A poem a day to keep all agonies away!

[Visalakshi Ramani]

Share:

Facebook X Bluesky LinkedIn WhatsApp Email Share Link

1#6a. Madhu and Kaitaban (1)

Water swelled up in the oceans. The world got submerged in the flood water. Lord Naaraayan was sleeping on the ocean water. From his ears emerged two mighty asuras called Madhu and Kaitaban.

They grew up together like twin brothers. They played in the seawater all the time. One fine day they started thinking about their existence. ‘Nothing can exist without a support. The sea water supported us. But what supported the sea water?

Who had created the sea? Who created us in this sea? We must find out the creator our father. Only Shakti can give a support. So everything happens only because of the presence of Shakthi. So Shakti Devi must be our creator.’

They were discussing about Shakti Devi. Just then the Vaak Bheeja mantra echoed in the sky. A streak of lightning followed it. Madhu and Kaitaban wondered about the sound and the lightning. They realized that there were not merely the usual occurrences. These had a special significance and a meaning.

The asura sat in samaadhi reciting the Vaak Bheeja Mantra for one thousand years without disturbance.

 

[Visalakshi Ramani]

கூடா நட்பு



உலக நிகழ்வுகளை அலசி அசை போடும்,
ஊக்கம் நிறைந்த எலியும், தவளையும்,
நீண்ட நாள் நண்பர்கள், ஒன்றாகவே இருப்பர்,
நீங்கி இருக்க முடியாத நெருங்கிய நட்பு!

“அணு ஆயுதங்களால், உலகுக்கு மிகுந்த
ஆபத்து”, என்று கேட்ட இவ்விரு நண்பர்கள்,
செய்வது அறியாமல் திகைத்து நின்று பின்,
சேர்ந்தே இருப்போம் என்று தீர்மானித்தனர்.

உறுதியான ஒரு கயிற்றை எடுத்து வந்து,
உறுதியாகக் தங்கள் ஒவ்வொரு காலை
சேர்த்து கட்டினர், மனம் மிக மகிழ்ந்தனர்;
சேர்ந்து இருவரும் ஒன்றாய் இருப்பதாலே.

நேரம் சென்றது, தவளையின் உடல்
நீரின்றி வறண்டு காய்ந்து போனது.
நீரை நோக்கி தவளை தாவியது.
நீரில் மூழ்கினால் இறந்துவிடும் எலி.

எலி ஒரு புறமும் தவளை மறுபுறமும்,
எக்கி இழுக்கவே இரண்டும் அரண்டன.
அணு யுத்தம் என இரண்டும் மிரண்டு,
ஆளுக்கு ஒரு பக்கம் இழுக்கும் போது;

வானில் வட்டமிட்டுப் பறந்த பருந்து,
வானளவாகிய மகிழ்ச்சி அடைந்தது.
மின்னல் போல கீழே இறங்கி, அந்த
பின்னிய கயிற்றை எடுத்துப் பறந்தது.

இருபுறம் தொங்கும் இரண்டு நண்பர்களும்
இனிய உணவாயினர் அந்த பருந்துக்கு.
“கூடா நட்பினால் கேடே வரும்”, என்று
காட்டிடவே உயிர் துறந்தனர் இவர்கள் .

நல்ல நண்பர்களே நன்மைகள் புரிவர்.
அல்லாத நண்பர்களால் கேடே விளையும்.
நல்ல நண்பர்களையே என்றும் நாடுங்கள்,
நலம் பல பெற்று வளமுடன் வாழுங்கள்.

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

THE IMPOSSIBLE FRIENDSHIP

A frog and a mouse were the best friends despite the differences between them.They liked the company of each other so much that, they would spend as much time together as possible.

One day they heard two men discussing the threat to the world due to atomic weapons. Both got frightened enough to decide to stay inseparably together.

They got a thick string and tied their legs together in order to stay together. After sometime the skin of the frog got dried and the frog wanted to jump into water. The rat would get drowned if it fell into the pond. So when the frog pulled the rat towards the water, the rat resisted it and pulled the frog towards land.

Suddenly they both got frightened that this was the war people were discussing about. They started pulling each other harder than before. A kite saw this tug of war between the friends it came down in one swoop and carried away the two friends hanging from the ends of the string. They became his delicious meal.

They had sacrificed their lives to teach the world a lesson about the impossible friendship which is bound to destroy both the friends. Good friends help us while bad friends destroy us. We must look for true friends and once we find them, we must cling to them for life.

 

[Visalakshi Ramani]

#2898 onwards have been posted today.

 

[Visalakshi Ramani]

17b. வலனின் வைரங்கள்.

தரையில் அமர்ந்து கொண்டார் வியாபாரி,
தன் முன் விரித்தார் ஒரு கறுப்புக் கம்பளி.

மாணிக்கத்தை நடுவில் அமைத்துவிட்டு,
மணிகளை அதைச் சுற்றிலும் அமைத்தார்.

“விலைமதிப்பில்லாத இந்த ரத்தினங்கள்
வித்தியாசாமாக உள்ளனவே ஐயா?”

"வலன் என்னும் நல்ல சிவபக்தனுடைய
வஜ்ஜிர உடலின் பாகங்களே இவைகள்!

வலன் என்னும் அசுரன் பெரும் சிவபக்தன்,
வரம் வேண்டிப் பெற்றான் சிவபிரானிடம்;

'மடியக் கூடாது நான் எந்தப் போரிலுமே!
மடிந்த பின் மாறவேண்டும் மணிகளாக!'

மனிதர்கள் விரும்பி அணியும் நவ
மணிகளாக மாற விரும்பியவனின்,

அரிய கோரிக்கையை ஏற்றான் சிவன்;
அரிய வரத்தையும் அளித்துவிட்டான்.

வலன் போர் புரிந்தான் இந்திரனுடன்,
வலன் வென்றான், இந்திரன் தோற்றான்;

“வலிமை பொருந்திய வலனே! உன்
வலிமையைப் போற்றி வரம் தந்தேன்!”

இந்திரனின் மொழிகளைக் கேட்ட வலன்,
சிந்தினான் சிரிப்பு அலைக் கூட்டத்தை;

“சிவனிடம் பெற்றுள்ளேன் அரியவரம்,
எவனிடமும் எனக்கு எதுவும் வேண்டாம்!

இந்திரா! உனக்கு வேண்டியதைக் கூறு!”
இந்திரனின் சூழ்ச்சி பலித்து விட்டது!

கொல்ல வேண்டும் வலிய வலனை,
நல்ல தருணத்தை நன்கு பயன்படுத்தி!

“வெள்ளிமலையின் சாரலிலே செய்ய
உள்ளுகின்றேன் இணையில்லாத யாகம்!

யாகத்தில் அர்ப்பணிப்பதற்கு எனக்கு
யாகப் பசு ஒன்று தேவைப்படுகின்றது!”

“யாகப் பசுவை பலி இடுவாய் இந்திரா!
யாகப் பசுவைப் புசிப்பார் தேவர்கள்;

புகழ்ந்து போற்றுவர், புண்ணியம் கிட்டும்,
இகழ்ந்து இதை நான் ஏற்க மறுப்பேனா?”

மகனுக்கு மகுடம் சூட்டினான் வலன்;
தகவுடைய யாகப் பசுவாக மாறினான்;

அத்தனை லட்சணங்களும் கொண்ட பசு!
எத்தனை வஞ்சகம் எத்தன் இந்திரனுக்கு?

தன்னையே யாகப் பசுவாக மாற்றி,
உன்னர்க்கரிய செயல் செய்த வலன்;

கண்ணைக் கவரும் நவமணிகளாகவே
அண்ணல் அருளால் மாறிவிட்டான்!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 17 (b). The DIAMONDS OF VALAN.

The merchant sat on the ground and spread a black cloth in front of him. He set an exquisite red diamond in the center and set the other gems around it. Those diamonds looked very different and were vary rare. The ministers exclaimed to this effect.

The merchant told them,”You are right! These are not just the usual gem stones.These are the body parts of a great Siva bhakthan named Valan.”

Then he told them the story of Valan. Valan was an asuran but a great devotee of Lord Siva. He begged his Lord for an unusual boon,

“I should not not die in any battle or war. When I die all my body parts must get transformed to beautiful gem stones which will please the eyes of the beholders!”

Lord Siva granted him the boon and Valan became very happy.

Some time later a battle broke out between Indra and Valan. Valan defeated Indra very easily. Indra thought of a new plan to get rid of Valan once for all! He told Valan,

“I am very much impressed by your valor and strength. I want to present you with a rare boon! What do you want?”

Valan had a hearty laugh and replied, “I have been blessed by Lord Siva himself. So I do not need any more boons. You tell me what you want and you will have it.”

This was what Indra had in his mind all along! He told Valan, “I want to perform a a rare yaga to please the Gods. I need an animal to be sacrificed in the yaaga. Can you become one?”

“The yaaga pasu will be sacrificed and all the Devas would eat it. It will fetch me honor and the blessings of the Gods. Surely I will oblige your request!”

Valan crowned his son as the new king of his country. He transformed himself to a yaaga pasu. It was perfect in every aspect. Indra was secretly happy that his wicked scheme had borne fruits.

 

[Visalakshi Ramani]

1#6b. மது, கைடபர் (2)

மகிழ்ந்தாள் பராசக்தி அவர்கள் தவத்தால்.
மொழிந்தாள் அசுரரிடம் ஓர் அசரீரியாக!

“வேண்டும் வரம் தருவேன் கேளுங்கள்!” என
வேண்டினர் தாம் விரும்பிய அரிய வரத்தை.

“மரணம் எமக்கு நாங்கள் விரும்பும் போதே!
மரிக்கக் கூடாது நாங்கள் வேறு விதங்களில்!”

“விரும்பும் போது மட்டுமே மரணம் – மேலும்
வெல்வீர்கள் எளிதாக பகைவர்களை நீங்கள்!”

வரங்கள் பெற்றதும் கூடியது ஆணவ மதம்
வரங்களின் பலத்தால் விளைந்தது மமதை.

கண்டனர் பிரமனைக் கண் முன்னர் ஒருநாள்;
கொண்டனர் தினவும், போர் செய்யும் வெறியும்.

“வருவாய் எங்களுடன் போர் புரிவதற்கு – நீ
வர மறுத்தால் உடனே எங்காவது ஓடிவிடு!

தாமரை மலர் ஆசனம் உனக்கு எதற்கு?
தாமதம் செய்கிறாய் போர் புரிவதற்கு!

மங்களகரமான பத்மாசனம் உரியது
எங்களைப் போன்ற சுத்த வீரர்களுக்கு.

பேடிப் பயலே! வந்து போரிடு அன்றேல்
ஓடிவிடு எம் கண் முன் நில்லாதே இனி!”

கேலி பேசினர் மது, கைடபர் பிரமனிடம்;
பேதலித்தார் செய்வது அறியாத பிரமன்.

‘அதி பலசாலிகளான இரண்டு அசுரருடன்
மதி பலம் கொண்ட நான் போர் புரிவதா?’

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

1#6a. Madhu and Kaitaban (2)

Paraa Shakti was immensely pleased with their sincere penance. She appeared in front of them just as an asareeri and spoke to them. “I shall grant you whatever you wish for ! Tell me what shall it be?”

The asuras asked for a rare boon,” Devi! We must die only when we wish to die. We should not get killed by anyone or by any other means”

Devi granted them their wish and blessed them, “You will die only when you wish to die. You will be invincible and victorious”

The asuras became arrogant after receiving the boons. The wanted to fight with everyone in their sight. One day they saw Brahma on his lotus seat. They challenged him for a fight.

“Come and fight with us now. If you won’t fight with us, then run away from here now. Why do you need a lotus seat? It is meant for valorous people like us and not for the cowards like you. Either you fight with us or you run away from our sight!”

Brahma did not know what to do. Surely he would not be able to fight the two mighty asuras who had received special boons from Devi.

 

[Visalakshi Ramani]

முதலைக் கண்ணீர்



ஆற்றின் கரையில் ஒரு நாவல் மரம்,
அதில் வசித்த ஒரு அறிவுள்ள குரங்கும்,
நீரில் வாழ்ந்து வந்த ஒரு முதலையும்,
நீண்ட நாட்களாய் நெருங்கிய நண்பர்கள்!

தினம் தினம் பேசிப் பழகிய அவைகள்,
தித்திக்கும் நாவல் பழங்களைப் பகிர்ந்து,
தின்று மகிழ்ந்து, நேரம் போவதே தெரியாமல்,
தினம் தினம் அளவளாவியபடி இருந்தன.

தன் மனைவிக்கும் சில நாவல் பழங்கள்
தன் மனம் மகிழக் கொடுக்க விரும்பி,
சில பழங்களை முதலை ஒரு நாள் காலை
மலர்ந்த முகத்துடன் எடுத்துச் சென்றது.

முதலை நல்லது ஆயினும் அதன் மனைவி,
முதல் தரமான பொல்லாத பெண் போக்கிரி!
குரங்கு தந்த பழ ருசியில் மயங்கியவள்,
குரங்கின் குடலையே சுவைக்க விரும்பினாள்!

ரகளை செய்து கண்ணீர் வடித்து அவள்
முதலையின் மனத்தை மாற்றி விட்டாள்!
“ஏதாவது பேசி ஏமாற்றி என்னிடம் அந்த
ஏமாளிக் குரங்கை அழைத்து வாரும்!”

“இனிக்கும் பழங்கள் கொடுத்த உனக்கு
இனிப்பு வகைகளைத் தர வேண்டுமாம்!
தவறாமல் வரச் சொன்னாள் என் மனைவி”
தவறான எண்ணத்தில் முதலை கூறியது.

முதலையின் பேச்சை நம்பிய குரங்கும்
முதலையின் முதுகில் அமர்ந்து சென்றது.
“தப்ப வழி இனி இல்லை” என்றது முதலை,
“இப்போது எங்கள் உணவு உன் குடலே!”

அப்பாவி ஆனாலும் அறிவாளி! ஆகையால்,
தப்பும் வழியை குரங்கு கண்டு கொண்டது.
“குடலைக் கழுவிக் காய வைத்துள்ளேன்.
உடனே வந்தால் நான் எடுத்துத் தருவேன்!”

மரத்தின் அருகே சென்றதும் நொடியில்
முதலையின் முதுகில் இருந்த குரங்கு
தாவி குதித்துத் தன் மரத்தில் ஏறியது!
“தா உன் குடலை” என்ற முதலையிடம்,

“உடலில் இருந்து வெளியே எடுக்க முடியுமா
குடலை நான் உயிருடன் உள்ளபோதே?
உண்மை பேசாத நண்பன் வேண்டாம்,
உனக்கும் உன் நடப்புக்கும் விடை” என்றது.

பேராசை பெரும் கேடு ஆனது!
மாறாத நண்பனையும் இழந்து,
நாவல் பழங்களையும் இழந்து,
நாவடைத்துப் போயிற்று முதலை!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

CROCODILE TEARS!

A monkey living on a tree near a river and a crocodile lining in the river were thick friends for a long time. They used to share the jamoon fruits of the tree and spend time together everyday. One day the crocodile wanted to take some of the fruits to his wife. The monkey obliged by picking the best fruits on the tree.

The crocodile was a good hearted fellow but his wife was a she-devil. She liked the taste of the sweet fruits so much that now she wanted to taste the monkey-who had been feeding on these fruits all his life!

The wife argued, coaxed and threatened her husband into submission and told him to bring the monkey to their place on some pretext, so that they can eat him up.

On the next day the crocodile invited his friend the monkey to a feast arranged by his wife in his honor. The monkey never doubted the words of his long time friend and readily hopped on his back.

When the crocodile was sure that the monkey was at his mercy and could not escape, he revealed his true plan for the feast. The monkey was trusting his friend out of faith but he was also very cleaver animal.

“I have washed and hung out my stomach for drying . If you had told me then and there, I would a have given it to you happily. If you take me back to my tree, I can hand it over to you in a second.”

The foolish crocodile believed the monkey now and took him back to the tree where he lived. The monkey hopped off its back and climbed to the top most branch of the tree.
He asked the crocodile, “Can any animal remove his stomach from his body while he was still alive?
I do not want to be your friend any longer. You are treacherous and not trustworthy. Go back to your water hole”

The crocodile stood speechless and aghast as he had lost a good friend and the life time supply of the sweet jamoon fruits – all in one stroke.

Moral of the story.

Value your friendship more than the vile words of your wicked wife.

 

[Visalakshi Ramani]

#2905 onwards have been posted today.

 

[Visalakshi Ramani]

# 17 (c ) அபிஷேக பாண்டியன்.

தன்னலமற்ற வலனின் தியாகத்தால்,
மின்னத் தொடங்கின உடல் உறுப்புகள்.
அண்ணல் அளித்த அரிய வரத்தினால்,
வண்ண, வண்ண நவமணிகள் ஆனான்!

முத்துக்கள் ஆயின முப்பத்திரு பற்கள்,
ரத்தம் ஆயிற்று சிவந்த நிற மாணிக்கம்;
வைடூரியம் ஆனது முடிக் கற்றைகள்,
வைரங்களாயின வஜ்ஜிர எலும்புகள்.

கோமேதகம் ஆனது உடலின் கொழுப்பு,
கோழை மாறியது புஷ்பராகங்களாக!
நீலமணிகளாயின அழகிய இரு கண்கள்,
நீண்ட தசைகளோ பவளங்கள் ஆயின.

ரத்தினங்கள் தோன்றும் இடங்கள்,
ரத்தினங்களின் நிறங்கள், இனங்கள்;
ரத்தினங்களின் வகைகள், பலன்கள்;
இத்தனையும் எடுத்துரைத்தார் அவர்.

வடக்கு நோக்கி அமர்ந்து கொண்டு,
இடர்கள் நீக்கும் அரிய பூஜைகளைப்
புரிந்து, குமரனை வாழ்த்தி, மணிகளைச்
சிரித்துக் கொண்டே அளித்தார் அவர்.

“புது மகுடம் செய்விப்பீர் இவைகளால்
புது மன்னன் ஆகும் இளம் குமரனுக்கு!
அபிஷேக பாண்டியன் என்ற பெயரில்
சுபிட்சமான ஆட்சி புரிவான் இவன்!”

வியாபாரிக்கு மணிகளின் விலையைத்
தயார் செய்து அளிக்க விரும்பிய அந்த
அமைச்சர்கள் குழு கண்ட காட்சி என்ன?
உமையுடன், அவர் கோவிலில் நுழைவதே!

வந்தவர் வெறும் வைர வியாபாரி அல்ல!
சந்திர மௌலியின் திருவிளையாடல் இது;
வந்தனம் செய்து வணங்கினர் அவர்கள்
எந்தையும், தாயும் எழுந்தருளிய காட்சியை!

மகுடம் தயாரானது மகேசன் ஆணைப்படி;
மகுடம் புனைந்தான் மகேசன் ஆணைப்படி;
அபிஷேக பாண்டிய மன்னனுடைய நல்ல
சுபிட்சமான ஆட்சி அங்கு தொடங்கியது.

அவன் வீரத்தால் தன் பகை வென்றான்;
அவன் ஈரத்தால் மனங்களை வென்றான்;
தீரத்தால் அவன் மீட்டான் திருட்டுப்போன
அரசுச் சின்னகளையும், மற்றவற்றையும்!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி

 

[Visalakshi Ramani]

# 17 (c). ABISHEKHA PAANDIYAN.

Valan’s selfless sacrifice did not go in waste. As blessed by Lord Siva the parts of his body turned into precious and rare gems.

His teeth became beautiful pearls; his blood became red carbuncle; his locks of hair became Vaidooryam (lapis lazuli); his strong bones became diamonds; the fat in his body became sardonyx; his phelm became topaz; his large eyes became sapphires and his muscles became corals.

The merchant went on to describe about the gems, where they were found, their colors, varieties, types and the benefits of wearing them.

Then he sat facing north. He did special puja for those diamonds, gave them to the prince and blessed him.

He told the ministers, “Make a new crown for the new king with these diamonds and gems. Name him as Abishekha Paandian. His rule will be the golden period in the history of your country!”

The ministers wished to pay the merchant the huge sum of money they owned him. To their utter surprise He was seen entering the temple accompanied by Uma Devi!

They realized that the merchant was none other than Lord Siva himself. They did vandanam and namaskaram to them. A new crown was made as ordered by Lord Siva. The prince as crowned as ordered by Lord Siva. His new name was Abisheka Paandian.

He ruled his country very well. His valor conquered his enemies, His kindness conquered his citizens; He recovered all the treasures stolen by his treacherous half brothers in due course of time.

 

[Visalakshi Ramani]

1#7. பிரமனின் துதி

மது கைடபர்கள் அறைகூவினர் பிரமனிடம்!
மதி மயங்கினான் பிரமன் செய்வதறியாமல்!

‘சாம, தான, பேத, தண்டங்கள் பலன் தரா!
சாம வழித் துதியினால் புரிந்துவிடும் பயம்.

தானத்தால் வெல்லும் தகுதியும் இல்லை;
தானவரைப் பேதத்தால் பிரிப்பதும் கடினம்.

திருமாலை எழுப்பினால் தீரும் இன்னல்!
திருமாலைச் சரணடைந்தார் பிரமதேவன்.

மூழ்கியிருந்தார் யோக நித்திரையில் அவர்.
மொழிந்தார் திருப் பெயர்களை பிரமதேவன்.

எத்தனை துதித்தாலும் கண் திறக்கவில்லை
நித்திரை வயப்பட்ட திருமால் சிறிதேனும்!

‘துயில்கின்றார் இவர் எதுவும் அறியாமல்!
துதி பாடியதும் விழவில்லை செவிகளில்!

பிறர் வசப்பட்டவர்கள் அவர்களின் ஏவலரே!
பிரபஞ்சம் அனைத்தும் தேவிக்கு வசப்பட்டது.

கிடைக்கும் பலன் தேவியைத் துதித்தால்;
தொடங்கினான் தேவியைத் துதிப்பதற்கு.

“உலகம் என்ற மேடையை அமைத்துவிட்டு
விளையாடுகிறாய் எல்லாமாக நீ ஒருத்தியே!

படைப்பதும் நீயே! பின்னர் அழிப்பதும் நீயே!
படைத்தலும், அழித்தலும் உனக்கு விளையாட்டு.

படைத்தாய் என்னை! படைத்தாய் அசுரரையும்!
கடைதேற்ற நினைத்தால் துயிலெழுப்புவாய்!”

வெளிப்பட்டாள் தாமஸ ரூபமான நித்திரா தேவி.
விழித்துக் கொண்டார்; அசைந்தார் விஷ்ணுபிரான்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி

 

[Visalakshi Ramani]

1#7. Brahma’s Sthuti

Madhu and Kaitaban challenged Brahma for a fight. Brahma did not know how to face it. “Saama, Dhaana, Bedha and Dandam will not be effective here. Sthuti in the Saama maargam will reveal my fear and weakness.

I am not rich enough to make attractive Daanam to them. It is difficult to separate these asuras using Bedham. As for Dandam it is out of question. Only Vishnu can save me now.”

Brahma went to Vishnu, who was in deep yogic sleep. Brahma called out all the various sweet names of Vishnu, in an effort to awaken him – but in vain. Vishnu slept on without any disturbance.

Brahma realized that Vishnu was under the influence of the Taamasic form of Devi called as Sleep. ‘Anyone who is under the influence of another person can not be the master. So Devi was the one who had the control over Vishnu. So praying to Devi will surly yield the desire results.’

Brahma started praising Devi now. ” Devi! You have created the world as a stage and play on it all by yourself. You create everything. Then you destroy everything. It is just a child’s play for you. Y

ou have created me. You have also created these asuras who are challenging me! If you want to save me from them, please make Vishnu wake up from his yogic sleep!”

Devi took pity on Brahma and emerged from Vishnu in her Tamasic form called as Sleep. Vishnu came out of his sleep and moved his limbs – much to the excitement of Brahma.

 

[Visalakshi Ramani]

பொது எதிரி!


பறவைகள் ஒரு புறம், விலங்குகள் மறு புறம்,
புரிந்தன முடிவில்லாத உலக மகா யுத்தம்!

பாரத யுத்தம் போல பல நாட்கள் நீண்ட யுத்தம்!
பறவைகளும் விடவில்லை விலங்குகளும் தான்!

பறவைகள் கை ஓங்கிய போது வௌவால்,
பறந்து சென்று அந்தப் பக்கம் சேர்த்துகொண்டது.

“நானும் பறவை இனமே! என் இறக்கைகளை
நன்றாகப் பாருங்கள்”, என்று கூறியது அது.

விலங்குகள் கை ஓங்கிய போது வௌவால்,
விரும்பி அவர்கள் பக்கம் சேர்ந்து கொண்டது.

“உங்களை போலவே நானும் குட்டி போட்டு,
உங்களைப் போலவே நானும் பால் தருகிறேன்”.

“வென்றது யார்? தோற்றுப் போனது யார்?”
என்று யாராலுமே சொல்ல முடியவில்லை!

“போதும் யுத்தம்” என்று இரண்டு தரப்பும்,
பேசி முடிவு செய்தன, போரும் முடிந்தது!

சமயத்திற்கு தகுந்தவாறு கட்சி மாறி மாறி,
சந்தர்ப்பவாதியாகச் செயல்பட்ட வௌவாலை,

விலங்குகளும், பறவைகளும் ஒரு மனதாக
விலக்கினர்; அன்று முதல் அது பொது எதிரி!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

THE COMMON ENEMY!

A terrific war raged between the animals on one side and the birds on the other! The war was prolonged and the two sides showed signs of winning alternately.

When the birds were nearer to Victory, the bat would join their side claiming that he was a bird too- since he too had wings and he too could fly.

When the animals showed signs of victory, he would hurriedly join them claiming that he to was an animal since he was a mammal and his young ones feed on their mother’s milk.

Finally both the parties called off the war on mutual consent. The bat which was changing sides all along and proved to be opportunistic and unreliable became the common enemy of both the birds and the animals.

Moral of the story: It pays to be faithful to your friends and not fickle minded or unreliable.

 

[Visalakshi Ramani]

#2912 onwards have been posted today.

 

[Visalakshi Ramani]

#18. கடலை வற்றச் செய்தது.

நவமணிகளை அளித்து, நல்லாசி தந்த,
சிவபிரானை மன்னன் மறக்கவில்லை.

சித்திரா பௌர்ணமி தவறாமல் தன்
நித்திரையைத் துறந்து ஆராதித்தான்.

கற்பூரம் கரைத்த நீரால் குளிர்வித்து,
கற்பூர சுந்தரேசனைத் தொழுவான்;

தேவர்களும் வந்து பூஜை செய்வதுண்டு;
சிவனுக்குச் சித்திரா பௌர்ணமி அன்று.

அபிஷேக பாண்டியன் செய்து வந்த
அபிஷேகத்தால் தாமதம் ஆயிற்று,

தேவர்கள் தலைவன் அங்கு செய்யும்
திவ்விய வருடாந்திர பூஜைகள் அன்று.

வருணன் இந்திரனிடம் வந்து கேட்டான்,
“ஏன் இந்த முகவாட்டம் உங்களுக்கு?” என.

“பாண்டிய மன்னனின் பூஜைகளால் என்
ஆண்டவன் பூஜை தாமதமாகின்றது!

“அங்கேயே சென்று வருடம் தோறும்
அதே லிங்கத்தைப் பூஜிக்க வேண்டுமா?

எத்தனையோ லிங்கங்கள் உள்ளனவே!
அத்தனை அங்கேயும் நீர் பூஜிக்கலாமே!”

“விருத்திரனைக் கொன்றதால் பீடித்த,
பிரம்மஹத்தியை போக்கியது அதுவே!

துர்வாசரின் கொடிய சாபத்தினின்று,
ஐராவதம் பிழைத்தது அதனாலேயே!

எத்தனையோ லிங்கங்கள் இருந்தாலும்
அத்தனையிலும் சிறந்து அந்த லிங்கமே!

சொக்கலிங்கத்துக்கு நிகர் உலகினில்
எக்கடவுளும் இல்லை என்றறிவாய்!”

“பெரு வயிற்று நீரைப் போக்கிட அச்
சிறு லிங்கத்தால் முடியுமா கூறும்!

பெருந் தொல்லை தருகின்றது அதைச்
சரி செய்ய இயலவில்லை எவராலும்!”

“முடியாதது என்று எதுவுமில்லை தன்
அடியார் குறை தீர்க்கும் சிவனுக்கு!

சோதித்து நீயே அறிந்து கொள்வாய்!
போதிக்க வேண்டிய தேவை இன்றியே!”

கடலைப் பொங்கி எழச் செய்தான் அவன்,
கடுகி மதுராபுரியை அழிக்கச் சொன்னான்;

பொங்கி எழுந்தது கடல் நீர் அங்கு!
ஓங்கி எழும்பின கடல் நீர் அலைகள்!

வேரோடு சாய்ந்த மரங்கள் எல்லாம்
நீரோடு அடித்துச் செல்லலாயின!

அபிஷேக பாண்டியன் ஈசனிடம் தஞ்சம்!
அபயம் அளித்தான் கொன்றை மலரவன்.

நிலவுடன் தன் தலையில் உலவிடும்
நிகரில்லாத நான்கு மேகங்களிடம்,

“பருகுவீர் சென்று பொங்கிய கடல் நீரை,
செருக்கு ஒழிந்து அது அடங்கும் வரை!”

முழங்கிக்கொண்டு புறப்பட்ட மேகங்கள்,
முழங்காலுக்கு வற்றச் செய்தன கடலை;

மதுராபுரி பிழைத்தது வெள்ளத்திலிருந்து!
மன மகிழ்ந்தனர் மன்னனும், மக்களும்!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

மதுரைக் காண்டம் முற்றுப் பெறுகின்றது.

 

[Visalakshi Ramani]

# 18. SUBSIDING THE SWOLLEN SEA WATER.

Abisheka Paandian never forgot Lord Siva even for a moment. He did special abishekam to the Lord on every Chitraa Pournami day, with the fragrant water in which pure camphor was dissolved. He would stay up till very late on those nights.

Indra also used to come down to earth to do puja to the Sivalingam. Indra’s puja got delayed since he had to wait till the king left the temple. Indra was not happy with this state of affairs.

Varuna asked Indra what was bothering him. Indra told about the King’s puja and how it delayed his own puja.

“Why should you do puja to the same Lingam as he does? You may worship another Lingam. There are so many Lingams on the earth.”

Indra replied to Varuna,”There may be many Lingams on earth. But only that Chokkalingam was able to free me from the brahmahathi dosham and liberate Airavatham from the curse of Durvasa rishi. Chokklingam is the best of all the Lingams.”

Varuna told Indra,”I am suffering from heaviness of the stomach. Can Chokkalingam cure me of the pain and suffering?”

Indra replied,”Nothing is impossible for Sivalingam. You may test Him and convince yourself.”
Varuna ordered the sea to swell up and destroy Madhuraapuri. The sea rose very high, uprooted many trees and carried them along with its giant waves.

The King Abisheka Paandian sought the protection of Lord Siva. Siva gave him abhayam and ordered the four clouds residing on his matted coils, along with the crescent moon, “Go forth and drink up all the swollen waters of the sea!”

The clouds left with a loud noise and drank up the water from the swollen sea till the sea became shallow and calm.

Madhuraapuri was saved. The king and his citizens thanked Lord Siva.

Madurai Kaandam gets completed.

 

[Visalakshi Ramani]

1#8. பராசக்தி

“முழு முதற்கடவுள் விஷ்ணு என்பர் சிலர்.
முழு முதற்கடவுள் சிவன் என்பர் சிலர்.

முழு முதற்கடவுள் சூரியன் என்பர் சிலர்.
முழு முதற்கடவுள் வருணன் என்பர் சிலர்.

சக்தி ஆற்றுகின்றாள் முத்தொழில்களை!
சக்தி விகசிக்கின்றாள் மூன்று விதங்களாக!

உள்ளாள் படைக்கும் சக்தியாக பிரமனிடம்;
உள்ளாள் காக்கும் சக்தியாக விஷ்ணுவிடம்;.

உள்ளாள் அழிக்கும் சக்தியாக சிவனிடம்;
உள்ளாள் ஒளிரும் சக்தியாக சூரியனிடம்;

உள்ளாள் உந்தும் சக்தியாக வாயுவினிடம்;
உள்ளாள் எரிக்கும் சக்தியாக அக்கினியிடம்;

உள்ளாள் குண்டலினி சக்தியாக மனிதனிடம்;
உள்ளாள் உயிர்ச் சக்தியாக உயிரினங்களிடம்;

செய்ய முடியாது எச்செயலையும் சக்தியின்றி!
செய்வாள் சக்தி செயலைத் தன்னிச்சைப்படி!

உபாசிக்கின்றனர் தேவியை மோக்ஷ காமிகள்,
உபாசிக்கின்றனர் தேவியை இகபோக காமிகள்,

தருவாள் தேவி அறம், பொருள், இன்பம், வீடு.
தரமாட்டாள் தண்ணருளை அவிவேகிகளுக்கு.

தொழுவர் பராசக்தியை மும்மூர்த்திகளும்;
பெறுவார் தம் தொழிலுக்கு உகந்த சக்தியை.”

பிரமனுக்கு இதை கூறியவர் விஷ்ணு;
பிரமன் இதைக் கூறினான் நாரதருக்கு;

வியாசருக்குக் கூறினார் நாரத முனிவர்;
வியாசர் விளக்கினார் சூதமுனிவருக்கு.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

1#8. Paraashakti

Some people believe that Vishnu is the supreme god. Some others believe that Siva is the supreme god. Yet others believe that the Sun and Varuna are the supreme gods.

Shakti does everything. Shakti expresses herself in different manners. In Brahma she expresses as his creative energy. In Vishnu she expresses as his protecting energy. In Siva she expresses as his destructive energy.

In the Sun she is the light energy. In Agni she is the heat energy. In Vaayu she is the pushing energy. In man she is the dormant kundalini energy. She is the life energy in every living thing.

No action can be done without Shakti. In fact Shakti perform every action – the way she wants it to be done. Everyone prays to Shakti – the people seeking liberation as well those seeking the worldly pleasures.

Devi can give us anything we seek – Dharma, Arththa, Kaama and Moksha. She does not shower her grace on the people without vivekam – the power of discretion. Even the Trinity worship Shakti in order to get the power they need, to perform their duties well.

The greatness of Paraashakti was first told to Brahma by Vishnu. Brahma told this to Narada and Narada told this to Vyasa who in turn told this to Soota maharushi.

 

[Visalakshi Ramani]

[h=1]நிற்க ஓரடி நிலம்[/h]


ஒரு மிகப் பெரிய நிலச் சுவான்தார்,
ஒரு பெரிய வயல்வெளி உள்ளவர்;
போதும் என்ற மனம் இல்லாததால்,
பேராசை கொண்டு ஏங்கி நின்றார்.

ஒரு நாள் ஒரு விசித்திரமான கனவு,
ஒரு வினோத மனிதன், தன் மனம் விரும்பும்
நிலத்தைத் தனக்குத் தருவதாகக் கண்டு,
நனவாகுமா தன் கனவு என ஏங்கினார்!

மறுநாள் தன் வயல் வெளியில் அதே
மர்ம நபரை நனவிலும் கண்டார்.
மகிழ்ச்சியுடன் விரைந்து வந்தவரிடம்,
மனம் விட்டு இனிக்கப் பேசினான் அவன்.

“காலைக் கதிரவனுடன் நீயும் கிளம்பி,
மாலையில் அவன் மறையும் வரை,
நீ சுற்றி வரும் நிலம் எல்லாவற்றுக்கும்,
நீயே சொந்தம் கொண்டாடலாம் “.

கனவு நனவாவது கண்டு மகிழ்ந்து,
கரை காணாத உற்சாகத்துடன் அவர்,
கண்ணிமைக்குக் நேரத்தில் ஒரு சிறு
கன்றைப்போலத் துள்ளி ஒடலானார்!

“அதோ! அந்த நிலம் வளமையானது,
இதோ! இதுவும் நல்ல விளை நிலம் !”
தன் நிலை தெரியாமல் துள்ளி ஓடினார்;
மண் ஆசையால் மதி இழந்த மனிதர் .

கிளம்பிய இடத்திற்கே திரும்பினால் தான்,
கிடைக்கும் தான் சுற்றி வந்த நிலபுலன்கள் .
கதிரவன் மேற்கில் இறங்குவது கண்டு,
உதிரம் வற்றும்படி மிகவும் வேகமாக;

மூச்சுத் திணற, கண்கள் தெறிக்க, நா வரள,
உடல் நோக ஓடிக்கொண்டே இருந்தார்.
சூரியன் மறைந்து விட்டான் , இவரும்
சுருண்டு விழுந்தார் வெறும் பிணமாக!

மனிதன் நிற்க ஓர் அடி நிலம் போதும்,
மனிதன் இருக்க இரண்டு அடி நிலமும் ,
அவன் கிடக்க ஆறு அடி நிலமும் தேவை;
அனைவரும் அறிவார் இவ்வுண்மையினை.

இன்னமும் வேண்டும் என்று நினைத்து,
இன்னுயிர் போகும்படி பேராசையுடன்;
மாங்கு மாங்கென்று அங்கே ஒடுவனேன்?
மனிதன் தன் இன்னுயிரை விடுவானேன்?

போதும் என்ற மனமே பொன் செய்யும் மருந்து!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

A DREAM COME TRUE?


A rich landlord owned several large fertile fields and yet he always coveted for more and more land secretly. He was neither satisfied nor happy in his heart. One night he had a strange dream. He saw a strange man in his dream who promised to gift him large area of fertile land!

Next morning, he met the same strange man in person, near his field. His dream had come true! The man told the landlord, “You may set out at sunrise and all the lands you go round during the day will be yours – provided you come back to the starting point before sunset”

The landlord could hardly believe his eyes or ears. But it was a genuine offer from a
kindhearted stranger.

The next morning he started dashing like an antelope as the Sun rose in the east. Each piece of land appeared to be more fertile than the previous one. So he kept on running like one truly possessed.

Soon it became a race between the Sun in the sky and the man on the earth! It would be sunset in a few minutes but he would possess all the land he had run around, only if he could reach the starting point before sunset.

He ran straining every muscle in his body. He was out of breath, hungry, thirsty and tired. But the only thought that kept him going was that he should reach the starting point soon.

The sun just disappeared in the west. The man just reached the starting point – only to drop down quite dead!

The stranger was nowhere to be seen.

A man needs one square foot of land to stand upon, two square feet of land to sit upon an six square feet of land of sleep upon.

Why should anyone wish for more than his share of Good Fortune?

Why should he become so greedy that he would rather lose his life than be contented with a little less?

 

[Visalakshi Ramani]

#2919 onwards have been posted today.

THIS post is very special ....

since its number is #30K!!!