OP
OP
# 3596 onwards have been posted today.
A poem a day to keep all agonies away!
- Thread starter Visalakshi Ramani
- Start date
OP
OP
Devi Bhaagavatam 4 (Skanda 7 & 8) is progressing satisfactorily.
Skanda 7 (112 poems) will be completed on or before 7th July in my blog.
I will try my level best to complete Skanda 8 before I leave for India on 23rd July.
There will be short gap before I resume posting.
I will be either travelling or in jet lag or getting settled after
cleaning the house and setting up the kitchen after 5 long months.
Also the Internet connection will have to be re-established.
So there will be no posts from 23rd July till 3rd Aug.
Skanda 7 (112 poems) will be completed on or before 7th July in my blog.
I will try my level best to complete Skanda 8 before I leave for India on 23rd July.
There will be short gap before I resume posting.
I will be either travelling or in jet lag or getting settled after
cleaning the house and setting up the kitchen after 5 long months.
Also the Internet connection will have to be re-established.
So there will be no posts from 23rd July till 3rd Aug.
OP
OP
63b. அனல், புனல் வாதங்கள்.
தீய கனவுகள் கண்டன குடும்பங்கள்,
தீய சகுனங்கள் கண்டனர் சமணர்கள்;
தீமையை விரும்பிய தீயவர் குழு,
தீமையை எண்ணி அஞ்சவில்லை.
“மன்னன் சொற்படியே நாம் செல்வோம்,
சம்பந்தனை வாதப் போரில் வெல்வோம்;”
சமணர்கள் மன்னனைக் காணச் செல்ல,
சம்பந்தரும் அவ்விடம் வந்து சேர்ந்தார்.
அரன் அருள் பெற்ற திரு ஞானசம்பந்தர்,
அரசன் அளித்த அரியணையில் அமர்ந்து;
அரச மரியாதையால் அவையில் சிறந்த
உதய சூரியனைப் போல் ஒளி வீசினார்.
சமணக் குரவர்களின் அசூயையோ எனில்,
கணத்துக்குக் கணம் பெருகி வளரலாயிற்று.
பால சூரியனை நிகர்த்த ஞான சம்பந்தரை,
கோப சூரியர்களாக மாறி முறைத்தனர்.
“காக்கை அமரப் பனம் பழம் விழும்,
காக்கைக்கு அதில் என்ன பெருமை?
தானே வந்தது அரசனின் ஜுரம்;
தானே தணிந்தது அரசனின் ஜுரம்!
மருத்து அல்ல உன் கைச் சாம்பல்;
மந்திரம் அல்ல உன் வாய்ச் சொற்கள்.
எல்லாம் நீயே செய்ததாக எண்ணிப்
பொல்லாத செருக்கு அடையாதே!
அனல் வாதத்துக்குத் தயாரா நீ?
அது உறுதி செய்யும் வென்றவரை,
பச்சை ஓலையில் மந்திரம் எழுதி,
பற்றி எரியும் நெருப்பில் இடுவோம்.
பசுமை மாறாது வென்ற ஓலை,
பொசுங்கிப்போனது தோற்ற ஓலை;
சிவபதிகளில் செய்யலாகாது இதை,
சிவன் நடுநிலையாளன் அல்லவே!
ஊருக்கு வெளியே நம் அனல் வாதம்;
ஊர்மக்கள் அனைவர் முன்னிலையில்;
தோற்றவர் வென்றருக்கு அடிமை,
குற்றேவல் செய்து வாழ வேண்டும்.”
அரசனும் சம்பந்தரும் ஒப்புதல் தர,
விரைந்து வெளியேறினர் குரவர்.
மதுரைக்குக் கிழக்கே ஆழ் குழியில்
கதகதக்கும், நெருப்பை வளர்த்தனர்.
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
OP
OP
# 63 (b). The ordeals by fire and water.
The families of the gurus had inauspicious dreams. The gurus themselves saw many bad omens. But they were undaunted by silly sentiments.
“We will go for debate as required and try to win over that boy!” Sambandhar also arrived there at the same time. He was offered a throne by the king. The gifted boy shone like the rising sun – seated on the throne.
The Jain gurus were annoyed to see the glory of the young boy and spoke to him very rudely.
“Often a palm fruit drops down from the tree when a crow sits on it. It is merely a coincidence. The crow should not take the credit of plucking the fruit.
The king developed a high fever all of a sudden. He got well equally dramatically. Why do you take the credit for that? Your holy ash is not a medicine. Your words are not mantras. Do not feel proud that you have performed miracle!
Are you ready for an ordeal with fire? We will write our mantras in green palm leaves and drop them in roaring fire. The leaf which remains fresh wins and the one which gets burnt is defeated.
We can’t have this in any of the Siva kshethrams. Siva is not neutral . We will have the ordeal outside the city in the presence of all the citizens. The loser becomes the slave of the winner for life”
The king and Sambandhar gave their consent. The Jain gurus left in huff to the eastern side of the city. They dug a deep pit and tended a roaring fire in it. They were impatient to get over with the ordeal and wanted to win at any cost.
OP
OP
2#11a. ஜனமேஜயன்
மன்னன் பரீக்ஷித் மறைந்த பொழுது
மகன் ஜனமேஜயனுக்குச் சிறு வயது.
மதியமைச்சர்கள் வருந்தினர் இது கண்டு.
மன்னனாக்கினர் அவனை ஒரு நன்னாளில்.
நாளொரு மேனி! பொழுதொரு வண்ணம்!
நன்கு வளர்ந்தான் செவிலியர் வளர்ப்பில்.
அனைத்து ராஜ லக்ஷணங்களைப் பெற்றான்;
அனைத்து ராஜ கல்வி, கலைகளைக் கற்றான்.
கற்றுத் தேர்ந்தான் வில் வாள் வித்தைகளில்;
கற்றுத் தேர்ந்தான் கரியேற்றம், பரியேற்றம்.
கவரப் பட்டான் காசி நகரத்தை ஆண்ட மன்னன்
சுவர்ண வர்ணாகரன் ஜனமேஜயனின் புகழால்.
வதுவையில் இணைத்தான் தன் அருமை மகள்
வபுஷ்டை என்பவளை ஜனமேஜய மன்னனுடன்.
ரதியும் மன்மதனும் போல ரமித்தனர் இருவரும்;
சசியும் இந்திரனும் போலச் சுகபோகம் துய்த்தனர்.
குடி மக்கள் இன்புற்று வாழ்ந்தனர் – எவரும்
குறை சொல்ல முடியாதாதொரு நல்லாட்சி.
உத்துங்கர் விரும்பினார் தக்ஷகனைப் பழி தீர்க்க;
“எத்துணை பாடு பட்டாவது செய்வேன் இதனை!”
அஸ்தினாபுரத்தை அடைந்தார் ஆலோசித்து;
ஆட்சி செய்து கொண்டிருந்தவன் ஜனமேஜயன்.
அவனால் இயலும் தக்ஷகனைப் பழி தீர்த்திட;
அவனிடம் சென்றார் அரண்மனைக்கு நேராக.
“மன்னிடம் பேச வேண்டும் தனியாக!” என்றார்;
மன்னன் ஜனமேஜயனைச் சந்தித்தார் உத்துங்கர்.
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
OP
OP
2#11a. Janamejayan
When king Pareekshit got killed by Takshakan, Janamejayan was a mere child. The ministers were very sad but made him the new king on an auspicious day.
He grew up well under the loving care of his nurses. He learned everything necessary to become a good king. He had all the royal characteristics and the good looks fit for a king.
The king of Kasi Suvarna VarNaakaran was duly impressed by the fame and good name of Janamejayan. He gave away his dear daughter Vapushtaa to the young king in marriage.
Janamejayan and Vapushtaa enjoyed the earthly pleasures as Rati Devi and Manmathan must have enjoyed and indulged as Sasi Devi and Indra must have indulged. The citizens were happy. They had no complaints and everything went on smoothly.
Utthungar could not forget the treachery of Takshakan. He wanted to avenge the death of king Pareekshit. It would be possible if he approached Janamejayan – the son of Pareekshit.
So he went to Hastinaapuram and wished to meet the king in privacy. He was taken to the king Janamejayan.
OP
OP
[h=1]பிறவிப்பயன்[/h] 
இறைவன் அளித்த இச்சிறந்த உடலின்
பிறவிப்பயன் என்ன என்று அறிவீரா?
மறைகள் புகழும் இறைவன் அவனை, இப்
பிறவியிலேயே அறிந்து கொள்வதே!
கயிலாயத்துறை காஞ்சன வண்ணனை
கணப்பொழுதேனும் காணாத கண்கள்,
மயில் தோகையில் மாண்புடன் விளங்கும்
பயனில்லாத கண்களைப் போன்றவே!
திருவுடன் கூடி உலகினைக் காக்கும்
திருமால் பெருமை கேளாத செவிகள்,
கம்மல், கடுக்கன், தோடு, ஜிமிக்கி என
கல் நகையணியும் வெறும் காதுகளே!
வனமாலை அணியும் மனம் கவர் கள்வன்
புனைந்த மாலையைப் பெற்று நுகராத,
இரு துவாரம் உடைய நாசியோ, காற்றை
இழுத்து விடுகின்ற இருமான் துருத்தியே.
கமல மலர் அமர்ந்து கருணை பொழியும்
கமலக் கண்ணியைப் பாடிப் பரவாத நாவு,
குவளை மலரிடை அமர்ந்து இரைச்சலிடும்
தவளையின் நீள் நாவுக்கு ஒப்பானதே!
எண் குணத்தானை மனத்தில் நினைத்து
எட்டு அங்கமும் நிலம்பட வணங்காத,
மண்டிய கர்வம் கொண்டவன் தலை
முண்டாசையே தாங்கும் மூளையை அல்ல!
கண் முன் அழகனாய் காட்சி அளிக்கும்
ஷண்முகன் திருவடி வணங்காத கைகள்,
இயக்கமும் இரத்தமும் இழந்து போன
குயவன் செய்த மண் கைகளை போன்றவே!
திருவருள் தேடி அவன் திருவடி நாடி
தீர்த்த யாத்திரை செல்லாத கால்கள்,
விண் முட்ட ஓங்கி வளர்ந்து நிற்கும்
மண்ணில் இருக்கும் மரத்தின் வேர்களே!
தாளாத காதலுடன் அவன் துதி கேட்டு
இளகாத நெஞ்சம் இரும்பு நெஞ்சமே!
கண்ணீர் மல்கி கனியாத மனங்கள்
மண்ணில் வாழ் விலங்குகள் மனமே!
பிறவிப்பயனை அறிந்தோம் இன்று,
பிறவிப் பயனுக்கு முயல்வோம் இன்றே!
“அரிது அரிது மானிடராய்ப் பிறத்தல்,”
அரிதிலும் அரிது விடுதலை அடைதல்!
வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.
இறைவன் அளித்த இச்சிறந்த உடலின்
பிறவிப்பயன் என்ன என்று அறிவீரா?
மறைகள் புகழும் இறைவன் அவனை, இப்
பிறவியிலேயே அறிந்து கொள்வதே!
கயிலாயத்துறை காஞ்சன வண்ணனை
கணப்பொழுதேனும் காணாத கண்கள்,
மயில் தோகையில் மாண்புடன் விளங்கும்
பயனில்லாத கண்களைப் போன்றவே!
திருவுடன் கூடி உலகினைக் காக்கும்
திருமால் பெருமை கேளாத செவிகள்,
கம்மல், கடுக்கன், தோடு, ஜிமிக்கி என
கல் நகையணியும் வெறும் காதுகளே!
வனமாலை அணியும் மனம் கவர் கள்வன்
புனைந்த மாலையைப் பெற்று நுகராத,
இரு துவாரம் உடைய நாசியோ, காற்றை
இழுத்து விடுகின்ற இருமான் துருத்தியே.
கமல மலர் அமர்ந்து கருணை பொழியும்
கமலக் கண்ணியைப் பாடிப் பரவாத நாவு,
குவளை மலரிடை அமர்ந்து இரைச்சலிடும்
தவளையின் நீள் நாவுக்கு ஒப்பானதே!
எண் குணத்தானை மனத்தில் நினைத்து
எட்டு அங்கமும் நிலம்பட வணங்காத,
மண்டிய கர்வம் கொண்டவன் தலை
முண்டாசையே தாங்கும் மூளையை அல்ல!
கண் முன் அழகனாய் காட்சி அளிக்கும்
ஷண்முகன் திருவடி வணங்காத கைகள்,
இயக்கமும் இரத்தமும் இழந்து போன
குயவன் செய்த மண் கைகளை போன்றவே!
திருவருள் தேடி அவன் திருவடி நாடி
தீர்த்த யாத்திரை செல்லாத கால்கள்,
விண் முட்ட ஓங்கி வளர்ந்து நிற்கும்
மண்ணில் இருக்கும் மரத்தின் வேர்களே!
தாளாத காதலுடன் அவன் துதி கேட்டு
இளகாத நெஞ்சம் இரும்பு நெஞ்சமே!
கண்ணீர் மல்கி கனியாத மனங்கள்
மண்ணில் வாழ் விலங்குகள் மனமே!
பிறவிப்பயனை அறிந்தோம் இன்று,
பிறவிப் பயனுக்கு முயல்வோம் இன்றே!
“அரிது அரிது மானிடராய்ப் பிறத்தல்,”
அரிதிலும் அரிது விடுதலை அடைதல்!
வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.
OP
OP
WHY ARE WE BORN?
Do you know the purpose of our being born as human beings? It is to help us realize God in this birth itself and not for any other purpose besides this.
The eyes of a man which do not find pleasure in looking at the lovely form of the glowing Shiva and praise Him are no better than the colorful but useless eyes found on the feathers of a peacock.
Th ears which do not find happiness in listening to the great stories of Lord Narayana and Lakshmi Devi are useful only for wearing the various ear ornaments – as if they were jewel stands!
The nose which has never once smelled the fragrance of the Thulasi nirmaaylam of Sri Krishna is nothing better than the bellows of a blacksmith – drawing in fresh air for melting iron.
The tongue that does not praise and sing the glory of the Lakshmi Devi seated on a lovely red lotus is nothing better than the tongue of a croaking frog – sitting amidst the lotus leaves.
The head which has never bent or touched the ground in a sashtaanga namaskaaram in front of a God is only a turban stand in a human form. It does not contain any brain inside .
The hands which never did anjali to the most handsome and delightful form of Lord Shanmukha are nothing better than the clay hands of the dolls made by a potter – devoid of blood circulation and the sense of touch.
The feet of a man who never went on a theertha yaatra are none better than the roots of the tall trees found in the forests.
The heart which does not melt with bakthi is but made of iron. The mind that does not spill over through the eyes as tears is none better than the mind of an animal.
Being born as a human being is a rare opportunity. Let us not waste this precious janma in vain.
Now that we know the real purpose of our janma and our existence, let us strive for the real purpose and not waste one minute of our lives in other useless pursuits.
OP
OP
# 3604 onwards have been posted today.
OP
OP
Here are the poems on King Harischandra and the penalty he paid
for bring truthful and speaking satyam always.
(from Devi Bhaagavatam4 (skanda 7 & 8)
Devi Bhaagavatam (Skanda 7 and 8)
for bring truthful and speaking satyam always.
(from Devi Bhaagavatam4 (skanda 7 & 8)
Devi Bhaagavatam (Skanda 7 and 8)
OP
OP
7#20. மன்னன் பட்ட கடன்
“கொடுப்பதாக கூறிய தக்ஷிணையை உமக்குக்
கொடுக்காமல் உணவருந்த மாட்டேன் நான்.
சூரிய வம்சத்தவன்; ராஜசூய யாகம் செய்தவன்;
கூறிய வார்த்தை பொய்யாகலாகாது ஒரு நாளும்.
தீர்த்து விடுவேன் உம் கடனை எவ்வாறேனும்;
தீர்க்கும்வரை இருக்காது சிறிதும் மன நிம்மதி!”
“எப்படிக் கிடைக்கும் அத்தனை பொன் உனக்கு?
தம்படிக் காசு கூட இல்லையே தம்பி உன்னிடம்!
ஒப்புக்கொள் நீ கூறியது பொய் என்று ஒரு வார்த்தை!
இப்போதே தந்து விடுகின்றேன் உன் நாட்டை உனக்கு.”
“உடல் வலு வாய்ந்தவர்கள் நாங்கள் மூவரும்;
கிடைக்கும் எமக்கு விலையாக தக்ஷிணைப் பொன்.
அடிமைகள் ஆகி விடுகின்றோம் யாம் மூவரும்;
அடைய முடியும் நீர் தக்ஷிணைப் பொன்னை!
தவணை தாருங்கள் ஒரே ஒரு மாத காலம்;
தவறாமல் தருகிறேன் தக்ஷிணைப் பொன்னை.”
காசி நகரில் கங்கை நதியில் நீராடினர் – காசி
விசுவநாதரை வணங்கி வெளியே வந்தனர்.
கூறினாள் ஆறுதல் மனைவி சந்திரமதி,
“சூரிய குலத்தவர் வாக்குப் பொய்யாகுமா?
பொய்யான வாக்கு மாய்த்துவிடும் ஒருவன்
மெய்யான முயற்சியில் அடைந்த புகழை.
என்னை விற்றுவிடுங்கள் ஒரு அடிமையாக – அந்தப்
பொன்னைக் கொடுங்கள் முனிவரின் தக்ஷிணையாக!”
மூர்சித்துவிட்டான் அரிச்சந்திரன் இதைக் கேட்டு;
மூர்சித்துவிட்டாள் அதைக் கண்ட சந்திரமதியும்.
அழுதான் பாலகன், அன்னையிடம் கேட்டான்,
“அம்மா பசிக்கிறது! புசிக்க உணவு தாருங்கள்!”
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
“கொடுப்பதாக கூறிய தக்ஷிணையை உமக்குக்
கொடுக்காமல் உணவருந்த மாட்டேன் நான்.
சூரிய வம்சத்தவன்; ராஜசூய யாகம் செய்தவன்;
கூறிய வார்த்தை பொய்யாகலாகாது ஒரு நாளும்.
தீர்த்து விடுவேன் உம் கடனை எவ்வாறேனும்;
தீர்க்கும்வரை இருக்காது சிறிதும் மன நிம்மதி!”
“எப்படிக் கிடைக்கும் அத்தனை பொன் உனக்கு?
தம்படிக் காசு கூட இல்லையே தம்பி உன்னிடம்!
ஒப்புக்கொள் நீ கூறியது பொய் என்று ஒரு வார்த்தை!
இப்போதே தந்து விடுகின்றேன் உன் நாட்டை உனக்கு.”
“உடல் வலு வாய்ந்தவர்கள் நாங்கள் மூவரும்;
கிடைக்கும் எமக்கு விலையாக தக்ஷிணைப் பொன்.
அடிமைகள் ஆகி விடுகின்றோம் யாம் மூவரும்;
அடைய முடியும் நீர் தக்ஷிணைப் பொன்னை!
தவணை தாருங்கள் ஒரே ஒரு மாத காலம்;
தவறாமல் தருகிறேன் தக்ஷிணைப் பொன்னை.”
காசி நகரில் கங்கை நதியில் நீராடினர் – காசி
விசுவநாதரை வணங்கி வெளியே வந்தனர்.
கூறினாள் ஆறுதல் மனைவி சந்திரமதி,
“சூரிய குலத்தவர் வாக்குப் பொய்யாகுமா?
பொய்யான வாக்கு மாய்த்துவிடும் ஒருவன்
மெய்யான முயற்சியில் அடைந்த புகழை.
என்னை விற்றுவிடுங்கள் ஒரு அடிமையாக – அந்தப்
பொன்னைக் கொடுங்கள் முனிவரின் தக்ஷிணையாக!”
மூர்சித்துவிட்டான் அரிச்சந்திரன் இதைக் கேட்டு;
மூர்சித்துவிட்டாள் அதைக் கண்ட சந்திரமதியும்.
அழுதான் பாலகன், அன்னையிடம் கேட்டான்,
“அம்மா பசிக்கிறது! புசிக்க உணவு தாருங்கள்!”
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
OP
OP
7#20. The king is in debt!
Harischandra told Viswaamitra,”I will not take food until I pay your dhakshiNa in gold. I belong to the Soorya vamsam. I have performed the great Raaja sooya yaagam. My words will never go false. I will have no peace of mind until I pay you your dues”
Viswaamitra asked him, “How do you hope to raise the money when you are no more the king of this country? Just utter one word admiting that you are a liar and I will happily give you back your kingdom and everything else you have given me”
Harischandra said, “I, my wife and my son are healthy and robust. We will fetch a good sum if we sell ourselves as slaves. I am sure I can pay you your dakshiNa with that. All I need is one month’s time.”
The sage agreed to this condition. Harischandra, Chandramati and Lohidaasa went to the city of Kassi, took bath in Ganges and had a dharshan of Viswanaatha.
Chandramati told Harischandra, “The words spoken by a king of the Sorrya vamsam can never go wrong. Sell me as a slave and pay the gold as DakshiNa to the sage. I have completed my life’s mission as a wife by bearing you a good son.”
Harischandra fainted on hearing these pathetic words from his dear wife. On seeing him fall faint, she also fainted. Lohidaasa got worried seeing both his parents fall faint and started crying for food.
Harischandra told Viswaamitra,”I will not take food until I pay your dhakshiNa in gold. I belong to the Soorya vamsam. I have performed the great Raaja sooya yaagam. My words will never go false. I will have no peace of mind until I pay you your dues”
Viswaamitra asked him, “How do you hope to raise the money when you are no more the king of this country? Just utter one word admiting that you are a liar and I will happily give you back your kingdom and everything else you have given me”
Harischandra said, “I, my wife and my son are healthy and robust. We will fetch a good sum if we sell ourselves as slaves. I am sure I can pay you your dakshiNa with that. All I need is one month’s time.”
The sage agreed to this condition. Harischandra, Chandramati and Lohidaasa went to the city of Kassi, took bath in Ganges and had a dharshan of Viswanaatha.
Chandramati told Harischandra, “The words spoken by a king of the Sorrya vamsam can never go wrong. Sell me as a slave and pay the gold as DakshiNa to the sage. I have completed my life’s mission as a wife by bearing you a good son.”
Harischandra fainted on hearing these pathetic words from his dear wife. On seeing him fall faint, she also fainted. Lohidaasa got worried seeing both his parents fall faint and started crying for food.
OP
OP
7#22a. மனைவியை விற்றான்
அரிச்சந்திரன் கூறினான் நகர மக்களிடம்,
“இருக்கிறாள் இந்தப் பெண் விற்பனைக்கு!
விலையாகத் தருவதைத் தரலாம் எவரேனும்;
வேலைக்காரியாக அழைத்துச் செல்லலாம்!”
நகர மக்கள் வியந்தனர் இதைக் கண்டு.
“நீ யார் இவளை விற்பதற்கு?” என்றனர்.
வந்தார் விஸ்வாமித்திரர் கிழ அந்தணராக!
“தந்து விடு இவளை எனக்கு அடிமையாக!
சரிவரப் பணி செய்வதில்லை என் மனைவி!
சரிப்படுவாள் இவள் பணிகள் செய்வதற்கு.
தருகிறேன் ஒரு கோடி பொன்னை விலையாக;
பெறுவாள் இவள் அத்தனை பொற் காசுகளை!”
விக்கித்து நின்றான்அரிச்சந்திரன் இதைக் கேட்டு.
திக்பிரமை நீடித்ததால் பேசினான் அந்தணன்.
“நல்ல குணங்கள், முப்பது இரண்டு லக்ஷணங்கள்,
நன்னடத்தையுள்ளவள் பெறுவாள் கோடிப் பொன்!”
கொட்டினான் பொற்காசுகளை கிழ வேதியன்;
இட்டுச் செல்ல முயன்றான் கூந்தலைப் பற்றி!
“மகனிடம் விடை பெறவேண்டும்!” என்றாள்.
மகனிடம் அழுதாள் தலைவிதியை எண்ணி.
அணைக்க வந்த மகனிடம் சொன்னாள் அவள்,
“அணைக்காதே என்னை! நான் ஒரு அடிமை!”
தடுக்க முடியவில்லை லோகிதாசனை – ஆடை
தடுக்கி விழுந்தான் லோகிதாசன் தரையில்.
துரத்த முயன்றார் லோகிதாசனைக் கிழ வேதியர்;
துரத்த முடியவில்லை கன்றாகத் தொடர்பவனை.
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
அரிச்சந்திரன் கூறினான் நகர மக்களிடம்,
“இருக்கிறாள் இந்தப் பெண் விற்பனைக்கு!
விலையாகத் தருவதைத் தரலாம் எவரேனும்;
வேலைக்காரியாக அழைத்துச் செல்லலாம்!”
நகர மக்கள் வியந்தனர் இதைக் கண்டு.
“நீ யார் இவளை விற்பதற்கு?” என்றனர்.
வந்தார் விஸ்வாமித்திரர் கிழ அந்தணராக!
“தந்து விடு இவளை எனக்கு அடிமையாக!
சரிவரப் பணி செய்வதில்லை என் மனைவி!
சரிப்படுவாள் இவள் பணிகள் செய்வதற்கு.
தருகிறேன் ஒரு கோடி பொன்னை விலையாக;
பெறுவாள் இவள் அத்தனை பொற் காசுகளை!”
விக்கித்து நின்றான்அரிச்சந்திரன் இதைக் கேட்டு.
திக்பிரமை நீடித்ததால் பேசினான் அந்தணன்.
“நல்ல குணங்கள், முப்பது இரண்டு லக்ஷணங்கள்,
நன்னடத்தையுள்ளவள் பெறுவாள் கோடிப் பொன்!”
கொட்டினான் பொற்காசுகளை கிழ வேதியன்;
இட்டுச் செல்ல முயன்றான் கூந்தலைப் பற்றி!
“மகனிடம் விடை பெறவேண்டும்!” என்றாள்.
மகனிடம் அழுதாள் தலைவிதியை எண்ணி.
அணைக்க வந்த மகனிடம் சொன்னாள் அவள்,
“அணைக்காதே என்னை! நான் ஒரு அடிமை!”
தடுக்க முடியவில்லை லோகிதாசனை – ஆடை
தடுக்கி விழுந்தான் லோகிதாசன் தரையில்.
துரத்த முயன்றார் லோகிதாசனைக் கிழ வேதியர்;
துரத்த முடியவில்லை கன்றாகத் தொடர்பவனை.
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
OP
OP
7#22a. The queen got sold!
Harischandran announced to the citizen of Kaasi,” Hear!hear! Here this woman is for sale. Anyone can buy her paying her worth in gold. Anyone can take her home as a maid servant”
The people of Kaasi were surprised by this kind of human purchase. They asked him, ” Who are you to sell this woman?”
Viswaamitra hurried there in the disguise of an old brahmin. He told Harischandra,”I shall buy her as my servant. My wife is very old and unable to do the household chores. This woman can do them instead of her. I am ready to pay one crore (ten million) gold coins as her price.”
Harischandra was shocked and stood like a statue. The old brahmin told him,
“This woman is worth that price. She is good natured. She has all the thirty two lakshanas of a woman and has good conduct. So ten million gold coins the price fixed by the saastraas for such a woman.”
The old brahmin poured the gold coins in front of Harischandra and tried to pull his wife away by holding her hair. Chandramati wanted to take leave of her only son and asked the old brahmin’s permission to do so.
Her son tried to hug her but she told him,”You can’t embrace me son. I am a slave now!” But her son could not be stopped from following her like a calf following a cow. He tripped over on her clothes and fell down on the ground.
Harischandran announced to the citizen of Kaasi,” Hear!hear! Here this woman is for sale. Anyone can buy her paying her worth in gold. Anyone can take her home as a maid servant”
The people of Kaasi were surprised by this kind of human purchase. They asked him, ” Who are you to sell this woman?”
Viswaamitra hurried there in the disguise of an old brahmin. He told Harischandra,”I shall buy her as my servant. My wife is very old and unable to do the household chores. This woman can do them instead of her. I am ready to pay one crore (ten million) gold coins as her price.”
Harischandra was shocked and stood like a statue. The old brahmin told him,
“This woman is worth that price. She is good natured. She has all the thirty two lakshanas of a woman and has good conduct. So ten million gold coins the price fixed by the saastraas for such a woman.”
The old brahmin poured the gold coins in front of Harischandra and tried to pull his wife away by holding her hair. Chandramati wanted to take leave of her only son and asked the old brahmin’s permission to do so.
Her son tried to hug her but she told him,”You can’t embrace me son. I am a slave now!” But her son could not be stopped from following her like a calf following a cow. He tripped over on her clothes and fell down on the ground.
OP
OP
7#22b. மகனை விற்றான்!
தாங்க முடியவில்லை சந்திரமதியினால்!
“வாங்கிவிடுங்கள் மகனையும் நீங்களே!
ஏங்கி விடுவான் என்னைப் பிரிந்த மகன்;
தேங்கிவிடும் என் வேலைகள் எல்லாம்!”
வாங்கினார் அக்கிழவரே லோகிதாசனையும்!
வழங்கினர் பொற்காசுகளை அரிச்சந்திரனுக்கு.
கணவனை வலம் வந்து வணங்கினான் சந்திரமதி;
கண்ணீருடன் பிரார்த்தனை செய்தாள் தேவியிடம்!
“இனி வரும் பிறவிகளும் நான் இவரையே என்
கணவனாக அடையவதற்கு அருள்வாய் தாயே!”
துயரக் கடலில் மூழ்கிவிட்டான் அரிச்சந்திரன்;
‘தயையற்ற அந்தணனுக்கு விற்றுவிட்டேனே!
நிழல் போல என்னைப் பிரியாதவள் இவள்;
நிஜமாகவே பிரிந்து செல்கிறாள் இப்போது!
இழந்தேன் என் நாட்டை; வந்தேன் தெருவுக்கு.
இழந்தேன் குடும்பத்தினரை! அந்தோ பரிதாபம்!’
“அடிமைகளே வாருங்கள்!” என அந்தணன்
அடித்துச் சாட்டையால் இழுத்துச் சென்றான்.
கண்ணீர்த் திரையுடன் இருந்த மன்னனின்
கண்களில் இருந்து மறைந்தனர் மூவரும்.
சுயவுருவெடுத்துவந்தார் விஸ்வாமித்திரர்.
“பயமில்லையா எந்தன் சாபத்தை எண்ணி?
தந்துவிடு என் தக்ஷிணையை இப்போதே – சத்திய
சந்தன் நீ என்பது மெய்யானால்!” என்றார் முனிவர்.
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
தாங்க முடியவில்லை சந்திரமதியினால்!
“வாங்கிவிடுங்கள் மகனையும் நீங்களே!
ஏங்கி விடுவான் என்னைப் பிரிந்த மகன்;
தேங்கிவிடும் என் வேலைகள் எல்லாம்!”
வாங்கினார் அக்கிழவரே லோகிதாசனையும்!
வழங்கினர் பொற்காசுகளை அரிச்சந்திரனுக்கு.
கணவனை வலம் வந்து வணங்கினான் சந்திரமதி;
கண்ணீருடன் பிரார்த்தனை செய்தாள் தேவியிடம்!
“இனி வரும் பிறவிகளும் நான் இவரையே என்
கணவனாக அடையவதற்கு அருள்வாய் தாயே!”
துயரக் கடலில் மூழ்கிவிட்டான் அரிச்சந்திரன்;
‘தயையற்ற அந்தணனுக்கு விற்றுவிட்டேனே!
நிழல் போல என்னைப் பிரியாதவள் இவள்;
நிஜமாகவே பிரிந்து செல்கிறாள் இப்போது!
இழந்தேன் என் நாட்டை; வந்தேன் தெருவுக்கு.
இழந்தேன் குடும்பத்தினரை! அந்தோ பரிதாபம்!’
“அடிமைகளே வாருங்கள்!” என அந்தணன்
அடித்துச் சாட்டையால் இழுத்துச் சென்றான்.
கண்ணீர்த் திரையுடன் இருந்த மன்னனின்
கண்களில் இருந்து மறைந்தனர் மூவரும்.
சுயவுருவெடுத்துவந்தார் விஸ்வாமித்திரர்.
“பயமில்லையா எந்தன் சாபத்தை எண்ணி?
தந்துவிடு என் தக்ஷிணையை இப்போதே – சத்திய
சந்தன் நீ என்பது மெய்யானால்!” என்றார் முனிவர்.
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
OP
OP
7#22b. The prince was sold!
Chandramati could not take it any longer. She told the old brahmin,”Sir please buy my son also along with me. He is too much attached to me. I can’t work well if I am worrying about him all the time!” The old brahmin bought the prince Lohidaasa also paying a fair price for the boy.
Chandramati went round her husband and paid her obeisance to him. She prayed to Devi with tears running down her in cheeks, “Oh Devi! May I be blessed with this man as my husband in my future births also.”
Harischandra was immersed in an ocean of sorrow. ‘What have I done to my wife and my son? I have sold them to a stone hearted old man!
My wife was like my shadow all along till now. But now she got separated from me and is going away from me. I lost my kingdom. I came to live on the street. Now I have sold my loving wife and son.’
The old man used his whip on his slaves and dragged them along with him. The King watched them with his eyes brimming with tears till they disappeared from his vision.
Viswaamitra came again, but this time in his real form. He ridiculed Harischandra and asked him,”Are you not afraid of my curse any more? If it is true that you speak only truth, shell my dakshiNai amount now in full. “
Chandramati could not take it any longer. She told the old brahmin,”Sir please buy my son also along with me. He is too much attached to me. I can’t work well if I am worrying about him all the time!” The old brahmin bought the prince Lohidaasa also paying a fair price for the boy.
Chandramati went round her husband and paid her obeisance to him. She prayed to Devi with tears running down her in cheeks, “Oh Devi! May I be blessed with this man as my husband in my future births also.”
Harischandra was immersed in an ocean of sorrow. ‘What have I done to my wife and my son? I have sold them to a stone hearted old man!
My wife was like my shadow all along till now. But now she got separated from me and is going away from me. I lost my kingdom. I came to live on the street. Now I have sold my loving wife and son.’
The old man used his whip on his slaves and dragged them along with him. The King watched them with his eyes brimming with tears till they disappeared from his vision.
Viswaamitra came again, but this time in his real form. He ridiculed Harischandra and asked him,”Are you not afraid of my curse any more? If it is true that you speak only truth, shell my dakshiNai amount now in full. “
OP
OP
7#22c. “இன்னமும் பொன் தா!”
அரிச்சந்திரன் கூறினான் முனிவரிடம்
அரிய பொற்காசுகளை அள்ளித் தந்து!
“எடுத்துக் கொள்ளும் பொற்காசுகளை;
கொடுத்து விட்டேன் உம் தக்ஷிணையை!”
கொடுத்தான் பதினோரு கோடிப் பொற்காசு.
எடுத்துக் கொள்ளவில்லை விஸ்வாமித்திரர்.
“எப்படிக் கிடைத்தது இத்தனை பொன் உனக்கு?
தப்பு வழியில் ஈட்டினாயா இந்தப் பொன்னை?
கெட்ட வழியில் வந்த பொன்னை – நான்
தொட்டும் பாரேன் எனது தக்ஷிணையாக!
நேர்மையான வழியில் வந்ததா இந்தப் பொன்?
வாய்மையுடன் கூறு நீ உண்மையை எனக்கு!”
“விற்றேன் மனைவியை ஒரு கோடிப் பொன்னுக்கு;
விற்றேன் மகனைப் பத்துக் கோடிப் பொன்னுக்கு.
நல்ல வழியில் ஈட்டிய பொருள் தான் இது;
நல்ல விலை கிடைத்தது மனைவி மகனுக்கு.
எடுத்துச் செல்லும் உம்முடைய தட்சிணையாக;
கொடுத்துவிட்டேன் பதினோரு கோடிப் பொன்.”
“தகுந்த தக்ஷிணையா இது ராஜசூய யாகத்துக்கு?
தந்தால் போதுமா இந்தப் பொன்னை எனக்கு?
சொன்னபடிக் கொடு இரண்டரை பாரப் பொன்;
இன்னல் விளையும் சொன்ன சொல் தவறினால்.
ஒரு ஜாமப் பொழுது மிகுந்துள்ளது இன்னமும்.
பொறுக்க மாட்டேன் அதன் பின் ஒரு கணமும்!”
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
அரிச்சந்திரன் கூறினான் முனிவரிடம்
அரிய பொற்காசுகளை அள்ளித் தந்து!
“எடுத்துக் கொள்ளும் பொற்காசுகளை;
கொடுத்து விட்டேன் உம் தக்ஷிணையை!”
கொடுத்தான் பதினோரு கோடிப் பொற்காசு.
எடுத்துக் கொள்ளவில்லை விஸ்வாமித்திரர்.
“எப்படிக் கிடைத்தது இத்தனை பொன் உனக்கு?
தப்பு வழியில் ஈட்டினாயா இந்தப் பொன்னை?
கெட்ட வழியில் வந்த பொன்னை – நான்
தொட்டும் பாரேன் எனது தக்ஷிணையாக!
நேர்மையான வழியில் வந்ததா இந்தப் பொன்?
வாய்மையுடன் கூறு நீ உண்மையை எனக்கு!”
“விற்றேன் மனைவியை ஒரு கோடிப் பொன்னுக்கு;
விற்றேன் மகனைப் பத்துக் கோடிப் பொன்னுக்கு.
நல்ல வழியில் ஈட்டிய பொருள் தான் இது;
நல்ல விலை கிடைத்தது மனைவி மகனுக்கு.
எடுத்துச் செல்லும் உம்முடைய தட்சிணையாக;
கொடுத்துவிட்டேன் பதினோரு கோடிப் பொன்.”
“தகுந்த தக்ஷிணையா இது ராஜசூய யாகத்துக்கு?
தந்தால் போதுமா இந்தப் பொன்னை எனக்கு?
சொன்னபடிக் கொடு இரண்டரை பாரப் பொன்;
இன்னல் விளையும் சொன்ன சொல் தவறினால்.
ஒரு ஜாமப் பொழுது மிகுந்துள்ளது இன்னமும்.
பொறுக்க மாட்டேன் அதன் பின் ஒரு கணமும்!”
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
OP
OP
7#22c. “Give me more gold!”
Harischandra gave the gold coins to Viswaamitra. He said,”Take these eleven crore gold coins as your dakshiNa.” But Viswaamitra would not touch those gold coins. Now he fired a series of questions at Harischandra.
“How did you come into possession of so much gold so suddenly? Surely you must have earned it by some foul means. If so, I would not even touch that gold. Tell me the truth now!”
“I sold my wife for one crore gold coins and my son for ten crore gold coins. They fetched good prices. I have got this gold by selling my family. Take these for you dakshiNa.”
Viswaamitra would not touch the gold even now. “Do you think this dakshiNai is enough for my service? I would not take anything less than two and half loads of gold as promised by you. You still have a little time left. I will not wait even for a second more than that!”
Harischandra gave the gold coins to Viswaamitra. He said,”Take these eleven crore gold coins as your dakshiNa.” But Viswaamitra would not touch those gold coins. Now he fired a series of questions at Harischandra.
“How did you come into possession of so much gold so suddenly? Surely you must have earned it by some foul means. If so, I would not even touch that gold. Tell me the truth now!”
“I sold my wife for one crore gold coins and my son for ten crore gold coins. They fetched good prices. I have got this gold by selling my family. Take these for you dakshiNa.”
Viswaamitra would not touch the gold even now. “Do you think this dakshiNai is enough for my service? I would not take anything less than two and half loads of gold as promised by you. You still have a little time left. I will not wait even for a second more than that!”
OP
OP
7#23a. தன்னையும் விற்றான்! (1)
எச்சரித்தார் விஸ்வாமித்திரர் அரிச்சந்திரனை.
எடுத்துக் கொண்டு போனார் கொடுத்த பொன்னை.
“அஸ்தமனத்துக்கு முன்னால் என்னை விலைக்கு வாங்க
இஷ்டப் படுபவர்கள் என்னிடம் வரலாம்!” கூவினான்.
சண்டாளப் புலையன் ஒருவன் வந்தான் உடனேயே.
தண்டனைக்கு அரசனான தர்மராஜனே அப்புலையன்!
கறுத்த பெரிய வயிறு, நீண்டு தொங்கும் பெரிய மீசை;
பருத்த மேனியில் ரோமங்கள், விரவிய புலால் நாற்றம்;
“என்ன விலை கூறுகின்றாய் அப்பனே உனக்கு நீயே?”
கண்களை உருட்டி கர்ணகடூரமாகக் கேட்டான் புலையன்.
“எனக்கு வேலை சண்டாளனாக ஒரு சுடுகாட்டில்
உன் வேலை பிணங்களின் ஆடையை அவிழ்ப்பது.”
“உத்தமனை உத்தமனும், மத்திமனை மத்திமனும்,
அதமனை அதமனும் வாங்குவதில் தவறில்லை.
க்ஷத்திரியனை வாங்க முடியாது சண்டாளனால்.
க்ஷத்திரியனை வாங்க முடியும் பிராமணனால்.”
“முதலிலேயே என் கூறவில்லை உன் விதிகளை?
கதறினாய் ‘வாங்க எவரேனும் உள்ளார்களா’ என!
ஜாதி மதம் எதற்கு விலை பேசி வாங்குவதற்கு?
போதிய பணம் இருந்தால் மட்டும் போதாதா?
சத்தியம் காத்திடும் எண்ணம் இருந்தால் போதும்.
நிச்சயமாகத் தேவையில்லை ஜாதி மத பேதங்கள்.
அசத்தியம் பேசி அதமனாக நரகம் செல்வதிலும்,
சத்தியம் பேசி இப்பணி புரிவதில் தாழ்வில்லை.”
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
எச்சரித்தார் விஸ்வாமித்திரர் அரிச்சந்திரனை.
எடுத்துக் கொண்டு போனார் கொடுத்த பொன்னை.
“அஸ்தமனத்துக்கு முன்னால் என்னை விலைக்கு வாங்க
இஷ்டப் படுபவர்கள் என்னிடம் வரலாம்!” கூவினான்.
சண்டாளப் புலையன் ஒருவன் வந்தான் உடனேயே.
தண்டனைக்கு அரசனான தர்மராஜனே அப்புலையன்!
கறுத்த பெரிய வயிறு, நீண்டு தொங்கும் பெரிய மீசை;
பருத்த மேனியில் ரோமங்கள், விரவிய புலால் நாற்றம்;
“என்ன விலை கூறுகின்றாய் அப்பனே உனக்கு நீயே?”
கண்களை உருட்டி கர்ணகடூரமாகக் கேட்டான் புலையன்.
“எனக்கு வேலை சண்டாளனாக ஒரு சுடுகாட்டில்
உன் வேலை பிணங்களின் ஆடையை அவிழ்ப்பது.”
“உத்தமனை உத்தமனும், மத்திமனை மத்திமனும்,
அதமனை அதமனும் வாங்குவதில் தவறில்லை.
க்ஷத்திரியனை வாங்க முடியாது சண்டாளனால்.
க்ஷத்திரியனை வாங்க முடியும் பிராமணனால்.”
“முதலிலேயே என் கூறவில்லை உன் விதிகளை?
கதறினாய் ‘வாங்க எவரேனும் உள்ளார்களா’ என!
ஜாதி மதம் எதற்கு விலை பேசி வாங்குவதற்கு?
போதிய பணம் இருந்தால் மட்டும் போதாதா?
சத்தியம் காத்திடும் எண்ணம் இருந்தால் போதும்.
நிச்சயமாகத் தேவையில்லை ஜாதி மத பேதங்கள்.
அசத்தியம் பேசி அதமனாக நரகம் செல்வதிலும்,
சத்தியம் பேசி இப்பணி புரிவதில் தாழ்வில்லை.”
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
OP
OP
7#23. He sold himself too! (1)
Viswaamitra warned Harischandra of dire consequences if he failed to pay the dakshiNa amount in full. He took the gold coins given to him and went away.
Now Harischandra tried to sell himself. He shouted,”If any one is willing to buy me before sunset, he may come and speak to me!”
Immediately a chaNdaaLa came near him. He had a pot belly and a thick long hanging moustache. He was very huge and emanated the smell of raw flesh.
He asked in a hoarse voice,” What is the price you demand for yourself? I work in a cremation ground. You will be my assistant. Your job will be to remove the dress worn by the dead bodies”
Harischandra was shocked that a chaNdaaLa had come forward to buy him – a king and a kshatriya. He said immeditely,” Only a person belonging to a higher varna can buy another belonging to the same vasrna or any other lower varna. A chaNdaaLa can never buy a kshatriya.”
Now the huge chaNdaaLa – who was in fact Yama Dharma Raajan himself in disguise – asked,” Why did you not state your condition when you shouted calling anyone interested to come to you?
Why do you mix varna with a financial transaction? To purchase anything or anyone one needs just sufficient money and nothing else matters. It is far better to adhere to satyam and do any job honestly than speak asatyam and end up in a hell”
[h=3][/h]
Viswaamitra warned Harischandra of dire consequences if he failed to pay the dakshiNa amount in full. He took the gold coins given to him and went away.
Now Harischandra tried to sell himself. He shouted,”If any one is willing to buy me before sunset, he may come and speak to me!”
Immediately a chaNdaaLa came near him. He had a pot belly and a thick long hanging moustache. He was very huge and emanated the smell of raw flesh.
He asked in a hoarse voice,” What is the price you demand for yourself? I work in a cremation ground. You will be my assistant. Your job will be to remove the dress worn by the dead bodies”
Harischandra was shocked that a chaNdaaLa had come forward to buy him – a king and a kshatriya. He said immeditely,” Only a person belonging to a higher varna can buy another belonging to the same vasrna or any other lower varna. A chaNdaaLa can never buy a kshatriya.”
Now the huge chaNdaaLa – who was in fact Yama Dharma Raajan himself in disguise – asked,” Why did you not state your condition when you shouted calling anyone interested to come to you?
Why do you mix varna with a financial transaction? To purchase anything or anyone one needs just sufficient money and nothing else matters. It is far better to adhere to satyam and do any job honestly than speak asatyam and end up in a hell”
[h=3][/h]
OP
OP
7#23b. தன்னையும் விற்றான்! (2)
வந்தார் விஸ்வாமித்திரர் ஆத்திர ஆவேசமாக;
தந்தார் தன் பங்கு நிந்தனையைத் தாரளமாக.
‘மத்தளத்துக்கு இரண்டு பக்கமும் இடி’ போல
மத்தியில் மாட்டிக் கொண்டான் அரிச்சந்திரன்.
“கேட்கும் பொன்னை வீசத் தயாராக உள்ளான்;
கேட்டுப் பெற்று என் கடனைத் தீர்ப்பாய் நீ” என,
“சூரிய குலத்தின் க்ஷத்திரிய மன்னன் நான்!
சண்டாளனுக்கு அடிமை ஆவேனோ கூறும்?
அடிமை ஆகி விடுகிறேன் முனிவரே நான் உமக்கு!
அடிமையாக மனம் ஒப்பவில்லை சண்டாளனுக்கு!”
“அடிமையாக ஏற்றுக் கொள்கிறேன் உன்னை! என,
விடிவு காலம் வந்ததென மகிழ்ந்தான் மன்னன்.
அழைத்தார் விஸ்வாமித்திரர் சண்டாளனை;
“உழைப்பான் நன்றாக; என்ன விலை தருவாய்?”
“பத்து காதத்துக்குப் பத்து காதம் பரப்பில்
ரத்தினங்கள் நிறைந்த பூமியைத் தருவேன்!”
ஆயிரம் ரத்தினங்கள் தந்தான் புலையன்;
ஆயிரம் பொற் காசுகள் தந்தான் புலையன்
வருந்த வில்லை அரிச்சந்திரன் இப்போது
விருப்பத்தை நிறைவேற்றுவது அவன் கடன்.
அசரீரி ஒலித்தது! மலர் மாரி பெய்தது!
“அரிச்சந்திரா! கடனைத் தீர்த்து விட்டாய்”
தன்னையே விற்றுக் கடனைத் தீர்த்தான்!
தன்னேயே விற்றுச் சத்தியம் காத்தான்.
“என்ன செய்ய வேண்டும் நான் கூறுங்கள்”
“சொன்ன வேலையைச் செய் புலயனிடம்!”
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
வந்தார் விஸ்வாமித்திரர் ஆத்திர ஆவேசமாக;
தந்தார் தன் பங்கு நிந்தனையைத் தாரளமாக.
‘மத்தளத்துக்கு இரண்டு பக்கமும் இடி’ போல
மத்தியில் மாட்டிக் கொண்டான் அரிச்சந்திரன்.
“கேட்கும் பொன்னை வீசத் தயாராக உள்ளான்;
கேட்டுப் பெற்று என் கடனைத் தீர்ப்பாய் நீ” என,
“சூரிய குலத்தின் க்ஷத்திரிய மன்னன் நான்!
சண்டாளனுக்கு அடிமை ஆவேனோ கூறும்?
அடிமை ஆகி விடுகிறேன் முனிவரே நான் உமக்கு!
அடிமையாக மனம் ஒப்பவில்லை சண்டாளனுக்கு!”
“அடிமையாக ஏற்றுக் கொள்கிறேன் உன்னை! என,
விடிவு காலம் வந்ததென மகிழ்ந்தான் மன்னன்.
அழைத்தார் விஸ்வாமித்திரர் சண்டாளனை;
“உழைப்பான் நன்றாக; என்ன விலை தருவாய்?”
“பத்து காதத்துக்குப் பத்து காதம் பரப்பில்
ரத்தினங்கள் நிறைந்த பூமியைத் தருவேன்!”
ஆயிரம் ரத்தினங்கள் தந்தான் புலையன்;
ஆயிரம் பொற் காசுகள் தந்தான் புலையன்
வருந்த வில்லை அரிச்சந்திரன் இப்போது
விருப்பத்தை நிறைவேற்றுவது அவன் கடன்.
அசரீரி ஒலித்தது! மலர் மாரி பெய்தது!
“அரிச்சந்திரா! கடனைத் தீர்த்து விட்டாய்”
தன்னையே விற்றுக் கடனைத் தீர்த்தான்!
தன்னேயே விற்றுச் சத்தியம் காத்தான்.
“என்ன செய்ய வேண்டும் நான் கூறுங்கள்”
“சொன்ன வேலையைச் செய் புலயனிடம்!”
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
OP
OP
7#23b. He sold himself too! (2)
Viswaamitra came there huffing and puffing! He rained accusations on Harischandra. “This man is ready give any money you demand. Take it and pay off my dues now!”
Harischandra asked him, “I am a Kshatriya king. How can a ChaNdaaLan buy me? I will rather become your slave and serve you. I can’t accept this chaNdaaLa as my master!”
Viswaamitra said, “I gladly accept you as my slave from now on!”
Harischandra was happy to become the slave of a sage. The sage then demaned the chaNdaaLa,”This man is robust and healthy. What will you pay me for him?”
The chaNdaaLa promised a piece land strewn with rare gems. He also paid one thousand rare gems and one thousand gold coins. Harischandra handed over them to the sage. Flowers rained form the sky and an asareeri said, “Oh Harischandra! You are now free from all your debts!”
Harischandra sold himself to a ChaNdaaLa to pay his debts. He sold himself to an untouchable – just to be true to the words he had uttered and the promises he had made.
Viswaamitra came there huffing and puffing! He rained accusations on Harischandra. “This man is ready give any money you demand. Take it and pay off my dues now!”
Harischandra asked him, “I am a Kshatriya king. How can a ChaNdaaLan buy me? I will rather become your slave and serve you. I can’t accept this chaNdaaLa as my master!”
Viswaamitra said, “I gladly accept you as my slave from now on!”
Harischandra was happy to become the slave of a sage. The sage then demaned the chaNdaaLa,”This man is robust and healthy. What will you pay me for him?”
The chaNdaaLa promised a piece land strewn with rare gems. He also paid one thousand rare gems and one thousand gold coins. Harischandra handed over them to the sage. Flowers rained form the sky and an asareeri said, “Oh Harischandra! You are now free from all your debts!”
Harischandra sold himself to a ChaNdaaLa to pay his debts. He sold himself to an untouchable – just to be true to the words he had uttered and the promises he had made.
OP
OP
7# 24. சுடலைக் காவல்
இடித்துரைத்தான் புலையன் அரிச்சந்திரனைப் பலவாறு.
அடித்தான் தன் கைத் தடியால் “ஓடிவிடுவாயா?” என்று.
அழைத்துச் சென்றான் சேரிக்கு அவனைத் தன்னுடன்;
அடைத்து வைத்தான் விலங்குகள் பூட்டிச் சிறையினில்.
நகர்ந்தன நான்கு நாட்கள் இவ்வண்ணம் – மன்னன்
மகன், மனைவியை நினைத்து அழுதான் வெகுநேரம்.
கொடுக்கவில்லை அன்ன ஆகாரம் நான்கு நாட்கள்.
விடுவித்தான் சிறையிலிருந்து ஐந்தாம் நாள் காலை.
கொடுத்தான் தன் கைத்தடியை அரிச்சந்திரனுக்கு.
கொடுத்தான் மயானத்தில் வேலையை அவனுக்கு.
மெய் சிலிர்த்தது மயானக் காட்சிககைக் கண்டு;
பொய் பேசாததற்கு இத்தகைய தண்டனையா?
நாற்றமும், புகையும், மண்டையோடுகளும்;
நாய்களும், நரிகளும், கழுகுகளும் சூழ்ந்திட;
தீயின் நாக்குகளும், சட சட என்ற ஒலியும்;
தீனக் குரல்களும், ஒப்பாரியின் ஒலிகளும்!
வருந்தினான் தன் நிலையை எண்ணி எண்ணி;
வருந்தினான் தன் மனைவி, மகனை எண்ணி;
தொடங்கினான் சண்டாளன் தந்த பணிகளை;
தொடங்கினான் மயானக் காவல் தொழிலை;
கணக்கிட்டான் வந்துள்ள பிணங்களை;
கணக்கிட்டான் வரவேண்டிய பணத்தை;
பரிசோதித்தான் பிணங்களைக் கையால்;
பரிதாபமாக மாறினான் சண்டாளன் போல.
பிணங்களின் வாய்க்கரிசி ஆகாரமானது.
உணவின்றித் திரிந்தான் ஓராண்டு காலம்.
திரிந்தான் ஓராண்டு உறக்கம் என்பதின்றி;
திரிந்த ஓராண்டு காலம் காவல் காத்தபடி.
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
இடித்துரைத்தான் புலையன் அரிச்சந்திரனைப் பலவாறு.
அடித்தான் தன் கைத் தடியால் “ஓடிவிடுவாயா?” என்று.
அழைத்துச் சென்றான் சேரிக்கு அவனைத் தன்னுடன்;
அடைத்து வைத்தான் விலங்குகள் பூட்டிச் சிறையினில்.
நகர்ந்தன நான்கு நாட்கள் இவ்வண்ணம் – மன்னன்
மகன், மனைவியை நினைத்து அழுதான் வெகுநேரம்.
கொடுக்கவில்லை அன்ன ஆகாரம் நான்கு நாட்கள்.
விடுவித்தான் சிறையிலிருந்து ஐந்தாம் நாள் காலை.
கொடுத்தான் தன் கைத்தடியை அரிச்சந்திரனுக்கு.
கொடுத்தான் மயானத்தில் வேலையை அவனுக்கு.
மெய் சிலிர்த்தது மயானக் காட்சிககைக் கண்டு;
பொய் பேசாததற்கு இத்தகைய தண்டனையா?
நாற்றமும், புகையும், மண்டையோடுகளும்;
நாய்களும், நரிகளும், கழுகுகளும் சூழ்ந்திட;
தீயின் நாக்குகளும், சட சட என்ற ஒலியும்;
தீனக் குரல்களும், ஒப்பாரியின் ஒலிகளும்!
வருந்தினான் தன் நிலையை எண்ணி எண்ணி;
வருந்தினான் தன் மனைவி, மகனை எண்ணி;
தொடங்கினான் சண்டாளன் தந்த பணிகளை;
தொடங்கினான் மயானக் காவல் தொழிலை;
கணக்கிட்டான் வந்துள்ள பிணங்களை;
கணக்கிட்டான் வரவேண்டிய பணத்தை;
பரிசோதித்தான் பிணங்களைக் கையால்;
பரிதாபமாக மாறினான் சண்டாளன் போல.
பிணங்களின் வாய்க்கரிசி ஆகாரமானது.
உணவின்றித் திரிந்தான் ஓராண்டு காலம்.
திரிந்தான் ஓராண்டு உறக்கம் என்பதின்றி;
திரிந்த ஓராண்டு காலம் காவல் காத்தபடி.
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
OP
OP
7#24. Guarding the cremation ground
The chaNdaaLa scolded Harischandra and beat him up with his stick. He then took the king along with him to the slum where he lived.
Harischandra was locked up for four days without any food to eat. On the fifth day he was sent to guard the cremation ground, undo the clothes worn by the dead bodies and collect taxes.
He was deeply touched by the sights and sounds of the cremation ground. What a big punishment had been given to him for speaking the truth and refusing to tell a lie.
The tongues of the leaping fire, the burning stench of the dead bodies, the smoke and sounds from the burning pyres, the grinning skulls strewn on the ground, the gang of wild dogs, jackals and vultures added to his discomfort.
There was the cry of the relatives of the departed souls and other pitiful sounds. Harischandra felt sorry for himself and his family. He started doing the work entrusted to him earnestly.
He counted the number of dead bodies and the taxes to be collected. He handled the dead bodies as if he were a real chaNdaaLan. He had nothing to eat except what was offered to the dead. He did not sleep and guarded the cremation ground day and night for one full year.
The chaNdaaLa scolded Harischandra and beat him up with his stick. He then took the king along with him to the slum where he lived.
Harischandra was locked up for four days without any food to eat. On the fifth day he was sent to guard the cremation ground, undo the clothes worn by the dead bodies and collect taxes.
He was deeply touched by the sights and sounds of the cremation ground. What a big punishment had been given to him for speaking the truth and refusing to tell a lie.
The tongues of the leaping fire, the burning stench of the dead bodies, the smoke and sounds from the burning pyres, the grinning skulls strewn on the ground, the gang of wild dogs, jackals and vultures added to his discomfort.
There was the cry of the relatives of the departed souls and other pitiful sounds. Harischandra felt sorry for himself and his family. He started doing the work entrusted to him earnestly.
He counted the number of dead bodies and the taxes to be collected. He handled the dead bodies as if he were a real chaNdaaLan. He had nothing to eat except what was offered to the dead. He did not sleep and guarded the cremation ground day and night for one full year.
OP
OP
7#25a. சந்திரமதியின் தவிப்பு (1)
அரிச்சந்திரன் மாறிவிட்டான் சண்டாளன் போலவே
சந்திரமதியும், லோகிதாசனும் வேதியரின் அடிமைகள்.
ஏவிய வேலைகளைச் செய்து வந்தனர் இருவரும்;
மேவிய துயரோடு வாழ்ந்து வந்தனர் இருவரும்.
சேகரிக்க வேண்டும் தர்ப்பைப் புல்லும், சமித்தும்.
லோகிதாசன் சென்றான் கானகம் நண்பர்களோடு.
நிறைய தர்ப்பைப்புல் இருந்தது ஓரிடத்தில்;
அறுத்துக் கட்டினர் ஒரு பெரிய கட்டாக.
தூக்க முடியாமல் தூக்கி வந்து களைத்தனர்;
தாக்கியது தாக விடாய் நடந்த களைப்பினால்.
இறக்கி வைத்தனர் புல்லைப் புற்றின் அருகே,
பிறகு சென்றனர் தெளிந்த நீர் அருந்துவதற்கு.
சீறிப் பாய்ந்த கருநாகம் தீண்டியது சிறுவனை,
ஏறியது விஷம் தலைக்கு; விழுந்தான் பிணமாக!
ஓடிச் சென்றனர் சிறுவர் அஞ்சி நடுங்கியபடி;
தேடினர் சந்திரமதியைச் சேதி சொல்வதற்கு.
வெட்டுண்ட வாழை மரம் போல வீழ்ந்தாள்
கெட்ட செய்தியைக் கேட்டதும் சந்திரமதி.
தெளிவித்தனர் மயக்கத்தை நீர் தெளித்து;
தெளிவடைந்ததும் அழுதாள் சந்திரமதி.
ஏசினார் வேதியர் வாய்க்கு வந்தபடி எல்லாம்!
பேசினார் பேசக் கூடாதவற்றை அடிமையிடம்!
அஞ்சினாள் மகனைக் காண அனுமதி கேட்கவும்;
கெஞ்சினாள் தன் மகனைக் காண வேண்டும் என்று.
“அடிமைகள் வேலை செய்யாமல் இருந்தால்
அடைவர் கொடிய நரகத்தை!” என அச்சுறுத்திச்
செல்ல விடவில்லை கிழ வேதியர் சந்திரமதியை!
சொல்லொண்ணாத் துயருடன் செய்தாள் பணிகள்!
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
அரிச்சந்திரன் மாறிவிட்டான் சண்டாளன் போலவே
சந்திரமதியும், லோகிதாசனும் வேதியரின் அடிமைகள்.
ஏவிய வேலைகளைச் செய்து வந்தனர் இருவரும்;
மேவிய துயரோடு வாழ்ந்து வந்தனர் இருவரும்.
சேகரிக்க வேண்டும் தர்ப்பைப் புல்லும், சமித்தும்.
லோகிதாசன் சென்றான் கானகம் நண்பர்களோடு.
நிறைய தர்ப்பைப்புல் இருந்தது ஓரிடத்தில்;
அறுத்துக் கட்டினர் ஒரு பெரிய கட்டாக.
தூக்க முடியாமல் தூக்கி வந்து களைத்தனர்;
தாக்கியது தாக விடாய் நடந்த களைப்பினால்.
இறக்கி வைத்தனர் புல்லைப் புற்றின் அருகே,
பிறகு சென்றனர் தெளிந்த நீர் அருந்துவதற்கு.
சீறிப் பாய்ந்த கருநாகம் தீண்டியது சிறுவனை,
ஏறியது விஷம் தலைக்கு; விழுந்தான் பிணமாக!
ஓடிச் சென்றனர் சிறுவர் அஞ்சி நடுங்கியபடி;
தேடினர் சந்திரமதியைச் சேதி சொல்வதற்கு.
வெட்டுண்ட வாழை மரம் போல வீழ்ந்தாள்
கெட்ட செய்தியைக் கேட்டதும் சந்திரமதி.
தெளிவித்தனர் மயக்கத்தை நீர் தெளித்து;
தெளிவடைந்ததும் அழுதாள் சந்திரமதி.
ஏசினார் வேதியர் வாய்க்கு வந்தபடி எல்லாம்!
பேசினார் பேசக் கூடாதவற்றை அடிமையிடம்!
அஞ்சினாள் மகனைக் காண அனுமதி கேட்கவும்;
கெஞ்சினாள் தன் மகனைக் காண வேண்டும் என்று.
“அடிமைகள் வேலை செய்யாமல் இருந்தால்
அடைவர் கொடிய நரகத்தை!” என அச்சுறுத்திச்
செல்ல விடவில்லை கிழ வேதியர் சந்திரமதியை!
சொல்லொண்ணாத் துயருடன் செய்தாள் பணிகள்!
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
