• Welcome to Tamil Brahmins forums.

    You are currently viewing our boards as a guest which gives you limited access to view most discussions and access our other features. By joining our Free Brahmin Community you will have access to post topics, communicate privately with other members (PM), respond to polls, upload content and access many other special features. Registration is fast, simple and absolutely free so please, join our community today!

    If you have any problems with the registration process or your account login, please contact contact us.

A poem a day to keep all agonies away!

The oldest and the closest relative who took off on 10th inst had a bad fall on 24th February which set in motion the series of events that culminated in his death.

One of the colleagues of my husband has taken ill suddenly and is unable to speak. No one knows what lies in his / her store in the future.

All the more reasons why everyone should always talk pleasant things and state even unpleasant things peasantly.

The wounds caused by fire and firearms may heal and be forgotten but not the wound caused by a slashing and venomous tongue.
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#103. செல்வம், செல்வாக்கு

சென்று கொண்டே இருப்பதாலே அது
செல்வம் என்று பெயர் பெற்றதோ?
உருண்டு ஓடுவதால் நாணயங்கள்
உருண்டையாக என்றும் உள்ளனவோ?

பறந்து போவதால் தான் பணம்
பறக்கும் காகிதம் ஆயிற்றோ?
விடை இல்லாத இவைகளை
விடுகதைகள் எனக் கூறலாமா?

உருண்டு சென்றாலும் பறந்து சென்றாலும்,
உலகில் மதிப்பு சேர்ப்பது இதுவே.
பணம் இருந்தால் எல்லாம் உண்டு;
பணம் இல்லாவிட்டால் ஏதும் இல்லை.

மதிப்பு இல்லாதவர்களுக்கும் நல்ல,
மதிப்பு சேர்க்கும் இந்தச் செல்வம்.
மதிக்க வல்லவரானாலும் ஒருவர் தன்,
மதிப்பை இழப்பார் செல்வம் இன்றேல்.

செல்வந்தருக்கு பெரிய சுற்றம் இருக்கும்,
செல்வம் இல்லையேல் எவரும் இல்லை.
உலகின் ஆதாரம் இந்தப் பொருளே,
உலகில் பொருளாதாரம் என்பது இதுவே.

பாம்பு என்றால் படையும் நடுங்குமோ?
பாம்புக்கு படை அஞ்சாதோ அறியோம்!
பணம் என்றால் இறந்த மனிதனின்,
பிணம் கூட வாய் திறப்பது உறுதி!

பாதாளம் வரை பாய வல்ல இந்தப்
பணம் கொடிய பகைவரை அழிக்கும்,
நண்பர் எண்ணிக்கையைப் பெருக்கும்,
நன்மைகளை நம் வசப் படுத்தும்.

செல்வம் உள்ளவர்களின் வாக்கே,
செல்வாக்கு என்று அழைக்கப்படும்.
செல்வம் இருந்தால் செல்லும் நம் வாக்கு,
செல்வம் இன்றேல் செல்லாது நம் வாக்கு!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி

#103. WEALTH AND ITS INFLUENCES.

Is a coin circular in shape so that it can run away from its owner very fast?

Is the money made of paper so that it can fly away from its owner as easily as any paper does? Whether money runs off or flies away, it is the only thing that adds value to everyone in the whole world.

A person who has money has everything. A person without money has nothing – even if he has all the other virtues. An unworthy man is rendered respectable by his solid bank balance. A worthy person is treated like dirt if he does not have any money.

A rich man never lacks friends and relatives. But everyone deserts a poor man like the rats deserting a falling house.

Money may or may not be the root of all evil in the world, but it certainly is the foundation of all economics. It adds value to the words uttered by a man and makes him very influential. So amassing a great wealth, commanding general respect and having profound influence always go hand in hand.
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்


#104. மண் அணை

பரத்வாஜரின் நண்பர் ரைப்யர்,
பாரதத்தின் சிறந்த வித்துவான்.
தந்தையர் நண்பர்கள் ஆனாலும்,
மைந்தர்கள் மிக மாறுபட்டவர்கள்.

ரைப்யரின் மகன்கள் இருவர்,
பராவசு மற்றும் அர்வாவசு.
தந்தை போன்றே இருவரும்
வேதவல்லுனர், வித்துவான்கள்.

பரத்வாஜரின் மகன் யவக்ரீவன்,
சிரமப் படாமலேயே கல்வி கற்க
ஒரு முயற்சி செய்தான், கொடிய
நெருப்பினில் தன் உடலை வாட்டியே!

இந்திரனை நோக்கிக் கடும் தவம்,
“எந்த முயற்சியும் இன்றியே அரிய
வேத வேதாந்தங்களின் அறிவினைத்
தோதாகத் தந்தருளுமாறு” வேண்டியே.

கங்கைக் கரையில் கண்டான் அவன்,
மங்கிய பார்வை உடைய கிழவனை;
அங்கையில் மணலை அள்ளி அள்ளியே,
கங்கையில் வீசும் வினோத மனிதனை.

“எண்ணம் என்ன சொல்லும் தாத்தா,
தண்ணீரில் மணலை அள்ளி வீசுவதில்!
தள்ளாத வயதில் இது என்ன ஒரு விதப்
பொல்லாத விளையாட்டு உமக்குக் கூறும்”

“பொங்கும் கங்கையை கடந்து செல்ல,
தங்கும் மணல் அணை கட்டுகின்றேன்.
எத்தனை பேர்கள் இந்த ஆற்றினை
யத்தனமின்றிக் கடக்க, அது உதவும்!”

“புத்தி பேதலித்துவிட்டதா, அல்லது
புத்தி மழுங்கியே போயிற்றா கிழவா!
கங்கை ஆற்றை ஒரு மண் அணையால்,
எங்கேனும் தடுக்க முடியுமா, சொல்லும்!”

“குருவிடம் சென்று சிரமப்படாமலேயே,
பெரும் வேதங்களைக் கற்க முடிந்தால்,
பொங்கும் கங்கையில் இம்மணல் அணை
தங்கும்; வேண்டாம் வீண் ஐயங்கள்!”

இப்போது புரிந்தது, யவக்ரீவனுக்கு
அப்போது வந்திருப்பது யார் என்று!
தவத்துக்கு அருள் செய்ய வேண்டித்
தன்னைத் தேடி வந்துள்ள இந்திரனே.

அடி பணிந்தான், ஆசி கோரினான்;
“குரு அருள் இன்றி கல்வி இல்லை!
ஒரு குருவினை நாடுவாய், நீயும்
பெரும் வித்துவானாகவே ஆவாய்”

சுவர் இல்லாமல் சித்திரமா?
குரல் இல்லாமல் இன்னிசையா?
கால் இல்லாமல் நாட்டியமா?
குரு இல்லாமல் கல்வியா?

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி

#104. A DAM MADE OF SAND.

Bharadwaajar and Raibhyar were good friends. But their sons were very different from one another. Raibhyar’s two sons Paraavasu and Arvaavasu were well versed exponents in Vedas.

Yavagreevan, the son of BharadwAja was jealous of their accomplishment but wanted to get the knowledge of Vedas without studying under a guru.

He did a severe penance and roasted his body in the burning flames, hoping that Indran would take pity on Him and bless him with the knowledge of the Vedas.

One day he saw a very old man throwing handfuls of sand in the river Ganga. When questioned the old man said that he was building a dam across Ganga with the sand.

Yavagreevan asked whether it was humanly possible to do so. The old man replied that if it were possible for person to learn Vedam without the guidance of a Guru, this was also a possible feat.

The old man was none other than Indran in disguise. He blessed Yavagreevan and advised him to approach a proper Guru to learn the Vedas.
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#105. விஷயமும், விளம்பரமும்

இது ஒரு சிறந்த விளம்பர யுகம்!
எதை விற்பதானாலும் வேண்டும்,
கதை போன்ற ஒரு நீண்ட விளம்பரம்.

பொய்களில் மூன்று வகைகள் உண்டு;
அண்டப் புளுகுகள் , ஆகாசப் புளுகுகள்,
அறிவை மயக்கும் விளம்பரப் புளுகுகள்!

மணலை மலையாகக் காட்ட வேண்டுமா?
பேனை பெருமாள் ஆக்கவேண்டுமா?
பேனா செய்யும் இவ்விளம்பர மாயங்கள்!

தரம் இருந்தால் விளம்பரம் எதற்கு?
தரம் குறைந்த பொருட்களைத் தள்ளவே;
தரம் குறைந்த விளம்பரங்கள் தேவை.

“என்னிடம் தேன் உள்ளது” என்று
எந்த மலர் விளம்பரம் செய்தது ?
வண்டுகள் தேடி வரவில்லையா?

“என்னிடம் பழம் உள்ளது” என்று
எந்த மரம் விளம்பரம் செய்தது ?
கிளிகள் கொத்த வரவில்லையா?

பால் இருக்கின்றதென்று பசுவோ;
நூல் இருக்கின்றதென்று பஞ்சோ;
தோல் இருக்கின்றதென்று எருதோ;

எப்போதேனும் விளம்பரம் செய்யுமா?
தப்பாமல் நாம் தேடிச் செல்கின்றோமே.
விஷயம் இருந்தால் வேண்டாம் விளம்பரம்!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி

#105. AD FADS.

This is the age of advertisements. We need an ad to sell any product. There are three types of lies – the harmless little lie, a hoax and the advertisement!

Do you want to project a grain of sand as a hill or a molehill as a mountain? An ad can achieve these feats very easily!

If the products are of a good standard, there is no need for any ad. People will come forward and buy them without being enticed and invited.

Does any flower advertise that it has honey? Yet the honey bees make bee-line to them! Does any tree advertise that it has got sweet ripe fruits? Yet the parrots locate them quite well!

No cow advertises about its milk, nor an ox about its leather nor a cotton fruit about its threads! Yet we also go to them for their products.

There is no need for and ad if the product is really good!
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#106. இரு சகோதரர்கள்

நாராயணன் அருள் பெற்ற பாண்டவர்கள்,
நாராயணாசிரம வனத்தில் இருந்தபோது,

வந்தது காற்றில் பறந்தபடியே, திவ்விய
கந்தம் கமழும், தெய்வீக மலர் ஒன்று!

மலரின் மணத்திலும், வடிவத்திலும்
மனத்தைப் பறிகொடுத்த பாஞ்சாலி,

மலரும், செடியும் வேண்டும் என்றே
மனம் கவர்ந்த பீமனை வேண்டினாள்.

மணத்தைத் தொடர்ந்து சென்ற பீமன்,
வனக் குரங்கு ஒன்றைக் கண்டான்,

நெருப்பென ஜொலித்து, சோலையில்
வரும் வழியை அடைத்துக் கொண்டு.

நீங்கி வழி விடவேண்டும், என பீமன்
ஓங்கிக் குரல் எழுப்பிய போதிலும்,

நீங்காமலேயே கிடந்த அவ்வானரம்
தூங்குவது போன்றே தோன்றியது.

மீண்டும் குரல் எழுப்பிய பீமனிடம்
“ஆண்டுகள் ஆயிரம் கடந்தவன் நான்;

ஆயாசம் தீரப் படுத்துள்ளேன்! நீயும்
ஓயாமல் சப்தம் செய்யாதே” என்றது.

“வழியையும் மறைத்துக்கொண்டு நீ
வம்புகளும் என்னிடம் செய்கின்றாயா?”

” எழ சக்தி இல்லை! வேண்டுமென்றால்,
என்னைத் தாண்டிச் செல்லுவாய் நீ”

“பிராணிகளைத் தாண்டக் கூடாது! என்
பிராணன் போனாலும், அதைச் செய்யேன்.

உன் வாலை நகர்த்தி வழி செய்து கொண்டு,
என் வழியே நான் போகின்றேன்; ஏன் வம்பு?”

எத்தனை முயன்ற போதும், அதன் வாலை
எள்ளளவும் நகர்த்த முடியவில்லையே!

என்ன மாயம் இது? என்ன மந்திரம் இது?
என்ன ஆயிற்று, என் பலம் எல்லாம்?

“நீர் வெறும் குரங்கு அல்ல! சொல்லும்
நீர் யார் என்னும் உண்மையை எனக்கு”.

“நான் உன் அண்ணன், வாயு குமாரா!
நான்தான் அண்ணன் ஹனுமான்”

ஆலிங்கனம் செய்த சகோதரர்களின்
அழகே அழகு! கண்டால் கண் படும்!

அருமைத் தம்பி பீமனுக்கு, சில அரிய
வரங்கள் அளித்தான், அண்ணன் ஹனுமான்.

“சிம்ம நாதம் நீ செய்யும் போதெல்லாம்,
சேர்ந்து ஒலிக்கும் அங்கே என் குரலும்!

பார்த்தன் தேர்க் கொடியினிலே நான்
பறந்த வண்ணம் வெற்றியை அளிப்பேன்.”

சௌகந்திச் செடியையும், மலரையும் பெற்று,
சௌகரியமாகத் திரும்பிச் சென்றான் பீமன்.

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

#106. THE TWO BROTHERS

When the PANdavas and PAnjAli were in the NArAyaNa ashramam, an unusual flower with an exotic fragrance came to PAnjAli, carried by the wind. She was fascinated by the shape and smell of the rare flower and bade Bheeman to get her the plant and its flower.

He followed the scent of the flower and reached a grove of banana trees. A large glowing monkey was lying there stretched out and blocking his path completely.

When Bheeman told the monkey,” Please move out of my way,.” The monkey replied by saying, “I am thousands of years old and so could not move any limb of my body.”

Bheeman tried to pull aside the tail of the monkey and move on. But however hard he tried, he could not budge the tail of the monkey even by one inch.

The monkey then revealed is true identity as Hanuman the son of VAyu- the God of wind to Bheeman who was also a son of the God of wind!

The two brothers then embraced each other. Hanuman gave Bheeman his blessings and a promise that whenever Bheeman made a sound in the warfield, Hanuman’s voice would add on to it and scare the people out of their wits.

Hanuman would be on the flag on Arjuna’s chariot and protect him. Beeman got the rare Sowgandhi flower and the plant and went back to PAnjAli.
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#107. கொஞ்சிக் கொஞ்சிப் பேசி…

தேவை இன்றி அழுகின்ற ஆண்களையும்,
தேவை இன்றிச் சிரிக்கும் பெண்களையும்,
நம்பக்கூடாது என்பார் அறிவுடையோர்.
நல்ல பயனுள்ள அறிவுரைதான் இது.

அவசியம் இன்றி அதிகப் பணிவுடன்,
அழகிய ஒரு சிறு குழந்தை போலக்
கொஞ்சிக் கொஞ்சிப் பேசி மயக்கும்
வஞ்சியர்களிடம் உஷார்! உஷார்!

வஞ்சகமாக ஒரு வலை விரிக்கவே,
கொஞ்சிக் கெஞ்சுவர் சில வஞ்சியர்.
வலையில் சிக்கினால் நாம், சிலந்தி
வலையில் சிக்கின ஒரு பூச்சி தான்.

வில் வணக்கம் தீங்கு குறிப்பது போன்றே,
சொல் வணக்கமும் தீங்கைக் குறிக்கும்.
வெளித் தோற்றத்துக்கு மயங்கிவிடும்
வெகுளிகளின் கதியோ அதோகதி!

சின்ன மீன்களைப் போட்டுப் பிடிப்பார்கள்
சில மனிதர்கள், மிகப் பெரிய மீன்களை;
கொள்ளை கொள்ளும் சிரிப்பால் மயக்கிக்
கொள்ளை அடிப்பார் சில வஞ்சியர்.

காரணம் இன்றிக் குழைவோரிடம் மிக
கவனமாகவே நீங்கள் இருந்திடுங்கள்.
காரியம் ஆக வேண்டியே நடிக்கும் அந்த
காரிகைகள் வாழ்வினை அழித்திடுவர்.

விழிப்புடன் இருந்தால் மட்டுமே
பிழைத்துக் கொள்ள முடியும்.
வழுக்கிவிட்டோம் எனில் வாழ்வே
நழுவிப் போய்விடும் அல்லவா?

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

#107. DECEIT AND ENDEARMENT

An old adage says that we should not trust men who cry unnecessarily and women who laugh unnecessarily. Some young girls feign humility and speak in high pitched sweet voices imitating young children.

They do so to spread an invisible net to catch their unsuspecting prey – in the form of innocent and young men. Once caught in their net, the fate of these men will be the same as the insects caught in the spider web.

The bent bow does not show us respect. It is in fact getting ready to shoot out an arrow. In the same way innocent people who get cheated by the external appearances are taken for a ride.

In order to catch a big fish, we have to use a small fish the bait. These scheming girls use their beauty as a bait to lure young men.

Beware of person who is unnaturally humble or sweet or friendly. They feign these qualities to get what they want. Unless we are on guard, we are sure to end up feeling miserable.
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#108. விதி விலக்கு

விதி என்று ஒன்று இருந்தால்,
விதி விலக்கு ஒன்றும் உண்டு.
விதியை மாற்றி விலக்கி விட
விமலனால் மட்டுமே முடியும்!

இரட்டை யமன்களைப் போல
இந்த உலகைத் துன்புறுத்தினர்
இரண்யாக்கன், இரண்யன் என்ற
இரு கொடிய அசுர சகோதரர்கள்.

வராக மூர்த்தியால் கொல்லப்பட்ட
வலிய சகோதரனின் சாவைக் கண்டு,
மரணமே இல்லா வாழ்வு வேண்டிச்
சிறந்த தவம் செய்தான் இரண்யகசிபு.

கரையான் புற்று மூடிய போதும்,
கலையாத சிறந்த தவம் ஒன்று.
விரும்பிக் கேட்டதோ மிகவும்
வினோதமான வரம் ஒன்று.

இரவிலோ அன்றிப் பகலிலோ,
தரையிலோ, ஆகாயத்திலோ,
வீட்டிலோ அன்றி வெளியிலோ,
விலங்கினாலோ, மனிதனாலோ,

உயிருள்ள ஆயுதத்தினாலேயோ,
உயிரற்ற ஆயுதத்தினாலேயோ,
மரணம் தனக்கு நிகழக்கூடாதென,
பரமனிடம் பெற்றான் அரிய வரம்.

மரணமில்லாப் பெருவாழ்வை நம்பி,
“இறைவன் நானே!” என்று அறைகூவி,
பரமனின் பக்தர்கள் எல்லோரையும்
விரோதிகளாகவே எண்ணலானான்.

நேரம் கனிந்ததும், இரண்யகசிபுவை
வேறு உலகுக்கு அனுப்ப வேண்டியே,
கூறிய விதிகள் அனைத்தையும் தன்
சீரிய அறிவினால் உடைத்தான், ஹரி!

இரவோ பகலோ அல்லாத சந்திவேளை,
தரையோ ஆகாயமோ அல்லாத படிக்கட்டு,
வீடோ வெளியோ அல்லாத வீட்டு வாசல்,
விலங்கோ மனிதனோ அல்லாத உருவம்,

வலிக்காததால் உயிரற்றதும்,
வளர்வதால் உயிருள்ளதுமானக்
கூறிய நகங்களையே அவன் தன்
சீரிய ஆயுதங்களாகக் கொண்டான்.

எத்தனை வரங்களைப் பெற்றாலும்,
பித்தனைப் போல நடந்துகொண்டால்,
நித்தம் நித்தம் பயந்து அஞ்சி, நாம்
அத்தனிடம் தோற்றே ஆகவேண்டும்.

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

#108. EXCEPTION PROVES THE RULE

Every rule has an exception – except this rule! Only the exception proves the rule. Who is better qualified to find all the loopholes than the lawmaker?

HiraNyAkshan and HiraNyan became mad with power and ego and started harassing all the three worlds. Lord NArAyaNa took the form of a giant VarAha Moorthy and killed HiraNyAkshan.

HiraNyan became both utterly terrified and extremely angry at the death of his dear brother HiraNyAkshan in the hands of Vishnu and decided to get the boon of immortality from Brahma.

He did a severe tapas and got completely covered by ant hills! In due course of time, Brahma appeared before him and the boon HiraNyan asked for was very unusual.

He demanded that he should not be killed at night or during the day; neither inside the house nor outside it; neither on the earth nor in the sky, neither by a man nor by an animal; and with a weapon which was neither alive nor dead!

He had sought immortality for all practical purposes! His atrocities increased day by day while his son PrahlAd’s Vishnu bakthi also increased day by day.

Finally Lord VishnU decided that the time was ripe to kill Hiranyan – who had become like a mad elephant let loose on a rampage. Lord Vishnu chose to become a lion-man who could crack open the mad elephant’s head with a single mighty blow!

He managed to bend every condition and killed Hiranyan. He chose sandhyA kAlam -(the time of Sunset) which was neither day nor night.

He sat on the doorstep – which was neither inside the house nor outside the house. The raised steps were neither the earth nor the sky!

The narahari (lion-man) was neither a man nor an animal. He used only his nails which are not alive since they do not cause pain when trimmed and which are not dead since they keep growing all the time!

A person may scheme, plot and plan to perfection but God who is more perfect than him, can make all those conditions null and void!
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#109. நன்மையே விழைமின்!

காட்டு வழியில் நடந்து களைத்த,
காளை ஒருவன் தூரத்தில் கண்டான்,
விரிந்து பரந்து தண் நிழல் தரும்,
வியத்தகு வினோத மரம் ஒன்றினை.

நெருங்கிச் சென்றான்; மரத்தின்
நிழலில் உடல் குளிர அமர்ந்தான்;
பசியும் தாகமும் ஒன்றாக உருவாகி,
பிசைந்தன அவன் காலி வயிற்றை!

கைகள் இரண்டும் மிகவும் வலித்தன;
கால்கள் இரண்டும் மிகக் குடைந்தன;
“பஞ்சு மெத்தை நல்லது இருந்தால்,
கொஞ்சம் ஓய்வு எடுக்கலாம்”, என்று

நினைத்த மாத்திரத்திலே, அங்கே
நின்றது ஒரு அம்சதூளிகா மஞ்சம்!
“குடையும் என் கைகால்களின் வலி
குறையும் அழுத்தினால்”, என எண்ண,

கல கல என்ற வளை ஒலியுடன்,
சில இளம் கன்னிகள், அவனுடைய
கால் கை பிடிக்கத் தொடங்கினர்,
களைப்பு மாறுகின்ற வகையில்.

“பசிக்கு அறுசுவை உணவினைப்
புசித்தால் சுகம் தான்”, என நினைக்க,
கண் முன் தோன்றின கலயங்கள்;
கண்டிராத புதிய உணவு வகைகள்!

இத்தனை நடந்த பின்னும் அந்தப்
பித்தன் அறியவே இல்லை, தான்
இருப்பது, நினைத்ததை எல்லாம்
தரும் கற்பக மர நிழலில் என்று!

உணவு உண்டவுடன் எண்ணினான்,
“ஒரு பசித்த புலி வந்தால் என்ன ஆகும்?”
உறுமலுடன் காட்சி தந்தது ஒரு வெம்புலி!
“ஓடிவிட வேண்டும் புலி”, என எண்ணாமல்,

“என்னைப் புலி கடித்துக் கொன்றால்
என்ன செய்வேனோ?”, என்று பதற,
கடித்துக் கொன்றது புலியும் பாய்ந்து!
கற்பக மர நிழலில் உயிரை விடுவதா?

எதை வேண்டுமானாலும் கேட்கலாம்;
எண்ணியபடி எதையும் அடையலாம்; ஆனால்,
நினைத்ததோ ஒரு காட்டு வெம்புலியை;
அணைத்ததோ ஒரு கொடிய மரணத்தை!

எப்போதும் நல்லவற்றை நினைமின்;
எப்போதும் நல்லவற்றை உரைமின்;
எப்போதும் நல்லவற்றைச் செய்மின்;
எல்லாம் நன்மையாகவே நடக்கும்.

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி

#109. ENTERTAIN GOOD THOUGHTS.

A young man walked a long way and saw an unusual tree at a distance. He was very tired and wanted to rest under it shade. He sat in it shade, hungry, thirsty and extremely tired!

He wished that he had a soft bed on which he could rest his tired limbs for a while and there appeared a bed made of the finest swan feathers. He lied down on it and wished that some one would massage is tired legs gently. There are appeared several pretty young maidens and started massaging his legs very gently.

He now wished that he had some thing to eat. There appeared several plates with the most fascinating dishes he had ever tasted. He ate to his heart’s delight and did not realize even then that he was sitting under the ‘kalpaga vruksham’ which could give us anything we desire.

Suddenly he thought in fear, “What if a ferocious tiger appears here!” Immediately a large angry tiger appeared there.

Instead of wishing that it should go away he wondered ,”What if it kills me?” The tiger pounced on him and killed him immediately.

Will anyone in his right sense give up his life under the ‘karpaga vruksham’ (The wish yielding tree )? He could have asked for anything and got it. Yet he thought of a tiger and about getting killed by the tiger. True to his wishes, he got killed by a tiger.

We must always entertain good thoughts, say good words and do good deeds. Then everything happening to us will also be invariably good
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#110. இன்ப மயமே!

பானை ஒன்று வேண்டும் நமக்குப்
பரமாத்மாவைப் புரிந்து கொள்ள.

பானைக்கும், அந்தப் பரமனுக்கும்
பாரில் என்ன தொடர்பு கூறும்?

மண்ணை நீரில் குழைப்பதனால்;
மண்ணும், நீரும் மிகவும் தேவை.

காற்றில் உலர வைப்போம்; எனவே
காற்றும் மிகவும் அவசியமானதே.

காய்ந்தால் மட்டும் போதாது;
வெந்தால் தான் உறுதி பெறும்.

எரியும் நெருப்பில் இட்டு, அதைக்
கரியாமல் சுட வைப்போம் நாம்.

பானைக்குள் ஆகாசம் உள்ளதைப்
பாமரனும் கூட அறிந்திடுவான்.

ஐம்பூதங்களின் உதவி இன்றியே,
அமையாது ஓர் அழகிய பானை!

ஐம்பூதங்களின் உதவி இன்றியே,
அமையாது உலக ஸ்ருஷ்டியுமே.

மாறுபாடுகளும் உள்ளன என்பதை
மறுப்பதற்கில்லை எனக் காண்போம்.

பானை செய்யும் களிமண் வேறு;
பானை செய்யும் குயவன் வேறு;

பானை என்பது முற்றிலும் வேறாம்.
பானை குயவனோ, மண்ணோ அல்ல.

பானைக்கும், பரமாத்மாவுக்கும்
ஆன பேதங்கள் இவைகளே ஆம்.

அவனே இங்கு களிமண் ஆவான்,
அவனே இங்கு குயவன் ஆவான்.

அவனே இங்கு பானையும் ஆவான்.
அவனே மூன்று பொருளுமாவான்.

செயல், செய்பவன், செய்யப்படும்
பொருள் அனைத்தும் இங்கு அவனே.

மனத்தில் இதை நினைவு கொண்டால்,
அனைத்துலகமும் இனி இன்பமயமே!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

#110. The Gatam and the God.

We need a ghatam ( a mud pot) to understand God! What is the connection between a Ghatam and God? We will find it out! To make a pot we need clay (Pruthivi) and water(Jalam).

After shaping the clay paste into a gatam, we set it out to dry in the air (VAyu). Later it is cooked on fire (Agni) to make it stronger and water-proof. Always there will be aakaasam (space) inside and outside the gatam.

Similarly God needs these five elements or pancha boothams for creation of the Universe. There are also certain differences despite these similarities!

The clay is different, the pot maker is different and the pot is different. But in the creation of the Universe, God himself is the material (clay), the maker of the pot (potter) and the pot (creation).

Everything we see, smell, hear, touch and taste are expressions of God himself!
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#111. சிரிப்பும், அழுகையும்

சில சமயங்களில் அழும் விலங்குகளும்;
சிரிக்கத் தெரிந்தவன் மனிதன் மட்டுமே.
"வாய் விட்டுச் சிரித்தால் நம்முடைய,
நோய் விட்டுப் போகும்" என்பார்கள்.

சிரிக்கச் சிரிக்கச் சிரிப்பு என்பது போல்,
சிரிப்பவரைக் கண்டாலே சிரிப்பு வரும்.
சிரிக்கும் போது முகமும், அகமும்
சிறந்து அழகாய் தோற்றம் அளிக்கும்.

சிரித்து வாழ வேண்டும்; ஆனால் பிறர்
சிரிக்கும்படி நாம் வாழக் கூடாது.
சிரிப்பது சுலபம், மிக எளிது, ஆனால்
சிரிக்க வைப்பது மிக மிகக் கடினம்.

மகிழ்ச்சியை நாம் பகிர்ந்து கொண்டால்,
மகிழ்ச்சி பல மடங்காகப் பெருகும்;
அழுகையைப் நாம் பகிர்ந்து கொண்டால்,
அழுகை, படிப்படியாகக் குறையும்.

உலகில் பிறக்கும் போது ஒருவன்,
அழுது கொண்டு பிறப்பான்; ஆனால்
உறவினர்கள் அனைவரும் மிகவும்
ஆனந்தமாய் சிரிப்பார், மகிழ்வார்.

வாழ்வாங்கு வாழ்ந்தபின் ஒருவன்
சிரித்துக்கொண்டே செல்ல வேண்டும்.
ஆழ்ந்த துயரில் அவன் சுற்றம், நண்பர்
சிந்த வேண்டும் கண்களின் அருவி.

பிறப்பிலும் சரி, இறப்பிலும் சரி,
மகிழ்ச்சியும் சரி, அழுகையும் சரி;
இடம் மாறி, மாறி, நம்மிடம் பலவித
வேடிக்கைகள் காட்டும் உலகினில்.

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

#111. LAUGHTER AND TEARS

Animals too are capable of shedding tears! We all have heard about the ‘crocodile tears’ and witnessed the shedding of tears by cows, calves and elephants.

Laughter is very infectious. Laughter causes more laughter. We can’t help laughing when we see someone bursting with laughter! When a person laughs his / her mind blooms, his / her face shines with mirth and he /she becomes vary beautiful to look at.

We can cause laughter – but we should refrain from becoming the cause of laughter – or laughing stocks. It is very easy to laugh but it is very difficult to make people laugh. Any successful comedian will confirm the accuracy of this statement.

When we share laughter and mirth, they get multiplied and magnified. When we share tears and sorrow, they get divided and diminished.

When a baby is born into the world, it cries loudly and all the others beam with joy and laughter. But when a person leaves the world, he /she should be laughing while the others around should shed bitter tears.

Laughter and tears play a very vital role in our everyday life in the forms of happiness and sorrow.
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#112. விதுர நீதி

மாண்டவ்யர் என்னும் தவசீலர்,
மாந்தருள் மாணிக்கம் ஆனவர்.
கானகத்திடையே ஆசிரமத்தில்,
கடும் தவ வாழ்க்கை வாழ்ந்தார்.

கள்வர்கள் இல்லாத காலம் ஏது?
கள்வர்கள் கொள்ளை அடித்தவற்றை,
ஓரிடத்தில் மறைத்து வைத்து விட்டு
ஒளிந்து கொண்டனர் ஆசிரமத்தில்.

மோனத்தில் இருந்த மாண்டவ்யருக்கு,
ஆனது அன்று ஏதுமே தெரியவில்லை.
காவலர்கள் கேட்ட கேள்விகளுக்கும்,
கவனமாக பதில்களை அளிக்கவில்லை!

கொள்ளை போன பொருட்களுடன்,
கொள்ளையரையும் கைது செய்து,
கொள்ளைக் கூட்டத் தலைவனோ என
கள்ளமில்லா முனிவரைக் கைதாக்கினர்.

அவசர மன்னன் ஆராயவும் இல்லையே!
அவர்கள் அனைவரையும் கழுவிலேற்ற,
மாண்டு கள்வர்கள் போன பின்னரும்,
மாண்டவ்யர் மாண்டு போகவே இல்லை.

செய்தி அறிந்து வருந்திய மன்னன்,
சென்று, வணங்கி, வருந்தி, அழுதான்.
எய்தவன் இருக்க அம்பை நோவானேன்?
எய்தவன் அந்த தர்மராஜன் அல்லவோ!

தர்மனை அடைந்து முனிவர் வினவினார்,
“தர்மமா எனக்கு அளித்த தண்டனை?”
தர்ம சங்கடத்தில் ஆழ்ந்த தருமதேவன்,
தர்ம நீதிகளை எடுத்துச் சொன்னான்.

“பறவைகளுக்கும், வண்டுகளுக்கும்
சிறு வயதில் நீர் துன்பம் அளித்தீர்!
செய்த பாவத்துக்கு, தண்டனையின்றிச்
செய்ய, என்னாலும் இயலாது முனிவரே!”

“அறியாப் பருவத்தில், சிறு வயதில்,
அறியாமல் செய்த சிறு பிழைக்கு,
தண்டனை பெரியது அளித்த நீயும்
மண்ணுலகில் மனிதனாகப் பிறப்பாய்!”

முனிவரின் சாபம் வீணாகலாகுமா?
மனிதனாக தருமதேவன் பிறந்தான்!
ஒரு பணிப் பெண்ணின் மகன் ஆனான்;
தருமத்தை மறக்காத விதுரன் ஆனான்!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி

#112. THE JUSTICE OF VIDHURA

MAndavyar was a sage living in an ashram far from the madding crowd. His entire life was devoted to penance and spiritual sAdhanA (achievements).

On one occasion a gang of thieves hid their loot in the ashram and hid themselves also there. The king’s soldiers who had followed them traced them out of the ashram with the hidden loot. When questioned the sage who was in deep meditation did not reply.

The soldiers thought that he was the chief of the thieves pretending to be innocent. They arrested him along with the thieves. The king hastily pronounced that all of them should be impaled.

The sage remained alive even after all the thieves had died, since he was in deep meditation. The king got frightened, rushed to his side, released him and begged for his pardon.

The sage did not hold the king responsible for this act and went straight to Dharma DEvan and demanded,”What have I done to deserve such a punishment?”

The Dharma DEvan replied politely, “Sire! when you were a child, you used to pierce beetles and birds with kusa grass. That was the cause of this punishment.”

Sage flew into a temper! “Such a severe punishment for a crime I had committed as an innocent and ignorant child? I curse you to be born on the earth in the fourth varNa and live for a hundred years there!”

Dharma DEvan was born as the wise Vidhura – the son of a servant maid of AmbalikA and Sage VyAsa. He remembered all the Dharma sAsthras and became famous for Vidhura neethi – the Justice of Vidhuran
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#113. நல்லதும், அல்லதும்

நல்லதும் அல்லதும் சேர்ந்தே உள்ளன,
நம்மை சுற்றிய பொருட்களில் எல்லாம்;

அல்லதை நீக்கி நல்லதை நாடுகின்ற,
நல்ல வழக்கம் நமக்கு மிகவும் தேவை.

சிறந்த குணங்கள் நிறைந்த பிறவியிலும்,
குறைந்த அளவிலேனும் குறைகள் இருக்கும்;

சிறந்தவற்றை மட்டும் பிரித்து ஏற்கும்,
நிறைந்த மன நிலையை பெற்றிடுவோம்!

மெல்லிய வலையால் நல்லதை விட்டு விட்டு,
சல்லடை சேர்க்கும் அல்லதை மட்டும்!

சல்லடை போலவே நாமும் மாறி, மனதில்
அல்லதை மட்டுமே சேர்த்திடல் கூடாது!

அல்லதை நீக்கிடும் பெரிய முறமோ,
நல்லதைத் தன்னிடம் தக்க வைக்கும்.

நல்லவை மனதில் தங்கிட முறம்போல
அல்லவை ஒதுக்கிட அறிந்திடுவோம்!

நீரில் கலந்த பாலைத் தன் திறனால்,
பிரித்து எடுக்கும் அன்னம் போலவே,

அல்லதை விடுத்து, நலம் பட வாழ்ந்திட,
நல்லதை எடுக்க நாம் கற்றிடுவோம்!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி

#113. THE GOOD AND THE BAD

The good and bad coexist in the world just like any other pair of opposites. One should develop the habit of looking at the good things and good qualities in everything and everyone and discarding the bad things and bad qualities.

No one is perfect! Nothing is an unmixed blessing! Hence the discerning power becomes absolutely necessary for everyone of us, to live well in this world.

The sieve separates the wanted from the unwanted but it lets go the useful things and retains the useless things. A winnow also separates the wanted from the unwanted. The difference being that a winnow discards the useless things an retains the useful things.

A swan is credited with the rare ability of separating milk from a mixture of milk and water. We should also develop the power of discerning. We must hold on to the good in everything and discard the bad!
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#114. படி மாவு தானம்

பாரதப் போர் முடிந்த பின்னர்,
பார் புகழும் அசுவமேத யாகம்
நிகழ்த்தினான், பாண்டவர்களுள்
நிகரற்ற அரசருக்கு அரசன் தருமன்.

“இது போன்ற யாகத்தை யாருமே
இதுவரை கண்டதில்லை”, என்று
ஒருவர் விடாமல் புகழும் போது,
ஒரு சிரிப்பொலி கேட்டது அங்கே!

பாதி உடல் ஸ்வர்ணமயமான,
கீரிப் பிள்ளையே அங்கே சிரித்தது!
என்ன ஏது என்று அனைவருமே
பின் வாங்கித் திகைத்து நிற்கையில்,

“இதுவெல்லாம் ஒரு யாகம் என
இவ்வளவு புகழ்கின்றீர்களே!
ஒரு படி மாவு தானத்துக்கு
சரி சமமாகுமோ இந்த யாகம்?

ஊஞ்ச விருத்தி அந்தணர் ஒருவர்,
ஊரில் வாழ்ந்து வந்தார், தன்னுடைய
மனைவி, மகன், மருமகளுடன்,
மனத்தை உருக்கும் எளிய வாழ்க்கை.

பொறுக்கி வந்த தானியங்களைப்
பொடி செய்து நான்கு பங்காக்கி,
ஆறாவது காலத்தில் செய்வார்கள்,
ஒரு வேளை போஜனம் மட்டுமே.

ஒன்றும் கிடைக்காத நாட்களில்,
மறுநாள் வரை உபவாசம்தான்.
ஒரு நாள் ஒரு படி மாவைப் பங்கிட்டு,
ஒரு பொழுது உண்ண அமர்கையில்,

வந்தார் ஏழை அந்தணர் ஒருவர்,
வாடிய முகத்துடன், பசியுடனும்;
தன் பங்கை மனமுவந்து அவருக்குத்
தந்தார் ஊஞ்ச விருத்தி அந்தணர்.

பசி தீராததனால், பின்னர் அவர்தம்
பத்தினியும், மகனும், மருமகளும்,
தத்தம் பங்கு மாவையும் உவந்து
தத்தம் செய்ய, அவர் பசி தீர்ந்தது.

எந்தச் சிறந்த அசுவமேத யாகமும்,
எந்தச் சிறந்த ராஜ சூய யாகமும்,
ஈடு இல்லையே இந்த தானத்துக்கு!
பூமாரி பொழிந்தது, உடனே அங்கே!

சிதறிய மாவில் புரண்டதால், நான்
சிறந்த பொன்னிறம் அடைந்தேன்!
மறு பாதியையும் பொன்னிறமாக்க,
மாறி மாறி அலைகின்றேன் நான்!

பொன்னிறம் அடையவில்லை, என்
பொன்னுடலின் மறு பாதி, இங்கே!”
சொல்லி விட்டு விரைந்து மறைந்தது,
வில்லில் இருந்து விடுபட்ட அம்பெனவே!

தானம் என்பது பொருட்கள் அல்ல;
தானம் என்பது நம் மனோ பாவமே.
உவந்து அளிக்கும் கரியும், வைரமே!
கசந்து அளிக்கும் வைரமும், கரியே!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

#114. ASWAMEDHA YAAGAM

After the MahAbhAratha yudhdham (War), the PANdavas performed an aswamEdha yAgam on a lavish scale. Everyone invited for the yAgam was praising it skyhigh.

They all were startled by the teasing loud laughter of a strange mongoose which was standing in the yAgasAlA. One half of its body was golden in color and the other half in normal color. The strange mongoose spoke in a human voice!

“So all of you are congratulating the PANdavas for the success of this yAgam. But I can tell you this is nothing in comparison to the dhAnam of one measure of flour given by a poor brahmin and his family members in KurukshEtra.

The head of the family was a poor ooncha-vruththi-brahmin (one who had to collect the fallen grains from the fields) to feed himself and his family. He lived with his wife, his son and his daughter in law.

They used to pick the fallen grains from the fields, pound them to flour and share it equally for their single meal of the day. If they couldn’t find anything, they just starved.

One day just as they sat down to share the measure of flour, there came a poor brahmin, hungry and tired. The head of the household offered him his share of the flour.

The guest ate it eagerly but was still hungry. Thereafter the wife, then his son and then his daughter in law also offered their shares of the flour.

A miracle happened then! Flowers rained from the sky and a golden vimAnam came down to take the family to Heaven. I rolled on the flour spilled on the ground and one half of my body became golden in color!

I am visiting every yAgasAlA ever since then, with the hope of making the other half of my body also golden – but in vain. Nothing has equaled the gift of the measure of flour by that poor brahmin’s family.” The crowd stood aghast.

The value of a gift is not a matter of its cost price. It is a matter of the mental attitude with which the gift is given.

A piece of charcoal presented with love and kindness is much more precious than a huge diamond given with hatred and grudge.
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#115. நஞ்சும், அமுதமும்

அழகிய சித்திரம் கண்களுக்கு இன்பம்,
பழகிய மொழியோ செவிகளுக்கு இன்பம்,
நறுமணப் பொருட்கள் நாசிக்கு இன்பம்,
அறுசுவை உணவு நாவுக்கு இன்பம்!

மழலையின் தழுவல் மனத்துக்கு இன்பம்,
முழுமையான இன்பம் தருவது எதுவோ?
மாயையின் சக்தியை மறைத்து வைத்து,
மயக்குகின்ற ஒரு மங்கை மட்டுமே.

அழகிய உருவால் கண்களுக்கு இனிமை,
குழறும் மொழியால் செவிகளுக்கு இனிமை,
ஊறும் தேன் இதழ்களால் நாவுக்கு இனிமை,
நறுமண பூச்சுக்களால் நாசிக்கு இனிமை!

ஐம்புலன்களுக்கும் இன்பம் தருவது
ஐயமின்றி அழகிய பெண் ஒருத்தியே!
ஐம்புலன்களையும், ஐம்பொறிகளையும்,
ஐயமின்றி சிறைப் பிடிப்பவள் இவளே!

ஞானத்தை தடுக்கும் பலவித சக்தியுடன்,
மோனத்தைக் குலைக்கும் பலவித யுக்தியுடன்,
ஏன் படைத்தான் இறைவன் இவளை?
நன்மைக்கா? அன்றி நம் தீமைக்கா?

அளவுக்கு மிஞ்சினால் அமுதமும் நஞ்சே;
அளவுடன் கொண்டால், நஞ்சும் அமுதமே!
மோடிக்கு மயங்கும் பாம்பு போல ஆண்கள்
ஆடினால், தேடி வந்தவள் திருமகள் ஆவாளா?

சக்தியின் வடிவம் பெண்ணே! அவளை,
சக்தியாகவே நாம் மதிக்க வேண்டும்.
மேனகையை விரும்பிய கௌசிகன் போல
“மோனத்தைக் குலைத்தாள்” என்று சாடுவதா?

இளையவர், முதியோர், இல்லறம் துறந்தோர்,
இவர்களைப் பேணுதல் இல்லான் கடமை.
இல்லாள் இல்லான் ஏதும் இல்லான்!
இல்லாள் இருப்பது நல்லறம் பேணவே.

பெண் என்பவள் ஓர் அற்புதப் படைப்பு!
பேணிக் காப்போர் அறிவார் உண்மையை.
பெண்ணைக் கண்ணீர்க் கடலில் வீழ்த்தியவர்
மண்ணில் வாழ்ந்ததாய் வரலாறு இல்லை.

பெண் ஒரு போகப் பொருள் அல்லவே அல்ல,
பெண் ஒரு கட்சிப் பொருள் அல்லவே அல்ல,
பெண் என்பவள் ஒரு சுமை தாங்கியும் அல்ல,
பெண் என்பவள் ஒரு இடி தாங்கியும் அல்ல!

மண்ணில் சிறந்த பொருட்களை எல்லாம்
பெண்களாகவே சித்தரிக்கின்றனர் பலர்.
கலைமகள், அலைமகள், மலைமகள் மற்றும்,
கங்கை, காவேரி, கோதாவரி பெண்களே.

“இனியேனும் பெண்மையை போற்றுவோம்”
என்று இன்றேனும் மனம் கனிந்திடுவீர்!
“வாழு, வாழவிடு !” என்பார் பெரியோர்,
வாழ விட்டு வாழ்த்துங்கள் பெண்களை!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

#115. THE NECTAR AND THE POISON.

A beautiful piece of art pleases the eyes of the beholder! A known language is very sweet to hear. All fragrant products please the nose and all the tasty bites please the tongue. The warm and soft hug of a baby pleases everyone.

Do you know what gives pleasure to all the five senses at the same time?

It is a woman! Her pretty figure and face please the eyes, her cosmetics the nose, her sweet words the ears. Her nearness intoxicates a man by catering to all his five sense organs. She is often a hindrance to the ‘spiritual sAdhana’ (self realisation) and disturbs the mind of a normal man.

Why did then God create her… to help a man or to destroy him?

Anything in excess is NOT good for us. Even a deadly poison becomes a rare medicine, when administered in very small quantities. It is only when a man loses his balance and becomes a senseless and spineless slave to a woman, that he gets completely destroyed by her!

A woman is the human representative of the MahA Shakti. She must be treated as such. If a man loses everything to a woman and blames her later, he is no better than Kousikan who did the same thing to MenakA.

The duty of every householder is to take care of the all the people in the other three stages of life..the children, the elders and the sanyAsis. It is the wife who helps a man to discharge his prescribed duties well. Without her cooperation, man won’t be able to achieve anything useful in this world.

Woman is a unique creation of God. Those who know this truth treat her well. Those men who push women into misery and sorrow, are sure to reap the evil consequences of their thoughtless actions.

A woman is not made to be merely an object of enjoyment;
a woman is not made to be merely an object of exhibition;
a woman is not made to be a mere platform to unload all man’s worries and duties;
a woman is not made to be merely a shock – absorber of the family.

Everything supreme in Nature is pictured and personified as a woman! The Goddess of wealth, the Goddess of education, the Goddess of valor and all the rivers are all females.

It is never too late to mend one’s ways and thoughts. Let everyone take a pledge today that he will honor a woman rightfully and let her live her life peacefully.
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#116. வரமும், சாபமும்.

சூரன் என்னும் யாதவகுலத் தலைவனின்
சீரிய புதல்வியே பிரதை என்னும் குந்தி.
குந்தி போஜனுக்குத் தத்து அளிக்கப்பட்டு,
குந்தி தேவி எனப் பெயர் பெற்றவள் அவளே.

தந்தையின் விருந்தினரான துர்வாசருக்கு,
சிந்தை மகிழ அவள் சேவை செய்ததால்,
விந்தையான வரம் ஒன்று அளித்து, அதன்
மந்திரத்தையும் உபதேசித்தார், அம்முனிவர்.

எந்த தேவனை அவள் அழைத்தாலும்,
மைந்தன் ஒருவனைத் தன் தேஜசுடன்
அளிப்பான், அந்த தேவன் அவளுக்கு.
களிப்புடன் பெற்றுக் கொண்டாள் வரம்.

விந்தையாகத் தோன்றும் இந்த வரம்,
சிந்தனை செய்யக் கூடிய எவருக்குமே!
கணவன் இருக்கும்போது பிள்ளை வரம்
வணங்கத் தகுந்த தேவர்களிடம் ஏன்?

பின்னர் நிகழ்வதை ஞான திருஷ்டியால்,
முன்னமே அறிய வல்லவர் முனிவர்.
பிள்ளைகள் இல்லை கணவன் மூலம்;
பிள்ளைகள் பெறுவாள் கடவுளர் மூலமே.

காட்டில் வாழும் ரிஷிகளும், பத்தினிகளும்
காட்டு விலங்குகளின் வடிவினை எடுத்து,
ஓடிக் களித்து, விலங்குகள் போலவே தாம்
கூடி மகிழ்வது, அப்போதைய வழக்கமாம்.

சுகித்திருந்த மான்களில் ஒன்றின் மேல்,
தகிக்கும் பாணம் எய்து வீழ்த்திய, மன்னன்
பாண்டுவுக்குக் கிடைத்தது ஒரு கொடிய சாபம்,
“மாண்டு போவாய், மனைவியைக் கூடினால்!”

வனம் ஏகினான் பாண்டு மனைவியருடன்,
மனம் சஞ்சலம் இன்றி வாழ்ந்து வந்தனர்.
பாண்டுவின் அனுமதியுடன், மனைவிகள்
பாண்டவரைப் பெற்றனர், அரிய வரத்தால்.

சாபம் அளிப்பவர் வரமும் அளிப்பார்!
சாபத்தைக் கண்டு அஞ்ச வேண்டாம்.
இறை அருள் இருந்தால், தேடி வரும்
இறை அருளால் ஒரு வரமும் நம்மை!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி

#116. The boon and the curse.

Sooran was a famous leader of the YAdhavAs. He had a pretty, good natured and lovely daughter whose name was Prutha. Kunthibojan was childless and adopted this girl. She was thence called as Kunthi Devi.

When DurvAsa rishi visited her father, Kunthi served him well and took excellent care of him. The rishi was pleased with her and taught her a mantra and gave her a boon.

She could call any God with her mantra and beget a son with the amsam and tejas of the God. Kunti was very pleased with this boon. Any logical mind would wonder why should she get sons with the help of Gods when she has her husband! Apparently the rishi could foresee her future and the need for this unusual boon.

King PANdU whom Kunti married went for hunting. A rishi and his wife had assumed the forms of two deers and were playing amorously. He shot an arrow and killed one of the two deers.

The rishi cursed him that if ever he united with his wife, he would die immediately. PANdu became very sad and unhappy. He went to the forest with his two wives and lived the life of brahmachari.

With the permission of PAndu, his two wives called the dEvatAs and got five sons with their amsams. These five sons were known as the PANdavas- the sons of PANdu

The boon may precede the curse or the curse may precede the boon. But with every curse, God also gives boon and balances them in a subtlest manner!
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#117. குரங்குப்பிடி, தர்மஅடி!

ஆசைதான் எல்லாத் துன்பத்திற்கும் காரணம்,
ஆர்தான் மறுக்க முடியும் இந்த உண்மையை?
பாசம் என்றால் கயிறு, நம்மை பலவாறு
பந்தப் படுத்தும் பார்க்க முடியாத கயிறு!

எது எதையெல்லாம் விட்டு விடுகிறோமோ,
அது அதனால் நமக்குத் துன்பம் இல்லை!
“யாதனின் யாதனின் நீங்கியான், நோதல்
அதனின் அதனின் இலன்” அல்லவா?

காலைப் பற்றி தொங்கும்போதே நம்மை
காலால் எற்றும் உரிமையை அளிக்கிறோம்.
வைக்கும் இடத்தில வைக்கப்பட்டால் தான்,
கைப்பாவையாய் நம்மை ஆட்டிப் படையார்.

குறுகிய வாயுடைய ஒரு சிறிய ஜாடி,
பொரி கடலையால் நிரம்பி மணக்கும்;
மறு எண்ணம் இல்லாமல் கையை விட்டு
நிரம்ப அள்ளும் அறியாக் குரங்கு!

கையும் மாட்டிக்கொண்டது ஜாடியில்,
மெய்யும் மாட்டிக்கொண்டது மனிதனிடம்!
கையை விட்டால் தான் விடுதலை.
கையை விட்டால் இல்லை கடலை!

கடலையா அல்லது விடுதலையா? என்று
உடனடி முடிவு எடுக்க வேண்டும் குரங்கு.
ஒன்று கிடைக்காமலே போகலாம்,
இரண்டுமே கிடைக்காமலும் போகலாம்!

மரத்திடம் சென்று வலியப் பற்றிக் கொண்டு ,
மரம் எனை விடுவதில்லை என்பது போல;
உலகை நாமே வலியப் பற்றிக்கொண்டு,
உலகம் நம்மை விடவில்லை என்போம்!

யாருக்காகவும் எதுவுமே நிற்காது,
உருண்டு ஓடும் உலகம் முன்னோக்கி!
தான் இல்லாத உலகம் நின்றுவிடும் என்று,
தன்னைத் தானே ஏய்த்துக் கொள்வானேன்?

“பந்தமா முக்தியா”? முடிவு நமதே.
“பாசமா பக்தியா”? முடிவு நமதே.
“குறையா நிறையா”? முடிவு நமதே.
“சிறையா விடுதலையா”? முடிவு நமதே.

“இன்பமா துன்பமா”? முடிவு நமதே.
“இவ்வுலகமா வீடு பேறா”? முடிவு நமதே.
இத்தனை முடிவுகளும் நம்மிடம் இருக்க,
பித்தரைப் போல துயர் அடைவதேன்?

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

#117. THE MONKEY AND THE PEANUTS.

Desire is the root cause of all evils! Nobody can challenge or deny this statement. Affection is rightly called as ‘paasam’. It is the invisible rope that binds a person to everyone and everything he loves.

Whatever we willingly give up, cannot cause us sorrow or misery any more. When we clutch the feet of a person, we automatically bestow on him / her the right to kick us. Nothing should be given more importance than it really deserves.

A narrow mouthed jar was filled with finely roasted peanuts – spreading an inviting aroma all around the jar. A monkey put its hand through the narrow mouth of the jar and grabbed a handful of nuts. It could take out its hand only if it lets go of all the peanuts – which it did not want to. The man who had set out the nuts was sure to catch hold of the monkey and punish it. It may lose either the peanut or its freedom but probably both of them!

A rich old man complained that he wanted to leave all his attachments to the world – but the world did not allow him to do so! This is just like a man hugging a tree and stating that the tree does not let him go! We are all doing the same thing and giving the same explanation!

It is time to realize that NO ONE is really indispensable! The world will keep moving all the same – in spite of everything and everyone. It is our imagination that we make the world go round and but for us, it will come to a grinding halt!

We have complete freedom to choose any one of the two in each of these pairs!
Attachment or liberation, shackles or freedom, the world or the God, dissatisfaction of our mind or satisfaction of our mind, samsaaraa or mukthi, sorrow or peace of mind.

All the choices are in our hands, yet we choose to suffer like ignorant fools!
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#118. இரும்பு உலக்கை

விளையாட்டு வினையாகும் அறிவோம்!
விளையாட்டால் ஒரு குலநாசம் ஆனதே!
யாதவ திலகம் கண்ணன் நம்மவன் என்று,
யாதவ குலம் கர்வமடைந்தது உலகினில்.

“நான் அவர்களை அழிக்காவிட்டால்,
நானிலத்தை அவர்கள் அழித்துவிடுவர்!”
அஞ்சிய கண்ணன் செய்தான், அதற்குக்
கொஞ்சம் அவசியமான ஏற்பாடுகளை.

வசிஷ்டர், விஸ்வாமித்திரர் மற்றும்
வாமதேவர் போன்ற மகரிஷிகளைப்
புண்ணிய தீர்த்தமாக அன்று விளங்கிய,
பிண்டாரகத்துக்கு அனுப்பிவைத்தான்.

கண்ணன் மகனான சாம்பனுடைய
நண்பர்கள் சிலர் சேர்ந்து கொண்டு,
பெண் வேடமிட்ட ஆண்மகன் சாம்பனை
கொண்டு நிறுத்தினர் முனிவர்கள் முன்.

“என்ன குழந்தை பிறக்கும் இவளுக்கு?
பெண்ணா அல்லது ஆணா?” எனக் கேட்க,
ஞான திருஷ்டியில் அவன் ஆண் எனக் கண்டு
மோனத் தவசீலர்கள் கோபம் அடைந்தனர்.

“குலத்தையே அழித்து நாசமாக்க, ஒரு
உலக்கை பிறக்கும் இவனுக்கு, சீக்கிரம்!”
‘வினையாக ஆகி விட்டதே விளையாட்டு !’
சினையாக உருவானது உலக்கை ஒன்று.

உலக்கை பிறந்ததும், உண்மையில் அஞ்சி
நிலத்தை ஆளுகின்ற மன்னனிடம் கூற,
குலநாச சாபத்துக்கு அஞ்சிய அரசரும்
உலக்கையைப் பொடிசெய்து கடலில் வீசினார்.

கரையில் ஒதுங்கிய பொடிகள், வலிய
கோரைப் புற்களாக வளர்ந்து நின்றன.
விழுங்கிய மீனிடம் கிடைத்த இரும்பை,
மழுங்கிய அம்பில் வைத்தான் ஜரன்.

துர் நிமித்தங்களைக் கண்டு அஞ்சி,
தீர்த்தமாடி, தான தருமங்கள் செய்யச்
சென்றனர் பிரபாச க்ஷேத்திரத்துக்கு,
கொன்றனர் மதியினை, மது அருந்தி!

போதையில் ஒருவரை ஒருவர் தாக்க,
கோரைப் புற்களைப் பறிக்க, அவைகள்
இரும்பு உலக்கைகளாக மாறிவிட்டன!
கரும்பு போலாயினர், ஆலையில் இட்ட!

அனைவரும் அங்கே மடிந்து போகவே,
அனந்தனின் அவதாரம் பலராமனும்,
யோகத்தில் அமர்ந்து, உடலை விட்டு
ஏகினான், தன்னுடைய வைகுண்டம்!

மரத்தடியில் அமர்ந்திருத்த கண்ணின்
மங்கலப் பாதத்தை, மான் என எண்ணி,
செலுத்தினான் வேடன் ஜரன், அதே கூரிய
உலக்கை இரும்பு பொருத்திய பாணத்தை.

சங்கு, சக்கரம், கதை என அனைத்தும்
மங்காத ஒளியுடன் வானகம் செல்ல,
ஸ்ருங்காரக் கண்ணனும், தன் உடலோடு
சிங்காரமாகச் சென்றான், வைகுண்டம்.

நமக்குச் சமமானவர்களுடன் நாம்,
நன்றாக விளையாடலாம்; தவறல்ல!
முனிவர்களிடம் சென்று குறும்பா?
இனியேனும் கவனமாக இருப்போம்.

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி

#118. Pride and Punishment.

YAdavAs became very haughty since Krishna was one of them. Krishna grew worried sensing their arrogance and decided to wipe away His race before He returned to Vaikuntham.

He made the necessary arrangements without anyone’s knowledge. Sages ViswAmithrA, VAmadEvA, Vashitha were all invited by Him to go over to PiNdAraga Theertham.

The friends of SAmban, Krishna’s son, dressed him up as a woman and asked the sages whether ‘the lady’ would deliver a son or a daughter.

The rishis who knew that he was a man, got very annoyed and cursed that he would bear an iron pestle which would wipe away their race.

Samban became pregnant with an iron pestle and delivered it in due course. They reported the matter to the king. He promptly ordered them to power the pestle and throw it in water.

The iron tip of the pestle was swallowed by a fish. A hunter named Jaran got it from the fish and fixed it as the tip of one of his arrows.

The powder of the pestle grew into thick tall grasses along the bank. When all the yAdavAs went to PrabAsa kshEthram, they got intoxicated by drinking wine and started fighting among themselves.

When they ran out of asthrams, they grabbed the grass and stared hitting one another with it. Each grass transformed into an iron pestle and very soon all of them got killed.

BalarAm sat in yOga samAdhi and returned to vaikuntham.

Jaran, the hunter who had fixed the iron tip to his arrow, shot it at Krishna’s foot – mistaking it to be the face of a deer. The conch, the discus, the mace, the chariot and Krishana all went beck to Vaikuntham

We can tease and play with our equals. But if we try to do so with venerable people, we must also be ready to face the unpleasant consequences!
 
Today I have posted 2 poems due on 3rd March and 4th March.

At times I am not able to enter into my website for posting the poem due on that day!

So today I evolved a new scheme by which I can access my poem without entering my website.

Hope the sailing will be smooth in the future!
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#119. ஆமையும், பொறாமையும்

ஆமை நுழைந்து விட்ட வீடும்
அமீனா நுழைந்து விட்ட வீடும்,
ஆட்டம் கண்டு அழியும்; இது
அனைவரும் அறிந்த உண்மை.

ஆமையைக் காட்டிலும் கொடியது
அசூயை எனப்படும் பொறாமை.
அசூயை நுழைந்த மனம் ஒரு
பிசாசை விடவும் கொடியது ஆகும்.

காமாலைக் கண்களுடைய ஒருவன்
காண்பதெல்லாம் மஞ்சளாவதுபோல
அசூயை கொண்டவர் கண்களுக்கு
அனைத்துமே தவறாகத்தான் தெரியும்.

மனத்தில் உள்ள மாசினை எல்லாம்
மற்றவர் மீது ஏற்றிச் சொல்லியே
மாளாத துயரில் ஆழ்த்துவர், தன் மீது
தாளாத அன்பு உடையவர்களையும்!

பொறாமை பிறப்பிக்கும் ஒரு வித
தீராத சந்தேகச் சங்கிலித் தொடரை.
எடுத்தால் குற்றம், வைத்தால் குற்றம்;
விடுதலை என்பதே கிடையாது!

பொறாமை உருவாக்கும் யாராலும்
பொறுக்க முடியாத கோபத்தையும்!
சினம் கொண்டவர் சிறிது சிறிதாய்த்
தினம் அழிவர்! தப்பிக்க உண்டு வழி!

அனைத்து மன மாசுகளையும் ஒரு
ஆணி வேறாக இருந்து வளர்ப்பது
அசூயை ஆகிய பொறாமையே!
அதை விரட்டினால் வாழ்வு சிறக்கும்.

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

#119. THE GREEN EYED MONSTER.

The house into which the Ameena (the revenue officer appointed by the court ) and a tortoise enter, will perish!

There is something which is even more dangerous than these two. It is the green-eyed-monster called Jealousy.

A mind corrupted by jealousy is a demon-in-disguise. The person suffering from jaundice sees everything as yellow colored.

To the mind corrupted by jealousy, everything appears wrong – as they are viewed through a colored lens.

Jealousy creates an unending chain of suspicion. Where love becomes thin, faults become thick. Every action will be projected as a major crime.

The only way out is to make ones mind devoid of jealousy. When jealousy the root cause of all the other mental pollutions is removed completely, life will become happy again.
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#120. பக்தனின் பக்தன்

நாபாகன் என்னும் மன்னனின் மகன்,
நானிலம் புகழும் மன்னன் அம்பரீசன்.
பிராமண சாபத்தை வென்று, புகழ் பெற்ற
பரம பாகவதன், பக்தன், ஞானி, அரசன் .

பக்தியுடன், சம நோக்கும் கொண்டு,
யுக்தியுடன் அரசாண்டு வந்தவனின்
விவேக, வைராக்கியங்களைக் கண்டு,
விஷ்ணு அளித்தார் தன் சுதர்சனத்தை.

பகைவர்களிடமிருந்து கணம் தவறாது,
பாதுகாத்து வந்தது சுதர்சனச் சக்கரம்.
பசுதானமும், துவாதசி விரதமும் செயும்
விசுவாச அரசனிடம் துர்வாசர் வந்தார்!

உணவு உண்ண அழைத்ததும், முனிவர்
உணவுக்கு முன்பு நீராடச் சென்றார்.
விரதம் முடிக்கும் வேளை வரவே,
அரசன் தண்ணீரைப் பருகி முடித்தான் .

தம் ஞான திருஷ்டியால் கண்ட முனிவர்,
தம் கோபம் பொங்கி எழ, அக்கணமே
ஏவினார் அவனை அழித்துவிட, ஒரு
பேயினை ஜடையில் தோற்றுவித்து.

ஊழித்தீயைப்போல அழிக்க வந்த பேயை,
ஆழிச் சக்கரம் சினந்து அழித்துவிட்டது.
ஓட ஓட விரட்டிச் சென்று, முனிவரை
ஓடச் செய்தது மூவுலகமும், சுதர்சனம்.

பிரமனைச் சென்று அடைந்தார் முனிவர்.
பிரமனோ நாரணனை அஞ்சுபவர் அன்றோ?
கைலாசம் சென்றாலும் பலன் இல்லையே!
கைலாசபதியும் நாரணனிடமே அனுப்பினார்.

நாராயணணும் கை கொடுக்கவில்லையே!
“நான் செய்வது ஒன்றுமில்லை முனிவரே!
பக்தனின் பக்தன் நான் என்று நீர் அறியீரா?
பக்தனின் பாதம் சென்று பற்றுங்கள்” என்றான்.

காலடியில் வீழ்ந்த பெருந்தவ முனிவரின்
கோலம் கண்டு மனம் பதைத்த மன்னன்,
சக்கரத்திடம், “இவரை விட்டு விடு!” என,
சக்கரமும் அங்கிருந்து அகன்று சென்றது.

பிராமணசாபம் என்றால் உலகே அஞ்சும்!
பிராமணரையே அஞ்ச வைத்த ஒருவன்,
சாபத்தை வென்று, இறைவனின் நல்ல
நாமத்தின் புகழை நிலை நிறுத்தினான்.

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

#120. A Devotee of His devotees.

Ambareesan was the son of King NAbhAgan. He was a JnAni, and a staunch devotee of Lord VishnU. He treated everyone equally. He had humility, vairAgyam and vivEkam. Lord VishnU was so pleased with him that He appointed His sudharsana chakram for protecting Ambareesan.

Ambareesan observed DhwAdhasi vratham and gave gift of cows to brahmins. On that day Sage DhurvAsa came to visit the king. The king invited the rushi for a feast and he went for a bath before eating the feast. The appointed time for completing the DhwAdhasi vratham had come but the rishi had not returned from the river.

So the king drank some water and completed his vratham. Sage DhurAsa came to know of this his through his JnAna dhrushti (divine vision) and became mad with anger. He created a demon from his matted hair in order to kill Ambareesan.

The King was not afraid of the demon. Sudharsana chakram destroyed the demon and started chasing the rishi all over the three worlds.

The rish sought Brahma’s protection in vain. Siva in KailAsh advised him to go to Vishnu. Vishnu said, “I am a devotee of my devotees. There is nothing I can do! Seek the pardon of Ambareesan against whom you gave sinned.”

The rishi fell at the king’s feet. The king ordered the discus to spare the rishi. Thus the pious king defied the terrifying curse of a brahmin and established the greatness of a true devotee.
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#121. கருமையும் அழகே!

பகலும், இரவும் இருப்பதைப் போன்றே,
வெண்மையும், கருமையும் இணை பிரியாதவை!

முழுவதும் பகலாய் இருந்தாலும் கடினம்;
முழுவதும் இரவாய் இருந்தாலும் கடினம்.

வெப்பம், குளிர் என்பன ஒரு இரட்டை.
வெயில், மழை என்பதும் ஒரு இரட்டை.

இன்பம், துன்பம் என்று ஒரு இரட்டை.
வெற்றி, தோல்வி என்று ஒரு இரட்டை.

வாழ்வு, தாழ்வு என்றொரு ஜோடி;
வளர்ச்சி, தளர்ச்சி என்றொரு ஜோடி.

லாபம், நஷ்டம் என்று ஒரு ஜோடி.
ராகம், த்வேஷம் என்று ஒரு ஜோடி.

வளமை, வறுமை, என்பதும் இரட்டை.
பெருமை, சிறுமை என்பதும் இரட்டை.

மானம், அவமானம் என்றொரு ஜோடி.
புகழ்ச்சி, இகழ்ச்சி என்றொரு ஜோடி.

எந்த ஜோடியின், எந்தப் பிரிவுமே,
வந்த பின்னர் வரும் நமக்கு கலக்கமே!

எது வந்தாலும், நன்மையே பயக்கும்.
இதை உணர்ந்தாலே, வாழ்வே இனிக்கும்!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

#121. BLACK IS BEAUTIFUL!

The colors White and black form a wonderful combination. Day and night follow each other. If the day is 24 hours long – it will be very tedious. If the night is 24 hours long, life will become very gloomy and miserable.

We have several more of such opposite pairs existing in our world.

Heat and cold form one such pairs;
Sunshine and rain form another such pair;

Happiness and Sorrow form one such pair;
Victory and Defeat form another;

Prosperity and Adversity form one such pairs;
Growth and decay form another pair;

Profit and Loss form one such pairs;
Likes and Dislikes form another pair;

Plenty and Scarcity form one such pair;
Fame and ill fame form another pair;

Respect and Disrespect form one such pairs;
Acceptance and Rejection form another pair of opposites.

Most people lose their equanimity by each of these opposing factors.

Only when we develop the mental attitude to accept everything as God’s gift to us, can we live happily and peacefully on the face of the earth.
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#122. மாயக் கண்ணன்

கோபாலனுக்குப் பிடித்த உணவுகள்,
பால், தயிர், வெண்ணை இவைதானே!
கட்டித் தயிர் சாதமும், அதற்குத்
தொட்டுக்கொள்ள ஊறுகாயும்தானே!

மாடு மேய்க்கச் செல்லுவதே, கூடித் தன்
மற்ற நண்பர்களுடன் உண்பதற்காகவே!
ஒரு பிடிச் சாதம், ஒரு கடி ஊறுகாய்!
ஒரு அமிர்தமும் ஈடாகாது அன்றோ?

மணல் மேட்டில், யமுனா தீரத்தில்,
நண்பகல் வேளையில் உணவு உண்ண,
கன்று, மாடுகள் கண் காணாது செல்ல,
தன் நண்பரை விட்டுச்சென்றான் கண்ணன்.

திரும்பி வந்தால், மாயமாகி இருந்தனர்,
அருமை நண்பர்கள் அனைவருமே!
மாடு, கன்றுகளும் போனவைகளே;
தேடியும் கிடைக்கவில்லை எவையுமே!

மாயக் கண்ணனுக்கு, இது ஒரு சவாலா?
மாயப் பசுக்களாகவும், கன்றுகளாகவும்,
எத்தனை நண்பர்கள் காணவில்லையோ,
அத்தனை பேர்களாகவும் உருவெடுத்தான்.

என்றைக்கும் விட அன்றைக்கே அங்கு,
அன்பு ஆறு பெருக்கெடுத்து ஓடியது.
அண்ணன் பலராமன் கூடச் சற்றும்
அறியவில்லை, இந்த மாற்றங்களை!

ஒரு நாள் பிரமனது உலகில் எனில்
ஓராண்டு ஆகிவிடும் நம் உலகில்!
ஓராண்டு காலம், மாயக்கண்ணன் இந்த
ஓரங்க நாடகத்தை நடத்தி வந்தான்!

பிரமன் மறுநாள் பார்த்து, முற்றும்
பிரமித்து, மதி மயங்கி நின்றான்.
தான் மறைத்த அத்தனை பேர்களும்,
தன் கண் முன், பூலோகத்திலேயே!

அனைத்தும் அக்கண்ணனே என்றதும்,
மலைத்துபோய், விழுந்து வணங்கினார்.
“அகந்தையால் அறிவிழந்தேன்; நான்
அறியவில்லை, உம் மகிமைகளை.

பக்தியால் மட்டுமே அறியவல்லவரே!
பக்தியைத் தாரும்” என்று வேண்டினார்.
பிரமனின் மாயைகள் செல்லுமா, நம்
பிரமாண்ட நாயகன், கண்ணனிடம் ?

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

#122. Brahma’s trick!

Lord Krishna’s favorite food was curd-rice and pickles. After wandering behind the cows and calves, Krishna and His cowherd friends would become hungry and thirsty. They would sit down on the sand dunes of the river Yamuna and enjoy the refreshing meal of curd-rice and pickles.

One afternoon as they settled down to eat, the cows and calves wandered away and were not to be seen. Krishna told his friends to continue to eat while He would go in search of the cattle.

Brahma had hidden all the cows and calves by his mAyA sakthi. When Krishna returned, He found that all His friends had disappeared too, without a trace! He could not go back home all alone by Himself. So He transformed Himself to as many cows, calves and boys that were missing and returned to Gokulum.

The parents rejoiced the return of the cattle and the boys – more than ever before! This drama continued for one full year – since a day in Brahma’s world is equal to one year on the earth. No one knew about the miracle Krishna was performing -including His loyal elder brother Balram.

On the next day when Brahma looked down, he could not believe his eyes! All the cows and calves were grazing as usual and the boys whom he had hidden were playing in the sand!

He realized the great mistake he had committed, knelt in front of Krishna and begged for His pardon. “I was filled with ego and failed to recognize your true greatness. I thought you were a mere cowherd. You can be truly known only through JnAnam and devotion. Grant me those, so that I will never commit a similar mistake in the future”

Krishna was happy to get back his real friends and the cattle! He made them forget the recent events and they all returned home in the evening asif nothing unusual had happened.

Krishna was better understood by the innocent and ignorant gopAlakAs than the proud and conceited Brahma!
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#123. யார் பெரியவர்?

ஒருநாள் ஒரு பெரிய கேள்வி பிறந்தது,
உறுப்புகளில் எல்லாம் யார் பெரியவர்?
கண்களா, காதுகளா, நாசியா, நாவா?
கால்களா, கரங்களா, வயிரா, வாயா?

உடல் நலம் பேணுவதில் இவர்களில்
உண்மையில் யார் தான் பெரியவர்?
விடை தெரியவில்லை ஒருவருக்கும்,
உடன் தொடங்கியது வேலை நிறுத்தம்!

“எங்கள் உதவியின்றி, எப்படி உண்ணுவீர்கள்?”
என்று தங்கள் பெருமை பேசின கரங்கள்!
“எங்கள் உதவி இன்றி ஓடி, ஆடிப் பொருள்
எப்படித் தேடுவீர்” என்று கேட்டன கால்கள்.

” நான் தான் உணவை விழுங்கி உடலுக்கு
நன்மை புரிகின்றேன்”, பெருமை பேசியது வாய்.
” எங்கள் உதவி இன்றி எப்படி ஜீரணம் செய்வீர்”?
என்று வழக்காடின வயிறும், இரு குடல்களும் .

காதுகளும், கண்களும், மற்ற உறுப்புக்களும்,
கலகம் செய்யத் தொடங்கின ஒரே நேரத்தில்.
முடிவு காண முடியாமல் போனதால், அவைகள்
முழுவதுமாகப் ஆக போராட்டத்தில் இறங்கின.

உணவு உள்ளே செல்ல வில்லை; உடல் சக்தி இழந்தது.
கண்கள் மங்கி விட்டன; காதுகள் பஞ்சடைத்தன;
மூளை மழுங்கி விட்டது; குரல் கூட எழும்பவில்லை.
மூலையில் சுருண்டு விழுந்து விட்டது உடல்.

புரிந்தது அப்போதுதான் அதற்கு ஒரு உண்மை.
பெரியவர் சிறியவர் என்கின்ற பேதம் இல்லை.
சரிவர அனைவரும் தத்தம் பணிகளை,
புரிந்தால் மட்டுமே உடல் வாழ முடியும்.

புத்தி வந்தது; போராட்டாம் முடிந்தது!
சக்தி வந்தது; உடல் பணிகள் நடந்தன!
வேற்றுமை மறந்த உடல் உறுப்புகளும்,
ஒற்றுமையாக தம் பணிகளை செய்தன.

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி

#123. WHO IS THE MOST INDISPENSABLE?

This was the topic of discussion among all the different parts of a human body one fine day. No one knew the right answer and so they all started arguing among themselves.

The hands asked, “How will the body eat food without our help?” The legs demanded to know, “How can the body move from to place without our assistance?

“We swallow the food and help in the digestion!” said the mouth, the teeth and the tongue. “How will the body digest the food and assimilate it with our assistance?” demanded the stomach and the intestines.

The eye, the nose, the ear and each and every part of the body glorified itself as the most indispensable part of the human body. When no decision could be arrived at, all the parts went on an indefinite and lightning strike.

Soon the whole body became very weak; the eyes became dull; the ears could not hear anymore as if they were stuffed with cotton; the voice won’t rise; the brain became dizzy.

Suddenly the truth dawned on all of them. None of them was more important or less important in maintaining the fitness of the body!

They all were equally important for the body’s good health. Only when each and everyone of them functioned properly, the body will remain in good shape.

The indefinite strike was immediately called off! All the parts were happy to return to their original functions. The body became strong and active as before.
 
சிந்தனை தந்த இந்திர ஜாலம்

#124. த்ரி வக்ரா

அஷ்ட வக்ரன் கதையை அறிவோம்;
அஷ்ட வக்ரமும், அறிவுக்கு அல்லவே!
த்ரிவக்ரா கூனியும் பெற்றிருந்தாள்,
த்ரிவக்ரம் உடலில், மனதில்அல்ல!

வில் யாகத்துக்கு வந்த அழைப்பை,
விழைந்து ஏற்ற கண்ணன், பலராமன்,
மதுரா நகரிலே, ராஜ வீதியிலே,
மதர்ப்புடன் நடந்து சென்றனர்.

தாமரைக் கண்ணியும், அழகியுமான
கூனி ஒருத்தி, எதிரே வந்தாள்.
சந்தனம் சேர்ப்பதில் திறமைசாலி!
‘சந்தனம் பூசுவீர்’, என்று அளித்தாள்.

சந்தனம் பூசி மகிழ்ந்த கண்ணன்,
மந்திரமின்றி, மாயம் செய்தான்.
உள்ளத்தில் கொள்ளை அழகும்,
உடலில் கூனலும் பெற்ற அவளை,

உலகம் மூன்றும் கண்டு மயங்கும்,
உலக அழகியாக ஆக்க முனைந்தான்.
தன் இரு கால்களால், அவளது
தளிர்ப் பாதங்களை மிதித்து,

தன் இரு விரல்களால், அவள்
தாடையைப் பற்றி உயர்த்தவே,
மூன்று கூனல்களும் மறைந்து,
மூன்றுலக அழகி ஆனாள், அவள்.

கண்ணனின் தரிசனமே போதும்,
மண்ணில் நாம் கடைத்தேறவே.
கண்ணன் அருளும், ஸ்பரிசமும்,
என்ன மாயம் செய்ய இயலாது?

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

#124. Thri VakrA.

Names like the Asta vakra and Thri vakra, denote the deformity in the person’s body and not in the mind, intellect or greatness!

Kamsan had invited Krishna and Balram for the Dhanur Yagam in the city of Mathura. The two divine brothers were given a tear filled farewell by the people in Gokulam.

They reached Mathura and were walking majestically in the streets of the City. A beautiful woman but with three distortions in her body, crossed their path.

Her name was Thri Vakra. She was an expert in preparing sandal paste and used to supply to Kamsan everyday.

She offered the brothers the sandal paste she had prepared. Krishna and Balram felt kindly disposed to that pretty but deformed lady. Krishna decided to straighten the three distortions in her body.

He pressed down her feet with his own feet and lifted her face with his two fingers placed under her chin.

Lo and behold! Her distortions straightened and she became the most beautiful damsel in all the three worlds!

A mere dharshan (glimpse) of Krishna is enough to make miracles happen! If his ‘sparsam’ (touch) is also added to his grace which miracle would remain impossible in the world?
 
The Monkey and the peanuts
This is a true in Africa,
a small hole in a coconut, just big enough so the monkey could slide its hand in. He then tied the coconut to a tree and put a banana inside.

In practically no time a monkey came and smelling banana, put his hand inside the coconut. But, when he tried to pull out his hand, since the fist was clenched holding a banana, it would not come out of the small hole.

The wise farmer began climbing up the tree. The monkey was its own hostage. It could let go of the banana and take its hand out, but no, it held onto it tightly. It made a lot of noise but the man went to him calmly and grabbed hold of the monkey.

The timeless Vedas and many philosophical treatises talk about detachment and equanimity for a peaceful life. Is it practical, doable? On the subject of detachment,

We have so many hormones, physical, chemical and biological factors (sic) working with our day to day psychology and there are gurus who say ‘ohh give up this and give up that…’

Even they know that it is not possible [to] detach with (sic) your ‘pleasure, taste and desire…’ but they keep insisting on these things because they know that it is not actually possible to detach…it is part of our own brain (sic) and psychology…

This is the centuries (sic) old trick that gurus [have] been playing with their followers to sustain their power.
Don’t be Fooled.
 

Share this page

Share this page

Latest posts

Latest ads

Follow us on Social Media

Back
Top