A poem a day to keep all agonies away!

[Visalakshi Ramani]

Share:

Facebook X Bluesky LinkedIn WhatsApp Email Share Link

Hello VR Mam,Good morning, Very nice,:thumb: :yo: :clap2: :cheer2:,for the great efforts taken to render this priceless contribution.Once again THANKS so much . Please take care of your health also.

Dear Dr. C.N,
Thank you for your concern.
I will try to take care of myself as well as my poems!
The next 6 months will be extra busy with the travel,
togetherness with our affectionate sons and their wives
and the lovely and lively grandchildren. :baby:

 

[Visalakshi Ramani]

19. அகஸ்தியர்

அரிய தவம் செய்தார் அகத்திய முனிவர்
கரிய நிறக் கண்ணனைக் காணப் பொதிகையில்.

பிரத்தியக்ஷம் ஆனார் பிரம்ம தேவன் அங்கே.
“பரந்தாமனைக் காணச் செல்வீர் சேஷகிரி!”

வேங்கடத்தை அடைந்து தவம் செய்கையில்
ஓங்கி ஒலித்தது விண்ணில் ஓர் அசரீரி.

“திருமலையில் உள்ளன நீராடுவதற்கு
திவ்விய தீர்த்தங்கள் ஆயிரத்து எட்டு!

மூல மந்திரத்தை உச்சரித்து நீராடி விட்டு
வலம் வருவாய் மலையின் மகிமை கூறி!

தவம் செய்தால் தவறாமல் கிடைக்கும்
பவம் ஒழிக்கும் பரந்தாமனின் தரிசனம்!”

ஆயிரத்தெட்டு தீர்த்தங்களிலும் நீராடி,
வாயால் மூல மந்திரத்தை உச்சரித்து;

வலம் வந்தார் அகத்தியர் திருமலையை;
தவம் செய்தார் பரந்தாமனைக் குறித்து.

சுவாமி புஷ்கரிணி அருகே பெற்றார்,
சுவாமி தரிசனம் லக்ஷ்மி சமேதராக!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி

 

[Visalakshi Ramani]

#19. Sage Agasthya

Sage Agasthya wished to have the darshan of Mahaa Vishnu and did severe penance in Podigai mountain. Brahma appeared to him and said, “If you go to Venkata Giri and perform your penance there, lord Naaraayan will give you his darshan”

Agasthya reached the Venkata Giri and sat in penance. He heard an asareeri loud and clear. “There are one thousand and eight divya theertams in Venkata Giri. Chant the moola mantra and take a dip in every one of the holy theertams. Go round the mountain elaborating on its greatness. God will give you his darshan”

Agasthya did as he was told. He tool a dip in each of the one thousand and eight holy theertams chanting the moola mantra. He went round the mountain elaborating on it greatness.

Near Swaami PushkariNi he got the darshan of lord Naaraayan with his consort Lakshmi Devi.

 

[Visalakshi Ramani]

[h=1]நெருப்பில் நெய்.[/h]


அசுர குருவின் ஒரே அருமை மகள்
அசுரர்களில் அழகியான தேவயானி.
தந்தையின் அன்பில் திளைத்தவள்,
தன்னையே எண்ணி கர்வமுற்றாள்.

சர்மிஷ்டா அசுர அரசிளங்குமரி.
தர்மவான் அசுர அரசனும், அவளும்
சென்றனர் குலகுரு ஆஸ்ரமத்துக்கு,
அன்றொரு நாள், மன விருப்பத்துடனே.

சென்றனர் நீராட இவ்விளம்பெண்கள்,
மன்னன், குலகுருவின் அனுமதியுடன்.
களைந்த ஆடைகள் காற்றில் பறக்கவே,
விரைந்து அணிந்தனர் உடைகளை மாற்றி.

குலகுரு மகளோ பெரும் கோபக்காரி;
குலத்தின் இளவரசியை அவள் பழிக்கவே,
கோபம் கொண்ட இளவரசியும், அவளைப்
பாவம் பாராமல் கிணற்றில் தள்ளினாள்.

வழியே வந்த அரசன் யயாதியின்
விழிகளில் பட்டாள் குருவின் பெண்;
கணத்தில் காத்த அரசனிடம், தன்னை
மணக்கும்படிக் கோரினாள் தேவயானி.

குல வேறுபாடுகள் ஒரு புறம்; மற்றும்
குலகுருவின் அதீதக் கோபம் மறு புறம்.
பயந்த அரசன் மறுத்துவிட்டான்; மேலும்
தயங்கியபடியே அவன் சென்றுவிட்டான்.

பிடிவாதக்காரி தேவயானி; அதனால்
விடவில்லை அத்துடன் விஷயங்களை.
அரச குமாரியைத் தன் சேடி ஆக்கினாள்;
அரசன் யயாதியை மணந்து கொண்டாள்.

தேவயானிக்கு உண்டு இரண்டு மகன்கள்;
தேவயானிக்குத் தெரியாமல் யயாதி
மணந்துகொண்ட அதே அரசகுமாரிக்கு,
குணவான்கள் மூன்று மகன்கள் உண்டு.

பலநாள் திருடன் ஒருநாள் அகப்படுவான்;
பலவான் அரசனின் வேடம் கலையவே,
தந்தையைக் கொண்டு சபித்துவிட்டாள்,
தாளாத முதுமையை அரசன் அடையும்படி.

தள்ளாத கிழவன் ஆனபோதும், மனம்
கொள்ளாத காம வசப்பட்ட மன்னன்,
இளமையைத் தந்து, ஒரு மகனேனும் தன்
முதுமையை பெறும்படிக் கெஞ்சினான்.

நான்கு மூத்த மகன்கள் மறுத்துவிடவே,
முன்வந்தான் கடைக்குட்டி புரு என்பான்.
மன்னனின் தள்ளாமையைத் தான் பெற்றுத்
தன் இளமையைத் தன் தந்தைக்குத் தந்தான்.

கேளிக்கைகளில் காலம் கழித்த மன்னன்,
தெளிவடைந்து அறிந்தான் ஒரு திருநாளில்,
ஆசைகளை நிறைவேற்றுவது என்பது
ஓசையுடன் எரியும் தீயில் இடும் நெய்யே!

மகனுக்கு மீண்டும் இளமையைத் தந்து,
மன்னனாக மணி மகுடமும் சூட்டினான்.
ஒரு முள்ளை, ஒரு முள்ளால் எடுக்கலாம்,
நெருப்பை, நெய்யால் அழிக்க முடியுமா?

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி

 

[Visalakshi Ramani]

The FIRE AND The GHEE.

Devayani was the daughter of Sukracharya-the kula guru of the asurAs. charmishtA was the princess, the daughter of the asurA king.

One day the king and his daughter visited the guru’s ashram. The two girls went out for a bath.A fierce wind blew and their dresses got mixed up.

Devayani who was very proud and arrogant, scolded the princess for this mix up. The princess too got angry, pushed her into a dry well and went away.

Devayani was saved from the well by king yayAti. She requested him to marry her, but he was afraid of the terrible wrath of the Guru and went away.

Devayani was an adamant girl.She would always manipulate her father and have her way.She married king yayAti and made the princess one of her maid servants.

Devayani got two sons. The princess met the king in private and told him her sad tale. yayAti married her secretly and they had three sons.

One day the King’s treachery was exposed and the guru cursed him to attain premature old age.Later he took pity on the king and said that he could exchange his old age with some one’s youth.

yayAti begged all his five sons to give their youth in exchange for his old age. Four of the five sons bluntly refused while the youngest son Puru agreed for this weird exchange.

The king becomes young once again an enjoyed the pleasure of life with his two wives. But never felt satisfied or contented.

One fine day it dawned on him that desires are like a roaring fire and enjoyment was like pouring ghee on the fire.

Can ghee ever extinguish a fire?

He returned his youth to Puru and accepted his old age. Puru was made the new king and ruled the land wisely.

 

[Visalakshi Ramani]

20. சங்கன்

சூரிய வம்சத்தின் ஓரரசன் சங்கன்,
கோரினான் இறைவன் தரிசனத்தை.

கேட்டான் வசிஷ்ட முனிவரிடம் சென்று,
“நாட்டம் கொண்டேன் இறை தரிசனத்தில்.

தேட்டம் இல்லை தவம் செய்யும் இடம்;
வாட்டம் அடையாது தரிசிக்க உதவுவீர்.”

“சுவர்ணமுகி தீரத்தில் அமைந்துள்ளது
சேஷாச்சலம் என்னும் வேங்கடமலை.

முனிவர்கள் செய்தனர் அங்கே தவம்
புனிதன் நாராயணனின் தரிசனம் பெற.

பரம சிவன் உள்ளான் அடிவாரத்தில்;
பரந்தாமன் உள்ளான் மலையுச்சியில்.

விண்ணோர், மண்ணோர் தொழுவர்
கண்ணனை ஸ்ரீனிவாசனாக அங்கே.

பர்ணசாலை அமைத்துத் துதித்தான்,
சுவர்ணமுகி தீரத்தில் வாயுதேவன்.

வந்தார் வயோதிகர் ஒருவர் அங்கு.
வாயுவின் தவத்தை மெச்சினார்.

வந்தவர் இறைவனோ என ஐயுற்றுத்
தங்க வைத்தான் சதுர்மாச விரதத்தில்.

திருவுருவைக் காட்டினார் வாயுவுக்கு,
விரதத்தைப் பூர்த்தி செய்ய உதவினர்.

“கற்பத்தின் முடிவில் குழுமுவர் முனிவர்
சக்கர தீர்த்தத்தில்!” என்றார் சுக முனிவர்.

“மலையை வலம் வந்து ஞானயோகம் செய்.
அலைமகளுடன் தரிசிக்கலாம் நாரணனை!”

சங்கன் செய்தான் அவர் கூறியவாறு;
சங்கன் முன் தோன்றினான் நாரணன்.

“சந்திரன் சூரியன் உள்ள வரையில்
சன்னதி கொள்வீர் திருமலையில்!”

“சகலரும் வணங்கி அர்ச்சிக்கும்படி
சமைப்பாய் என் உருவத்தை இங்கு!”

ஆராதித்தான் திருவுருவை அமைத்து;
மாறாத பரமபதம் அடைந்தான் பிறகு.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி

 

[Visalakshi Ramani]

#20. Sankan

Sankan was a king born in the Soorya vamsam. He wished to have a darshan of lord Naaraayan. He went to sage Vasishta and said, ” I wish to have a darshan of the lord. I do not know where to perform my penance. Please guide me properly so that I will surely get a darshan of the lord without fail.”

The sage Vasishta replied, “Seshaachalam is situated near SwarNamukhi theertam. Many sages have done penance there to obtain a darshan of lord Naaraayan. Siva has his abode at the bottom of the mountain and Sreenivaasan at the top of the hill. The Deva and the maanava worship Lord Naaraayan as Sreenivaasan there.

Vaayu Devan had done penance there once. He erected a hut on the banks of SwarNamukhi and did penance on Naaraayana. An old Brahmin came there. He praised the penance done by Vaayu Devan. Vaayu Devan had a doubt that the old Brahmin might be God himself.

So he requested the old Brahmin to stay on with him in the hut and help him complete the chatur maasya vratham successfully. The old Brahmin obliged as he was requested. He then revealed his true from as Lord Naaraayan before leaving Sankan.

Sage Sugar has predicted that at the end of this kalpam, all the sages and rushis will gather at the Chakra theertam. Agasthya performed gnaana yogam there and got the darshan of Naaraayan with his consort Lakshmi Devi. You can do the same thing and you will surely get the darshan of the lord.”

Sankan was happy with this guidelines given by sage Vasishta. He followed the instructions to the letter. Lord Naaraayan appeared before Sankan. He prayed to the lord, “Please reside here as long as the Sun and moon shine on the sky.”

The lord bade him, ” Please make a statue of me which will be worthy of being worshiped by everyone’ Sankan established a beautiful vigraha of the lord and worshiped it sincerely. When his time came to leave this word, he reached lord’s parama padam.

 

[Visalakshi Ramani]

[h=1]ஒரு சிறு புறா.[/h]

சந்திர வம்சத்து அரசர்களுக்குள்
சந்திரன் போல ஒளி வீசுபவன்,
சக்கரவர்த்தி சிபிராணா என்னும்
மக்களின் மன்னர் மன்னனே.

எளியோரைக் காப்பதே தன்
தொழிலாகக் கொண்டவனை,
சோதிக்க விரும்பினான் ஒரு
நீதிக்கு தலைவனான தேவன்.

தனியே உப்பரிகையில் நின்ற,
மனிதருள் ஒரு மாணிக்கமான
மன்னனை நோக்கிப் பறந்தது,
சின்ன வெண்புறா ஒன்று.

பறக்கும் புறாவின் பின்னால்
துரத்தும் பெரிய கழுகுஅரசனும்
மன்னனை நோக்கி வந்து, அவன்
முன்னேயே அமர்ந்து கொண்டது.

“காப்பாற்றுங்கள்!” எனக் கூறும்
அப்பாவிப் புறா ஒரு பக்கம்,
“என் உணவைப் பறிக்காதீர்!”
மன்றாடும் கழுகு மறு பக்கம்.

உண்ணப்பட்டால் புறா மாளும்;
உண்ணாவிட்டால் கழுகு மாளும்,
இரண்டு உயிர்களும் சமமாகும்
இறைவன் அருட் பார்வையிலே.

அரசனின் தவிப்புக்கு, கழுகு
அரசனே வழியும் கூறியது.
“கண்ணீர் சிந்தாமல், நீயுன்
திண்ணிய உடலில் இருந்து

எடைக்கு எடை தருவதற்கு
தடை ஏதும் இல்லை மன்னா!”
வந்தன தராசும் ஒரு கத்தியும்;
தந்தான் தன் தொடைத் தசையை.

தட்டுகள் சரி சமமாகவில்லை,
வெட்டி வெட்டி இட்டபோதும்;
புறாவின் தட்டு கீழே இருக்க,
மாறாது நின்றது மறு தட்டு.

மயங்கிய மன்னன் இறுதியில்
தயங்காமல் ஏறி அமர்ந்தான்;
உடனே, தட்டுகள் இரண்டும்
மடமடவென்று சமமாயின.

பூமாரி பொழிந்தது அங்கு!
பூவுலகத்தோர் அதிசயிக்க,
புறாவும், கழுகும் மறைந்து
புகைபோல எங்கோ போயின.

நின்றனர் சிரித்தபடி அங்கே
இந்திரனும், யமதர்மராஜனும்.
தங்கம் போல நல்ல உடலையும்
மங்காத வாழ்வையும் பெற்று,

இன்று வரை சரித்திரத்தில்
மன்னுபுகழ் அடைந்தான் சிபி;
அன்புடையார் உரியர் தம்
என்பும் பிறர்க்கு, அன்றோ?

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

SIBI RANA AND THE PIGEON.

A pigeon was chased by an eagle and sought King Sibi’s protection. The eagle was willing to release the pigeon on one condition. The king must give equal weight of flesh from his own body-without shedding even a drop of tear.

A pair of scales and a sword were brought to the king. The king sliced off his thigh muscle and put it in the balance against the weight of the pigeon.The pigeon’s side was heavier.

He cut off more and more of his body and placed the pieces on the scale. The pigeon was heavier than all the flesh the king could offer. Finally he sat on one side of the scale and his weight exactly balanced that of the pigeon!

The dove and the eagle suddenly disappeared and in their places stood Indran and yaman. Flowers rained from the sky!

The dove was Indra and the eagle was Yama. They had played this drama to show to the world what great humanitarian the King Sibi was.

 

[Visalakshi Ramani]

Devi Bhaagavatam (Skanda 3 & 4) has been launched already.

Posing has begum with the introduction and prayer to Devi

to give me the man owr than ki shakthi dene ke liye! ray:

https://devibhaagavatam2.wordpress.com/

 

[Visalakshi Ramani]

21. பசு நெய் விளக்கு

அந்தணன் ஒருவன் விஷ்ணு சர்மன்,
சொந்த குல ஆசாரத்தை மறந்தான்.

இன்பம் தூய்த்தான் பல பெண்களுடன் கூடி;
இன்பம் தூய்த்தான் குரு பத்தினியைக் கூடி!

பாவம் பற்றியது முதுமையுடன் கூடி;
நோய் வாய்ப்பட்டான் மனது மிக வாடி.

வெறுத்தனர் அவனை உற்றார், உறவினர்;
துரத்தினர் வீட்டை விட்டு, ஊரை விட்டு!

ஓடிச் சென்றான் காட்டுப் பிரதேசத்துக்கு;
வாடி விழுந்து விட்டான் நாடிகள் தளர்ந்து.

கடித்துத் தின்றன நாய்களும், நரிகளும்;
துடி துடித்து இறந்தான் விஷ்ணு சர்மன்.

“குரு பத்தினியைக் கூடியவன் இவன்;
குருத் துரோகம் செய்தவன் இவன்!”

கூசியது கேட்ட யமதர்மனின் உடல்;
ஏசியபடி அனுப்பி விட்டான் நரகத்துக்கு.

வேத நாமன் விஷ்ணு சர்மனின் மகன்;
‘ வேத குலத்தில் பிறந்தார் என் தந்தை.

பேதம் பாராமல் செய்தார் பாவங்கள்;
வேதனையோடு துறந்தார் உடலை.

நற்கதி கிடைக்காது; நரகமே கதி !’
நன்கு அறிந்திருந்தான் வேத நாமன்.

“பாவம் தீர்த்து நற்கதி தர வேண்டும்;’
தேவனைப் பிரார்த்தித்து ஏற்றினான்

பசு நெய் விளக்குகளை ஸ்ரீநிவாசனுக்கு;
நசித்தது விஷ்ணு சர்மன் செய்த பாவம்!

முற்றிலும் பாவங்கள் நீஙகிய பின்னர்,
நற்கதி அடைந்து சென்றான் வைகுந்தம்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

#21. The ghee lamps

Vishnu sarma was a Brahmin. He gave up all his kula aachaaram and vichaaram. He found happiness and pleasure in the company of fallen women. He possessed even the wife of his own guru.

When he became old, all his sins afflicted him along with his old age. He became very sick and sad. Nobody wanted to have anything to do with him. He was driven out of his own home and town.

He went to the jungle nearby. He was too tired and feeble to go on. He fell down and could not get up again. Wild animals came to eat his flesh and he met a very sad and cruel end.

Yama was told of the sins of Vishnu sarma. “This man was not loyal to his guru. He enjoyed the company of his own guru patni.” Yama became very angry with this wicked man and sent him off to the hell promptly.

Veda Naaman was Vishnu sarma’s son. He was a good man and a good son. He thought about his dear departed father. “My father was born as a Brahmin. But he committed all kinds of sins without even thinking about their evil after effects.

He died a painful death. Surely he must be suffering in the hell. I wish I could dissolve his sins and make him free from the sufferings of the hell. “

He prayed to lord Srinivaasan with bhakti and lit the lamps filled with the ghee made out of cow’s milk. The bundle of sins committed by Vishnu Sarma started getting reduced slowly until one day all his sons had vanished.

He was allowed to go out of the hell and escape from his sufferings. \He reached Vaikuntham solely because of the sincere efforts of his dear son Veda Naaman.

 

[Visalakshi Ramani]

[h=1]35. அஷ்ட வக்கிரன்.[/h]


வேத விற்பன்னரான உத்தாலகரிடம்
வேதம் பயின்ற ஒரு சீடர் கஹோளர்;
நியம நிஷ்டைகளில் சிறந்த போதிலும்,
திறமை குறைந்தவர் வேதப் பயிற்சியில்.

சீலம், பக்தி, நற்குணம் பெற்றிருந்ததால்,
சீலவதி குருவின் மகளையே மணந்தார்.
வேத பாடத்தின்போது அருகே அமர்வாள்
மாதரில் சிறந்த குருவின் மகள் சுஜாதை.

கருவில் உருவான குழந்தையும் கூட,
கருவிலேயே வேதம் கேட்டுப் படித்தது;
தந்தையின் தவறுகளைக் கேட்டு வருந்தி,
விந்தையாய் எட்டுக் கோணல் அடைந்தது!

அஷ்ட வக்கிரன் என்று பெயர் பெற்றவன்,
கஷ்டமான வேத, வேதாந்தங்களைத் தன்
பாலப் பருவத்திலேயே நன்கு பயின்றதால்
பால சூரியனைப் போலவே திகழ்ந்தான்.

மிதிலையில் நிகழ்ந்த பெரிய யாகத்துக்கு
மிதப்புடன் சென்றவனைத் தடுத்தான்,
தோற்றத்தை மட்டும் கண்டு ஏமாந்த,
ஏற்றத்தை அறியாத அறிவிலி சேவகன்.

“வெளித் தோற்றம் அறிவுக்குப் பிரமாணமா?
வெளி வடிவம் பருத்து, உள்ளே பஞ்சு ஆனால்?
முதிர்ச்சி என்பது வெறும் வயதினால் அல்ல;
முதிர்ச்சி என்பது ஞானத்தாலேயே உண்டு.”

வாத நிபுணன் வந்தியைத் தன்னுடைய
வாதத்தால் வென்ற அஷ்டவக்கிரன், தன்
தந்தையை நீரில் மூழ்கடித்துக் கொன்ற அந்த
வந்திக்கும் அதே கதியை ஏற்படுத்தினான்.

தோற்றத்தைக் கண்டு ஒரு மனிதனின்
ஏற்றத்தை நாம் எடை போட வேண்டாம்.
தோற்றங்கள் நம்மை ஏமாற்றிவிடலாம்;
ஏற்றங்களை நாம் உணருதல் வேண்டும்.

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

ASHTA VAKRAN.

This is the story of the GnAni ashtavakran.His father was originally a disciple of his grand father who was a famous Guru. The guru married his lovely daughter SujAtA to his disciple – since he was a good man and excelled in the other duties assigned to him.

The father was not very proficient in the Vedas.Whenever he committed a mistake in Veda, the baby in the womb of his wife, would bend and get distorted. So when the boy was born he had eight distortions in his body and was named as Astavakran.

He became proficient in Vedas and sAsthrAs at a very early age. He shone like a Sun God with his gnAnam and accomplishments.

He visited Janaka MahArAjA’s court with his friend.The dwarapAlakan refused entry to this distorted man. Ashtavakran told him that gnAnam of a person did not depend on the age or the appearance of the person.

He won over a proud pundit called Vandhi, in a war of debate. Vandhi had won over many other pundits earlier and caused them to be drowned in a river – when they failed in the debates.

Astavakra gave the same punishment to Vandhi and avenged his father’s untimely death caused by Vandhi.

 

[Visalakshi Ramani]

22. அவிர் பாகம்


வையகத்தில் நடந்தான் லக்ஷ்மி யுடன்,
வைகுந்தவாசன் இயற்கையை ரசித்தபடி.

சேஷாச்சலத்தின் மலைச் சரிவுகளில் யாகம்
செய்து கொண்டிருந்தனர் முனி புங்கவர்கள்.

திரு மலையில் செய்யும் யாகமும், தவமும்,
ஒரு குறைவும் இன்றி நிறைவேறும் அல்லவா?

அரசன் என எண்ணிய முனிவர் இறைவனை,
வரவேற்று அளித்தனர் பாலும், பழங்களும்.

பீதாம்பரம், இரத்தின ஹாரம் அணிந்தவன்
சாதாரண மனிதனாக இருக்க முடியாதே!

“எந்த நாட்டு அரசர்? தங்கள் பெயர் என்ன?
இங்கு வந்த காரணம் கூறுங்கள்!” என்றனர்.

“அரசனும் அல்ல, நான் அந்தணனும் அல்ல;
ஆசாரம், ஜாதி, குலம், கோத்திரம் இல்லை!

தந்தையும் இல்லை, தாயும் இல்லை எனக்கு!
எந்த தேசமும் என் தேசமே! எப்போதுமே!

எங்கும் இருப்பவன், எல்லாம் என் ரூபம்;
எத்தனை பெயர்கள், அத்தனை குணங்கள்!”

‘மனநிலை சரியாக இல்லையோ இவருக்கு?’
முனிவர்கள் தொடர்ந்தனர் தம் ஹோமத்தை.

மந்திரங்கள் ஓதி ஹோமம் செய்கையில்,
வந்தன இரு கரங்கள் அவிர் பாகம் பெற்றிட.

அக்கினியின் நடுவில் கரங்களை நீட்டி – அச்
சக்கரவர்த்தி பெற்றார் முனிவரின் ஹவிசை!

சங்குச் சக்கரதாரியாகக் காட்சி அளித்தார்;
அங்கு வந்திருந்தவர் ஸ்ரீனிவாசன் அல்லவா?

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

#22. The Yagna

Srinivaasan and Lakshmi Devi went on a stroll enjoying the beauty of the hill sides. They saw a group of sages performing a yagna on the slopes of Seshaachalam.

Everyone knew that any yaagaa, yagna, or tapas done on the Seshachalam would bear fruit and get completed unhindered.

The sages saw Sreenivaasan and thought he must be the king of country. Surely a man dressed in peeta ambaram and wearing ratna haaram cannot be an ordinary man.

They welcomed the divine couple and offered them milk and fruits. The sages wished to know the name and country of the person they had imagined to be a king.

But Sreenivaasan replied to the in an intriguing manner. “I am neither a king nor a Brahmin. I do not have any aachaaram or varNam or vamsam or gothram.

I have neither a mother nor a father. All the countries are my own countries. I prevail everywhere. Everything is in me and I am in everything. You can not count my names nor the qualities associated with those names.”

The sages felt pity that such a handsome rich man seemed to be out of his mind. They went on with their yagna. When they offered the havisu, a pair of hands appeared in the flame to receive the offering.

Those hand belonged to the the person whom they had imagined to be a king. They realized that it was none other than the god they were worshiping.

God gave them his darshan with his conch, Sudharshan, mace and lotus flower along with Lakshmi Devi

 

[Visalakshi Ramani]

[h=1]கர்வ பங்கம்.[/h]
கர்வம் மேலோங்கினால், அதை
சர்வ வியாபி கண்ணன் அழிப்பான்.
பதிவிரதை நானே என்ற கர்வத்தைச்
சதி திரௌபதி விடுத்த கதையே இது .

அஞ்ஞாத வாசத்துக்கு முன்னர்,
மெய்ஞானி ஆன மாயக் கண்ணன்
சொன்னான் அப்பாண்டவர்களிடம்,
“இன்னொரு இடம் போவோம் நாம்.”

காமிய ஏரிக்கு அருகே ஒரு
ரம்மியமான இடத்தில் வந்து
தங்கினார்கள் மூன்று நாட்கள்,
பொங்கும் புதிய உணர்வுடனே.

அழகியதொரு ஆஸ்ரமம்; அதன்
அழகிய பூந்தோட்டத்தில் ஒரு
பழுத்த மாங்கனியைக் கண்டனர்,
பழக்காலமாக இல்லாதபோதிலும்.

விரும்பிய திரௌபதிக்கு, கனியை
விரும்பித் தந்தான் அர்ஜுனன்.
“என்ன காரியம் செய்தீர் நீர்?”
என்றே பதைத்தான் கண்ணன்.

“கடும் தவ முனிவர் ஒருவர்
பெறும் உணவு தினம் இக்கனியே.
சபிப்பாரோ அன்றி எரிப்பாரோ?
அபிப்பிராயம் அவருக்கு எதுவோ?

மனத்தில் உள்ள எண்ணங்களை,
மறைக்காமல் வெளியே கூறினால்,
மாங்கனி எழும்பி முன் போலவே
மரத்திலேயே இணைந்து விடும்.”

“அரசனாகி நான் மீண்டும் நிறைய
அறச் செயல்கள் புரிய வேண்டும்”
தருமன் இதைச் சொன்னதும் கனி
தலை அளவுக்கு உயர்ந்து நின்றது.

“மார்பைப் பிளந்து சத்தியமாக
மாள வைத்து, துரியோதனனின்
தொடையைக் கதையால் பிளந்து
முடிப்பேன் சபதத்தை, பீமன் நான்!”

“கர்ணனைக் கொல்வதே என்
வர்ணிக்க முடியாத ஆக்ரஹம்.”
அர்ஜுனன் சொன்னபோது, கனி
மரக் கிளையின் வெகு அருகில்.

“பட்டத்து இளவரசன் ஆவேன் நான்,
இஷ்டத்துடன் அன்னையைக் காப்பேன்.”
“அண்ணனுக்கு சாமரம் வீசிக்கொண்டு,
அண்மையிலேயே இருப்பேன் நான்.”

அழகிய இரட்டையரின் சொற்கள்;
கனியோ கிளையின் காம்பருகே!
“அழ வைத்தவர்களின் அழிவினைக்
கண்டு நான் சிரிப்பேன்!” திரௌபதி.

உயர்ந்திருந்த கனி, மீண்டும்
தயங்காமல் மண்ணில் விழுந்தது.
வேறு வழி இல்லாமல், அப்போது
கூறினாள் அவள் உண்மையினை.

“யாகத்தில் கர்ணனைக் கண்டு,
வீரனிவன் குந்தி மகனானால்,
யாருக்கும் வாய்க்காத வலிய
ஆறு வீரருக்கு மனைவி நான்!”

விக்கித்துப் போயினர் அவள்
வீரக் கணவன்மார்கள் ஐவரும்.
“இவளா சதி? இவளா பதிவிரதை?”
அவள் கர்வம் மறைந்து போனது!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி

 

[Visalakshi Ramani]

GARVA BANGAM.

When pAndavAs were about to begin their ‘agnAtha vAsam’, dhroupathi had become very proud of her fame as a ‘pathivrathai’. krishnA wanted to deflate her pride and played this subtle drama.

They had moved to a new place and saw an Ashram and a beautiful garden. A single ripe mango was hanging from a tree-even though is was not the mango season!

Arjuna gave it to dhroupathi since she wanted to eat it.Krishna got agitated-as it was the only daily food of a great rishi, who owned the ashram.

He said that if everyone spoke the thought in their mind truthfully the mango would get stuck to the tree once again.

Dharman said that he wanted to perform many charities and good deeds after becoming the lawful king once again.

Bheeman said that he would make his vow come true by killing dhuryOdanan by busting open his thigh with his mace and ripping open his chest with his nails.

Arjunan said that his only wish was to kill karnan. nakulan said that he would become the crown prince and take good care of his mother. sahadEvan said that he would be with dharman – fanning with sAmaram.The mango had risen slowly and was very close to its stalk.

Dhroupadi said that she would laugh at the destruction of all those who had caused her sorrow and shame. Since the five men had told the truth, the fruit rose very close to its stalk. But Dhroupadi's statement made the fruit fall to the ground again! Then she was forced to reveal her inner most thought.

When she had seen Karna in the yAgasAlA, she had wished that, if he too were kunthi’s son she would have married six of the greatest men on earth – a privilege no woman had ever enjoyed on the earth!

Her husbands stood shocked and rooted to the spot. Her pride as a pathivratha vanished into thin air in no time!

 

[Visalakshi Ramani]

23. குமார தாரிகை

அழகிய இளைஞனாக மாறிய ஸ்ரீனிவாசன்
ஆடித் திரிந்தார் மலைச் சரிவில் ஒருநாள்.

வந்து கொண்டிருந்தார் அந்தணர் ஒருவர்,
வயது முதிர்ந்தவர் தன்னந் தனியாளாக!

கூனி விட்ட முதுகு; வலுவிழந்த கால்கள்,
பனி மறைக்கும் கண்கள், பசியுடன் தாகம்!

துணைக்கு வந்த மகனைத் தேடிக் கொண்டு,
‘ துணைக்கு வந்தவன் எங்கே போய்விட்டான்?

தண்ணீர் எடுக்கச் சென்றவன் வரவில்லையா?’
கண்ணீருடன் தேடிக் கொண்டிருந்தார் அவனை!

முள்ளிலும், கல்லிலும் அவர் நடப்பது கண்டு,
உள்ளம் வெண்ணையானது ஸ்ரீனிவாசனுக்கு!

“இறைவா! ஏன் நான் உயிரோடு உள்ளேன்?
இருக்கிறேன் ஒரு பாரமாக மற்றவர்களுக்கு!

வாட்டி வதைக்கின்றது முதுமையில் வறுமை.
வாழ்வதால் ஒரு பயன் இல்லையே இனி நான்”

மெள்ளத் தடவினான் முதுகை ஸ்ரீனிவாசன்,
“துள்ளும் இளமையோடு இருக்க விருப்பமா?”

“கேலி செய்கிறாயா தம்பி கிழவன் என்னை? என்
வேலைகளைச் செய்ய முடிந்தாலே போதுமே!

சேவை செய்வேன் இறைவனுக்கு முடிந்தவரை,
தேவை இல்லை துள்ளும் இளமை !” என்றார்.

“சுனைக்கு அழைத்துப் போகிறேன் முதலில்;
நனைத்தால் குறையும் உடலின் உஷ்ணம்.”

நீரில் முங்கி எழுந்தவர் மாறி விட்டிருந்தார்!
நிமிர்ந்து விட்ட முதுகு; இறுகிய தசைகள்!

நூறு வயது குறைந்து விட்டது – பதி
னாறு வயது வாலிபனாக மாற்றியது!

காணோம் கரையில் இருந்த இளைஞனை;
நாரணன் காட்சி தந்தான் புன் முறுவலுடன்.

“நித்திய கர்மங்களைச் செய்வீர் முன்போல்.”
பக்தியுடன் விழுந்தார் கால்களில் அந்தணர்.

முதியவரை இளையவராக ஆக்கிய சுனைக்குப்
புதிய பெயர் கிடைத்தது குமார தாரிகை என்று!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

#23. Kumaara Thaarigai

Srinivaasan went dancing and singing on the Seshaachalam as a young happy lad. He saw an old Brahmin walking with faltering steps. His back was bent and his legs were weak. His eyes were misty and he appeared to be very hungry, thirsty and tired.

He was looking for someone – may be his son who had gone to fetch drinking water and had not come back. Sreenivaasan’s heart melted to see the old, feeble man walk on the rough terrain.

The old man lamented loudly, ‘Why am I still alive ? What is the purpose of my living except to become a burden to my family. Poverty and old age torture me. I do not see any point in my living”

Sreenivaasan went to the old man and stroked gently on his bent back. “Do you wish to become young once again, oh grand father?”

The old man felt hurt and said, “Surely you must be making fun of me! I will be more than happy to be able to do my work without troubling anyone any more.”

“Let us go to the pond and wet your body. Your heat as well as thirst will disappear.” The lad led the old man to the water body . The old man immersed himself in it a slowly.

When he came up again he was transformed to a lad not more than sixteen years old. His back had become straight. His muscles were firm and he was hale, healthy and robust.

He searched for the lad who performed this miracle but he was not to be found. Instead he saw lord Sreenivaasan with a smiling face. The lord blessed him and said,”Do your nithya karma as before and serve the others well!”

The theertam got a new name as Kumaara thaarigai since it transformed an old man into a kumaran.

 

[Visalakshi Ramani]

37. அபகீர்த்தி.





நேரம் நன்றாக இல்லாத பொழுது
நேராக நம்மிடம் வரும் அபகீர்த்தி!
கண்ணனையே பீடித்த அபகீர்த்தி,
மண்ணில் நம்மை விட்டு விடுமா?

சத்ரஜித் சூரியனின் சீரிய பக்தன்,
பக்தியுடன் பூஜித்தவனுக்கு, ஒரு
சூரியனை நிகர்த்த ஒளி வீசுகின்ற
சீரிய ச்யமந்தக மணி, சூரியன் பரிசு.

மணி பூஜிக்கப்படும் இடத்தில்,
மாயாவிகள் நுழைய மாட்டார்.
பஞ்சம், அகால மரணம், கவலை,
கொஞ்சமும் நெருங்க முடியாது.

மன்னன் உக்கிரசேனனுக்கு, அதைக்
கண்ணன் தருமாறு பணித்தபோதும்,
சத்ரஜித் மறுத்து, கண்ணனைத் தன்
சத்ருவாக எண்ணத் தொடங்கினான்.

வேட்டைக்குச் செல்லும் தம்பி பிரசேனன்,
காட்டுக்குள் மணியை அணிந்து செல்லவே,
சிங்கம் ஒன்று அவனைக் கொன்றுவிட்டு,
பொங்கும் ஒளி வீசும் மணியினை எடுத்துக்

கொண்டு செல்லுகையில், அச் சிங்கத்தைக்
கொன்று ஜாம்பவான், மின்னும் மணியைச்
செல்ல மகனுக்கு அளித்திட விரும்பியே
செல்லலானான் தன் குகைக்கு உள்ளே.

மணித் திருடன் கண்ணனே என்று
மண்ணில் உள்ளோர் நினைத்தனர்.
தன் நற்பெயரைக் காக்க வேண்டி,
தானே தேடிச் சென்றான் கண்ணன்.

சிங்கத்தின் அடிச் சுவடுகளையும்,
சிங்கத்தைக் கொன்ற அக் கரடியின்
அடிச் சுவடுகளையும் தொடர்ந்தவன்,
கடின குகையில் கண்டான் மணியை.

கரடிக்கும், கண்ணனுக்கும் கடும்போர்,
இரவு பகல் என விடாமல் தொடர்ந்தது
இருபத்தி எட்டு நாட்கள்! ஜாம்பவான்
இறுதியில் உணர்ந்தான் கண்ணன் யாரென!

மன்னிக்கும் படிப் பலமுறை வேண்டி,
மணியையும் அளித்தான்; தன்னுடைய
பெண்ணையும் அளித்து வாழ்த்தினான்!
மண்ணில் அப கீர்த்தி யாரைவிட்டது?

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

APAKEERTHI.

When a person’s time is not favorable, he would be accused of actions which he had never performed.This is the story of how Krishna was branded as a thief by his own loyal people.

Sathrajith was a devote of Lord Sun. The Sun God was very pleased with him and presented him the Syamanthaka Mani-a gem as brilliant as the Sum himself.

The gem would ward off all evil powers, famine, ill health accidents etc. Krishna wanted it to be presented to the king UgrasEnan, but Sathrajit refused to do so!.

Later his brother PrasEnan wore the gem round his neck and went for hunting. A lion killed him and took away the gem. Jambavan killed the lion and gave the gem to his son to play with.

Everybody thought that Krishna was the gem-thief. He set out to look for the gem and clear His name.He followed the tracks of the lion and the bear and went into the cave where JAmbavAn lived. The fought for 28 days.

Finally JAmbavAn realized that Krishna was none other than Rama.

He presented the gem as well his daughter JAmbavathy to KrishnA.

Krishna’s name was finally cleared!

 

[Visalakshi Ramani]

24. சங்கனன் (1)

சங்கனன் ஆண்டு வந்தான் காம்போஜ நாட்டில்
சங்காச்யம் என்னும் நகரைக் கீர்த்தியுடன்.

கர்வம் மிகுந்து விட்டது பராக்கிரமத்தால்;
தர்மம் குறைந்து நலிந்து மெலிந்து விட்டது.

புண்ணியம் குறையலானது சங்கனனுக்கு
கண்ணியம் குறையலானது சங்கனனுக்கு.

விலகி விட்டனனர் பாதுகாத்த வீரர்கள்;
விலை போயினர் மறைந்திருந்த எதிரிக்கு.

வழக்கம் போல பழகவில்லை பிரதானிகள்;
குழப்பம் மேலிட்டது; குறைந்தது மதிப்பு.

அவதிப் பட்டனர் அவன் நாட்டு மக்கள்;
அவன் மேல் விழுநதது அந்தப் பழியும்!

ஆட்சியைக் கைப் பற்ற முயன்றனர்;
மாட்சிமை இல்லை அவர்களை அடக்க.

உயிருக்கு ஆபத்து என்ற நிலை உருவாக
எவருக்கும் தெரியாமல் தப்பி ஓடினான்!

பட்டத்து ராணியுடனும் இன்னமும் தன்
கட்டளைக்குப் பணியும் அமைச்சருடன்.

சேது கரையைச் சென்று அடைந்தனர்.
வேதனை தீரும் ராமேஸ்வரம் சென்றால்.

கடல் நீராடினான் சேதுவில் சங்கனன்
உடன் சென்று தரிசித்தான் இராமநாதரை.

அடைந்தான் சுவர்ணமுகி தீர்த்தத்தை!
விழைந்தான் வேங்கடத்தில் தவம் புரிய!

வட பகுதியைத் தேர்ந்தெடுத்தான் சங்கனன்;
“விட நேர்ந்த்தது நற்பணிகளைச் செருக்கால்.

அரியணையும் துறந்து அஞ்சி வாழ்கிறேன்!
சரியாகுமா மீண்டும் முன்போல இந்த நிலை?

நாட்டை அடைந்து ஆட்சி செய்வேனோ?
காட்டிலேயே காலத்தைக் கழிப்பேனோ?”

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

#24. Sankanan (1)

Sankanan ruled the Sankaasyam city in Kaamboja Desam. He became arrogant with his growing popularity. Dharma took a back seat for him. His good fortune decreased fast. Soon he had lost his command over his people.

His courtiers behaved indifferently. The loyalty of his soldiers was secretly bought by his enemies. The army leaders looted the common people and the blame fell on Sankanan.

Some of his subordinated tried to depose him and usurp his kingdom. He could not control or subdue the miscreants. His life was in danger. He escaped with his wife and few loyal ministers before it was too late.

They reached Raameswaram which was famous for giving solace to the trouble people. They bathed in the sea and worshiped lord Raamanaathan. Sankanan decided to do penance on the banks of SwarNa mukhi in Venkataachalam. He chose the northern part of the hill.

He thought to himself, “I stopped doing many good deeds. I had to give up my throne and flee in order to hide and save my skin. Will things return to the old state of affairs or will I spend the rest of my life in this forest?

He did not know the answers for his questions.

 

[Visalakshi Ramani]

[h=1]பொறாமைத் தீ.[/h]


கச்யபரின் பல மனைவிகளில் இருவர்,
கத்ரு, வினதா என்னும் சகோதரிகள்.

கணவனின் அன்பைப் பெறவேண்டியே
கண நேரமும் வீணாக்காமல் முயலுவர்.

பலமுறை கத்ரு விரும்பி விழைந்தது,
பலமுள்ள புதல்வர்கள் ஓராயிரம் பேர்.

விரும்பியபடியே அவள் அடைந்தாள்,
வீரம், பலம் மிகுந்த ஆயிரம் நாகங்களை.

வினதா விரும்பியதோ இரு மகன்கள்;
வீரமும், வெற்றியும் கொண்டவர்கள்.

பிறந்தன அழகிய இரண்டு முட்டைகள்,
பிறகு மாறி விடும் இரண்டு மகன்களாக!

ஐநூறு ஆண்டுகள் தவம் கிடந்தாள், பல
ஐயங்களை மனதில் கொண்ட வினதா.

பொரியவில்லை அங்கே முட்டைகள்.
வெளியே வரவில்லை இரு மகன்களும் .

பொறுமை இழந்தவள், ஒரு முட்டையை
பொரியும் முன்பே உடைத்து விட்டாள்.

பாதி உடல் மட்டுமே உருவாகி இருந்த
பாலனைக் கண்டு, மனம் பதைத்தாள்.

ஆக்கப் பொறுத்தவள் ஆகிய அன்னை
ஆறப் பொறுக்கவில்லை, கொடுமையே!

பாதி உடலுடன் இருக்கும் அருணனை,
சாரதி ஆக்கிக் கொண்டான், சூரியன்.

அல்லும் பகலும் இரத்தில் ஏறிச்
செல்லுவதற்கு கால்கள் வேண்டாமே!

போயின மேலும் ஐநூறு ஆண்டுகள்;
தாயின் தவமும் பலித்தது அங்கே.

ஆயிரம் சூரியர்களின் ஒளியுடனே,
அருமை மகன் கருடன் தோன்றினான்.

சேய்கள் நாக, அருண, கருடர்கள்
தாய் வேறானாலும் சகோதரரே.

ஒரு தந்தை மகன்களான போதும்
ஒருவருக்கொருவர் ஜன்மப் பகை.

மகளிர் கொண்டது பொறாமைத் தீ;
மகன்கள் கொண்டதோ பகைமைத் தீ!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.