A poem a day to keep all agonies away!

images


20. எல்லாம் வல்ல சித்தர் ஆனது.


அபிஷேக பாண்டிய மன்னன் மாறாத
அபிமானம் கொண்டிருந்தான் சிவன் மீது;
அன்புக்கு அடிமையான ஈசன் அவனோடு
அன்புடன் விளையாட விரும்பினான்!

வடிவடுத்தான் அழகிய சித்தர் பிரானாக;
முடிக் கற்றைகள், புலித்தோல், இளவயது;
தங்க நிற நெற்றியில் திருநீற்றுப்பட்டை;
தங்கப் பூண்கள் இட்ட அழகிய ஒரு பிரம்பு!

மாட மாளிகைகள், கூட கோபுரங்கள்;
கடை வீதிகள், சித்திரக் கூடங்கள்;
நிலவு முற்றம், நாற்சந்திகள் எங்கும்
அலகிலா இந்திரஜாலங்கள் செய்தார்!

ஆண் மகனைப் பெண்ணாக்கி விடுவார்;
ஆண்மகன் ஆக்குவார் அழகிய பெண்ணை;
வாலிபர்கள் வயோதிகர்கள் ஆனார்கள்;
வயோதிகர்கள் வாலிபர்கள் ஆனார்கள்;

கூனனை நிமிர்த்தி அழகனாக்குவார்;
குருடனுக்குக் கண் பார்வை தருவார்;
செவிடன் கேட்பான்; ஊமை பேசுவான்;
முடவன் காலை வீசி நன்கு நடப்பான்;

இரும்பு உருமாறி பொன்னாகிவிடும் ;
ஈயம், தாமிரம், வெள்ளியும் கூட;
பண்டிதன் ஆவான் பாமரன் நொடியில்;
சண்டிராணி அழகிய மடந்தை ஆவாள்;

சித்தரின் சித்து விளயாடல்களால்
சித்தம் பறி போனது பாண்டியனுக்கு!
“வித்தகர் அவரைக் கண்டு நான் என்
அத்தனாகவே வணங்குவேன் அவரை!”

ஏவினான் தன் ஆணைக்கு அடிபணியும்
ஏவலர்கள் சிலரைச் சித்தர் பிரானிடம்;
பணியாட்கள் சித்து விளையாடல்களில்
பணிமறந்து சிலையாக நின்றுவிட்டனர்;

மதி மந்திரிகள் அனுப்பப்பட்டனர் பிறகு
மதி மயக்கும் சித்தரை அழைத்துவர;
“மன்னனுக்கு எந்த நன்மையையும்
என்னால் விளையாது! வரமாட்டேன்!”

மதி மந்திரிகளின் இத்தகையதொரு
பதிலைக் கேட்டு எண்ணினான் மன்னன்,
“தேவருலக மன்னனையே மதியாதவர்
பூவுலக மன்னனையா மதிக்கப் போகின்றார்?”

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
images


1#9c. மது, கைடபர் (5)

தொடர்ந்தது மல்யுத்தம் மீண்டும் அசுரருடன்;
தளர்ந்து விட்டார் விஷ்ணு மிகமெலிந்து வாடி!

தோன்றினாள் அம்பிகை ஜகன்மோஹினியாக!
ஊன்றினாள் காமவிதையை அசுரர் நெஞ்சில்!

கடைக் கண் பார்வை காமன் பாணமாகித் தாக்க;
தடையின்றி விழுந்தனர் அசுரர் மோகவலையில்!

மங்கையின் புன்னகை கள்வெறி ஊட்டியது!
அங்க அசைவுகள் அலைக் கழித்தன அசுரரை.

அறிவு கலங்கியது; உடல் முறுக்கேறியது.
வெறுத்தனர் போர்த் தொழிலை இருவரும்.

விரும்பினர் புவனசுந்தரியின் கருணையை.
விஷ்ணு பேசினார் தேவியின் குறிப்பறிந்து.

“வியக்கின்றேன் உங்கள் தோள் வலிமையை!
வியக்கின்றேன் உங்கள் போர்த் திறமையை!

அளிக்கின்றேன் உங்கள் வீரத்துக்கு ஒரு பரிசு;.
தெளிவுபடுத்துங்கள் விரும்புவது என்ன என்று!”

நகைத்தனர் அவ்விரு அசுரர்களும் அதைக் கேட்டு
‘பகைவனிடமும் இத்தனை நகைச்சுவை உணர்வா?’

“யாசிப்பது உன் பழக்கம் ஆயிற்றே நாராயணா!
யோசிக்கிறோம் நாங்கள் உனக்கு வரம் அளிக்க!

தொடர்ந்து போர் புரிந்தாய் நீ எமக்குச் சமமாக;
கடந்து ஐயாயிரம் ஆண்டுகள் சென்ற போதிலும்!

என்ன வேண்டுமோ கேள் தயங்காமல் எம்மிடம்;
சொன்ன சொல் தவறோம் அசுரர்கள் ஆயினும்!”

“வெல்ல வேண்டும் நான் உங்களைப் போரில்!
கொல்ல வேண்டும் நான் உங்களைப் போரில்!

சொல்ல வேண்டும் இறக்க விரும்புவதாக!
அல்லது நிகழாது உம் மரணம் அறிவேன்!”

எதையாவது தந்து இவனை அனுப்பி விட்டு
எளிதாகச் சுவைப்போம் மோகினியை எனக்

கனவு கண்ட அசுரர்களுக்கு இந்த நிகழ்ச்சி
நினைக்கும்போதே மனம் கசந்து வழிந்தது.

‘வரத்தை வைத்து விஷ்ணு எம்மை மடக்கினான்
வரத்தை வைத்தே நாம் அவனை மடக்குவோம்!”

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
images


1#9c. Madhu and Kaitaban (3)

Vishnu resumed the wrestling with the asura wondering when he would win the war. Devi now appeared as a world class beauty or a jagan mohini. She infatuated the asuras with her dazzling appearance. Her sidelong glances worked like the Cupid’s arrows and the asuras fell madly in love with her.

Her sweet smile intoxicated them. Her lovely figure and form made them tremble with desire and long for her proximity. Their intellect became clouded and shrouded. All they wanted now was to enjoy with this heavenly damsel at any cost.

Vishnu took the hint of Devi and started talking to the asuras. “I am deeply impressed by your strength and valor. I am deeply impressed by your knowledge in the warfare. I want to give you a gift to show my appreciation. What shall it be?”

The mighty ausras had a hearty laugh on hearing this. “Begging is your profession oh Naaraayanaa! Actually we wish to give you a gift since you fought with us for five thousand years and were almost equal to us. What do you wish for?”

This was the opportunity Vishnu had been waiting for. He told them without hesitating,”I want to defeat you in this war. I want to kill you in this war. But this can’t happen unless you yourselves wish to die. So I want both of you to wish for your death now!”

The asuras were shocked beyond words! They had thought that they could bestow some gift or boon on Vishnu, send him away so that they could enjoy the company of the beautiful maiden undisturbed. They never suspected that their gift would boomerang and make them die.

Still all was not lost. Vishnu had trapped them using their gift. They would trap him by using the boon given by him long ago!”
 
[h=1]எல்லோரும் ’டெல்லர்’[/h]
கத்தை கத்தையாய் பச்சை நோட்டு,
கலகலக்கும் நாணயக் கூட்டு,
இவைகள் அளிக்கும் உற்சாகம் ,
இனிமை, அருமை, பெருமை, உண்மை !

தேடித் தேடி பொருள் ஈட்டி,
ஓடி ஓடி அதைப் பெருக்கி,
நாடி நாடிச் செலவுகள் செய்து,
கூடிக் கூடி இன்புறுகின்றோம்!

உலகில் வரும்போது வெறுங்கை,
உலகை விட்டு செல்லும்போதும் அதுவே!
சேர்த்து வைத்த செல்வம் எல்லாம்,
சேர்ந்து வராது செல்லும் போது!

எத்தனை அழகிய வீடோ, மனையோ,
எத்தனை சிறந்த உடையோ, நகையோ,
எத்தனை அதிக பணமோ, காசோ,
எத்தனை செல்வச்செழிப்போ, களிப்போ,

செல்லும் போது உடன் வராது ஒரு
செல்லாக்காசு கூட! நாம் சேமிக்கலாம்;
செல்வத்தை கொடுக்கலாம் வாங்கலாம்;
செலவுகள் செய்து மனம் மகிழலாம்!

வங்கிப் பணம் எல்லாம் “டெல்லர்” வசம்,
வங்கியினுள்ளே இருக்கும் வரையில் தான்.
வெளியே அவர் செல்லும் போது, ஒரே ஒரு
வெள்ளிப் பணமாவது அவர் கூட வருமா?

ஆம், நாம் எல்லோரும் டெல்லர்களே!
ஆனால், நாம் உலகத்தின் டெல்லர்கள்.
உலகமே ஒரு பெரிய வங்கி ஆவதால்,
உயரிய மனிதர்கள் அதன் டெல்லர்களே!

அவர்கள் வங்கிப் பணத்தை உரிமையுடன்
ஆளுவது போலவே நாமும் உரிமையுடன்
ஆளலாம் நம்மிடமுள்ள செல்வதை! நம்
ஆயுள் உள்ளவரை தான், பிறகு இல்லை!

நல்லதையே நினைத்து, நன்மையே செய்து
செல்லும் வழியை நல்வழி ஆக்குவோம்.
வையத்துள் வாழ்வாங்கு வாழ்ந்து நாம்,
வானுறையும் தெய்வத்துடன் ஒன்றுவோம்.

வாழ்க வளமுடன்
 விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
coolclips_vc074908.jpg

TELLERS OF THE BANK CALLED THE WORLD.

Man becomes happy by the sight and smell of the new currency bundles and by the sweet jingle of a purse of new coins! These make him feel happy, proud and confidant!

Man spends all his life earning money; in multiplying it by wise investments and in spending it with his loved ones in order to make them happy!

We have entered the world empty handed. We will exit from the world empty handed! None of the things earned, saved, bought and enjoyed will come with us to eternity.

The palatial houses built by us, the grand dresses and jewels worn by us, money, coins, luxuries, fancy gadgets will have to be left behind, when the call comes!

We can earn money, give money, take money and spend money only as long as we are alive! Nor for a moment more than that.

The money in the bank is in the custody of the teller. He can handle the money, give it and receive it (obeying the rules of the bank) as if the money were his own! But when he goes home after the working hours, he can not carry even a single rupee of the bank’s money with him.

It is time to realize that we are all tellers of THE WORLD! We can handle money as if they are our own only as long as we are in the world. When we leave the world, we have to leave behind us everything that was in our possession and under our custody.

If everyone of us realizes this fact and remembers that we are merely custodians of our wealth and NOT real owners, much of the greed and unscrupulous hoarding of wealth will com to an end.

Let us use the wealth under our custody wisely, without greed for the benefit of everyone around us!
 
Visalakshi Ramani said:
The English translation of this poem is missing in my blog!

Have I forgotten to post it or even write it??:noidea:

Please wait till tomorrow for the translation.
Click to expand...



images


20. The all powerful Siddha

Abhisheka PaaNdiyan did not forget the kindness shown by Lord Siva. The God who is easily won by the devotee's love wanted to play a prank with him.

He transformed himself into a young and handsome siddha purusha. He sported long coils of hair and wore a tiger skin. He smeared the holy ash on his forehead and held a stick with gold rims.

He performed stunning miracles in the most populated areas of the city. He would convert a man into a woman, a woman into a man, old people into youngsters and youngsters into old people.

He would straighten the hunchback of man in a moment and give the gift of eyesight to a blind man. A deaf man would be able to hear well, a dumb man would be able to talk fluently and a lame man would walk and run like normal people.

He could convert baser metals into gold. An illiterate would become a pundit and a shrew would become the most docile woman in the world.

As the tales of these stunning miracles spread in the country, the king Abhisheka PaaNdian became an ardent admirer of the Siddha purusha. He wished to meet him in person and pay his obeisance to that great young man.

He sent some messengers to bring that Siddha purusha to the palace. The messengers forgot their orders and stood mesmerized in the miracles performed by him. The king then sent his trusted ministers. But the Siddha said, "I will be of no use to your king and I will not come to meet him."

The king was not surprised to hear this. He new that a Siddha purusha could not be controlled or manipulated even by Indra the king of Deva. Why would he be controlled by a mere human king like himself ?



 
images



21. கல்யானைக்குக் கரும்பு!


“சித்து வேலைகள் புரிந்திடும் அந்த அற்புத
வித்தகரை நானே சென்று வணங்காமல்;
இங்கே அவரை வரச் சொல்லி அழைத்து
இங்ஙனம் அவமதித்து விட்டேனே நான்!”

சித்தருக்கும் மன்னனைக் காணும் ஆவல்
சித்தத்தில் நிரம்பி வழியலாயிற்று;
மகர சங்கராந்தி மாதப் பிறப்பன்று
நிகரற்ற இந்திர விமானத்துக்கு அருகே,

எதிர் நோக்கி அமர்ந்திருந்தார் அவனைப்
புதிர் ஆக விளங்கிய இளம் சித்தர்பிரான்;
மன்னனுக்கு வழி செய்துகொண்டு வந்தவர்கள்
சன்னியாசி உடையில் இருந்தவரையும் விரட்ட,

மன்னனே வந்துவிட்டான் அங்கே அவரருகே,
சன்னியாசியிடம் கேள்விக் கணைகளுடன்!
“உமது நாடு யாது? உம் உறவினார்கள் எவர்?
உமது சக்திகள் என்ன? உம் தொழில் என்ன?”

“காசியே எனக்கு இடமும், என் நாடும்;
நேசிக்கும் சிவனடியார்களே உறவினர்;
சித்து வேலைகள் செய்து மகிழ்வித்துப்
புத்துணர்ச்சி ஊட்டுவது என் தொழில்!”

கம்பீரமாகப் பேசினார் இளம் சித்தர்பிரான்;
கம்பீரமா அன்றி கர்வமா தெரியவில்லை!
வல்லமையைச் சோதித்து அறிவதற்கு ஒரு
கல்யானையைத் தேர்வு செய்தான் மன்னன்.

பருத்து, விளைந்து, நீண்டு, உயர்ந்த ஒரு
கரும்பினை வேளாளனிடம் பெற்ற மன்னன்
“வல்லவருக்கு வல்லவர் நீங்கள் ஆயின்,
கல்யானைக்குக் கரும்பு அளிப்பீர்!” என;

கல்யானையைக் கடைக் கணித்தவர்,
வெள்ளமென மன்னனிடம் பேசினார்;
“கரும்பு தின்கின்றதே கல்யானை இன்று!
திரும்பி அதனை நீ நோக்குவாய் மன்னா!”

திரும்பிய மன்னன் திகைத்து நின்றான்;
கரும்பை விரும்பிச் சுவைத்தது யானை!
திறந்த கண்கள் விரிய, துதிக்கை ஆடிட,
சிறந்த கரும்புச் சாறு வாயிலிருந்து வழிய!

கரும்பு தின்றபின், மன்னன் மாலையைக்
குறும்புக் கல்யானைப் பற்றி இழுத்தது!
மெய்க்காவலர்கள் பிரம்பை உயர்த்தவே,
மெய்யாக மாலையை விழுங்கிவிட்டது!

காவலர் கோபம் சித்தர் மீது திரும்பியது!
கோவலன் மணிமாலை தொலைந்ததால்!
சித்தரை நோக்கிப் பிரம்பை உயர்த்தினர்;
சித்தர் ‘நில்’ எனச் சிலை போலாயினர்!

கோபம் மறைந்து ; ஞானம் பிறந்தது;
தாபம் தீர்ந்தது; உளப்பரிவு பெருகியது;
மண்மீது தன் மணிமுடி நன்கு பதியத்
தண்ணருள் ஈசனின் தாள் பணிந்தான்.

“வேண்டும் வரம் கேள் மன்னா!” என்றிட,
“மண்ணாள ஒரு மகன் வேண்டும்” என்றான்.
தந்தார் சித்தர் மன்னன் விரும்பிய வரத்தை;
தந்தது யானை மன்னன் மணிமாலையை ;

பெற்றுக்கொள்கையில் சித்தர் மறைந்தார்;
கற்சிலையானது யானை முன்போலவே!
ஏக்கம் தீர்க்க வந்து பிறந்தான் ஒரு மகன்;
ஊக்கம் நிறைந்த விக்கிரம பாண்டியனாக!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
 
images




# 21. FEEDING A STONE ELEPHANT

“I should have gone and met that mahaan! It was wrong on my part to order him to come to meet me in the palace!”
The king kept on musing in this line of thought.

Apparently the Sidhdha also was keen on meeting the king! On a Makara Sankaraanthi day, the Siddha purusha sat on the north western side of the Indra Vimaanam. The King was doing Pradakshinam of the temple.

The king’s bodyguards would make way for the king in crowded places. They ordered the Sidhdha Purusha to move away and make way for the king. By that time he king himself had reached that spot.

He threw many questions at the sidhdha,”Which is your place and city? Who are your relatives? What is your business here?”
The sidhdha replied with a smile, “I come from Kasi. All the devotees of Siva are me relatives. My business is performing miracles and refreshing people with my tricks!”

The confidence with which the sidhdha spoke, made the king want to test his ability. He took a sugarcane and told the sidhdha to feed it to the stone elephant seen in the temple.

The sidhdha told the king to turn back and look at the stone elephant. It had already opened its eyes wide. It waved its trunk and was chewing the sugarcane, dripping its rich juice all over the place.The King stood wonder struck!

Now the naughty elephant grabbed the gold haaram of the king. The bodyguards threatened the elephant with their sticks raised. It gobbled the king’s haaram!

Now the anger of the bodyguards turned on the sidhdha purusha. They raised their sticks to beat him. He said, “Stop!” and they all froze like statues in mid action.

Now the truth dawned on the king that the sidhdha was none other than Lord Siva Himself. He prostrated to the mahaan. He was offered a boon. The king wished for a successor in the form of a worthy son.

Sidhdha gave him the boon and the elephant returned his haaram. At that moment the sidhdha disappeared and the elephant became a stone elephant once again!

The King was blessed with a worthy son whom he named a as Vikrama Paandian.
 
images


1#9d. மது, கைடபர் (6)

மது கைடபர்கள் சொன்னார்கள் விஷ்ணுவிடம்,
“மறந்து இருக்க மாட்டாய் என நினைகின்றோம்!

நீர் மயமாக உலகம் இருந்தபோது எமக்கு
நீ தந்தாய் ஒரு வரம் அது நினைவுள்ளதா?

நீரே இல்லாத விசாலமான ஒரு இடத்தில்
நீ கொல்லலாம் எங்களை இப்போது!” என;

சிந்தித்தார் சுதர்சனத்தை விஷ்ணு – உடனே
வந்திறங்கியது அது அவர் வலக்கரத்தினில்

“வரம் தருகின்றேன் நீங்கள் கேட்டவாறே;
பரந்த நீரற்ற பிரதேசத்தை இதோ காண்பீர்!’

விண்ணை முட்டும் விஸ்வரூபம் எடுத்தார்!
மண்ணுலகை ஒத்த தொடையைக் காட்டினார்.

“இந்தப் பிரதேசத்தில் வையுங்கள் தலையை
தந்த வாக்கிலிருந்து பின்வாங்கிச் செல்லாதீர்!”

அப்போதும் செய்தனர் அசுரர்கள் ஒரு மாயம்!
தப்ப வேண்டும் எப்படியாவது உயிருடன் என்று.

நீட்டினர் தம் உடல்களை ஆயிரம் யோஜனைக்கு!
நீட்டினார் தொடையை ஈராயிரம் யோஜனைக்கு!

நாணமடைந்த அசுரர் வைத்தனர் தலைகளை
நாரணன் சுதர்சனம் வேறாக்கியது அவற்றை.

பரவின இறைச்சியும், ரத்தமும் கடல் நீரினில்
பரவிய இடமே பிறகு ஆனது இந்த பூதலமாக.

மேனியில் இருந்து தோன்றியது இந்த மேதினி;.
வீணாகவில்லை மது கைடபர்களின் உடல்கள்..

வலிய அசுரர்களை வீழ்த்தவில்லை – தன்
வலிமையினால் நாரணன் நீண்ட போரில்!

மோகன சக்தியாகி மயக்கிய தேவியே
வேகமான அழிவுக்குக் காரணம் ஆனாள்.

“பராசக்திக்கு மிஞ்சிய தெய்வம் இந்தப்
பாரினில் இல்லை!” என்பது வேத வாக்கு.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
 
images


1#9d. Madhu and Kaitaban (6)

Madhu and Kaitaban told Vishnu,”When the whole world was immersed in water, you had given us a boon. Do you still remember it? We want to make use of it now. We want to get killed by you only on a dry land devoid of any water.”

Vishnu contemplated on his Sudarshan. Immediately it came and landed on his right hand. “I remember that boon and I shall grant it to you now. Here is the dry land you wish to die on!”. Vishnu took his viswa roopam and his showed his thighs as large, flat and wide as the earth itself.

The asuras still wanted to play a trick and save their lives. They extended their bodies to the size of one thousand Yojana. (One yojana is approximately equal to eight miles). Vishnu was not surprised by this and extended his thigh to the size of two thousand yojanas.

The asuras felt ashamed now and quietly placed their heads on the large dry thighs of Vishnu. Sudarshan severed their heads from their bodies.

The flesh and blood of the mighty asuras fell in the sea. The earth was formed out of their bodies. It is called as medhini since it was formed of the meni of those asuras.

Naaraayanaa did not kill the might asuras by his strength or valor but only by the grace of Paraa Shakti who infatuated the asuras and clouded their ability to think.

“There is no power superior to the Paraa Shakti” is the gospel told to all humanity.
 
[h=1]குறுகிய மனம்[/h]
சிறிய கல்லை கண் அருகில் வைத்தால்,
சிறந்த உலகம் மறைந்தே போய்விடும்;
தள்ளி நின்று கல்லைக் காண முயன்றால்
தட்டுப்படாது அச்சிறுகல் நம் பார்வைக்கு!

மனிதனின் மனமும் இதைப்போன்றே,
மாறி மாறி அனைத்தையும் அறிந்து கொள்ளும்;
அருகில் இருந்தால் குறை மிகப் பெரிது,
ஆகாசத்தில் இருந்தால் தெரியவே தெரியாது!

மரம், புல், பூண்டு, புதர்கள் என்று பலவாறு,
மாறுபட்டுக் காட்சி அளிப்பவை எல்லாம்,
மலை உச்சியில் நாம் நின்று பார்த்தால்,
மனத்தை மயக்கும் வெறும் பச்சை வெளியே.

உயரும் போது உள்ளமும், பார்வையும்,
உயர்வடைந்து நன்கு விரிந்து செல்லும்;
குறுகிய மனம் கொண்டால் வட்டம்,
குறுகி மிகச் சிறியதாக ஆகி விடும்.

அருகில் இருக்கும் போது மனிதரின்
அருமை பெருமைகள் தெரியாது, ஆனால்
உருவெடுக்கும் ஒரு விஸ்வ ரூபமாகவே
உள்ள சிறு குற்றம் குறைகள் எல்லாம்!

அருகில் உள்ளதை வெறுத்துத் தவிர்க்கவும் ,
தொலைவில் உள்ளதை விரும்பி விழைவதும்,
அறிந்துள்ளது நன்றாய் மனித மனம், இதை
அறிவோம் நன்கு, அறிவுள்ள எல்லோருமே.

விரும்பிப் போனால் அது விலகிப்போகும்,
விலகிப் போனால் அது விரும்பி வரும்!
கொஞ்சினால் மிஞ்சுவதும், மாறாய்
மிஞ்சினால் கொஞ்சுவதும் மனித இயல்பே.

பார்வையின் வட்டத்தை பெருக்குவோம்,
பாரினில் உயர்ந்ததை உள்ளுவோம்,
பரந்த மனத்தால், பரந்த பார்வையால்
சுரக்கும் இன்பமே பிறந்த பூமியில்!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 
1969_2.jpg


NEARER AND FARTHER

If we hold a small very stone close to our eyes, it would hide the whole wide world sprawling in front of us. But if we toss it to the ground it most likely that we won’t able to even locate it.

It is the same thing with human mind. The faults of the near-ones look mountainous and the real mountains far away look like mole hills.

The trees, plants, shrubs, grass all look different to us. But if viewed from the top of a mountain everything appears just as patches of green.

When we stand on the mountain top our vision broadens and the minor differences do not show up. But when we stand on the ground, the differences stand out very well.

We always tend to magnify the minor faults of the people closer to us. The things and persons far away from us look perfect, attractive and likable.

There is saying that if we approach anyone with affection they will give us hard time. If we move away from someone, then he/she will come closer seeking our affection.

It is the same theory followed by a person and his shadow! Chase it and it will keep running away form you but turn back and it will start to follow you like a loyal puppy.

Let us widen the horizon of our vision. Let us think about the greatness of everything and learn to ignore its short comings. With a broad mind and broader vision, we will find the world a much better place to live in.
 
images




# 22. யானை எய்தது!

# 22 (a). கரிய மலை வேழம்

விக்கிரம பாண்டியன் ஆட்சியில்
அக்கிரமங்களுக்கு இடமில்லை!
நல்லாட்சி புரிந்த அவன் புகழ் பரவிச்
செல்லாத இடம் இல்லை என்றானது!

சிவநெறி நன்கு தழைத்து ஓங்கியது!
புறநெறிகள் மங்கி வீழ்ச்சி அடைந்தன;
அமண மதமும், புத்த மதமும் தேய்ந்தன;
அமலன் புகழோ ஏறுமுகம் ஆயிற்று.

சூரியகுலச் சோழமன்னன் மனத்தைச்
சூரியன் போலத் தகித்தது எது அறிவீரா?
சமணனாகிய அவனுக்குக் கோபம்,
சமணமதம் அழியத் தொடங்கியதால்.

பலமுறை நேருக்கு நேர் பொருதும்,
பாண்டியனை வெல்ல இயலவில்லை!
மறைமுகத் தாக்குதல் மூலமேனும்
மாறனை அழித்துவிட விரும்பினான்.

எட்டு மலைக் குகைகளில் வசித்திருந்த
எட்டு ஆயிரம் சமணக் குரவர்களையும்;
ஓலைகள் அனுப்பி வரவழைத்தான் தன்
கோலத் தலைநகர் காஞ்சி மா நகருக்கு!

“வசியம் முதலான அறுதொழில்களையும்
வசப்படுத்தி வைத்துள்ளவர்கள் நீங்கள்!
பாண்டியனை யாகம் செய்து அழித்தால்,
பாதி ராஜ்ஜியம் உங்களுக்கு அளிப்பேன்!”

பாலி ஆற்றங்கரையில் கொடிய யாகம்
பாண்டியனைக் கொல்வதற்கு நடந்தது.
யாகசாலையின் பரப்பில் நடுவில் ஆழமான
யாக குண்டம் ஒன்று எட்டு கோண வடிவில்;

அபிசார ஹோமம் தொடங்கியது அங்கு!
அகோரமான முறையில் தொடர்ந்தது!
அழிக்கும் செயல்களைச் செய்ய விரும்பியவர்,
அழிக்கும் விஷங்களையே பயன்படுத்தினர்.

எட்டியைப் போன்ற விஷ சமித்துக்களை,
வேம்பின் நெய்யுடன் ஹோமத்தில் இட்டனர்.
கொட்டினர் ஹோம குண்டத்தில் மேலும்,
கொழுப்பு விஷ ஜந்துக்களின் உடலிலிருந்து.

நச்சு வேள்வி தொடர்ந்து நடந்தது அதில்
அச்சம் தரும் யானை வெளிப்படும் வரை!
பெரிய மாமலையா? அன்றிக் கரிய மாமலையா?
தெரியவில்லை! ஆனால் அது கொல்லும் யானை!

“விக்கிரம பாண்டியனை அழித்துவிடுவாய்!
சொக்கனின் மதுராபுரியையும் அழிப்பாய் நீ!
உற்பத்தியான காரணத்தை அறிவாய் நீ!
தற்போதே விரைந்து மதுராபுரி செல்வாய் நீ!”

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
images


# 22 (A). THE KILLER ELEPHANT.

Vikrama Paandian’s rule was a glorious period for the religion of Siva namely Saivism. His fame spread far and wide. Buddhism and Jainism deteriorated and Saivism flourished.

The Chola King who belonged to Soorya Dynasty and was a Jain, was seething with anger at the decline of Jainism and the growing popularity of Vikrama Paandian.

His efforts to defeat Paandian in battles were futile. He decided to employ Black magic and dark arts to have his revenge.
He invited the 8,000 Jain gurus living in eight huge caves, to his capital city. He told them,” You have mastered all the dark arts. If you can perform a yaaga and kill Vikrama Paandian, I shall give half my kingdom to you!”

The Jain gurus were not fools to reject such an offer. Immediately they set up a large yaaga saala. They dug deep yaaga kundam in the center of the yaaga saala. It was octagonal in shape.The evil homam was launched.

The samithu used for the homam were parts of poisonous plants and trees. The ghee used was extracted from Neem trees. The fat of the all the poisonous creatures and animals were poured in to the homa kundam.

This went on until a killer elephant emerged from the homa kundam. It was created exclusively for destroying the Paandiya king and his capital city.

The elephant which resembled a large black mountain was ordered to proceed to Madhuraapuri and accomplish its deadly mission.
 
images


1#5g. ஹயக்ரீவன் (7)

“பிறவி எடுத்தவனுக்கு மரணம் நிச்சயம்!
பிறவி எடுப்பான் மாண்ட பின்னர் மீண்டும்!

நன்கு ஆலோசித்துக் கேள் தருவேன் உனக்கு,
இன்னொரு வரம் இதற்குச் சமமானது!” என;

எண்ணமிட்டான் ஹயக்ரீவன் தன் மனதில்;
தன் மரணம் தன்னால் அன்றி நிகழக் கூடாது.

“ஹயக்ரீவனான என் மரணம் நிகழ முடியும்
ஹயக்ரீவனால் மட்டுமே என்னும் வரம் தா!”

“ஹயக்ரீவனைத் தவிர வேறு எவராலும்
ஹயக்ரீவன் உனக்கு ஏற்படாது அழிவு!”என;

அரண்மனை திரும்பி, அட்டஹாசம் செய்தான்;
அவனைக் கொல்ல ஒரு ஹயக்ரீவன் இல்லையே!

மனோஹரமான குதிரையின் சிரசை எடுத்து
விநோதமாகப் பொருத்துங்கள் விஷ்ணுவுக்கு.

குதிரைத்தலை கொண்ட விஷ்ணு ஹயக்ரீவன்!
அதிகத் துயர் தரும் அசுரனைக் கொல்ல இயலும்.

பிரமன் பொருத்தினான் ஒரு குதிரையின் தலையை;
பிரமாதமாகப் பொருந்தியது விஷ்ணு உடலில் தலை!

ஹயக்ரீவர்கள் இருவரும் போர் செய்தனர் பின்பு.
ஹயக்ரீவவிஷ்ணு ஹயக்ரீவாசுரனை வென்றார்.

காரணமின்றிக் காரியமில்லை அது போவே
காரியம் நடக்காது தக்க காரணம் இன்றேல்”

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
 
images


1#5g. Hayagreevan (7)

Devi continued to tell Deva the story of the Hayagreeva asuran. “I told the asuran that everyone born must die. Everyone will be born after his death. You may ask for another boon to the same effect. I will surely grant it to you!”

The asura thought for a few minutes and asked for this boon. “Devi let me be killed only a Hayagreevan and by no one else.” I told him “So be it! You will die only in the hands of a Hayagreevan and no one else.”

The Hayagreeva asuran was mighty pleased with his cleverness. Surely no one could be a Hayagreevan except himself. He was sure that he had become immortal. He soon started troubling and torturing the others.

You fix the head of a horse to the body of Vishnu. He will become another Haygreevan. He will be able to put an end to the atrocities of the Haygreeva asuran.”

Brahma took the head of a horse and fixed to the headless body of Vishnu. It fitted perfectly and Vishnu had become another Hayagreevan. He challenged the Hayagreeva asuran and killed him easily.

The Devi said “Nothing happens without a specific cause. Every cause will produce a specific action”
 
யானையும், பானையும்




அரச சபைக்கு அனைவரும் வந்தபின்,
அவசரமாக வரும் அறிஞர் ஒருவரை,
அரசன் கேட்டான், “ஏன் நீர் எப்போதும்
சரியான சமயத்துக்கு வருவதில்லை?”

அறிஞர் கூறினார் தன் பக்க நியாயத்தை,
“சிறு குழந்தை ஒன்று, தான் செய்யும் பல
குறும்புகளால் என்னைப் பாடு படுத்தும்,
வேறு வழி இல்லை! நேரம் ஆகி விடும்”.

“இத்தனை அறிவும் ஞானமும் உடைய,
சித்தனைப் போன்ற உம்மால் கூட, ஒரு
சிறு குழந்தையைச் சமாளிக்க இயலாதா?”
சிரித்துக் கொண்டே கேட்டான் அரசன்.

“நீங்களே பார்த்தால் தான் நம்புவீர்கள்.
நாளையே அந்தச் சிறு குழந்தையை
நானே இங்கு அழைத்து வருவேன்”,
நவின்ற படியே மறுநாள் வந்தார்!

குழந்தைக்கு அரசரைப் பார்த்த குதூகலம்;
குதித்து விளையாடிய படியே கேட்டது,
“எனக்கு ஒரு பெரிய யானை வேண்டும்!”
யானை வந்து நின்றது ஒரே நொடியில்!

மீண்டும் குழந்தை கேட்டது இப்போது,
“மண்ணால் செய்த பானை வேண்டும்!”
நொடியில் வந்தது ஒரு பெரிய பானை.
நீடித்த மகிழ்ச்சியில் மன்னன் இருக்க,

யானையையும், பானையையும் பார்த்த
குழந்தை சொன்னது அரசனிடம் அப்போது,
“யானையைத் தூக்கி இந்தப் பெரிய
பானையில் இப்போதே போடுங்கள்!”

யாரால் முடியும் இச் செயலைச் செய்ய?
யார் என்ன காரணம் சொல்லியும் கேளாமல்;
காலையும், கையையும் வேகமாக உதைத்துக்
கலவரம் செய்தது அச் சிறு குழந்தை.

இப்போது புரிந்தது அந்த அரசனுக்கு,
இவ்வுலகு அஞ்சும் அரசனானாலும்,
எல்லாம் செய்ய வல்லவராக இருந்தாலும்,
எல்லாமும் எப்போதும் செய்ய முடியாது!

 வாழ்க வளமுடன்,
 விசாலாக்ஷி ரமணி
 
19.jpg


AN ELEPHANT AND A POT

A wise man who was one of the advisers of the king, always arrived late to the king’s durbar. The king became curious and asked him one day what delayed his arrival every day?

The wise man said his young and extremely mischievous child gave him a hard time and invariably he got delayed everyday. The king wondered why such a wise adviser was unable to manage a mere child!

The wise man promised to bring his child along with him to the durbar the next day, so that the king could understand what kinds of problems he had to deal with, on a daily basis.

The child was very happy to be the center of attraction in the King’s durbar. It wanted an elephant. Kings royal elephant with all it decorations was brought there immediately.

Now the child wanted a pot. A beautiful earthen pot duly decorated was brought in.

Now the child demanded that the elephant must be placed inside the pot.

It was an impossible task but no amount of explanation could stop the child from bursting into tears. It started wailing loudly, kicking its legs and beating its hands and threw a terrible tantrum!

Now the king realized that even though he was an all powerful king, there were certain things beyond his capacity.
 
images


# 22 (b ). வில்வீரன், கொல்யானை

மலை போல உயர்ந்தும், நிமிர்ந்தும்,
அலை போல அசைந்தும் நடந்தது யானை;
சோழர் குலத்தின் நால்வகைப் படையும்,
சோர்வில்லாச் சமணரும் பின்தொடர்ந்தனர்.

புழுதிப் படலத்துடன் வரும் பெரும் படையை
பொழுதில் கண்டு விட்ட விக்கிரம பாண்டியன்,
மலை நிகர்த்த கரிய கொல்யனையை வெல்ல
மலை மகள் மணாளனைச் சரணடைந்தான்!

“பாண்டியா! அஞ்ச வேண்டாம் வீணாக மனம்!
அண்டிய படையையும், மந்திர யானையையும்,
தண்டிப்பேன் வில் வீரனாக உருவெடுத்து!
மண்டபம் ஒன்று கிழக்கில் அமைத்திடுக!”

பதினாறு தூண்களை உடைய அழகிய
அதியுறுதியான அட்டாலை மண்டபம்
அமைத்தான் பாண்டியன் கிழக்கு திசையில்,
உமைமணாளன் தன்னிடம் கோரிய விதத்தில்!

வந்தான் ஒரு வாலிப வில் வீரன் அங்கு!
வண்ண மயில்பீலி அவன் கரியகுடுமியில்;
இழுத்துக் கட்டிய சிவப்பு நிறக் கச்சை!
இடுப்பில் தொங்கிய நீண்ட உடைவாள்!

இடது தோள் மீது ஒரு நீண்ட வலிய வில்!
வலது முதுகில் அழகிய அம்பறாத்துணி;
கண்களைக் கவரும் வடிவழகன் அவன்!
கருநிறம் எடுத்து வந்தானோ மன்மதன்?

மண்டபத்தின் மேல் ஏறி நின்றான் வீரன்;
கண்டவுடன் யானையைக் கொல்லுவதற்கு;
கூப்பிடு தூரத்தில் யானை வந்தவுடனே
கூரிய நரசிங்கக் கணையை விடுத்தான்.

சிங்கம் போலவே கர்ஜித்தது அக்கணை!
மேகம் போல இடி முழக்கியது அக்கணை!
வேல் போலப் பாய்ந்து சென்றது அக்கணை!
வேழத்தின் தலையைத் துளைத்தது அக்கணை!

கொல்ல வந்த கொல் யானையே அங்கு
கொல்லப் பட்டது வில் வீரன் கணையால்!
இருள் மலையைப் போன்ற கரிய யானை,
இறந்து விழுந்தது ரத்தம் பெருக்கெடுத்து!

தெய்வ வில்வீரனின் திருப் பாதங்களைத்
தொழுதான் பக்தியுடன் பாண்டிய மன்னன்;
தொடர்ந்த சமணரையும், சேனையையும்,
துரத்தினான் தக்கப்படி தண்டித்த பிறகு.

ராஜகளையுடன் பிறந்த தன் மகனுக்கு
ராஜசேகரன் எனப் பெயரிட்டான் அவன்.
ராஜகுமாரனுக்குப் பயிற்சிகள் அளித்து
ராஜாவாகும் தகுதிகளை வளர்த்தான்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 

Share this page

Similar threads

T
Iyer Poem
Replies
0
Views
740
Tkudi
T
JR
My poem dedicated to 'Starry Night' painting by Van Gogh
Replies
0
Views
981
JR
JR
U
'MY SOUL HAS A HAT'-Poem by Mario de Andrade (San Paolo 1893-1945)
Replies
5
Views
3K
usaiyer
U
B
Poem for Children - The Might of Nature - No disclaimer applies
Replies
0
Views
1K
Balacs
B
B
Poem for children
Replies
0
Views
1K
Balacs
B

Share this page

Latest posts

Follow us on Social Media

Back
Top