A poem a day to keep all agonies away!

[Visalakshi Ramani]

Share:

Facebook X Bluesky LinkedIn WhatsApp Email Share Link

I intend to complete the Venkatesa puraaNam by posting the remaining poems and stories.

Meanwhile my first blog in Devi Bhaagavatam (Skandas 1 & 2) will get completed in WordPress.

So those poems also may appear here soon.

The recap poems is also drawing good readership/ viewership.

So there will be one recap poem + story which WILL NOT be blogged.

The new poem and story will be blogged as usual.

 

[Visalakshi Ramani]

[h=1]பக்திப் பரவசம்[/h]

சமாதியில் இருந்த கௌராங்க சுவாமிகள்
சமுத்திரத்தில் தவறி விழுந்துவிட்டபோது,
செம்படவர்களில் சிலர் வலை ஒன்றை வீசி,
சுவாமிகளைக் காப்பற்றினர் நீரிலிருந்து.

சுவாமிகளைக் காப்பாற்றும்போது, சிறிது
சரீர சம்பந்தம் அவர்களுக்கும் ஏற்படவே,
உன்மத்தம் தலைக்கு ஏறியவர்கள் போல
உலவத் தொடங்கிவிட்டனர், பரவசத்துடன்.

“ஹரி” நாமத்தைப் பாடிக்கொண்டும் மேலும்
“ஹரி ஹரி” என்று ஆடிக்கொண்டு திரிபவரை,
சரி செய்ய முயன்றும், முடியாமல் போகவே,
திரிபவரின் உறவினர்கள், சுவாமிகளிடமே

வந்து சரணடைந்தனர், ஒவ்வொருவராக!
பந்துக்களின் துயரைக் கண்டவர் கூறினார்,
“சரி செய்வதற்கு ஒரு வழிதான் உண்டு!
புரோஹிதர் வீட்டுச் சோற்றை ஊட்டுங்கள்.”

என்ன அதிசயம் இது ! என்ன மாயம் இது !
அன்னத்தை வாயில் இட்டவுடனேயே,
பரவச நிலை நீங்கிய அச்செம்படவர்கள்,
பழையபடியே மாறி விட்டனர், பாருங்கள்!

பரவசம் அடையத் தேவை ஒரு
உத்தம பக்தரின் சரீர சம்பந்தம்.
பரவசம் நீங்கவோ, புரோஹிதர்
பத்தினி அளித்த அன்னமே போதும்!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

BHAKTI PARAVASAM.

One Saint named GowrAnga accidentally fell into the sea when he was in deep samAdhi state. He was saved by the fishermen who threw a net and dragged him out safely.

These fishermen later started to sing and dance with ecstasy and bakthi – due to their brief body contact with the saint, while saving him from the sea.

Their relatives tried every means known to them to bring the men back to normalcy- but without any success.

They went to GowrAnga for advice. He told them to feed the dancing men with the food brought from the house of a prohit.

The men were brought back to normalcy when they were fed with the food cooked by the wives of the prohits.

For gaining ecstasy, one needs the body contact of a holy man. To regain normalcy he has to merely eat the food cooked in the house of a prohit.

 

[Visalakshi Ramani]

01. தீர்த்த மஹிமை

தீர்த்தமாட விரும்பினான் ஓரந்தணன்;
யாத்திரை நீளும் நெடுங் காலம் என்று

உற்றார் உறவினரிடம் விடை பெற்றுப்
பிற்பாடு யாத்திரை செல்வது வழக்கம்.

கனவிலே தோன்றினார் மஹாவிஷ்ணு!
“கருதுகின்றாய் அகல தீர்த்த யாத்திரை!

புஷ்கர சைலம் என்பது சேஷாச்சலம்;
புனித தீர்த்தங்கள் பதினேழு உள்ளன.

புவனமெங்கும் உள்ள தீர்த்தங்கள் அப்
புண்ணிய தீர்த்தங்களிலும் உள்ளன!

சகல பாவங்களிலிருந்து விடுதலையும்,
சகல சம்பத்துக்களும் கிடைப்பது உறுதி.

நாடெங்கும் அலைந்து திரிய வேண்டாம்.
நாடுவாய் நீ சேஷாச்சலத்தை!” என்றார்.

பழம் நழுவிப் பாலில் விழுந்தது – மேலும்
பலன் இரண்டுக்கும் ஒரு போலானது.

பதினேழு தீர்த்தங்களிலும் சென்று நீராடிப்
பரம பாவனம் அடைந்தார் அந்த அந்தணர்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

01. The greatness of the theertam.

A Brahmin wanted to go on a theerta yaaathra. It would take many months in olden days. It was customary to take leave of all one’s kith and kin before setting out on such a journey.

Vishnu appeared in the dream of the Brahmins and said, “You are contemplating on a teertha yaatra. Pushkaram is the Seshaachalam . There are seventeen different theertams there. In fact they represent all the holy theertams of the whole word.

If you take a holy dip in all of them, you will be rid of all the sins committed earlier. It will bestow on you all the ashta aiswaraym. You need not travel the length and breadth of this country. Just go to Seshaahchalam!”

The Brahmin felt very happy since it would save his precious time and a lot of expenditure. He went to Seshaachalam and bathed in all the seventeen theerthama and got purified.

 

[Visalakshi Ramani]

[h=1]கனியாத பக்தி.[/h]

“ஹரியும் சிவனும் ஒண்ணு ; இதை
அறியாதவன் வாயில் மண்ணு !”
என்று கூறுவார் முன்னோர்கள்;
என்றாலும் சிலர் கேட்பதில்லை.

கனியாத பக்தி உடைய ஒருவன்,
தனியாக சிவபிரானை மட்டுமே
கனிவோடு தொழுது வந்ததான்;
பணியான் வேறொரு கடவுளை.

ஒரு நாள் சிவனே நேரில் தோன்றி
“ஒன்றே தெய்வம் என்றறியாயோ?”
என்ற போதிலும் மீண்டும் அவன்
எந்தக் கடவுளையும் வணங்கவில்லை.

சங்கர நாராயணனாய் வந்தபோதும்,
சங்கரனை மட்டுமே வணங்கினான்;
ஹரியை விடுத்து விட்டான் அவன்;
ஹரனாலும் மாற்ற முடியவில்லை.

தீவிர பக்தியும், மாறாத வெறுப்பும்,
தூண்டிவிட்டது மற்றவர்களையும்!
“விஷ்ணு! விஷ்ணு!” என்ற நாமத்தை
வெறுப்பேற்ற வேண்டிக் கூறலாயினர்.

காதில் அப்பெயர் விழாமல் இருக்க,
காதில் இரண்டு மணிகளை அணிந்து,
காதுகளை ஆட்டிச் சப்தம் செய்தவன்,
கண்டா கர்ணன் எனப் பெயர் பெற்றான்.

கண்டா கர்ணனைப் போன்றே பல
கண்மூடித்தனமான வேறு பக்தர்களும்
இறைவனிடம் காட்டும் வினோத பக்தியில்,
வெறுப்பே விருப்பையும்விட அதிகம்!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

UNRIPE BHAKTI.

A man worshiped only SivA and hated the very name of VishnU. SivA himself told the man that both He and Hari are one and the same God. The man did not listen even to SivA.

Then SivA appeared as SankaranArAynA. Even then the man worshiped only the half that was sankarA and ignored the half that was nArAyanA.

His vinoda bhakti amused everyone. Just to irritate him people kept calling out the name of VishnU. He wore two bells on his ears and kept ringing them so that he would not hear the name of VishnU.

His name now got changed to GantA Karnan.

There are many people in whose bkakti, hatred predominates the love for God. This kind of vinOda bhakti is unripe bhakti!

 

[Visalakshi Ramani]

02. சேஷாச்சலம்

நாரதர் சென்றார் திருப்பாற் கடலுக்கு;
நாரணனைத் தரிசித்தார் தேவியருடன்.

ஒளிர்ந்தது கௌஸ்துபம் மார்பினில்;
மிளிர்ந்தன நாரணனின் பஞ்சாயுதங்கள்.

“பூலோகத்தில் நான் திருவிளையாடல்
புரிவதற்கு ஏற்ற இடத்தைக் கூறு!” என்று

நாரணன் கேட்டான் நாரத முனிவரிடம்,
நாரதர் விண்ணப்பித்தார் நாரணனிடம்.

‘கங்க தீரத்துக்குத் தெற்கே உள்ளது
தண்டகாரண்யம் என்னும் ஓர் இடம்.

விண்ணோரும் மண்ணோரும் வந்து
தெண்டனிடத் தகுந்த இடம் ஆகும்.

தேவருஷி சென்றதும் நாரணன் – ஆதி
சேஷனுக்கு ஆணை இட்டார் இங்கனம்.

“மலை உருக் கொள்வாய் நீ அனந்தா!
சில காலம் தங்குவேன் பூவுலகினில் !”

“மலையாக மாறுகிறேன் ஆணைப்படி.
மலை மீது எழுந்தருளும் தேவியருடன்

இருப்பிடம் ஆகவேண்டும் என் தலை;
திருவடிகள் பதித்து நின்றிட வேண்டும்.

புண்ணிய தீர்த்தங்கள் பலவற்றையும்
என்னிடம் நீங்கள் உருவாக்க வேண்டும்!”

அருள் செய்தான் நாரணன் அவ்வாறே;
திருப் பாற்கடல் விடுத்தான் அனந்தன்.

மலையானான் தண்டகாரண்யத்தில்;
தலை ஆனது வேங்கடாச்சலமாக.

உடல் ஆகிவிட்டது அகோபிலமாக;
முடிவில் வால் ஆனது ஸ்ரீ சைலமாக.

அனந்தன் பூமியில் மலை ஆனபோது;
அருந்தவம் தொடங்கியது அவன் மீது.

வேங்கடேசனாகக் காட்சி தந்தருளினார்
வேங்கடமலையில் குடிகொண்ட நாரணன்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி

 

[Visalakshi Ramani]

#02. Seshaachalam

Narada went to the Milk Ocean to have a dharshan of lord Naaraayan and his consorts. Naaraayan wore the brilliant Kousthubam to adorn his broad chest and his pancha aayudhams were sparkling.

Naaraayan asked Narada,”Please tell me a suitable spot on the earth since I want to live there in this Kali Yuga.”

Narada replied, “To the south of the banks of River Ganges, there is a very scenic place called DaNdakaaraNya. The Deva and manushya like that place alike. I am sure it will be the best spot for you to perform your mysterious leelaa!”

After Narada left, Naaraayan called Aadhiseshan and told him,” Become a huge mountain on the earth in DaNadakaaraNya. I want to live on the earth during Kali yuga.”

Aadhiseshan replied, “I shall become a mountain as told by you and You must live on that mountain with your Devis. My head will become Seshaachalalm and you must settle down there. You must create a number of holy theertham on that mountain.”

Naaraayan agreed to this. Aadhiseshan left the Ocean of Milk and went down to the world. He transformed himself into a mountain. His head became Seshaachalam. His body became the Ahobilam and his feet the Sree Sailam.

Now all the tapasvis came to Seshaachalam to do their penance undisturbed. Naaraayan himself came down to live on the Seshaachalam and appears to everyone as Srinivaasan ever since then.

 

[Visalakshi Ramani]

ஈஸ்வரன்.




“உலகில் உள்ள பொருட்கள் அனைத்துமே
உண்மையில் ஈஸ்வரனின் ஸ்வரூபங்களே!”
உபதேசித்தார் பெரும் குரு நாதர் ஒருவர்;
உபதேசம் பெற்றான் அவருடைய சீடன்.

எல்லோரும் ஈஸ்வரர்களே என்பதால்
எல்லையில்லா மகிழ்ச்சியுடன் அவன்
செல்லும்போது எதிரே வந்தான் ஒரு
பொல்லாத யானை மேல் அமர்ந்த பாகன்.

“விலகுங்கள்! விலகுங்கள்!” என்று பாகன்
விலாப் புடைக்கக் கத்திய போதிலும்;
விலகவில்லை கொஞ்சமும் அந்தச் சீடன்
விரும்பி யானையின் அருகிலேயே வந்தான்!

“நானும் ஈஸ்வரன், யானையும் ஈஸ்வரன்,
நான் ஏன் அஞ்சிப் பாதை விலகவேண்டும்?”
நடந்து வந்த யானை துதிக்கையால் தூக்கி.
நாலு வட்டங்கள் சுழற்றி வீசிச் சென்றது!

நல்ல வேளையாக உயிர் போகவில்லை!
நல்ல காயங்களுடனே தப்பிவிட்டான்.
நடந்ததைத் தன் குருவிடம் சொல்லவே,
நகைக்கலானார் அவர் விழுந்து விழுந்து!

“யானையும் ஈஸ்வரன்தான்! அதுவும் சரி.
நீயும் ஈஸ்வரன்தான் ஒப்புக் கொள்கின்றேன்.
யானையின் மேல் அமர்ந்த இன்னொரு ஈஸ்வரன்
நீங்கிச் செல்லும்படிச்சொன்னது கேட்கவில்லையா ?”

சொற்களின் பொருளை அறிவதால் மட்டும்
சொல்லப்பட்ட கருத்துக்கள் புரிந்து விடாது.
கருத்தினைப் புரிந்து கொண்டால் மட்டுமே
கற்றதன் பயன் நமக்குத் தப்பாது கிடைக்கும்.

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

ESHWAR.

A man learns from his Guru that all the things are forms of God. He is very happy that he as well as all the others are forms of Gods or Eshwars.

While returning home, he comes across an angry elephant. The mahout warns him to keep away but the man does not listen. He tells to himself, “I am an Eshwar and the elephant is another Eshwar. Why would one Eshwar harm another Eshwar?”

Foolishly he goes near the elephant, ignoring the warnings of the mahout. He is lifted, swirled round and thrown away by the angry elephant.

He escapes with many injuries and is very angry. His Guru tells him that even though he and the elephant were both Eshwars, so was the mahout to told him to keep away from the elephant!

We should not take the words at their face value, but should realize the real message being conveyed.

 

[Visalakshi Ramani]

03. நாராயணாத்ரி

நாராயண முனிவர் ஒரு நல்ல தபஸ்வி.
நாராயணனைத் தேடியலைந்தார் எங்கும்.

காட்சி தரவில்லை நாராயணன் அவருக்கு;
மாட்சிமை பொருந்திய தவம் செய்வித்திட.

பிரமனைக் குறித்துத் தவம் செய்தார்.
பிரமன் கேட்டான்,” என்ன வரம் தேவை?”

“நாரணனைத் தரிசிக்கத் தவம் செய்தேன்.
காரணம் என்னவோ காண முடியவில்லை!

காணும் வழியினைக் கூறுங்கள் சுவாமி!
காணும் பாக்கியத்தை அருளுங்கள் சுவாமி!”

“கோனேரிக் கரையிலே சேஷாச்சலத்திலே
கோவில் கொண்டுள்ளார் ஸ்ரீமன் நாராயணன்.

தவம் செய்வீர் நீர் சேஷாச்சலம் சென்று!
தவமும் பலிக்கும்; தரிசனமும் கிடைக்கும்”

சேஷாச்சலம் அடைந்தார் முனிபுங்கவர்;
செய்தார் கடும் தவம் பன்னெடுங் காலம்!

தேவியுடன் காட்சி தந்தான் நாரயணன்;
“தேவை எதுவோ கூறுங்கள்!” என்றான்.

“தரிசனம் வேண்டித் திரிந்தேன் – எங்கும்
தரிசனம் கிடைக்காமல் தவித்தேன் நான்.

பிரமன் கூறினார் இங்கு தவம் புரியுமாறு,
அரிய தரிசனம் பெற்றேன் உமது அருளால்!

முனிவர்களுக்கே கடினமான இத் தவத்தை
மனிதர்கள் செய்வது எங்கனம் சாத்தியம் ?

புனிதத் தலத்திலேயே தங்கி வசிப்பீர்!
மனிதர்களுக்கும் ஆசிகள் வழங்குவீர்!

என் பெயரால் விளங்க வேண்டும் – நீர்
எனக்கு தரிசனம் தந்த இந்த இடம்” என,

“நிறைவேற்றுவேன் உம் கோரிக்கையை.
நித்தியவாசம் செய்வேன் இந்தத் தலத்தில்.

தீரும் வரும் அடியவர் குறைகள் எல்லாம்!
பேரும் விளங்கும் நாராயணாத்திரி என்று!”

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி

 

[Visalakshi Ramani]

#03. NaaraayaNaadri

Sage NaaraayaNa wanted to have a dharshan of Lord Naarayan. He went everywhere looking for him but in vain. Lord Naarayan did not give his dharshan the the sage NaaraayaNa.

Sage NaaraayaNa did severe penance on Brahma – who became pleased with the sage and appeared in person. The sage NaaraayaNa asked Brahma, “How can I get a dharshan of Lord Naaaryan? What must I do to get his dharshan?”

Brahma replied to the sage,” Lord Naaraayan is now living in Seshaachalam as Srinivasan. Go to Seshaachalam and do penance there. You will get a dharshan of Lord Naaraayan.”

Sage NaaraayaNa reached the Seshaachalam and did severe penance for a very long time. Lord Naaraayan appeared with his Devi and wished to grant a boon to the sage.

“I tried in vain to get your dharshan for a very long time. Brahma told me to perform penance in this place. I am glad it bore fruit and you gave me a dharshan.

But I am curious to know this. If this kind of penance is difficult even for a sage like me, how will the ordinary mortals ever get your dharshan?

I wish you will live here for ever to give your dharshan to all your devotees and bless them with whatever they wish for. This place where you have given me your dharshan must be known by my name as NaaraayaNaadri in the future.”

Srinivaasan agreed to these requests. He said, “I shall live here in this Kali yuga and bless all my devotees. This place will be known as NaaraayaNaadri in your honor from now on !”

 

[Visalakshi Ramani]

[h=1]பரிஹாரம்.[/h]


அழகிய நந்தவனத்தை உருவாக்கி,
அதைச் செழிப்பாக வளர்த்தான்;
அந்தணன் ஒருவன், தன் வேலை
ஆட்களின் கடின உழைப்பினாலே.

ஏமாந்த நேரம் தோட்டதினுள்ளே
புகுந்து விட்ட கறவைப் பசு ஒன்று,
மேய்ந்து சர்வ நாசமாக்கி விட்டது
பூந்தோட்டம் மொத்தத்தையுமே!

கோபத்தில் கண் மண் தெரியாமல்
கோரமாக அந்தணன் அடித்ததனால்,
விழுந்து சுருண்டு தன் இன்னுயிரை
இழந்து விட்டது அந்தப் பசு பாவம்!

பசுவைக் கொன்ற பாவம் தன் மேல்
படர்ந்த போதிலும் அந்த அந்தணன்,
பசுவைக் கொன்றது தன் கையே என்றும்,
கையின் தேவதை இந்திரனே என்றும்,

மொத்தப் பழியையும், பாவத்தையும்,
தத்தம் செய்து விட்டான் இந்திரனுக்கு.
தாத்தா வேடம் அணிந்து வந்த இந்திரன்
தள்ளாடியபடியே அவனிடம் சென்றான்.

” மிகவும் அழகிய பூந்தோட்டம்” என
தள்ளாடும் தாத்தா புகழவே, அந்தணன்
“மிகவும் கடின முயற்சியின் பரிசு” எனத்
தன்னைத் தானே மெச்சிக் கொண்டான்.

“மரங்களும், செடிகளும்கூட அழகான
வரிசைகளில் அமைந்துள்ளனவே?”
“மரங்கள், செடிகளின் வரிசையும் கூட
வரை வகுத்துத் தந்தது நான் தானே”

‘பாதைகளும் நூல் பிடித்தாற்போல
பார்க்கவே அருமையாக உள்ளனவே!”
“பாதைகளும் கூட என் திட்டமே!” எனப்
பரவசமாகச் சொன்னான் அந்தணன்.

“வேறு ஆட்கள் செய்தவற்றுக்கெல்லாம்
பேரும் புகழும் நீ ஏற்றுக் கொள்வாய்.
பசுவைக் கொன்றுவிட்ட பழி மட்டும்
பாவம் அந்த இந்திரனையே சாருமா?

வெட்கித் தலை குனிந்த அந்தணன்
வெட்டிப் பேச்சுக்களை விட்டு விட்டு,
பசுவைக் கொன்ற தன் தோஷத்துக்குப்
பரிஹாரம் ஒன்றைத் தேட முயன்றான்.

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

PARIHARAM.

A brahmin owns a beautiful garden and takes the credit for maintaining it -even though all the hard word is done by his gardeners.

He kills a cow in mad anger when it ruins his garden but shifts the blame to Indra, who is the god of our hands.

Indra comes disguised as an old man and makes the brahmin realize his folly.

He tells the brahmin, “You take the credit for maintaining the garden, for planting all the trees in beautiful rows and for making beautiful paths to walk through in the garden even though all these jobs have been done by the gardeners. You have killed a cow with your own hands but you want to shift the burden of the sin to Indra’s shoulders. Why?”

The brahmins realizes his folly, hangs his head in shame and tries to do parihAram – even though killing the cow was purely unintentional.

 

[Visalakshi Ramani]

04. ரிஷபாத்ரி

வேட்டைக்குச் செல்ல விழைந்தான் ஸ்ரீனிவாசன்;
காட்டுக்குச் செல்லத் தயாராயினர் படைவீரர்கள்.

சேனைத் தலைவன் தலைமையில் வந்தனர்,
சேஷாத்திரி வாசனைத் தொடர்ந்து வீரர்கள்.

வேட்டை ஆடினர் வெகுநேரம் மிருகங்களை;
வேட்கை மிகுந்தது நீர் பருகித் தாகம் தீர்ந்திட.

அழகிய சோலை ஒன்று தென்பட்டது அங்கு;
தழுவியது வீசிய குளிர்ந்த தென்றல் காற்று.

ரிஷபன் என்னும் அசுரனின் சோலை அது;
ரிஷபன் தடுத்தான் அதில் நுழைந்தவீரர்களை.

அரச குமாரன் என்று எண்ணினான் பகவானை;
பரந்தாமனையும் அச்சுறுத்தினான் ரிஷபன்!

“சம்பரா! இவனுக்குப் பதில் கூறு!” என்று சொல்ல
சம்பரன் தயாரானான் ரிஷபனுடன் போர் புரிய.

சிவ பக்தி மிகுந்தவன் அசுரன் ரிஷபன் – எனவே
தேக சக்தியும் மிகுந்தவன் அசுரன் ரிஷபன் !

நொடியில் அடித்து வீழ்த்தினான் சம்பரனை;
அடுத்து ஓடி வந்தான் ஸ்ரீனிவாசனை நோக்கி!

சரங்களைப் பொழிந்தான் சேனை நாயகன்;
சரங்கள் தடுத்தன அசுரனைச் சுவராக மாறி!

கரங்களாலே உடைத்தான் சுவற்றை அசுரன்,
பரபரவென்று முன்னேறினான் ரிஷபன்.

அஸ்த்திரங்களை ஏவினான் அசுரன் ரிஷபன்;
அஸ்த்திரங்களை ஏவினான் சேனை நாயகன்!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி

 

[Visalakshi Ramani]

#04. Rishabaadri

Srinivaasan wanted to go on a hunting expedition. His soldiers got ready for the expedition. They were lead by the Senaapati and he followed Srinivaasan.

They hunted down several wild animals for a long time. They all became hungry, thirsty and tired. They looked for fresh drinking water and came across a grove. The place was very cool and the breeze blowing there was very refreshing.

The grove belonged to an asuran named Rishaban. He did not like people entering into his domain as if it were a no man’s land. He stopped the group imagining that Srinivaasan was be a king and the others his soldiers.

Srinivaasan gave a command to his senaapati.” Sambara! Take care of this asuran”. Sambaran got ready for a fight. Rishaban was an ardent devotee of Lord Siva. He had immense physical strength and overcame Sambaran in a minute. Then he came charging towards Srinivaasan with his anger aroused.

The senaapati showered many arrows and built a wall blocking Rishaban’s way. Rishaban did not hesitate. He broke the wall of arrows with his bare hands and advanced towards his target.

Sambaran shot more arrows on Rishaban. Rishaban also shot more arrows on Sambaran.

 

[Visalakshi Ramani]

I could squeeze in a few minutes to post the daily quota of poems!

 

[Visalakshi Ramani]

Oh boy! Am I happy to back home after the rickety bus ride in the hot sun!

I just have enough time and energy to post and blog today's poems.

 

[Visalakshi Ramani]

05. ரிஷபாத்ரி

அஸ்திரங்கள் பறந்தன எதிர் திசைகளில்!
அடுத்துத் தொடர்ந்தது ஒரு மாயப் போர்.

விண்ணில் எழும்பினான் அசுரன் ரிஷபன்;
எண்ணிறந்த பாணங்களைப் பொழிந்தான்!

திக்குமுக்காட வைத்தான் சேனை நாயகனை;
சக்கராயுதம் தான் வெல்வதற்கு ஒரே வழி என,

மாயப் போர் புரியும் ரிஷபன் மீது சக்கரத்தைத்
தியானித்த பின்பு எய்தான் சேனை நாயகன்.

கூரிய முனைகள் கக்கின தீப் பொறிகளை;
நேராகப் பாய்ந்து சென்றது அது ரிஷபனிடம்!

விடுத்தான் பற்பல அஸ்திரங்களை ரிஷபன்;
தடுக்க முடியவில்லை முன்னேறும் சக்கரத்தை

தீச் சுடரில் விழுந்த விட்டில் பூச்சிகள் போல
தீப் பொறியில் மறைந்தன எய்யப்பட்ட சரங்கள்.

தடுக்க முடியாது சக்கரத்தை என்றதும் அவனுக்கு
விடுபட்டது வந்தவர் யார் என்ற வினாவின் விடை.

‘பரந்தாமனே வந்துள்ளான் எந்தன் சோலைக்கு!
பகைமை பாராட்டிப் போர் புரிகிறேன் அறிவிலி!

தப்பவே முடியாது சக்கரத்திடமிருந்து என்றால்,
தப்பாமல் கிடைக்கும் அவன் பரமபதம் எனக்கு!’

பாதங்களில் சென்று விழுந்தான் பகவானிடம்,
“பரந்தாமா என்னே உந்தன் கருணை என் மீது!

தரிசனம் வேண்டித் தவம் கிடக்கின்றார்கள்
தேவர்களும், பிரமனும், இந்திரனும் அங்கு!

அடியேனுக்கு அளித்தாய் திவ்விய தரிசனம்;
மடியப் போகிறேன் உன் சக்கரத்தால் நான்!

வரம் ஒன்று கேட்கின்றேன் உன்னிடம் நான்;
பரம பதம் நீ அருள்வது உறுதி ஆகிவிட்டது!

ரிஷப மலையாக ஆக வேண்டும் இந்த மலை!”
ரிஷபனை இரண்டாக்கியது இறைவன் சக்கரம்.

தூய ஜோதியாக எழுந்தது அவன் ஜீவாத்மா!
நேயத்துடன் இணைந்தது திருப் பாதங்களில்!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

#05. Rishabaadri

Arrows flew in the opposite directions. It was followed by the Maya warfare. Rishaban rose high in the sky. He showered arrows on the confused senaapati who decided to use the chakraayudam as the last resort. He held it and uttered the mantra before releasing it on Rishaban.

The chakram sped forward emitting sparks of fire. Rishaban shot may arrows and tried to stop the progress of chakram but it proved to be invincible. All the arrows shot by Rishaban vanished like the moths in the flame of a lamp.

When Rishaban saw that the chakram was invincible, he immediately guessed correctly the identity of the person – who he had thought to be a king.

Lord Vishnu has come to my grove. Instead of offering him everything I have, I am waging a war on him, like a fool. I can never escape from the chakram! But it is sure to give me his parama padam as well.’

He fell at the feet of Srinivaasan and said, “Oh Ocean of Mercy! Parandaamaa! Have you come to me to give your dharshan while the Deva, Indra and Brahma are made to wait patiently for it?

I know I will surely be killed by the chakram. I am also sure that you will give me parama padam. I have one more request to make. I seek one more boon. May this mountain be named after me!”

The chakram cut him into two. His jeeva jothi rose up as a visible light and merged with the lotus feet of Srinivaasan.

Ever since then the mountain came to be known as Rishabaari – named after the valiant asuran Rishaban.

 

[Visalakshi Ramani]

யார் பொய்யன்?



கிணற்றிலேயே பிறந்து அந்தக்
கிணற்றிலேயே வாழ்ந்து வந்தது,
வெளியேறி ஒரு முறையேனும்
வெளி உலகைக் காணாத தவளை.

ஒரு நாள் பெய்த பெரு மழையில்,
பெருகிய வெள்ளத்துடன் வந்து
விழுந்தது கிணற்றில், வெளியே
வெகுநாள் வாழ்ந்த வேறு தவளை.

அறிமுகம் நன்றாக முடிந்தபின்,
அதிசய வெளி உலகைப் பற்றி
அளக்கலானது புதுத் தவளை.
ஆச்சரியப்பட்ட கிணற்றுத் தவளை,

“உலகம் எவ்வளவு பெரியது?” என
உற்சாகத்தோடு அதைக் கேட்டது.
முன்னங்கால்களை நன்கு விரித்து
“இவ்வளவு பெரியதா?” என்றது.

“இதையும் விடப் பெரியது!” என,
இங்கிருந்து அங்கு தாவிவிட்டு,
“இவ்வளவு பெரியதா?” என்றது.
“இன்னும் மிகப் பெரியது” எனவே,

“இதைவிடப் பெரியதாக ஏதும்
இருக்கவே முடியாது; அறிவேன்!
பொய்கள் சொல்லுகின்றாய் நீ;
போய்விடு இங்கிருந்து, உடனே”

விரிந்த நோக்கம் இல்லாதவனும்கூட,
விவரமில்லா இந்தத் தவளை போன்றே,
தனக்குத் தெரியாததே இல்லையெனத்
தம்பட்டம் அடித்துக் கொள்கின்றான்!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

“YOU ARE A LIAR!”

The story is a conversation between the two frogs, one of which had lived in a well all his life and the other which had lived in a big lake.

During a heavy rain a frog which had lived in a big lake and had seen the wide world got washed into a well.

The frog dwelling in the well wanted to know from where he had come. The new frog described the lake he had lived in and the surrounding areas.

The frog in the well asked how big was the world. It opened up both its front legs and asked whether the world was that big?

Then it jumped from one side of the well to the other and asked whether the world was that big. When the new frog said that the world was much bigger than he could describe or show, the frog in the well got annoyed and branded the other frog as a liar!

Even among people, those who think that they know everything, tell the others that they are liars!

 

[Visalakshi Ramani]

06. அஞ்சனாத்ரி

திரேதா யுகத்தில் கடும் தவம் செய்தான்,
பரமசிவனைக் குறித்துக் கேசரி என்பவன்.

“வேண்டும் வரம் யாது?” என்று கேட்க
வேண்டினான் கேசரி இந்த வரத்தினை.

“எவராலும் வெல்லமுடியாத பலத்துடன்,
என்றும் வாழ்ந்திருக்கும் மகன் வேண்டும்!”

“புதல்வி தான் பிறப்பாள் உமக்கு – அந்தப்
புதல்விக்குப் பிறப்பான் நீர் கோரும் மகன்!”

அஞ்சனை அவதரித்தாள் அந்தக் கேசரிக்கு;
அருமை பெருமையாக அவளை வளர்த்தான்.

வானரத் தலைவன் விரும்பிக் கேட்டதால்,
வானரனுக்கு அவளை மணம் செய்வித்தான்.

குறை இருந்தது புத்திரன் இல்லையென்று!
குறத்தி போல வந்தாள் தேரும தேவதை.

“வேங்கடம் சென்று தவம் செய்தால் – மனம்
வேண்டியபடிப் பிறப்பான் நல்ல மகன்!” என

அனுமதி பெற்றாள் தன் கணவனிடமிருந்து,
அடைந்தாள் வேங்கட மலையைச் சென்று.

ஆகாய கங்கையில் நீராடினாள் – பின்பு
அமர்ந்தாள் அரும் தவம் புரிவதற்கு.

காற்றை மட்டுமே உட்கொண்டாள் – அவள்
மற்றவற்றைத் துறந்தாள் முற்றிலுமாக!

அஞ்சனை தவத்துக்கு இரங்கினான் வாயு;
கொஞ்சமேனும் தான் உதவ நினைத்தான்.

கனிந்த பழத்தைக் கரத்தில் கொண்டு போட,
இனிய பிரசாதமாக அதை அவள் புசிப்பாள்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

#06. Anjanaa Devi

In Tretaa Yuga, Kesari did severe penance on Lord Siva. He wished for a son who would be both invincible and a Chiranjeevi.

Siva blessed him with a daughter instead and said,”Your daughter will bear the son you have wished for!”

Anjanaa was born to Kesari and soon she grew up into a pretty maiden.

The king of Vanara loved Anjanaa and married her with the permission of Kesari. But they did not have any children.

Dharma Devata came changed into a fortune teller. She told Anjanaa,

”If you go and do penance on the Venkata giri, you will surely beget a son you desire to have.”

Anjanaa took the permission of her husband and went to Venkta giri. She bathed in the Aakah Ganga and sat in deep penance. She breathed air and would not eat anything.

Vaayu Devan took pity on her and decided to help her in his own way.

He would drop a ripe fruit in her hands. She would consider it as the divine prasaadam and eat it. This was happening everyday.