to his weird wishes.

The brahmin came to know of this fact. He was filled with shame but could do nothing to stop their affair. He hoped that they would grow out of their infatuation and become become responsible human beings.

But he was wrong! The son got very disturbed since his father knew the truth. He killed his father with a spade in cold blood. He cut the body to several pieces and burnt them.

He bundled up all the movable properties he possessed and escaped in the quiet of the night with his mother,through a jungle.

In the jungle the robbers waylaid them.They took away his precious bundle and his mother in addition to it. Suddenly he had became all alone in the world. He lost everything he had in a single night.

The ghost of his murdered father started chasing him. Brammahathi dosham also closed in-since he had killed a brahmin in cold blood.

He became like a man possessed and wandered aimlessly till he reached the city of Madhuraapuri.
[/FONT]
 
# 26 (b). மாபாதகம் தீர்த்தது.

கோபுர வாசலில் சொக்கட்டான் ஆடும்,
வேடுவன் வேடுவச்சி யாராக இருக்கும்?

சாந்தம் தவழும் முகத்தைக் கண்டால்,
சாதாரண வேடனாகத் தோன்றவில்லையே!

வேடுவச்சியின் தாயன்பைக் கண்டால்,
வீடுபேறு அளிக்கும் அன்னை போலிருந்தது!

பித்தனைப் போல கதி கலங்கியவனிடம்,
அத்தன் கேட்டான், " என்ன ஆயிற்று உனக்கு?"

"எப்பிறப்பிலோ செய்த பாவங்களால் நான்
இப்பிறப்பில் என் அன்னையையே கூடினேன்!

குருவைப் போன்ற அருமைத் தந்தையை
அருவருப்புடன் நான் எரித்துக் கொன்றேன்!

பிரம்ம ஹத்தியின் பிடியில் சிக்கினேன்;
பிரம்மை பிடித்து நான் அலைகின்றேன்!"

"நல்ல இடத்துக்குத் தான் வந்துள்ளாய் நீ!
பொல்லாத பாவங்கள் தீரும் இடம் இது!

சொல்வதைக் கேட்டு அதன்படி நடந்தால்,
வல்வினை ஒழியும், பாவங்கள் அழியும்;

உண்ண வேண்டும் ஒருவேளை உணவே
மண்ணில் நல்லவரிடம் பிச்சை எடுத்து.

அடியவருக்கு அடியவனாகித் தொண்டுகள்
அடியவருக்குத் தொடர்ந்து புரிய வேண்டும்;

அதிகாலையில் அருகம்புல் சேகரித்து வந்து
பசுக்களுக்கு பச்சைப்புல் நீ தர வேண்டும்;

ஸ்நானம் மூன்று வேளையும் செய்துவிட்டு
ஸர்வாங்கப் பிரதட்சிணம் 108 முறைகள்;

தவறாமல் நீ இவற்றைச் செய்துவந்தால்,
தவநெறி அழித்துவிடும் பிரம்மஹத்தியை."

"கொடிய நரகத்தில் உழல வேண்டியவனை
எளிய தவத்தால் காக்கின்றீரே நீங்கள்?"

வேடுவச்சி ஆச்சரியத்துடன் கேட்கவும்
வேடுவர் சொன்னார்," நம் தொழில் அதுவே!"

அடுத்த நொடியில் மறைந்தனர் இருவரும்,
திடுக்கிட்டு உணர்ந்தான் அவர்கள் யாரென்று!

தொண்டு, சேவை, அங்கப் பிரதட்சிணம் என
மண்டிய பக்தியுடன் தவறாமல் செய்தான்.

மூன்றே மாதங்களில் மறைந்து போயின
முன்னர் செய்துவந்த பாவங்கள் எல்லாம்!

திவ்வியமான வடிவம் பெற்றுச் சிவனைத்
திவ்விய ஸ்தோத்திரங்களால் அவன் துதித்தான்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 26 (B) ABSOLUTION FROM THE SINS.

A hunter and his wife were playing a game of dice near the gopuram. The hunter had such a compassionate face that he could not be an ordinary hunter! His wife had such a divinity about her that she could only be the Mother of the Universe!

The hunter asked the boy,"what is troubling you, young man?" The boy replied with remorse,

"I must have committed many sins in my poorva janma.
As a result of those, I coveted the body of my own mother! I killed my father in cold blood! I am being punished by brammahathi dosham"

The hunter replied, "You have come to the correct place. This is the city that absolves all kinds of sins and cleanses a person. If you do as I say, you will be rid of all your sins!"

The boy was willing to do anything to get rid of his sins.
The hunter continued,"You must beg for your food and eat only once a day. You must serve the devotees of the Lord in every possible way.

You must gather the green grass and feed it fresh to the cows before sunrise. You must take bath thrice during the day and do 108 anga pradakshinam to the Lord every day. If you do all these regularly, your sins will be cleansed by this tapas."

The wife of the hunter spoke now, "Are you trying to save this boy from hell?" The hunter replied, "That is been my job all along!" Then they both vanished suddenly.

The boy understood the real identity of the couple. He carried out the orders to the letter and was absolved of all his heinous crimes in three months' time.

He got a wonderful form and sang the praise of the Lord.
 
# 27 (a). பரதேசி வாள்வீரன்.

குலோத்துங்க பாண்டியனின் அரசாட்சியில்,
குடியேறினான் மதுரையில் ஒரு வாள் வீரன்;

பரதேசத்திலிருந்து இடம் பெயர்ந்தவன்,
பரமசாது மனைவி மாணிக்கமாலையுடன்.

பயிற்சிக் கூடம் ஒன்றை அமைத்தான்,
பயிற்சி அளித்தான் பல இளைஞர்களுக்கு.

பரம பக்திமான், நிதம் ஆலயம் சென்று,
பரம சிவனைத் தொழும் ஒரு பண்பாளன்.

சிஷ்யருள் ஒருவன் சித்தன் என்பவன்;
சிஷ்யன் குருவை மிஞ்ச விழைந்தான்;

குருவையே மிஞ்சிவிட்டாதாக எண்ணி,
கருவம் கொண்டு அலைந்து திரிந்தான்;

குருவின் பயிற்சிக் கூடத்துக்கு எதிரே,
நிறுவினான் தன் பயிற்சிக்கூடத்தை.

வயதில் இளையவன் என்பதால் இவனிடம்
வயதான குருவை விட்டுப் பலர் வந்தனர்.

பெருமை, கர்வம், இளமை இவற்றுடன்
பொறாமையும் சேர்ந்து பெருகலாயிற்று.

"எல்லா வருமானமும் வேண்டும் எனக்கே " என
எல்லை இல்லாத் தொல்லைகள் செய்யலானான்.

தாயை நிகர்த்த தன் குருவின் தாரத்திடம்
பேயைப் போல பெரும் காமம் கொண்டான்!

தனியே இருப்பவளிடம் சென்று கேட்பான்,
"இனியாவது இடம் உண்டா எனக்கு?" என்று!

நச்சரிப்பைத் தாங்கவும் முடியவில்லை,
அச்சம் இன்றி வாழவும் முடியவில்லை.

ஒரு நாள் அவள் கரம் பற்றி இழுத்தான்,
மிருகத்தைத் தள்ளி விட்டுத் தப்பினாள்!

"இறைவா! நீயே எமைக் காக்க வேண்டும்!
பரதேசிகளுக்கு யார் துணை வருவார்?"

பக்தனும், பத்தினியும் படும் பாட்டால்,
பக்த வத்சலனுக்கும் சினம் மூண்டது!

சித்தன் வழியிலேயே சென்று, வென்று
பக்தரைக் காத்திட முடிவு செய்தான்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 27 (A). THE PARA DESI TEACHER.

During the reign of Kulothunga Paandiyan, a man and his wife moved in and settled in Madhuraapuri. He was a teacher of sword fight and fencing. His wife was a good woman.

He opened a training center and taught the young men fencing. He was a great devotee of Lord Siva and used to visit his temple regularly.

Chithan was one of his students. At one stage he started feeling superior even to his own guru. He established another training center in front of his guru's .

Many of the guru's students migrated to Chithan's school-since he was younger and stronger than the guru. He gave a lot of problems to the guru.

He eyed his guru's wife with lust and pestered her to accept him. She got frightened and worried by his bold advances and prayed to Lord Siva to protect her and her husband.

They were para desis in Madhuraapuri and there was no one but the Lord to protect them.


 
# 27 (b). அங்கம் வெட்டியது.

ஆசிரியராக உருவெடுத்து வந்த
ஆதிசிவன் சென்றார் சித்தனிடம்;

"வாள் போர் புரிவோம் இருவரும்,
நாளை ஊருக்கு வெளியே!" என்றார்.

பழம் நழுவிப் பாலில் விழுந்தது!
கிழத்தை ஒழிக்க நல்ல தருணம்!

அதிகாலையில் எழுந்து அணிந்தான்
மிதப்புடன் போர்க்கோலம் சித்தன்.

மாணவருடன் கூடி வந்த குருவும்
பூண்டிருந்தார் அரிய போர்க்கோலம்!

இரண்டு வலிய சிம்மங்கள் போலும்,
இரண்டு பெரிய கருடர்கள் போலவும்,

பறந்தும், பாய்ந்தும் தாக்கினார்கள்;
மறைந்தும், வளைந்தும் தாக்கினார்கள்;

இருபது நாழிகைகள் தொடர்ந்தது
இணையில்லாத வாள் போராட்டம்.

குருவின் கையே ஓங்கி நின்றது,
இறுதியில் தெள்ளத் தெளிவாக!

"தாயை போன்றவளை விரும்பிய
தரம் கெட்ட உனக்கு தண்டனை;

கண்ணால் கண்டு காமுற்றாய்,
கண்களைப் பறித்தேன் இதோ!

நாக் கூசாமல் வரச் சொன்னாய்,
நாவை இதோ துண்டிக்கின்றேன்!

கையை பிடித்து இழுத்தாயே!
கைகள் பந்தாடப் படுகின்றன.

வஞ்சனை செய்து திரிந்தாயே!
நெஞ்சினை இதோ பிளந்தேன்!

ஒவ்வொரு அங்கமாக வெட்டிக்
கொன்று முடித்து மறைந்தார்!

குருவைத் தேடி மாணவர் செல்ல,
குரு கோவில் இருந்து திரும்பினார்.

இவர்களும் புகழ்ந்த மொழிகள்
அவருக்கு ஒன்றும் புரியவில்லை!

மாணவர்கள் கூறியதையே பின்னர்
மனைவியும் விளக்கிக் கூறியபோது;

"சொக்கநாதரின் திருவிளையாடல் இது!"
மிக்க மகிழ்ச்சி அடைந்தார்கள் அவர்கள்.

"பரதேசிக் காவலன் பரமசிவனே!" எனப்
பாரில் உள்ளோர்க்கு உணர்த்திவிட்டான்.

யானை மீது குருவும், மனைவியும் அரசன்
ஆணைப்படி ஊர்வலமாகச் சென்றனர்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 27 (B). DISMEMBERMENT.

Siva took the form of the guru.He told Chithan that they both should engage in a bout of fencing to find out who was superior. Chithan was very happy that he could easily get rid of this man, once for all.

He wore his armor and got ready for the duel. The guru also donned his armor and came with his students.

They fought outside the city limits. They clashed like two angry lions and flew at each other like two large garudas.
Both were well versed and well matched.

The fight went on for 20 Naazhigai (8 hours). Guru established his supremacy over Chithan. He started scolding Chithan and dismembering his limbs.

"You Chithan desired the wife of your guru-even though she is like a mother to you! You will get your punishment now.

You eyed her with lust. I am plucking your eyes. You spoke sinful words. Off comes your tongue. You pulled her hands. Your own hands have been cut off now. You plotted against your guru. I will tear open your heart."

The guru cut off all the limbs of Chithan, killed him and disappeared.

The students went looking for him and saw him returning from his visit to the temple.They congratulated him. The guru could not make head or tail of it.

When he came home his wife revealed the true nature of Chithan. Her version agreed with the version of the students.

So it was Lord Siva who had come to punish the Chithan. The king was overwhelmed to hear the incident. He praised Siva as the "Protector of Para Desi".

The king honored the guru and his wife by making them take a procession on an elephant back through the city..
 
Last edited:
# 28. நாகம் எய்தது.

அனந்த குண பாண்டியன் என்பவன்
அருமை மகன் குலோத்துங்கனின்.
சிவச்சின்னகள் மெய்ப்பொருள் உணர்ந்து,
சிவ வேடம் பூண்டு சிவநாட்டை ஆண்டான்.

கொல் யானையை கொல்ல அனுப்பியவர்,
வில் வீரன் பாதுகாவலை மறந்துவிட்டனர்!
மீண்டும் ஒரு யாகம் செய்து அதன் மூலம்
பாண்டியனை அழிக்கத் திட்டம் தீட்டினர்.

கோரமான யாகம் தொடங்கியது அங்கே!
கோரமான யாகம் தொடர்ந்தது அங்கே!
மலை போன்ற உடலுடன் கொடிய அசுரன்
வெளிப் போந்தான் யாக குண்டத்திலிருந்து!

இருண்ட குஹையைப் போன்ற ஆழ்ந்த வாய்!
பிறையினை ஒத்த வளைந்த விஷப்பற்கள்!
கண கண என ஜ்வலிக்கின்ற செங்கண்கள்,
"கொணர்க உணவு என் பசி தீர்க்க!" என ஓலம்!

மதுராபுரியையும், மதுரை மன்னனையும்
நாக உருவெடுத்து அழிக்க விரைந்தான்.
மது மலர்த்தோட்டங்கள் வாடிக் கருகின;
நாக மூச்சால் பச்சைப் பயிர் பாலையானது.

மேற்கு வாயிலை நெருங்கினான் பாம்பசுரன்;
மேற்கு வாயிலை நெருங்கினான் மன்னவனும்.
ஆபத் பாந்தவனும், அனாத ரக்ஷகனும் ஆகிய
அம்பலவாணன் திருவடிகளைத் தொழுது விட்டு.

தீக் கக்கும் பாணங்களைத் தொடுத்தான் மன்னன்,
தீக் கக்கும் வாயால் விழுங்கினான் பாம்பசுரன்.
மந்திரம், தந்திரம் எதுவும் பலிக்கவில்லை,
மந்திரத்தால் உருவான மாயப் பாம்பினிடம்.

சந்திர சேகரனின் அருளை வேண்டி, வணங்கி,
சந்திர பாணத்தை விடுத்தான் அனந்தகுணன்;
சின்னாபின்னம் ஆகிவிட்டது அசுரன் உடல்.
சினந்து தன் கொடிய விடத்தைக் கக்கினான்.

ஊரெங்கும் பரவிவிட்டது கருநாக விடம்;
ஊர்மக்கள் மயங்கினர் விட வாயுவினால்.
மக்களைக் காப்பது மன்னவன் கடமையன்றோ?
மன்னவன் விரைந்தான் மகேசன் கோவிலுக்கு.

"அன்று ஆலகாலம் உண்டாய் அமரரைக் காக்க!
இன்று நாகவிஷம் போக்குவாய் நமரைக் காக்க!"
விடையேறும் வித்தகன் சிரித்தவண்ணம் தன்
சடையேறும் நிலவின் அமுதினைச் சிந்தினான்

விரைந்து பரவியது அது நகர் முழுதும்,
விரைவாய் அகன்றன விடமும், விடக்காற்றும்;
"கடுமையான கருநாக நஞ்சினையும், காற்றின்
கொடுமையையும் நீக்கிய அண்ணல் அடி வாழ்க!"

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
 
Last edited:
[FONT=comic sans ms,sans-serif]# 28. KILLING THE SERPENT.

Ananthaguna Paandian was the son of Kulothunga Paandian. He knew the true meaning of Saivism. He and his citizens followed Saivism much to the disgust of the Jain kings and their gurus. They were planning a fresh attempt to kill the Paandian King through a terrible yaagam.

They performed a gora yaagna till a gora asura emergd from the yaaga kundam. He was as large and strong as a mountain. His mouth was as dark and deep as a cave. His eyes were bright like live coals.His poisonous teeth resembles the crescent moon. He was terribly hungry even as he emerged from the kundam.

He was sent to destroy Madhuraapuri and its king. He took the form of a terrible serpent. His fiery breath scorched the plants and fields on the way. He reached the western gate of the city.

The king prayed in Siva's temple and reached the western gate of the city.The king shot many fiery arrows but the serpent swallowed them promptly.All the kings asthras and sasthras proved futile.

The king prayed to Chandrasekara and shot his Chandra Baanam at the snake.The arrow tore up its body into shreds.The snake spat poison and died writhing in pain.The poison sped fast through the city.

People fainted due to the poisonous fumes.The king got worried again.He visited the Lord's temple and prayed to him to save the city and citizens the way he saved the Devas during Amrutha mathanam.

The Lord smiled and shook his crescent moon. A few drops of nectar spilled over and sped through the streets very fast nullifying the effects of the poison. People got up as if from sleep and the king as well his city were saved.

[/FONT]
 
# 29. மாயப் பசு எய்தது.

அனந்தகுணன் கொன்றுவிட்டான் அந்த
அபிசார ஹோமப் பாம்பை என்றதும்,
தொடர்ந்த சமணர்கள் பிடித்தனர் ஓட்டம்,
கடந்தனர் தம் நாட்டு எல்லை கோட்டை!

கொல் யானையை வில் வீரன் கொன்றான்;
கொல் பாம்பை அனந்தகுணன் கொன்றான்;
இனி செய்வது என்ன வென்று சமணர்கள்,
தனியே மந்திராலோசனை செய்தனர்.

"பசுவை வணங்குவர், தெய்வமாக!
பசுவை எவரும் கொல்லத் துணியார்.
பசு மூலம் முடிப்போம் பாண்டியனை!
பசு நிறைவேற்றும் நம் ஆணையினை."

மீண்டும் தொடங்கியது அபிசார ஹோமம்,
பாண்டிய மன்னனை அழித்து விடுவதற்கு.
மண்டிய ஹோமப் புகை மண்டலத்தில்,
குண்டத்தில் இருந்து வந்தது மாயப் பசு.

காற்றினும் கடுகி ஓடலாயிற்று மாயப்பசு,
வெற்றி கொள்ளும் வெறியுடன் மதுரைக்கு.
"பசு வதை செய்யலாகாது, பசு நம்மை
வதைக்கும் முன் ஈசனைத் தொழுவோம்!"

சந்திர மௌலிக்கே சினம் வந்து விட்டது!
நந்தி தேவனிடம் ஆணை இட்டார் பிரான்;
"அந்தப் பசுவை விரட்டியும், வென்றும்,
இந்த நாட்டினைக் காப்பது உன் கடமை!"

நந்திக்கும் தொற்றிக் கொண்டது சினம்.
செந்தீக்கனல் கண்களில்; காலடியில் புழுதி!
மாயப் பசுவை விரட்டலாயிற்று நந்தி,
பேய் போல ஓடத் தொடங்கியது அப்பசு.

விரட்ட விரட்ட ஓடிய பசு, நின்றுவிட்டது
விரைந்து களைத்துப் போய் ஓரிடத்தில்!
நந்தி கொம்புகளால் குத்தி எத்தியவுடன்
நம்பமுடியவில்லை! பசு மாண்டு விட்டது.

மாண்ட இடத்திலேயே அந்த மாயப்பசு
மாறி விட்டது ஒரு பெரிய மலையாக!
மீண்டு செல்லுமுன் நந்தியும் உடலை
மாற்றி விட்டது அங்கு ரிஷப மலையாக!

சூக்கும சரீரத்துடன் மீண்டது கயிலை,
ஆக்கினார் அதனை பழைய வடிவுடன்;
ஏக்கம் தீர்ந்தனர் நந்தியும், மன்னனும்,
ஊக்கம் அடைந்தனர் பாண்டிய மக்கள்!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 
# 29. KILLING THE KILLER COW.

When the Jain Gurus saw that Paandian King has slain the serpent created by them, they ran back to the safety of their country. The killer elephant and the killer snake had been killed, even before they could accomplish their mission! What was to be done?

People worship Cows! No one would kill a cow ! So they planned to create a cow through Yagna and finish off the Paandian king, with the help of the cow.

A terrible yagna was performed. This time a killer cow emerged from the yaaga kundam.The cow had only one aim -to destroy Paandian king, along with Madhuraapuri.

It wasted no time and charged towards Madhuraapuri like a storm. It was like an animal possessed and was filled with wrath.

The king surrendered to Siva. Surely he could not kill a cow in cold blood! Siva himself got very angry this time. He told Nandhi, "It is your duty to chase and kill the cow and save the king and his capital city".

The anger of Siva rubbed on to Nandhi. His eyes became burning coals. He thumped his feet-creating clouds of dust. His angry breath was like a hot stormy wind. He started chasing the devilish cow.

The cow ran everywhere trying escape from Nandhi and eventually became very tired. Nandhi gored the cow with his horns and tossed her body very heavily.

The cow landed on the earth quite dead. Her dead body changed into a mountain. Nandhi also cast off his physical body which became the Rishaba Mountain.

He returned to Siva in his sookshma sareeram. Siva gave him a new form as glorious as his original form. The king and the citizen were elated by Siva's help in fighting the devilish cow.
 
# 30. மெய் காட்டியது.

குல பூஷண பாண்டிய மன்னனின்
குறை இல்லாத சேனைத்தலைவன்
சுந்தர சாமந்தன் என்னும் சுத்த வீரன்;
விந்தை அவன் அடியார்க்கடியான்!

குறுநில மன்னன் ஒருவன் சேதிராயன்.
கருவத்தால் பகைத்தான் பாண்டியனை;
படை எடுக்கப் போட்ட அவன் திட்டத்தை
தடை செய்ய விரும்பினான் குலபூஷணன்.

சேனாதிபதியிடம் சொன்னான் மன்னன்,
"சேனையை வலுப்படுத்த வேண்டும் நாம்.
வேண்டிய பொன் பொருளை பெற்றுக்கொள்!
வேண்டிய வீரரைச் படையில் சேர்த்துக்கொள்!"

பொன்னும் பொருளும் பெற்றதும் அவன்
முன்னைய விருப்பம் நிறைவேறலானது.
திருப்பணிகள், தானங்கள், தருமங்கள்,
திருப்தியுடன் அடியவருக்கு இன்னமுது என.

ஒற்றன் சொன்னான் கண்காணித்த பிறகு,
கொற்றவனிடம் நடக்கும் நிகழ்சிகளை.
"திருப்பணிக்கே செலவாகின்றது நீங்கள்
விருப்பமுடன் அளித்த பொருள் எல்லாம்!"

சுந்தர சாமந்தனிடம் சொன்னான் மன்னன்,
"எந்த வீரர்கள் சேர்ந்துள்ளனர் படையில்,
என்று அறிய ஆவல் அடைகின்றேன், நீ
இன்று போய் நாளை அவர்களைக் காட்டு!"

"பொன் பொருள் அத்தனையும் நான்
உன் அடியவர்களுக்கே அளித்தேன்!
படையைக் காட்டு என மன்னன் கேட்டால்
எதைக் காட்டுவேன் நான்?" என்று புலம்ப,

"சுந்தர சாமந்தா! கவலை வேண்டாம்
இந்த மன்னன் கேட்கும் படை ஒன்று
உரிய நேரத்தில் வந்து சேரும் அங்கு
அரிய படைக்கலங்களுடன் அறிவாய்!"

சிவகணங்கள் மாறின சேனை வீரர்களாக!
சிவகணத் தலைவர்களே குதிரை வீரர்கள்;
சிவன் தன் நந்தியைப் பரியாக்கி விட்டான்.
சிவன் தானே ஒரு சேவகன் ஆகிவிட்டான்.

அறிமுகம் செய்தான் சுந்தர சாமந்தன்,
அரிய படையினை, குதிரை வீரர்களை,
சேவகன் சிவனோ பரிசுகள் பெற்றார்
பரியினை ஐந்து கதிகளில் நடத்தி!

நல்ல சேதி அப்போது வந்து சேர்ந்தது!
கொல்லப்பட்டான் சேதிராயன் புலியால்!
படை எடுப்புகள் இல்லை இனிமேலே!
படை வீரர்கள் திரும்பலாம் தம் நாடு!

மாயமாகப் படைவீரர்கள் மறையவே
மயக்கம் தீர்ந்தது மன்னவன் மனத்தில்;
திருவிளையாடல்கள் புரியும் ஈசனின்
திரு அடியவர் தொண்டு தொடர்ந்தது!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 30. APPEARING IN PERSON.

Sundara Saamanthan was the senaapthy of Kulabooshana Paandian.He was sincere devotee of the devotees of Siva.

Sedhiraayan was the ruler of a small territory. He became puffed with pride and ego and challenged the Paandian king. He was planning a battle on Paandian kingdom.

Kulabooshana Paandian wanted to strengthen his army and keep them in good shape for the forthcoming battle.

He told Saamanthan, his army chief, that any amount of money was permitted to be used to recruit new swordsmen from different countries.

Saamanthan took a huge sum of money but started spending it in charitable work and feeding the Siva bhakthas. The news reached the king through the spies appointed by him.

The king told Saamanthan to parade the new recruits of the army the next day. Saamanthan was in deep trouble since he would not be able to show a single new recruit.

Siva promised him to be there at the appointed time with a talented, spirited and well equipped army.

The Siva ganaas became the soldiers on foot. The leaders of the Siva ganaas became the soldiers on horse back. Siva transformed Nandhi into a beautiful horse and himself became a sevagan!

The excellent army arrived at the appointed time. The king was duly impressed and became very pleased.Nandhi turned into horse performed the various strides and king presented Siva the sevgan with several gifts.

Then the news reached them that Sedhiraayan had been killed by a tiger and the battle has been called off. The king told the new recruits that they might return home. Immediately every one vanished without a trace!

Kulabooshana Paandian understood it as the divine drama of Lord Siva.He allowed Sundara Saamanthan to continue his charitable work as before.
 
# 31. உலவாக்கிழி அளித்தது.

குலபூஷண பாண்டியன் விளங்கினான்
குலத்துக்கே குன்றிலிட்ட விளக்காக.
விரதங்களை விடாமல் அனுஷ்டித்ததால்,
கர்வம் பெருகலாயிற்று மெது மெதுவே!

மறையவர்களுக்கு இல்லை மரியாதை;
மழையும் பொய்த்தது வேள்விகள் இன்றி;
வறுமையின் கொடுமை அதிகரிக்கவே,
குறைந்து போயின யாகமும், வேள்வியும்.

நினைத்து வருந்தினான் குலபூஷணன்;
மனத்தால் வேண்டினான் பெருமானிடம்,
"உன் திருப்பணிகளுக்கே செலவிட்டேன்
என் பொக்கிஷங்களை எல்லாம் ஐயனே!

வறுமைகள் நீங்கி வளமை கொழித்திட,
வழி ஒன்றைக் காட்டுங்கள் என் ஐயனே!"
குறை மன்னனிடம் இருந்ததால், பிரான்
மறுமொழி கூறாமல் மௌனம் காத்தான்.

தரையில் படுத்து, இறையை நினைத்தவனின்
கனவில் தோன்றினான் சித்தர் சிவபிரான்;
"மறையவர்களை நீ மதிக்கவில்லை மன்னா!
மறை என்பது வெறும் ஓலைச்சுவடிகள் அல்ல!

என் இருக்கை, என் வாஹனம், என் கண்கள்,
என் வாக்கு, என் வடிவம், என் சக்தி வேதமே!
வேள்விகளே வான்மழைக்கு வித்தாகும்,
வேள்விகள் இன்றேல் வான்மழை பொய்க்கும்!

பொன், பொருள் இல்லை என்று அஞ்சற்க!
உன் தேவைகளை எல்லாம் நிறைவேற்றும்
உலவாக்கிழி ஒன்று உவந்து அளித்தேன்!
செலவாக்கினாலும் குறையாது என்றும்!

இந்தப் பொற்காசுகளின் உதவியால் நீயும்
சொந்த நாட்டின் வறுமையைத் தீர்ப்பாய்!"
திரு நீற்றை நெற்றியில் இட்டுவிட்டுத் தம்
திருக் கரங்களால் கிழியினை அளித்தார்.

விழித்துப் பார்த்து வியந்தான் மன்னன்,
கிழி இருந்தது, பொன்னால் நிறைந்தது;
அரனை வணங்கி ஆனந்தம் அடைந்தான்;
அரியணை மேல் அதை வைத்துப் பூஜித்தான்.

வாரி வழங்கினான் மறையவர்களுக்கு,
குறைவற்ற யாக, யக்ஞங்கள் நடந்தன;
மாரி பொழிந்தது நிறைவான யாகத்தால்,
வறுமை ஒழிந்தது, வளமை செழித்தது.

பொன்னாலே இழைத்தான் குலபூஷணன்,
பொன்னார்மேனியன் கோவில் விமானத்தை.
அன்னையின் கோவிலை, அறுகால் பீடத்தை,
அழகுற அமைத்தான் அதன் கோபுர வாசலை.

வேதியர், வேதாந்தியர், வியாகரணர்,
சிவ விரதர், நியாயிகள், சிவாகமியர்,
துறவியர் என்னும் எல்லாவித மக்களும்
வறுமை நீங்கிச் செழித்து வாழ்ந்தனர்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 31. THE INEXHAUSTIBLE BAG OF GOLD.

Kulabooshana Paandian was a very good king. He observed all the Vrathams and gradually became very proud. He slighted the Brahmins.All the yaagaas and Yagnaas came to a halt.The rains failed and the country was afflicted by a famine.

The king prayed to Lord Siva,"I spent my entire treasury towards many welfare and charitable activities. My citizens are suffering now. Please show me a way out."

Since the king was at fault by neglecting the Brahmins, God maintained silence and did not reply to the king.

The king was lying on the barren floor, quite worried. In his dream, Lord Siva appeared as a sidhdhar. and spoke to the king thus:

"You neglected the Brahmins and their yaagaa, yagnaas Oh King! Vedas are not just a bundle of palm leaf manuscripts. I reside in Vedas, I ride on Vedas, My eyes, my words, my power, my form are the Vedas.

Yagnaas bring forth the rains. When the Yagnaas are neglected, rain fails. Do not worry that your treasury is empty. I shall give you an inexhaustible bag of gold coins. Use it wisely!"

The sidhdhar applied the holy ash on king's forehead and blessed him. The king woke up and found the bag of gold coins in reality. Kulabooshanan was overwhelmed by the grace of God. He did puja to the bag of coins placing it on his throne.

He spent the gold wisely.The Brahmins resumed the Yaagaas and yagnaas. The rains returned. Famine vanished and prosperity returned.

The vimaanam of Soma Sundara Sivan was covered with gold leaves. The Meenakshi temple was duly decorated. All kinds of people from gruhastaas to sanyaasis lived happily in peace and prosperity.
 

Share this page

Share this page

Latest posts

Latest ads

Follow us on Social Media

Back
Top