A poem a day to keep all agonies away!

[Visalakshi Ramani]

Share:

Facebook X Bluesky LinkedIn WhatsApp Email Share Link

Trailer of my new blog Devi Bhaagavatam (Skanda 5 and 6)

Devi emerged (1)

Brahma, Indra and the other Deva now went to Vaikuntam and met Lord Vishnu. They asked him,
“Mahishan has secured a rare boon from Brahma that no male can kill him. So none of us will be able to vanquish him. He may be killed by a woman. But is there such a woman? If so, who is she and where is she?”

Vishnu replied,” There is nothing any of us can do now. But there is a power which is superior to the power of all of us put together. It gives the power and energy to every other creature.

It is called as the Mahaa Shakti. All our shakti can merge with that Mahaa Shakti. It will appear as a woman and put an end to the wicked Mahishaasuran.

Shakti can appear from anywhere, at anytime in any manner. She resides in everything and in everyone. She performs every action. She exists in a luminous form. She knows our thoughts and our needs. She will surely emerge to help us.

We shall give her all our weapons when she emerges. Of what use is a weapon in the hands of a weakling with no Shakti? Our weapons will serve better in her hands.

For Shakti to emerge in front of us, first of all lord Siva must emerge here. “

 

[Visalakshi Ramani]

Devi emerged! (2)

Lord Siva appeared in front of the assembled Deva and they all sang his praise.

Now the sakti of each and every Deva emerged from his body as a visible light energy.

From Brahma’s face appeared a red colored energy with the brilliance of Padmaraaga.

From Vishnu’s body appeared a shakti white in color and filled with satva gunam.

From Siva’s body appeared an energy white in color and filled with Tamo gunam.

From Indra’s body appeared an energy laden with all the guna sampth.

From the Ashta Dikpaalakas appeared energy in various colors emitting brilliant jawala.

Al the energy fused together and stood there as a blinding brilliance in front of the Deva.

From that brilliance emerged Mahaa Shakti Devi. She had a glowing face, beautiful black eyes, coral red lips, eighteen arms, several ornaments and had the three gunas and three colors. She was a beauty nonpareil and as a Mohini in all the three worlds.

 

[Visalakshi Ramani]

Devi’s swaroopam

One cannot describe the beauty of the Mahaa Shakti Devi. One cannot describe the beauty of her lovely limbs.

Devi has no form of her own but will take any form she wishes to assume.

She gives her grace in accordance to the effects of our poorma karma. Her names are more than we can count. I shall try to describe the beauty of the Devi who had appeared to put an end to the arrogant Mahishaasuran.

The tajas of Sankaran shone on her face.

The tajas of Yama shone on her dense black curly hair.

The tajas of Sandhya Devi shone on her two lovely eye brows.

The tajas of Agni shone in her three jet black eyes.

The tajas of Kubera shone on her lovely straight nose.

The tajas of Brahma shone on her two rows of pretty pearly teeth.

The tajas of Subramanya shone on her upper lip.

The tajas of Arunan shone on her lower lip.

The tajas of Vishnu shone on her eighteen arms.

The tajas of Ashta Vasus shone on her luminous nails.

The tajas of Chandran shone on her firm young breasts.

The tajas of Indra shone on her beautiful narrow waist

The tajas of Varuna shone on her thighs and knees

The tajas of Vipula shone on her lower back.

The tejas emerged from all the aayudams of all the Devaas.

All the aayudams were presented to Devi by the Devaas.

Devi stood there in her full glory sporting an aayudam in each of her eighteen arms.

All the Devaas praised and prostrated to the all powerful Mahaa Shakti Devi.

 

[Visalakshi Ramani]

40a. பிரம்மஹத்தி தோஷம்.

சுந்தர பாத சேகர மன்னனின் மகன்
வந்தனைக்குரிய வரகுண பாண்டியன்;
மன, மொழி, மெய்களில் தூயவன்;
குணக்குன்று, அழகன், பக்திமான்.

மன்னர்களின் ஒரு வீர விளையாட்டு
வனவிலங்குகளை வேட்டை ஆடுவது!
பன்றி, புலி, யானையை வேட்டையாடிக்
கொன்று, மதுரைக்கு விரைந்தான் மன்னன்.

கனவட்டம் என்னும் மன்னனது பரி
கண நேரத்தில் நன்கு மிதித்துவிட்டது,
கண் மூடி சயனித்து இருந்த அந்தணனை;
கண் மூடிவிட்டான் அவன் கண நேரத்தில்!

ஏதும் அறியாமலேயே மன்னன் விரைந்து
மதுரையம்பதி அரண்மனையை அடைந்தான்;
இறந்தவனின் உறவினர் சுமந்து வந்தனர்
இறந்த மறையவனின் சடலத்தை அங்கே!

அறியாமல் செய்த பிழை தான் அது!
பரியால் நிகழ்ந்த பாதகம் தான் அது!
கொலை செய்த பாவத்தை எப்படித்
தொலைப்பது என்று தெரியவில்லை!

பொன் பொருள் அளித்து, மனம் வருந்தி,
தன்னைப் பற்றிக் கொண்ட கொலைப்பழி
பிரம்ம ஹத்தியைப் நீக்கி விடுவதற்கு,
பிரம்ம பிரயத்தனம் செய்தான் மன்னன்.

தானம், தருமம், பரிஹாரம் செய்தான்,
மானம் மறைந்தது; தேஜஸ் குறைந்தது!
கண்களுக்கு நன்கு தெரியும் வண்ணம்
கணம் விடாமல் தொடர்ந்தது தோஷம்.

பெருகி வரும் தன் தோஷத்தைக் கண்டு
மறுகி வருந்துபவனிடம் வேதியர் கூறினர்;
“ஆயிரத்து எட்டு முறை வலம் வந்தால்
மாய்த்திடுவான் அரன் அத்தோஷத்தை!”

அம்மை அப்பனை வலம் வந்தான் தினம்,
செம்மை நிலையுடன் வரகுண பாண்டியன்;
பத்து நாட்கள் உருண்டு ஓடிவிட்டன!
அத்தனின் அருட்பார்வை கிட்டியது!

“சமருக்கு வருவான் காவிரிச் சோழன்,
அமர்க்களம் நீங்கி புறமுதுகு இடுவான்;
திருவிடைமருதூர் வரை துரத்திச் செல்!
திருவருளால் பிரம்மஹத்தி நீங்கிவிடும்!”

படை எடுத்தான் காவிரிச் சோழன்,
இடையிலேயே புறமுதுகு இட்டான்;
துரத்திய வரகுணன் சென்றடைந்தான்
நிரம்பிய காவேரி நதிக் கரையினை!

புனித நீராடிவிட்டு திருவிடைமருதூர்
புனிதன் மகாலிங்கத்தை தரிசிப்பதற்கு,
கிழக்குவாயில் வழியே உட்புகுந்தான்,
கிழக்கு வாயிலில் நின்றுவிட்டது தோஷம்.

பொற்பதங்கள் தொழுதெழுந்தவனிடம்
அற்புதநடனம் செய் நாதன் பணித்தான்,
“மேற்கு வாயில் வழியே வெளியே செல்!
மற்ற வாயிலில் நிற்கிறது தோஷம்!”

பல நற்பணிகளைச் செய்து முடித்தான்,
சில காலம் கழித்து நாடு திரும்பினான்,
பல சான்றோர்கள் கூறுவதைக் கேட்டான்,
உலகங்களில் சிறந்தது அந்த சிவலோகம்!

காண விழைந்தான் சிவலோகத்தினை!
பேண விழைந்தான் ஈசன் திருவடிகளை,
சிவ ராத்திரியன்று அடைந்தான் கோவில்,
சிவ லோக தரிசனத்தை விழைந்தபடி.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 40 (a). BRAMMAHATHTHI DOSHAM

Varaguna Paandian was the son of Sundaresa Paada Sekaran. He was pure in mind, body and speech. He was very handsome and was a sincere devotee of lord Siva.

Kings of the past used to hunt wild animals for fun and to prove their valor. One day Varaguna Paandian killed many wild boards, tigers and elephants. He was riding back to Madurai. His horse stamped on a sleeping Brahmin and killed him instantly. Unaware of this the king returned to Madurai.

The relatives of the dead Brahmin brought his body to the king.The king was both shocked and sad! He tried to compensate for his crime by paying a good sum of money.

But since he had killed a Brahmin, Brammahaththi dosham afflicted him! Day by day, the king lost his tejas and beauty.The evil effects of the dosham became visible to everyone!

The pundits and priests told the king to do 1008 pradakshinams everyday for 10 days. Surely Siva would be moved to pity and would show some way to get rid of the brammahaththi.The king did as he was told. After ten days God took pity on him.
God told Varaguna Paandian,”Kaaverich chozhan will wage a war with you. He will get frightened and take to heels from the battle field. Chase him up to Thiruvidai Maruthoor. You will be rid of your Brahmahaththi there!”

Kaaverich chozhan waged a war. He took to heels and deserted the battle field. Varaguna Paandian chased him as told by God and reached the bank of river Kaaveri.

He took a holy dip and entered the temple through the eastern entrance-to have a dharshan of Sree Mahalingam.
The brammahathi could not enter the temple and stood outside the eastern entrance. God told the king to use the western entrance while going out, in order to escape from the dosham waiting in the eastern entrance.

He did as he was told. He did several charitable work there and returned to Madurai.

He listened to several great men and learnt that Siva lokam was the best among all the different lokams. He wished he could have a dharshan of the Siva lokam. He visited the Siva temple on Siva Raathri with a desire to see the Siva lokam!
.

 

[Visalakshi Ramani]

1#14c. சம்சாரம்

“கற்றேன் ஆத்மசுகம் பற்றி என் குருவிடம்,
கற்றேன் கர்ம வழி பற்றி தந்தை உம்மிடம்.

குருநாதரே பீடிக்கப்பட்டுள்ளார் சம்சாரத்தால்;
குருநாதரே மூழ்கியுள்ளார் சம்சார சாகரத்தில்.

ரோகி ஒருவன் வைத்தியனாக ஆகமுடியுமா?
போகி ஒருவன் முக்தியினைப் பெறமுடியுமா?

காட்டினார் மோட்சம் அடையும் வழியை குரு,
கட்டாயப் படுத்தவில்லை திருமணம் புரிந்திட.

சம்சாரம் ஆகும் ஒரு கொடிய பாம்பின் வாய்.
சம்சாரம் ஆகும் ஒரு முடிவில்லாத சக்கரம்.

சுகிக்கின்றது மலத்தில் கிடந்து உழலும் புழு.
சுகிக்கின்றான் சம்சாரத்தில் உழலும் மனிதன்!

வேத சாஸ்திரங்களைக் கற்றுத் தேர்ந்தபின்
தேவையற்ற சம்சாரத்தில் நுழைவது பிழை.

சம்சாரத்தில் சிக்கியவன் எண்ணுகின்றான்
சம்சாரத்தைவிடச் சிறந்தது வேறில்லை என

மாய வலையில் சிக்கியவன் கிருஹச்தன்;
மாய வலையிலிருந்து தப்புபவன் அறிஞன்;

கிருஹச்தாஸ்ரமத்தை அடைந்தவன் மேலும்
பிறவிப் பிணிக்கு ஊன்றுகின்றான் விதையை.

நுழைய மாட்டேன் மாயவலைக்குள் பந்தப்பட;
நுழைவர் மாய வலைக்குள் மந்த மதியினர்.

சுகர் ஒப்புக்கொள்ளவில்லை சம்சார வாழ்வினை.
சுகருக்கு எடுத்துரைத்தார் வியாச முனிவர் மீண்டும்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

1#14c. Samsaaram

Sage Sukar continued his speech to his father Vyaasa. “I learned about the Aatma sukam from my guru Bruhaspati. But he himself is immersed deeply in samsaaram. How can a person who is sick become a doctor to the others?

He taught me the way obtain liberation but he did not force me to get married. Samsaaram is the mouth of a venemous serpent. It is a wheel performing perpetual motion.

The worm wriggling in filth imagines that it is enjoying life. A man in samsaaram is similar to that worm. He imagines that he is enjoying life. After mastering the vedas and saastraas, why should I get into samsaara – which is the seed for taking more and more births in the world?

Anyone with a little sense will shun the samsaaraa, the net which gags and binds a person helplessly. I will never enter into samsaaram!”

The young sage had made up his mind and was very firm in his opinion.

 

[Visalakshi Ramani]

[h=1]வெள்ளி நாணயங்கள்[/h]

ஒவ்வொரு நாளும் உங்களுக்கு நான்,
ஒவ்வொரு மூட்டைநிறைய நாணயங்கள்,
அள்ளி அள்ளி தினம் தந்திட்டால், நீங்கள்
உள்ளம் மகிழ்ந்து என்ன செய்வீர்கள்?

நான் தரும் நாணயங்கள் மாறுபட்டவை.
நன்றாகச் செலவு செய்ய முடியும், ஆனால்
மாற்றி வேறு யாருக்கும் கொடுக்கவோ, அன்றி
மறுநாள் கணக்கில் சேர்க்கவோ இயலாது!

பயன் படுத்தியே ஆக வேண்டும், உங்களால்
இயன்றவரை. இல்லாவிட்டால் முழுவதுமாய்
மறைந்து விடும் அந்த மாயப் பண மூட்டை;
என்று இருந்தால் நீங்கள் என்ன செய்வீர்கள்?

ஒவ்வொரு வெள்ளி நாணயத்தையும்,
ஒழுங்காக உமக்கு மிகவும் பிடித்ததை,
வாங்கச் செலவு செய்து மனம் மகிழ்வீர் .
வந்ததை வீணாக்க மாட்டீர் அல்லவா?

இறைவன் நமக்கு ஒவ்வொரு நாளும்,
இனிய 86,400 நொடிகள் அளிக்கின்றான்.
நம்மால் அதை மாற்றவும் முடியாது!
நம்மால் அதை சேமிக்கவும் முடியாது!

“ஒரு முறை போனால் போனது தான்!” என்றாலும்
ஓராயிரம் நொடிகளை நாம் வீணடிக்கின்றோம்!
பணம் என்றால் பாங்காக உள்ள எல்லோரும்,
மனம் போலக் காலத்தை விரயம் செய்கின்றோம்!

ஒவ்வொரு நொடியை வீணாக்கும் போதும்,
ஒவ்வொரு நாணயம் உருண்டோடுவது போல;
எண்ணிப் பார்த்தால் உண்மை விளங்கும்,
எண்ணுவோம், நொடிகளையும் வீணாக்காமல்!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி

 

[Visalakshi Ramani]

SILVER COINS

Suppose I present you with a bagful of silver coins everyday, what will you do? The coins I give you are different. You may spend them to your heart’s delight but you can not save them nor can you transfer them to the next day’s account. Either you use them or lose them – as the unspent money will disappear into thin air!

What will you under these circumstances?

You will be careful to spend each coin well and intelligently, in getting the things you cherish most. You won’t want to waste the coins or lose them for ever!

God gives each and every one of us, everyday, a wonderful bag containing 86,400 precious seconds. We can spend them but we can neither transfer them nor save them. Time wasted is lost for ever!

Yet how many seconds, minutes and hours we just waste everyday! We are extremely careful not to waste even one rupee but we never bother about the 1000s of seconds we waste just like that!

If we imagine a silver coin rolling away from our collection every time we waste a second, we will realize the value of time and use it wisely.

 

[Visalakshi Ramani]

#3154 onwards have been posted today.

 

[Visalakshi Ramani]

40 (b). சிவலோகம் காட்டியது.

“பெருமானே! அடியவர் சூழ நீவீர்
திருக்காட்சி தந்தருள வேண்டும்;
சிவலோகத்தில் இருப்பதைப்போலவே
இகலோகத்திலும் ஒரு முறையேனும்!”

பக்திக்கு எளியவனான பிரான் அவன்
பக்திக்கு மெச்சி திருவருள் புரிந்தான்;
ஐயனின் உள்ளக் கிடக்கையை அறிந்து
மெய்யாகவே இறங்கியது சிவலோகம்.

எங்கும் வீசியது தெய்வப் பேரொளி !
மங்கலம் பொங்கித் ததும்பியது எங்கும்;
நந்தி தேவனிடம் சொன்னார் சிவபிரான்,
“இந்த உலகை இவருக்குக் காட்டி அருள்க!”

கற்பனையைக் கடந்து விட்ட ஒரு
அற்புதமான உலகம் சிவலோகம்!
மந்த மாருதம் தொட்டுத் தழுவியது,
சிந்தையைக் கவரும் கற்பூர மணம்!

தேவ கானம் என்றால் என்ன என்று
தேவர்களின் கானம் தெரிவித்தது;
இணைந்து இசைத்த இசைக்கருவிகள்
இன்னிசை விருந்தைப் பரிமாறின.

கமலப்பூ உதித்த பிரமனின் லோகம்,
கமலப்பூ அமர்ந்த வாணியின் உலகம்,
கமலக் கண்ணன் திருமால் உலகம்,
கமலவாசினி அலைமகளின் இடம்.

ஏகாதச ருத்திரர்களின் நகரங்கள்,
ஏவாமல் காவல் செய் திக்பாலர்கள்,
ஏக போகனான இந்திரனின் உலகம்,
ஏற்றதுடன் காட்டினார் நந்திதேவர்.

சிவலோகத்திலேயே வசிக்கும்
சிவ சாரூப்யர்கள், சிவ பக்தர்கள்,
சிவபதம் அடைந்த மன்னர்கள்,
சிவனடியார்க்கு உதவிய சீலர்கள்!

வேதங்களும், ஆகமங்களும் நின்று
துதிபாடின மனித உருவில் அங்கே;
தும்புரு, நாரதர் இன்னிசை யாழுடன்,
ரம்பை ஊர்வசியின் நடன விருந்து!

ஆனைமுகன், ஆறுமுகன், வீர பத்திரன்,
ஆணைகள் நிறைவேற்றக் காத்திருக்க,
அரி, அயன், அஷ்ட திக்பாலகர்களுடன்,
மரியாதையாக நின்றான் இந்திரன்.

சோமசுந்தரர் அரியணையில் அமர,
உமா மகேஸ்வரி புன்னகை சிந்த,
“ஜெய ஜெய சங்கர! ஹர ஹர சங்கர!”
ஜெபித்தது அடியார்களின் குழாம்.

மெய் சிலிர்த்து, நாக் குழறி, தள்ளாடி,
மெய்ப்புளகம் அடைந்தான் வரகுணன்;
தன் மயமான பாண்டியனின் கண்களின்
முன்னே இருந்த சிவலோகம் மறைந்தது.

கண்முன் கண்டான் மதுரைக் கோவிலை!
கண் நிறைந்த அம்மையை, நம் அப்பனை!
“கொலை பாதகனின் பழியைத் துடைக்க
அருளலைகளை அனுப்பிய இறைவனே!

நாயேனுக்கும் அளித்தாய் உன்னருள்!
தீயேனின் பாவங்களைக் களைந்தாய்!”
இகலோகத்திலேயே சிவலோகம் காட்டியவன்,
‘பூலோக சிவலோகம்’ ஆக்கினான் மதுரையை!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 40 (b). A GLIMPSE OF SIVA LOKAM

“Lord! Let me have a glimpse of Siva lokam in all its glory!.Let me see your Siva lokam on earth on this day!” Varaguna Paandian prayed with utmost sincerity. Lord took pity on him and the Siva lokam descended to the earth!

The place was glowing with a divine light and everything seen everywhere was auspicious. Siva called Nandhi Devan and told him to show Siva lokam to Varaguna Paandiyan.

A gentle breeze was blowing carrying the fragrance of pure camphor. The Deva gaanam was played by the Deva ganam. The musical instruments sounded in resonance and in unison producing delightful music.

They visited the Brahma lokam, the Vishnu lokam, the place of Saraswathi seated on a lotus flower, the seat of Lakshmi Devi, the cities of the eleven Rudraas, the eight dig paalakaas and the city of Indra.

They came to Siva lokam and saw the saroopya mukthaas, bakthaas, the kings of the past and the devotees who had served the other devotees.

Vedas and Aagamaas took the form of human beings, stood there and were singing the praise of the lord. Thumburu and Narada played on their veena and sang melodious songs.The apsaraas did divine and eye capturing dance.

Ganapathy, Skandan and Veera Badran were waiting to carry out the orders of the lord. The whole heaven stood there in attendance.

Lord Siva was seated on a throne. Uma Maheswari was with him -all smiles. The group of devotees sang in unison,”Jaya Jaya Sankara! Hara Hara Sankara!”

The king was overwhelmed with happiness. He could neither stand not talk due his emotional fulfillment.

At that time the Siva lokam disappeared and he was standing in front of the Deities in his temple at Madurai. He sang the praise of lord and thanked him for the rare glimpse of Siva lokam on earth.

Madurai got one more new name: the “Booloka Sivalokam!”

 

[Visalakshi Ramani]

1#14d. வியாசரின் விளக்கம்

“இல்லறம் புகுந்து இன்பம் துய்த்த போதிலும்
நல்ல கதி அடையலாம் பற்றின்றி வாழ்ந்தால்.

நேர்மையான வழியில் பொருள் ஈட்டுபவன்;
ஆர்வத்துடன் கர்மங்களைச் செய்கின்றவன்;

ஆசார சீலன்; உண்மையே பேசுகின்றவன்;
பேஷாக விடுபடலாம் சம்சாரத்திலிருந்து

ஜீவிக்கின்றனர் மனிதர்கள் இவனை நாடி;
ஜீவனம் தருகின்றான் அன்புடன் அவனும்.

பிரம்மச்சாரி, சந்நியாசி, வானப்ரஸ்தன்
பிற்பகலில் நாடுவர் இவனை உணவுக்கு.

இல்லறம் என்பதே நல்லறம் ஆகும்;
இதனிலும் சிறந்தது இல்லை வேறு.

இனிய இல்லறத்தில்.வசிஷ்டரைப் போன்ற
முனிபுங்கவர்களும் வாழ்ந்து வந்துள்ளனர்!

வேதங்கள் விதித்த கர்மங்களைச் செய்பவன்
சாதிக்க முடியாதது என்றும் ஒன்று உண்டோ?

சுவர்க்கமும், மோக்ஷமும் வசமாகும் அவனுக்கு!
சுலபம் ஆகும் ஆசிரமங்களைக் கிரமமாக ஏற்பது.

இல்லற இன்பம் துய்க்காதவனுக்கு இயலாது
இந்திரியங்களை வென்று சந்நியாசி ஆவது.

மூவாயிரம் ஆண்டுகள் தவம் செய்த கௌசிகன்
மேனகையிடம் மோஹம் கொள்ளவில்லையா?

மச்சகந்தி மேல் இச்சை கொண்ட பராசரர்
இச்சகத்தில் என்னை உருவாக்கவில்லையா?

பிரமன் தன் புத்திரியிடம் மோஹம் கொண்டு
துரத்தித் திரிந்து மயங்கிப் பின் தெளிந்தான்.

கன்னிப் பெண்ணை மணந்து வாழ்ந்த பின்பு
சந்நியாசி ஆகலாம் வானப்பிரஸ்தம் சென்று.”

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

1#14d. Vyaasaa’s explanation

Vyaasaa tried to convince his son by saying, “It is possible to get liberated even while living in gruhastha asramam as a householder. The one who wishes to be liberated must give up attachments to the worldly things.

He must earn his living by fair means. He must perform the prescribed karmaas. He must be of good conduct and speak the truth always. He thus becomes eligible for liberation.

Three types of people depend on the householder. the brahmachaari, the vaanaprasthaa and the sanyasi. He gives them food for the day.

Being a householder is nothing to be ashamed of. Even great sages like Vasishta were householders.

Following the four aasramams namely brahmachaaryam, gruhasthaasramam, vaanaparasta and sanyaasam is easier than directly going to the later aasramam skipping the former ones.

Kousigan who did tapas got infatuated with Menaka – since he had not conquered his indriyas or sense organs. Sage Paraashara fell madly in love with Machcha gandhi – since he had not conquered his sense organs the indriyas. Even Brahma fell in love with the daughter he had created.

It is by far easier to marry a young woman, live the life of a householder and then move on to the vaanaprastaa and sanyasam”

 

[Visalakshi Ramani]

[h=1]தொடரும் வகையில்[/h]
தாய் தந்தையருக்குத் தருவதற்குத்
தாமதம் செய்யும் அவர் மகன்கள்,
தாம் பெற்ற செல்வங்களுக்கு மட்டும்
தங்கு தடை இன்றி அளிப்பது ஏன்?

தம்மை வாரிசுகளாகப் பெற்றவரைவிடத்
தம் வாரிசுகளிடம் அதிக அக்கறை ஏன்?
விடுகதை போலத் தோற்றம் அளித்ததை,
விடாமல் ஒரு நாள் நான் ஆராய்ந்தேன்!

ஓடும் ஒரு பெரு நதியைப் போலவே
ஓடவேண்டும் சந்ததிகளும் என்றே,
கடவுள் வகுத்த நியதியே இந்தக்
காரணம் கூற இயலாத பண்பு!

தனக்குத் தந்தவருக்கே தானும் தந்தால்,
கணக்குத் தீர்ந்து, முடிந்து போகுமே!
கணக்குத் தொடர நாம் விரும்பினால்,
கணக்கைத் தீர்த்துவிடக் கூடாது!

தந்தை தன் மகனுக்கு என்றும், அவன்
தன்னுடைய மகனுக்கு என்றும் ஒரு
சங்கிலித் தொடர்போலத் தொடருவதே
இங்கிதமான வாழ்க்கை முறை ஆம்.

இறைவன் அறிவான் நல்ல வழிகளை,
இயல்பை அமைப்பான் தகுந்தபடியே.
செய்தவனுக்குத் தெரியாதா மீண்டும்
செய்ய வேண்டியது என்ன என்று?

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

FROM GENERATION TO GENERATION!

I have observed a strange trait among men and women. Sons and daughters seem to hesitate to spend money for their parents while they never hesitate to fulfill the whims and fancies of their own children!

Why do they appear to care for their children more than their parents – to whom they are children?

One fine day this riddle which was bothering me was solved in a flash and the answer dawned on me!

The generations must continue and flow on freely like a river. God has given this strange mentality to us just to ensure such a free flow.

If we return the favors we had received to the person who gave them to us, our account will be settled once for all and it will get canceled.

So if the account should continue we must NOT return the favors to the givers but pass them on to the next generation. Whatever kindness, support, gifts and blessings we had received from our parents we must pass on to our children.

They must likewise pass on to the their children and so on and so forth. When this process continues, we get the lovely chain where each generation form a link.

God knows better than any of us how to keep things moving perpetually. So He has set the minds of the humans accordingly and made sure that the gift of love continues from generation to generation.

 

[Visalakshi Ramani]

#3161 onwards have been posted today.

 

[Visalakshi Ramani]

41 (a). விறகு வெட்டி ஆனது.

வரகுண பாண்டியனின் ஆட்சிக்காலம்;
வடக்கிலிருந்து வந்தான் ஏமநாதன்;
யாழுடன் இணைந்து பாட வல்லவன்
யாவரும் விரும்பும் இனிய தேவகானம்.

இன்னிசையைக் கேட்ட மன்னன் மயங்கி,
பொன்னும், பொருளும் வாரி வழங்கினான்;
தங்குவதற்கு ஒரு பெரிய மாளிகை தந்து,
அங்கேயும் வசதிகள் செய்து கொடுத்தான்.

கருவம் வளர்ந்து பெருகியது ஏமநாதனுக்கு!
யாரும் தனக்கு ஒப்பரும் மிக்காரும் இல்லை!
மன்னன் அறிந்து கொண்டான் மன ஓட்டத்தை;
பின்னர் வருமாறு விளித்தான் பாணபத்திரரை.

“வடக்கிலிருந்து வந்து இருந்து கொண்டு,
திடமாகத் தனக்கு ஒப்பார் இல்லை என,
நடமாடும் ஏமநாதனை வென்று உம்முடைய
கடமையை ஆற்ற வல்லவரா நீங்கள்?”

“அவன் அருள் இருக்கும்போது நான்
இவனை எளிதாக வெல்லுவேன் மன்னா!
சிவன் அருள் வேண்டிப் பாடும் என்னை,
எவன் வெல்ல முடியும் சொல்லுங்கள்!”

நகரெங்கும் பாடி வந்தனர் பலர்;
புகழ் பெற்ற ஏமநாதனின் சீடர்கள்;
“சீடர்கள் இசையே இத்தனை இனிமையா?
பாடகன் இசையிலினிமை எத்தனை இருக்கும்?”

“எக்காலத்திலும் நான் தோற்கக்கூடாது!
மைக்காலனை உதைத்துத் தள்ளிய நாதா!
இக்காவலனிடம் சொன்ன சொல் மெய்ப்பட
முக்காலமும் நீயே எனக்குத் துணை!”

இல்லம் சென்றடைந்தான் பாணபத்திரன்,
மெல்ல உறங்கினான் கவலைகளோடு!
நாளை என்ன நடக்கும் என்பதை அந்தக்
காளை வாகனனே அறிவான் அல்லவா?

பக்தனின் பயத்தைக் கண்டு இரங்கிய
பக்தவத்சலன் வெளிப்பட்டான் அங்கு!
போட்டி இல்லாமலேயே பாண பத்திரனை
பாட்டிலே வெற்றி பெறச் செய்வதற்கு!

வயது முதிர்ந்த தளர்ந்த உருவம்,
வலது புறம் சொருகிய கொடுவாள்;
இடுப்பிலே நைந்து போன கந்தை!
இருந்தது காலில் தேய்ந்த செருப்பு!

விறகுக் கட்டு ஒரு சுமை தலையில்,
உறையில் தொங்கியது ஒரு யாழ்;
“விறகு வாங்கலையோ விறகு!” என
விற்பனை அறிவிப்பு உரத்த குரலில்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

41 (a). THE WOOD CUTTER.

It was the reign of Varaguna Paandiyan. A musician named Emanathan came from the north India. He mesmerized everyone with his sweet music. The king was very pleased with his music. So he showered gifts on Emanathan and gifted him a palatial house with all comforts.

Emanathan became very proud and arrogant. He thought that no one could match his music.The king knew these changes in the mental attitudes of the musician. He called his own temple musician Paanabadhran.
“Can you win over Emanathan in a music contest and put him in his place?”

Paanabadhran was sure he could do sn the way home, he listened to the sweet songs of the disciples of Emanathan.

He got a doubt for the first time whether he could really win over their guru. He prayed to Siva to help him succeed in the contest and went to bed with a troubled mind.

Siva felt pity on Panabadhran. He decided to make him win the contest even before a contest could be held. He took the form of an old wood cutter.

He was dressed in rags; he had a knife on his right hip, a yaazh on his shoulder, a bundle of fire wood on his head and wore a worn out pair of old foot wear. He cried out “Fire wood for sale!” and walked on the streets of Madurai. .

 

[Visalakshi Ramani]

1#15a. சுகரின் வைராக்கியம்

“பொறாமை உடைய மனிதனுக்கு ஏது சுகம்?
பொருள் இல்லாதவன் எனில் செல்லாக் காசு!

பொருள் சேர்த்தவனும் அடைவதில்லை திருப்தி;
விருத்தி செய்வான் சேர்த்த பொருளை மேன்மேலும்.

இந்திரனும் அஞ்சுகிறான் பதவி பறிபோகும் என!
தொந்தரவு செய்கின்றான் தவம் செய்பவர்களை!

கலைமகளால் சுகம் அடையவில்லை பிரமன்
அலைமகளால் சுகம் அடையவில்லை விஷ்ணு.

தொடரும் துக்கச் சங்கிலி ஆகும் சம்சாரம்;
கொடுக்க வேண்டும் மிகுந்த செல்வம் ஈட்டி.

வாழ வேண்டும் நயந்தும், பயந்தும் உழைத்தும்!
வயிற்றை வளர்க்க வேண்டும் குடும்பத்தினரின்.

மூடர்கள் மோஹிக்கிறார்கள் சிந்திக்காமல்,
மங்கையரின் நளின வளைவுகளைக் கண்டு.

ஆடவரின் ரத்தத்தையே உறிஞ்சுகிறார்கள்
அட்டைகள் போலவே அழகிய பெண்களும்.

அபகரிக்கிறார்கள் செல்வத்தை போகத்தால்;
அபகரிக்கிறார்கள் பலத்தை மோஹத்தால்;

அபகரிக்கிறார்கள் மனதை சாதுர்யத்தால்;
அபகரிக்கிறார்கள் அறிவைத் தம் அழகால்!

புரிகின்றான் திருமணம் நித்திரை கெடுவதற்கு.
அறிவதில்லை அவன் நித்திரை கெடுவதையும்.

துக்கத்தையே சுகம் என்று எண்ணிக்கொண்டு
மொத்தமாக மயங்குகின்றான் மனிதன்” என்றான்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

1#15a. Sage Sukar’s views



Sukar tried to convince his father by sharing his opinions. “The man in samsaaram can never have peace of mind since he is always competing with and comparing himself with the others. The one who does not have enough wealth gets slighted. The one who has amassed wealth is always trying to multiply it. No one is really satisfied.


Even Indra is not at peace. He is constantly worrying that someone may usurp his place in the heaven. He keeps disturbing the severe penance done by anyone on earth. Brahma did not get any happiness from Vaani no did Vishnu get it from Lakshmi.


Samsaara is a chain of misfortunes and sorrows. The man must earn enough to provide for his family. He has to compromise on many things in order to earn the money.


The woman is no better than a leech. She sucks the life force of her man in several ways. The fool falls in love with the woman attracted by her curvaceous body.


But he hardly realizes that the woman spends his hard earned wealth in pursuit of pleasures. She loots her man’s power by her lust, she steals her man’s mind by her smartness and man’s intelligence by her beauty.


Man marries a woman only to lose his sleep. He does not realize that he is losing his sleep over petty things. Man imagines the sorrow of samsaaram as its pleasure and deceives himself. “

 

[Visalakshi Ramani]

[h=1]உன்னை அறிவாய்[/h]

உன்னை அறிந்தால், நீ உலகுக்கு அஞ்சவேண்டாம்.
உண்மையே பேசினால், மன உறுத்தல் வேண்டாம்.

தன்னை அறிந்தவன், மனத்துயர் அடைவதில்லை.
தன்னையே எண்ணித் இராத்துயில் இழப்பதில்லை.

நன்மையை விதைத்தால், நன்மையே விளைந்திடும்.
நம் நலம் விழைவோரை, நாம் நம்பிட வேண்டும்.

எய்தவன் இருக்க வெறும் அம்பை நோவதுபோல,
பொய் ஆகக் பிறர்மேல் கோபம் கொள்ள வேண்டாம்.

நல்லதை அன்றி அல்லதை எதிர்கொண்டாலும்,
அல்லல் பட்டு மனம் சற்றும் உழல வேண்டாம்.

நடப்பது எல்லாம் நன்மைக்கே என்று நம்பி,
குடமாடும் கோவிந்தன் தாள் சரண் புகுவோம்.

நடமாடும் தெய்வம் அவன், நாடகமும் ஆடுவான்.
திடமாக நம்புவோர்க்கு, அவன் தன்னையே தருவான்.

வாழ்க வளமுடன்.
விசாலாக்ஷி ரமணி

 

[Visalakshi Ramani]

KNOW THYSELF!

If you know yourself well enough, you don’t have to bother about the opinions of the people around you.

If you speak the truth always, you will never be bothered by your conscience.

One who knows his true self does not become sad and spend sleepless nights tossing restlessly in his bed.

Good actions give rise to good consequences.

We must never doubt the sincerity of our well wishers.

We should not get angry at the arrow that pierces us, since the person who shot the arrow is the real culprit.

Do good deeds to reap goodness.

Even at such times when good things elude and bad things force themselves on us, we must not lose out equanimity.

We should have a strong unshakable faith in God that He will never desert us.

Let us hold on to the lotus feet of Lord Govinda.

He is famous for enacting dramas to test the sincerity of our devotion,

but He will never forsake anyone who has total trust in Him.

 

[Visalakshi Ramani]

#3168 onwards have been posted today.

 

[Visalakshi Ramani]

41 (b). விறகு விற்றது

யானை விலை குதிரை விலை என்பார்களே!
யானை விலை தான் கூறினான் விறகுக்கு!
யாருமே வாங்கிட முடியாத ஒரு விலை.
யாருமே வாங்கிடவும் இல்லை அதை.

ஊரெல்லாம் சுற்றியும் ஒரு பயனில்லை;
ஒரு விறகு கூட விற்க முடியவில்லை.
ஏமநாதனின் வீட்டை அடைந்தான்;
சேமமாகத் திண்ணையில் அமர்ந்தான்.

பொழுதைக் கழிக்கப் பாடலானான்;
பழுதில்லாத ஓர் இன்னிசைப் பாடல்;
மலரால் இழுக்கப் பட்ட வண்டானான்
இசையால் இழுக்கப்பட்ட ஏமநாதன்.

“யாரப்பா நீ?” என்றும் “உன்னுடைய
“பேர் என்ன?” என்றும் வினவினான்;
“பேர் சொல்லும் அளவுக்கு இன்னமும்
பெரியவனாகவில்லை ஐயா நான்!

பாண பத்திரனின் அடிமை நான்;
பாண பத்திரனின் பாடலுக்கும் கூட;
கற்க விரும்பினேன் கீதம் அவரிடம்,
கற்பிக்கவில்லை கீதம் அவர் எனக்கு;

வயதாகிவிட்டது போ என்று என்னிடம்
இயம்பவே விறகு வெட்டி விற்கின்றேன்!”
“மீண்டும் ஒரு முறை பாடுவாய்! கேட்க
வேண்டும் காதாற இன்னும் ஒருமுறை!”

சுருதி சேர்த்தான் தன் யாழை எடுத்து;
சுருதி சுத்தமாகப் பாடத் தொடங்கினான்.
சாதாரிப் பண் இசைப்பது என்பது ஒரு
சாதாரண விஷயமா என்ன? கூறுங்கள்!

உடல், உள்ளம், ஆவியுடன் அவன்
நாடிகள், நரம்புகள், மயிர்க்கால்கள்,
எல்லாம் மயங்கிச் சிலிர்த்தன அங்கு
வெள்ளமாக வந்த இசைமழையால்!

“வேண்டாம் என்று தள்ளியவனிடம்
யாண்டும் கேட்டிராத இசைமழையா!
இப்படி விறகு வெட்டியே பாடினால்,
எப்படிப் பாடுவான் இவன் குருநாதன்?”

இரவோடு இரவாக ஓடிவிட்டான் அவன்
அரசனிடம் கூடச் சொல்லாமலேயே!
பாணன் கனவில் தோன்றிய பிரான்,
“பண் பாடி விரட்டி விட்டோம்!” என்றார்.

ஏமநாதன் சிஷ்யர்கள் கூட்டத்துடன்,
யாமத்தில் ஓடி விட்ட விவரம் அறிந்து;
யானை மீது ஊர்வலம் செய்வித்தான்
பாண பத்திரனுக்கு பாண்டிய மன்னன்.

பரிசு மழையைப் பொழிந்தான் மன்னன்
பரிசுகளைப் பகிர்ந்தளித்தான் பாணன்;
ஈசன் புகழ் பாடிப் பூசனை செய்வதே
நேசம் மிகுந்த ஆசைத் தொண்டானது!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.