A poem a day to keep all agonies away!

# 61 (B). "WHO IS HE?"

"Will you complete my part of the job?" Vandhi asked the young man.

"What will you pay me with?" the man asked.

"I make a living selling Pittu. I can give you as much of it as you wish to eat!"

"I am already feeling very hungry. Please give me some crumpled Pittu - which you won't be able to sell. I will eat it, rest for a while and then complete your job."

The old woman gave him all the crumbled Pittu.

"It is very tasty. It is Siva's favorite food too!"
He ate without inhibitions, rested for a while and went to the bank of the river.

"Note down my name as Vandhi's helper!" He set out on the job in such a manner that it would never get completed.

He would fill his basket with soil. He would throw out some of it since it was too heavy.By that time his towel would fall off from his head. He would become tired while tying it up.

He would take a nap. He would be hungry when he woke up. He would go for more Pittu.

While dumping the soil, he would throw the basket along with it. He would swim and go after it . He was playing and having a good time like a prince.

The supervisor became very angry that the task was not completed. He demanded to know whose portion it was. Everyone pointed out to Siva.

"Why is your job not completed yet?" Siva kept mum as if he were deaf.

The supervisor spoke to himself! "Who is he? A siddha? A mad fellow? A cheat? Such a handsome helper! His figure and dress did not match each other.

One glance at him confirms that he is not used to physical labor. He has taken his fees in advance. Who would work after claiming his fees?

He just stands and stares. He does not reply to any questions. It is best to report the matter to the king and let him handle this queer fellow!"
 
# 61 (c). அரனும், அரசனும்.

"கரையை எல்லோரும் அடைத்துவிட்டனர்;
கரையை அடைக்காதவன் வந்தியின் ஆள்.

அழகன், இளைஞன், கூலியாள் போலில்லை.
அரசன் மகன் போல் ஆட்டம் போடுகிறான்.

ஆடியும், பாடியும், ஓடியும், சாடியும்,
வேடிக்கைகள் பல செய்து வருகிறான்.

மண்ணை அளைவான், நீரில் நீந்துவான்,
சின்னப் பிள்ளை போல சேட்டை செய்வான்.

தண்டிக்கவும் என் மனம் ஒப்பவில்லை.
கண்டித்தால் அவன் பதில் பேசவில்லை."

மந்திரிகள் புடைசூழ மன்னன் வந்தான்.
வந்தியின் கரை அடைக்கப்படவில்லை.

அடுத்த கரையும் இடிந்து போனதால்
கடும் கோப வசப்பட்டான் மன்னன்.

பொற்பிரம்பை எடுத்து உயர்த்தினான்;
வெற்று முதுகில் ஓங்கி அடித்தான்!

கூடையுடன் மண்ணைக் கொட்டிவிட்டு
கூப்பிடும் முன்னே அவன் மறைந்தான்.

அண்ட சராசரங்களையும் தன்னுள்
கொண்ட திருமேனியை அடித்ததால்,

அவன் முதுகில் இட்ட அடி பட்டது
அவன் தாங்கும் அனைவர் முதுகிலும்.

அரசன், மந்திரி, ஏவலர், காவலர்,
அரசி, அரசகுமாரன், சேடிப்பெண்கள்,

பிரதானிகள், குடிமக்கள், மகளிர்,
பிரபுக்கள், சிறுவர், சிறுமியர் என,

ஐம் பூதங்கள், பதினான்கு உலகங்கள்,
மும் மூர்த்திகள், தேவாதி தேவர்கள்,

அத்தனை பேரும் கலங்கி நின்றனர்,
அத்தன் முதுகில் விழுந்த அடியால்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 61 (C). SIVA AND THE KING.

"All the people have finished their part of the job, except Vandhi's helper. He is very young and handsome. He behaves like a prince and has a good time in dancing, singing, running and jumping.

He plays with the soil. He swims in the water. He behaves like a naughty boy. I am unable to punish him. He does not even answer my questions!"

The king got annoyed by this report. He did not like the high handed behavior. He went to the spot with his ministers.

Vandhi's portion still remained unfinished. The river water had washed away the next portion also. The king raised his gold staff and brought it down on the bare back of the young man.

The man jumped, dumped the soil and disappeared.
He who was present in everyone in the universe got beaten by the king. So everyone felt the lick of the stick.

The king, the ministers, soldiers, supervisors, the queen, the prince, boys, girls, men, women, pancha bootham, the occupants of all the fourteen worlds felt the pain of the beating and stood shaken badly.
 
# 61 (d). அடியவர் பெருமை.

வந்தியின் கூலி ஆளாக வேலைக்கு
வந்துபோனவன் உண்மையில் யார்?

மன்னன் மிகவும் மருண்டு விட்டான்;
உண்மையை அறிய வேண்டும் உடனே!

கூடை மண்ணை மட்டுமே கொட்டினான்
உடைப்பை அடைத்துவிட்டான் அவன்.

கரையையும் உயர்த்திவிட்டான் - பின்
கண்ணிலிருந்து மறைந்தும் விட்டான்.

மந்திரியை அனுப்பினான் மன்னன்,
வந்தியைத் தன்னிடம் அழைத்துவர.

"என்ன துயருக்கு அறிகுறியோ இது?"
என்றே அஞ்சினாள் வந்திக் கிழவி.

வானிலிருந்து இறங்கியது ஒரு விமானம்,
வந்தியை அமர்த்திச் சென்றது மேலே!

பூ மழை பெய்தது! இன்னிசை ஒலித்தது!
பூவுலகு நீத்து சிவலோகம் சென்றாள் வந்தி.

வியப்பின் விளிம்பிற்கே போய்விட்டான்
மயக்கும் காட்சிகளைக் கண்ட மன்னன்.

அளித்தது மனஅமைதியை அரன் அசரீரி.
தெளிவாக உண்மைகளை எடுத்துக் கூறி.

"அறவழியில் நீ ஈட்டிய பொன் பொருளை,
அறச் செயல்களுக்கே தந்தார் வாதவூரார்.

பக்தியுடன் தொண்டு செய்தவன் கேட்டது
முக்தி ஒன்றே அன்றி வேறெதுவும் இல்லை.

துன்பம் இழைத்தாய் எம் அன்பருக்கு!
துன்பம் துடைப்பதற்கே நாம் செய்தோம்.

நரியைப் பரியாக்கி, பரியை நரியாக்கி
பாரினில் நடத்தினோம் ஒரு நாடகம்!"

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
61 (D). THE GREATNESS OF THE DEVOTEES.

"Who was the man who had appeared as Vandhi's helper?" The king got dazed by this thought.

The man had dumped just one basket of soil. But the river banks got repaired. Where did he disappear?

He sent his minister to bring vandhi for questioning. The old woman got frightened by this demand. Was the king angry with her?

Just then a divine Vimaanam descended from the sky. Vandi was accommodated in it and the vimaanam rose high. Flowers rained from the sky. Heavenly music was heard.

The king was dumbfounded by these sights and sounds. Siva's asareeri comforted him by explaining the sequence of the strange events.

"The gold earned by you by just means was spent by your minister in good karmas. He prayed for nothing but Liberation.

You have given him a lot of trouble physically and mentally. To save him from your fury, I had converted foxes into horses and again horses into foxes!"
 
# 61 (e). எளிமையும், பெருமையும்.

"மீண்டும் தண்டித்தாய் வாதவூராரை,
யாண்டும் வெள்ளம் பெருகச் செய்தோம்.

பிட்டுக்கு மண் சுமந்தோம் வந்திக்காக;
பிரம்படி பட்டோம் எம் அன்பருக்காக!

வாதவூராரை மன்னித்து விட்டுவிடு!
தீது ஏதும் அறியாதவர் மணிவாசகர்.

நீயும் எல்லா வளமும், நலமும் பெற்று
நீண்ட காலம் இன்பமாக வாழ்வாய்!"

வாதவூராரின் பெருமைகளை, இறைவன்
வாயால் கேட்டு உணர்ந்தான் மன்னன்;

ஆனந்தம், அற்புதம், அச்சம் மேலிடத்
தானே மணிவாசகரைத் தேடலுற்றான்.

சிவன் சன்னதியில் மதுராபுரியில்,
சிவயோகத்தில் மாணிக்கவாசகர்!

மண்டியிட்டு அவரை வணங்கினான்;
மன்னிக்கும்படி அவரை வேண்டினான்.

"பொன்னம்பலத் தில்லையம்பதிக்கு,
அண்ணல் என்னை வரச் சொல்கின்றார்.

என்னைச் செல்ல விடுவாய்! சிறிதும்
உன் மேல் கோபம் இல்லை எனக்கு!"

ஒரு பக்தைக்காக இறைவள் தானே
அருள் புரிந்து கூலியாள் ஆனான்.

பிட்டு உண்ட எளிமை சிறந்ததா?
பிரம்படி பட்ட பெருமை சிறந்ததா?

திருப்பணிகள் பூஜைகள் தொடர்ந்தன.
திருவிழாக்கள் தவறாமல் நடந்தன.

அன்பு, அருள், இன்பம் பொங்கும்,
இனிய நல்லாட்சி தொடர்ந்தங்கே!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 61(e). The greatness of God.

Lord Siva's asareeri continued," Again you punished my devotee. So I created a huge flood in Vaigai river. I became the helper of my other devotee - the old woman Vandhi. I ate her Pittu, and got hit by you.

Pardon your minister Maanikka Vaasagar and let him go free. You will live in prosperity and good health for many more decades on the earth!"

The king was overwhelmed to hear the praise of his innocent minister from the Lord. He himself went in search of the minister.

Maanikka vaasagar was in Madhuraapuri in the sannidhi of Siva. He prostrated before the minister and begged for his pardon.

The minister replied, "I have no hard feelings against you nor am I angry. My lord commands me to go to Thillaip Ponnambalam. Let me go there now!"

The king could not help wondering, "Siva ate the humble pittu given by the poor old woman! Is his humility exemplary? He got beaten by me for the sake of his other devotee. Is his greatness exemplary?

He resumed all the original activities, celebrations and festivals of the temple. He reigned in peace and prosperity for several decades happily.
 
Last edited:
# 62 (a). சமணமும், சைவமும்.

அரிமர்த்தனின் மகன் சகநாதன்,
அவனுக்குப் பின்பு வீரபாகு தொடங்கி
ஒன்பது மன்னர்கள் ஆண்டு வந்தனர்.
கூன் பாண்டியன் அடுத்த மன்னன்.

முத்தமிழ் நாடுகளை ஒரு குடைக்கீழ்
சக்கரவர்த்தியாக ஆண்டு வந்தான்;
பொன், மணி, பெண்மணிகளைத் தந்து,
தன் நாட்டை மீட்டான் சேர மன்னன்.

நாட்டை மீட்க விரும்பிய சோழனும்,
நீட்டினான் நேசக் கரமும், பரிசுகளும்;
மங்கையர்த்திலகம் தன் செல்வ மகள்,
மங்கையர்க்கரசியை மனைவி ஆக்கினான்.

ஸ்ரீதனம் என்ற பெயரில் செல்வக்குவியல்;
ஸ்த்ரீகள், பல சேடிகள், இளம் தோழிகள்,
ஆடை அணிகலன்கள், ஆபரணங்கள்;
சோடை போகவில்லை இந்த சம்பந்தம்.

குலச் சிறையார் என்னும் நூல் வல்லுநர்,
குணவானும் வந்தார் நன்னெறி பகன்றிட.
மந்திரிப் பதவியில் அமர்ந்தார், பின்னர்
மந்திரிகளில் முதல்வர் ஆகிவிட்டார்.

சமணனாக மாறிவிட்டான் பாண்டியன்,
சமண இருளுள் மூழ்கியது அந்நாடு;
சைவ மதத்தையும், ஒழுக்கத்தையும்,
சைவ நெறிகளையும் புறக்கணித்தான்.

சமணர் பழக்க வழக்கங்கள் விரைந்து
அமணக் களையாக பரவியது நாட்டில்.
மன்னன் எவ்வழி, மக்கள் அவ்வழி,
என்ன செய்வதென்று தெரியவில்லை.

குலச் சிறையாரும், குல அரசியும் அந்த
நிலைமை குறித்து கவலை கொண்டனர்.
கட்டுக்கடங்காமல் நிலைமை மாறினால்,
கட்டுப் படுத்த வல்லவன் இறைவனே!

ஆண்டவனிடம் சென்று இறைஞ்சினர்,
"தாண்டவம் ஆடும் தயாபரனே! நீர்
மீண்டும் சைவம் தழைத்திடச் செய்யும்;
யாண்டும் வேதம் ஒலித்திடச் செய்யும்.

மன்னனுக்கு நல்லறிவு வரவேண்டும்,
நன்னெறி நாட்டுக்குத் திரும்பவேண்டும்;
உள்ளம் உருகி வேண்டி நிற்கையில்,
கள்ளம் இல்லா மறையவனைக் கண்டனர்.

தில்லைப் பதியில் தீர்த்த யாத்திரை - பின்
தொல்லைகள் நீக்கும் ஆலவாய் அழகனைத்
தரிசிக்க வந்த அந்தணன் அவனிடம்,
கரிசனையோடு வினவினார் அமைச்சர்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 62 (A). Jainism and Saivism.

Jaganaathan was the son of Paandiyan Arimardhanan. He was succeeded by Veerabaahu and eight other kings. Koon Paandiyan was the ninth king. He had a hunch back and the nick name Koon Paandian stuck to him.

He conquered the Chera and Chozha kingdoms. He ruled the three Tamil kingdoms as a chakravarthi. The Chera King presented him with Gold, gems and beautiful women to get back his kingdom.

The Chozha king married his daughter Mangaiyarkkarasi and gave a lot of wealth, gifts, servants and a minister named Kulach chiriyaar. He was well versed and soon became the chief minister.

Koon Paandiyan had become a Jain. Vedas and Agamaas were neglected. Jainism spread as the weeds do, after a heavy rain fall.
The citizens followed the king. The queen and the minister did not know what to do.

They went to the Siva temple and prayed to him to revive the Saivism and remove Jainism. They saw a pleasant faced brahmin in the temple. He had visited the Thillai and had come to worship the Siva in Aalavaai.

The minister asked him,Where have you come from?"
The brahmin replied, "I have come from the Chozha kingdom"

The minister asked him, "What is the news there?"
The brahmin started talking about Thiru gnaana sambanthar.
 
# 62 (b). காழிப் பிள்ளையார்.

"சீகாழிப் பகுதியில், மறையவர் குலத்தில்,
சிவபாதஹிருதயர், பகவதிஅம்மைக்கு
தவத்தின் பயனாக வந்து அவதரித்தார்,
தவ சீலராகிய திருஞான சம்பந்தர்.

மூன்று வயதிலேயே தரிசித்துள்ளார்,
முக்கட்பிரானை ரிஷபாரூடனாக;
அன்னை உமை கையால் பருகியுள்ளார்,
முன்னை வினை தீர்க்கும் ஞானப்பால்.

சிவ ஞானத்துடன் சம்பந்தம் பெற்றதால்,
திரு ஞான சம்பந்தர் என்ற பெயர் பெற்றார்.
சிவன் நினைவிலேயே மூழ்கித் திளைத்து
அவன் புகழையே பாடி வலம் வருகின்றார்.

நாமகள் அவர் நாவில் நடமாடுகின்றாள்,
தேமதுரத் தமிழில் தருகின்றார் - திகட்டாத
வேதத்தின் கருத்துக்களை-அனைவரும்
ஓதற்கு எளிய தீந்தமிழ் பாடல் வடிவில்,

சிவ க்ஷேதிரங்களுக்குச் சென்று பாடி,
அவனுக்குத் தமிழ்மாலை சூட்டுகின்றார்;
சிவன் அருளால் பெற்றுள்ளார்- சிறந்த
பொன் தாளம், முத்துச் சிவிகை, பந்தல்.

திருவீழிமிழிலையில் படிக்காசு பெற்றார்.
திரு மறைக்காட்டில் பாடி அருளினார்;
மறைபொருள் வேதங்கள் வழிபாடு செய்த
திருக் கோயில் கதவுகள் அடைபடுமாறு.

ஆளுடை பிள்ளையார் இங்கும் வருவார்,
ஆலவாய் அழகனின் அருளைப் பாடிட!"
அந்தணன் மொழிகளால் துன்பம் தீர்ந்தனர்
அரசியரும், அருமை அமைச்சர் பிரானும்.

சீகாழி உறையும் திரு ஞான சம்பந்தருக்கு
சீக்கிரம் வரச் சொல்லி ஓலை எழுதினர்.
'இன்னமும் நம்பிக்கை இருக்கின்றது;
அண்ணல் அருளால் சைவம் தழைக்கும்!'

விரைந்து சென்ற அந்த மறையவர்
நிறைவாய் அளித்தார் பிள்ளையிடம்,
ஆலவாய்ப் பதியில் அமைச்சர் அளித்த
ஓலைச் சுருளைப் பணிந்து வணங்கி.

"சமண இருளை நீக்க வரவேண்டும்,
சைவம் தழைக்கச் செய்ய வேண்டும்,
மன்னன் மனம் மாறிவிட வேண்டும்,
முன்போல் வேதம் ஒலிக்க வேண்டும்."

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 62 (B). GNAANA SAMBANDHAR.

"In Sikaazhi, a great devotee is born to Sivapaada hrudhaya and Bagavathi ammaiyaar. The baby is indeed blessed.

He had the dharshan of Lord Siva seated on Nandhi when he was just a three year old boy. He drank the milk of wisdom from the hands of none other than Uma devi.

He is immersed deep in Siva Consciousness. He goes round from temple to temple, singing Siva's praise. Goddess Saraswathi lives on his tongue.

He gives the concepts of Veda in easy Tamil songs. Siva loves his songs and has presented him with a pearl canopy, a pearl palanquin and cymbals of gold.

He was presented with a measure of gold coins in Thiru veezhi mizhalai. In thiru maraik kaadu, he made the temple doors close. He will surely visit Aalavaai."

The minister and the queen were relieved to hear this. They sent a message to Sambandhar through the brahmin. All was not lost. Saivism could still be revived.

The brahmin took the message to Sambandhar. It read,
"Jainism must be destroyed. Saivism must be revived. The king's mind must be changed. The Vedic chanting must be resumed".
 
# 62 (c). சமணரும், சம்பந்தரும்.

ஓலையைப் பெற்றுக்கொண்ட பிள்ளை,
ஆலவாய் அம்பதிக்குப் புறப்பட்டார்;
உடன் இருந்த திரு நாவுக்கரசர் பற்பல
தடைகள் கூறி தடுத்தார் பயணத்தை.

"சிறு பாலகன் நீர்! சமணர்களோ எனில்
கூறும் பழி பாவங்களுக்கு அஞ்சாதவர்;
நாளும் , கோளும் நன்றாக இல்லை!
வேளை மாறியபின் செல்லலாம் அங்கு!"

"சமணர்கள் தந்த துன்பங்களில் இருந்து,
அமலன் அருளால் பிழைத்த பெருமானே!
நாளும், கோளும் நடப்பது நம்மை எல்லாம்
ஆளும் அரசன் அரன் ஆணைப்படி அன்றோ?

எம்பெருமான் முன்னின்று காப்பார்,
நம்புவீர் மனக்கிலேசம் வேண்டாம் !"
கோளறு பதிகம் என்னும் பாடல்களை,
ஆளுடைபிள்ளை பாடிப் புறப்பட்டார்.

முத்துப் பந்தல் குலங்கி நிழல் தர,
முத்துச் சிவிகையில் பயணித்தார்.
செல்லும் வழியில் க்ஷேத்திரங்களில்,
உள்ளம் கனிந்து பதிகங்கள் பாடினார்.

ஆலவாயை நெருங்கியது அக்குழாம்,
கலகலத்தது அவர்கள் திருச்சின்னம்;
"வந்தான் பரசமயக் கோளரி இங்கே!
வந்தான் சமணஇருள் கெட ஞானபானு!".

சமணர்கள் வழிமறித்துக் கலகம் செய்ய,
சம்பந்தர் தடைகளை எளிதில் உடைத்தார்;
ஆலவாய் அடைந்து திருக்கோவில் புகுந்து,
வலம் வந்து வணங்கினார் ஆளுடைபிள்ளை.

"காமனைக் காய்ந்து நைத்த தேவனே!
தாமதம் இன்றி எனக்கு நாவலிமை தா!
வாது செய்து சமணக் குரவரை வென்று,
தீதற்ற சைவத்தை மீண்டும் உயிர்ப்பிக்க!"

வாகீச முனிவரின் வேண்டுகோளின்படி,
ஏகினார் அவர் மடத்தில் தங்குவதற்கு,
அன்றிரவு செய்தனர் சமணக் குரவர்கள்,
வென்றிடப் பகைவனை, ஒரு ஹோமம்;

அக்னியை அழைத்து ஆணை இட்டனர்,
"ஆக்கிரமிப்பாய் பகைவன் தங்குமிடம்!"
'அக்னியை அக்னியால் தகிக்க முடியுமா?'
அக்னி தேவன் அஞ்சி நடுங்கலுற்றான்.

மடச்சமணர்களே அக்னியைக் கொண்டு
மடத்தில் இட்டு எரிக்க முயன்றனர்;
புகை எழும்பியது; அக்னி தயங்கியது;
தகவல் சென்றது ஆளுடை பிள்ளைக்கு!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 62 (C). THE JAINS AND SAMBANDHAR.

Sambandhar wanted to go to Aalavaai. At that time Thiru Navukkarasu was with him and stopped the proposed journey.

He said," The positions of the planets are unfavorable. The Jain will stop at nothing to have their way. Please postpone your visit until the planetary positions become better. You are no more than a child yet!"

Sambandhar replied,"Sire! you have survived the terrible hardships inflicted on you by the ruthless Jain by the mercy and grace of Lord Siva. He will surely protect me from dangers. The planets are all his loyal servants."

He sang the collection of songs known as Kolaru pathigam. and left for Aalavaai in his pearl palanquin under the pearl canopy .

On the way he stopped in all the holy places and sang on Lord Siva. They reached near Madurai. The group was shouting,

"He, who is the terror to the other religions, is here!
He, who is the Sun dispelling the dark Jainism, is her!"

The Jain guru blocked their way. But Sambandhar got through their blockade and reached Aaalavaai. He did pradakshinam and worshiped Siva.

He prayed to God,"Oh god, who had burnt Manmathan! Please give me the power and ability to win over the Jain gurus in a debate and revive Saivism as before!"

Vaageesar requested Sambandhar to spend the night in his madam. Sambandhar readily accepted the invitation. That very night the Jain gurus performed an Abhichaara homam.

They ordered Agni to burn down the madam where Sambandhar was staying. Agni shivered at the prospectus, wondering how could fire burn fire?

The gurus carried the fire and placed it in the madam. Fumes of smoke rose high but Agni was hesitating to burn down the madam. Sambandhar was informed of the happenings.
 
# 62 (d). ஜுர வேகம்.

"சமணர்களின் பொய் மொழியை ஏற்று,
அமணத்தைத் தழுவியுள்ள மன்னன்,
கூன் பாண்டியனைச் சென்று பற்றுக!"
என்று அக்னியைப் பணித்தார் சம்பந்தர்.

சொன்ன சொல்படி நடந்தது அக்னி!
மன்னனைப் பற்றியது கடும் ஜுரமாக!
அக்னியே வந்து ஜுரமாகப் பற்றினால்,
விக்னங்களுக்கு ஓர் எல்லையுண்டோ?

பொரிந்து விட்டன அணிந்த முத்துக்கள்;
சருகாயிற்று ஹம்ஸதூளிகா மஞ்சம்;
கருகிப் போயின புதுமலர் மாலைகள்;
வருந்தித் தவித்தான் தகித்த ஜுரத்தால்.

அரசியும் , அமைச்சரும் அளித்தனர்,
அரிய சிகித்சைகளும், மருந்துகளும்.
மணி, மந்திரம், யந்திரம், மருந்து,
பணி செய்யவில்லை எதுவும் அங்கு!

வளர்ந்து வரும் ஜுர வேகத்தால்,
தளர்ந்து போனான் கூன் பாண்டியன்;
முயன்றனர் சமணர் முழுமூச்சுடன்,
இயன்றவரை ஜுரத்தைப் போக்கிட.

தபோபலம் அங்கே பலிக்கவில்லை! ,
தணியவும் இல்லை ஜுரம் கொஞ்சமும்,
இரவு கழிவதே பெரும் பாடாயிற்று!
இரவி எழுந்ததும் அமைச்சர் கூறினர்.

"யமபாசம் போன்ற கடும் ஜுரம்!
யமனை உதைத்தவர் ஞானப்பிள்ளை
திரு ஞான சம்பந்தரால் நீங்கிவிடும்,
ஒரு மார்க்கம் என வேறு எதுவுமில்லை!"

சமணச் சார்புடைய மன்னன் மனம்,
சமயத்துக்குத் ஏற்ப மாறவில்லை!
"திருநீறுடன் காட்சிதருவது எனக்கு
வெறுப்பாக இருக்கும்," என்றான்.

"ஜுரம் போக்கும் ஒரு வைத்தியராக
வரவழைப்போம் காழிப் பிள்ளையை!"
அரை மனத்துடன் சம்மதித்தான் அவன்,
ஜுரம் குணமானதுபோல் மகிழ்ந்தனர்.

திருவிழாக் கோலம் பூண்டது ஆலவாய்,
திரும்பிய இடம் எங்கும் மங்கலச்சின்னம்;
திரு மடம் சென்று அமைச்சர் வணங்கினார்,
திரு ஞானசம்பந்தர் ஆன காழிப்பிள்ளையை.

"சமண மதம் தேய்ந்து நலிவுறவும்,
சைவம் தழைத்துப் பொலிவுறவும்,
அரசன் மீண்டும் நன்னெறிப் படவும்,
அவன் ஜுரம் தீர்த்து அருள்வீர் நீர் !"

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
 
# 62 (D). THE HEAT OF THE FEVER.

Sambandhar sang a pathigam ordering Agni to afflict the king Koon Paandian in the form of a fever. Agni did as he was ordered. He afflicted the King in the form a terrible fever. Since Agni himself was the cause of the fever, it was beyond all treatment!

The pearls worn by the king popped due to his body heat. His swan-feather-bed got charred completely. His fresh flower garlands withered. He suffered baldy.

The queen and minister administered the best medicines given by the best doctors. Manthram, yanthram, thanthram and gems were of no use in bringing down the fever.The king became very tired and weak.

The Jain gurus tried their best to bring down the temperature but in vain.The night prolonged into a nightmare.

In the morning the minister told the king,
"Nothing and no one is able to bring down the fever. May be we should take the help of Thirugnaana Sambandhar.There is no other choice!"

The king did not approve this idea."I can't appear with viboothi smeared over my forehead anymore"

The minister said, "Let us bring Sambandhar at least as a doctor!"

The king agreed half heatedly. The queen and the minister were happy as if already the king's fever had been cured.The city was decorated in the most auspicious manner to welcome Sambandhar.

The minister met Sambandhar and spoke to him,
"Saivism must be revived. The Jainism must be removed. The king must change his mind. Please cure the fever of the king"

 
# 62 (e). சிகித்சை அளித்தார்

முத்துப் பந்தல் அசைந்து நிழல் தர,
முத்துச் சிவிகையில் வந்தார் சம்பந்தர்;
ஒத்துக் கொண்ட மன்னனின் நோயை,
எத்தி உதைத்து விரட்டி விடுவதற்கு!

வழியெங்கிலும் மங்கலச் சின்னங்கள்,
வாசல்தோறும் துலங்கிய பூரணகும்பம்,
ஒளிவிடும் விளக்குகள், தூபப் புகை,
அளித்தன பிள்ளைக்கு அரிய நல்வரவு!

ரத்தின ஆசனத்தில் வந்து அமர்ந்தார்,
அத்தன் அருள்பெற்ற ஆளுடைப்பிள்ளை;
காழிப்பிள்ளையின் அருட்பார்வையினால்,
ஆவி திரும்பியது கூன் பாண்டியனுக்கு.

"பாவியேன் பிணி தீர்த்தருளும்!" எனக்
கோவலன் வேண்டினான் கரம் குவித்து.
மாயம் செய்ய வந்த சம்பந்தர் மீது,
கோபம் பொங்கியது சமணருக்கு!

"வலப்பக்கத்துச் சிகிச்சை இவருடையது!
இடப்பக்கத்துச் சிகிச்சை எங்களுடையது!"
பங்கு போட்டனர் மன்னன் உடலை,
பதிலுக்காகக் காத்திருக்கவில்லை.

தொடங்கி விட்டனர் தம் சிகிச்சைகளை,
இடப்புறத்தில் பாண்டியமன்னன் உடலில்,
அருக மந்திரத்தை உருப்போட்டனர்,
கமண்டல நீரைத் தெளித்து, மயில்பீலி!

வளர்ந்தது ஜுரவேகம் மேலும், மேலும்;
தளர்ந்துபோனான் மன்னன் மேன்மேலும்;
வறிதே அமர்ந்து, வெட்கம் அடைந்தனர்;
சிறிதும் பயனற்ற ஒரு சிகிச்சை தந்தவர்!

பையிலிருந்து எடுத்த திரு நீற்றைக்
கையினால் தடுத்தனர் மாய நீறு என்று!
செய்வது அறியாத சம்பந்தர் பெருமான்
செய்யச் சொன்னது இந்தச் செயலை!

"ஆலவாய் அண்ணல் மடைப்பள்ளி சென்று,
அள்ளிக்கொண்டு வருவீர் அந்தச்சாம்பலை!"
கையில் பெற்றுக் கொண்ட பஸ்மத்தை
மெய்யில் பூசினார் மிகவும் மென்மையாக.

"மந்திரமாவது நீறு வானவர் மேலது நீறு"
என்று தொடங்கினார் திருநீற்றுப்பதிகத்தை!
மந்திரக் கோலைச் சுழற்றியதுபோல
மாயமாக மறைந்தது ஜுரம் வலப்புறம்!

பன்னீர் குழைத்த சந்தனக் கலவையை,
பரிவுடன் பூசியதுபோல மகிழ்ந்தான்;
"இன்னனும் தடவுங்கள் இடப்பக்கம்,
இன்னல்கள் தீர்த்து அருளுக" என்றான்!

ஈசனை பூசனை செய்து பின் தடவினார்
இடப்பக்கமும் மடைப்பள்ளி சாம்பலை!
ஜுரம் மறைந்து அவன் கூனும் நிமிர்ந்தது!
அரசன் இப்போது சௌந்தர்யபாண்டியன்.

காழிப் பிள்ளையின் கடாக்ஷம், ஸ்பரிசம்,
கனிவான சொற்கள், இனிய பாடல்கள்,
பஞ்சாக்ஷர உபதேசம் பெற்ற மன்னன்,
நெஞ்சில் சிவனைத் தாங்கினான் மீண்டும்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 62. (E). THE TREATMENT.

The pearl canopy swayed beautifully. Sambandhar traveled in the pearl palanquin. He agreed to cure the king's fever and sweep away Jainism.

The city stood well decorated. Poorna kumbam was placed in front of every house. The lamps were lit and the incense burnt as a sign of welcome.

Sambandhar sat on a gold throne studded with corundum. The very sight of the child prodigy assured the king that soon he would be cured.

"Please cure me sire!" he begged with his palms in anjali. The Jain gurus were angry that Sambandhar had come there to play some kind of magical tricks.

They told the king, "Let him treat your right side. We will treat the left side. Let us find out who is able to cure faster!"

They did not wait for the king's reply but started sprinkling their holy water, chanting their mantra and used gently their peacock feather .

The fever seemed to increase. King's suffering also increased. Then they sat quietly, ashamed of their futile attempt.

Sambandhar took the holy ash from his small bag. The Jain objected saying that it was magical in nature. Sambandhar ordered a servant to go to the kitchen in the temple and bring the ash of the burnt fire wood from the stove.

He gently applied it to the right side of the king's body and sang the Thiru neetrup pathigam "manthiram aavathu neeru"
The fever reduced as if by a magic wand.

The king felt as cool and refreshed as if a paste of sandal in rose water had been applied to his body. He begged Sambandhar to treat his left side also.

What a miracle! The moment the ash from the stove was applied to his left side, the fever disappeared completely. So also the king's hunchback. He became the most handsome king ever and got the tile Soundharya Paandian.

He got the sookshma panchaakshara upadesam from Sambandhar. His gentle touch, his kind words, his sweet songs changed the king's mind completely.

He became a devotee of Siva and enshrined Him in his heart.

 
# 63 (a). "வாதப் போருக்குக் தயாரா?"

சம்பந்தரிடம் இறைஞ்சினர் அரசியாரும்,
நம்பிக்கைக்கு உரிய அமைச்சர் பிரானும்;
"நாட்டை இருளாக்கிய சமணத்தை இந்த
நாட்டை விட்டே நீர் விரட்ட வேண்டும்".

"ஆலவாய் அழகனின் கருத்தையும்
அறிந்து கொள்ளுவது உசிதம் ஆகும்;"
பொற்றாமரைக் குளத்தில் நீராடி, அரன்
நற்றாள் பணிந்தார் திருஞானசம்பந்தர்;

"வருந்தியும், வாடியும், தவம் செய்தும்,
வஞ்சகர்களாகத் திரிய முடிவது எப்படி?
இம்மையும், மறுமையும் இல்லை என
நம்மைக் குழப்பிவிடுவது எதற்காக?

வேள்விகளை வேடிக்கை செய்கின்றனர்,
வேதங்களைப் பேதப்படுத்துகின்றனர்;
தண்டனிட்டு வேண்டிக்கொள்ளுகின்றேன்,
தண்டித்து சமணத்தை ஒடுக்க வேண்டும்."

"வாதப் போருக்கு அழையும் சமணரை,
வேதத்தை பழிப்பவர் தோற்பது உறுதி.
வாதப் போரில் தோற்ற சமணர்கள்
வேதனைப் பட்டுத் தம் உயிர் துறப்பார். "

அரசியும், அமைச்சரும் அரசனை அணுகி,
"அரன் அருளால் நல்ல உடல் நலம் பெற்றீர்.
சமணக் காட்டை அழித்து ஒழித்தால் தான் ,
நம் சைவம் மீண்டும் தழைத்து ஓங்கும்."

வாதப் போருக்கு வழங்கினான் அனுமதி,
வேதப் பொருளின் வலிமை உணர்ந்தவன்;
இடியுண்ட நாகம் போல் நடுங்கினர் சமணர்,
திடீரென்று வந்த வாதப்போர் அழைப்பினால்.

குடும்பத்தில் ஒரே குழப்பம் நிலவியது,
கடுப்பில் இருந்தனர் அத்தனை பேரும் ;
"சிறு பயலிடம் நீர் தோற்றுக் குளித்தீர்,
அருகனின் புகழையே அழித்து விட்டீர்.

நம் முயற்சியால் வளர்ந்த சமணம்,
நம் கண் முன்பே அழிந்து போவதா?
சாம்பல் பூசித் திரிவார்கள் மக்கள்;
பாம்பணி நாதனைப் பணிவார்கள்!"

"போக வேண்டாம்!" என்று தடுத்தும்,
ஏக மனத்துடன் குழுமினர் சமணர்,
கோபம் தலைக்கு மேல் ஏறக் குடும்பம்
சாபம் இட்டுத் தன் கோபம் தீர்ந்தது.

கேடு வரும் பின்னே! மதி
கெட்டு வரும் முன்னே!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 63 (A). "ARE YOU READY FOR A DEBATE?"

The queen and the chief minister requested Sambandhar to drive away Jainism from their country.

Sambandhar wanted to know the opinion of lord Siva.He took a holy dip in the lotus pond and worshiped Siva.

"The Jain do severe penance and undergo severe physical troubles. At the same time they roam around scheming against people.

They proclaim there is no life now or later. They confuse everyone. They make fun of Veda and Yaga.They must be punished and the spread of Jainism must be checked."

Siva's asareeri said," Invite them for a debate. They will lose and be impaled to death.

The queen and the chief minister told the king, "You became well with the grace of Siva and Sambandhar. We must revive Saivism. Let us have a debate between the Jain gurus and Sambandhar.

The king who had realized the greatness of Siva agreed readily.

The Jain gurus did nit expect the change in the mind of the king.They shivered secretly. Their family members turned violent,

"You were defeated by a young boy. You have destroyed the fame of our religion.Now it will wither in front of our own eyes. The people will return to Saivism. They will smear the holy ash and worship the god wearing poisonous snakes."

They tried stop the gurus from participating in the debate but they would not listen to sense. They all assembled and started plotting against Sambandhar!
 
# 63. (b). அனல், புனல் வாதங்கள்.

தீய கனவுகள் கண்டன குடும்பங்கள்,
தீய சகுனங்கள் கண்டனர் சமணர்கள்;
தீமையை விரும்பிய தீயவர் குழு,
தீமையை எண்ணி அஞ்சவில்லை.

"மன்னன் சொற்படியே நாம் செல்வோம்,
சம்பந்தனை வாதப் போரில் வெல்வோம்;"
சமணர்கள் மன்னனைக் காணச் செல்ல,
சம்பந்தரும் அவ்விடம் வந்து சேர்ந்தார்.

அரன் அருள் பெற்ற திரு ஞானசம்பந்தர்,
அரசன் அளித்த அரியணையில் அமர்ந்து;
அரச மரியாதையால் அவையில் சிறந்த
உதய சூரியனைப் போல் ஒளி வீசினார்.

சமணக் குரவர்களின் அசூயையோ எனில்,
கணத்துக்குக் கணம் பெருகி வளரலாயிற்று.
பால சூரியனை நிகர்த்த ஞான சம்பந்தரை,
கோப சூரியர்களாக மாறி முறைத்தனர்.

"காக்கை அமரப் பனம் பழம் விழும்,
காக்கைக்கு அதில் என்ன பெருமை?
தானே வந்தது அரசனின் ஜுரம்;
தானே தணிந்தது அரசனின் ஜுரம்!

மருத்து அல்ல உன் கைச் சாம்பல்;
மந்திரம் அல்ல உன் வாய்ச் சொற்கள்.
எல்லாம் நீயே செய்ததாக எண்ணிப்
பொல்லாத செருக்கு அடையாதே!

அனல் வாதத்துக்குத் தயாரா நீ?
அது உறுதி செய்யும் வென்றவரை,
பச்சை ஓலையில் மந்திரம் எழுதி,
பற்றி எரியும் நெருப்பில் இடுவோம்.

பசுமை மாறாது வென்ற ஓலை,
பொசுங்கிப்போனது தோற்ற ஓலை;
சிவபதிகளில் செய்யலாகாது இதை,
சிவன் நடுநிலையாளன் அல்லவே!

ஊருக்கு வெளியே நம் அனல் வாதம்;
ஊர்மக்கள் அனைவர் முன்னிலையில்;
தோற்றவர் வென்றருக்கு அடிமை,
குற்றேவல் செய்து வாழ வேண்டும்."

அரசனும் சம்பந்தரும் ஒப்புதல் தர,
விரைந்து வெளியேறினர் குரவர்.
மதுரைக்குக் கிழக்கே ஆழ் குழியில்
கதகதக்கும், நெருப்பை வளர்த்தனர்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 63 (b). The ordeals by fire and water.

The families of the gurus had inauspicious dreams. The gurus themselves saw many bad omens. But they were undaunted by silly sentiments.

"We will go for debate as required and try to win over that boy!" Sambandhar also arrived there at the same time. He was offered a throne by the king. The gifted boy shone like the rising sun - seated on the throne.

The Jain gurus were annoyed to see the glory of the young boy and spoke to him very rudely.

"Often a palm fruit drops down from the tree when a crow sits on it. It is merely a coincidence. The crow should not take the credit of plucking the fruit.

The king developed a high fever all of a sudden. He got well equally dramatically. Why do you take the credit for that? Your holy ash is not a medicine. Your words are not mantras. Do not feel proud that you have performed miracle!

Are you ready for an ordeal with fire? We will write our mantras in green palm leaves and drop them in roaring fire. The leaf which remains fresh wins and the one which gets burnt is defeated.

We can't have this in any of the Siva kshethrams. Siva is not neutral . We will have the ordeal outside the city in the presence of all the citizens. The loser becomes the slave of the winner for life"

The king and Sambandhar gave their consent. The Jain gurus left in huff to the eastern side of the city. They dug a deep pit and tended a roaring fire in it. They were impatient to get over with the ordeal and wanted to win at any cost.
 
# 63 (c). அனல், புனல் வாதங்கள்.

எட்டாயிரம் சமணக் குரவர் தயார்.
பத்தாயிரம் அடியவர்கள் புடைசூழ,

சம்பந்தர் பிரானும் வந்து சேர்ந்தார்;
அன்பர்கள் கூட்டம் அலை மோதியது!

தமக்குத் தெரிந்த மந்திரங்களை எல்லாம்
தமது ஓலைகளில் எழுதினர் குரவர்;

அத்தனை ஓலைகளையும் நெருப்பில் இட,
மொத்தமாக எரியுண்டன அத்தனையும்!

ஞானப் பால் அளித்துக் காத்த அன்னை,
ஞாலம் போற்றும் உமையின் பெயருடைய,

"போகமார்ந்த பூண் முலையாள்" பாடலை
மோகம் இன்றித் தீயில் எறிந்தார் அடியார்.

என்ன விந்தை இது? என்ன மகிமை?
சொன்ன பாடல் ஓலை கருகவே இல்லை!

பசுமை மாறாமல் திகழ்ந்தது அது,
பொசுக்கிடும் செந்தழல் குழியில்!

சுவடியை எடுத்துப் பாடல் கட்டில்
சேர்த்துக் கொண்டார் ஞானசம்பந்தர்.

சுற்றி இருந்த மற்றவர் நகைப்பால்,
பற்றிக்கொண்டு வந்தது குரவருக்கு!

"அனல் வாதத்தில் தோற்றால் என்ன?
புனல் வாதம் செய்வோம் நாம்.

நீருடன் செல்லும் ஓலை தோற்றது!
நீரை எதிர்த்து நீந்துவது வென்றது!

தொண்டு புரிந்து வாழவேண்டும்,
தோற்றவர் வென்றவருக்கு அடிமை!"

" தொண்டு புரிய உள்ளனர் பலர்,
தோற்றவர் கழு ஏறிடச் சம்மதமா?"

சமணக் குரவர்கள் சம்மதித்தனர்;
அமைச்சர் பிரான் நாடினார் தச்சரை,

சூலவடிவில் தயார் செய்தார்கள்,
நீளமரங்களில் பல்லாயிரம் கழுக்கள்.

"இப்போதேனும் மனம் மாறிவிடுங்கள்!
அம்மை அப்பனின் தாள் பற்றுங்கள்."

ஒப்புக் கொள்ள மறுத்தனர் சமணர்கள்,
"ஓடி ஒளிவது எங்கள் வழக்கமல்ல!"

"உமது அழிவு அல்ல எங்கள் நோக்கம்,
உமது மதத்தை நீக்குவது மட்டுமே!

உயிர்த் தியாகம் செய்ய வேண்டாம்.
உயிர் பிழையுங்கள் அரன் அடி பற்றி."

எள்ளி நகையாடினார்கள் குரவர்கள்,
பிள்ளை ஞானசம்பந்தரைக் கேலிபேசி;

"அனல் வாதத்தில் வென்ற பின்னும்
புனல் வாதத்துக்கு நீர் அஞ்சுவதேன்?"

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 63 (C). THE ORDEAL BE FIRE AND WATER.

Eight thousand Jain gurus were ready. Sambandhar arrived with his ten thousand disciples. The citizens of Madurai were there too.

The Jain gurus wrote all the mantraas known to them and dropped them in the fire. Every single leaf got burnt to ash.

As a three year old boy, Sambandhar had praised Uma Devi after drinking the divine milk from her hands. He threw into fire the palm leaf on which that song was inscribed.

The palm leaf did not get charred and remained as fresh as before. Sambandhar took out the palm leaf and saved it with his other songs.

The gathering laughed mockingly. The gurus became very angry. "You might have won the ordeal by fire but that is not the end. We will have the ordeal by water.

We will throw our palm leaf manuscripts in water. The leaf which goes along with the water is defeated. The one which swims against the current is wins.The loser must serve the winner life long."

"I have enough people to serve me. The loser must agree to be impaled. The Jain gurus agreed to this. The minister got ready thousands of strong sharp wooden impaler ready with the help of the carpenters.

Sambandhar told the gurus, "It is not too late even now. You may till live by caching hold of Siva's lotus feet."

The gurus said arrogantly, "We don't run away from challenges."

Sambandhar said, "Our aim is merely to revive our religion and not put you to death."

The gurus laughed at Sambandhar,
"Are you afraid that you may lose in the ordeal by water?"
 
# 63 (d). தோல்வியும், கழு ஏற்றமும்.

வேகமாக வாதத்தில் வெல்ல விரும்பி ,
வேகவதியின் வேகத்தைக் குறைத்தனர்.

மந்திரங்கள் எழுதிய பல ஓலைகள்,
நீந்தின மீண்டும் வைகைநதி நீரில்.

"வேதம் கூறும் நித்திய வஸ்துவும்,
வேதம் கூறும் சத்திய வஸ்துவும்,

சிவன் என்பது உண்மையானால்,
அவன் அருளால் எதிர் நீச்சல் இடு!"

"வாழ்க அந்தணர்" என்ற பாடலை
ஏட்டில் எழுதி நதிநீரில் இட்டார்;

சமணர்கள் ஓலையை நீருடன் செல்ல,
சம்பந்தர் ஓலை எதிர்நீச்சல் இட்டது!

பூ மாரி பெய்தது! ஆரவாரம் ஒலித்தது.
பா ஓலை ஒருகாத தூரம் எதிர்நீச்சல்!

"நாங்கள் தோற்றோம், நீ வென்றாய்!
தாங்களே தம் தோல்வியை ஏற்றனர்.

"உய்யுங்கள் நீங்கள் இப்போதேனும்,
ஐயன் திருவடிகளைப் பற்றுங்கள்!"

" விடுவதற்குத் தயார் எம் உயிரை.
விடமாட்டோம் எங்கள் மதத்தினை!"

தாமே விரும்பிக் கழு ஏறினர் சிலர்;
தாமே விரும்பி நீறு அணிந்தனர் சிலர்,

இரண்டையும் செய்யாத சமணர்களை,
விரட்டிப் பிடித்துக் கழு ஏற்றினர் மக்கள்.

எதிர்நீச்சல் போட்ட ஏடு எங்கே?
புதிராகக் காததூரத்தில் மறைந்தது.

"வன்னியும் மத்தமும்" பதிகம் பாட,
வளர்ந்தது லிங்கம் வில்வமரத்தடியில்.

லிங்கத்தை வலம் வந்தார் சம்பந்தர்,
லிங்கத்தினின்றும் தோன்றினார் மறையவர்;

"குமரனைப் போலவே உள்ளாய் பிள்ளாய்!
குமரன் என் இனிய, இளைய மகன்!" அவரே

திரு நீறு இட்டு விட்டார்- வாழ்த்தினார்
"திருத்தலம் தோறும் சென்று பாடுவாய்!"

ஓலையைத் திருப்பித் தந்துவிட்டு-பின்னர்
வேலை முடிந்தது என மறைந்தருளினார்.

பொற்கோவில் அமைத்தான் மன்னன்,
பொன்னார் மேனியனின் சுயம்புவுக்கு.

திருமண்டபம், கோபுரம், மதில் , வீதி,
திருவேடகம் ஆனது அத் திருத்தலம்.

சம்பந்தருடன் தங்கினான் மன்னன்,
சமயப் பணிகள் செய்தான் ஓராண்டு!

நீங்கினான் மும்மலம் சிவனைப் பூஜித்து,
தாங்கினான் நெஞ்சில் அரன் திருவடிகள்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
# 63 (D). DEFEATED AND IMPALED.

The gurus wished to put an end to the contest soon. They reduced the speed of the Vegavathi river. They threw in water the palm leaves with their mantras written on them.

Sambandhar wrote the poem starting with "Vaazga andanar."
He swore to God,"If it is true that Siva is the sathya and nithya vasthu as proclaimed by the Vedas, let this leaf swim against the current!"

Sambandhar's palm leaf swam against the current while all the others were swept away by the river. Flowers rained.

There was great jubilation. The gurus accepted their defeat.
Sambandhar told them, "Even now you may live by worshiping Siva".

But they were too proud and haughty to do so. Most of them climbed on to the impaler. Some others were forced to climb, by the crowd.

The palm leaf went a long distance and disappeared!. Sambandhar sang a pathigam, "Vanniyum maththamun." A swayambu lingam grew under the vilva vrukshasm.

Sambandhar went round the lingam. An old brahmin appeared from the lingam."You look just like my lovely younger son!"

He applied viboothi on the boy's forehead. "You must go round and sing the praise of God." He returned the palm leaf and disappeared.

The king built a beautiful temple for the swayambu, with mandapam, gopuram, high walls and surrounding streets. The place assumed the name Thiruvedagam.

The king stayed with sambandhar for one year and rendered many services. He got rid of the three doshaas of a jivan. He enshrined Siva in the temple of his heart.
 

Share this page

Similar threads

T
Iyer Poem
Replies
0
Views
739
Tkudi
T
JR
My poem dedicated to 'Starry Night' painting by Van Gogh
Replies
0
Views
980
JR
JR
U
'MY SOUL HAS A HAT'-Poem by Mario de Andrade (San Paolo 1893-1945)
Replies
5
Views
3K
usaiyer
U
B
Poem for Children - The Might of Nature - No disclaimer applies
Replies
0
Views
1K
Balacs
B
B
Poem for children
Replies
0
Views
1K
Balacs
B

Share this page

Latest posts

Follow us on Social Media

Back
Top