A poem a day to keep all agonies away!

#6 b. The injury

The queen doubted the cowherd. 'May be he drinks the cow's milk on the way to the palace?' She threatened him, "The udder looks large but the milk is scanty. What is happening ? Tell me the truth!"

The cowherd got scared and cried piteously, "I have not done anything stealthy or wrong. Please believe me". "The cow better give milk tomorrow or you will be in trouble" the queen warned the cowherd.

'I have never been insulted in all my life but the new cow and the calf have made the queen doubt my loyalty. May be the cow continues to give its milk to its previous owner! I shall watch it tomorrow and find out what is really happening!' The cowherd thought to himself.

The next day he did not take his eyes off the new cow and the calf. At noon those two ran away from the rest of the cattle. The cowherd ran after them. They ran on the hilly slopes of the mountain Seshaachalam. The cowherd followed them with his axe kept ready.

They stopped near the anthill and cow let its entire stock of milk flow into the anthill. The cowherd could not contain his anger any longer. He pounced on the cow with his axe lifted up.

Naaraayan came out to stop the violent attack on the cow. The axe hit his forehead spitting it and make the blood flow out like a fountain. The cow and the calf were drenched in the blood and cowherd fell unconscious by these unexpected events.
 
#7 a. சோழராஜன்

ரத்தக் கறையுடன் ஓடிவந்தன பசுவும், கன்றும்!
சித்தம் குழம்பியது அரண்மனைக் காவலருக்கு!

'துஷ்ட மிருகங்கள் சேதம் விளைவித்தனவா?
கஷ்ட காலம் காணவில்லை இடையனையும்!

யார் யாருக்கு என்னென்ன நிகழ்ந்தனவோ?
யாருக்குத் தெரியும்?' அரசனிடம் ஓடினர்.

வாசலுக்கு விரைந்தான் அரசன் - ஆனால்
வழக்கத்துக்கு மாறாகக் குழம்பியது மனம்.

வாலைச் சுழற்றிய பசு ஓடியது தெருவில்.
வரச் சொல்லுகிறது எனத் தெரிந்து விட்டது.

"செல்லுங்கள் பசுவைத் தொடர்ந்து நீங்கள்!
சொல்லுங்கள் அங்கு கண்டதை இங்குவந்து!"

ஆயுதங்களுடன் விரைந்தனர் காவலர்கள்;
அடைந்தனர் புற்று இருக்கும் இடத்தினை.

இடையன் மூர்ச்சித்து விழுந்து கிடந்தான்
கிடந்தது அவன் அருகே ரத்தக் கோடாரி!

கசிந்தது ரத்தம் புற்றின் துவாரத்தில்!
வசித்த நாகம் வெட்டுண்டு விட்டதோ?

விரைந்து சென்று கூறினார் அரசனிடம்
விரைந்து வந்தான் அரசன் பல்லக்கில்

'நிகழ்ந்துள்ளது அசாதாரண சம்பவம் ஒன்று !
நிகழ்ந்து விட்டதோ தெய்வக் குற்றம் இன்று?'

தெய்வத்தை எண்ணி தியனித்தான் மன்னன்;
"தெளிவாக்குவாய் நிகழ்ந்தவற்றை நீ எனக்கு!

பிழை செய்யப் பட்டிருந்தால் மனமுவந்து
பிராயச் சித்தம் செய்கின்றேன் பாவத்துக்கு!"

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
 
#7 a. The Chozha King

The cow and the calf ran to the palace gate. The guards got frightened looking at them covered with blood. 'Was it caused by the wild animals? The cowherd is missing too! What calamity has befallen and to whom? God only knows!' they ran and reported it to the king.

The king rushed to the entrance of the palace. His mind felt agitated for no known reasons. The cow ran in the street hinting that the soldiers should follow it.

The king ordered to them,"Closely follow the cow and tell me what you find there". The soldier ran behind the cow with their weapons ready - for they knew not what danger awaited them there.

They saw the cowherd lying unconscious. An axe dripping blood lay beside him. The mouth of the anthill was seeping with blood. They feared that a serpent living in the anthill had been struck with the axe. They ran back to the king to convey this information.

The king hurried in his palanquin. The moment he saw the spot he realized that something unusual had happened there. 'Was it a sin against god?' He did not know. He prayed to his favorite deity,

"Please make it clear to me as to what has happened here. If it is my fault, I am ready to do parihaaram for my mistake"

 
#7 b. நாரணன் சாபம்

கோபத்தோடு எழுந்தார் நாரணன் புற்றிலிருந்து
கோடரி பிளந்த நெற்றியில் வழிந்தது ரத்தம்!

தரையில் விழுந்து நமஸ்கரித்தான் அரசன்,
"உரையுங்கள் தேவதேவா! நிகழ்ந்தது என்ன?"

கண்ணீர் விட்டுக் கதறினான் சோழராஜன்,
செந்நீர் வழிய நின்றிருந்த நாரணனிடம்.

"வைகுந்தம் விடுத்து வையகம் வந்த பின்னர்
வாழ்ந்து வருகின்றேன் நான் இந்தப் புற்றில்!

தெய்வப் பசு வந்து சுரக்கும் பாலை எனக்காக;
செய்வது ஏதென்று அறியவில்லை இடையன்.

கோடரியால் தாக்க வந்தான் பசுவினை - எனக்குக்
கோடரி வெட்டு அடாத செயலைத் தடுத்ததற்கு!"

"ஏய்க்கிறது பசு என்று எண்ணினான் அவன்,
துய்க்கிறது இறைவன் என்று அறியவில்லை!

சாந்த மூர்த்தியான தாங்கள் கோபம் விடுத்துச்
சாந்தம் அடைய வேண்டும் லோக ரக்ஷகா!"

"புற்றில் பால் சுரந்த உடனேயே அவனது
சிற்றறிவுக்கு எட்டி இருக்கவேண்டும் இது!

புற்றில் உள்ளது ஏதோ விசேஷம் என்பது.
குற்றமே இடையன் கோடரியை வீசினது!"

அத்தனின் உக்கிரம் குறையவில்லை - மன்னன்
எத்தனை கெஞ்சினாலும் மாறவில்லை கோபம்!

"குடிமக்கள் செய்யும் பாவம் சேரும் சென்று,
குடிமக்களை ஆளும் அரசனையே என்றும்!

யோசியாமல் இடையன் செய்த தவற்றுக்குப்
பைசாசமாக மாறித் திரிவாய் நீ வனங்களில்!"

சாபம் இட்டார் அப்பாவிச் சோழமன்னனுக்குச்
சாந்த மூர்த்தியாகிய சத்துவ குண நாரணன்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
 
#7 b. Naaraayan's curse

Naaraayan got up from the anthill in great anger. His forehead was bleeding profusely split by the axe. Chozha king got bewildered by this sight. He fell at God's feet and cried begging him to tell him what had happened there!

"After coming down from Vaikuntham I live in this anthill. The celestial cow gives me milk .This foolish cowherd wanted to attack the cow with his axe. I tried to stop his atrocity and got struck by him instead of the cow.

The king told Naaraayan, " The cowherd thought that the cow was cheating him of its milk. He did not know that it was you who enjoyed the milk. You are famous for your satva gunam. Please give up your anger and become your usual self"

"When the cowherd saw that the cow showered its milk here in the anthill, he must have guessed that it was for a special purpose. What he did is wrong and is unpardonable."

No amount of begging and pleading had any effect on Naaraayan. He spoke in anger to the Chozha king thus,

"The sins committed by the citizen get attached to the king who rules them. The sin committed by this foolish cowherd is now your sin. You will roam the jungles and forests as a ghost for this sin."

The God famous for his satva gunam cursed the good natured Chozha king in this manner!


 
#7c. சாப விமோசனம்

"பிரஜைகளின் தவறுகள் சேரும் அரசனையே!
குறைப் படவில்லை கிடைத்த சாபத்துக்கு நான்.

கூறுவீர் சாப விமோசனம் என்ன என்பதை;
கூறுவீர் சாபவிமோசனம் பெறும் வழியை!"

"திரிவாய் பிசாசாக மாறி மிகுந்த ஆயுளில்;
பெறுவாய் பெருமை நீ அடுத்த பிறவியில்.

பிறப்பாய் சுதர்மன் மகன் ஆகாச ராஜனாக,
பிறப்பாள் என் மனைவி உந்தன் மகளாக.

நற்கதி அடைவீர் நீயும், உன் வம்சத்தினரும்;
கற்பகாலம் விளங்கும் புகழுடன் உன் பெயர்."

"சாபமா இது? அரிய வரம் அல்லவோ இது?
கோபத்தின் பரிசாகக் கிடைத்தவை இவை!

வைகுந்தவாசனை அடைவேன் மருமகனாக!
வைபவலக்ஷ்மியை அடைவேன் என் மகளாக!

மன்னித்து விடுங்கள் இடையனின் குற்றதை;
புன்செயல் புரிந்தான் மதியற்ற மடையன்."

மயங்கிய இடையன் விழித்துக் கொண்டான்
தயங்கித் தயங்கி எழுவதற்கு முயன்றான்.

கண்கள் தெரியவில்லை; பார்வை போய்விட்டது!
கண்ணீர் வழிய அழுதான் "ஆண்டவனே!" என்று.

"தண்டனை அனுபவிப்பான் சிறிது காலம்
கண் மூடித்தனமான செயல் செய்ததற்கு.

நித்தியவாசனாக அமர்வேன் நான் இங்கு;
எத்தினம் இவன் என்னிடம் வருவானோ,

கிடைக்கும் கண் பார்வை மீண்டும் அன்று.
கிடைக்கும் வைகுந்தம் பாவத்தை வென்று!

விண்ணுலகு விட்டு பூமிக்கு வந்தபின்
கண்டீர்கள் என்னை இந்தக் கோலத்தில்.

இதே கோலத்தில் தங்குவேன் இங்கே!"
அதே நொடியில் அந்தர் தியானமானார்.

பைசாச உருவம் தாங்கினான் சோழ ராஜன்
வைகுந்தவாசன் மேல் செய்தான் தியானம்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
 
#7c. Saapa vimochanam

"The sins of the citizens get attached to their king. I am not sorry for the curse laid by you oh god! Please tell me the saapa vimochanam and how I have to get it"

"You will spend the rest of your lifespan roaming around as a ghost. In the next birth you will be born as Aakaasa Raajan - the son of King Sudharman. My wife will be born as your loving daughter. You and you race will be blessed and your name will be remembered for eons with deep respect." Vishnu replied to the Chozha king.

The Chozha King was head over heels in happiness to hear this and exclaimed, "Is this a curse? No it is a boon! What is the outcome of your anger? I will get you as my son in law and your wife will be born as my daughter. Please pardon the mistake of the cowherd. He is an illiterate fool."

The cowherd regained consciousness and tried to get up slowly. But he had lost his power of vision and started crying piteously.

Naaraayan said, "The cowherd has to face the punishment for his wrong deed. He will be blind for some time. I will start to live here as Nithya vaasan very soon. On the day he comes back to me he will regain his power of vision. His sins will be forgiven and he will gain Vaikuntham.

You have seen me in this state after I left Vaikuntham. So I shall stay here in the same form and figure." saying these words, Naaraayan disappeared from there.

The Chozha king became a ghost and roamed around but he always remembered and chanted the name of Naaraayan.


 
#8 a. வகுள மாலிகை

விடை பெற்றுச் சென்றுவிட்டாள் லக்ஷ்மி!
இடையன் பிளந்தான் நெற்றியைத தாக்கி!

பிருஹஸ்பதி வந்தார் நாரணனைக் காண;
வருந்தினார் நாரணன் படும் துயர் கண்டு.

"கசிகின்றதே நிற்காமல் இன்னமும் உதிரம்!
கசியும் காண்போர்கள் கண்களிலும் உதிரம்!

சேஷாச்சலத்தில் இல்லாத மூலிகைகளா?
ஈசா! தாங்கள் அறியாத வைத்தியமா?" என

மூலிகைத் தேடிச் சென்ற நாரணனை - வகுள
மாலிகை என்னும் மாதுசிரோன்மணி கண்டார்.

ஆதிவராஹரிடம் அதீத பக்தி கொண்டிருந்த
அகவை மிகுந்த ஒரு கண்ணியப் பெண்மணி.

பிளந்த நெற்றியிலிருந்து வழிந்த ரத்தம்
பிளந்தது அவள் நெஞ்சத்தைத் துயரால்.

கொய்து கொண்டிருந்த மலர்களை விடுத்துத்
தொய்ந்து நடந்திருந்த நாரணனிடம் வந்தாள்.

"யாரப்பா நீ? அலைகிறாய் ரத்தக் காயத்துடன் !
யாரும் இல்லையா உன்னைக் கவனிப்பதற்கு?"

கிழித்துத் துடைத்தாள் சேலைத் தலைப்பால்;
பிழிந்து கட்டினாள் மூலிகையின் சாற்றால்.

கள்வர்கள் வழிமறித்துத் தாக்கினார்களா கூறு?
காயம் வந்த மாயம் என்ன சொல்லு!" என்றாள்.

"அம்மா! யாரும் இல்லாத அநாதை நான்
அழைப்பர் என்னை ஸ்ரீனிவாசன் என்று.

பசுவைத் தாக்க முயன்றான் ஒரு பாதகன்;
பசுவைக் காத்தேன்; விழுந்தது ஒரு வெட்டு!"

இதயத்தைத் தொட்டது "அம்மா!" என்னும் சொல்!
இவளும் யாருமில்லாத ஓர் அநாதை அல்லவா?

ஆனந்தக் கண்ணீருடன் நாரணனை அவள் நோக்க,
அகக்கண்கள் திறந்து கொண்டன அதே நொடியில்!

'தன் எதிரே நிற்பது ஸ்ரீனிவாசன் அல்லவே!
தன் எதிரே நிற்பது ஸ்ரீ கிருஷ்ணன் அல்லவா?'

கண் இமைக்கும் நேரத்தில் கண்ட ஒரு காட்சி
கண் முன் கொண்டு வந்தது பூர்வ ஜென்மத்தை!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
 
#8a. VaguLa Maalika

Lakshmi left him and went away to earth! On the earth the foolish cowherd broke his crown. Naaraayan was miserable. Bruhaspati who visited him felt equally miserable to see his sufferings.

"The mountain Seshaachalam is full of medicinal herbs and surely you know how to use them! Why do you suffer thus oh Lord? The blood is still oozing and my heart bleeds to see you suffer thus" Bruhaspati told Naaraayan.

Naaraayan decided to attend to the cut in his forehead and went looking for the medicinal herbs. Vagula maalikai saw this young and handsome man with bleeding wound roaming the forest. She was an old woman and a sincere devotee of the Aadhi Varaaha moorthy.

She kept aside her basket of flowers and approached the young man. She asked him, "Why do you roam around with a bleeding wound in this manner? Is there no one to take care of you?"

She tore the edge of her sari and cleaned the wound. She squeezed out the juice of the herbs and put a bandage on the wound. "How did you get this wound? Did the robbers waylay you?" she asked him.

"I have no one mother. My name is Srinivaasan. A foolish cowherd wanted to attack a cow with his axe. I intervened and took the blow"

The world "mother!" was like nectar to the ears of this old woman who had no one to call as her own. Tears of joy sprang in her eyes. She looked at Srinivaasan and immediately her gnaana sakshu opened.

Was it Srinivaasan standing in front of her now? No! It was Sri Krishna himself standing there now. This scene which lasted for a split second brought to her the memory of her previous birth.
 
#8 b. யசோதை

கலியுகம் பிறக்கும் நேரம் நெருங்கி விட்டது.
காலில் அம்பு தைத்திருந்தது கிருஷ்ணனுக்கு!

செயல் புரிந்தது ராமாவதாரத்தில் - ஆனால்
செயல் பலன் தந்தது கிருஷ்ணாவதாரத்தில்!

வாலியோடு சுக்ரீவன் புரிந்த துவந்த யுத்தத்தில்,
வாலியைக் கொன்றான் மறைந்திருந்த ஸ்ரீ ராமன்.

கோபம் கொண்ட வாலி ராமச்சந்த்ரனுக்குச்
சாபம் அளித்தான் தன் உயிர் பிரியும் முன்.

"மறைந்திருந்து வீழ்த்தினாய் ராமா நீ என்னை!
மறைந்திருந்து வீழ்த்துவான் ஒருவன் உன்னை!"

தனிமையில் வனத்தில் அமர்ந்திருந்த கண்ணனின்
இனிய பாதங்களை ஒரு பறவை என எண்ணினான்.

அம்பு எய்தான் வேடன் சாபத்தை நிறைவேற்ற.
அன்பு கொண்டவர்கள் துடித்தனர் இதைக் கண்டு .

"வைகுந்தம் திரும்புகின்றேன் நான் - நீங்களும்
மெய்யுருவம் அடையலாம் முன் போலவே!

சேஷாச்சலத்தில் உறைவேன் நான் கலியுகத்தில்.
சென்று காத்திருங்கள் என் வருகைக்கு!" என்றான்

விடுத்தனர் கோபியர் தங்கள் மாய உருவங்களை.
எடுத்தனர் முன் போல் தம் பழைய உருவங்களை.

"எப்போதும் உன் அன்னையாகும் பாக்கியத்தைத்
தப்பாமல் எனக்குத் தரவேண்டும் என் கண்ணா!"

யசோதை வேண்டினாள் கண்களில் அருவியுடன்,
யசோதைக்கு அருளினான் அவள் கேட்ட வரத்தை.

வகுளமாலிகையாகக் காத்திருப்பாய் அம்மா!
வெகு விரைவில் வருவேன் சேஷாச்சலதுக்கு."

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
 
#8 b. Yasoda

Kali yuga was about to begin. Krishna had been struck on his foot by an arrow shot by a hunter. Raamaa had killed Vaali in Raama avatar hidden away from his sight. Vaali had cursed that Raamaa would suffer the same fate and be killed by an arrow of a hunter hidden from his view.

A hunter saw the lovely foot of Krishna and mistook it to be a bird. He shot an arrow and Krishna lay there in deep pain. Everyone who loved him was in pain too. He told them,"You may change back to your original forms and return to your abodes, since I am also going to return to Vaikuntham."

Yasoda came to Krishna and asked for a boon."In every avatar you must allow me to be your mother!" Krishna granted her the boon and told her, "In kali yuga I will reside in Seshaachalam. Mother! Please go there and wait for my arrival as my mother VaguLa Maalika"

 
#8 c. "இருவரும் ஒருவரே!"

கண நேரத்தில் உணர்ந்தாள் தான் யாரென!
"கண்ணா! " என அணைத்ததாள் அன்புடன்!

அநாதைகள் அல்ல இனி நாம் என் மகனே!
அநாதி காலமாக உள்ளது நமது உறவு!" என

அழைத்துச் சென்றாள் இனிக்கும் ஓடைக்கு;
பழுத்த கனிகளைப் பறித்து உண்ணத் தந்தாள்.

"இனிமேல் இருந்துவிடு நீ என்னுடனேயே
தனியாக முன்போல் தவிக்க வேண்டாம்!"

"வந்து பார் நான் தாங்கும் இடத்தை!" என்று
சிந்தை மகிழ்ந்து அழைத்தார் ஸ்ரீநிவாசன்

புற்றுக்கு அழைத்துச் சென்றார் அவளை;
புற்றினுள் காட்டினர் தம் இருப்பிடத்தை!

வராஹ பெருமானை வணங்கச் சென்றாள்,
வகுள மாலிகை தினமும் செய்வது போல.

"வழக்கதை விடத் தாமதமாக வந்துள்ளாய்!
வழக்கத்தை விட நீ ஆனந்தமாக உள்ளாய்!"

வம்புக்கு இழுத்தார் அந்த வகுள மாலிகையை,
அன்புடன் அவள் தொழும் வராஹ பெருமான்!

ஸ்ரீனிவாசன் கதையைக் கூறினாள் அவள்.
"ஸ்ரீனிவாசன் வேறு, நான் வேறு அல்ல!

அங்கே அவனுக்கு நீ செய்யும் தொண்டு
இங்கே எனக்கு இனி வந்து சேர்ந்து விடும்.

கவனிப்பாய் நீ ஸ்ரீனிவாசனின் தேவைகளை.
கலியுக முடிவில் சேர்வாய் என் பாதங்களை!".

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
#8 c. "We are one and the same!"

VaguLa Maalikaa realized her true identity immediately and embraced Srinivaasan with great affection. "We are not orphans any more. We have always had each other, my dear son!"

She led him to a fresh water fountain. She plucked the ripe fruits and gave them to him. "You don't have to live alone any longer. I will be with you to take care of you!" Srinivaasan took her to his anthill and showed her its spacious interior.

VaguLa Maalika went to worship her lord Aadi Varaaha moorthy. It was later than her usual visiting time. God made fun of her and asked, "What is the matter? Today you have come later than usual. You also appear to be happier than usual!"

VaguLa maalika told him the story of Srinivaasan. Aadi Varaaha moorthy told her, "We both are one and the same. Whatever you offer to Srinivaasan will be reaching me here too. You serve him well and take care of him. You will merge with me at the end of Kali yuga."

 
#9 a. ஆகாச ராஜன்

திரிந்தான் பைசாச உருவில் சோழராஜன்;
பிறந்தான் பூவுலக வாழ்வை நீத்த பிறகு,

நாராயணபுரத்தை ஆண்டு கொண்டிருந்த
நல்ல மன்னன் சுதர்மனின் முதல் மகனாக.

ஆகாச ராஜன் என்ற பெயரை வைத்தனர்.
அன்புடன் அவனைப் பேணி வளர்த்தனர்.

பிறகு பிறந்தது இன்னொரு ஆண் மகவு;
பெயர் விளங்கியது தொண்டைமான் என.

ஒற்றுமையாக வளர்ந்தனர் இருவரும்;
போற்றினர் அனைவரும் இருவரையும்.

சுதர்மன் விரும்பினான் வனவாசம் செல்ல;
சுபமாக மணிமுடி தரித்தான் ஆகாசராஜன்.

இளவரசுப் பட்டம் கிட்டியது இளையவனுக்கு;
இருவரும் ஏற்றனர் தந்தையின் விருப்பத்தை.

உயர்குலப் பெண்களை மணந்து கொண்டனர்;
பெயர் விளங்கும்படி நிர்வகித்தனர் நாட்டினை.

உருண்டோடின வருடங்கள் ஒவ்வொன்றாக,
பெருகின வளமும், நலமும் அந்த நாட்டில்.

ஆனந்தம் கொண்டிருந்தனர் அனைவருமே
ஆகாச ராஜன் என்னும் மன்னனைத் தவிர!

குழந்தை ஒன்று இல்லை கொஞ்சுவதற்கு!
குழந்தை ஒன்றில்லை முத்தாடுவதற்கு!

" இப்பிறவியில் செய்யவில்லை ஒரு பாதகம்;
முற்பிறவியில் செய்ததை யாம் அறிகிலோம்.

குலகுரு சுகர் அறிவார் மூன்று காலத்தையும்.
குலகுரு கூறுவார் நல்வழி ஒன்றை நமக்கு!"

அரசி ஆலோனை கூறினாள் அரசனுக்கு;
அரசன் அழைத்து வரச் சொன்னான் சுகரை.

பல்லக்குச் சென்றது சுகரை அழைத்துவர,
சொல்லுக்கு வல்லவர் சுகர் அங்கு வந்தார்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
 
#9a. Aakaasa Raajan

The Chozha king spent the rest of his life roaming around as a ghost. In his next birth he was born as the son of king Sudharman ruling Naaraayana Puram. He was fondly named as Aaakaasa Raajan. He got a younger brother later on who was named as ThoNdaimaan.

The two sons grew up well and were very much attached to each other. After reaching a ripe old age, King Sudharman wanted to go for vana vaasam. He crowned his elder son Aakaasa Raajan as the new king . ThoNdaimaan became the prince. They both married suitable princesses and ruled the country well.

Years rolled by and their country was very fertile and rich. Everyone was happy except the king and the queen. They were sad since they did not have any children.

The Queen told the king, "We have not committed any sin in this birth. But we do not know what we had done in our previous births. Our kula guru sage Sugar knows all the three tenses and will surely guide us appropriately."

The king sent his men with a palanquin to bring his kula guru Sage Sugar to his palace with due honor.

 
#9 b. மரப் பேழை

பல்லக்கில் வந்த குலகுரு சுகரை ஆகாசராஜன்
உள்ளன்போடு வரவேற்றான் அரசியுடன் சென்று.

'அழைத்த காரணம் என்ன அரசே?" என வினவ,
"விழைகின்றோம் மழலைச் செல்வதை யாம்!

பலன் தரவில்லை புரிந்த தான தருமங்கள்;
பலன் தரும் வழியைக் கூறவேண்டும் தங்கள்!"

"புத்திர காமேஷ்டி யாகம் செய்தால் - உனக்கு
உத்திரவாதமாகப் பிறக்கும் குழந்தை!" என

"பொய்க்காது பெரியோரின் ஆசி மொழிகள்;
செய்வோம் யாகத்தைத் தங்கள் ஆசியுடன்"

குறித்தனர் நல்ல நாள் ஒன்றை யாகத்துக்கு;
குவித்தனர் யாகப் பொருட்களைக் கொணர்ந்து.

குழுமினர் வேத விற்பன்னர்கள் யாகம் புரிந்திட
அழைப்புகள் சென்றன அருமை நண்பர்களுக்கு!

உழுதான் ஆகாச ராஜன் அந்த யாக பூமியை,
தொழுத பின்பு இறையையும், குருவையும்.

வேத கோஷம் செய்தனர் வேத விற்பன்னர்கள்.
கீத நாதம் ஒலித்தனர் இசை விற்பன்னர்கள்.

நிலத்தை உழுத ஆகாச ராஜனின் கலப்பை
நின்று விட்டது ஓரிடத்துக்கு வந்தவுடன்.

அழுத்தி உழுதவுடன் எழுந்தது ஒரு சப்தம்;
ஆழத்தில் கலப்பையைத் தடுத்தது எதுவோ!

தோண்டினர் காவலர் நிலத்தை விரைந்து;
கண்டனர் அழகிய ஒரு மரப் பேழையை!

பேழை வந்தது அரசனிடம் பத்திரமாக!
பேழை வீசியது ஓர் அரிய நறுமணத்தை.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி
 
#9b. The wooden chest

The King and Queen welcomed heartily their kula guru Sage Sugar. The sage wanted to know why he had been brought there to the palace?

The king replied, "We wish to have children of our own. The good deeds performed by us did not bear any fruit. Please tell us which puja we will have perform or which vratham we have to observe to be blessed with children"

The sage replied,"Performing the putra kaameshti yagam will surely bless you with children!" The king said, " I am sure you advice will yield the desired result. Please help us to perform the putra kaameshti yaagam in the prescribed manner."

The sage agreed to the king's request. An auspicious day was fixed for the yaagaa. The articles needed for the yaaga were all collected and stored ready. Invitations were sent out to all the king's friends. The experts in Veda were invited to perform the yaagaa.

On the auspicious day and time, king Aaakaasa Raajan started to plough the yaaga saalaa. The Veda gosham and the music by the experts also filled the air. The king went on ploughing but hit something and could not go any further.

He tried to plough forcefully and there was a noise as the plough struck on something hard. The king's men dug at the obstruction and found a beautiful wooden chest buried in the earth. They took it out and brought it to the king very carefully.

The chest was carved beautifully and gave out a wonderfully pleasant smell.


 
#9 c. பத்மாவதி

தென்றல் தழுவிச் சென்றது குளிர்ச்சியாக!
தெளித்தது வானம் நன்னீர்த் துளிகளை!

பூமியை உழுத ஜனகனுக்குச் சீதையைப் போல,
பூமியை உழுத மன்னனுக்கு கிடைத்தது என்ன?

பேழையைச் சமர்பித்தான் மன்னன் குருவிடம்;
பேழையைத் திறந்தார் ஆர்வத்துடன் குலகுரு.

ஆயிரக் கணக்கான தாமரை இதழ்களில்
ஆனந்தமாக சயனித்திருந்தாள் குழந்தை!

பெருகியது கண்ணீர் பெருகிய உவகையால்!
பரிவுடன் வணங்கினான் குருவின் பாதங்களை!

ஆகாசத்தில் இருந்து ஒலித்தது ஓர் அசரீரி.
"ஆகாச ராஜன்! பூர்வ ஜன்ம புண்ணியம் இது.

பூர்த்தியடைந்தது உன் நித்திய கோரிக்கை.
புத்திரி கிடைத்தாள் உன் மனக் குறை தீர!"

மார்புறத் தழுவினான் மலர்க் குழந்தையை!
ஆர்வத்துடன் அடைந்தான் அரண்மனையை.

பெயர் இட்டான் குழந்தைக்கு பத்மாவதி என.
பெயர்க் காரணம் தாமரையிதழ்களில் சயனம்.

நடத்தினான் தான தருமங்கள் நாடெங்கும்;
நடத்தினான் பூஜைகள் ஆலயங்கள் எங்கும்.

தன் வீட்டிலேயே தேவி வந்து பிறந்ததுபோல
தன்னிறைவு அடைந்தனர் ஒவ்வொருவரும்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
#9 c. Padmaavati

The king gave the wooden chest to his guru. The chest was opened by the guru. Inside the chest, they found a beautiful girl child lying on thousands of lotus petals!

Tears of joy sprang in the eyes of the king! He paid obeisance to his guru. An asareeri was heard from the sky. "Aakaasa Raajan! This is the fruit of your poorva janma puNyam. Your wish has been fulfilled now. You have got a beautiful daughter!"

The king embraced the child and took her to the palace. He named her as Padmaavati since she was found lying on the petals of lotus flowers.

The king donated wealth to the needy. He performed abhishekha aaraadhana in all the temples. The whole country was happy celebrating the arrival of the child - as if the child had been born in the house of each one of them!
 
The database error warning returned yesterday
When I tired to enter the profile page.
Today it would NOT allow me to sign into my a/c.
Afterwards it would NOt allow to me post or blog!
What is the real problem???
Can somebody help me out please???
 
# 10. நாரதர்

நாளொரு மேனி பொழுதொரு வண்ணம்;
நற்குணங்கள் அனைத்தின் ஓர் இருப்பிடம்.

நந்த வனத்தில் தோழியாரோடு ஆனந்தமாகப்
பந்து விளையாடுகையில் வந்தார் ஒரு கிழவர்.

வயது முதிர்ந்த கிழவராக வந்த நாரதர்
"பயத்தை விட்டுவிட்டு வா இங்கே!" என,

தயங்கினாள் பத்மாவதி அவரை அறியாது!
"தயக்கம் வேண்டாம் நான் அந்நியனல்ல!

கைரேகை கண்டு சொல்லுவேன் பலன்
தையல் உந்தன் எதிர் காலத்தைப் பற்றி!"

நீட்டினாள் தன் இடக் கரத்தை பத்மாவதி
நீட்டிய கரத்தைப் பிடித்து நோக்கினார் அவர்.

"தெய்வாம்சம் பொருந்திய கை கூறுகிறது!
வைகுந்த வாசனை நீ மணக்கப் போகிறாய்!"

"அத்தனை பாக்கியமா எனக்கு?" வியந்தாள்
அவள் கண்டாள் நாரத முனிவரை எதிரில்.

"அறிவிக்கவே வந்தேன் உனக்கு நான் இன்று !
அறிவாய் உன் கணவன் வைகுந்தவாசன் என்று!"

ஆட்டத்தில் செல்லவில்லை அவள் மனம்;
நாட்டம் கொண்டு விட்டது பரந்தாமனிடம்

நிறைத்தாள் உள்ளம் முழுவதும் நாரணனை.
உரைத்தாள் உள்ளன்போடு "நாராயணா!" என்று!

"பருவ வயதில் உனக்கு இத்தனை பக்தியா?" என
அருமைத் தோழிகள் கேலி செய்தனர் அவளை!

கேட்டாள் நாராயணன் செய்த லீலைகளை.
கண்டாள் நாராயணனின் திவ்விய ரூபத்தை.

உரைத்தாள் நாராயணின் திவ்ய நாமங்களை .
பணிந்தாள் நாராயணின் திவ்ய விக்ரஹத்தை.

வைகுந்தவாசனை மணக்கும் சுபவேளைக்குத்
தையல் காத்திருந்தாள் மிக்க ஆர்வத்துடன்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
#10. Naaradaa

Padmaavati grew up well. She was pretty as well good natured. She was playing in the garden with her friends one day. Naarada came there disguised as an old man. He asked Padmaavati to show her palm so that he could read her future.

At first Padmaavati hesitated as he was a total stranger. Later on she sat near him and showed him her left palm.
The old man (Naarada) told her,"You palm is divine and auspicious. It says you will marry lord Vishnu himself."

Padmaavati was very happy to hear of her good fortune and saw Naarada standing in front of her instead of the old man. Naarada told her, "I came here to tell you that you will marry Vaikuntha vaasan himself."

Now Padmaavati lost all interest in playing with her friends. She felt deep love for Naaraayan. She filled her mind with thoughts about him. She uttered his name very often. Her friends made fun of her for becoming so very pious at such a young age!

Padmaavati wanted to listen to the leelaa performed by Naaraayan. She kept repeating his name with love. She wanted to see his roopam. She paid obeisance to his vigraham.

Padmaavati was waiting eagerly for the auspicious day when lord Naaraayan would marry her.


 
#11. சந்திப்பு

உலவின துஷ்ட மிருகங்கள் தம் இஷ்டம் போல!
நிலவியது ஆபத்து வனத்தில் வசிப்பவர்களுக்கு!

சுனை அருகே வசிப்பவர்களுக்கு பிராண அபாயம்,
சுனையில் நீர் பருகும் சாது பிராணிகளுக்கும் கூட.

"வேட்டைக்குப் போகின்றேன் அம்மா - விலங்குகளின்
கொட்டத்தை அடக்குவதற்கு!" என்றான் ஸ்ரீனிவாசன்.

காட்டை விட்டு வெளியே வந்து திரிபவைகளைக்
காட்டுக்குள் விரட்டினான் அவற்றை அச்சுறுத்தி.

துவம்சம் செய்து கொண்டிருந்தது ஒரு மத யானை!
துரத்தியவுடன் ஓடியது காட்டை விட்டு வெளியே.

வெளியறியது அது சேஷாச்சலத்தை விட்டு விட்டு!
வெறி கொண்ட யானையை விடலாகாது அன்றோ?

நாரயணபுரத்தை நோக்கி ஓடியது மத யானை.
நாராயணனும் துரத்திச் சென்றான் யானையை.

நுழைந்தது ஆகாசராஜனின் உத்தியான வனத்தில்!
'இழைக்குமோ ஆபத்து அங்கிருந்த பெண்களுக்கு?'

அம்பினால் அடித்தான் அந்த மத யானையை.
தும்பிக்கையைத் தூக்கிப் பிளிறிவிட்டு ஓடியது.

யானை சென்றபின் அழைத்தனர் பத்மாவதியை,
"யானை வந்துள்ளது, திரும்புவோம் அரண்மனை!"

யானையை விரட்டிய நாரணன் வந்தான் அங்கே.
யானை சென்று விட்டது; இருந்தனர் அப் பெண்கள்.

மற்ற பெண்களிடையே இருந்தாள் பத்மாவதி
மணிகளிடையே ஜொலிக்கும் வைரம் போல.

முககாந்தி ஈர்த்தது இரும்பைக் காந்தம் போல.
முன்னேறினான் பெண்கள் கூட்டத்தை நோக்கி.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.
 
#11a. The meeting

Wild animals from the deep jungle roamed in the forest, closer to the ashrams. Danger was in the air for the people living near the fountains and the gentle animals which came to drink water from the streams and ponds.

Srinivaasan wanted to send back the wild animals deep into the forest. He tool leave of VaguLa Maalikaa and went to the woods. He managed to send back most of the wild animals deep into the forest. But there was a mad elephant which started running towards Naarayana puram when chased by him.

A mad elephant could not be let loose in highly populated areas. So Sinivaasan went chasing it. It ran straight to the garden of Aakaasa Raajan where the princess Padmaavati and her friends were playing.

The girls got frightened by the sight of the elephant. Srinivaasan shot an arrow at the elephant. It trumpeted loudly lifting its trunk and ran away from there once again.

Her friends told Padmaavati, "Let us go back to the safety of our palace.'"Just then Srinivaasan came to that spot. He saw Padmaavati who shone among the other girls like a diamond placed among the other gemstones.

Her face which resembled a full moon attracted him like a magnet attracting a piece of iron. He went nearer to those girls daringly.


 

Share this page

Similar threads

T
Iyer Poem
Replies
0
Views
740
Tkudi
T
JR
My poem dedicated to 'Starry Night' painting by Van Gogh
Replies
0
Views
981
JR
JR
U
'MY SOUL HAS A HAT'-Poem by Mario de Andrade (San Paolo 1893-1945)
Replies
5
Views
3K
usaiyer
U
B
Poem for Children - The Might of Nature - No disclaimer applies
Replies
0
Views
1K
Balacs
B
B
Poem for children
Replies
0
Views
1K
Balacs
B

Share this page

Latest posts

Follow us on Social Media

Back
Top