A poem a day to keep all agonies away!

our-mata-dura.jpg


2#7b. பாண்டவர் சரிதை (2)

ஆசிரமத்தை அடைந்தனர் தர்மன் குழுவினர்.
அனைவரும் அவர்களைக் கண்டு மகிழ்ந்தனர்.

காணவில்லை ஆசிரமத்தில் மகான் விதுரரை!
வினவினான் அவரைக் குறித்து தர்ம புத்திரன்.

விரக்தி அடைந்த விதுரர் சென்றிருந்தார்;
பரம புருஷனை தியானிக்கத் தனியிடத்துக்கு.

தேடிச் சென்றான் தருமன் விதுரரை மறுநாள்.
ஒடுங்கி இருந்தார் ஆழ்ந்த தியானத்தில் விதுரர்.

ஜோதி வெளிப்பட்டது அவர் முகத்திலிருந்து;
ஜோதி கலந்தது தர்மன் முகத்தில் சென்று.

இருவர் அம்சமும் தர்மராஜனுடையதே;
ஒருவர் அம்சம் ஒடுங்கியது மற்றவரிடம்.

அந்திமக் கிரியைகள் செய்ய முற்படுகையில்
அசரீரி கூறியது, “விரக்தனை எரிக்கலாகாது!”

வந்தனர் வியாசரும் நாரதரும் ஆசிரமத்துக்கு;
குந்தி கூறினாள், ” காண வேண்டும் கர்ணனை!”

விரும்பினாள் காந்தாரி நூற்றுவரைக் காண;
விரும்பினாள் உத்தரை அபிமன்யுவைக் காண.

நீராடச் செய்தார் கங்கையில் அனைவரையும்
நீராடினார் கங்கையில் வியாச முனிவரும்.

தியானம் செய்தார் பராசக்தியைக் குறித்து;
தீர்க்கவல்லவள் அபிலாஷையை அவளே!

‘ஜகத்காரிணி, பரப்ரம்ம ஸ்வரூபிணி, மாயே
ஜகன்மாதா, ஸகுண நிர்குண ரூபிணி தாயே!

மகாதேவி, மணி த்வீப வாசினி, அம்பா!
மஹா வீரர்களை வரவழைப்பாய் இங்கே.

எந்த உலகத்தில் எந்த நிலையில் இருந்தாலும்.
உந்தன் அருளால் வரட்டும் அவர்கள் இங்கு!”

காண விரும்பியவரைக் கண்டனர் அனைவரும்.
கண்டபின் சென்றனர், வந்தவர் மறைந்தருளினர்.

வியாசர் சென்றார் தன் வழியே தனியாக
வந்தனர் மற்றவர் ஹஸ்தினாபுரத்துக்கு.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
 
our-mata-dura.jpg


2#7b. The PaaNdavaas(2)

Dharma and the others reached Sage Sathayoopa’s ashram. The people there were happy to see these visitors. Dharman looked for Vidura and could not find him in the Ashram. Vidura had gone to a lonely place to meditate on the Supreme power.

The next day Dharma went in search of Vidura and found him lost deeply in his meditation. A jyoti emerged from Vidura’s face and merged in Dharma’s face. Both Vidura and Dharma were the amsam of the same Dharma Raajan. So the amasam merged from one into the other.

An asareeri warned them that the body of a virakthan should not be burned – when they tried to perform the funeral rites of Vidura.

Narada and Vyasa came to the ashram. Kunti Devi wished to see her eldest son Karnan. Kaanthaari wished to see the Kouravaas. Uththara wanted to see her husband Abimanyu.

Vyasa told them to take a holy bath in Ganges. He himself bathed in the holy river and prayed to Shakti Devi – who was the one who could fulfill such an unusual wish.

He prayed to Devi, “You are the cause of the creation; You are the para brahma swaroopini! You are mother of everything seen, you exhibit yourself both as saguNa roopini and nirguNa roopini. Mahaa Devi who dwells in the MaNi dweepa! Please make all those valorous people appear here – wherever they may be now and however they maybe now”

By Devi’s divine grace all those people appeared at the place. The ladies met their loved ones and after some time the unearthly visitors disappeared. Vyasa went on his way all alone while Dharma and the others returned to Hastinaapuram.
 
உருவமும், அருவமும்



எங்கும் நிறைந்த இறைவன் எவனோ அவன்
எந்த உருவமோ அன்றி உடலோ இல்லாதவன்;
எங்கும் நிறைந்த அவனை வெறும் அருவமாக
எண்ணிப் பார்ப்பதும் வெகு கடினமே ஆகும்.

ஐம்பொறிகள் வழியே அனைத்தையும்,
ஐயம் திரிபற அறிந்து கொள்ளும் நாம்,
ஐயம் பொறிகளின் உதவி சற்றும் இன்றி
ஐயனையும் கூட அறிந்துவிட முடியாது.

உருவ வழிபாடு தோன்றியது இந்த
ஒரு காரணத்திற்காகவே அறிவோம்;
அருமை பெருமைகள் அனைத்தையும்
ஒருங்கே பெற்ற ஒரு அழகிய வடிவு!

நினைக்கும்போதே மனம் நிறைந்து
நனைக்கும் கண்ணீர்த் துளிகள் வழிந்து;
இனிக்கும் அந்த உருவத்திடம் மயங்கி
மனத்தை பறி கொடாதார் யாரோ?

உருவ வழிபாட்டை மறுக்கும் மதமும்
உருவங்களின் துணையையே நாடும்;
இறைவனின் தூதனாகவோ, அல்லது
இறைவனின் சிறந்த குழந்தையாகவோ.

வெற்றிடத்தின் மீது மனத்தைப் பதித்து,
வெகு நேரம் தியானம் செய்வது கடினம்;
உள்ளத்தைக் கொள்ளை கொள்ளும் அழகில்
உள்ளத்தைத் தொலைத்துவிடலாம் எளிதாக!

மந்திரம், தந்திரம், யந்திரம் என்கின்ற
மூன்றுமே பலன் அளிக்கும் ஒருபோலவே;
சுந்தர ரூபம் தரும் இன்பத்தை வேறு
எந்த ரூபமுமே தர இயலாது அல்லவா?

வாழ்க வளமுடன்,
 விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
laxmi_ganesh_saraswati_full.jpg


URUVAM AND ARUVAM

The God who pervades the universe is in fact formless. But it is difficult for us to imagine anything without a form!

We depend on our five sense organs to gain knowledge about the outside world. Without their help, we can grasp or understand nothing at all!

The worship of God in various forms emerged to make it easy for us to think about and meditate on God!

A form so beautiful, so pleasing and so charming that it gives the onlooker perfect peace of mind. A deep glance at one’s Ishta Deivam is sure to fill any body’s mind with pleasant thoughts which express themselves as tears and roll down the cheeks.

Even the religions which do not attribute any form to God depend on other forms.

They use the forms of the Son of God or the Messenger of God. It is difficult to concentrate or contemplate on emptiness or Soonya. That is why the idol worship is very useful.

Manthram, Thanthram and Yanthram are equally effective but none of them can give the pleasure a lovely form of God can give. The happiness born out of the lovely form of God is matchless!
 
images



61c. அரனும், அரசனும்.


“கரையை எல்லோரும் அடைத்துவிட்டனர்;
கரையை அடைக்காதவன் வந்தியின் ஆள்.

அழகன், இளைஞன், கூலியாள் போலில்லை.
அரசன் மகன் போல் ஆட்டம் போடுகிறான்.

ஆடியும், பாடியும், ஓடியும், சாடியும்,
வேடிக்கைகள் பல செய்து வருகிறான்.

மண்ணை அளைவான், நீரில் நீந்துவான்,
சின்னப் பிள்ளை போல சேட்டை செய்வான்.

தண்டிக்கவும் என் மனம் ஒப்பவில்லை.
கண்டித்தால் அவன் பதில் பேசவில்லை.”

மந்திரிகள் புடைசூழ மன்னன் வந்தான்.
வந்தியின் கரை அடைக்கப்படவில்லை.

அடுத்த கரையும் இடிந்து போனதால்
கடும் கோப வசப்பட்டான் மன்னன்.

பொற்பிரம்பை எடுத்து உயர்த்தினான்;
வெற்று முதுகில் ஓங்கி அடித்தான்!

கூடையுடன் மண்ணைக் கொட்டிவிட்டு
கூப்பிடும் முன்னே அவன் மறைந்தான்.

அண்ட சராசரங்களையும் தன்னுள்
கொண்ட திருமேனியை அடித்ததால்,

அவன் முதுகில் இட்ட அடி பட்டது
அவன் தாங்கும் அனைவர் முதுகிலும்.

அரசன், மந்திரி, ஏவலர், காவலர்,
அரசி, அரசகுமாரன், சேடிப்பெண்கள்,

பிரதானிகள், குடிமக்கள், மகளிர்,
பிரபுக்கள், சிறுவர், சிறுமியர் என,

ஐம் பூதங்கள், பதினான்கு உலகங்கள்,
மும் மூர்த்திகள், தேவாதி தேவர்கள்,

அத்தனை பேரும் கலங்கி நின்றனர்,
அத்தன் முதுகில் விழுந்த அடியால்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
images


61 (C). SIVA AND THE KING

“All the people have finished their part of the job, except Vandhi’s helper. He is very young and handsome. He behaves like a prince and has a good time in dancing, singing, running and jumping.

He plays with the soil. He swims in the water. He behaves like a naughty boy. I am unable to punish him. He does not even answer my questions!”

The king got annoyed by this report. He did not like the high handed behavior. He went to the spot with his ministers.

Vandhi’s portion still remained unfinished. The river water had washed away the next portion also. The king raised his gold staff and brought it down on the bare back of the young man.

The man jumped, dumped the soil and disappeared.

He who was present in everyone in the universe got beaten by the king. So everyone felt the lick of the stick.

The king, the ministers, soldiers, supervisors, the queen, the prince, boys, girls, men, women, pancha bootham, the occupants of all the fourteen worlds felt the pain of the beating and stood shaken badly.
 
our-mata-dura.jpg


2#8a. பரீக்ஷித்

காட்டுத் தீயில் வெந்து மடிந்தனர் கானகத்தில்
காந்தாரி, குந்தி, திருதராஷ்ட்டிரன் மூவரும்.

தீர்த்த யாத்திரை சென்றுவிட்டான் சஞ்சயன்!
தீராத துன்பம் தோன்றியது தர்மன் மனத்தில்.

நலிந்தது அவர்கள் வம்சம் மெல்ல மெல்ல;
நாசம் அடைத்தது யாதவ குலம் சாபத்தால்.

பலராமன் துறந்தான் தன் தேஹத்தைத் தானே
பாணம் தாக்கியது கண்ணனின் திருப் பாதத்தை.

செய்தான் ஈமகிரியை யாதவருக்கு அர்ஜூனன்,
சென்றனர் அனைவரும் துவாரகையை விட்டு.

கொந்தளித்த கடல் விழுங்கியது துவாரகையை;
கோபியர் துன்புற்றனர் கள்வர்களின் கரங்களில்.

அரசனாக்கினான் அநிருத்தன் மகன் வஜ்ரனை;
அர்ஜுனன் திரும்பினான் அஸ்தினாபுரத்துக்கு.

ஆண்டான் தருமன் முப்பத்தாறு ஆண்டுகள்;
அரசன் ஆனான் உத்தரையின் மகன் பரீக்ஷித்.

இமயம் சென்றனர் பாஞ்சாலியுடன் பாண்டவர்
சமயம் வந்ததும் அடைந்தனர் நற்கதி முறைப்படி.

ஆண்டான் பரீக்ஷித் ராஜ நீதி தவராமல்;
ஆண்டுகள் அறுவது கழிந்தன இவ்வாறு,

வேட்டைக்குச் சென்றான் பரீக்ஷித் – நீர்
வேட்கையும் பசியும் வாட்டி வதைத்தன!

உச்சி வெய்யில் சுட்டெரித்தது – அவன்
எச்சில் கூட வரண்டு விட்டது உஷ்ணத்தில்.

கண்டான் மஹாசந்தரை ஆழ்ந்த நிஷ்டையில்;
“வேண்டும் பருக நீர்” எனப் பதில் கூறவில்லை!

கோபம் வந்தது மௌனம் கண்டு – அஹம்
பாவம் கொண்ட முனிவர் என எண்ணினான்.

விதி செய்த சதியால் விபரீதச் செயல் ஒன்றை
மதியிழந்த மன்னன் அரங்கேற்றினான் அங்கே!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
 
our-mata-dura.jpg


2#8a. Pareekshith

Dhrutharaashtran, Kaanthaari and Kunthi got burned by the wild fire in the forest. Sanjayan went of a long tour to holy places. Kourava vamsam was dwindling fast.
Yaadhava race got killed by a Brahmin’s curse. Balaraman dropped his mortal body. Krishna succumbed to an arrow hiting his foot.

Arjun performed the last rites to the Yaadavaas and everyone left Dwaarakaa. The sea water swelled up and swallowed Dwaarakaa completely. The gopis suffered in the hands of the robbers. Vajran – the son of Anirudhdhan was crowned as king by Arjun before returning to Hastinaapuram.

Yudhishtra ruled for thirty six years. He crowned Pareekshith after him. He went to Himalayas along with his brothers and Paanchaali. They gained mukti one after another when their time came.

Pareekshith ruled well and wisely for sixty years. He went on a hunting expedition one day. He grew extremely thirsty and hungry. He saw a sage in deep meditation and asked him for some drinking water. But the sage did not reply not stirred from his meditation.

Pareekshith mistook him to be a proud sage. By the ill fate he got a weird idea and did something which was going to change his life completely.
 
[h=1]செவிடன் காது![/h]

ஒருமுறை கேட்டேன் அறியாமையால்,
குருவிடம் நான் ஒரு சிறிய கேள்வி!

“பாங்குடன் உலகைக் காக்கும் கைகளில்,
சங்கு, சக்கரம், கதை, தாமரைகள் ஏன்?”

சிறு குழந்தைக்குச் சொல்வது போல,
சிரித்தபடியே சொன்னார் எங்கள் ஆசான்.

“இறைவன் நல்வழி நடப்பவர்களுக்கு,
சிறந்த தாமரை மலரினைத் தருவான்.”

தவறு செய்வோரை, சங்கொலி எழுப்பி,
கவனத்துடன் நடக்கும்படிச் சொல்வான்.

செவிடன் காதில் ஊதிய சங்கானால்,
செவிட்டில் அடிப்பான் கதையினால்!

தடுத்தும் மீண்டும் வரம்பு மீறினால்,
எடுப்பான் சக்கராயுதத்தை!”, என்றவர்

“உங்களுக்கு வேண்டியது தாமரையா,
சங்கா, சக்கரமா?”, எனக் கேட்டார்!

கனியிருக்கக் காய்களைக் கவருவோமா?
இனிய தாமரை இருக்க மற்றவை எதற்கு?

வாழ்க வளமுடன்,
 விசாலாக்ஷி ரமணி
 
vishnu.jpg


THE CONCH AND THE DEAF EARS

I asked my guru one day, “Why does the protector of the creation –

VishnU-carry a lotus flower, a conch, a mace and a discus?”

My guru was pleased with my question and replied with a smile.

“God will present the lovely lotus flower to everyone treading on the path of dharmA.

He will blow his conch and warn the person who commits occasional mistakes.

He will give a light blow or a gentle knock with His mace, if the person continues in the path

of adharmA.

If His warnings fall on deaf ears, He will use His discus. Which of these do you want to get?”

We are not fools to prefer sour fruits to ripe sweet ones

nor the conch, the mace and the discus to the lovely lotus flower!
 
images


# 61 (d). அடியவர் பெருமை

வந்தியின் கூலி ஆளாக வேலைக்கு
வந்துபோனவன் உண்மையில் யார்?

மன்னன் மிகவும் மருண்டு விட்டான்;
உண்மையை அறிய வேண்டும் உடனே!

கூடை மண்ணை மட்டுமே கொட்டினான்
உடைப்பை அடைத்துவிட்டான் அவன்.

கரையையும் உயர்த்திவிட்டான் – பின்
கண்ணிலிருந்து மறைந்தும் விட்டான்.

மந்திரியை அனுப்பினான் மன்னன்,
வந்தியைத் தன்னிடம் அழைத்துவர.

“என்ன துயருக்கு அறிகுறியோ இது?”
என்றே அஞ்சினாள் வந்திக் கிழவி.

வானிலிருந்து இறங்கியது ஒரு விமானம்,
வந்தியை அமர்த்திச் சென்றது மேலே!

பூ மழை பெய்தது! இன்னிசை ஒலித்தது!
பூவுலகு நீத்து சிவலோகம் சென்றாள் வந்தி.

வியப்பின் விளிம்பிற்கே போய்விட்டான்
மயக்கும் காட்சிகளைக் கண்ட மன்னன்.

அளித்தது மனஅமைதியை அரன் அசரீரி.
தெளிவாக உண்மைகளை எடுத்துக் கூறி.

“அறவழியில் நீ ஈட்டிய பொன் பொருளை,
அறச் செயல்களுக்கே தந்தார் வாதவூரார்.

பக்தியுடன் தொண்டு செய்தவன் கேட்டது
முக்தி ஒன்றே அன்றி வேறெதுவும் இல்லை.

துன்பம் இழைத்தாய் எம் அன்பருக்கு!
துன்பம் துடைப்பதற்கே நாம் செய்தோம்.

நரியைப் பரியாக்கி, பரியை நரியாக்கி
பாரினில் நடத்தினோம் ஒரு நாடகம்!”

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
images


61 (D). THE GREATNESS OF THE DEVOTEES

“Who was the man who had appeared as Vandhi’s helper?” The king got dazed by this thought.

The man had dumped just one basket of soil. But the river banks got repaired. Where did he disappear?

He sent his minister to bring vandhi for questioning. The old woman got frightened by this demand. Was the king angry with her?

Just then a divine Vimaanam descended from the sky. Vandi was accommodated in it and the vimaanam rose high. Flowers rained from the sky. Heavenly music was heard.

The king was dumbfounded by these sights and sounds. Siva’s asareeri comforted him by explaining the sequence of the strange events.

“The gold earned by you by just means was spent by your minister in good karmas. He prayed for nothing but Liberation.

You have given him a lot of trouble physically and mentally. To save him from your fury, I had converted foxes into horses and again horses into foxes!
 
our-mata-dura.jpg


1#8b. சாபமும், தாபமும்

சற்றுத் தொலைவில் கிடந்தது ஒரு செத்த பாம்பு;
சுற்றினான் வில்நுனியால் அதை அவர் கழுத்தில்.

கழுத்தில் சுற்றிய போதும் அசையவில்லை அவர்.
இழுத்தான் பாம்பைப் பற்றி முனிவரைத் தள்ளிவிட.

சலனமே இல்லை முனிவரிடம் அப்போதும்!
சலித்துப் போன பரீக்ஷித் திரும்பினான் நாடு.

வனத்தில் விளையாடிவிட்டு முனிகுமாரன்
தினம் போலத் திரும்பினான் தன் குடிலுக்கு.

கண்டான் தந்தையை ஆழ்ந்த நிஷ்டையில்
கண்டான் தந்தையின் கழுத்தில் பாம்பை!

மாட்டினவன் பரீக்ஷித் என்றார்கள் சிறார்கள்.
'கேட்பதற்கு ஆளில்லையென எண்ணினானா?'

பொங்கிய கோபத்துடன் ஜலத்தை எடுத்துத்
தங்கு தடையின்றிச் சாபமிட்டான் கவிஜாதன்.

“தந்தையின் கழுத்தில் பாம்பைச் சுற்றினவன்
தக்ஷகன் கடித்து இறப்பான் ஏழு நாட்களில்!”

முனிவரின் சீடன் சென்றான் அரசனிடம்;
முனிகுமாரனின் சாபத்தைச் சொன்னான்.

அஞ்சினான் பிரம்ம ரிஷியின் சாபம் கேட்டு
ஆபத்தை நீக்குமா மணி, மந்திர, ஔ ஷதம்?

அறிவிற் சிறந்தவருடன் செய்தான் ஆலோசனை;
ஒருபோலக் கூறினர் “தடுக்க இயலாது சாபத்தை!”

எண்ணாத எண்ணம் எல்லாம் எண்ணி ஏங்கினான்
“எப்படியாவது தடுக்க முடியுமா வரும் ஆபத்தை?”

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
 
our-mata-dura.jpg


2#8b. The curse and the fear

Pareekshit saw a dead snake lying at some distance. He carefully lifted it by the tip of his bow and put it around the neck of the rushi. The rushi remained motionless.

The king pulled the snake trying to topple the rushi. Still he sat firmly and did not get disturbed. Pareekshit lost his patience and went back to his country.

Kavijaathan the son of the sage was playing with his friends in the forest. He came to his hut as usual but was stunned to see his father in deep meditation with a dead snake on his neck. The boys told him that it was king Pareekshit who put the dead snake on his father’s neck.

Anger swelled in the young sage. He took a little water in his hand and laid this terrible curse.”Whosoever put the dead snake on my father’s neck will die bitten by the terrible snake Takshaka in seven days.”

One of the disciples of the rushi ran to the palace to convey the news about the impending curse to the king.

Pareekshit got terrified by this curse and consulted knowledgeable people They said in unison,” The curse cannot be stopped. Neither the use of gems, not mantras nor oushadam can protect the king.” He was deeply distressed now.
 
[h=1]சாபமும் ஒரு வரமே[/h]

கருமையும் அழகே, காந்தலும் ருசியே;
கருதி நோக்கினால் சாபமும் ஒரு வரமே!
சாபவிமோசனம் ஏற்படும் பொழுதே,
தாபங்கள் தீர்ந்து, உயர்வும் வரும்.

முனிகுமாரர் வைகுந்தம் செல்கையில்,
முரட்டுத்தனமாய் தடுத்து நிறுத்திய,
ஜெய, விஜயர்கள் அடைந்தனர் சாபம்,
ஜென்மங்கள் மூன்று உலகில் பிறக்கும்படி.

இரு அசுரர்களாகி கோபத்தைக் கழிக்க,
இரண்யாக்கன், இரண்யகசிபு என உலகில்,
தோன்றியதாலேயே நமக்கு கிடைத்தன,
தோன்றலின் வராக, நரசிம்ம அவதாரம்.

ராட்சதர்களாகி காமத்தைக் கழிக்க,
ராவணன், கும்பகர்ணன் என உலகில்,
தோன்றியதாலேயே நாம் அடைந்தோம்,
சான்றோன் ஆகிய ராமனின் அவதாரம்.

மனிதர்களாகித் தம் லோபத்தைக் கழித்த,
மதம் கொண்ட சிசுபாலன், தந்தவக்த்ரனை,
மாய்க்கப் பிறந்ததால் உலகம் பெற்றது,
மயக்கும் மாயக் கண்ணனின் அவதாரம்.

தன் அடியவர்களையே சாபத்தினால்,
தன் எதிரிகளாக் காண்பித்து, இறைவன்,
ஏற்படுத்தியதே இந்த விளையாட்டு,
ஏற்பட்டது உலகனைத்துக்கும் நன்மை!

அகத்தியர் சாபத்தால் பாண்டிய மன்னன்,
அழகிய களிறுகளின் அரசன் ஆனான்.
காலை இழுத்து, தேவலர் சாபத்தால்,
கந்தர்வன் ஹூ ஹூ முதலை ஆனான்.

இருவரையும் விடுவித்து, கந்தருவனுக்கு
இருந்த உருவமும், மன்னனுக்கு முக்தியும்,
இறைவன் கைவிடான் என்ற உறுதியை ,
இவ்வுலகினர்க்கும் கொடுத்தான் இறைவன்.

அருட் பிரசாதமான மாலையை தேவர்கள்,
அவமதித்து, சாபத்தால் ஒளி இழந்தனர்.
கிடைத்தன பாற்கடல் கடைந்திடும்போது ,
காமதேனு, கற்பகம், திருமகள், அமுது!

ஒருவரின் நஞ்சு ஒருவரின் மருந்து ஆம்;
ஒருவரின் சாபம் பலரின் பரிசு ஆம்!
எது எப்படி நடந்தாலும் அது நன்மைக்கே,
என்று திடமாக நாமும் நம்பிடுவோம்.

வாழ்க வளமுடன்,
 விசாலாக்ஷி ரமணி
 
jaya-vijaya.jpg


A CURSE IS ALSO A BOON

Even curses are boons in reality, since many good things happen when the’shaapa vimochanam’ occurs.

Jaya and Vijaya were the two divine dwArapAlakAs of Lord Vishnu.

Once they stopped Sanaka and his three brothers from visiting Lord NArAyanA.
The holy boys become extremely angry and curse Jaya and Vijaya to be born on earth.

They choose to be the enemies of God for three life spans and get vimochanam.

First they were born as the terrible Asura twins HiranyAkshan and Hiranya kasipu.

Lord killed HiranyAksha as VarAha Moorthy and Hiranya kasipu as Lord Narasimha.
In their next janma, they were born as terrifying rAkshasAs RAvanan and Kumbakarnan.They got killed by the Lord in RAma avatar.

Again they were born as human beings in the form of SisupAlan and
Danthavakthran. They got killed by Sri Krishna AvatAram.

When the Pandya king IndradhyumnA was cursed by sage Agasthya, he became GajEndran. Gantharavan Hoo Hoo playfully pulled the legs of Devala Rishi and was cursed to become a crocodile.

God redeemed both their curses and gave their original form and glory. He gave us a promise that He will deliver us from all our troubles.

When Indra humiliated the divine garland presented by DurvAsa maharishi, and incurred his wrath, the divine glory of DEvAs started diminishing, due to Rishi’s s’Apam.

Amrutha mathanam brought out kAmadhEnu, kalpaga vruksham, Lakshmi Devi and the Nectar of Immortality.

So every curse seems to bring more and more good things and divine AvatArs of the Lord to the world. So a curse is also as good as a boon!
 
images


# 61 (e). எளிமையும், பெருமையும்

“மீண்டும் தண்டித்தாய் வாதவூராரை,
யாண்டும் வெள்ளம் பெருகச் செய்தோம்.

பிட்டுக்கு மண் சுமந்தோம் வந்திக்காக;
பிரம்படி பட்டோம் எம் அன்பருக்காக!

வாதவூராரை மன்னித்து விட்டுவிடு!
தீது ஏதும் அறியாதவர் மணிவாசகர்.

நீயும் எல்லா வளமும், நலமும் பெற்று
நீண்ட காலம் இன்பமாக வாழ்வாய்!”

வாதவூராரின் பெருமைகளை, இறைவன்
வாயால் கேட்டு உணர்ந்தான் மன்னன்;

ஆனந்தம், அற்புதம், அச்சம் மேலிடத்
தானே மணிவாசகரைத் தேடலுற்றான்.

சிவன் சன்னதியில் மதுராபுரியில்,
சிவயோகத்தில் மாணிக்கவாசகர்!

மண்டியிட்டு அவரை வணங்கினான்;
மன்னிக்கும்படி அவரை வேண்டினான்.

“பொன்னம்பலத் தில்லையம்பதிக்கு,
அண்ணல் என்னை வரச் சொல்கின்றார்.

என்னைச் செல்ல விடுவாய்! சிறிதும்
உன் மேல் கோபம் இல்லை எனக்கு!”

ஒரு பக்தைக்காக இறைவள் தானே
அருள் புரிந்து கூலியாள் ஆனான்.

பிட்டு உண்ட எளிமை சிறந்ததா?
பிரம்படி பட்ட பெருமை சிறந்ததா?

திருப்பணிகள் பூஜைகள் தொடர்ந்தன.
திருவிழாக்கள் தவறாமல் நடந்தன.

அன்பு, அருள், இன்பம் பொங்கும்,
இனிய நல்லாட்சி தொடர்ந்தங்கே!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
images


# 61(e). The greatness of God

Lord Siva’s asareeri continued,” Again you punished my devotee. So I created a huge flood in Vaigai river. I became the helper of my other devotee – the old woman Vandhi. I ate her Pittu, and got hit by you.

Pardon your minister Maanikka Vaasagar and let him go free. You will live in prosperity and good health for many more decades on the earth!”

The king was overwhelmed to hear the praise of his innocent minister from the Lord. He himself went in search of the minister.

Maanikka vaasagar was in Madhuraapuri in the sannadhi of Siva. He prostrated before the minister and begged for his pardon.

The minister replied, “I have no hard feelings against you nor am I angry. My lord commands me to go to Thillaip Ponnambalam. Let me go there now!”

The king could not help wondering, “Siva ate the humble pittu given by the poor old woman! Is his humility exemplary? He got beaten by me for the sake of his other devotee. Is his greatness exemplary?

He resumed all the original activities, celebrations and festivals of the temple. He reigned in peace and prosperity for several decades happily.
 
our-mata-dura.jpg


2#9a. பிரமத்வரை

புலோமை பிருகு முனிவரின் மனைவி;
புலோமையின் புத்திரர் ஆவார் ச்யவனர்.

சுகன்யை ஒரு மன்னனின் மகள்
சுகன்யை மணந்தாள் ச்யவனரை.

பிரமதர் பிறந்தார் சுகன்யையின் மகனாக;
பிரமதர் மணந்தார் பிரதாபி என்பவளை.

ருரு பிறந்தான் பிரதாபியின் மகனாக
ருரு காதல் கொண்டான் பிரமத்வரை மீது.

மேனகை உறவாடினான் விசுவா வசுவுடன்;
மேனகை ஈன்றாள் ஒரு பெண் குழந்தையை.

தூலகேசர் வளர்த்தார் மேனகை பெண்ணை;
தூலகேசர் பெயரிட்டார் பிரமத்வரை என்று.

பிரமத்வரை மோஹத்தால் துக்கித்தான் ருரு;
பிரமதர் வினவினார் துயரத்தின் காரணம்.

“தூலகேசமுனிவர் பெண்ணுடன் நான்
காலம் எல்லாம் வாழ விரும்புகின்றேன்!”

தூலகேசரை அணுகிப் பேசினார் பிரமதர்.
தூய உள்ளதோடு நிச்சயித்தனர் திருமணம்.

ஏற்பாடுகள் நடந்து கொண்டிருந்தன.
ஏற்பட்டது அங்கு ஒரு விபரீத விபத்து!

முற்றத்தில் உறங்கிக் கொண்டு இருந்தது
சுற்றி மண்டலம் இட்ட ஒரு விஷ நாகம்.

விளையாடிக் கொண்டிருந்த பிரமத்வரை
வினையாகப் பாம்பை மிதித்து விட்டாள்!

மிதித்தாரைக் கடியாத பாம்பும் உண்டோ?
மிதித்தவளைக் கொன்று விட்டது நாகம்!

நேசிக்கும் தூலகேசர் பதறி ஓடி வந்தார்
ஆசிரமவாசிகள் எழுப்பினர் கூக்குரல்!

மணப் பெண் பிணமாகக் கிடந்தததால்
மனம் உடைந்துபோனான் மணமகன்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 

Share this page

Similar threads

T
Iyer Poem
Replies
0
Views
741
Tkudi
T
JR
My poem dedicated to 'Starry Night' painting by Van Gogh
Replies
0
Views
981
JR
JR
U
'MY SOUL HAS A HAT'-Poem by Mario de Andrade (San Paolo 1893-1945)
Replies
5
Views
3K
usaiyer
U
B
Poem for Children - The Might of Nature - No disclaimer applies
Replies
0
Views
1K
Balacs
B
B
Poem for children
Replies
0
Views
1K
Balacs
B

Share this page

Latest posts

Follow us on Social Media

Back
Top