A poem a day to keep all agonies away!

[Visalakshi Ramani]

Share:

Facebook X Bluesky LinkedIn WhatsApp Email Share Link

# 57 (d). சுறாமீன் பிடிபட்டது!

உடும்புப் பிடியைப் போல வலையை, வலைஞன்
விடவே இல்லை ஒரு நொடிப் பொழுதும் கூட!

ஓடி ஓடிக் களைத்து விட்டது சுறாமீன் நந்தி.
தேடிப் பிடித்துக் கரையில் வீசினான் வலைஞன்.

திருமணம் நிகழ்ந்தது அவர்கள் முறைப்படி!
அருமை மணமக்களுக்கு என்ன ஆகிவிட்டது?

உமையும், சிவனும் அன்றோ அவ்விடத்தில்
அமைந்துள்ளனர் புதிய மணமக்களாக!

நந்தி தேவன் ஆயிற்று கொடிய சுறாமீன்.
நந்தியின் மீது காட்சி தந்தனர் மணமக்கள்.

கண்டவர்கள் பெற்றனர் தூய மெய் ஞானம்.
மண்டின பாவங்கள் தொலைந்து போயின.

"உம் பக்திக்கு மெச்சியே தேவி உமையை
உம் வளர்ப்பு மகளாக நாம் ஆக்கினோம்.

அன்புக்கு அடிமை ஆகிய நானும் உம்
அன்பு மருமகன் ஆகி விட்டேன் இன்று.

குபேர சம்பத்தைப் பெற்று மகிழ்வீர்!
அமோக போகங்கள் துய்த்து மகிழ்வீர்!

சிவலோக சாயுஜ்யமும் உங்களுக்காகவே
சிறந்த முறையில் காத்து இருக்கின்றது!"

உத்திர மங்கை என்னும் க்ஷேத்திரத்தை
உமை, நந்தி தேவன், பிற அடியவர்களுடன்

அடைந்தார் பிரான்; அங்கிருந்துகொண்டு
படைத்தார் மீண்டும் வேத விழுப்பொருள் .

சிவன் அடியவர்கள் கற்றுத் தேர்ந்தனர்
சிவ யோகிகளும் உடன் கற்றுத் தேர்ந்தனர்

சிவகாமியாகிய உமையுடன், அங்கே, அன்று,
சிவ உபதேசம் பெற்றனர் அறுபதாயிரம் பேர்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 57 (D). THE SHARK IS CAPTURED!

Siva held on to the net with all his might. The shark became very tired eventually and could swim no more! Siva pulled the shark ashore.

The wedding took place as promised by the king of fisher folks. But where were the newly weds? What had happened to them? Lord Siva and Devi Uma stood there instead of the newly weds!

The shark transformed into Nandhi Devan. The divine couple were now seated on the divine bull. Whoever was present there and saw this rare spectacle gained pure knowledge and pure bliss. All their sins vanished without a trace.

Lord Siva spoke to the chief," I was pleased with your sincere devotion.That is why I made Uma your daughter. I too became your sin in law. You will be bestowed with every wealth in the world like Kuberan. You will live a very long life filled with happiness and joy. When your time comes. you will attain saayujya mukthi."

They all left for the kshethram called Uththira Mangai. Siva again did the upadesam of the sacred and secret meanings of the Vedas.

Siva yogis, devotees as well as Uma Devi listened to it with fervor. On the whole 60, 000 persons reaped the benefit of Siva's upadesam.

 

[Visalakshi Ramani]

# 58 (a). திருவாதவூரார்.

திருவாதவூர் வைகைக் கரையில்,
திருவிழாக்கள் நிகழும் நகரம்;
விருந்தோம்பலில் சிறந்த இல்லங்கள்;
பெருமை பெற்ற வேத பாடசாலைகள்!

உழவுத் தொழிலுக்கு வந்தனை செய்யும்
அழகிய வளமிக்க அமைதியான ஊர்!
அரன் அருளால் அங்கே அவதரித்தார்
அவன் சிறந்த பக்தர் திருவாதவூரார்.

சிறு வயதிலேயே பலவிதப் பயிற்சிகள்;
பெருமை சேர்த்தன பதினாறு வயதில்!
வேத, வேதாகம சாஸ்திரங்களுடன்,
வேத புராணங்களையும் கூடக் கற்றார் .

திறமையை அறியும் அறிஞர் குழாம்
தெரிவித்தது இதை அரிமர்த்தனனுக்கு.
திறமைகளை ஊக்குவிக்கும் மன்னனும்,
அரிய அமைச்சர் பதவியை அளித்தான்.

போர்க்களப் பயிற்சியும் நன்கு உண்டு!
தர்ம சாஸ்திர அறிவும் நிரம்ப உண்டு!
விரைந்து முன்னேற்றம் கண்டவர்
சிறந்த முதல் மந்திரி ஆகி விட்டார்.

அந்நிய நாட்டுடன் நல்லுறவு நிலவ,
அந்நிய நாட்டுடன் வாணிகம் பெருக,
நன்னெறி நிலவியது அந்த ஆட்சியில்!
நற்பணிகள் தொடர்ந்து நடந்து வந்தன!

கூர்மையாயிற்று அவர்தம் பகுத்தறிவு!
பார்த்தவற்றை இனம் காண முடிந்தது!
"இம்மை, மறுமை இரண்டுமே தொல்லை!
செம்மையானது அந்தச் சிறந்த மோக்ஷமே!"

மோக்ஷ மார்க்கத்தை ஆராய்ச்சி செய்தார்.
வேத வல்லுனர்களின் கருத்தைக் கேட்டார்.
தெரிந்து கொண்டவை அமைதி தரவில்லை!
செறிந்த சிவபக்தி ஒன்றே அமைதி தந்தது!

குதிரைக்காரன் சொன்னான் அரசனிடம்,
"குதிரைகள் எல்லாம் மாண்டு விட்டன!
எஞ்சியுள்ளவை கிழட்டு குதிரைகள் தாம்!
கொஞ்சம் குதிரைகள் வாங்கவேண்டும்!"

"பொன் பொருள் எடுத்துச் செல்வீர் நீர்!
அன்னிய நாட்டின் அழகிய குதிரைகள்
கடல் துறையில் வந்திறங்கும் போது
படைக்குத் தேவையானதை வாங்குவீர்!"

பொன் பொருள் எடுத்துக் கொண்டார்
அண்ணல் அருளால் மனம் மாறிவிட்டது!
"பொன் பொருள் எல்லாம் என்னுடைய
அண்ணலுக்கே செலவாக வேண்டும்!"

பக்தியுடன் நீராடினார் குளத்தில்;
சித்தி விநாயகரைத் தொழுது எழுந்தார்.
அன்னையையும் ஐயனையும் வணங்கிப்
பின்னர் ஏறிச் சென்றார் பொற் சிவிகை.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 58 (A). THIRUVATHAVOORAAR.

Thiruvaathavoor was situated on the bank of Vaigai river. The city was celebrating festivals round the year. The people were famous for their hospitality.

There were several Veda paatasaalaas there. Cultivation was on full swing. In this and auspicious place one of Siva's greatest devotees was born.

His name was Thiruvaathavooraar. He learned Vedam, Vedaagamam, puraanam and saasthram. He became well versed by the time he was 16 years old.

A group of wise men were favorable impressed by this young man's achievements. They advised King Arimardhanan to appoint him as one of his ministers.

The young man knew warfare as well as he did the dharma saasthrass. Soon he was made the chief minister. He maintained friendly relationship with the neighboring countries. Trades were carried on with them. People's welfare was the prime object of this benevolent rule.

His vivekam became very sharp. He could now differentiate the Sat from the Asat. He realized that the life in this world as well the one in the next world were riddled with pain and suffering.

The only thing worth striving for is Moksham or Liberation. He consulted the authorities in Vedas. The knowledge he acquired did not make him happy or peaceful. Only the intense bakthi to Siva gave him peace of mind and joy.

The man in charge of the stable, reported to the king," Sir! Most of the horses are dead. The ones alive are too old to be of any use. We need to buy more horses for our army."

The king told his minister "Please take enough gold from the treasury for the purchase of new horses. Buy the good ones when the are imported from the other countries!"

The minister took the gold but in his mind he secretly wished that all the gold should be spend on Siva and is devotees. He took a holy dip in the pond and worshiped Siddhi Vinaayaka, Siva and Devi. He set out in his golden palanquin.

 

[Visalakshi Ramani]

# 58 (b). குரு சிவன்.

ஒட்டகங்கள் பொன்னைச் சுமந்தன;
கெட்டிக்கார வீரர்களின் காவலுடன்.
பொற் சிவிகையில் முதன் மந்திரியார்;
காற்படையும் உடன் நடந்து சென்றது.

திருவாதவூராரின் இருவினை ஒப்பையும்,
மலபரிபாகத்தையும் உணர்ந்த சிவ பிரான்,
தானே குருவடிவு எடுத்துச் சென்று அவரைத்
தானே வலிய ஆட்கொள்ள விழைந்தான் !

வேதிய குருவின் திருவடிவம் எடுத்தார்;
போதிக்க மாணவர் குழாம் படைத்தார்;
திருப்பெருந்துறையின் திருக்கோவிலுக்குள்
குருந்த மரத்தின் கீழே குருவாய் அமர்ந்தார்.

கடல் போன்ற சேனையுடன் சென்றவருக்கு
மடை திறந்த இன்பம் மனத்தில் பொங்கியது!
திருப்பெருந்துறையை நெருங்க, நெருங்க,
அருள் ஒளி நிறைந்தது அவர் உள்ளத்தில்.

கரங்கள் குவிந்தன! கண்ணீர் பெருகியது!
பரவசம் அடைந்தார்! பித்தர் போல் ஆனார்!
சிவ தீர்த்தம் ஆடிச் சிவனை தெரிசித்தார்!
சிவகுருவைக் கண்டார் குருந்த மரத்தடியில்!

நானாவித ஒலிகள் நிறைந்து இருந்தன.
நான்கு வேதங்களுடன், ஆகமங்கள்!
சமய சாஸ்திரங்களும் பிறவும் அங்கே
அமைந்து விளங்கின ஏக காலத்தில்.

நால் வகை மார்க்கத்தினர் இருந்தனர்!
நால்வகை மக்களும் குழுமியிருந்தனர்.
ஞானிகள், யோகிகள் மற்றும் துறவிகள்,
மாணவர்கள், அறிஞர்கள் அனைவரும்.

குருந்த மரத்தின் கீழே, மாணவர் நடுவே,
குருவாக அமர்ந்தவரைக் கண்டதுமே,
அன்பு என்னும் கயிற்றால் சிவபிரான்
பின்னிய வலையில் 'சிக்'கெனச் சிக்கினார்!

அருட்பார்வையால் அகன்றன மும்மலம்;
மருட்டும் பந்த பாசங்கள் தொலைந்தன!
சூட்டப் பெற்றார் திருவடித் தாமரைகள்!
ஊட்டப் பெற்றார் சூக்ஷ்ம பஞ்சாக்ஷரங்கள்!

தன்மயம் ஆனார்; தன் வசம் இழந்தார்!
உண்மை குடி புகுந்துவிட்டது உள்ளத்தில்.
வாக்கில் ஒளி வீசத் தொடங்கியது.
வாக்தேவி நாவில் நடனம் புரிந்தாள்!

தேந்தமிழ்ப் பாடல்கள் பொங்கலாயின.
தெய்வ ஞான ஆசிரியனுக்குச் சூட்டினார்.
ஒளிரும் மாணிக்கச் சொற்களை எடுத்து
மிளிரும் பக்தி எனும் நூலால் தொடுத்தார்.

திருவாதவூரார் முற்றிலும் மாறிவிட்டார்!
திருமாணிக்கவாசகர் ஆக மாறிவிட்டார்.
வந்த வேலையை முற்றிலும் மறந்து-தன்
சொந்த வேலையில் அமிழ்ந்தே போனார்!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 58 (B). GURU SIVAN.

The gold was carried by camels and protected by the soldiers.The minister traveled in his palanquin. An army marched along with him.

Siva decided to shower His grace on Thiruvaadaooraar. He wanted to take the first step. He took the form of a Brahmin guru. Many disciples accompanied him. He entered the temple at Thirup Perunthurai and sat under a tree.

As the army marched nearer to that place, the minister started feeling an inexplicable joy in his heart. His palms were joined in anjali mudra.

He attained a state of ecstasy. He quite forgot himself. He took a dip in the Siva theertham and entered the Siva temple. Then his eyes fell on the divine guru seated under a tree surrounded by his disciples.

In that place, there was a fusion of various sounds. Vedas were being chanted. Siva Aagamas and Saasthraas were heard. All sorts of people of all ashrams and ages were there.

When the guru looked at the minister, he got caught in the web of bakthi spun by Siva with the cords of love. Lord's glance freed him from the three defects of a jiva. He got freed form all bondage. He was taught the sookshma panchaaksharam. Siva's lotus feet were placed on his head.

He forgot himself. The truth he was seeking dawned in his mind. Saraswathi Devi took possession of his tongue. Divine Tamil poems started pouring out on their own! Songs of praise which he offered to his divine guru. Each word used by him was a gem in itself. He strung them with the thread called his bakthi.

The minister was now completely transformed. He was now Maanikka Vaasagar Piraan. He forgot his original mission and was deeply immersed in bakti towards Siva.

 

[Visalakshi Ramani]

58 (c). எல்லாம் அவன் செயல்!

மாணிக்க வாசகர் ஞான பூஜை புரிந்து
மாணவர்களின் ஆகமங்கள் கேட்பார்.
மாணிக்கவாசகரின் மணிப்பாடல்களை
மாணவர்களும் மற்றவர்களும் கேட்பர்.

தன் பக்தித் தளையில் சிக்கியவர்களின்
பொன்னையும், பொருளையும் பறிப்பான்;
பக்தியை மட்டும் விட்டுக் கொள்ளையடித்து
முக்தி அளித்து மகிழ்விப்பான் ஈசன்.

"நீ செய்ய வேண்டிய நற்பணிகள் இங்கு
நிரம்ப உண்டு என்று நீயே அறிவாய்!
சில காலம் இங்கேயே தங்கியிருந்து
பல மங்கலப் பணிகளைச் செய்வாய்!"

சொன்னவர் எங்கோ மறைந்து விட்டார்.
கன்றைப் பிரிந்த பசுவானார் மணிவாசகர்.
அத்தனைப் பிரிந்த துயர் தாளமாட்டாமல்
பித்தனாக ஆகிவிட்டார் மணிவாசகர்.

கோவிலில் இருந்து வெளியே வந்தார்;
"கோவலனிடம் மீண்டு செல்லுங்கள்!
ஆடி மாதத்தில் அழகிய குதிரைகள்
கடல்துறை வரும் என்று சொல்லுங்கள்!"

குதிரைகள் வாங்கக் கொண்டு சென்றார்
மதுரையிலிருந்து பொன் பொருள்களை;
திருப்பெருந்துறையிலேயே செலவழித்தார்
திருப்பணிகள், திருவிழாக்கள், அடியவர்க்கு!

ஆடி மாதமும் வந்துவிட்டது. ஆனால்
அந்நிய நாட்டுக் குதிரைகள் வரவில்லை!
ஓலை அனுப்பினான் மன்னன் மந்திரிக்கு,
"வேலை முடிந்து விட்டதா?" என்று கேட்டு.

மாணிக்க வாசகர் மனம் கலங்கினார்;
மனம் கவர்ந்த கள்வனிடம் முறையிட்டார்.
"குதிரைகள் வரும் என்று ஓலை எழுதி
மதுரை மன்னனுக்கு பதில் அனுப்புவாய்."

இனிய கனவொன்று கண்டு மகிழ்ந்தார்
மணி வாசகர் அன்று உறங்குகையில்.
"நல்ல குதிரைகளை வாங்கிக் கொண்டு
நாமே மதுரை வருவோம்! நீ முன் செல்!"

மதுரை திரும்பினார் மாணிக்க வாசகர்;
எதிர் நோக்கிக் காத்திருந்தான் மன்னன்.
குதிரைக் கூட்டத்தையும் வீரர்களையும்!
பதில் உரைத்தார் மந்திரியார் இவ்வாறு.

"குதிரைகள் வந்து கொண்டே உள்ளன!
மதிப்புக்கு உரிய துரகபதி ஆகிவிடுவீர்."
மீண்டும் சோமசுந்தரரிடம் முறையிட்டார்;
மீண்டும் தேற்றியது அரனின் ஓர் அசரீரி.

நடந்தவற்றை அறிந்தனர் குடும்பத்தினர்.
மடத்தனத்தைக் குற்றம், குறை கூறினர்.
"அடுத்து அரசன் என் செய்வானோ?" என்று!
"விடுங்கள் கவலை! எல்லாம் அவன் செயல்!"

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 58 (C). EVERYTHING IS DONE BY SIVA.

Maanikkavaasagar would listen to the aagamaas read by the students.The others would listen to Manivaasagar's songs.

God has this strange quality. He would loot all the earthly possessions of his devotees except his bakthi, and then he will bestow on them mukthi.

"You have many more duties to perform. Stay here and do them." Siva told Manivaasagar and went away.

Manivaasagar became as forlorn as a cow separated from its calf. The separation was too much for him and he became like a mad man.

He came out of the temple and told his soldiers, "Go back to our king. Horses will arrive in the month of Aadi. I will come with the horses."

Manivaasagar spent all the money in various religious activities. The month of Aadi had come, but not the horses. King sent a message to his minister,

"Have you purchased the horses for our army?"
Manivaasagar did not know what to do. The asareeri told him to write back saying that the hoses would arrive in due time.

That night Siva appeared in Manivaasagar's dream.
"I will bring the horses myself. You may go back to Madurai."

Manivaasagar returned to Madurai. The king was eagerly awaiting the arrival of the horses.The minister told him again that the horses would arrive soon. Again he got anxious and Siva's asareeri assured him and told him not to worry.

His family members got worried fearing the consequences of the king's wrath. Manivaasagar said that everything is done by Siva and there was no need to worry. .

 

[Visalakshi Ramani]

# 59 நரியைப் பரி ஆக்கியது.

# 59 (a ). அரனும், அரசனும்.

"குதிரைகள் எங்கே?" என அடுத்தநாள்
மதுரை மன்னன் மணிவாசகரைக் கேட்க,
அரனின் அசரீரியை நம்பிக் கூறினார்,
"அரசே மூன்று நாட்களில் வந்துவிடும்!"

"குதிரைக் கூடத்தைப் பெரிதாக்குவோம்.
குதிரைகளுக்கு புதிய நீர்க்குளங்களும்!
குதிரைகள் வரவைக் கொண்டாடுவோம்.
மதுரை நகரின் நன்கு அலங்கரிப்போம்."

மூன்று நாட்கள் உருண்டோடிவிட்டன.
நான்காவது நாளும் வந்து விட்டது!
மன்னனின் பொறுமை எல்லை மீறியது.
"இன்னமும் குதிரைகள் வரவில்லையே!

எத்தனை பொன் கொண்டு சென்றான்?
அத்தனை பொன்னை என்ன செய்தான்?
என்று என் குதிரைகள் வந்து சேரும்?
என்றாவது வருமா வராதா? தெரியாது!"

எதுவுமே தெரிவிக்காமல் செய்யும்
புதிய வணிக முறை பிடிக்கவில்லை!
பொன்னைக் கவர்ந்த கள்வனை தண்டித்து
பொன்னை மீட்டுத் தாரும் தண்டலாரே!"

தண்டலார் வினவினார் மந்திரியிடம்,
"பொன்னை எப்போது திருப்புவீர்?"
இல்லாத பொன்னைத் திருப்புவது எப்படி?
சொல்லவில்லை பதில் மந்திரியார்.

தண்டலார் தண்டனைகளை ஈசன்
தொண்டருக்கு அளிக்கத் துவங்கினார்.
பாரமான கற்களை மேல் ஏற்றிவைத்து ,
கோரமான தண்டனையை அளித்தார்.

பாரத்தால் பரிதவிக்கவில்லை அவர்.
பரமன் அருள் வந்து துணை நின்றது.
பாரம் அனைத்தையும் பரமன் தாங்கிட
யாரும் கண்டிராத விந்தை நிகழ்ந்தது.

"இது என்ன மாயம்?" என்று மயங்கியவர்
இன்னும் கடுமையான தண்டனை தந்தார்.
கை கால்களைக் கிட்டிபோட்டு நெரித்தார்.
பைந்தமிழ் மணிவாசகர் துவளவில்லை.

சிவமயமாக இருந்தவரை இக்கொடிய
சித்திரவதைகள் துன்புறுத்த வில்லை.
இருண்ட சிறையில் தள்ளினார் அவரை.
இரவு முழுவதும் தொல்லைகள் செய்தார்.

விடியும் நேரம் விரைந்து நெருங்கியது.
படிக்கும் பாடல்களும், வேத கோஷமும்,
திருப்பள்ளி எழுச்சியும், சங்கொலியும்,
திரும்பவும் ஈசனிடம் மன்றாட வைத்தன.

"உன் மேல் அன்பு பூண்டது ஒரு தவறா?
உனக்குத் தொண்டுகள் புரிந்தது தவறா?
உனக்கே பொன்னைச் செலவு செய்தேன்!
எனக்கு ஏன் இந்தச் சித்திரவதைகள் ?"

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 59 . FOXES BECAME HORSES.

# 59 (a). THE TORTURE TREATMENT.

The very next morning, the king demanded the chief minister, "When will my horses arrive?" The minister replied that the horses are expected within the next three days.

Meanwhile they had to expand the horse sheds and dig new wells and ponds. The city should be decorated to receive the horses.

All these arrangements kept the king busy for the next three days. On the fourth day the king lost his patience completely.

No one knew how much gold was taken away from the treasury. No one knew how it was spent. No one knew when or whether the horses would arrive! What kind of a business dealing was this?

He called the master torturer and told him to start his treatments and make sure that the king's gold was returned in full.

The torturer asked the minister, "When will you repay king's gold?" The minister did not reply. He was wondering how he could return the gold that had already been spent!

Heavy stones were place on his body. But Siva bore the load and spared the minister of the suffering. The onlookers were wonderstruck by this.

His arms and legs were crushed with pincers. Nothing affected him as he was in deep meditation on Lord Siva.

He was locked in a dark cell and the torture continued. Soon it was dawn. The sound of songs, Vedas and thiruppalli ezhuchi mingled. The minister cried out,

"Is it wrong to love Siva? Is it wrong to serve Siva? Why are these punishments given to me?"

 

[yessar]

u seem to be a versatile character and should be called hereafter vvr (versatile vishalakshi ramani) i am just a new entrant and will keep u busy with my replies,questions and constructive debate on ur writing. its interesting than facebook here

 

[Visalakshi Ramani]

Dear Sir,

You are most welcome to question, reply, criticize, debate and engage me intellectually :welcome:

I can appreciate any kind of interaction - especially

from the new members who have not formed any

negative feelings!

My actual name is V.V.R even otherwise.

It is Visalakshi Venakataramani. Since it is too long I

made it V.R.

Now you have made it V.V.V.R! Thank you! I guess the

more the merrier, especially the letter V since it

denotes all qualities which are "visesham" like in the

name of Vinaayakar.

with warm regards,
Visalakshi venkatramanii

u seem to be a versatile character and should be called hereafter vvr (versatile vishalakshi ramani) i am just a new entrant and will keep u busy with my replies,questions and constructive debate on ur writing. its interesting than facebook here

 

[Visalakshi Ramani]

# 59 (b). மாயப் பரிகள்.

தொண்டன் அழுகுரல் கேட்டுவிரைந்தான்;
தண்டனைகளைத் தவிர்க்க விழைந்தான்;
சிவ கணங்களைத் தன்னிடம் அழைத்தான்;
சிறந்த திட்டம் ஒன்று சிவன் இழைத்தான்.

"காடு மேடுகளில் அலைந்து திரிவீர்!
ஓடும் நரிகளைப் பற்றிக் கொணர்வீர்.
மாற்றிவிடுவீர் அவற்றைப் பரிகளாக!
மாறிவிடுவீர் நீங்களும் பரிவீரர்களாக!

ஆடி மாதம் ஓடியே போய் விட்டது!
தேடிய பரிகளைத் தரவேண்டியதே!
யாமும் ஒரு பரிசேவகனாக உருமாறி
யாத்திரையில் பங்கெடுத்து வருவோம்!"

நரிகளைத் திரட்டி ஓரிடம் சேர்த்தனர்;
பரிகளாக அவற்றை மாற்றி அமைத்தனர்.
உருமாறிப் பரிவீரர்கள் ஆயினர் கணங்கள்;
உரு மாற்றிய பரிகளின் மேல் அமர்ந்தனர்.

ஆடைகள், பல்வகை ஆபரணங்கள், மேலும்
ஆயுதங்கள் பலவற்றை மிடுக்குடன் ஏந்தி
குதிரை வீரனாகவே உரு மாறிவிட்டான்;
மதுரை சோம சுந்தரேஸ்வரப் பெருமான்.

திருவடியில் ஒளிர்ந்தன வீரக்கழல்கள்;
திருக்கரத்தில் ஒளிர்ந்தது ஞானவாள்;
ஆடை அலங்காரம், நவமணி ஆபரணம்,
அழகிய நெற்றில் துலங்கிய திருநீறு.

ஏறி வந்ததோ திவ்ய வேதப்பரி மேல்!
பாரினில் யாருமே இதுவரை கண்டிராதது.
அறம், பொருள், இன்பம், வீடு என்னும்
புருஷார்த்தங்களே அதன் நான்கு கால்கள்.

கர்ம கண்டம், ஞான காண்டம் என்னும்
இரு காண்டங்களே அதன் இரு செவிகள்.
இரண்டு கண்களும் ஞானக் கருவிகள் !
பரஞானம் மற்றும் அபரஞானம் என.

விதியே வேதப்பரியின் முகம் ஆனது.
விதிவிலக்கே வேதப்பரியின் வால் ஆனது.
ஆகமங்கள் அதன் அழகிய புற அணிகள்;
ஓம் என்ற பிரணவமே அதன் கடிவாளம்!

பிரமனின் முகமே அதன் இருப்பிடம்.
பிரமிக்க வைத்த கால் குளம்பொலியில்
அதி சௌம்மியமகப் பொருந்தி ஒலித்தன
பதினெட்டு வகையான இசைக்கருவிகள்.

மாயப் பரிக்கூட்டம் சென்றது மேற்கே.
தூய வேதப்பரி ஆனது நடுநாயகம்.
அலைகடல் பொங்கியதொரு ஆரவாரம்.
மலைகள் அதிரும் வண்ணம் கோலாகலம்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 59 (B). THE MAGICAL HORSES.

Siva decided that it was time to play another divine prank to save his devotee from the tortures he was being subjected to.

He ordered his Siva Ganaas," Go and round up all the foxes you see. Change them into sturdy horses. You too become the horse riders.

The Aashaada maasam is over. It is time to hand over the horses to the king. I too will become a horse rider and go with you".

All the foxes were rounded up in a place. They were changed into sturdy horses with every aswalakshana.

The Siva Ganaas changed into strong and smart horsemen, dressed in the proper clothes and carrying the proper arms.

Siva transformed himself into a handsome soldier. The anklets worn by the brave men adorned his ankles. The sword of wisdom glittered in his hand. His forehead was smeared with viboothi. He wore rich clothes and gold ornaments.

He rode the Vedas transformed into a horse.The four Purushaarthaas namely Dharma, Artha, Kaama and Moksha formed its four legs.

Karma Kaanda and Gnaana Kaanda were its two ears. Para Gnaanam and Apara gnaanam were its two eyes. Vidhi was its face. Agamaas were its ornaments. Pranava was its reins.

It lived in Brahma's face. The trotting sound made by the horse was the sound of eighteen different musical instruments played in unison.

All the magical horses traveled west wards. The Veda turned horse was in the center of the group. The noise made by the group was like the roar of an ocean and made the mountains tremble.

 

[Visalakshi Ramani]

# 59 (c). குதிரைகள் வந்தன!

அச்வ சாஸ்திர லக்ஷணங்கள் பெருந்திய
அச்வக் கூட்டதைக் கண்டதும் மக்கள்,
சொல்ல ஒண்ணாத வியப்படைந்தனர்.
செல்லுவதை ஆர்வத்துடன் நோக்கினர்.

குதிரைகளின் கனைப்பு, வாத்திய முழக்கம்,
குதிரை வீரர்களின் ஆரவாரம் எல்லாம்
கலந்து ஒலித்தது அன்று ஆலவாயில்,
காத தூரத்தில் பரிகள் இருக்கும்போதே !

பல நிறம் கொண்ட ஏழு கடல்கள் போலப்
பல நிறம் கொண்ட புரவிகளின் கடல்!
"பொங்கி எழுந்து வருவது காணீர்!
எங்கும் காணக் கிட்டாத பரிகளின் கூட்டம்!"

உடல் பூரித்தான் மன்னன் அப்போதே!
விடச் செய்தான் சிறையிலிருந்து அவரை.
பரிசுகள், பட்டாடைகள், முத்து மாலைகள்!
பரிகளின் வரவை எதிர் நோக்கி இருந்தான்.

அலகிலா விளையாட்டுடையவன் மீண்டும்
காலம் தாழ்த்தினான்; வந்து சேரவில்லை.
மீண்டும் தண்டனை வாதவூராருக்கு
தண்டலார் கைகளில் மாற்றி மாற்றி.

எக்காள ஒலிகளால் ஊரே நிறைந்தது!
அக்குளம்பு ஒலிகளும், தூசும் பரவின.
குதிரைகளின் வரவு உறுதியான பின்னர்
மதி மந்திரிக்கு மீண்டும் விடுதலை.

உயர்ந்த சாதிக் குதிரைகளைக் கண்டு
மயங்கி விட்டான் மன்னன் அரிமர்தனன்
எத்தனை எழில்! எத்தனை கம்பீரம்!
எத்தனை உயரம்! எத்தனை திறமை!

"யார் இவர்களின் தலைவன் அறிவீரா?"
"யான் அறிகிலேன் மன்னர் மன்னா!"
"யானே தலைவன்!" என்று முன்வரவில்லை
யாவரையும் மயக்கும் அப்பேரழகன்

"எம் பரிகளின் சிறப்பினைக் காண்பீர்!"
தம் வேதப்பரியின்மேல் ஆரோஹணித்து,
மல்ல, மயூர, வானர கதிகளையும்
வல்லி, சரகதிகள், விசித்திர நடைகள்

நடாத்திக் காட்டி அசத்தினர் பிரான்.
நடாத்திக் காட்டின சிவ கணங்களும்.
பரிவேடத்தில் இருந்த நரிகளை அவ்வாறே!
பரவசம் அடைந்தனர் பார்வையாளர்கள்!

"யார் உங்கள் தலைவன் கூறுங்கள்!"
"யானே தலைவன்!" என முன் வந்தான்.
சிவசேவகனைக் கண்டதும் மெய் மறந்து
சிவஅஞ்சலி செய்தான் அரிமர்தனன்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 59 (C). THE ARRIVAL OF THE HORSES.

The people were amazed to see to such a large group of horses - each of which was sturdy and strong. They watched with interest as the horses trotted by.

The neighing of the horses, their foot steps, the conversation among their riders, the sound of the blowing horns and beating of drums could be heard in Madurai, even when the horses were miles away.

It was as if the seven seas in different hues had risen up together. The king became joyous. He ordered his minister to be released from the prison. He presented him with silk, jewels and gold.

The horses did not arrive as per plan. Siva delayed the delivery of the horse. The king threw his minister in prison again.

Again the sound of the horses was heard. The cloud of dust filled the city. When the arrival of the horses was confirmed, the minister was released again.

The king was very pleased with those horses.They appeared so sturdy so strong, so tall and so talented.

"Who is the leader of this group?" the king demanded to know. "I do not know sire!" replied the minister. Siva did not come froward claiming to be the leader.

Instead he invited the king to watch the show of talent and training imparted to the horses. He made his horse run, walk an trot in various styles. All the Siva Ganaas did the same with their horses.

"Who is the leader?"Siva came forward."It is I!"
At the sight of Siva the king forgot himself and did anjali to Siva.

 

[Visalakshi Ramani]

# 59 (d). கயிறுகள் மாறின.

"உம் பொன் பொருள் தந்தார் இவர்
எம்மிடம் இக்குதிரைப் படைக்காக.
சர்வ லக்ஷணங்களும் பொருந்திய
அபூர்வ குதிரைப்படை இதோ தயார்.

இன்று கயிற்றை மாற்றிக் கொண்டால்,
இவை உம்முடையவை ஆகிவிடும்.
நாளை என்ன நிகழ்ந்த போதிலும்
நமக்குள்ளே எந்த வழக்கும் இல்லை!"

புரவி வாணிகம் நடப்பது இங்ஙனமே.
புவியாளும் மன்னன் ஒப்புதல் தந்தான்.
புரவி இலக்கணத்தை விளக்கினார் பிரான்
புரவிகளின் வகைகளும், இயல்புகளும்;

போரிடும் தன்மையை விவரித்தார்.
நாடுகள் எவற்றிலிருந்து வந்துள்ளன;
எந்தக் குதிரைகள் எந்த நாட்டிலிருந்து;
அந்தக் குதிரைகளைத் தனியே காட்டினார்.

நாடுகளின் சிறப்பைப் பட்டியல் இட்டார்.
நானா குதிரைகளின் உடலில் சுழிகள்,
சுழிகளின் உண்மைப் பலன்கள், பயன்கள்;
தெளிவாக எடுத்து இயம்பினார் பிரான்.

சீரிய பரிகளுக்குச் சிறந்த அலங்காரம்!
சிலம்புகள், சதங்கைகள், கிண்கிணிகள்,
சந்தனம், குங்குமம், தூப தீபங்கள்,
எந்தக் குறையையும் வைக்கவில்லை!

"வழுதி வாழ்க!" என்று வாழ்த்தினார்.
வழுதி கயிற்றைப் பெற்றுக் கொண்டான்.
வேதப்பரி ஒன்றைத் தவிர அங்கிருந்த
மாயப் பரிகள் எல்லாம் கை மாறின.

மன்னனிடம் பரிகளைப் பெற்றுக் கொண்டு
அன்புடன் பந்தியில் சேர்த்தனர் சேவகர்கள்;
மன்னன் அளித்த தூய வெண் பட்டை
அன்புடன் அணிந்தார் திருமுடியில்.

மற்ற சேவகர்களுக்குப் பட்டாடைகள்
மற்ற அழகிய நிறங்களில் அளித்தான்;
கொற்றவனிடம் விடைபெற்று மறைந்தனர்.
மற்றவர் தங்கள் இல்லம் திரும்பினர்.

வாதவூராருக்குச் சிறந்த பாராட்டுக்கள்;
போதும் போதும் என்னும்படிப் பரிசுகள்.
அரன் கூறி மகிழ்ந்தான் அன்னையிடம்,
நரிகள் பரிகளாக மாறிய விந்தையை.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 59 (D). HANDING OVER THE HORSES.

"I was paid handsomely in gold by your loyal minister for these horses. The moment I hand them over, our business finishes. Whatever may happen tomorrow, there will be no dispute between the two of us!"

Usually this was how the horse trading was done.So the king agreed to it.

Siva went on to explain the the types of horses, their characteristics, nature, talents, how well they would fight, from which countries they had been imported etc.

He went on elaborate the greatness of each of those countries. He spoke about the colors and circle marks on the bodies of the horses and their interpretations.

Each horse was decorated with anklets, kinkini, silver bells, sandal paste and kumkumam. They were shown deepam and dhoopam also.

Siva shouted, "Long live the king!". All the horses except the one Siva rode had changed hands. Siva wore the pure white silk given by the king on his head. The other Sivaganas received silk in various hues.

They all took leave of the king and went back. The citizens were happy to witness these happenings and returned home. The minster was honored and showered with more gifts.

Siva had an enjoyable time relating to his Devi of how the cunning foxes were transformed into handsome horses.

 

[Visalakshi Ramani]

# 60 (a). பரியை நரியாக்கியது.

மங்கல வாத்தியங்கள் நன்கு முழங்கின;
மங்கல மங்கையர் எதிரே வந்தனர்;
பரிசுகளுடனும், வரிசைகளுடனும்,
பரிபூர்ண பக்தியுடன் சென்றார் இல்லம்.

"நான் விரும்பியபடியே அரசன் அளித்த
பொன்னும் பொருளும் அரன் பணிக்கே!
அத்தன் அருளால் மன்னனுக்கு எத்தனை
உத்தம ஜாதிக் குதிரைகள் கிடைத்துள்ளன!

அரன் திருவடியை மறவேன் எந்நாளும்;
தவம் ஒன்றே சிறந்த வாழ்க்கை நெறி!"
பக்தி என்னும் பேரின்பத்தில் திளைத்து
முக்தி பெறுவதையே விழைந்தார் அவர்.

காலைப் பொழுது மாறி மாலை ஆயிற்று.
மாலை மயங்கியதும் இரவு ஆயிற்று.
பரிகள் எல்லாம் முன்போலவே - காட்டு
நரிகளாகவே மாறிப் போய்விட்டன.

நரிகளுக்கு அன்று நல்ல விருந்து;
பரிகளைக் கடித்துக் குதறலாயின.
பெருகும் உதிரத்தை விரும்பிப் பருகின.
பொருது குடலைச் சுவைக்கலாயின.

குதிரைகளின் கனைப்பொலி, காலடிகள்,
உதிரம் சிந்தும் குதிரைகளின் ஓலம்,
நரிக் கூட்டங்கள் ஊளை இடும் ஒலி,
உறக்கம் கலைந்தது காவலர்களுக்கு.

தப்பிச் செல்லலானது நரிக் கூட்டம்!
அப்போதே ஓடின அனைத்து வீதிகளிலும்!
வளர்ப்புப் பிராணிகளைத் தின்று தீர்த்தன!
வளர்ப்புப் பறவைகளும் தப்பவில்லை!

வேத கோஷமும், தேவகீதமும் கேட்கும் ,
மதுரையில் ஊளைகளும், ஓலங்களுமா?
காவலர்கள் அஞ்சியபடி சென்று இதைக்
கோவலனிடம் விண்ணப்பித்தனர்.

பரிகளைக் கண்டு மகிழ்ந்த மன்னன்
நரிகளைக் கேட்டு சீற்றம் அடைந்தான்;
வஞ்சித்துவிட்ட வாதவூரான் மீது மீண்டும்
வெஞ்சினம் கொண்டு வெறுப்படைந்தான்.

கோட்டைக் கதவுகள் திறக்கப்பட்டதும்,
ஓட்டம் பிடித்தன காட்டுக்குள் நரிகள்!
நடந்தது எதுவுமே அறியாத அடியார்,
கடமை உணர்வுடன் சென்றார் மன்னிடம்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 60 (A). HORSES BECAME FOXES.

The auspicious musical instruments were played. Women appeared in the front carrying the eight auspicious articles.

Maanikka vaasagar went home leaded with gifts and praises.
"I have the satisfaction that all the gold taken from the King's treasury was spent on Siva and devotees. At the same time, Siva has delivered a group of strong horses to the satisfaction of the king. I will never forget the lord's lotus feet. Tapas is the only right way to live."

He wanted to immerse himself in Siva bakthi and attain mukthi. The day rolled on and it became night time. All the horses got transformed into foxes as before.

They had a royal feast on the royal horses. They drank the fresh blood gushing from those horses and ate their flesh. The old and sickly horses tried to fight off the foxes, but in vain.

The mixed sound of the horses neighing, struggling and crying along with the howling of the foxes woke up the entire city.

The foxes escaped when the stable doors were opened. They ran through all the streets of the city eating the domestic animals and birds.

The city famous for its Vedic chanting and divine music was filled with cries of pain and howling. The soldiers were shivering with fear when they reported the matter to the king.

The king who was happy to see the horse was now angered by the reports of the foxes. He was terribly angry with the minister for having played such a mean trick. The foxes ran away to the jungle when the city gate was opened.

 

[Visalakshi Ramani]

# 60 (b). தண்டனையும், விடுதலையும்.

வாதவூரான் ஒரு மாயக் கள்வன்;
ஏதும் அறியாதவன் போன்ற எத்தன்;

பொன்னையும், பொருளையும் கவர்ந்தான்,
இன்னமும் பல தொல்லைகள் தந்தான்!

பரிகள் என்று வாங்கி வந்தவை
நரிகளாக மாறியது என்ன மாயம்?

என்ன தண்டனை தந்தாலும் அது
சின்ன தண்டனையே அவனுக்கு!

"வாரும் வாரும் திருவாதவூராரே!
யாருமே உம்போல் இருந்ததில்லை.

ராஜாங்க காரியங்களைத் தாங்கள்
ராஜவிசுவாசத்தோடு செய்கின்றீர்!"

"குற்றம் ஏதும் நிகழ்ந்ததா மன்னா?
சற்றும் எனக்குப் புரியவில்லையே!"

"குற்றம் என்ன என்பதை அறியீரா?
சுற்றம் பழிக்கும் செயல் செய்தீரே!

பரிகள் நடு இரவில் நரிகள் ஆயின!
பரிகளின் குடலைப் பிடுங்கித் தின்றன!

ஊளையிட்டு ஊரெங்கும் உலவின!
வளர்ப்புப் பிராணிகளைத் தின்றன!

பாசாங்கு இனிமேல் பலிக்காது இங்கே.
மோசம் செய்தீர் அந்தண குலத்தவர் நீர்!

என்ன தண்டனை தந்தாலும் தகும்
பொன்னைத் திரும்பத் தரும்வரை."

காலதூதர் போன்ற தண்டலார்-மனம்
போல தண்டனை தரத் தொடங்கினார்.

உச்சி வெய்யிலில் நிறுத்தி வைத்தார்.
உச்சந் தலையில் கல்லை வைத்தார்.

சிவனை நினைத்து தியானித்தவாறே
நிலத்தில் விழுந்து அவனை விளித்தார்!

மணி வாசகரைக் காக்க விரும்பினான்
பணி அணிநாதன் பிறை சூடும் பிரான்.

வைகை ஆற்றில் வெள்ளம் பொங்கியது!
கைவைக்க இடம் இல்லாமல் பரவியது!

நதியின் கரைகள் உடைந்து போயின.
நதியில் மிதந்தன மரங்கள் வேருடன்.

பச்சைப் பயிரை வைகை விழுங்கியது!
அச்சம் தரும் அழிவுகளைச் செய்தது!

மதிலைத் தாண்டி நகரில் நுழைந்து,
மக்கள் இல்லங்களை நாசம் செய்தது.

நரிகளால் ஏற்பட்ட துன்பம் போதாதா?
பெருகும் வைகையும் துணை போகலாமா?

அரன் திருவிளையாடல்களில் ஒன்றோ?
அரசன் செங்கோல் வளைந்து விட்டதோ?

தண்டலார் தண்டனை தருவதை மறந்து,
தன் உடமைகளைக் காக்க விரைந்தார்.

விடுதலை பெற்றார் வாதவூரார் - ஆயினும்
விடவில்லை சிவதியானத்தைச் சற்றும்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 60 (B). THE PUNISHMENT.

The king started talking to himself,

"Manikka Vaasagar is a cheat and a rogue. He pretends complete innocence. He has stolen my gold and subjected me to many hardships besides. How on earth did the horses change to foxes? No punishment will befit his crime....!"

Manikka Vaasagar walked in just then.

"You are unique! No one has served me as well as you have done! You are so sincere in performing your duties"

"I do not understand Sire! Has something gone wrong?"

"You are unfit to be a brahmin! Your own people can swear to that effect. Don't you really know what has happened?

All your horses became foxes. They ate up the real horses. They ran through the streets eating all the domestic animals and birds.

You can't deceive me any more. I know what kind of a rogue you really are! You will be punished until you return all my gold taken from my kazaanaa!"

The torturer was like a yama kinkara. He started his punishments. Mani Vaasagar was made to stand in the mid day sun. A heavy stone was kept on his head. Mani Vaasagar fell down under the weight of the stone. All the time he was meditating on Siva.

Siva decided that it was time to save his devotee. He made the river Vaigai swell with a flash flood. The banks of the river were broken.

Trees were uprooted and floated in the water. Fields were flooded and crops destroyed. The high wall round the city was crossed and all the houses flooded.

People were shocked by these happenings. The foxes ran through the city the previous night. Now there was the flash flood. Was it a prank played by Siva? Or had the king deviated from Justice?

The torturer ran home to salvage whatever he could from the flood water. The minister was set free. He continued to meditate on Siva.

 

[Visalakshi Ramani]

61 (a). வந்திக் கிழவி.

வைகை ஆற்றில் பெரும் வெள்ளம்!
வைகை ஆற்றால் பெரும் துன்பம்!
ஆற்றின் கரையை உயர்த்திவிட்டு
ஆற்றின் வேகத்தைக் குறைக்கவேண்டும்.

குடிப் பெயர்களைக் கணக்கில் எடுத்து,
உடைந்த கரையையும் கணக்கில் எடுத்து,
பங்கு பிரித்தனர் அங்கு காவலர்கள்,
பறை சாற்றின தண்டோராக்கள்.

"வீட்டுக்கு ஒரு ஆள் வரவேண்டும்!
விரைந்து கரையை உயர்த்த வேண்டும்!"
மண்வெட்டிகளுடனும், கூடைகளுடனும்,
மரம் சுமப்பவர்கள், தழை எடுப்பவர் என

விரைந்து வந்தனர், பணியைத் தொடங்கினர்.
கரையோரம் நிறுத்தப்பட்டன நல்ல மரங்கள்,
விரித்துக் கிடத்தினர் வைக்கோல் பிரிகளை,
பரப்பிய தழைகளின் மேல் கொட்டினர் மண்!

ஆத்மார்த்தமாகப் பிரார்த்தனை செய்தனர்,
"அடங்க வேண்டும் ஆறு கட்டுக்குள்" என்று!
பறையடித்துப் பரவசம் ஊட்டினர் சிலர்,
குரவையிட்டுக் நல்ல கூத்தாடினர் சிலர்.

தென் கிழக்குப் பகுதில் வசித்திருந்தாள்,
தொண்டுக் கிழவியாகிவிட்ட மூதாட்டி.
ஆயிரம் பிறைகள் கண்டு விட்ட வந்தி,
ஆயினும் கொண்டவள் மாறாத பக்தி.

தவ சீலி, நரை, திரை, மூப்படைந்தவள்;
தனியாள், பிட்டு விற்றுப் பிழைப்பவள்;
அவித்த பிட்டை விற்பனைக்கு முன்னர்
அர்ப்பணிப்பாள் அரன் திருவடிகளுக்கு.

தன் பங்கு மண்ணை நிரப்புவது எப்படி?
தன்னால் முடியாது தள்ளாத வயதில்!
துணை என்று சொல்லிக் கொள்ளவோ,
இணையாகப் பணிபுரியவோ ஆள் இல்லை.

கூலி ஆள் கிடைத்தாலும் போதும்.
கூலி கொடுத்து வேலை வாங்கலாம்.
வேலை முடியாமல் நின்று விட்டால்
வேந்தன் சினம் பாயும் தன் மேல்.

கிழவியின் குமுறல் விழுந்தது செவிகளில்!
அழகிய கூலியாள் அங்கே திருக்கோவிலில்!
அழுக்குப் படிந்த உடைகள், ஒரு மண்வெட்டி,
வழுக்கி விழும் சும்மாடு, ஒரு மண் கூடை.

"கூலிக்கு ஒரு வேலையாள் வேண்டுமா?
கூலியாள் வேண்டுமா?கூலியாள்!கூலியாள்!"
குதூகலம் அடைந்தாள் வந்தி கிழவி.
கூப்பிட்டாள் அந்த அழுக்கு அழகனை!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 61. THE OLD WOMAN VANDHI.

Vaigai river was flooded. An unforeseen calamity! The river banks were breached. They must be rebuilt immediately to save the city from further destruction.

The population of the city and the length of the river banks were taken into account. Each family was allotted a particular length to be repaired immediately.

"One from each house!" was the slogan to collect the workers.

A man came from each house, ready for the task of saving the city. People brought with them spades, baskets, bundles of hay, leaves, trees etc. The work was launched without further delay.

Trees were planted along the banks.The hay was spread on the ground. Broad leaves and twigs were placed on the hay to stop erosion of the soil to be dumped there.

Each one prayed with utmost sincerity that the river must come under the control of the new raised banks.

Some men played the drums and a few others danced to cheer up the crowd. The work was launched earnestly.

There lived an octogenarian in the south eastern part of the city. She had seen 1000 crescent moons and was a staunch devotee of Lord Siva.

She lived all alone and none to call as her family. She made a living by selling the PITTU she used to cook. She would offer it to Siva before selling it to the others.

Surely she could not finish her part of the job by herself. There was no one to help her. If only she could get someone work for her for a small fees...it would be perfect. But where would she find such a person?

Her thoughts reached Siva. He emerged from the temple dressed as an odd-job-man. He was extremely handsome but wore dirty rags. He carried a spade, a basket and a small piece of cloth to place the basket of soil on.

"Does anyone need a worker? I will work for a fees? Does any one need a helper to do any job?"

The dirty handsome worker was selling his services! Vandhi was
overjoyed and decided to call the dirty handsome young man!

 

[Visalakshi Ramani]

# 61. (b). "யார் இவன்?"

"என் பங்கை அடைப்பாயா?"
"என்ன கூலி தருவாய் தாயே?"

"பிட்டு சுட்டுப் பிழைப்பவள் அப்பா!
பிட்டு சுட்டுத் தருவேன் வயிறாற!"

"பசி காதை அடிக்கிறது தாயே!
ருசியான உதிர்ந்த பிட்டைத் தா!

உண்டு ஓய்வெடுத்துக் கொண்டு,
கொண்டு கொட்டுவேன் மண்ணை!"

அள்ளித் தந்தாள் வந்திக் கிழவி,
உள்ளன்போடு உதிர்ந்த பிட்டை.

"அருமையாக உள்ளது தாயே!
பெருமானுக்கு உகந்த உணவு!"

களைப்புத் தீர இளைப்பாறினான்;
கரையை அடைக்கச் சென்றான்.

"வந்தியின் கூலியாள் நான் தான்.
வந்ததைக் குறித்துக் கொள்ளுங்கள்."

கரையை அடைக்கலானான் அவன்,
கரை என்றுமே அடைபடாத வண்ணம்!

வெட்டி மண்ணைக் கூடையில் போடுவான்,
கொட்டுவான் கீழே மண் அதிக பாரம் என.

சும்மாடு நழுவிக் கீழே, கீழே விழும்!
"அம்மாடி!" என்று எடுத்துக் கட்டுவான்.

களைத்துவிடுவான் இந்த வேடிக்கையில்!
களைப்புத் தீர நல்ல ஒரு குட்டித் தூக்கம்.

அதற்குள் பிள்ளைக்குப் பசி மேலிடும்.
சிதறிய பிட்டை மீண்டும் உண்பான்.

கூடையையும் கொட்டுவான் மண்ணுடன்;
கூடையின் பின் நீந்திச் செல்வான் பிறகு.

ஆட்டம் காட்டினான், விளையாடினான்,
அரசனின் செல்ல மகனைப் போலவே.

கண்காணி மண்கரை அடைபடாததைக்
கண்டு மிகுந்த கோபம் கொண்டான்.

அடுத்த கரையையும் வைகை ஆறு
உடைப்பதைக் கண்டு சீறிச் சினந்தான்.

"வந்தியின் கூலியாள் யார்?" என,
நம்பியைக் காட்டினர் அனைவரும்.

"ஏன் கரையை அடைக்கவில்லை?"
எந்த பதிலுமே கூறவில்லை கூலியாள்.

'பித்தனா இவன்? சித்தனா? எத்தனா?
இத்தனை அழகான கூலி ஆளா?

அழகும், இவன் அழுக்கு உடைகளும்,
அணுவளவும் பொருந்தவில்லையே!

உடலைப் பார்த்தாலே தெரிகிறது, இவன்
உடலை வளைத்து வேலைசெய்தது இல்லை!

கூலியை வாங்கிக் கொண்டுவிட்டானாம்.
கூலி கிடைத்த பின் வேலை செய்வானா?

கேட்டால் மரம் போல நிற்கின்றான்.
கோவலனிடம் சென்று சொல்வோம்!"

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.