OP
OP
#3045 onwards have been posted today.
A poem a day to keep all agonies away!
- Thread starter Visalakshi Ramani
- Start date
OP
OP
28. நாகம் எய்தது
அனந்த குண பாண்டியன் என்பவன்
அருமை மகன் குலோத்துங்கனின்.
சிவச்சின்னகள் மெய்ப்பொருள் உணர்ந்து,
சிவ வேடம் பூண்டு சிவநாட்டை ஆண்டான்.
கொல் யானையை கொல்ல அனுப்பியவர்,
வில் வீரன் பாதுகாவலை மறந்துவிட்டனர்!
மீண்டும் ஒரு யாகம் செய்து அதன் மூலம்
பாண்டியனை அழிக்கத் திட்டம் தீட்டினர்.
கோரமான யாகம் தொடங்கியது அங்கே!
கோரமான யாகம் தொடர்ந்தது அங்கே!
மலை போன்ற உடலுடன் கொடிய அசுரன்
வெளிப் போந்தான் யாக குண்டத்திலிருந்து!
இருண்ட குஹையைப் போன்ற ஆழ்ந்த வாய்!
பிறையினை ஒத்த வளைந்த விஷப்பற்கள்!
கண கண என ஜ்வலிக்கின்ற செங்கண்கள்,
“கொணர்க உணவு என் பசி தீர்க்க!” என ஓலம்!
மதுராபுரியையும், மதுரை மன்னனையும்
நாக உருவெடுத்து அழிக்க விரைந்தான்.
மது மலர்த் தோட்டங்கள் வாடிக் கருகின;
நாக மூச்சால் பச்சைப் பயிர் பாலையானது.
மேற்கு வாயிலை நெருங்கினான் பாம்பசுரன்;
மேற்கு வாயிலை நெருங்கினான் மன்னவனும்.
ஆபத் பாந்தவனும், அனாத ரக்ஷகனும் ஆகிய
அம்பலவாணன் திருவடிகளைத் தொழுது விட்டு.
தீக் கக்கும் பாணங்களைத் தொடுத்தான் மன்னன்,
தீக் கக்கும் வாயால் விழுங்கினான் பாம்பசுரன்.
மந்திரம், தந்திரம் எதுவும் பலிக்கவில்லை,
மந்திரத்தால் உருவான மாயப் பாம்பினிடம்.
சந்திர சேகரனின் அருளை வேண்டி, வணங்கி,
சந்திர பாணத்தை விடுத்தான் அனந்தகுணன்;
சின்னாபின்னம் ஆகிவிட்டது அசுரன் உடல்.
சினந்து தன் கொடிய விடத்தைக் கக்கினான்.
ஊரெங்கும் பரவிவிட்டது கருநாக விடம்;
ஊர்மக்கள் மயங்கினர் விட வாயுவினால்.
மக்களைக் காப்பது மன்னவன் கடமையன்றோ?
மன்னவன் விரைந்தான் மகேசன் கோவிலுக்கு.
“அன்று ஆலகாலம் உண்டாய் அமரரைக் காக்க!
இன்று நாகவிஷம் போக்குவாய் தமரைக் காக்க!”
விடையேறும் வித்தகன் சிரித்த வண்ணம் தன்
சடையேறும் நிலவின் அமுதினைச் சிந்தினான்.
விரைந்து பரவியது அது நகர் முழுதும்,
விரைவாய் அகன்றன விடமும், விடக்காற்றும்;
“கடுமையான கருநாக நஞ்சினையும், காற்றின்
கொடுமையையும் நீக்கிய அண்ணல் அடி வாழ்க!”
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
OP
OP
# 28. KILLING THE SERPENT
Ananthaguna Paandian was the son of Kulothunga Paandian. He knew the true meaning of Saivism. He and his citizens followed Saivism much to the disgust of the Jain kings and their gurus. They were planning a fresh attempt to kill the Paandian King through a terrible yaagam.
They performed a gora yaagna till a gora asura emergd from the yaaga kundam. He was as large and strong as a mountain. His mouth was as dark and deep as a cave. His eyes were bright like live coals.His poisonous teeth resembles the crescent moon. He was terribly hungry even as he emerged from the kundam.
He was sent to destroy Madhuraapuri and its king. He took the form of a terrible serpent. His fiery breath scorched the plants and fields on the way. He reached the western gate of the city.
The king prayed in Siva’s temple and reached the western gate of the city.The king shot many fiery arrows but the serpent swallowed them promptly.All the kings asthras and sasthras proved futile.
The king prayed to Chandrasekara and shot his Chandra Baanam at the snake.The arrow tore up its body into shreds.The snake spat poison and died writhing in pain.The poison sped fast through the city.
People fainted due to the poisonous fumes.The king got worried again.He visited the Lord’s temple and prayed to him to save the city and citizens the way he saved the Devas during Amrutha mathanam.
The Lord smiled and shook his crescent moon. A few drops of nectar spilled over and sped through the streets very fast nullifying the effects of the poison. People got up as if from sleep and the king as well his city were saved.
OP
OP
1#11b. சந்திரன்
“கோபம் அதிகமாக இருக்கிறது உம்மிடம்.
கோபம் கொண்டவனை பூஜிக்கக் கூடாது.
திரும்பி வரத் தாரை விரும்பியிருந்தால்
திரும்பி வர எத்தனை நேரம் தேவை கூறும்.
அத்தனை மாணவர்கள் அழைத்த போதும்
இத்தனை பிடிவாதமாக இருக்கின்றாளே!
இஷ்டப் பட்டால் உம்மிடம் வருவாள்!
இஷ்டப் படாவிட்டால் இங்கிருப்பாள்!
இனிமை காண்பீர் நீர் உம் தனிமையிலே;
இனிமை காண்போம் நாங்கள் உறவிலே!”
நாணித் தலை குனிந்து திரும்பினார்-பின்
மீண்டும் சென்றார் தேவகுரு சந்திரனிடம்.
“குரு அழைப்பதாகச் சந்திரனிடம் சொல்!”
குரு அழைத்தும் வெளிவரவில்லை சந்திரன்.
‘பெண்டாளும் சண்டாளனுக்குத் தகுந்த
தண்டனை தரவேண்டும் தவறாமல் நான்!
நகைப்புக்கு இடமாகிவிடும் – சந்திரன்
அகப்பட்டும் தண்டனை தராவிட்டால்!’
கூவினார் வயிறு எரியத் தெருவில் நின்று,
“பாவி உன்னைச் சாம்பலாக்கி விடுவேன்!
தெருவில் என்னை நிறுத்திவிட்டு நீசா!
குரு மனைவியுடன் குலாவுகின்றாயா நீ?”
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
OP
OP
1#11b. Chandran
Chandran was not perturbed by his guru’s anger. He said coolly, “Saastra says we should not honor men who are angry. So I am not going to honor as my guru now, since you are very angry.
If Tara wants to go back to you, how much time does she need to do it? All your students came here to take her back and failed.
If she wants to live with you she will come back to you. If she wants to live with me she will stay on here. Learn to find happiness in your loneliness while we discover new joy in company of each other”
Devaguru felt crestfallen in this open and blunt insult but could not not do anything about it. He plodded back to his place feeling wretched and miserable.
He came again to Chandran’s palace later. The guard stopped him. “Tell Chandran that his guru calls him to come out now”
Chandran did not come out to answer his guru. Bruhaspati become more hurt than angry. he thought to himself, ‘If I don’t punish this lustful Chandran now, I will become the laughingstock among the Deva.’
He cursed Chandran from the street in seething anger,”I shall turn you into ash. You have made me stand on the road while you are holding my wife in there”
Last edited:
OP
OP
[h=1]இதுவா சுவர்க்கம்?[/h] 
தினமும் பூமிக்கு இறங்கி வரும் இரு
திவ்வியமான அன்னப் பறவைகள்;
வருவது சுவர்க்கத்திலிருந்து – வலம்
வருவதோ ஓர் அழகிய நீர் நிலையை.
அன்னப் பறவைகளுக்கு உண்டு ஒரு
அன்பான நண்பன், அந்நீர் நிலையில்.
வண்ணங்கள் பல கொண்ட வாத்து, பால்
வண்ண அன்னங்களின் ஒரு தோழன்!
விவரமான அந்த வாத்து, அன்னங்களிடம்
விவரமாகக் கேட்டுக் கேட்டு அறியும்,
அற்புதமான அந்த சுவர்க்கத்தில் உள்ள
அற்புத அதிசயங்கள் அனைத்தையும்.
ஒரு நாள் அந்த அன்னங்கள் வாத்துத்
தோழனையும் தம்முடன் வரும்படி
விரும்பிப் பலமுறை அழைக்கவே,
தோழனும் மகிழ்ந்து உடன் சென்றது.
எத்தனை எத்தனை அதிசயங்கள்;
எத்தனை எத்தனை அற்புதங்கள்!
நான்கு தந்தம் கொண்ட ஐராவதம்;
நாம் கேட்டதைத் தரும் கற்பக மரம்!
அமுதம், அப்சரசுகள், தேவர்கள்,
அமுதமயமான இன்னிசை, நடனம்;
எங்கு நோக்கினும் மகிழ்ச்சிக் கடல்!
எங்கு நோக்கினும் ஒளி வெள்ளம்!
“எங்கள் சுவர்க்கம் உனக்குப் பிடித்தா?
எல்லாம் சுற்றி வந்தோமே!” என்று
வினவிய வெள்ளை அன்னங்களிடம்
வினோத விடை பகர்ந்தது வாத்து!
“இது என்ன பெரிய சுவர்க்கம்?
இங்கு ஒரு புழுவும்கூட இல்லை;
ஒரு பூச்சியும் இல்லை; நான் அளையச்
சேறு, சகதி எதுவும் இங்கே இல்லை!”
அமுதமும், ஐராவதமும் இருந்தாலும்,
அது தேடியதோ புழுவும், பூச்சியுமே!
சேறும், சகதியும் இல்லாததும்கூட ஒரு
பெரும் குறையே அதன் பார்வையிலே!
மனிதருள்ளும் இரு வகையினர் உண்டு!
இனிய நிறைவுகள் காணுவர் ஒரு சாரர்;
மன நிறைவு என்று ஒன்று உண்டு
எனவும் அறியாதவர் மறு சாரர்.
நிறைகளையே காண்பவர் எங்கும்
நிறைந்த மனத்தோடு மகிழ்வார்;
குறைகளையே பட்டியல் இடுபவரோ,
குறைகளைத் தேடி அல்லல்படுவார்!
நிறைகளையே எப்போதும் தேடுவோம்;
குறைகளைக் காண்பதை விடுவோம்!
நிறைகளையே கண்டால் என்றும் இன்பமே;
குறைகளையே கண்டால் என்றும் துயரமே!
வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.
தினமும் பூமிக்கு இறங்கி வரும் இரு
திவ்வியமான அன்னப் பறவைகள்;
வருவது சுவர்க்கத்திலிருந்து – வலம்
வருவதோ ஓர் அழகிய நீர் நிலையை.
அன்னப் பறவைகளுக்கு உண்டு ஒரு
அன்பான நண்பன், அந்நீர் நிலையில்.
வண்ணங்கள் பல கொண்ட வாத்து, பால்
வண்ண அன்னங்களின் ஒரு தோழன்!
விவரமான அந்த வாத்து, அன்னங்களிடம்
விவரமாகக் கேட்டுக் கேட்டு அறியும்,
அற்புதமான அந்த சுவர்க்கத்தில் உள்ள
அற்புத அதிசயங்கள் அனைத்தையும்.
ஒரு நாள் அந்த அன்னங்கள் வாத்துத்
தோழனையும் தம்முடன் வரும்படி
விரும்பிப் பலமுறை அழைக்கவே,
தோழனும் மகிழ்ந்து உடன் சென்றது.
எத்தனை எத்தனை அதிசயங்கள்;
எத்தனை எத்தனை அற்புதங்கள்!
நான்கு தந்தம் கொண்ட ஐராவதம்;
நாம் கேட்டதைத் தரும் கற்பக மரம்!
அமுதம், அப்சரசுகள், தேவர்கள்,
அமுதமயமான இன்னிசை, நடனம்;
எங்கு நோக்கினும் மகிழ்ச்சிக் கடல்!
எங்கு நோக்கினும் ஒளி வெள்ளம்!
“எங்கள் சுவர்க்கம் உனக்குப் பிடித்தா?
எல்லாம் சுற்றி வந்தோமே!” என்று
வினவிய வெள்ளை அன்னங்களிடம்
வினோத விடை பகர்ந்தது வாத்து!
“இது என்ன பெரிய சுவர்க்கம்?
இங்கு ஒரு புழுவும்கூட இல்லை;
ஒரு பூச்சியும் இல்லை; நான் அளையச்
சேறு, சகதி எதுவும் இங்கே இல்லை!”
அமுதமும், ஐராவதமும் இருந்தாலும்,
அது தேடியதோ புழுவும், பூச்சியுமே!
சேறும், சகதியும் இல்லாததும்கூட ஒரு
பெரும் குறையே அதன் பார்வையிலே!
மனிதருள்ளும் இரு வகையினர் உண்டு!
இனிய நிறைவுகள் காணுவர் ஒரு சாரர்;
மன நிறைவு என்று ஒன்று உண்டு
எனவும் அறியாதவர் மறு சாரர்.
நிறைகளையே காண்பவர் எங்கும்
நிறைந்த மனத்தோடு மகிழ்வார்;
குறைகளையே பட்டியல் இடுபவரோ,
குறைகளைத் தேடி அல்லல்படுவார்!
நிறைகளையே எப்போதும் தேடுவோம்;
குறைகளைக் காண்பதை விடுவோம்!
நிறைகளையே கண்டால் என்றும் இன்பமே;
குறைகளையே கண்டால் என்றும் துயரமே!
வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.
OP
OP
IS THIS HEAVEN?
Two snow white swans would fly down from the Heaven to the earth every night. They would swim around and play in a lake. They had a good friend who was a multi colored duck. They would describe to him the wonders of the Heaven they lived in.
One day the swans took the duck along with them to show him the wonders and glories of the Heaven. It was indeed an unusual place! Iravatham the four tusked elephant of Indra, the Kaplaga Vruksham that could grant you anything your heart desired, the nectar, the Apsras, the divine music and captivating dances. The whole place was a sea of joy and light.
The swans asked the duck, “How do you like our Heaven?” The duck then gave the strangest possible reply.
“Is this the Heaven you boast so much about? I did not find a single worm to eat nor did i find any slush to waddle in!”
Heaven had everything good and desirable and yet all the duck could think of was mud and worms.
We have two types of persons among us. Those who always look for the good hings in life, find them and remain happy and contented. The other type of fellows always look for the defects and deficiencies in everything and remain dissatisfied and unhappy.
Let us learn to look at the positive side of everything and live happily.
OP
OP
#3052 onwards have been posted today.
OP
OP
# 29. மாயப் பசு எய்தது
அனந்தகுணன் கொன்றுவிட்டான் அந்த
அபிசார ஹோமப் பாம்பை என்றதும்,
தொடர்ந்த சமணர்கள் பிடித்தனர் ஓட்டம்,
கடந்தனர் தம் நாட்டு எல்லை கோட்டை!
கொல் யானையை வில் வீரன் கொன்றான்;
கொல் பாம்பை அனந்தகுணன் கொன்றான்;
இனி செய்வது என்ன வென்று சமணர்கள்,
தனியே மந்திராலோசனை செய்தனர்.
“பசுவை வணங்குவர், தெய்வமாக!
பசுவை எவரும் கொல்லத் துணியார்.
பசு மூலம் முடிப்போம் பாண்டியனை!
பசு நிறைவேற்றும் நம் ஆணையினை.”
மீண்டும் தொடங்கியது அபிசார ஹோமம்,
பாண்டிய மன்னனை அழித்து விடுவதற்கு.
மண்டிய ஹோமப் புகை மண்டலத்தில்,
குண்டத்தில் இருந்து வந்தது மாயப் பசு.
காற்றினும் கடுகி ஓடலாயிற்று மாயப்பசு,
வெற்றி கொள்ளும் வெறியுடன் மதுரைக்கு.
“பசு வதை செய்யலாகாது, பசு நம்மை
வதைக்கும் முன் ஈசனைத் தொழுவோம்!”
சந்திர மௌலிக்கே சினம் வந்து விட்டது!
நந்தி தேவனிடம் ஆணை இட்டார் பிரான்;
“அந்தப் பசுவை விரட்டியும், வென்றும்,
இந்த நாட்டினைக் காப்பது உன் கடமை!”
நந்திக்கும் தொற்றிக் கொண்டது சினம்.
செந்தீக்கனல் கண்களில்; காலடியில் புழுதி!
மாயப் பசுவை விரட்டலாயிற்று நந்தி,
பேய் போல ஓடத் தொடங்கியது அப்பசு.
விரட்ட விரட்ட ஓடிய பசு, நின்றுவிட்டது
விரைந்து களைத்துப் போய் ஓரிடத்தில்!
நந்தி கொம்புகளால் குத்தி எத்தியவுடன்
நம்பமுடியவில்லை! பசு மாண்டு விட்டது.
மாண்ட இடத்திலேயே அந்த மாயப்பசு
மாறி விட்டது ஒரு பெரிய மலையாக!
மீண்டு செல்லுமுன் நந்தியும் உடலை
மாற்றி விட்டது அங்கு ரிஷப மலையாக!
சூக்கும சரீரத்துடன் மீண்டது கயிலை,
ஆக்கினார் அதனை பழைய வடிவுடன்;
ஏக்கம் தீர்ந்தனர் நந்தியும், மன்னனும்,
ஊக்கம் அடைந்தனர் பாண்டிய மக்கள்!
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
OP
OP
# 29. KILLING THE KILLER COW
When the Jain Gurus saw that Paandian King has slain the serpent created by them, they ran back to the safety of their country. The killer elephant and the killer snake had been killed, even before they could accomplish their mission! What was to be done?
People worship Cows! No one would kill a cow ! So they planned to create a cow through Yagna and finish off the Paandian king, with the help of the cow.
A terrible yagna was performed. This time a killer cow emerged from the yaaga kundam.The cow had only one aim -to destroy Paandian king, along with Madhuraapuri.
It wasted no time and charged towards Madhuraapuri like a storm. It was like an animal possessed and was filled with wrath.
The king surrendered to Siva. Surely he could not kill a cow in cold blood! Siva himself got very angry this time. He told Nandhi, “It is your duty to chase and kill the cow and save the king and his capital city”.
The anger of Siva rubbed on to Nandhi. His eyes became burning coals. He thumped his feet-creating clouds of dust. His angry breath was like a hot stormy wind. He started chasing the devilish cow.
The cow ran everywhere trying escape from Nandhi and eventually became very tired. Nandhi gored the cow with his horns and tossed her body very heavily.
The cow landed on the earth quite dead. Her dead body changed into a mountain. Nandhi also cast off his physical body which became the Rishaba Mountain.
He returned to Siva in his sookshma sareeram. Siva gave him a new form as glorious as his original form. The king and the citizen were elated by Siva’s help in fighting the devilish cow.
OP
OP
1#11c. இந்திரன்
கோபத்தோடு வெளிப்ப பட்டான் சந்திரன்,
“மோஹத்தோடு பிதற்றுகின்றீர் ஐயா நீர்!
அவலட்சணமான உம்முடன் வாழ்ந்தால்
அவமானம் தான் மிஞ்சும் தேவி தாரைக்கு.
குரூபியுடன் நீர் திருமணம் முடித்திருந்தால்
பொருத்தமாக இருக்கும் உருவத்தில் உமக்கு.
தனக்குச் சமமான ரூப லாவண்யதைத் தன்
கணவனிடமும் எதிர்பார்க்கின்றாள் பெண்.
பொருத்தம் இல்லாத உம்மை வெறுக்கின்றாள்
பொருத்தமான என்னை தாரை விரும்புகின்றாள்.
கோபம், தாபம், சாபம் எதுவுமே பலிக்காது!
போகும் வழியைப் பார்த்துச் செல்லும் நீர்!”
மதிக்காமல் பேசினான் குருவிடம் – பின்னர்
மாளிகைக்குள் சென்றுவிட்டான் சந்திரன்.
நொந்து விட்டார் மனம் குரு பிருகஸ்பதி
இந்திரனிடம் சென்றார் உதவி கேட்க.
வரவேற்ற இந்திரன் உபசாரம் செய்தான்.
விரிவாகக் கேட்டான் துயரக் கதையை.
“பிறன் மனைவியை அபகரித்திட்டானா
பிறன் மனைவியை விழையும் சந்திரன்?
தூதுவனை அனுப்புகின்றேன் முதலில்;
தூது பலன் தராவிட்டால் அடுத்துப் போர்!”
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
OP
OP
1#11c. Indra
Chandran came out of his palace very angry. “You are confused and are shouting here unnecessarily. Living with a man like you will make Tara disgraced. If you had married someone equal to you in your ugliness there would hve been no problem at all.
A Woman expects her man to match with her beauty and good looks. Tara hates you since you are not suitable for her. Tara loves me since I am well matched for her in beauty.
Nothing will be achieved by your anger, shouting and cursing. I suggest that you go back to where you have come form quietly”
Having said this, Chandran went back into his palace. Bruhaspati felt completely shattered and helpless. He went to Indra and told him his grievances in great detail.
Indra consoled him and said, ” I will send a messenger to Chandran insisting that he should return your wife. If he refuses, I will wage a war on him”
OP
OP
[h=1]நேர்மை, வாய்மை[/h] 
நேர்மை என்பது நம் மனம், மொழி,
செயல்களை ஒருமைப்படுத்துவதே.
நேரில் ஒன்றும், மறைவில் ஒன்றும்,
செய்யாதிருப்பதே நேர்மை ஆகும்.
பேச வேண்டும், நாம் எண்ணியதையே;
பேச்சும், எண்ணமும் வேறுபடக் கூடாது!
பேசியதையே நாம் செய்ய வேண்டும்;
பேச்சும், செயலும் மாறுபடக் கூடாது!
ஒன்றை நினைத்து, மற்றதைப் பேசினால்;
அழிந்து போகும் நம் வாக்கின் நேர்மை!
ஒன்றைப் பேசி, மற்றதைச் செய்தால்;
அழிந்து போகும் நம் உடலின் நேர்மை!
தன் நெஞ்சு அறிந்து பொய் சொன்னால்,
தன் நெஞ்சே தன்னைச் சுடும் என்றாலும்;
பொய்மையும் உயிர்களுக்கு நன்மை செய்தால்,
வாய்மையே ஆகும், இது வள்ளுவன் வாக்கு!
வாய்மை என்பது எந்த உயிர்களுக்கும்,
தீமை பயக்காததைச் சொல்வதே ஆம்.
வாய்மையை விடவும் சிறந்தது ஒன்று
வலை விரித்துத் தேடினாலும் கிட்டாது.
மனம், மொழி, செயல்கள் மாறுபடும்போது,
மனோ வியாதிகள் உற்பத்தி ஆகின்றன.
ஒருமைப்பாட்டையும், வாய்மையையும்
ஒருங்கிணைத்து நாம் வாழ்ந்திடுவோம்.
வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.
நேர்மை என்பது நம் மனம், மொழி,
செயல்களை ஒருமைப்படுத்துவதே.
நேரில் ஒன்றும், மறைவில் ஒன்றும்,
செய்யாதிருப்பதே நேர்மை ஆகும்.
பேச வேண்டும், நாம் எண்ணியதையே;
பேச்சும், எண்ணமும் வேறுபடக் கூடாது!
பேசியதையே நாம் செய்ய வேண்டும்;
பேச்சும், செயலும் மாறுபடக் கூடாது!
ஒன்றை நினைத்து, மற்றதைப் பேசினால்;
அழிந்து போகும் நம் வாக்கின் நேர்மை!
ஒன்றைப் பேசி, மற்றதைச் செய்தால்;
அழிந்து போகும் நம் உடலின் நேர்மை!
தன் நெஞ்சு அறிந்து பொய் சொன்னால்,
தன் நெஞ்சே தன்னைச் சுடும் என்றாலும்;
பொய்மையும் உயிர்களுக்கு நன்மை செய்தால்,
வாய்மையே ஆகும், இது வள்ளுவன் வாக்கு!
வாய்மை என்பது எந்த உயிர்களுக்கும்,
தீமை பயக்காததைச் சொல்வதே ஆம்.
வாய்மையை விடவும் சிறந்தது ஒன்று
வலை விரித்துத் தேடினாலும் கிட்டாது.
மனம், மொழி, செயல்கள் மாறுபடும்போது,
மனோ வியாதிகள் உற்பத்தி ஆகின்றன.
ஒருமைப்பாட்டையும், வாய்மையையும்
ஒருங்கிணைத்து நாம் வாழ்ந்திடுவோம்.
வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.
OP
OP
STRAIGHT-FORWARDNESS AND TRUTHFULNESS
Straight – forwardness implies the uniformity of our thoughts, words and actions. Our actions and words in front of a person and behind his back should not differ in any way.
We must speak our genuine thoughts and we must act according to our genuine words. The thoughts and words must not contradict so also our words and actions must not disagree. If we think and speak differently our words get defiled. If we talk and act differently, our actions get defiled.
One should always be true to himself. If it is certain that a truth revealed is sure to hurt some one, then we are allowed to speak a harmless ‘white-lie’ to defuse the situation.
When a person’s thoughts, words and actions differ he will tend to become a split personality – truthful neither to himself nor to the others around him.
OP
OP
#3059 onwards have been posted today.
OP
OP
# 30. மெய் காட்டியது
குல பூஷண பாண்டிய மன்னனின்
குறை இல்லாத சேனைத்தலைவன்
சுந்தர சாமந்தன் என்னும் சுத்த வீரன்;
விந்தை அவன் அடியார்க்கடியான்!
குறுநில மன்னன் ஒருவன் சேதிராயன்.
கருவத்தால் பகைத்தான் பாண்டியனை;
படை எடுக்கப் போட்ட அவன் திட்டத்தை
தடை செய்ய விரும்பினான் குலபூஷணன்.
சேனாதிபதியிடம் சொன்னான் மன்னன்,
“சேனையை வலுப்படுத்த வேண்டும் நாம்.
வேண்டிய பொன் பொருளை பெற்றுக்கொள்!
வேண்டிய வீரரைச் படையில் சேர்த்துக்கொள்!”
பொன்னும் பொருளும் பெற்றதும் அவன்
முன்னைய விருப்பம் நிறைவேறலானது.
திருப்பணிகள், தானங்கள், தருமங்கள்,
திருப்தியுடன் அடியவருக்கு இன்னமுது என.
ஒற்றன் சொன்னான் கண்காணித்த பிறகு,
கொற்றவனிடம் நடக்கும் நிகழ்சிகளை.
“திருப்பணிக்கே செலவாகின்றது நீங்கள்
விருப்பமுடன் அளித்த பொருள் எல்லாம்!”
சுந்தர சாமந்தனிடம் சொன்னான் மன்னன்,
“எந்த வீரர்கள் சேர்ந்துள்ளனர் படையில்,
என்று அறிய ஆவல் அடைகின்றேன், நீ
இன்று போய் நாளை அவர்களைக் காட்டு!”
“பொன் பொருள் அத்தனையும் நான்
உன் அடியவர்களுக்கே அளித்தேன்!
படையைக் காட்டு என மன்னன் கேட்டால்
எதைக் காட்டுவேன் நான்?” என்று புலம்ப,
“சுந்தர சாமந்தா! கவலை வேண்டாம்
இந்த மன்னன் கேட்கும் படை ஒன்று
உரிய நேரத்தில் வந்து சேரும் அங்கு
அரிய படைக்கலங்களுடன் அறிவாய்!”
சிவகணங்கள் மாறின சேனை வீரர்களாக!
சிவகணத் தலைவர்களே குதிரை வீரர்கள்;
சிவன் தன் நந்தியைப் பரியாக்கி விட்டான்.
சிவன் தானே ஒரு சேவகன் ஆகிவிட்டான்.
அறிமுகம் செய்தான் சுந்தர சாமந்தன்,
அரிய படையினை, குதிரை வீரர்களை,
சேவகன் சிவனோ பரிசுகள் பெற்றார்
பரியினை ஐந்து கதிகளில் நடத்தி!
நல்ல சேதி அப்போது வந்து சேர்ந்தது!
கொல்லப்பட்டான் சேதிராயன் புலியால்!
படை எடுப்புகள் இல்லை இனிமேலே!
படை வீரர்கள் திரும்பலாம் தம் நாடு!
மாயமாகப் படைவீரர்கள் மறையவே
மயக்கம் தீர்ந்தது மன்னவன் மனத்தில்;
திருவிளையாடல்கள் புரியும் ஈசனின்
திரு அடியவர் தொண்டு தொடர்ந்தது!
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
OP
OP
# 30. APPEARING IN PERSON
Sundara Saamanthan was the senaapthy of Kulabooshana Paandian.He was sincere devotee of the devotees of Siva.
Sedhiraayan was the ruler of a small territory. He became puffed with pride and ego and challenged the Paandian king. He was planning a battle on Paandian kingdom.
Kulabooshana Paandian wanted to strengthen his army and keep them in good shape for the forthcoming battle.
He told Saamanthan, his army chief, that any amount of money was permitted to be used to recruit new swordsmen from different countries.
Saamanthan took a huge sum of money but started spending it in charitable work and feeding the Siva bhakthas. The news reached the king through the spies appointed by him.
The king told Saamanthan to parade the new recruits of the army the next day. Saamanthan was in deep trouble since he would not be able to show a single new recruit.
Siva promised him to be there at the appointed time with a talented, spirited and well equipped army.
The Siva ganaas became the soldiers on foot. The leaders of the Siva ganaas became the soldiers on horse back. Siva transformed Nandhi into a beautiful horse and himself became a sevagan!
The excellent army arrived at the appointed time. The king was duly impressed and became very pleased.Nandhi turned into horse performed the various strides and king presented Siva the sevgan with several gifts.
Then the news reached them that Sedhiraayan had been killed by a tiger and the battle has been called off. The king told the new recruits that they might return home. Immediately every one vanished without a trace!
Kulabooshana Paandian understood it as the divine drama of Lord Siva.He allowed Sundara Saamanthan to continue his charitable work as before.
OP
OP
1#11d. தூதுவன்
தூதுவன் சென்றான் சந்திரனிடம் உடனே.
“நீதி நெறி அறியாதவனா நீயும் சந்திரா?
அத்திரி மகா முனிவரின் புத்திரன்
இத்தகைய செயல் செய்யலாகுமா?
மாற்றான் மனைவியை அபகரித்தல் பாபம்.
மாற்றான் உன் மனைவியை அபகரித்தால்?
கட்டழகியர் உள்ளனர் உன் அந்தப்புரத்தில்,
எட்டும் இருபதும் என்று தக்ஷன் குமாரிகள்.
தேவ மகளிர் உள்ளனர் உல்லாசத்துக்கு!
தேவை இல்லை குருபத்தினியுடன் உறவு.
திருப்பி அனுப்பிவிடு தாரையை உடனேயே!
மறுத்தால் பிறக்கும் போரும், கலகமும்.”
அயரவில்லை இதைக் கேட்டு சந்திரன்
“கயவன் இந்திரனின் அறிவுரைகளா?
நீதிநெறிப்படி நடப்பவன் சொல்லவேண்டும்
நீதி நெறிகளைப் பிறர்க்கு எடுத்து உரைத்து.
பிறன் மனைவியை அனுபவிப்பது பற்றிக்
குறை கூறுகின்றானோ இன்று தேவராஜன்?
காம சாஸ்திரம் இயற்றினார் தேவகுரு.
காம சாஸ்திரம் கூறுவது என்ன தெரியுமா?
பெண் ஆணிடம் கொண்ட ஆறாத காதல்
பெண்ணை ஆண் சுகிக்க அனுமதிக்கும்!
வலியவனுக்கு உரியவர் மகளிர் அனைவரும்
எளியவனுக்கோ எனில் மனைவியும் இல்லை.
தாரை விரும்புவது என்னை மட்டுமே!
தாரை விரும்பவில்ல தேவகுருவை!
விட மாட்டேன் ஒருநாளும் தாரையை
முடிந்ததைச் செய்யலாம் தேவராஜன்.”
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
OP
OP
1#11d. The messenger
A messenger went to Chandran and spoke to him thus. “Don’t you know the right from the wrong Oh Chandra! It is wrong to possess another man’s wife. How would you like your wife being possessed by another man?
You have 27 lovely wives – the daughters of Dakshan. The divine damsels are there for your pleasure. You do not need to have affairs with guru patni. Let Tara go back to her husband now. If you don’t send her back, there will be a war.”
Chandran was not impressed by this message. “Oh these are the words of the womaniser Indra! Those who preach morals to others must also live a life of morals. Imagine Indra finding fault with me for living with another man’s wife!
Devaguru has written the Kaama sastra. He himself admits that the intense love a woman has for a man allows him to enjoy her without guilt. The mighty and valorous man own all the women in the world. The weak and cowardly man does not own even his own wife.
I will never send back Tara. Indra can do whatever he thinks best”
OP
OP
[h=1]விஷயம், விளம்பரம்[/h]
இது ஒரு சிறந்த விளம்பர யுகம்!
எதை விற்பதானாலும் வேண்டும்,
கதை போன்ற ஒரு நீண்ட விளம்பரம்.
பொய்களில் மூன்று வகைகள் உண்டு;
அண்டப் புளுகுகள் , ஆகாசப் புளுகுகள்,
அறிவை மயக்கும் விளம்பரப் புளுகுகள்!
மணலை மலையாகக் காட்ட வேண்டுமா ?
பேனை பெருமாள் ஆக்கவேண்டுமா ?
பேனா செய்யும் இவ்விளம்பர மாயங்கள்!
தரம் இருந்தால் விளம்பரம் எதற்கு?
தரம் குறைந்த பொருட்களைத் தள்ளவே;
தரம் குறைந்த விளம்பரங்கள் தேவை.
“என்னிடம் தேன் உள்ளது” என்று
எந்த மலர் விளம்பரம் செய்தது ?
வண்டுகள் தேடி வரவில்லையா?
“என்னிடம் பழம் உள்ளது” என்று
எந்த மரம் விளம்பரம் செய்தது ?
கிளிகள் கொத்த வரவில்லையா?
பால் இருக்கின்றதென்று பசுவோ;
நூல் இருக்கின்றதென்று பஞ்சோ;
தோல் இருக்கின்றதென்று எருதோ;
எப்போதேனும் விளம்பரம் செய்யுமா?
தப்பாமல் நாம் தேடிச் செல்கின்றோமே.
விஷயம் இருந்தால், வேண்டாம் விளம்பரம்!
வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி
OP
OP
AD FADS
This is the age of advertisements. We need an ad to sell any product. There are three types of lies – the harmless little lie, a hoax and the advertisement!
Do you want to project a grain of sand as a hill or a mole hill as a mountain? An ad can achieve these feats very easily!
If the products are of a good standard, there is no need for any ad. People will come forward and buy them without being enticed and invited.
Does any flower advertise that it has honey? Yet the honey bees make bee-line to them! Does any tree advertise that it has got sweet ripe fruits? Yet the parrots locate them quite well!
No cow advertises about its milk, nor an ox about its leather nor a cotton fruit about its threads! Yet we also go to them for their products.
There is no need for an ad if the product is really good!
OP
OP
#3066 have been posted today.
OP
OP
31. உலவாக்கிழி அளித்தது.
# 31. உலவாக்கிழி அளித்தது.
குலபூஷண பாண்டியன் விளங்கினான்
குலத்துக்கே குன்றிலிட்ட விளக்காக.
விரதங்களை விடாமல் அனுஷ்டித்ததால்
கர்வம் பெருகலாயிற்று மெது மெதுவே!
மறையவர்களுக்கு இல்லை மரியாதை;
மழையும் பொய்த்தது வேள்விகள் இன்றி;
வறுமையின் கொடுமை அதிகரிக்கவே,
குறைந்து போயின யாகமும், வேள்வியும்.
நினைத்து வருந்தினான் குலபூஷணன்;
மனத்தால் வேண்டினான் பெருமானிடம்,
“உன் திருப்பணிகளுக்கே செலவிட்டேன்
என் பொக்கிஷங்களை எல்லாம் ஐயனே!
வறுமைகள் நீங்கி வளமை கொழித்திட,
வழி ஒன்றைக் காட்டுங்கள் என் ஐயனே!”
குறை மன்னனிடம் இருந்ததால், பிரான்
மறுமொழி கூறாமல் மௌனம் காத்தான்.
தரையில் படுத்து, இறையை நினைத்தவனின்
கனவில் தோன்றினான் சித்தர் சிவபிரான்;
“மறையவர்களை நீ மதிக்கவில்லை மன்னா!
மறை என்பது வெறும் ஓலைச்சுவடிகள் அல்ல!
என் இருக்கை, என் வாஹனம், என் கண்கள்,
என் வாக்கு, என் வடிவம், என் சக்தி வேதமே!
வேள்விகளே வான்மழைக்கு வித்தாகும்,
வேள்விகள் இன்றேல் வான்மழை பொய்க்கும்!
பொன், பொருள் இல்லை என்று அஞ்சற்க!
உன் தேவைகளை எல்லாம் நிறைவேற்றும்
உலவாக்கிழி ஒன்று உவந்து அளித்தேன்!
செலவாக்கினாலும் குறையாது என்றும்!
இந்தப் பொற்காசுகளின் உதவியால் நீயும்
சொந்த நாட்டின் வறுமையைத் தீர்ப்பாய்!”
திரு நீற்றை நெற்றியில் இட்டுவிட்டுத் தம்
திருக் கரங்களால் கிழியினை அளித்தார்.
விழித்துப் பார்த்து வியந்தான் மன்னன்,
கிழி இருந்தது, பொன்னால் நிறைந்தது;
அரனை வணங்கி ஆனந்தம் அடைந்தான்;
அரியணை மேல் அதை வைத்துப் பூஜித்தான்.
வாரி வழங்கினான் மறையவர்களுக்கு,
குறைவற்ற யாக, யக்ஞங்கள் நடந்தன;
மாரி பொழிந்தது நிறைவான யாகத்தால்,
வறுமை ஒழிந்தது, வளமை செழித்தது.
பொன்னாலே இழைத்தான் குலபூஷணன்,
பொன்னார்மேனியன் கோவில் விமானத்தை.
அன்னையின் கோவிலை, அறுகால் பீடத்தை,
அழகுற அமைத்தான் அதன் கோபுர வாசலை.
வேதியர், வேதாந்தியர், வியாகரணர்,
சிவ விரதர், நியாயிகள், சிவாகமியர்,
துறவியர் என்னும் எல்லாவித மக்களும்
வறுமை நீங்கிச் செழித்து வாழ்ந்தனர்.
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
OP
OP
31. THE INEXHAUSTIBLE BAG OF GOLD
Kulabooshana Paandian was a very good king. He observed all the Vrathams and gradually became very proud. He slighted the Brahmins.All the yaagaas and Yagnaas came to a halt.The rains failed and the country was afflicted by a famine.
The king prayed to Lord Siva,”I spent my entire treasury towards many welfare and charitable activities. My citizens are suffering now. Please show me a way out.”
Since the king was at fault by neglecting the Brahmins, God maintained silence and did not reply to the king. The king was lying on the barren floor, quite worried. In his dream, Lord Siva appeared as a sidhdhar. and spoke to the king thus:
“You neglected the Brahmins and their yaagaa, yagnaas Oh King! Vedas are not just a bundle of palm leaf manuscripts. I reside in Vedas, I ride on Vedas, My eyes, my words, my power, my form are the Vedas.
Yagnaas bring forth the rains. When the Yagnaas are neglected, rain fails. Do not worry that your treasury is empty. I shall give you an inexhaustible bag of gold coins. Use it wisely!”
The sidhdhar applied the holy ash on king’s forehead and blessed him. The king woke up and found the bag of gold coins in reality. Kulabooshanan was overwhelmed by the grace of God. He did puja to the bag of coins placing it on his throne.
He spent the gold wisely.The Brahmins resumed the Yaagaas and yagnaas. The rains returned. Famine vanished and prosperity returned.
The vimaanam of Soma Sundara Sivan was covered with gold leaves. The Meenakshi temple was duly decorated. All kinds of people from gruhastaas to sanyaasis lived happily in peace and prosperity.
OP
OP
1#11e. சுக்கிரன்
சந்திரன் கூறிய மொழிகளைத் தூதுவன்
இந்திரனிடம் சென்று எடுத்துரைத்தான்
சினம் கொண்டான்; சீறினான் இந்திரன்;
சேனையுடன் போனான் உடனே போருக்கு.
பகைவனின் பகைவன் நண்பன் ஆயிற்றே!
ப்ருஹஸ்பதியின் பகைவன் சுக்ரனின் நண்பன்.
சந்திரனைக் காணச் சென்றான் சுக்கிரன்.
சந்திரனுக்கு அறிவுரை சொன்னான் சுக்கிரன்
“தாரையை ஒருபோதும் விடாதே சந்திரா!
போரைச் சந்திக்க நேர்ந்தாலும் சரியே!
அசுரர்கள், ஆயுதங்கள், மந்திரங்கள் என
அத்தனையும் நான் தந்து உதவிடுவேன்.”
பிருஹஸ்பதி செய்வதறியாமல் – சிவ
பிரானிடம் அடைந்தான் சரணாகதி!
சங்கரன் பூண்டார் போர்க் கோலம் அன்று.
சங்கரன் சென்றார் சந்திரனுடன் பொருத!
சுக்கிரனின் செல்வாக்குத் தந்தது பலன்;
உக்கிரப் போருக்குத் திரண்டனர் அசுரர்.
தொடங்கியது போர் தேவ அசுரர் இடையே.
தொடர்ந்தது போர் தேவ அசுரர் இடையே.
பிரமன் பிரமித்தான் போரினைக் கண்டு!
‘குருபத்தினிக்காக இத்தகைய யுத்தமா?
தலையிட வேண்டும் நானே நேரில் சென்று
தலை குனிவை ஏற்படுத்தும் போரைத் தடுக்க’.
சென்றான் பிரம தேவன் சந்திரனை நாடி!
செப்பினான் பிரமன் அவனுக்கு அறிவுரை.
வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
