A poem a day to keep all agonies away!

[Visalakshi Ramani]

Share:

Facebook X Bluesky LinkedIn WhatsApp Email Share Link

# 52 (a). THE POEM CONTEST.

Vangiya Choodaamani succeeded Vangiya Sekara Paandian as the new king. He was a sincere devotee of Lord Siva.

He maintained a beautiful garden which yielded fresh flowers for the tri kaala pooja of Lord Siva. Fresh flowers adorned the Lord, in the mornings, noons and evenings.

The king was particularly fond of the golden hued shanbaga flowers. They looked so good on the Lord.
He would get all the different kinds of garlands made with those flowers and worship the Lord.

Now the name of the God became Shanbaga Sundaresar and the name of the king became Shanbaga Maaran.

It was spring season. The king and queen were seated in the shanbaga vanam - spreading its fragrance. The king could smell another fragrance which was quite new to him. He wondered where it came from and what it was?

He then realized that it was emanating from the hair of the queen. His next doubt was this! Was it natural or artificial?

He could not come to any conclusion. He announced a contest. Any one who could find out the question bothering his mind and clear his doubt in the form of a poem would be awarded a bag of one thousand gold coins.

No one could guess the question bothering the king's mind since he had a hundred different things to worry about.

The prize money was hung in the sanga mandapam, where the sanga poets resided.

 

[Visalakshi Ramani]

# 52 (b). செய்யுளும், பரிசும்.

ஆதி சைவக் குலத்தில் பிறந்தவன்,
அநாதை, பிரம்மச்சாரி, ஏழை மாணவன்;
தருமி என்னும் பெயர் படைத்தவன் - அவன்
கருமித்தனத்தால் திருமணம் நிகழவில்லை.

"இறைப்பணி செய்வதற்கேனும் எனக்கு
இல்லாள் ஒருத்தி தேவை அய்யனே!
சிறந்த பரிசால் நிகழும் திருமணம்,
பிறகு பாதசேவையே எம் தொழில்!"

தருமியின் குரல் கேட்டு இரங்கினான் - தன்
தருமம் தவறாத சர்வஜீவ தயாபரன் சிவன்;
பொருள் வென்று பெருமையுடன் வாழக்
கருவியாகிய ஒரு செய்யுளை அளித்தான்!

"கொங்குதேர் வாழ்க்கையஞ்சிறைத் தும்பி
காமஞ்செப்பாது கண்டது மொழிமே.
பயிலியது கேழீயே நடப்பின் மயிலியற்
செறி யெறிற் றரிவை கூந்தலி
னறியவு முளவோ நீ அறியும் பூவே!"

ஐயம் தீர்த்து பரிசினை வழங்க வல்ல
செய்யுளைப் பெற்றான் ஐயனிடம் தருமி;
தங்க வேட்டையில் இறங்கியவன் விரைந்து
சங்க மண்டபத்தைச் சென்று அடைந்தான்.

புலவர்களிடையே நிலவிய கருத்து இது!
"உலகிலேயே சிறந்த கவிதை இது தான்!
அமைப்பு, சொல் நயம், பொருள் நயம்,
அமைந்த இதுவே பரிசுக்கு உரியது!"

தன் மனக் கருத்தினைச் சரியாகக் கணித்துத்
தன் மனக் குழப்பத்தைப் போக்கிய தருமிக்குத்
தந்தான் அரசன் எடுத்துக் கொள்ள அனுமதி
சங்கமண்டபத்தின் முன் தொங்கும் பொற்கிழி.

நற்றமிழ் கவிஞன் நக்கீரன் தடுத்தான்;
"பொற்கிழிக்கு உகந்த கவிதை இதுவல்ல!
சொற்குற்றம் இல்லாது போனாலும் இதில்
பொருட்குற்றம் நிறைந்து உள்ள காரணத்தால்!"

"கைக்கு எட்டியது போலத் தோன்றியது!
வாய்க்கு எட்டவில்லை ஐயகோ என் தீவினை!
தேவரீர் இயற்றிய கவிதையில் குற்றம்
கேவலம் மனிதன் எடுத்துக் கூறலாமா?"

தருமியின் கண்ணீருக்கு மனம் இளகி
ஒரு நொடியில் வெளிப்பட்டார் சிவன்;
புலவர் வடிவில் வெளிப்போந்தார் அவர்!
உலகிலேயே சிறந்த தமிழ்ப் புலவர்!

குண்டலம், மகர கண்டிகை, பதக்கம்,
வெண்ணீறு, மோதிரங்கள், பாதுகைகள்,
வெண் சாமரம், பட்டாடை, முத்துக்குடை,
உண்மைச் சீடர்களின் குழாம் புடை சூழ!

எங்கும் தங்கவில்லை இடையில் அவர்கள்!
சங்க மண்டபத்தைச் சேர்ந்து அடைந்தனர்.
அங்கிருந்த புலவர்கள் அதிசயித்து நிற்க,
இங்கிருந்து சென்ற புலவர் பேசலுற்றார்!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 52 (B). THE PRIZE WINNING POEM.

Tarumi was a Saivite. He was an orphan and a very poor brahmachaari. He wished to get married to a suitable girl but his poverty blocked all his marriage prospects.

He wished with all his heart that he should win the prize money, get married and settle down in life. He prayed to God to make him win in the contest.

Siva was moved to pity. He decided to help Tarumi win the prize money. He produced an exquisite Tamil poem which cleared the king's doubts.

Tarumi as overjoyed and ran to the sanga mandapam with the poem. The verdict of the poets was unanimous. This was the prize wining poem. It had depth of meaning and beauty of words!

The king was overwhelmed that someone could actually guess his doubt and clear it so well. He ordered Tarumi to take possession of the prize money.

Nakkeeran stopped Tarumi and told him that the poem was not worth winning the prize. It had certain defects.

Tarumi was in tears. "How true it is that there is many a slip between the cup and the lip!"

He told the Lord," How can a mere mortal find fault with your poem?"

The lord emerged as a great Tamil poet. He wore the ornaments and the dress worn by the great poets of that time. He had a group of disciples. Together they went to the sanga mandpam.

 

[Visalakshi Ramani]

# 52 (c). "குற்றம் குற்றமே!"

"சங்கப் புலவர்களே! என்னிடம் கூறும்!
இங்கு கவிதையில் குற்றம் கண்டவர் யார்?"

அஞ்சாமல் முன் வந்தார் புலவர் நக்கீரர்;
நெஞ்சை நிமிர்த்திச் சொன்னார், "நானே தான்!"

"என்ன குற்றம் கண்டு விட்டீர் ஐயா
இந்தச் செந்தமிழ்க் கவிதையில் நீர்?"

"சொற்குற்றம் ஏதும் இல்லை எனினும்
பொருட்குற்றம் நிறைந்துள்ளது அதில்!"

"அந்தப் பொருட் குற்றம் தான் என்னவோ?
இந்தப் புலவர்களுக்கும் எடுத்துக் கூறலாமே!"

"பெண்களின் கூந்தலுக்கு இல்லை இயற்கை மணம்!
பெண்களின் கூந்தல் மணம் பெறுவது மலர்களால்!"

"எந்தப் பெண்ணின் கூந்தலுக்கும் நீர் கூறும்
இந்த விதி பொருந்தும் என்கின்றீரா சொல்லும்?"

"எந்தப் பெண்ணாக இருந்தாலும் சரியே!
இந்த விதிமுறையில் மாற்றம் ஏதுமில்லை!"

"நன்கு சிந்தித்துப் பின் பதில் கூறும்!
நல்ல பத்மினி ஜாதிப் பெண்களுக்கு?"

"பத்மனி ஜாதிப் பெண்கள் கூந்தல் மணமும்
உத்தமமான மலர்களை அணிவதாலேயே!"

"தேவ மகளிரின் தெய்வீகக் கூந்தலின்
தேவ மணமும் கூட அதைப் போலவா?"

"தேவ மகளிரின் கூந்தல் மணமும்
தெய்வீக மலர்கள் சூடுவதாலேயே!"

"மோனக் காளத்திநாதரின் சக்தியாகிய
ஞானப் பூங்கோதையின் கூந்தல் மணம்?"

"அம்மையின் கூந்தல் நறுமணம் கூடச்
செம்மையான மலர்களை அணிவதாலே!"

சினம் மேலிட்டுவிட்ட சிவன் பேசவில்லை!
சிறிதே நெற்றிக் கண்ணை திறந்து மூடினார்!

"நெற்றிக் கண்ணைக் காட்டினாலும் உம்
குற்றம் குற்றமே!" எனச் சாதித்தார் நக்கீரர்.

மூன்றாவது கண்ணைத் திறந்தார் ஐயன்!
முன் பாய்ந்து சென்றது செந்தழல் வெப்பம்!

வெப்பத்தைத் தாள மாட்டாத நக்கீரர்,
பொற்றாமரைக் குளத்தில் வீழ்ந்தார்!

ஐயனும் சீடர்களும் மறைந்து சென்றனர்.
செய்வதறியாமல் அனைவரும் திகைத்தனர்.

நீரில் மூழ்கிய நக்கீரனின் நிலைமை,
யாருக்குமே தெரியவில்லை அங்கு!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 52 (C). "A MISTAKE IS A MISTAKE!"

The Siva turned poet spoke,"Dear Sanga poets! Which of you found fault with this man's poem?"

Nakkeeran said undaunted,"It is me!"

Siva asked, "What is the defect you have found in his poem?"

Nakkeeran said, "The words are not defective but the idea conveyed by it is defective!"

"Can you point out the defect to the benefit of everyone here?"

"There is no natural fragrance in ladies' hair. They attain fragrance from the flowers worn by them"

"Is it the rule governing all women?"

"Yes! There is no exception to this rule!"

"Think well before you reply! What about the Padmini type women?"

"They too get the fragrance from the flowers worn by them"

"What about the women in Heaven?"

"It is the same with them too"

"What about the consort of Siva you worship?"

"It is the same even with Shakti Devi!"

Siva became very angry and opened his fiery third eye slightly.

Nakkeeran said, "Even if you threaten me by opening your third eye, I standby my opinion!"

Siva opened his third eye. The red heat flashing out of it was too much for Nakkeeran to bear.

He jumped into the Lotus pond and did not surface again! The angry poet left with all his disciples.

No one knew the real fate of Nakkeeran!

 

[Visalakshi Ramani]

# 53.(a). கீரனைக் கரை சேர்த்தது.

"நெற்றிக் கண்ணைத் திறந்தாலும் - உம்
குற்றம் குற்றமே!" என வாதிட்டுச் சிவன்

நெற்றிக் கண் சுவாலையால் தாக்கப்பட்டு,
பொற்றாமரைக் குளத்தில் விழுந்தான் நக்கீரன்.

வீழ்ந்த நக்கீரன் வெளியே வரவில்லை!
ஆழ்ந்த கவலையில் அருமை நண்பர்கள்!

"என்ன ஆயிற்று நீரில் விழுந்தவனுக்கு?
இன்னமும் உயிரோடு தான் உள்ளானா?"

கீரன் இல்லாத புலவர்கள் சங்கம்
மாறன் இல்லாத நாட்டுக்குச் சமம்!

ஞானம் இல்லாத் கல்விக்குச் சமம்!
மானம் இல்லாத மங்கைக்குச் சமம்!

வாது புரிந்தது பிழையோ அல்லவோ!
வாதிடுபவர் சிவன் என்றறிந்த பின்னர்;

வாதத்தைக் கீரன் நிறுத்தி இருக்கலாம்-அப
வாதத்தை அவன் தவிர்த்திருக்கலாம்!

கயிலையைப் பெயர்த்த ராவணன் கர்வத்தைக்
கால் கட்டைவிரல் அழுத்தத்தால் அழிந்தவர்;

பயிலும் வீணை இசையில் மயங்கியதால்
பரிசாக அளித்தார் பின்னர் வாளும், தேரும்!

ஈசன் மனம் வைத்தால் எதுவும் நடக்கும்!
பூசனை செய்யும் அன்பரைக் கைவிடான்!

பாசமிகு நண்பன் உயிர் காக்க வேண்டி
நேசமிகு ஈசனைப் பூசனை செய்தனர்.

"தாயும் ஆகிவந்த தயாபரன் நீயே!
தந்தையாக உலகைக் காப்பவன் நீயே!

வித்யா கர்வத்தின் மிகுதியால் கீரன்
விதண்டாவாதம் செய்யத் துணிந்தான்.

தண்டனையும் பெற்றுவிட்டான்- தன்
தவற்றையும் கீரன் உணர்ந்திருப்பான்!

விண்ணப்பிக்கின்றோம் உம் திருவடிகளில்!
தண்ணருள் பொழிந்து நண்பனைக் காப்பீர்!"

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 53 (a). KEERAN IS SAVED!

Even after realizing that it was Lord Siva himself who had come in the disguise of Tamil poet, Keeran continued to argue with Him!

He was scorched by the red hot fire emitted by the third eye of Siva and fell into the Lotus Pond! He did not emerge from the water. All his friends got worried about his safety and well being.

The Tamil Sangam without Keeran would be like a country without a king, a learning without wisdom and a woman without virtue.

It was wrong on the part of Keeran to continue to argue and make Siva angry. When Ravana tried to displace Mount Kailash, Siva shattered his ego and pride by the pressure applied by his single toe.

But when Ravana played enchanting music on veena, Lord was well pleased with him and gifted him with a sword and a chariot.

If Siva could be moved to pity, Keeran could still be saved! All the poets gathered together and prayed to Siva to save the life of Keeran,

"You are the Thaayum Aanavan! You are the father of creation. Keeran argued with you because of his vidhyaa garvam.

He has been duly punished by you. He has realized his folly. We pray for your mercy! Please save the life of our dear friend - even though he is at fault!"

 

[Visalakshi Ramani]

# 53 (b). ஈசனும், கீரனும்.

கூட்டுப் பிரார்த்தனைக்குச் சக்தி அதிகம்!
கூட்டு முயற்சிகளுக்கு வெற்றி வாய்ப்பும்!

மீட்டுத் தர விரும்பினான் புலவர் கீரனை!
மீனாட்சி அம்மையுடன் எழுந்தருளினான்.

தண்ணருள் பார்வையை ஈசன் முழுமையாகத்
தண்ணீருக்குள் செலுத்தினான் அன்புடன்!

தன்மயம் ஆகிவிட்டான் தண்ணீரிலே கீரன்;
தன்னையும் மறந்துவிட்டான் அதீத பக்தியில்.

"ஜகதன்னையின் கூந்தலைப் பழித்த நான்
மிகப் பெரிய குற்றம் புரிந்து விட்டேன்!

எவன் செய்த எத்தகைய பாவத்தையும்
சிவன் மட்டுமே மன்னித்து அருளுவான்!"

திரு காளத்தியப்பர் மீது தொடுத்தான்
"கயிலை பாதி காளத்தி பாதி அந்தாதி"!

நெருங்கினான் சிவன் அவன் குரல் கேட்டு
திருக்கரம் பற்றிக் கரை ஏறினான் கீரன்.

புன்மை செய்பவர்க்கு அனல் காட்டும் பிரான்
நன்மை செய்பவருக்கு அருள் காட்டுவான்!

செய்யுள் மாலை ஒன்றைக் கீரன் கோர்த்தான்
ஐயன் குணாதிசயங்களைச் அதில் சேர்த்தான்.

கோபப் பிரசாதம் என்னும் அழகிய
தாபம் தீர்க்கும் ஒரு வசந்த மாலை.

பெருந்தேவ பாணி என்னும் பாடல்களையும்
திருவெழு கூற்றிருக்கையும் இயற்றினான்.

பன்முறை பணிந்து வணங்கிய கீரனை
முன்போல் சிறப்புடன் வாழ வழுத்தினான்.

அன்னையுடன், தந்தையும் மறைந்தருளவே
பின்னர் மண்டபம் சேர்ந்தனர் புலவர்கள்

பொற்கிழியை அளித்தனர் தருமிக்கு!
அற்புதப் பரிசுமழை பொழிந்தான் அரசன்,

செல்வத்தை வெறுத்த சங்கப் புலவர்கள்
கல்வியில் செல்வந்தராக வாழ்ந்திருந்தனர் .

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 53 (b). KEERAN AND SIVAN.

Mass prayer had more power than individual prayers. Mass effort has greater rate of success than individual efforts.

Lord Siva was moved to pity! He appeared with his consort Meenaakshi Devi near the Lotus Pond.

Siva gazed into the water of the pond. Keeran felt the divine gaze and attained paravasam with the surging bakthi bhaavam.

He thought to himself, "I have committed a heinous crime by commenting on Devi's hair. Only Siva can forgive and forget the sins committed by fools like me!"

Keeran composed an Anthaadhi "Kayilai Paadhi, Kaalaththi Paathi". Siva moved closer to him. Keeran took hold of Siva's hand and emerged from the water of the pond!

Siva always shows anger to the wrong doers and love to the righteous people. Keeran compiled the Guna adhisayam of Lord Siva.

He sang a Vasantha Maalai called "Kobap Pradaadam".
He composed poems called "Perundeva Paani" and "Thriuvezhu Kootrirukkai."

Keeran prostrated to Siva several times begging for His pardon. God blessed him to live in all glory as before. He then disappeared with his Devi.

The poets returned to their Sanga Mandapam. They presented the bag of gold coins to Tarumi. The king showered more gifts on Tarumi.

The poets hated pomp and show as they believed in
"Simple living and high thinking." They continued to lead a very simple and humble life but they all were rich in their knowledge and talents.

 

[Visalakshi Ramani]

# 54 (b). அகத்தியர் பெருமை.

குற்றங்கள் நீங்கிய புலவர் நக்கீரன்
முற்றிலும் விரும்பியது சிவ வழிபாடு!

சிந்திக்கச் சிந்திக்க அவன் மனம் நன்கு
பந்தப்பட்டுவிட்டது சிவபெருமானிடம்.

நெற்றிக் கண்ணால் எரித்தார் சிவன்,
அற்புத வடிவழகன் ஆகிய மன்மதனை!

அரியும், அயனும் காத்தருளவில்லை,
அரனின் தீப்பார்வையில் இருந்து அவனை!

என்னைக் காத்தது பொற்றாமரைக் குளம்.
என்னை எக்காலமும் காக்கும் இக்குளம்.

முக்காலமும் முங்கிக் குளித்துவிட்டு கீரன்,
முக்கண்ணனைத் தொடர்ந்து வழிபட்டான்.

நக்கீரனின் தீவிரபக்தி பாவத்தை அறிந்த
முக்கண்ணனும் மனம் குளிர்ந்து விட்டான்.

சங்கப் புலவன் ஆன பிறகும் கூடக் கீரன்
தங்கத் தமிழைப் பிழையின்றி அறியவில்லை!

வழா நிலைச் சொல், வழூஉச் சொற்களில்
வழுக்கி விழுவது வழக்கம் ஆகிவிட்டது.

"குற்றமற்ற இலக்கணத்தை போதித்தருள
முற்றிலும் பொருத்தமான ஒரு குரு யார்?"

தங்க வண்ணனின் இந்தக் கேள்விக்கு
அங்கயற்கண்ணி அம்மை பதில் ஈந்தாள்.

"தங்களுக்கு நிகரானவர் நம் அகத்தியர்!
மங்கள லோபமுத்திரையோ எனக்கு நிகர்!

அன்று ஒருநாள் கயிலையங்கிரியில்
வந்து குழுமினர் தேவர், முனிவர்கள்;

கூடி விட்டவர் பாரத்தின் விளைவாக
மேடிட்டு விட்டது தென்பகுதி அன்று!

தாழ்ந்து விட்டது வடகிழக்கு பிரதேசம்,
உயர்ந்து விட்டது தென்மேற்கு பிரதேசம்.

சமன் செய்து உலகினைக் காத்தருள
தமர் அனுப்பினீர் அகத்திய முனிவரை!"

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 54 (a). THE GREATNESS OF SAGE AGASTHYAA.

Keeran had overcome all his follies and defects. The more he thought about Lord Siva, the more he got attracted by Him and attached to Him.

Siva had scorched the beautiful God of Love Manmathan. Neither Brahma nor Vishnu could save him. But the Pond of Golden Lotuses had saved Keeran from the wrath of Siva and his fiery glance.

He said to himself, "The pond will save me always." He made it his discipline to bathe in it three times a day and worship Siva.

Siva noticed the change in Keeran and felt kindly disposed to him. Even though Keenan was a Sanga poet, his writings were not devoid of certain mistakes.

Someone should teach him Tamil grammar! But who was the right person for this task?

Meenaakshi Devi replied to Him,

"You have told me several times that sage Agasthyaa is as great as yourself and his wife Loba mudra is equal to me in her greatness.

Once the balance of the earth was disturbed - since all the Devas and rishis assembled in Kailash.

The North dipped and the South rose up. Agasthyaa was sent by you to restore the balance of the earth! Do you remember?"

 

[Visalakshi Ramani]

# 54. (b) கீரனுக்கு இலக்கணம் போதித்தது.

"செந்தமிழ் நாடு செல்லும் அகத்தியருக்குப்
பைந்தமிழ் இலக்கணம் கற்றுத் கொடுத்தீர்!

ஆண்டுகள் பல உருண்டோடியதால்,
ஆண்டவனைக் காண அவரும் விழைவார்.

அகத்தியரின் உதவியுடன் தாங்கள்
இகத்தில் கற்றுத் தரலாம் இலக்கணம்;

நக்கீரன் என்று மட்டும் இல்லாமல்
நண்பர்களும் நல்ல பயன் பெறலாம்."

இறைவன் நினைத்தார் அகத்திய முனிவரை,
குறைவறத் திருவுளக் குறிப்பினை அறிந்து;

தவம் என்னும் விமானம் ஏறி மனைவியுடன்
சிவம் விளங்கும் ஆலவாயினை அடைந்தார்.

காலம் கனிந்து விட்டது! நேரம் கூடி வந்தது!
ஞாலம் செய்யாததையும் காலம் செய்யுமே!

இறையருளும் குருவருளும் ஒன்று சேரக்
குறைவற்ற உபதேசம் அங்கே தொடங்கியது.

சோம சுந்தரர் பணித்தார் அகத்தியரை
வாமனரூபமும் ஞானமும் கொண்டவரை.

"அழகிய தமிழின் அரிய இலக்கணத்தைப்
பழுதின்றிக் கற்றுக்கொடு புலவன் கீரனுக்கு!"

நல்லிலக்கணத்தை நன்கு போதித்தார்.
நல்லிணக்கத்துடன் நக்கீரனுக்கு அவர்.

ஐயம் திரிபறக் கற்றுத் தந்தார் கீரனுக்கு,
ஐயன் அருள் பெற்ற அகத்திய முனிவர்.

இலக்கணம் கற்றுத் தந்த முனிவரின்
இலட்சணத்தில் மயங்கிவிட்ட பிரான்;

அரிய வரங்களை அருளினார்; மேலும்
பிரியா விடையும் கொடுத்து அனுப்பினார்!

தான் இயற்றிய செய்யுளின் தவறுகளைத்
தானே திருத்திக் கொண்டார் நக்கீரன்.

இறையின் கவிதையில் குற்றம் சொன்ன
குறைகளுக்காக உள்ளம் வருந்தினான்.

பைந்தமிழ் இலக்கணத்தை மனம் உவந்து
செந்தமிழ் புலவர்களுக்கும் கற்றுத்தந்தான்.

சொல்லிலக்கணம் கற்றறிந்த புலவர்கள்
நல்லிலக்கணக் கவிதை புனையலாயினர்!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 54 (B). TEACHING KEERAN TAMIL GRAMMAR.

"Before the sage Agasthyaa was sent to South, you had taught him Tamil Grammar. May be he can help you now in teaching Keeran.

I am sure he too will be yearning for your dharshan after all these years!" Devi Meenaakshi spoke to Lord Siva thus.

Siva thought about the sage Agasthyaa. The sage could know immediately what was in Siva's mind.

He flew to Thiru Aalawai in the Vimaanam created by his 'tapo shakthi', along with his wife.

So the time became ripe for the teaching of Tamil grammar to the poet Keeran.

Agasthyaa taught Keeran so well that Siva was immensely pleased with the sage and granted him several boons before bidding him farewell.

Now Keeran was able to locate the mistakes in his own compositions and correct them. He taught the Tamil grammar he had learned to all his friends- the Sanga Poets.

All of them started writing much better poetry after that.

 

[Visalakshi Ramani]

# 55. கலகம் தீர்த்தது.

நல்லிலக்கணக் கவிதைகள் புனைந்தவர்
நல்லிணக்கத்தைத் தொலைக்கலாயினர்!

நாற்பத்து எண்மரும் சிறந்து விளங்கவே
"நானே சிறந்தவன்!" எனக் கருதலாயினர்!

"சிறந்தவர் யார் எங்களுக்குள்ளே?
சிறந்தது யார் கவிதை இவற்றினுள்ளே?

இறைவா! நீரே எடை போட்டு எமக்குச்
சிறுமை பெருமைகளை உணர்த்துவாய்!"

புலவர் வடிவில் தோன்றினார் பிரான்,
புலவர்களிடம் கூறினார் இங்ஙனம்;

"தனபதி என்று ஒரு வணிகர் திலகம்,
குணசாலினி அவன் கற்புடை மனைவி ;

திருமுருகனே அவர்கள் திருமகனாக
உருத்திர சருமனாகப் பிறந்துள்ளான்.

வாய் பேச முடியாத ஊமை எனினும்
ஆய்ந்து கூறுவான் சிறுமை, பெருமை!

"வாய் பேச முடியாத குழந்தையால்
தூய கவிதையை உணர்த்த முடியுமா?"

"தலையை அசைத்தும், நன்கு சிரித்தும்,
தோளை உயர்த்தியும் அன்றி அசைத்தும்,

மயிர் கூச்செரிந்தும் புளகம் அடைந்தும்
உயர்வான கவிதையை உணர்த்துவான்!"

அனைவரும் ஒப்புக் கொண்டனர் இதற்கு!
அன்புடன் அழைத்து வந்தனர் குமரனை.

மண்டபத்தில் அவனை அமர்த்திவிட்டு
வெண்ணிற மலர்களால் அர்ச்சித்தனர்.

புலவர்கள் தங்கள் கவிதைகளைக் கூற
தலையை அசைத்துக்கேட்டான் குமரன்.

சொல்லழகைச் சிலாகித்துச் சிரித்தான்;
பொருளழகைக் கேட்டுப் புன்னகைத்தான்.

குற்றம் கண்டால் முகம் கோணினான்;
மற்று அவன் கருத்து தெளிவாக இருந்தது!

நக்கீரன், கபிலர், பரணன், கவிதையில்,
மிக்க மகிழ்ச்சி அடைந்தான் குமரன்!

உடல் பூரித்தான்; தோளை உயர்த்தினான்;
மயிர்க் கூச்செரிந்து கண்ணீர் சிந்தினான்!

சிறந்த கவிதைகள் எவை எவை என்று
மறுக்க முடியாதபடி நிறுவிவிட்டான்.

முடிவுக்குக் கட்டுப் பட்ட புலவர்கள்
குடுமிபிடி சண்டையை ஒழித்தனர் .

கர்வம் நீங்கிக் கவிதை படைத்தனர்.
சர்வமும் ஈசன் அருள் என்று உணர்ந்தனர்.

குரல் சிறந்திருக்கும் குயிலுக்கு; எனினும்
பிற பறவைகள் பாடத் தடை இல்லையே!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 55. SETTLING THE DISPUTES.

The poets of the Sangam composed several poems. To each one, he was the best poet and his was the best poem.

Soon they started to have occasional disputes as to who was really superior to the others.

They could not come to any conclusion. So they approached Siva for his judgment. Lord appeared to them as a poet and told the other poets this.

"There lives a very good merchant called Dhanapati. His wife's name is Guna Saalini. Their son Rudra Sarman is the amsam of Lord Skanda Himself.

The boy is dumb but he is a gifted child. He can help you to decide who is the best poet among you."

"How can a dumb child express his opinions clearly?"

"He can smile, frown, laugh, move his head, raise his shoulders and express his opinions clearly!"

All the Sanga poets agreed to this
proposal. The brought the child to the Tamil sangam with due honors. They did archanai for him with white flowers.

He was given the seat of honor and the poet started reading out their poems.

The boy listened with rapt attention. He smiled, he shook his head, he frowned and he expressed his views very clearly.

When Nakkeeran, Kapilar and Baranan read out their poems, he shed tears, developed goose pimples and showed signs of ecstasy.

It was proved beyond doubts that they were the best poets of the Sangam.

The poets gave up their disputes. They realized that every talent was God's gift. Any one could produce his best - even though it may not be the best.

 

[Visalakshi Ramani]

[TABLE="class: Bs nH iY"]
[TR]
[TD="class: Bu"]# 56 (a). "என் பிழை என்ன?"

சண்பக சுந்தரேஸ்வரருக்கு அழகிய
சண்பக மாலைகளைச் சூட்டி மகிழ்ந்த,
சண்பகமாறனின் மகன் பிரதாபசூரியன் முதல்
ஆண்டனர் பதினால்வர் பூபசூடாமணி வரை !

குலேச பாண்டியன் வரிசையில் பதினைந்து;
இலக்கண இலக்கியம், அரசியல்கலைகளைத்
தங்கு தடையின்றிக் கற்று இருந்ததால், உண்டு
சங்கப் பலகையில் அவனுக்கும் ஓர் இடம்!

இடைக்காடன் கபிலனின் நல்ல நண்பன்;
தடையின்றி செய்யுள் இயற்ற வல்லவன்;
குலேசனுக்குப் படித்துக் காட்ட எண்ணிக்
கிலேசம் இன்றி ஒரு பிரபந்தம் இயற்றினார்.

மன்னனுக்குப் படித்துக் கட்டிய போது
எண்ணம் அவனது நிறைவேறவில்லை.
சிறிதும் அக்கறை காட்டாமல் குலேசன்
வறிதே அஃறிணை போல் இருந்தான்.

மானம் மிகுந்தவர் இடைக்காட்டுப் புலவர்!
ஈனச் செயலை தாங்கவே முடியவில்லை.
சினம் கொண்டு சீறிச் சிவனிடம் சென்றார்,
"இனம் இனத்தைக் மதிக்க வேண்டாமா?

இந்த அவமானம் என்னுடையது அல்ல!
இந்த அவமானம் உன்னையே சாரும்!
சொல் வடிவானவள் அன்னை உமையாள்.
பொருள் வடிவானவன் நீயேயன்றோ?"

விரைந்து நடந்தான் வடதிசை நோக்கி!
விடையேறும் பிரானுக்கும் சினம் வந்தது!
இடைக்காடப் புலவனையும், அவனுடைய
கிடைத்தற்கரிய நண்பன் கபிலனையும் எண்ணி!

லிங்க ரூபத்தை நன்கு மறைத்து விட்டான்!
சங்கப் புலவருடனும், தேவியுடனும் சென்றான்
திருக் கோவிலின் வடக்கே அமைந்துள்ள ஒரு
திருக்கோவிலுக்கு, வைகையின் தென் கரைக்கு.

திருப்பள்ளி எழுச்சி பாடச் சென்றவர்களுக்கு
திடுக்கிடும் அதிர்ச்சி காத்திருந்தது அங்கே!
திருக் கோவிலில் அமைந்திருந்த சிவலிங்கம்
திருட்டுப் போய்விட்டதா? என்ன நடந்தது?

பயந்த வண்ணம் விண்ணப்பித்தார்கள் இதை!
மயங்கி விழுந்தான் மன்னன் ஆசனத்திலிருந்து!
நினைவு மீண்டதும் எழுந்து, தொழுது, அழுதான்,
"எனை மன்னியுங்கள்! என் பிழை தான் என்ன?"

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.


[TABLE="class: cf gz"]
[TR]
[TD][/TD]
[TD][/TD]
[TD][/TD]
[TD][/TD]
[TD][/TD]
[TD="class: io"][/TD]
[/TR]
[/TABLE]














[/TD]
[TD="class: Bu"][/TD]
[TD="class: Bu"][TABLE="class: cf cmauub"]
[TR]
[TD="class: eUCghe swjjjc"]venkivisal[/TD]
[TD="class: mnW9ef"][/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="class: hJonnb"][email protected][/TD]
[/TR]
[/TABLE]



Show details




[/TD]
[/TR]
[/TABLE]

 

[Visalakshi Ramani]

[TABLE="class: Bs nH iY"]
[TR]
[TD="class: Bu"]# 56 (a). What is my crime?

Shanbaga Maaran found delight in decorating the Sivalingam with shanbaga flowers!

After him fourteen other kings ruled the Paandiya kingdom-starting with Prataapa Sooriyan and ending with Boopa Choodaamani. The fifteenth king was Kulechan.

Kulechan was well versed in Tamil Literature and Grammar and other arts besides. So he had secured a place of honor in the famous Sangap Palagai for himself.

Kapilan had a good friend named the poet Idaikkaadan. He composed a prabandham exclusively to be read out to king Kulechan.

The king was overcome with jealousy at the brilliance of the poet. So he just sat through the session without showing any interest or appreciation. He behaved no better than a cow or goat.

The poet got very upset. He fumed and fretted with anger and reached the Siva temple.

"A poet must appreciate another poet! It is not me that he has insulted. Uma Devi lives in the form of words and you live in their meanings. So it is you and Devi that the king has insulted."

He left the place in a huff. He walked briskly northwards. Lord Siva also got angered by this incident.

He hid his Linga roopam and went away with Devi and the Sanga poets to another temple, situated in the Southern bank of Vaigai river.

The devotees who went to the temple,for the Thiruppalli ezhuchi got the shock of their lives that the Sivalingam had disappeared!

Had anyone stolen the moorthi?They reported the matter to the king. He fainted right away and fell down on the floor.

When he regained consciousness he started crying and begging for pardon. He kept repeating, "What is my crime?"


[TABLE="class: cf gz"]
[TR]
[TD][/TD]
[TD][/TD]
[TD][/TD]
[TD][/TD]
[TD][/TD]
[TD="class: io"][/TD]
[/TR]
[/TABLE]


















[/TD]
[TD="class: Bu"][/TD]
[TD="class: Bu"][TABLE="class: cf cmauub"]
[TR]
[TD="class: eUCghe swjjjc"]venkivisal[/TD]
[TD="class: mnW9ef"][/TD]
[/TR]
[TR]
[TD="class: hJonnb"][email protected][/TD]
[/TR]
[/TABLE]





Show details


[/TD]
[/TR]
[/TABLE]

 

[Visalakshi Ramani]

# 56 (b). பிணக்குத் தீர்த்தது!

சிலர் ஓடிவந்தனர் விரைந்து அங்கே!
சிலிர்க்க வைக்கும் நல்ல செய்தியுடன்!

"பொங்கிய வைகையின் தென் கரையில்,
சங்கப் புலவர்களோடும், தேவியோடும்,

எழுந்தருளி உள்ளான் நம் சிவ பெருமான்.
பழுதில்லாமல் கண்டோம் அதை நாங்கள்."

அழுத கண்ணும், சிந்திய மூக்கும் ஆகத்
தொழுதபடியே விரைந்தான் வழுதியும்.

புதுத் திருக்கோவில் அடைந்த மன்னன்
மெதுவாகக் கேட்டான்,"என் பிழை என்ன?

ஏன் இங்கு குடி பெயர்ந்து வந்து விட்டீர்?
என் நகரம் பாழடைந்து போகும் வண்ணம்!"

"ஸ்தலங்களில் எல்லாம் உயர்ந்தது ஆலவாய்!
ஸ்வயம்பு லிங்கங்கள் எண்ணில் அடங்காதவை!

அவற்றுள் சிறந்தவை அறுபத்து நான்கு ஆகும் .
அவற்றுள்ளும் சிறந்தவை எட்டு லிங்கங்கள்.

அஷ்ட திக்பாலகர்கள் இவ்வெட்டையும்
இஷ்டத்துடன் பூஜித்துக் கொண்டு வந்தனர்.

குபேரன் பூஜை செய்தது இந்தச் சிவலிங்கம்;
குபேரன் எனது அருமை நண்பன் அல்லவா?

இடம் இது இன்று முதல் சிறப்புடன் விளங்கும்
வட திரு ஆலவாய் என்னும் அழகிய பெயரால்.

இடைக்காடன் பிணக்கை எண்ணியே அனைவரும்
இடம் பெயர்ந்து இங்கு வந்து விட்டோம் மன்னா!"

ஆகாசவாணி விளக்கியது அரன் கருத்தினை.
"ஆகா! உடனே அவரை கௌரவிக்கின்றேன்!

மீண்டும் ஆலவாய் எழுந்து அருள்வீர்
ஆண்டவனே உடனடியாக அனைவரும்!"

சங்கப் புலவர் புடை சூழச் சென்றான் மன்னன்,
தங்கத் தமிழ்ப் புலவன் இடைக்காடனிடம்;

பொன் ஆசனத்தில் புலவரை அமரச் செய்து
இன்னும் ஒருமுறை பிரபந்தம் கேட்டான்!

அனைத்துப் புலவர்களுக்கும் மன்னன்
நினைக்க ஒண்ணாத பரிசுகள் தந்தான்.

நன் முத்து மாலைகள், பட்டாடை, கரி, பரி,
நன்செய், புன்செய் நிலபுலன்கள் என்னும்படி!

நல்ல பரிசுகளைப் பெற்ற புலவர் குழாம்
நல்ல ஆசிகளை வாரி வாரி வழங்கியது.

நல் வாழ்த்துக்கள் பெற்று நல்லாட்சி செய்தான்!
நல்லுலகம் செல்லுமுன் மகனுக்கு மணிமகுடம்!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 56 (b). End of misunderstanding.

Some people came running and reported that Lord Siva, Uma Devi, and the Sanga poets were now in another temple, in the southern bank of river Vaigai.

The king left immediately to that place with tears running down his cheeks and palms pressed together in anjali.

He cried to the Lord,
"Why have you deserted my city and displaced to this place? What is my crime?"

The asareeri replied,
"Aalawaai is the holiest among all places. Numerous swayambu lingams abound there. Of those sixty four are very famous.

Of them eight are really famous since they were worshipped by the eight digpaalakaas.

This lingam was worshipped by Kuberan who is my bosom friend. That is why I moved in here. From hence forth this place will be known as the Vada Thiru Aalawaai.

I am unhappy with the way you have treated the poet Idaikkaadanaar. "

The king realized his folly. He begged the Gods and poets to return to his city.

He brought poet Idaikkadanaar with due honors. He gave him a royal seat and listened to his prabandham with rapt attention and appreciation.

The king enjoyed the session and showered rare gifts and fertile lands on all the poets.

They too blessed him with a long and prosperous life. He ruled well for many more years. His son Ari Mardhanan succeeded him.

 

[Visalakshi Ramani]

# 57 (a). சிவன் இட்ட சாபம்.

ஒருமுறை ஏகாந்தத்தில் அன்னைக்கு
குரு உபதேசம் செய்தார் சிவபிரான்.

வேத விழுப்பொருளின் சாரங்களை
வேண்டா வெறுப்பாகக் கேட்டாள் உமை !

"பாராமுகம் காட்டி விட்டாய் பெண்ணே நீ!
வேத விழுப்பொருளில் விருப்பம் இன்றியே!

ஏனோ தானோ என்று கேட்டதால் இன்று
வீணாகச் சாபம் பெறப் போகின்றாய் நீ!

விரதங்கள், தருமம் போன்ற எதுவும்
சிறிதும் இல்லாத பரதவ குலத்தினில்

பெண்ணாகப் பிறந்து தூய்மை அடைவாய்!
விண்ணுலகத்துக்கு மீண்டும் வரும்வரை."

"தங்களைப் பிரிந்து தரியேன் இன்னுயிர்,
தாங்கள் அறியாத உண்மையா இது?"

"வலைஞன் மகளாக வளரும் உன்னை
வதுவை புரிந்து உன் சாபம் தீர்ப்பேன்!"

நடந்ததை அறிந்து அடைந்தனர் சினம்
நம்பி ஐங்கரனும், தம்பி ஆறுமுகனும்;

வேதச் சுவடிகளை வீசினான் கடலில்;
வேழமுகன் தந்தை தடுக்கும் முன்பே!

சிவ ஞானச் சுவடியைப் பறித்து விட்டுச்
சிவகுமாரனும் அவற்றைக் கடலில் வீசவே

தொந்தரவு செய்யும் பாலகரை அனுமதித்த
நந்தி தேவன் மீது பாய்ந்தது சிவன் சினம்!

"இட்ட கட்டளைகளை மீறிவிட்டாய் நீ!
கட்டங்கள் பல விளைந்துவிட்டனவே!

பாரில் சென்று விழுந்து, நீரில் பிறந்து,
பரிதவிப்பாய் நீ பெரிய சுறா மீனாக!"

ஐங்கரனுக்குச் சாபம் இட்டால் அது
ஐயனையே வந்து அடைந்துவிடுமே!

ஆறுமுகனைச் சபித்தார் வணிகனின்
ஊமை மகனாகச் சென்று பிறக்கும்படி!

சாபம் பலித்து விட்டது உடனேயே!
நந்தி தேவன் இப்போது கொடிய சுறா!

உமை மாறினாள் ஒரு பசுங்குழவியாக.
குமரன் ஊமை உருத்திர சருமானாக!

கவனம் வைக்க வேண்டும்கல்வியில் !
மறை பொருளின் மறைந்த பொருளை

கவனம் இன்றிக் கேட்டதும் தவறே!
கடலில் சுவடியைப் போட்டதும் தவறே!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 57 (a) SIVA CURSES UMA.

Once Siva did upadesam to Uma about the sacred and secret meanings of the Vedas. For some reason Uma was not paying proper attention to Siva.

He got annoyed and cursed her thus:
"You did not pay proper attention or give due respect to the sacred Vedas. May you be born among the fishermen who have no vrathams or dharma to follow. After all your sins are absolved, you may return to me"

Uma broke down and cried,
" Lord! you know very well that I can not live away from you. Why do you punish me and curse me thus?"

"I will marry you and end the saapam at the right time!" Siva consoled her.

Vinayaka and Skanda became very angry on learning about these happenings.

Vinayaka gathered all the manuscripts of Veda and threw them down into the sea-even before Siva could stop him.

Skanda grabbed the remaining manuscripts and threw them down into the sea.

Siva got very angry on Nandhi who had allowed these troublesome children in.

He cursed Nandhi thus:
"You have disobeyed me and my orders to keep out everyone. May you be born a giant shark in the ocean."

Any curse inflicted on Vinayaka would affect Siva himself. So he did not curse Vinayaka. Skanda was cursed to be born as the dumb son of a merchant Dhanapathi.

The curses took effect immediately. Nandhi was now transformed into giant shark in the ocean. Uma became a beautiful baby girl. Skanda was born as Rudra Sarman on earth!

We must always pay full attention to our guru while learning. It was wrong on the part of Uma not to pay proper attention and it was wrong on the part of Skanda to throw away the sacred manuscripts into the sea.

 

[Visalakshi Ramani]

# 57(b) . பரதவப் பெண்.

பாண்டிய நாட்டின் கிழக்குக் கடற்கரை,
பக்கம் எனப்படும் பரதவர்களின் சேரி.
நற்றவம் செய்தும் தன் பாப வசத்தினால்,
கொற்றவ பரதவனாக இருந்தான் ஒருவன்.

அரனிடம் பக்தி மாறவில்லை - ஆயினும்
அறிவில் தான் செய்த தவம் நினைவில்லை.
குறைவற்ற மக்கட் செல்வமும் இல்லை;
குடிமக்களே அவன் அருமைக் குழந்தைகள்!

உறவினருடன் கடற்கரை செல்லுகையில்,
கிறங்கினான் ஒரு சிறு அழு குரல் கேட்டு!
பனை மரத்தின் கீழே பச்சிளம் குழவி!
மனைக்கு எடுத்துக் கொண்டு ஓடினான்.

"யார் பெற்ற செல்வக் குழந்தையோ?
பேர் சொல்ல வந்த பொற்கொடியோ?
கடல் மகளா? அலை மகளா? இவள்
உடல், பொருள், ஆவியைக் காப்பவளா?"

பிறவிக் குருடனுக்கு இரண்டு கண்களும்,
பிறவி ஊமைக்கு இனிய சொற்களும்,
கிடைத்து போலவே கூடி மகிழ்ந்தனர்
கடல் சேரி வாழ்ந்திருந்த பரதவ மக்கள்.

ஆரவாரம் செய்தனர் கடலலை போல!
குரவை இட்டனர் கூட்டம் கூட்டமாக!
கூத்தாடினார்கள் தலை கால் தெரியாமல்!
ஆத்தாளே மகளாக வந்ததில் மகிழ்ந்து!

நாளொரு மேனி! பொழுதொரு வண்ணம்!
தளர் நடையிட்டு அவள் விளையாடினாள்!
தினம் ஒரு அழகால், புது விளையாட்டால்
திறமையாக மனத்தைக் கொள்ளை அடித்தாள்.

வலிய சுறா மீனாக மாறிவிட்ட நந்தி,
வலியத் தேடினார் வேதச் சுவடிகளை.
தலை மீது அவற்றைச் சுமந்து கொண்டு,
அலை கடலில் அவர் வலம் வந்தார்.

சிவனையே சிந்தையில் நினைந்தார்!
அவனை விட்டு விலகியதால் சினந்தார்;
கடல் நீரை மத்துப் போலக் கலக்கினார்.
கடல் படகு, தோணிகளைக் கவிழ்த்தார்.

அட்டஹாசம் செய்த சுறாவை - எப்பாடு
பட்டாவது பிடிக்க முயன்றனர் பரதவர்.
கிட்டது ஓடி மறைந்து விடும் சுறா
எட்டாத ஆழத்தில், ஆழ் கடலில்!

திருமணப்பருவம் எய்திவிட்டாள் உமை;
ஒரு கல்லில் இரு மாங்காய்கள் வேண்டும்;
சுறாவை வென்று பிடிப்பவருக்குத் தன்
அருமை மகளுடன் திருமணம் நிகழும்.

இறைவன் மனம் கனிந்து விட்டான்.
சுறாவை மீண்டும் நந்தி ஆக்கிவிட்டு,
பரதவப் பெண்ணாகிப் பரிதவிக்கும்
பார்வதியின் கரம் பற்றி மணப்பதற்கு!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 57 (B). KING OF THE FISHERMEN.

In the eastern side of the Paandiya kingdom the fishermen lived in a Paakkam.

A good man was born as a fisherman due to a sin he had committed in his previous birth. He became the leader of those people.

He could not remember his past life. But his bhakti towards Siva remained undiminished.
He did not have any children of his own but treated all his people as his own children.

When he was on his way to the sea shore he heard he feeble cry of child. He was stunned to find a lovely baby girl under the palm trees. He wondered who it could be and took it home to his wife.

They believed that it was a gift from God. The whole village celebrated the arrival of this divine baby-the gods gift to them.The danced, they sang and thanked their god for the gift of the lovely child.

The child grew up well. She did new things and played new games everyday making the whole village happy.

Nandhi who had become a huge shark now, hunted for the manuscripts of the Vedas. He found them and carried them on his head.

Often he would become angry at the thought of being separated from his Lord Siva. He would churn the ocean and topple all the boats and create a havoc.

The fishermen tried to catch the shark. But it would always elude them and hide in the depths of the ocean.

Uma had attained marriageable age now. Her foster father decided that he would cast two mangoes with one stone.

The man who captured the troublesome shark would win the hands of his daughter in marriage.

Siva thought that the time was ripe for the sapa vimochanam. He would return Nandhi to his original glory and marry Parvathi.

 

[Visalakshi Ramani]

# 57 (c). தேவ வலைஞன்.

நினைத்த மாத்திரத்தில் சிவன் வடிவெடுத்தார்,
அனைத்துலகும் மயங்கும் தேவ வலைஞனாக!

கறுத்த வைரம் பாய்ந்த மேனி, சிறுத்த இடை,
பரந்து விரிந்த மார்பு, அரையில் வரிந்த கச்சு.

இடையில் தொங்கும் கூரிய உடைவாள்,
சடையில் தேன் சிந்தும் நெய்தல் மலர்கள்;

தோலினால் ஆகிய அழகிய மேலாடை,
தோளில் தொங்கும் கனத்த மீன்வலை;

உதவியாளன் ஒருவன் பின் தொடர்ந்து வர
பதவிசாக பரதவ மன்னனிடம் வந்தான்.

"அழகிய நம்பீ! யார் நீ என்று கூறுவாய்!"
பழகியவன் போலச் சிரித்து பதில் தந்தான்.

"மதுரை பரதவர் அரசன் மகன் நான்!
வதுவை புரிய வந்தேன் உம் மகளை!

வலை வீசுவதில் வல்லவன் நான் அறிவீர்.
அலைகடல் என் விளையாட்டு மைதானம்!"

"துள்ளித் திரிந்து துயரம் தருகின்ற
கள்ளச் சுறா மீனை வெல்பவருக்கே

ஒள்நித்தில நகைக் குமரியின் கரத்தை
அள்ளித் தருவேன் நான் திருமணத்தில்!"

ஏறினான் படகில் தன் உதவியாளனுடன்
ஏகினான் கடலில் கடுகி மறைந்தான்

விட ஒண்ணாத சுறா மீனைப் பிடிக்கச்
'சடார்' எனத் தன் வலையை வீசினான்.

தெய்வீக வலையில் சிக்கிக் கொண்டது
தெய்வீகச் சுறாவாகிய நந்தி தேவன்.

தொலை தூரம் படகை இழுத்துச் சென்றது.
தொல்லைகள் பல தந்து தப்ப முயன்றது.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 57 (C). THE DIVINE FISHERMAN.

The moment Siva decided to give sapa vimochanam, he acquired the form of divine fisherman.

He was dark, stunningly handsome, strong, slim, broad shouldered and narrow waisted. He had tied up his dress well. A sword hung at his waist.

Flowers dripping with honey decorated his hair. He wore a vest made of a thin hide. His assistant carried the heavy fishing net on his shoulder.

He walked to the king of the fishermen, who asked the newcomer, "Who are you my handsome boy?"

Siva replied,"I am the son of the king of fishermen in Madurai. I have come to marry your daughter! I am an expert in throwing the net. The sea is my play ground."

"Only the man who could capture the troublesome shark can marry my daughter!"

Siva (turned to a fisherman) got into a boat, with his assistant. They soon disappeared from the sight.

Siva threw his net far and wide. The shark got caught in it but it dragged them all over the sea. It tried every trick known to it to escape from the net.