A poem a day to keep all agonies away!

[Visalakshi Ramani]

Share:

Facebook X Bluesky LinkedIn WhatsApp Email Share Link

#23f. The cool grass

Analaasuran justified his name as he fell into Vinayaka's stomach. He made the stomach very hot. The heat afflicted all the worlds in the universe. Vishnu, Brahma, Indra and the Deva tried many methods to reduce the heat. But none of them had any effect on the intense body heat of Lord Vinayaka.

Rose water was poured on Vinayaka from kalasams. Thick sandal paste was smeared all over the body. The cool life giving nectar was sprinkled on his body. Cool water brought from the ponds was poured on him.

Lotus flowers were applied to his body. The cold blooded Aadhiseshan tried his best to cool the body with his chillness. He too failed miserably. Just them when every effort failed to bear fruit, eighty eight thousand rushis came there. Each of them did archana with twenty one tiny branches of fresh, cool, green grass.

It was like a miracle when the intense body heat got cooled by the cool grass. Vinayaka proved to the world that even little things can have their own greatness and they may serve great purposes.

He said,"The intense heat was cooled by the fresh green grass. There will be no more puja for me without the green grass. I prefer the grass to the thousands of fragrant and colorful flowers. Just twenty one arcs are enough for me."

The Deva were happy since all ended well. They built a temple for Vinayaka and did prathishtaa of Balachandra Vinayaka. They did aaraadhana to their satisfaction.

Sage Koundinya told his wife Aasiriyai "Do not think low of the green grass any more. Lord Vinayaka loves the grass more than the flowers!" He then told her another incident to prove the greatness of the grass.

 

[Visalakshi Ramani]

#24a . அத்வைதம்

அரசன் ஜனகன் அத்வைத ஞானி;
ஆண்டவன் வேறு அடியவன் வேறு

என்று கருதவில்லை ஜனகராஜன்.
ஒன்றே எல்லோரும் என்றான்!

பெரியோரைப் பூஜிப்பது இல்லை;
உரிய மரியாதை தருவது இல்லை;

"நானும் பகவான், நீயும் பகவான்,
எதற்கு தரவேண்டும் மரியாதை?"

"அண்டி யாசிப்பவருக்கு வள்ளல் நீ!
வேண்டியதை வழங்குகின்றாய் நீ!

செல்வம் பெருகட்டும் மேன்மேலும்;
இல்லாமை இல்லாது போகட்டும்."

வாழ்த்தினார் ஜனகனை நாரதர்.
வாழ்த்து மொழி கேட்டு வியந்தான்.

"கொடுப்பவனும் ஈசனே மற்றும்
பெறுபவனும் அந்த ஈசனே!" என்றான்.

"பகவான் வேறு பக்தன் வேறு என்னாது
ஏகத்வம் பற்றிப் பேசுகிறாய் மன்னா!

இறைவன் வேறு, பக்தன் வேறு என
நிரூபிக்கின்றேன் ஐயம் திரிபு அற!"

கௌண்டின்ய முனியிடம் சென்றார் .
பண்ணிசைத்துப் பாடினார் விநாயகனை.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

#24a. Advaitham

King Janaka was an advaitha gnaani. He considered that God and jiva were one and the same. Since he considered everyone equal he did not pay obeisance even to those who deserved it. "You are a God and I am also a God. Why should one God pay respect to another God?" he used to ask.

Narada blessed him once "You give away everything anyone needs. May you become richer and richer and may poverty disappear from your kingdom"

"God is the one who gives and God is the one who receives. Then why so much fuss about dhaanam?" Janakan asked Narada.

"You are talking from the angle of your concept Advaitham . I will prove beyond doubt that God is different from Jiva". Narada went to sage Koundinya and sang there in praise of Lord Vinayaka.

"Janaka is blessed with everything, yet he does not realize that it is the gift of God. He thinks he is God and no different from God. Oh Lord Vinayaka! you must open his eyes to his folly and make him realize that Jiva can never be God" Narada prayed to Vinayaka.

 

[P.J.]

#24a. Advaitham

King Janaka was an advaitha gnaani. He considered that God and jiva were one and the same. Since he considered everyone equal he did not pay obeisance even to those who deserved it. "You are a God and I am also a God. Why should one God pay respect to another God?" he used to ask.

Narada blessed him once "You give away everything anyone needs. May you become richer and richer and may poverty disappear from your kingdom"

"God is the one who gives and God is the one who receives. Then why so much fuss about dhaanam?" Janakan asked Narada.

"You are talking from the angle of your concept Advaitham . I will prove beyond doubt that God is different from Jiva". Narada went to sage Koundinya and sang there in praise of Lord Vinayaka.

"Janaka is blessed with everything, yet he does not realize that it is the gift of God. He thinks he is God and no different from God. Oh Lord Vinayaka! you must open his eyes to his folly and make him realize that Jiva can never be God" Narada prayed to Vinayaka.

VR MADAM

one interesting story about King Janaka
Once King Janaka was sitting on the bank of a river , repeating 'SOHAM'
mantra at the top of his voice.

Sage ASHTAVAKRA was passing by. the sage was a knower of truth and an
enlightened being. He was surprised why king janaka was chanting the
mantra in this loud fashion.

ASHTAVAKRA WANTED TO INSTRUCT KING JANAKA the proper way of chanting
a mantra. SO, HE SAT DOWN NEAR KING JANAKA and chanting loudly, :
THIS IS MY WATER BOWL, THIS IS MY YOGA STICK."
So much so that ASTHAVAKRA'S MANTRA DROWNED KING JANAKA'S
MANTRA.

NOW, KING JANAKA , not to be left behind starting chanting
his 'soham' mantra even louder --- this went on for some time -both
ing witH each other in this 'mantra recitation'....

now, king janaka got really annoyed and asked asthavakra what the sage
wa doing- the sage replied " i am repeating - this is my water bowl,
this is my yoga stick. "

king janaka replied, " have you lost your brains? who told you that
the water bowl and the stick do not belong to you ? why do you have
to keep shouting about it.?"

SAGE ASTHAVAKRA REPLIED, " O MIGHTY KING! it seems to me you are the
one who lacks understanding. who told you that you are not THAT ? WHY
DO YOU HAVE TO GO ON SHOUTING THAT 'I AM THAT' -'SO HAM' ? TATWAMASI?

when king janaka heard this, he suddenly realized the truth- he
understood that he need not go on repeating 'so ham' mantra , he only
needed to understand it and practice 'living' it!!!!!!!!

we are all 'divine' - the realized souls know it -we are all striving
to know it

STORY-COURTESY- swami muktananda
Interesting Story of King Janaka

 

[Visalakshi Ramani]

Dear Mr.P.J,

To put it in nutshell

a ton of Theory = an ounce of Practice.

Doing is different from saying.

Practice what you preach.

All these convey the same meaning.

I have an interesting poem on Ashtavakra.

Thank you for the interesting story.

 

[Visalakshi Ramani]

அஷ்ட வக்கிரன்.





வேத விற்பன்னரான உத்தாலகரிடம்
வேதம் பயின்ற ஒரு சீடர் கஹோளர்;
நியம நிஷ்டைகளில் சிறந்த போதிலும்,
திறமை குறைந்தவர் வேதப் பயிற்சியில்.

சீலம், பக்தி, நற்குணம் பெற்றிருந்ததால்,
சீலவதி குருவின் மகளையே மணந்தார்.
வேத பாடத்தின்போது அருகே அமர்வாள்
மாதரில் சிறந்த குருவின் மகள் சுஜாதை.

கருவில் உருவான குழந்தையும் கூட,
கருவிலேயே வேதம் கேட்டுப் படித்தது;
தந்தையின் தவறுகளைக் கேட்டு வருந்தி,
விந்தையாய் எட்டுக் கோணல் அடைந்தது!

அஷ்ட வக்கிரன் என்று பெயர் பெற்றவன்,
கஷ்டமான வேத, வேதாந்தங்களைத் தன்
பாலப் பருவத்திலேயே நன்கு பயின்றதால்
பால சூரியனைப் போலவே திகழ்ந்தான்.

மிதிலையில் நிகழ்ந்த பெரிய யாகத்துக்கு
மிதப்புடன் சென்றவனைத் தடுத்தான்,
தோற்றத்தை மட்டும் கண்டு ஏமாந்த,
ஏற்றத்தை அறியாத அறிவிலி சேவகன்.

“வெளித் தோற்றம் அறிவுக்குப் பிரமாணமா?
வெளி வடிவம் பருத்து, உள்ளே பஞ்சு ஆனால்?
முதிர்ச்சி என்பது வெறும் வயதினால் அல்ல;
முதிர்ச்சி என்பது ஞானத்தாலேயே உண்டு.”

வாத நிபுணன் வந்தியைத் தன்னுடைய
வாதத்தால் வென்ற அஷ்டவக்கிரன், தன்
தந்தையை நீரில் மூழ்கடித்துக் கொன்ற அந்த
வந்திக்கும் அதே கதியை ஏற்படுத்தினான்.

தோற்றத்தைக் கண்டு ஒரு மனிதனின்
ஏற்றத்தை நாம் எடை போட வேண்டாம்.
தோற்றங்கள் நம்மை ஏமாற்றிவிடலாம்;
ஏற்றங்களை நாம் உணருதல் வேண்டும்.

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

#24b. வினோத யாசகர்

அரசனின் அறியாமையை நீக்கிவிட,
அந்தணன் ஆனான் ஆனைமுகன்.

அடைந்தான் அரண்மனை வாயிலை!
அரசனிடம் தெரிவித்தனர் காவலர்கள்,

"நோயால் அவதியுறும் ஓர் அந்தணன்
வாய் நிறையக் கேட்கின்றான் யாசகம்!"

பசியால் மெலிந்து நலிந்தவனிடம்
"இசைவான தானம் எது கூறு!" எனப்

"பொன்னும், மணியும் வேண்டேன்!
மண்ணும், மங்கையும் வேண்டேன்!

பசி தீரும்படி நீர் அளிக்கும் உணவே
இசைவான தானம் எனக்கு!" என்றான்.

"பசியாறப் புசிப்பதற்கு உணவு தருக!"
பேசினான் மன்னன் காவலர்களிடம்.

இலை நிறைய அறுசுவை உணவிட
இலை காலியானது ஒரு நொடியில்!

உள்ளே இருந்து கொணர்ந்த உணவை
உள்ளே தள்ளினார் ஒரே நொடியில்.

தீர்ந்துவிட்டன சமைத்த பதார்த்தங்கள்
தீரவில்லை அந்தணரின் அதீதப் பசி!

"ஆசாமி லேசுப்பட்டவன் அல்ல!" என்று
அரசனிடம் கூறினார் விரைந்த காவலர்.

திகைத்த அரசன் ஓடினான் அவரிடம்!
"சமைத்ததைத் தர இத்தனை நேரமா?

வெந்தது போதும் தந்துவிடச் சொல்!"
வந்தது எல்லாம் வயிற்றில் விழுந்தது!

காலியாகின களஞ்சியங்கள் எல்லாம்!
காலியாகின ஜனங்களின் பொருட்கள்!

தளர்ந்து போனான் மன்னன் ஜனகன்
தாளாப் பசியைக் கண்ணால் கண்டு!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

#24b. The unusual Brahmin

Vinayaka decided to open Janakan's eyes to the truth that a jiva can never be equal to Eshwara. He transformed himself to a poor and famished brahmin.

He reached Janakan's palace. The palace guards went and told their king that a poor famished Brahmin had come for yaachakam.

The Brahmin was troubled by some strange illness and looked famished. The king Janakan asked him, "What do you wish for?"

The Brahmin replied," I do not want gold or the gems. I do not want a land or a lady. I just want food to sate my hunger." The king ordered his guards ,"Give him food until his hunger is satisfied"

The guards took him to the dining place; spread a large banana leaf and filled it with tasty food. The stuff disappeared in one second. More food was brought from inside the kitchen and the man ate faster than they could serve him food.

Now all the cooked food was exhausted but not the Brahmin's strange hunger. The guards were startled by the sight of the Brahmin and ran to the king to report that the man's stomach seemed to be a bottomless pit.

Now king Janakan rushed to the Brahmin who was in a very bad temper due to his hunger. He asked the king,

"How long will your cooks take to prepare food for me? Tell them to bring the half cooked food. I can't wait any longer"

The half cooked food was exhausted. The uncooked food items were eaten next. The contents of their food reservoirs was exhausted next.

Everything edible from every house in the country was brought to the Brahmin. He just tossed them inside the cave of his stomach and kept on demanding for more and more food.

Now Janakan was scared and upset that he could not feed a Brahmin enough food to satisfy him.

 

[Visalakshi Ramani]

#24c. வினோத யாசகர்

அனைத்துப் பொருட்களும் காலி ஆயின;
அத்தனை உண்ட பின்னும் தீரவில்லை பசி.

ஜனகராஜன் தோற்று விட்டான் அவனிடம்;
ஜனங்கள் முன்பு தளர்ந்து நின்றான் ஜனகன்.

“பசியைப் போக்க உணவு தரச் சொன்னேன்;
பசியல்ல இது! பற்றியுள்ளது உம்மை நோய்!

குணப்படுத்தும் அளவுக்கு என் நாட்டில்
உணவுப் பொருட்கள் இல்லை அந்தணரே!

எல்லை இல்லா உம் பசியினைத் தீர்க்க
வல்லவரிடம் செல்லுவீர் நீர்!” என்றான்.

கலகலவென்று நகைத்தான் அந்தணன்!
வெலவெலத்து நின்றனர் அனைவரும்!

“பசியைப் போக்கிக் கொள்ள வந்தேன் – என்
பசியை மேலும் தூண்டிவிட்டாய் மன்னா!

செல்க வேறு இடம் நோக்கி என்கின்றாய்!
கொள்கை பிடிப்பு இவ்வளவு தானா கூறு?

பகவான் நீயும்; பகவான் நானும் என்றாய்!
பகவான் பகவானுக்கு உதவ வில்லையே!

பகவானின் பசியைத தீர்க்க இயலாதா?
பசியைத் தீர்க்க இயலாதவன் பகவானா?

பசியைத் தீர்க்க இயலாத உன் கொள்கைகள்
விசித்திரமாக இல்லையா என நீயே கூறு?

அர்த்தமற்ற உன் அத்வைதக் கொள்கையை
ஆற்றிலோ குளத்திலோ கொண்டு நீ வீசு!”

கோபமாகப் பேசிய அந்தணன் உடனேயே
வேகமாக வெளியேறினான் அங்கிருந்து!

சென்று அடைந்தது இன்னொரு இல்லம்,
அன்பன் அந்தணன் திரிசரனின் இல்லம்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

#24c. The unusual mendicant

All the edible things were eaten by the Brahmin and yet his hunger was not satisfied. King Janakan felt defeated for the first time. He felt disheartened in front of his citizens.

"I agreed to feed you to sate your hunger. But this is not hunger. It is a rare disease afflicting you. There is not enough food in my entire country to treat your disease. You please go to that person who can feed your unsatisfiable hunger"

The Brahmin laughed loudly and everyone felt crestfallen. "I had came here to satisfy my hunger but the food that you gave me has made me more hungry. Now you tell me to go off to the person who is capable of satisfying my hunger.

Is this your principle? Is this your policy? You keep saying that everybody is a Bhagavan. If you and I are both Bhagavan why is that one baghavan is unable to feed another ?

How can you be a Baghavan when you can't give enough food to a poor starving Brahmin? It is high time you discard your senseless advaitha principle and wake up to the reality".

He spoke with anger and left in a huff from the palace. He walked straight to the house of a poor Brahmin called Thrisaran.

 

[Visalakshi Ramani]

24d. திரிசரன்

ஏழை அந்தணன் ஆவான் திரிசரன்;
வேழ முகத்தோனின் தீவிர பக்தன்!

விரோச்சனை இல்வாழ்வின் துணை;
விநாயக பக்தியில் அவனுக்கு இணை!

சதாகாலமும் செய்து வந்தனர் இவர்கள்
விடாமல் பூஜை, ஆராதனை, தியானம்!

பிராமணரைக் கண்டதும் வணங்கினர்,
திரிசரனும், விரோச்சனையும் பணிந்து.

“திரிசரா! பசிதீர அரசனிடம் சென்றேன்
அதிகரித்தான் பசியை அற்ப உணவால்.

வேறிடம் சென்று பசி தீர்க! என்றான்
நேராக வந்தேன் இந்த இல்லத்துக்கு!”

விரோச்சனையின் விழிகளில் அருவி!
“விநாயகர் அனுப்பினார் சோதிப்பதற்கு!

தேசத்தை ஆள்பவன் தராத உணவு
யாசகம் செய்து வாழும் எம்மிடமா?

இன்றைக்கு என்று எதுவுமே இல்லை!
ஒன்று மிகுந்துள்ளது பூஜையின் அறுகு.”

“தினைத் துணை பனைத் துணை ஆகும்.
மனப்பூர்வமாக அளிக்கப்படும் பொழுது!

பனைத் துணை தினைத் துணை ஆகும்
மனம் ஒன்றாமல் தரும் பொருட்கள்.

உணவு இல்லை என வருந்த வேண்டா.
மனமுவந்து அளிப்பீர் அறுகினை!” என

கொண்டு தந்தாள் அதை விரோச்சனை;
மென்று தின்றார் அதை அந்த அந்தணர்.

தீரப் பசி தீர்ந்து விட்டது ஒரு விந்தை!
மாறாத வறுமை மாறியதும் விந்தை!

மாட மாளிகை ஆனது திரிசரனின் வீடு;
கூடவே வந்தன செல்வமும் செழிப்பும்.

மன்னன் மாளிகையில் நிதிக் குவியல்!
மக்கள் இல்லங்களில் செல்வக் குவியல்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி

 

[Visalakshi Ramani]

#24d. Thrisaran

Thrisaran was a poor Brahmin. His wife was named Virochanai. Both of them were sincere devotees of Vinayaka. They would spend all their time in pooja, aaraadhna and dhyaanam on Vinayaka. When they saw a strange Brahmin approaching they welcomed him and paid him their obeisance.

The Brahmin spoke,"Thrisara! I went to king Janakan to get my hunger satisfied. But he has increased it further by giving me insufficient food. Now he tells me to go to anyone who is capable of satisfying my hunger. So I have come straight to your house!"

On hearing the words spoken by the Brahmin, tears started to flow down in streams from the eyes of Virochanai.

"Surely Vinayaka wants to test us in this strange manner. If the king of a country could not satisfy your hunger, what can we living on yachakam offer you sir? Today of all the days there is nothing in the house - save an arc of the green grass brought for the pooja"

"Please do not feel sorry that there is no food in your house. When given with affection a tiny morsel becomes a feast and when given without affection a feast becomes a tiny morsel. Please bring the arc of grass and give it to me"

Virochanai brough that arc of green grass and gave it to the Brahmin. He chewed it well and swallowed it. Lo and behold his hunger was finally satisfied.

At the same moment the humble hut of the devout couple became a palatial house. Wealth filled their house, the palace of Janakan and the house of every single citizen of that country - who had offered food to the strange hungry Brahmin on that day.

 

[Visalakshi Ramani]

24e. அறுகின் பெருமை

அந்தணனாக வந்து தம் முன் நிற்பவர்
சிந்தையில் நிலைத்த விநாயகரே எனத்

தொழுது பணிந்தனர் தம்பதியர் இருவரும்;
வேழமுகன் தந்தான் தன் திவ்ய தரிசனம்.

திருவடிகளில் இணையும் வரம் வேண்டிட
திருவருள் புரிந்து வரம் தந்தான் ஐயன்!

ஜனகன் உணர்ந்தான் தன் தவற்றினை!
ஜனகன் விரைந்தான் திரிசரன் இல்லம்.

“மாயையை அகற்றி அறிவு புகட்டினீர்;
மார்க்கம் சொல்வீர் முக்தி அடைந்திட!”

உபதேசித்தான் கணபதி ஜனகனுக்கு;
உய்ந்தான் அவன் அதைப் பின்பற்றி!”

முனிவரின் மொழிகளைக்கேட்டு முடித்த
மனைவி ஆசிரியை கேட்டாள் இதனை.

” சாயுஜ்யம் தந்தார் ஒரு அறுகுக்கு – பதி
னாயிரத்துக்கு எதுவும் தரவில்லையே?”

‘பொன்னும், மணியும் விரும்பும் இந்தப்
பெண்ணை உணரச் செய்வேன் உண்மை!’

ஆனைமுகனை அர்ச்சித்த அறுகு ஒன்றை
அவளிடம் தந்து இம்மொழி பகன்றார் அவர்.

“கொடு இந்தப் புல்லை இந்திரனிடம் சென்று;
எடைக்கு எடை பொன் தருவான் உனக்கு!”

அறுகை எடுத்துச் சென்றாள் ஆசிரியை;
அமரர் கோனிடம் வேண்டினாள் பொன்!

“குபேரனிடம் செல்வீர் தாயே!” என்றான்;
“குபேரன் தருவான் எடைக்கு எடை பொன்!”

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

#24e. The greatness of green grass

Thrisaran and Virochanai realized that the Brahmin standing in front of them was none other than Lord Vinayaka. They prostrated in front of him.

Vinayaka revealed himself in his full glory. The couple prayed for the boon of merging with his lotus feet. Lord Vinayaka granted them saayujya mukthi.

King Janakan realized his folly. He too rushed to the house of Thrisaran. He worshiped the lord and said, "You have removed my ignorance and given me the right knowledge. Please tell me how to attain liberation from samsaara."

Lord taught him the right path. king Janakan followed it austerely and got liberated from the samsaara when his time came.

After listening to this Asiriyai asked her husband sage Koundinya this question. "For a single arc of green grass Lord Vinayaka gave that couple saayujya mukthi. We are doing archanai with ten thousand arcs everyday. Yet he has not given us anything!"

Sage Koundinya decided to teach her the futility of the earthly wealth and the greatness of bhakti.
He gave her a single arc of the green grass offered to Lord Vinayaka and told her, "Take this to Indra. He will give you an equal amount of gold"

She took the grass and went to Indra. He paid his respects to her and said, "Mother ! please go to Kuberan. He will give you an equal amount of gold for this grass."

 

[Visalakshi Ramani]

[SUB]24f. குபேரன்
[/SUB]

[SUB]ரிஷிபத்தினியை வணங்கினான் குபேரன்
ரிஷிபத்தினியை கௌரவித்தான் குபேரன்.

[/SUB][SUB]“என் பொக்கிஷங்கள் உள்ளன இங்கே;
எடுத்துக் கொள்வீர் எது தேவையோ”[/SUB]

[SUB]“உன் செல்வம் வேண்டாம் குபேரா!
என் தேவை எடைக்கு எடை பொன்!”

[/SUB][SUB]தராசை நடுவில் நிறுவினான் குபேரன்;
தங்கக் கட்டியை வைத்தான் மறுதட்டில்![/SUB]

[SUB]தாழ்ந்து நின்றது புல் வைத்த தட்டு.
தங்கக் கட்டிகளை அதிகரித்தான்.

[/SUB][SUB]கூடைப் பொன்னை வைத்தபோதும்
எடைகள் சமமாகவே ஆகவில்லை.[/SUB]

[SUB]தேவர்களின் சம்பத்து வந்தது அங்கு;
தேவசம்பத்து ஈடாகவில்லை புல்லுக்கு![/SUB]

[SUB]மும்மூர்த்திகள் ஏறினர் தங்கத் தட்டில்;
அம்மூர்த்திகளும் சமன் செய்யவில்லை![/SUB]

[SUB]விநாயகருக்கு அர்ச்சித்த ஓர் அறுகினை
அனாயாசமாக சமன் செய்ய முடியுமா?[/SUB]

[SUB]“இல்லை இதற்கு ஈடாக எதுவும்” என
எல்லோரும் விரைந்தனர் முனிவரிடம்.[/SUB]

[SUB]“அறுகம் புல்லின் மகிமையை உணர்த்த
அனுப்பினீர் போலும் இதை எம்மிடம்![/SUB]"

[SUB] ஆதி காரணனை அர்ச்சித்த அறுகுக்கு
ஏதும் ஈடாகாது என்று உணர்ந்தனர்

அன்புடன் அனுதினமும் அறுகினால்
அர்ச்சிக்கும் உமக்கு யார் இணை?”

கணங்கள் அறிவித்தன முனிகளுக்கு
கேவலம் அல்ல அறுகம் புல் என்று.

அறுகுகளால் ஐங்கரனை அர்ச்சித்து
அவர்களும் ஏகினர் விண்ணுலகம்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி [/SUB]

 

[Visalakshi Ramani]

#24 f. Kuberan

Kuberan welcomed the rushi patni. He did several honors to her and said, "Here is all my wealth. You may take anything you desire." The rushi patni replied, "I do not covet your treasures Kubera. I was told to get gold equivalent to this green grass."

Kuberan set up a pair of scales. He put the grass in one plate and a piece of gold in the other. The grass was heavier. He went on increasing the gold in the other plate and yet the grass remained heavier.

Now all the riches of the Deva was on the scales and even then they could not balance the grass. The Trimurthis themselves climbed on to the plate - which kept expanding to give more space - but the grass was heavier than all of them put together.

The truth dawned on them at last. The grass offered to Vinayaka was superior to everything else. Nothing can ever become equal to it.

They all went down to meet the sage Koundinya. They told him,"Sire! you have made us realize the real worth of the grass. You worship lord Vinayaka with ten thousand arcs of grass everyday. No one in the three worlds can become equal to you "

The Devagana told these to make the pujaris understand the greatness of the green grass. The pujaris did archanai with the green grass and found a place in the vimanam and in the heaven when they left the world.

 

[Visalakshi Ramani]

#25a . வன்னிப் பத்திரம்

பிரமனிடம் கேட்டான் மன்னனின் தந்தை,
"அறுகு இல்லாவிடில் செய்ய வேண்டியது?"

"சமம் ஆகும் வன்னிப் பத்திரம் அறுகுக்கு!
சமம் ஆகும் மந்தார மலர் அறுகினுக்கு!

வேடன் வீமன் கொடுமையின் வடிவம்;
வாழ்ந்து வந்தான் அதேயம் நகரில்.

வாழ்வாதாரம் வழிப்பறிக் கொள்ளை!
வருந்தியது இல்லை வழிப்பறி செய்ய.

அந்தணர் வந்தனர் அக்காட்டு வழியே.
அடித்து அபகரித்தான் அவர் பொருளை.

அரக்கன் கண்டான் அங்கு நடந்தவற்றை;
அடையத் துடித்தான் அவனும் அவற்றை.

அரக்கன் துரத்தினான் வேடன் வீமனை;
அரக்கனுக்கு அஞ்சி ஏறினான் வன்னி மரம்!

அசைந்த மரத்திலிருந்து விழுந்தது ஓரிலை;
அடியில் இருந்ததோ ஆனைமுகன் சிலை.

வீமனைத் தொடர்ந்து ஏறினான் அரக்கன்;
விழுந்தது மேலும் ஓரிலை அச்சிலை மீது!

சண்டை இட்டனர் கட்டிப் பிடித்துக் கொண்டு;
மண்டை உடைந்திட கீழே வீழ்ந்து மடிந்தனர்.

வன்னிப் பத்திரம் சிலை மீது விழுந்ததால்,
விண்ணுலகு ஏகினர் திவ்ய ரூபத்துடன்!

அன்பு என்பதையே அறியாத அவ்வேடனும்
துன்புறுத்துவதே ஒரு தொழிலான அரக்கனும்,

ஒற்றை வன்னி இலையின் மகிமையால்
பெற்றனர் சீரிய விண்ணுலக வாழ்வினை!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

#25A. The Vanni leaf

King Kruthaveeryan's father asked Brahma, "What is to be done, if we do not have the green grass for the Vinayaka Puja?"

Brahma replied to him,"The leaf of the Vanni tree is as great as the green grass. The flower of the Mandaara tree is as great as the green grass. Listen to this story to learn about the greatness of the Vanni leaf.

There lived a hunter named Beeman. He was the very personification of cruelty. He lived near a city called Adheyam. His mode of life was waylaying the passers by and looting their wealth.
He never regretted nor repented for his action.

A few Brahmins were passing through the forest. He killed them all and took hold of their belongings. An asuran was watching the happenings. He himself coveted the loot and started chasing the hunter Beeman.

Beeman ran fast and climbed up on a Vanni tree. As he climbed a leaf of the tree fell down on the statue of Vinayaka sitting in its shade. The asuran also climbed on the same tree. Now one more leaf fell on the statue of god.

They fought on the tree for a while and fell down together from it and died. Since they had each offered a leaf of Vanni tree to Vinayaka, they were given divya sareeram and a place in the heaven.

Beeman did not know what was kindness and the asuran had lived by harassing people. Even such seasoned sinners are released from their sins by offering to Vinayaka a single Vanni leaf - knowingly or unknowingly.

 

[Visalakshi Ramani]

#25b. சாம்பன்

புண்ணியகீர்த்தி விதர்ப்பதேச மன்னன்;
கண்ணிய அரசனின் மனைவி மதனாவதி.

எல்லாச் செல்வங்களும் பெற்றவர்களுக்கு
இல்லை தலையாய மழலைச் செல்வம்.

காலம் முடிந்தது, வாழ்வை நீத்தனர்;
ஞாலம் ஆண்டிட இல்லை ஒரு வாரிசு!

துத்தரிடனும் வருந்தியவன் புத்திரனின்றி;
புத்திரன் பிறக்கவில்லை அரக்கர் நட்பால்.

புத்திரன் பிறந்தான் அவன் மனைவிக்கு,
எத்தன் ஒரு செம்படவன் தொடர்பால்!

செம்படவனுக்குப் பிறந்தவன் சாம்பன்;
அம்சம் பெறவில்லை அரசனுக்குரியவை!

துத்தரிடன் ஆவான் மன்னனின் சுற்றம்;
துத்தரிடன் மகனை ஆக்கினர் அரசனாக!

தாய்க்குப் பிள்ளை தப்பாது பிறந்ததால்,
துய்த்தான் காமசுகம் சதாசர்வ காலமும்!

ஆட்சிப் பொறுப்பை அளித்து விட்டான்
மாட்சிமை இல்லாத துர்புத்தியினிடம்.

சொல்லொணாத் துயர் அடைந்தது நாடு
பொல்லாத துர்புத்தியின் அரசாட்சியில்.

வேட்டைக்குச் சென்றனர் அனைவரும்;
வேழமுகன் ஆலயம் இருந்தது அங்கே.

அமைத்தவர் வசிஷ்டர் தசரதனுக்காக;
ஆராதித்தனர் அங்கு வாழும் மக்கள்.

பக்தி என்ற ஒன்று இல்லாது போயினும்,
படைத்தான் தன பொருட்களை ஐயனுக்கு!

வேடிக்கையாகச் செய்த இச்செயல்
விடிவுகாலத்தைத் தந்தது பின்னர்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

25b. Saamban

Punyakeerthi was the king of Vidarpa desam. His queen was Madanaavathi. They had everything except children to make their happiness complete. When their time came, they left the world without leaving a prince to take over the rulership.

Duththaridan was the king's close relative. He too had suffered without any child for long. Because of his close association with asuras, he did not have any child.

Later his wife conceived through a fisherman and Saamban was born to her. Saamban was born in the royal family but did not have the qualities associated with it - since his real father was after all common fisherman.

Saamban was made the new king. He took after his mother and spent all his time in enjoying carnal pleasures. He appointed Durbuddhi as his representative to rule the country. Durbuddhi was a wicked man as his name suggested. He made the lives of the citizens miserable.

One day they all went for on a hunting expedition. They hunted many wild animals. On the way back, they saw a Vinayaka temple. It had been established by Vasishtar for King Dasarathan.

The people were worshiping Lord Vinayaka. Saamban and his men also offered all they had with them to the god. They went round the temple. Though they lacked true bhakti while doing this, these childish acts paid them rich dividends later on.

 

[Visalakshi Ramani]

#25c. சாம்பன்

பொல்லாத சாம்பனின் காலம் முடிந்தது;
எல்லோரும் ஏகும் எமலோகம் சென்றான்.

பட்டியலைப் படித்தான் சித்திரகுப்தன்
பட்டியல் முழுவதும் பண்ணிய பாவங்கள்!

ஒருமுறை விளையாட்டாக சாம்பன்
பொருட்களைப் படைத்தான் ஐயனுக்கு.

ஆலயத்தைச் சுற்றி வந்து மக்களுடன்
ஆராதித்தான் ஆனைமுகத் தேவனை.

பாவங்களுக்கு உழன்றான் நரகத்தில்!
பல பிறவி எடுத்தான் விலங்குகளாக!

சாம்பன் பிறந்தான் வேடன் வீமனாக;
அமைச்சன் துர்புத்தியே அந்த அரக்கன்!

விநாயகரை வேடிக்கையாகத் தொழுதது
விரும்பி ஏறச் செய்தது வன்னி மரத்தில்!

விழுந்த வன்னி இலைகள் இவர்களை
விடுவித்தன பாவப் பிறவிகளில் இருந்து."

பிரமன் தொடர்ந்தான் மன்னன் தந்தையிடம்,
மரத்தடி விநாயகரின் அருமை பெருமைகளை.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

#26 a. வாமனர்

அதிதி, திதி காசிப முனிவரின் மனைவியர்;
அதிதி விழைந்தாள் விஷ்ணுவை மகனாக!

திதி விழைந்தாள் இரு வலிய மகன்களை;
திதி தவித்தாள் விளைந்த விரக தாபத்தால்!

கணவனை அணுகினாள் மகன்களை வேண்டி;
கணவன் மறுத்தான், "அந்தி நேரம் உகந்ததல்ல!"

என்ன சொல்லியும் கேட்க வில்லை திதி - எனவே
எண்ணத்தை நிறைவேற்றினார் காசிப முனிவர்.

அந்தி நேரத்தில் கணவனைக் கூடியதால்,
அரக்க மகன்கள் வந்து பிறந்தனர் இருவர்.

ஹிரண்யாக்ஷன், ஹிரண்யகசிபுவைக் கண்டு
அரண்டு நின்றன அனைத்து உலகங்களும்.

கடும் தவம் செய்தான் ஹிரண்ய கசிபு;
அரும் வரங்கள் பெற்றான் தவப்பயனாக!

அஸ்திரம், ஆயுதம், மனிதன், மிருகம், பூமி,
ஆகாயம், இரவு, பகல், உள்ளே, வெளியே,

இறவா வரம் பெற்றான் இறைவனிடம்;
ரத்தம் சிந்தினால் உற்பத்தி ஆவர் பலர்.

வரத்தால் வளர்ந்தது வானளவாகச் செருக்கு!
மரணத்தை வென்றதாக மனப்பால் குடித்தான்!

தன்னைத் தவிர தெய்வம் இல்லையெனத்
துன்புறுத்துவதையே தொழில் ஆக்கினான்.

தெய்வத்தைத் தொழுபவரை மாய்த்தான்;
தயை என்பதுவே இல்லாதவான் ஆனான்!

விதிகள் எல்லாவற்றையும் உடைத்து
வதைப்பது எப்படி ஹிரண்ய கசிபுவை?

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 26 a. Vaamana

Adithi and Dithi were the two wives of Kasyapa rushi. Adithi wished to have Vishnu as her son. Dithi wanted two mighty sons. The very thought made her crave for union with her husband immediately.

It was the sandhi time in the evening. It was auspicious to Siva and his gana and unsuitable for procreation. But Dithi would not listen to any reason. She was adamant and sage Kasyapa fulfilled his duty as a husband.

Dithi gave birth to two powerful asuras Hiranyaakshan and Hiranyakasibu. The three worlds trembled at their very sight. Hiranyaakshan was later killed by Vishnu in Varaha avatar.

Hiranyakasibu wanted to conquer death in every form. He did severe penance and got rare boons. He could not be killed by any asthram, any weapon, any man, any animal, during the day or the night, in the sky or on the earth , inside the house or outside it. Every drop of his blood shed would produce one more asuran similar to him.

He thought that this boon was fool proof and nothing and no one could kill him. So he became very arrogant and imagined himself to be superior to God. He denied God.

He proclaimed himself to be the god. He punished severely everyone who would not accept him as god. Now how to put an end to this asuran without breaking any boon???

 

[Visalakshi Ramani]

#26b. நரஹரி

அரக்கனை வதைக்கும் உபாயத்தை நாடி
அமைத்தார் ஒரு மரத்தடி விநாயகரை.

விதிப்படி ஆராதித்தார் விஷ்ணு விநாயகரை;
விதிகளை உடைத்திடும் வழிகளை அறிந்திட.

காட்சி தந்தார் வேழமுகன் விஷ்ணுவுக்கு,
காட்டினார் அரக்கனை வதைக்கும் வழியை.

"உயர் திணை, அஃறிணை இரண்டும் கலந்த
நரனும், சிம்ஹமும் ஆகிய நரஹரி ஆவீர்!

பகலும், இரவும் இல்லாத அந்தி வேளையில்,
புறமும், உள்ளும் ஆகாத வாயிற்படியில்;

ஆகாயமும், பூமியும் அல்லாத தொடை மீது,
அஸ்திரம் அல்லாத கூரிய நகங்களால்;

மார்பைப் பிளந்து, உதிரம் கீழே சிந்தாமல்,
மாய்ப்பீர் அவனை" என்று வழி காட்டினார்!

நரஹரியாகத் தோற்றம் எடுத்தார் - கொடிய
அரக்கனை எளிதில் விஷ்ணு வதைத்தார்.

அசுரர்களின் புதிய அரசன் ஆகிவிட்டான்
அசுரன் விரோசனன், ஹிரண்யாக்ஷன் மகன்.

சூரியனை ஆராதித்துப் பெற்றான் அவன்
சுவர்ண மயமான கிரீடம் ஒன்றினை!

கிரீடம் அணிந்திருக்கும் வரை வெற்றி!
சிறு அபாயம் கூட இல்லை உயிருக்கு.

சிதறும் சிரம் நூறு சுக்கல்களாகக் கரம்
கிரீடம் அணியாத தலைமேல் பட்டால்!

சூரியனிடம் வரம் பெற்ற விரோசனன்,
பார் முழுவதையும் வென்றான் எளிதில்.

மூன்று உலகங்களும் அஞ்சிப் பணிந்தன
எண் திசைகளிலும் நடந்தது அவன் ஆட்சி!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி

 

[Visalakshi Ramani]

#26b. The Lion-man

Vishnu wanted to find a way to kill Hiranya kasibu without breaking any of these rules. He established a Vinayaka under the Vanni tree and did aaraadhana in the prescribed manner to find a solution to the problem.

Vinayaka appeared to Vishnu and revealed a successful plan to put an end to the asuran. "Become Narahari or a lion-man so that you will be neither human nor an animal.

Select the sandhya kaalam since it is neither day nor night. Sit on the door step since it is neither inside the house nor outside it.

Place the asuran on your thighs, since it will be neither the sky not the earth. Use your sharp claws to rip open the chest of the asuran. Claws are not asthrams . Drink the oozing blood so that no more asuran can appear from the blood spilled down"

Vishnu took the form of narahari and killed Hiranya kasibu as told by Vinayaka. Hiranayn was killed by the huge Varaha - another avatar of Vishnu.

The new king was Virochanan - the son of Hiranyaakshan. He worshiped the Sun God and got a gold kireetam which would protect him from all dangers. He was invincible while wearing that kireetam. But if any hand touched his head not protected by the kireeetam, it would burst into one hundred pieces.

He wore the kireetam always and conquered all the worlds. His rule was established in all the eight direction.