A poem a day to keep all agonies away!

33.jpg



THE NEAREST AND THE FARTHEST

If two men stand back to back, it will be impossible for them to talk to each other, facing each other. If they really want to come face to face, each of them just has to move back one step.

If they both of them are stubborn and would not step back, they will have to go forward and cover the entire globe and meet each other half way though!

It is really surprising that the person who is nearest to us is God! He is the size of our little thumb, sits in our fist-sized-heart and rules over the world. The heart bubbling with blood is the pretty throne made of Corundum, He loves best!

We are able to see The Sun, The Moon, the stars the rain-drops and even the forked flash of a lightning. But why are we unable to see God?

Our sense organs spread in the external world, like a fishing net thrown by an expert fisherman. However hard we may try, we will never be able to find God-since we are traveling in the wrong direction. If we turn back all our senses and redirect them towards the inner self, we will surely find Him!

Even though God is closest to us, we feel that He is farthest from us because of the wrong direction of our travel.

Let us travel towards Him and not away from Him. What can be a better purpose of a human life, than knowing Him our protector and creator!
 
images


62d. ஜுர வேகம்.

“சமணர்களின் பொய் மொழியை ஏற்று,
அமணத்தைத் தழுவியுள்ள மன்னன்,
கூன் பாண்டியனைச் சென்று பற்றுக!”
என்று அக்னியைப் பணித்தார் சம்பந்தர்.

சொன்ன சொல்படி நடந்தது அக்னி!
மன்னனைப் பற்றியது கடும் ஜுரமாக!
அக்னியே வந்து ஜுரமாகப் பற்றினால்,
விக்னங்களுக்கு ஓர் எல்லையுண்டோ?

பொரிந்து விட்டன அணிந்த முத்துக்கள்;
சருகாயிற்று ஹம்ஸதூளிகா மஞ்சம்;
கருகிப் போயின புதுமலர் மாலைகள்;
வருந்தித் தவித்தான் தகித்த ஜுரத்தால்.

அரசியும் , அமைச்சரும் அளித்தனர்,
அரிய சிகித்சைகளும், மருந்துகளும்.
மணி, மந்திரம், யந்திரம், மருந்து,
பணி செய்யவில்லை எதுவும் அங்கு!

வளர்ந்து வரும் ஜுர வேகத்தால்,
தளர்ந்து போனான் கூன் பாண்டியன்;
முயன்றனர் சமணர் முழுமூச்சுடன்,
இயன்றவரை ஜுரத்தைப் போக்கிட.

தபோபலம் அங்கே பலிக்கவில்லை! ,
தணியவும் இல்லை ஜுரம் கொஞ்சமும்,
இரவு கழிவதே பெரும் பாடாயிற்று!
இரவி எழுந்ததும் அமைச்சர் கூறினர்.

“யமபாசம் போன்ற கடும் ஜுரம்!
யமனை உதைத்தவர் ஞானப்பிள்ளை
திரு ஞான சம்பந்தரால் நீங்கிவிடும்,
ஒரு மார்க்கம் என வேறு எதுவுமில்லை!”

சமணச் சார்புடைய மன்னன் மனம்,
சமயத்துக்குத் ஏற்ப மாறவில்லை!
“திருநீறுடன் காட்சி தருவது எனக்கு
வெறுப்பாக இருக்கும்,” என்றான்.

“ஜுரம் போக்கும் ஒரு வைத்தியராக
வரவழைப்போம் காழிப் பிள்ளையை!”
அரை மனத்துடன் சம்மதித்தான் அவன்,
ஜுரம் குணமானதுபோல் மகிழ்ந்தனர்.

திருவிழாக் கோலம் பூண்டது ஆலவாய்,
திரும்பிய இடம் எங்கும் மங்கலச்சின்னம்;
திரு மடம் சென்று அமைச்சர் வணங்கினார்,
திரு ஞானசம்பந்தர் ஆன காழிப்பிள்ளையை.

“சமண மதம் தேய்ந்து நலிவுறவும்,
சைவம் தழைத்துப் பொலிவுறவும்,
அரசன் மீண்டும் நன்னெறிப் படவும்,
அவன் ஜுரம் தீர்த்து அருள்வீர் நீர் !”

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
 
images



# 62 (D). THE HEAT OF THE FEVER

Sambandhar sang a pathigam ordering Agni to afflict the king Koon Paandian in the form of a fever. Agni did as he was ordered. He afflicted the King in the form a terrible fever. Since Agni himself was the cause of the fever, it was beyond all treatment!

The pearls worn by the king popped due to his body heat. His swan-feather-bed got charred completely. His fresh flower garlands withered. He suffered baldy.

The queen and minister administered the best medicines given by the best doctors. Mantram, yantram, thantram and gems were of no use in bringing down the fever.The king became very tired and weak.

The Jain gurus tried their best to bring down the temperature but in vain.The night prolonged into a nightmare.

In the morning the minister told the king, “Nothing and no one is able to bring down the fever. May be we should take the help of Thirugnaana Sambandhar.There is no other choice!”

The king did not approve this idea.”I can’t appear with viboothi smeared over my forehead any more”

The minister said, “Let us bring Sambandhar at least as a doctor!”

The king agreed half heatedly. The queen and the minister were happy as if already the king’s fever had been cured.The city was decorated in the most auspicious manner to welcome Sambandhar.

The minister met Sambandhar and spoke to him, “Saivism must be revived. The Jainism must be removed. The king must change his mind. Please cure the fever of the king”
 
our-mata-dura.jpg


2#10b. ஞான திருஷ்டி

அறிந்தான் தக்ஷகன் கஸ்யபன் மகிமையை!
முறிப்பானோ விஷத்தைத் தன் மந்திரத்தால்?

“மன்னனைக் காப்பாற்ற மட்டுமே வந்தாய் என
மனமார நம்பிவிட முடியவில்லை என்னால்!

உண்மையைக் கூறு ஒளிக்காமல் என்னிடம்,
மன்னனைக் காப்பதால் என்ன லாபம் உனக்கு?

ஆதாயம் இல்லாமல் செட்டி ஒருவன் பாயும்
ஆற்றோடு போக மாட்டான் அறிவேன் நான்.

சும்மா ஆடாது சோழியன் குடுமி – என்னிடம்
சொல்லு உனக்கு இதனால் என்ன ஆதாயம்?”

“மன்னனைப்பிழைக்க வைத்தால் எனக்குப்
பொன் பொருள் பரிசுகள் கிடைக்குமே!” என

பொருளாசை கொண்ட வெறும் மனிதன் இவன்!
அருளாசை கொண்ட பெரும் புனிதனல்ல இவன்!

“தருவேன் அள்ளி அள்ளி இப்போதே உனக்கு
அரசன் தருவதைவிட அதிகப் பொன் பொருள்!

திரும்பிச் செல்லலாம் நீ உன் இல்லத்துக்கு!
விரும்பி அளிக்கலாம் உன் சுற்றத்தினருக்கு!”

ஆலோசித்தான் கஸ்யபன் பின் விளைவுகளை;
அளவில்லாத செல்வம் கிடைக்கும் உறுதியாக.

மன்னனைப் பிழைக்க வைத்தால் கிடைக்கும்
மண்ணுலகு உள்ள வரையில் பெயரும் புகழும்.

கைவிடக் கூடாது நாட்டு மன்னனின் நலனை;
கைவிடக் கூடாது நாட்டு மக்களின் நலனை.

“தீரும் மரணமா இது அன்றித் தீரா மரணமா?”
தீர ஆராய்ந்தான் தன் ஞான திருஷ்டியில்!

ஞாலம் ஆளும் மன்னன் பிழைப்பது அரிது என
ஞான திருஷ்டியில் தெரிந்தது மிகத் தெளிவாக.

“தருவதாகச் சொன்ன தனத்தை தா!” என்று கேட்டுப்
பெரும் பொன் பொருளைப் பெற்றான் தக்ஷகனிடம்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
our-mata-dura.jpg


2#10b. Divya Dhrushti

Takshakan realized the power of Kasypan now. He asked Kasyapan,”It is hard to believe that you had come only to save the king’s life. What do you stand to gain by saving the king’s life. I know there must be an ulterior motive for you action. Be frank and tell me the truth”

Kasyapan told Takshakan, “I am sure the king will shower rich gifts on me if I save his life.” Takshakan realized that Kasyapan was driven by his needs and greed and not by the noble thought of saving the king’s life.

“I can give you far more richer gifts than the king can. You may take them and go back home. You may share the wealth with your friends kin and kith and live happily!” Now Takshakan tempted the greedy and needy Kasyapan openly.

Kasyapan thought for some time. ‘I must save the king for the sake of the citizens. I am sure to get rich gifts either from the king or from Takshakan. But if I save the king my name will etched in the history of mankind for eternity.’

But he also studied the future of the king Pareekshit with his divya dhrushti. He found out that there was no way in which the king’s life could really be saved.

Kasyapan was a practical man and accepted the riches given to him by Takshakan and decided to go back home – without meeting Pareekshit.
 
[h=1]மூன்று பதுமைகள்[/h]

மனிதர்களில் மூன்று வகைகள் உண்டு,
முதல் வகை, நடு வகை, கடை வகை;
முதல் இரு வகையினர் அறிவார் தாங்கள்
முதலையின் பிடியில் சிக்கி உள்ளதை!

மூன்றாம் வகையினர் அறியார் தாம்
முதலையிடம் மாட்டிக் கொண்டதையே!
முதலையும், மூர்க்கனும் கொண்டது விடா;
முதலை என்பது மூழ்கடிக்கும் சம்சாரமே!

முழுவதும் உலக விஷயங்களிலேயே
மூழ்கித் திளைத்து வாழ விழைபவர் பலர்;
முயன்று முக்தி அடைய விரும்புவார் சிலர்;
முக்தி அடைந்து விட்டவர்களோ மிகச் சிலரே!

மூன்று பதுமைகள் நீரில் விழுந்தன,
முற்றிலும் அவை நீரில் மூழ்கலாயின;
முதல் பதுமையோ உப்பால் செய்தது,
முற்றிலும் கரைந்து மறைந்தே போனது!

இரண்டாம் பதுமை பஞ்சினால் ஆனது,
இருக்கும் நீரைத் தன்னுள் உறிஞ்சி
பெரிய வடிவம் எடுத்துக்கொண்டது;
பெரிய எடையும் அடைந்து விட்டது!

கல்லினால் செய்த மூன்றாம் பதுமை,
கண்ணிமைக்கும் நேரத்தில் மூழ்கி விட்டது.
கரையவும் இல்லை கனக்கவும் இல்லை;
கண நேரத்தில் நீரின் அடியில் அமர்ந்தது!

கரைந்த பதுமையோ முக்தி அடைந்தது;
கரைந்து நீருடன் அது ஒன்றாகி விட்டது!
இத்தகைய மனிதர்களே இப் பூவுலகில்,
முக்தர்கள் எனப்படும் முதல் வகை ஆவர்.

நீரை உறிஞ்சி கனமான பதுமையோ,
நிறைந்த அருள் மொழிகளைக் கேட்டு,
முக்தி அடையப் பற்று அறுக்க முயலும்,
முமுக்ஷு என்ற இரண்டாம் வகையினர்.

மூழ்கிக் கண நேரத்தில் அடியில் கிடப்பவர்,
மூன்றாம் வகையாம் லௌகீகர் ஆவார்.
இவர்கள் முக்திக்கு முயல்வதும் இல்லை;
இவர்கள் முக்தியை விழைவதும் இல்லை.

கேளுங்கள் தரப்படும், தட்டுங்கள் திறக்கப்படும்;
கேட்டு அறிவோம் விடுதலை பெறும் வழியை!
முயன்றால் முடியாதது இல்லை அல்லவா?
முயலுவோம் முதலையின் பிடியிலிருந்து தப்ப!

வாழ்க வளமுடன்,
 விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
dwd_pic_of_3_dolls-large.jpg


THE THREE DOLLS

There are three types of men…The uththama, the madhyama and the adama.

The first two types of men are aware of the fact that they are prisoners of usually compared to a crocodile. The crocodile never loosens its grip and it never lets its prey escape!

The Adama type of people are not even aware of the fact that they are in the jaws of a giant crocodile called Samsara! Most of the people are happy to lead a life filled with sensual pleasures and comforts.

Those who want to escape the misery of samsaara may be less than one in ten thousand. The person who achieves it may be less than one in a million of such seekers.

Three dolls fell in water. They all sank to the bottom immediately. The first doll was made of salt. It got dissolved in the water and disappeared completely.

The second doll absorbed water since it was made of cotton. It became very heavy and huge!

The third doll was made of stone. It settled at the bottom instantly. It neither disappeared nor grew in size. It remained the same.

The doll which disappeared completely is the Mukthan who merges with God leaving no trace behind.

The second doll is the Mumukshu who listens to the words of wisdom of the Acharyaas ans Guru and tries for mukthi.

The third doll is the loukeekan or the worldly man. He neither knows about Mukthi nor strives for it. He is happy to be what he is.

We know the secret of escaping from the crocodile called samsaara. Let us try for liber
 
Nice. May be including reference to 'thiryneetru pathikam' as a tailpiece would have enriched the write up. May I invite you to visit blogspot aadalvallan.blogspot.in where you may find inputs which may interest you. Namaskaram. Chandrasekaran
 
images


# 62 (e). சிகித்சை அளித்தார்

முத்துப் பந்தல் அசைந்து நிழல் தர,
முத்துச் சிவிகையில் வந்தார் சம்பந்தர்;
ஒத்துக் கொண்ட மன்னனின் நோயை,
எத்தி உதைத்து விரட்டி விடுவதற்கு!

வழியெங்கிலும் மங்கலச் சின்னங்கள்,
வாசல்தோறும் துலங்கிய பூரணகும்பம்,
ஒளிவிடும் விளக்குகள், தூபப் புகை,
அளித்தன பிள்ளைக்கு அரிய நல்வரவு!

ரத்தின ஆசனத்தில் வந்து அமர்ந்தார்,
அத்தன் அருள்பெற்ற ஆளுடைப்பிள்ளை;
காழிப்பிள்ளையின் அருட்பார்வையினால்,
ஆவி திரும்பியது கூன் பாண்டியனுக்கு.

“பாவியேன் பிணி தீர்த்தருளும்!” எனக்
கோவலன் வேண்டினான் கரம் குவித்து.
மாயம் செய்ய வந்த சம்பந்தர் மீது,
கோபம் பொங்கியது சமணருக்கு!

“வலப்பக்கத்துச் சிகிச்சை இவருடையது!
இடப்பக்கத்துச் சிகிச்சை எங்களுடையது!”
பங்கு போட்டனர் மன்னன் உடலை,
பதிலுக்காகக் காத்திருக்கவில்லை.

தொடங்கி விட்டனர் தம் சிகிச்சைகளை,
இடப்புறத்தில் பாண்டியமன்னன் உடலில்,
அருக மந்திரத்தை உருப்போட்டனர்,
கமண்டல நீரைத் தெளித்து, மயில்பீலி!

வளர்ந்தது ஜுரவேகம் மேலும், மேலும்;
தளர்ந்துபோனான் மன்னன் மேன்மேலும்;
வறிதே அமர்ந்து, வெட்கம் அடைந்தனர்;
சிறிதும் பயனற்ற ஒரு சிகிச்சை தந்தவர்!

பையிலிருந்து எடுத்த திரு நீற்றைக்
கையினால் தடுத்தனர் மாய நீறு என்று!
செய்வது அறியாத சம்பந்தர் பெருமான்
செய்யச் சொன்னது இந்தச் செயலை!

“ஆலவாய் அண்ணல் மடைப்பள்ளி சென்று,
அள்ளிக்கொண்டு வருவீர் அந்தச்சாம்பலை!”
கையில் பெற்றுக் கொண்ட பஸ்மத்தை
மெய்யில் பூசினார் மிகவும் மென்மையாக.

“மந்திரமாவது நீறு வானவர் மேலது நீறு”
என்று தொடங்கினார் திருநீற்றுப்பதிகத்தை!
மந்திரக் கோலைச் சுழற்றியதுபோல
மாயமாக மறைந்தது ஜுரம் வலப்புறம்!

பன்னீர் குழைத்த சந்தனக் கலவையை,
பரிவுடன் பூசியதுபோல மகிழ்ந்தான்;
“இன்னனும் தடவுங்கள் இடப்பக்கம்,
இன்னல்கள் தீர்த்து அருளுக” என்றான்!

ஈசனை பூசனை செய்து பின் தடவினார்
இடப்பக்கமும் மடைப்பள்ளி சாம்பலை!
ஜுரம் மறைந்து அவன் கூனும் நிமிர்ந்தது!
அரசன் இப்போது சௌந்தர்யபாண்டியன்.

காழிப் பிள்ளையின் கடாக்ஷம், ஸ்பரிசம்,
கனிவான சொற்கள், இனிய பாடல்கள்,
பஞ்சாக்ஷர உபதேசம் பெற்ற மன்னன்,
நெஞ்சில் சிவனைத் தாங்கினான் மீண்டும்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
images


# 62. (E). THE TREATMENT

The pearl canopy swayed beautifully. Sambandhar traveled in the pearl palanquin. He agreed to cure the king’s fever and sweep away Jainism.

The city stood well decorated. Poorna kumbam was placed in front of every house. The lamps were lit and the incense burnt as a sign of welcome.

Sambandhar sat on a gold throne studded with corundum. The very sight of the child prodigy assured the king that soon he would be cured.

“Please cure me sire!” he begged with his palms in anjali. The Jain gurus were angry that Sambandhar had come there to play some kind of magical tricks.

They told the king, “Let him treat your right side. We will treat the left side. Let us find out who is able to cure faster!”

They did not wait for the king’s reply but started sprinkling their holy water, chanting their mantra and used gently their peacock feather.

The fever seemed to increase. King’s suffering also increased. Then they sat quietly, ashamed of their futile attempt.

Sambandhar took the holy ash from his small bag. The Jain objected saying that it was magical in nature. Sambandhar ordered a servant to go to the kitchen in the temple and bring the ash of the burnt fire wood from the stove.

He gently applied it to the right side of the king’s body and sang the Thiru neetrup pathigam “manthiram aavathu neeru”

The fever reduced as if by a magic wand.

The king felt as cool and refreshed as if a paste of sandal in rose water had been applied to his body. He begged Sambandhar to treat his left side also.

What a miracle! The moment the ash from the stove was applied to his left side, the fever disappeared completely. So also the king’s hunchback. He became the most handsome king ever and got the tile Soundharya Paandian.

He got the sookshma panchaakshara upadesam from Sambandhar. His gentle touch, his kind words, his sweet songs changed the king’s mind completely.
He became a devotee of Siva and enshrined Him in his heart.
 
our-mata-dura.jpg


2#10c. முனிவர்களின் கனிகள்

நாகசம் நகரை நிர்மாணித்திருந்தான் பரீக்ஷித்;
நாகத்திடமிருந்து தன்னைக் காத்துக் கொள்ள.

“கோட்டையின் உப்பரிகையில் வசிக்கின்றானாம்;
சோடை போகாத காவல் நடுவே வசிக்கின்றானாம்.

ஜாக்கிரதையாக இருக்கின்றானாம் நாள் முழுதும்!”
ஜனங்கள் பேசக் கேட்டு இதை அறிந்தான் தக்ஷகன்.

“பாண்டவர் வம்சத்தில் தோன்றியது இல்லை
பரீக்ஷித் போன்ற சிறந்த ஒரு அரசன் இதுவரை.

நிஷ்டையில் இருந்த முனிவரை அநாவசியமாகக்
கஷ்டப் படுத்தினான் கழுத்தில் பாம்பைப் போ ட்டு.

எப்படி நுழைவது காவலை மீறிக் கோட்டையில்?”
எண்ணினான் தக்ஷகன் தான் செய்யவேண்டியதை.

ஆணையிட்டான் தன் இனத்து சர்ப்பங்களிடம்
அருந்தவ முனிவர்களின் உருவில் வருமாறு.

“சுவையும், மணமும் உள்ள கனிகளை ஏந்திச்
சமர்பிக்க வாருங்கள் மன்னன் பரீக்ஷித்துக்கு!”

கிருமி ரூபத்தில் பிரவேசித்தான் தக்ஷகன்
இருப்பதிலேயே பெரிய, அழகிய கனியில்.

பழங்களுடன் சென்றனர் கபட முனிவர்கள்;
பரீக்ஷித் பதுங்கியிருந்த காவல் கோட்டைக்கு.

“அபிமன்யு குமாரன் நம் நாட்டு மன்னன் அன்றோ?
அபிமந்திரித்துக் கொண்டு வந்துள்ளோம் கனிகளை!

அரசனைக் காக்கும் அற்புதக் கனிகள் இவை!
அளிக்க வேண்டும் அரசனிடம் இவற்றை!” என

நாகர்கள் முனிவர்கள் வேடம் தரித்துக் கொண்டு
காவலர்களை விடாமல் தொல்லை செய்தனர்.

“உள்ளே அனுமதியாவிட்டாலும் பரவாயில்லை.
உள்ளே அனுப்பி விடுங்கள் மந்திரித்த கனிகளை!”

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
 
our-mata-dura.jpg


2#10c. The unusual fruits

King Pareekshit had prepared a well protected fort to save himself from the curse of the sage’s angry son. He lived in the top floor of the fort – under tight security arrangements. Everyone around him was on guard for spotting anything unusual.

Takshakan learned these from the citizens of Pareekshit. It was true that Pareekshit was one of the greatest kings in the dynasty of PaaNdu.

But he had incurred sin and had been cursed by the sage’s son for his irresponsible behavior. He had thrown a dead snake on the sage’s neck as if it were a garland.

Takshakan wondered how to enter the palace unseen by the guards to fulfill the curse. He ordered the snakes of his race – who had the rare power of assuming any form and figure – to disguise themselves as holy rushis.

They were ordered to bring a basketful of luscious looking delicious rare fruits. Then Takshakan entered into the best fruit in the form a worm.

The disguised serpents went to the fort of the king and pleaded to be allowed to enter inside to meet the king and hand over to him the basket of fruits personally.

“We have chanted mantra and made these fruits powerful to save the king from all dangers. Please hand over these to the king. We do not mind even if we are not allowed to enter the fort but these fruits must be given to the king!”
 
[h=1]மூன்று திருடர்கள்[/h]
காட்டுவழியில் தனியே சென்றான்,
கால் நடையாக ஒரு வழிப்போக்கன்,
மூட்டையில் தன் பொருட்களை எல்லாம்,
கட்டித் தன்னுடன் எடுத்துச் சென்றான்.

மூன்று திருடர்கள் வழி மறித்தனர்;
மூட்டைப் பொருளையும் கைப்பற்றி,
தனியனைக் கொன்று வீசிவிடவும்,
தமக்குள் பேசி முடிவு செய்தனர்.

கத்தியை உருவினான் முதல் திருடன்,
கட்டி போட்டான் இரண்டாம் திருடன்,
மூன்றாம் திருடன் அவ்விருவரையும்,
முயன்று தடுத்து அவன் உயிர் காத்தான்!

முதல் இருவரும் முன்னே செல்ல,
மூன்றாம் திருடன் கட்டை அவிழ்த்து
வழித்துணையாக உடன் வந்தான்,
வழிப்போக்கன் செல்லும் வீடு வரை.

உள்ளே அழைத்தும் வர மறுத்து,
உடனே மறைந்தான் அத்திருடன்.
வீட்டை அடைந்ததும் அப்பயணி,
விட்டான் ஒரு நிம்மதி பெருமூச்சு!

உலகமே அந்தக் காடு, அதில் தனியே
உலவிடும் ஜீவனே வழிப்போக்கன்;
மூட்டையின் செல்வம் ஆத்மஞானம்,
மூன்று திருடர்களும் முக்குணங்கள்.

கத்தியை எடுத்த திருடனே ராஜசன்,
கட்டிப் போட்ட திருடனே தாமசன்,
கட்டை அவிழ்த்து விட்டவன் சத்துவன்,
வீட்டை அடைவித்தவனும் அவனே.

வீடே வீடு பேறு! வீட்டை அடைந்தால்
விட்டுப்போகும் நம் அச்சமெல்லாம்.
சத்துவன் நல்லவன் நமக்கு உதவிடினும்,
சத்தியமாய் அவனும் ஒரு திருடனே!

முக்குணம் முற்றிலும் ஒழிந்தால்
மட்டுமே கிட்டும் நமக்கு வீடுபேறு.
வீட்டுக்கு வழி காட்டிய சத்துவனாலும் ,
வீட்டினுள் நம்மோடு வரமுடியாது!

வாழ்க வளமுடன்,
 விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
12475004362111dp.jpg

THE THREE THIEVES.

A traveller was walking all by himself in a dense forest. He was carrying all his treasures bundled up along with him. Three thieves stopped him and seized his precious bundle. They wanted to kill him before making their escape.

The first thief drew out his shining dagger while the second thief bound his legs and hands. The third thief intervened, argued with them and saved the traveler’s life.

The first two thieves ran away in haste. The third thief accompanied the man till he reached his home. But in spite of repeated requests he refused to come inside the house.

He left immediately after the traveler entered his house. The man was at peace at last since he had reached his final destination.

The world is the dense forest. The traveler is the Jeevaatmaa. The precious bundle he carries is the Atma Gnaanam. The three thieves are the three gunas – Raajasa, Thaamsa and Satva.

The thief who drew out his dagger is the Raajasan.
The thief who bound the traveler is the Thaamasan.
The thief who saved his life was the Satvan.

The home is the Paramapadam / Vaikuntam / Kailaasam / the final abode which every Jeeva wants to reach.

We can enter the final abode only after getting rid of all the three gunaas. Satvan is a good fellow and helps the jeevaa, but he too is a thief and can not accompany the Jeevaa is into the final abode.
 
images



63a. “வாதப் போருக்குக் தயாரா?”


சம்பந்தரிடம் இறைஞ்சினர் அரசியாரும்,
நம்பிக்கைக்கு உரிய அமைச்சர் பிரானும்;
“நாட்டை இருளாக்கிய சமணத்தை இந்த
நாட்டை விட்டே நீர் விரட்ட வேண்டும்”.

“ஆலவாய் அழகனின் கருத்தையும்
அறிந்து கொள்ளுவது உசிதம் ஆகும்;”
பொற்றாமரைக் குளத்தில் நீராடி, அரன்
நற்றாள் பணிந்தார் திருஞானசம்பந்தர்;

“வருந்தியும், வாடியும், தவம் செய்தும்,
வஞ்சகர்களாகத் திரிய முடிவது எப்படி?
இம்மையும், மறுமையும் இல்லை என
நம்மைக் குழப்பிவிடுவது எதற்காக?

வேள்விகளை வேடிக்கை செய்கின்றனர்,
வேதங்களைப் பேதப்படுத்துகின்றனர்;
தண்டனிட்டு வேண்டிக்கொள்ளுகின்றேன்,
தண்டித்து சமணத்தை ஒடுக்க வேண்டும்.”

“வாதப் போருக்கு அழையும் சமணரை,
வேதத்தை பழிப்பவர் தோற்பது உறுதி.
வாதப் போரில் தோற்ற சமணர்கள்
வேதனைப் பட்டுத் தம் உயிர் துறப்பார். “

அரசியும், அமைச்சரும் அரசனை அணுகி,
“அரன் அருளால் நல்ல உடல் நலம் பெற்றீர்.
சமணக் காட்டை அழித்து ஒழித்தால் தான் ,
நம் சைவம் மீண்டும் தழைத்து ஓங்கும்.”

வாதப் போருக்கு வழங்கினான் அனுமதி,
வேதப் பொருளின் வலிமை உணர்ந்தவன்;
இடியுண்ட நாகம் போல் நடுங்கினர் சமணர்,
திடீரென்று வந்த வாதப்போர் அழைப்பினால்.

குடும்பத்தில் ஒரே குழப்பம் நிலவியது,
கடுப்பில் இருந்தனர் அத்தனை பேரும் ;
“சிறு பயலிடம் நீர் தோற்றுக் குளித்தீர்,
அருகனின் புகழையே அழித்து விட்டீர்.

நம் முயற்சியால் வளர்ந்த சமணம்,
நம் கண் முன்பே அழிந்து போவதா?
சாம்பல் பூசித் திரிவார்கள் மக்கள்;
பாம்பணி நாதனைப் பணிவார்கள்!”

“போக வேண்டாம்!” என்று தடுத்தும்,
ஏக மனத்துடன் குழுமினர் சமணர்,
கோபம் தலைக்கு மேல் ஏறக் குடும்பம்
சாபம் இட்டுத் தன் கோபம் தீர்ந்தது.

கேடு வரும் பின்னே! மதி
கெட்டு வரும் முன்னே!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
images


# 63 (A). “ARE YOU READY FOR A DEBATE?”

The queen and the chief minister requested Sambandhar to drive away Jainism from their country.

Sambandhar wanted to know the opinion of lord Siva.He took a holy dip in the lotus pond and worshiped Siva.

“The Jain do severe penance and undergo severe physical troubles. At the same time they roam around scheming against people.

They proclaim there is no life now or later. They confuse everyone. They make fun of Veda and Yaga.They must be punished and the spread of Jainism must be checked.”

Siva’s asareeri said,” Invite them for a debate. They will lose and be impaled to death.

The queen and the chief minister told the king, “You became well with the grace of Siva and Sambandhar. We must revive Saivism. Let us have a debate between the Jain gurus and Sambandhar.

The king who had realized the greatness of Siva agreed readily.

The Jain gurus did nit expect the change in the mind of the king.They shivered secretly. Their family members turned violent,

“You were defeated by a young boy. You have destroyed the fame of our religion.Now it will wither in front of our own eyes. The people will return to Saivism. They will smear the holy ash and worship the god wearing poisonous snakes.”

They tried stop the gurus from participating in the debate but they would not listen to sense. They all assembled and started plotting against Sambandhar!
 
our-mata-dura.jpg


2#10d. சாபம் பலித்தது

மன்னனிடம் சென்று கூறினர் காவலர்கள்
மன்னன் நம்பி விட்டான் கபட ரிஷிகளை.

“கனிகளைப் பெற்றுக் கொண்டு வாருங்கள்.
முனிவரிடம் நாளை வருமாறு கூறுங்கள்.

வந்தனத்தைத் தெரிவியுங்கள் அவர்களிடம்
எந்த உதவி தேவை அறிந்து கொள்ளுங்கள்”

‘வந்த காரியம் இனிதே முடிந்தது!’ என்று
சொந்த இடம் திரும்பினர் கபட ரிஷிகள்.

கொண்டு வந்தனர் மன்னனிடம் பழங்களை;
கண்டதில்லை யாரும் அத்தகைய பழங்களை!

“அருமையாக மணம் வீசும் இந்தக் கனிகளை
ஆளுக்கொன்றாகப் புசிப்போம் அனைவரும்”

பெரிய கனியை எடுத்துப் பிளந்தான் மன்னன்;
கரிய கண்களுடன் இருந்தது ஒரு சிவந்த புழு!

“அஸ்தமன காலம் நெருங்கி விட்டபடியால்
அச்சம் தேவையில்லை இனி விஷம் பற்றி!”

புழுவாக இருந்த தக்ஷகனை எடுத்துத் தன்
கழுத்தில் வைத்துக் கொண்டான் பரீக்ஷித்!

சுயவுருவெடுத்துக் கொண்டான் தக்ஷகன்;
தயக்கம் இன்றிக் கடித்தான் பரீக்ஷித்தை!
.
“ஓ” வென்று அலறினர் அருகில் இருந்தவர்!
ஓடிச் சென்றுவிட்டான் ஆகாய மார்க்கமாக!

காலனைக் கண்டது போல அஞ்சி ஒதுங்கினர்
கோவலனைக் கொன்று விட்டுச் சென்றவனை!

முனி குமாரன் கவிஜாதன் தந்த சாபத்தைக்
கனி மூலம் நிறைவேற்றி விட்டான் தக்ஷகன்.
 
our-mata-dura.jpg


2#10d. The curse got fulfilled

The guards of the fort went to the king and told him about the rushis. Pareekshit believed that they were indeed his well wishers.

He told the guards, “Give those sages my regards. Find out what they want from me. Tell them to come again tomorrow. Bring that basket of fruits to me.”

The serpents disguised as sages were more than happy when the basket of fruits was taken to the king They retuned to their abode happily – having fulfilled their mission successfully.

Pareekshit was happy to see the luscious and delicious fruits in the basket. He told his ministers, “Let us all share and eat these lovely fruits while are still fresh!”

He took the largest fruit in which Takshakan had entered and split it into two. He saw in it a small red worm with big black eyes.

He said to himself, “Now that the sunset is nearing fast, there need be no more fear about the curse and the poison!”

He took the worm from the fruit and placed it on his neck playfully. Now Takshakan assumed his real form and bit Pareekshit mercilessly. The ministers were shocked beyond words and started screaming their heads off.

Takshakan went away fast after his mission was fulfilled. Those who faced him took off in terror – as if they had seen Yama, the god of death.

The curse given by Kavijaathan was fulfilled by Takshakan through the clever use of the fruits.
 
[h=1]தீவிர பக்தன்[/h]

பார்த்தன் மனத்தில் ஒருமுறை,
கர்வம் தோன்றி வளரலானது;
“பாரினில் பரம பக்தன் நானே!”
கார்வண்ணன் சிறிது நகைத்தான்.

“உனக்கு ஒரு நல்ல வேடிக்கையை,
தனித்துக் காட்டுவேன் வா!” எனப்
பார்த்தனை அழைத்துச் சென்றான்,
பார்த்தசாரதி ஓர் தனி இடத்துக்கு.

உலர்ந்து காய்ந்த புல்லை மட்டுமே,
உண்டு உயிர் வாழுகின்ற ஒரு
வினோத மனிதனைக் கண்டு,
வியப்பில் ஆழ்ந்தான் பார்த்தன்!

படைப்பில் அரியவன் ஆகிய அவன்
இடுப்பில் இருந்த வாளே காரணம்.
புல்லைத் தின்னும் இம் மனிதனிடம்,
கொல்லும் வாளா என வியந்தான்!

வினோத மனிதன் அவனிடம் உரைத்தான்,
“எனது பரம எதிரிகள் நால்வர் ஆவர்;
கண்டதும் கொல்வேன் நான் அவர்களை,
கத்தியும் என்னிடம் உள்ளது பார்!” என்றான்.

“முதல் முதல் எதிரி அந்த நாரதனே;
முழு நேரமும் பாட்டு, வீணை எனத்
தொல்லைகள் பலவும் செய்வான்,
எல்லை இல்லாத நம் இறைவனை!

இரண்டாவது எதிரி திரௌபதியே;
இரக்கம் என்பதே இல்லை அவளிடம்;
உண்ணவிடாமல் வரவழைத்தாள்,
கண்ணனைக் காம்ய வனத்துக்கு!

நீரிலும், நெருப்பிலும், இறைவனை
நுழையச் செய்து, தூணிலிருந்தும்
தோன்றச் செய்தான் நரஹரியாக,
மூன்றாம் எதிரியான பிரஹ்லாதன்.

நான்காம் எதிரி அந்த அர்ஜுனனே.
இறைவனைத் தேர்ப்பாகன் ஆக்கி,
இவன் அமர்ந்தான் அந்தத் தேரில்,
இவன் மேலே, கண்ணன் கீழே என!

பார்த்தனின் பொங்கிய மனோ கர்வம்,
பாலில் தண்ணீர் தெளித்தது போல
நொடியில் அடங்கியது! “தீவிர பக்தன்
தேடினாலும் கிடையான் இவனைப் போல!”

வாழ்க வளமுடன்,
 விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
krishna1.jpg


THEEVRA BHAKTHAN

One day Arjuna feels proud that he is the best bhakthA of Sri KrishnA.
Krishna goes for a stroll with Arjuna and shows him a strange man.

The man eats nothing but dried grass but has a dagger in his waist.
He tells Arjuna that he has four enemies whom he will kill-the moment
he sees them.

NAradA is the first enemy. He plays veena and sings all day long and
does not give the Lord a moment of peace and quiet.

The second enemy is Droupathi, who bade Krishna to come to
KAmyavana, even before he could eat his meal.

The third enemy is PrahlAd who made the Lord appear from fire, water
and even a stone pillar.

The fourth enemy is Arjuna who made Lord his sArathi and made the
Lord sit in a lower level in the chariot.

Arjuna became spell-bound by the intensity of the man’s love for God!
 

Share this page

Similar threads

T
Iyer Poem
Replies
0
Views
741
Tkudi
T
JR
My poem dedicated to 'Starry Night' painting by Van Gogh
Replies
0
Views
981
JR
JR
U
'MY SOUL HAS A HAT'-Poem by Mario de Andrade (San Paolo 1893-1945)
Replies
5
Views
3K
usaiyer
U
B
Poem for Children - The Might of Nature - No disclaimer applies
Replies
0
Views
1K
Balacs
B
B
Poem for children
Replies
0
Views
1K
Balacs
B

Share this page

Latest posts

Follow us on Social Media

Back
Top