A poem a day to keep all agonies away!

[Visalakshi Ramani]

Share:

Facebook X Bluesky LinkedIn WhatsApp Email Share Link

2#3a. Mahaabishan

Mahaabishan was a famous king in Ikshvaaku vamsa. He performed one thousand Aswameda yaaga and one hundred Vaajpeya yaaga. As a result he became the Indra and lived a life of endless pleasures in the Heaven.

He visited Brahma one day. Ganga Devi was also present there along with many others. Breeze blew off her sari. Everyone there felt uneasy and turned away their eyes – but not Mahaabishan. He kept staring at Ganga Devi unashamed.

Ganga Devi too stared back at him with desire written openly in her eyes. They both forgot that they were in a sabha filled with many more Deva.

Brahma noticed this shameful behavior and cursed them thus!

” You were overcome by lust in a sabha filled with many Deva. May you be born on earth and human beings and enjoy the pleasure you desired so badly.

Earn puNya by your good deeds and after the effect of the curse wears out you may return to the swarggam.”

Both Ganga and Mahaabishan felt crestfallen and left the place. They had to be born on the earth – but where and to whom?

Purooravan was a good king and Pradeepan who was born in his lineage was also very good and famous. Mahaabishan decided to be born as a son of the King Pradeepan.

 

[Visalakshi Ramani]

[h=1]“நாராயணா!”[/h]

“நாராயணா!” எனும் நாமத்தை
நாவாறச் சொன்னாலே போதும் ;
நன்மைகள் நம்மைச் சூழும், பல
வண்மைகள் நம்மை வந்தடையும் .

அந்தண குலத்தில் பிறந்து, குலத்தின்
அறங்களைக் கைவிட்டு வாழ்ந்தும்,
நாராயண நாம வைபவத்தாலேயே
நரகத்தைத் தவிர்த்தவன் கதை இது!

அந்தணன் அஜாமிளன் ஒரு நாள்
தந்தை சொற்படிக் கானகம் சென்றான்.
காமத்தின் வசப்பட்டவனாய், அங்கு ஒரு
காரிகையைக் கண்டு விரும்பினான்.

இழி குலத்தில் பிறந்தவள் அவள்;
இன்பம் அளிப்பதில் கைதேர்ந்தவள்;
குலம், ஆசாரம், கல்வி, தவம் கெடக்
கூடி வாழ்ந்தான், குடும்பம் பெருகிற்று.

கடைக் குட்டியின் பெயர் நாராயணன்;
கடைத்தேறவும் அதுவே உதவியது!
மரண காலத்தில் தன் முன் தோன்றிய
முரட்டுக் கிங்கரரைக் கண்டு அஞ்சினான்.

நடுங்கிய வண்ணம் நாவாற அழைத்தான்,
“நாராயணா!” என்று தன் செல்ல மகனை!
விஷ்ணு தூதர்கள் வந்தனர் விரைவிலேயே;
விவாதம் துவங்கிற்று குழுக்களிடையே!

பாவங்களைப் பட்டியல் இட்டு
படித்துக் காட்டினர் யம கிங்கரர்;
பகவான் நாமத்தைச் சொன்னதுமே,
பாவம் தொலைந்தது என்றனர் தூதர்.

இறுதியில் வென்றனர் விஷ்ணு தூதர்கள்.
சடுதியில் நற்கதி அடைந்தான் அஜாமிளன்.
விண்ணப்பித்த கிங்கரரிடம் கூறினான் யமன்,
“விஷ்ணு பக்தரை இனி அணுக வேண்டாம்”.

நெருப்பு, சருகுகளை எரிப்பது போலும்,
மருந்து, நோய்களை அழிப்பது போலும்,
நாராயணனின் நாமம், நவின்றவர்களின்
நூறாயிரம் பாவங்களை அழித்துவிடும்!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

NAARAAYANA NAAMA MAHIMAA.

The utterance of the name ‘nArAyanA’ will rid us of all sins and bless us with everything good in life!

ajAmilan was a brahmin by birth but he gave up all the practices of a brahmin. His load of sin would have delivered him into narakam, but by uttering the name of NArAyanA his sins were absolved and he escaped punishment in narakam.

One day ajAmilA went to the forest to bring the things needed by his father. He met a woman of dubious virtue and fell in love with her. He gave up his old practices and started living with her. They got many children. The youngest and the most favorite son was named as NArAyanA.

On his death bed ajAmilA got frightened by the sight of the kinkarAs – the servants of YamA. He called out for his son NArAyanA who was playing outside. Immediately the Vishnu dhoothAs arrived and a heated argument ensued.

The kinkarAs listed all the sins of the man. Vishnu dhoothAs argued that the moment he uttered Lord’s name all his sins were absolved. Finally Vishnu dhoothAs won the argument and ajAmilA escped narakam.

When the kinkarAs reported the incident to yamA, he advised them to keep away from Vishnu bhakthAs.

Just as fire destroys dried leaves and medicine destroys diseases the name of NArAyanA will destroy all the sins incurred in a hundred thousand janmAs.

 

[Visalakshi Ramani]

# 3374 onwards have been posted today.

 

[Visalakshi Ramani]

# 55. கலகம் தீர்த்தது

நல்லிலக்கணக் கவிதைகள் புனைந்தவர்
நல்லிணக்கத்தைத் தொலைக்கலாயினர்!

நாற்பத்து எண்மரும் சிறந்து விளங்கவே
“நானே சிறந்தவன்!” எனக் கருதலாயினர்!

“சிறந்தவர் யார் எங்களுக்குள்ளே?
சிறந்தது யார் கவிதை இவற்றினுள்ளே?

இறைவா! நீரே எடை போட்டு எமக்குச்
சிறுமை பெருமைகளை உணர்த்துவாய்!”

புலவர் வடிவில் தோன்றினார் பிரான்,
புலவர்களிடம் கூறினார் இங்ஙனம்;

“தனபதி என்று ஒரு வணிகர் திலகம்,
குணசாலினி அவன் கற்புடை மனைவி ;

திருமுருகனே அவர்கள் திருமகனாக
உருத்திர சருமனாகப் பிறந்துள்ளான்.

வாய் பேச முடியாத ஊமை எனினும்
ஆய்ந்து கூறுவான் சிறுமை, பெருமை!

“வாய் பேச முடியாத குழந்தையால்
தூய கவிதையை உணர்த்த முடியுமா?”

“தலையை அசைத்தும், நன்கு சிரித்தும்,
தோளை உயர்த்தியும் அன்றி அசைத்தும்,

மயிர் கூச்செரிந்தும் புளகம் அடைந்தும்
உயர்வான கவிதையை உணர்த்துவான்!”

அனைவரும் ஒப்புக் கொண்டனர் இதற்கு!
அன்புடன் அழைத்து வந்தனர் குமரனை.

மண்டபத்தில் அவனை அமர்த்திவிட்டு
வெண்ணிற மலர்களால் அர்ச்சித்தனர்.

புலவர்கள் தங்கள் கவிதைகளைக் கூற
தலையை அசைத்துக்கேட்டான் குமரன்.

சொல்லழகைச் சிலாகித்துச் சிரித்தான்;
பொருளழகைக் கேட்டுப் புன்னகைத்தான்.

குற்றம் கண்டால் முகம் கோணினான்;
மற்று அவன் கருத்து தெளிவாக இருந்தது!

நக்கீரன், கபிலர், பரணன், கவிதையில்,
மிக்க மகிழ்ச்சி அடைந்தான் குமரன்!

உடல் பூரித்தான்; தோளை உயர்த்தினான்;
மயிர்க் கூச்செரிந்து கண்ணீர் சிந்தினான்!

சிறந்த கவிதைகள் எவை எவை என்று
மறுக்க முடியாதபடி நிறுவிவிட்டான்.

முடிவுக்குக் கட்டுப் பட்ட புலவர்கள்
குடுமிபிடி சண்டையை ஒழித்தனர் .

கர்வம் நீங்கிக் கவிதை படைத்தனர்.
சர்வமும் ஈசன் அருள் என்று உணர்ந்தனர்.

குரல் சிறந்திருக்கும் குயிலுக்கு; எனினும்
பிற பறவைகள் பாடத் தடை இல்லையே!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 55. SETTLING THE DISPUTES

The poets of the Sangam composed several poems. To each one, he was the best poet and his was the best poem.

Soon they started to have occasional disputes as to who was really superior to the others.
They could not come to any conclusion. So they approached Siva for his judgement. Lord appeared to them as a poet and told the other poets this.

“There lives a very good merchant called Dhanapati. His wife’s name is Guna Saalini. Their son Rudra Sarman is the amsam of Lord Skanda Himself.

The boy is dumb but he is a gifted child. He can help you to decide who is the best poet among you.”

“How can a dumb child express his opinions clearly?”

“He can smile, frown, laugh, move his head, raise his shoulders and express his opinions clearly!”

All the Sanga poets agreed to this

proposal. The brought the child to the Tamil sangam with due honors. They did archanai for him with white flowers.

He was given the seat of honor and the poet started reading out their poems.

The boy listened with rapt attention. He smiled, he shook his head, he frowned and he expressed his views very clearly.

When Nakkeeran, Kapilar and Baranan read out their poems, he shed tears, developed goose pimples and showed signs of ecstasy.

It was proved beyond doubts that they were the best poets of the Sangam.

The poets gave up their disputes. They realized that every talent was God’s gift. Any one could produce his best – even though it may not be the best.

 

[Visalakshi Ramani]

2#3b. தியா வசு

அஷ்ட வசுக்கள் செய்தனர் யாத்திரை – தம்
இஷ்ட மனைவியருடன் பூவுலகம் வந்து!

உலவினர் வசிஷ்டரின் ஆசிரமத்தருகே;
உற்சாகமான சூழ்நிலை நிலவியது அங்கே!

அங்குலா ஆவாள் தியாவசுவின் மனைவி.
அங்குள்ள நந்தினிப் பசுவினைக் கண்டாள்.

“தெய்வீகப் பசு யாருடையது?” என்றாள்
“தெய்வப் பசு வசிஷ்ட மகரிஷியின் பசு.

இதன் பாலைப் பருகுபவர் வாழ்வர்
இளமை மாறாமல் பன்நெடுங்காலம்!”

உசினரின் மகள் அங்குலாவின் தோழி
“பசுவை அளிக்க வேண்டும் தோழிக்கு!”

பின்புத்தி என்றும் எண்ணவில்லை தியா!
பின் விளைவுகளையும் எண்ணவில்லை!

தந்திரமாகக் கவர்ந்தான் அந்தப் பசுவை
சென்று விட்டனர் நந்தினியைக் கன்றுடன்!

ஆசிரமத்தில் பசுவைக் காணவில்லை;
ஆராத் துயர் உற்றார் வசிஷ்ட முனிவர்.

ஞான திருஷ்டியில் அறிந்து கொண்டார்,
ஈனச் செயல் செய்தவர்கள் யார் என்று!

“விண்ணுலகப் பசுவைக் கவர்ந்த கள்வர்
மண்ணுலகில் சென்று பிறக்கக் கடவது!”

சரணடைந்தனர் சாபம் பெற்ற வசுக்கள்;
“தரவேண்டும் எமக்குச் சாப விமோசனம்”

“தெய்வப் பசுவைத் திருடிய தியா வசு
உய்வான் நெடுங்காலம் வாழ்ந்தபின்.

எழுவர் அடைவீர் சாப விமோசனம்
உழலாமலேயே, உலக வாழ்க்கையில்!”

திரும்பும் போது கண்டனர் கங்கையை.
விரும்பி வேண்டினர் வரம் கங்கையை.

“வேண்டும் உன் வயிற்றில் பிறக்கும் பேறு!
வேண்டும் விமோசனம் பிறந்தவுடனேயே!”

கங்கை தந்தாள் அவர்கள் கேட்ட வரம்;
தங்கள் வழியில் சென்றனர் அனைவரும்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

2#3b. Dyo vasu

Asta vasus – the eight demigods – went on a tour to the earth with their respective wives. They were roaming near the ashram of Sage Vasishta, where the atmosphere was both holy and relaxing.

Dyo was the eighth Vasu. AnguLa his wife saw the divine cow Nandini in the ashram and wanted to gift it to her best friend – since the milk of the cow was supposed to keep a person always young and healthy.

Dyo listened to his wife instead of to his good sense. He did not bother about the dire consequences of the foolish act he was about to perform. He stole Nandini and its calf and the eight Vasus and their wives returned to their world.

Sage Vasishta was overcome with sorrow when he found out that his favorite cow Nandini was missing. He used his divine dhrushti and found out the culprits who were behind this.

He cursed the eight Vasus, “May you be born on the earth and suffer like the human beings for a long time!”

The eight Vasus got frightened and surrendered to the rushi. They begged for pardon and sapa nivvarNam. Sage Vasishta mellowed with pity and reduced the intensity of his curse. He told the eight Vasus,

“The seven of you who did not steal the cow will get liberated as soon as you are born. But Dyo Vasu who stole the cow will live for a long time on earth before retuning to the heaven”

The eight Vasus now had to choose their mother – to be born on the earth. While going back they met Ganga Devi on their way.

They told her their curse and begged her to allow them to be born as her sons. Ganga Devi agreed to this request. Then they all want back to their respective places.

 

[Visalakshi Ramani]

[h=1]பிரஹலாதன்[/h]

செந்தாமரை சேற்றில் வளர்ந்தாலும்,
வந்தனை செய்ய அவசியம் தேவை.
தாமரை மலரின்றி பூஜைகள் ஏது,
தாமரைக் கண்ணன் இறைவனுக்கு?

கர்வத்தில் உச்சியில் இருந்து கொண்டு
கடவுள் நானே என்று அறைகூவல் இட்ட
அரக்கர்களின் அரசன் இரண்யகசிபுவின்
அருமை மகனே பக்தப் பிரஹலாதன்.

மணி வயிற்றில் குடி இருந்தபோதே
மணிவண்ணன் மேல் பக்தி கொண்டு,
மாறாமல் உறுதியாக நின்று, இறுதியில்
மாதவனின் அருள் பெற்ற ஒரு குழந்தை.

பிஞ்சுக் குழந்தையாக இருந்தபோதிலும்,
நஞ்சு கோப்பைக்கு அவன் கொஞ்சமும்
அஞ்சவில்லை; எடுத்து அருந்தினான்.
கெஞ்சவோ அன்றிக் கொஞ்சவோ இல்லை.

மலை உச்சியில் இருந்து உருட்டிய போதும்,
மன்னன் பட்டத்து யானை இடற வந்தபோதும்,
கல்லுடன் கட்டிக் கடலில் வீசப்பட்டபோதும்,
கனலில் இறங்கி நடக்கச் செய்தபோதும்,

ஹரியின் திருநாமத்தைத் தவிர வேறு ஏதும்
அறியவும் இல்லை, இயம்பவும் இல்லை.
ஹரி பக்தர்களைக் காப்பாற்றுவது அந்த
ஹரி பரந்தாமனின் கடமை அன்றோ?

இறுதியில் தன் பக்தன் வாக்கை மெய்ப்பிக்க,
வெறும் கல் தூணிலிருந்து தோன்றினான்,
தேவர்களும் காண அரும் தவம் இருக்கும்
தேவாதி தேவனான ஹரி நாராயணன்.

குப்பையில் கிடக்கும் மாணிக்கத்தையும்,
சிப்பியில் விளையும் நல்ல முத்தையும்,
சேற்றில் மலர்ந்த செந்தாமரையையும்
போற்றுவோம்; என்றுமே இகழமாட்டோம்!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

BHAKTA PRAHLAAD.

PrahlAd was the son of Hiranya kasipu who proclaimed himself to be the God. Even while PrahlAd was in his mother’s WOMB, the child developed staunch and unwavering bhakti towards Lord VishnU.

It never diminished or wavered even when PrahlAd was subjected to dire threats and severe punishments for uttering the name of Sri Hari.

When he was asked to drink the deadly poison, he never begged for mercy nor was he frightened to drink it.

He was pushed down from the top of a mountain. The king’s royal elephant was ordered to trample on his head.

He was tied to a rock and thrown into the sea. He was pushed into a pit of roaring flames, by the orders of his foolish and jealous father. He never cried or shouted. The only word he spoke was the name of Sri Hari.

We know that saving Hari’s devotees was the responsibility of Hari himself!

Just to prove that PrahlAd’s words were true, the God – to get a glimpse of whom dEvAs wait for a long time -appeared as narahari from a mere stone pillar.

A precious gem may be thrown in the mud; but that does not diminish its value.

A pearl may grow in an unsightly oyster; but it does not make it less precious.

A lotus flower may bloom in mud; but that does not defile it.

We all think that it is the best flower to be offered to God.

PrahlAd may be the son of a sinful king but that does not diminish his fame in any way!

 

[Visalakshi Ramani]

#3381 onwards have been posted today.

 

[Visalakshi Ramani]

56a. “என் பிழை என்ன?”

சண்பக சுந்தரேஸ்வரருக்கு அழகிய
சண்பக மாலைகளைச் சூட்டி மகிழ்ந்த,
சண்பகமாறனின் மகன் பிரதாபசூரியன் முதல்
ஆண்டனர் பதினால்வர் பூபசூடாமணி வரை!

குலேச பாண்டியன் வரிசையில் பதினைந்து;
இலக்கண இலக்கியம், அரசியல்கலைகளைத்
தங்கு தடையின்றிக் கற்று இருந்ததால், உண்டு
சங்கப் பலகையில் அவனுக்கும் ஓர் இடம்!

இடைக்காடன் கபிலனின் நல்ல நண்பன்;
தடையின்றி செய்யுள் இயற்ற வல்லவன்;
குலேசனுக்குப் படித்துக் காட்ட எண்ணிக்
கிலேசம் இன்றி ஒரு பிரபந்தம் இயற்றினார்.

மன்னனுக்குப் படித்துக் கட்டிய போது
எண்ணம் அவனது நிறைவேறவில்லை.
சிறிதும் அக்கறை காட்டாமல் குலேசன்
வறிதே அஃறிணை போல் இருந்தான்.

மானம் மிகுந்தவர் இடைக்காட்டுப் புலவர்!
ஈனச் செயலை தாங்கவே முடியவில்லை.
சினம் கொண்டு சீறிச் சிவனிடம் சென்றார்,
“இனம் இனத்தைக் மதிக்க வேண்டாமா?

இந்த அவமானம் என்னுடையது அல்ல!
இந்த அவமானம் உன்னையே சாரும்!
சொல் வடிவானவள் அன்னை உமையாள்.
பொருள் வடிவானவன் நீயேயன்றோ?”

விரைந்து நடந்தான் வடதிசை நோக்கி!
விடையேறும் பிரானுக்கும் சினம் வந்தது!
இடைக்காடப் புலவனையும், அவனுடைய
கிடைத்தற்கரிய நண்பன் கபிலனையும் எண்ணி!

லிங்க ரூபத்தை நன்கு மறைத்து விட்டான்!
சங்கப் புலவருடனும், தேவியுடனும் சென்றான்
திருக் கோவிலின் வடக்கே அமைந்துள்ள ஒரு
திருக்கோவிலுக்கு, வைகையின் தென் கரைக்கு.

திருப்பள்ளி எழுச்சி பாடச் சென்றவர்களுக்கு
திடுக்கிடும் அதிர்ச்சி காத்திருந்தது அங்கே!
திருக் கோவிலில் அமைந்திருந்த சிவலிங்கம்
திருட்டுப் போய்விட்டதா? என்ன நடந்தது?

பயந்த வண்ணம் விண்ணப்பித்தார்கள் இதை!
மயங்கி விழுந்தான் மன்னன் ஆசனத்திலிருந்து!
நினைவு மீண்டதும் எழுந்து, தொழுது, அழுதான்,
“எனை மன்னியுங்கள்! என் பிழை தான் என்ன?”

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 56 (a). "What is my crime?"

Shanbaga Maaran found delight in decorating the Sivalingam with shanbaga flowers!

After him fourteen other kings ruled the Paandiya kingdom-starting with Prataapa Sooriyan and ending with Boopa Choodaamani. The fifteenth king was Kulechan.

Kulechan was well versed in Tamil Literature and Grammar and other arts besides. So he had secured a place of honor in the famous Sangap Palagai for himself.

Kapilan had a good friend named the poet Idaikkaadan. He composed a prabandham exclusively to be read out to king Kulechan.

The king was overcome with jealousy at the brilliance of the poet. So he just sat through the session without showing any interest or appreciation. He behaved no better than a cow or goat.

The poet got very upset. He fumed and fretted with anger and reached the Siva temple.

“A poet must appreciate another poet! It is not me that he has insulted. Uma Devi lives in the form of words and you live in their meanings. So it is you and Devi that the king has insulted.”

He left the place in a huff. He walked briskly northwards. Lord Siva also got angered by this incident.

He hid his Linga roopam and went away with Devi and the Sanga poets to another temple, situated in the Southern bank of Vaigai river.

The devotees who went to the temple,for the Thiruppalli ezhuchi got the shock of their lives that the Sivalingam had disappeared!

Had anyone stolen the moorthi?They reported the matter to the king. He fainted right away and fell down on the floor.

When he regained consciousness he started crying and begging for pardon. He kept repeating, “What is my crime?”

 

[Visalakshi Ramani]

2#3c. ப்ரதீபன்

பிரதீபன் செல்வதுண்டு கங்கை நதிக்கு,
பிரதி தினம் கர்மானுஷ்டானங்களுக்கு.

சூரிய நமஸ்காரம் செய்கையில் ஒரு மங்கை
ஏறி அமர்ந்தாள் அவன் வலது தொடையில்!

“யார் நீ? இது என்ன வரம்பு மீறிய செயல்?” என
“பாராளும் மன்னனுக்கு இது கூடத் தெரியாதா?

கூடி மகிழ விரும்பினேன் நான் – உன்னை
நாடி வந்து அமர்ந்தேன் உன் மடி மீது !” என,

ஏறிட்டும் பாராதவன் அவன் பரஸ்திரீக்களை;
“ஏறி அமருவர் வலது தொடையில் இவர்களே,

புத்திரன், புத்திரி, மருமகள் என்பவர் மட்டுமே.
புத்திரனுக்குப் பத்தினியாகலாம் நீ! எனக்கல்ல!”

திடச் சித்தத்தையும், தெளிவையும் பாராட்டி,
விடை பெற்றுச் சென்றாள் கங்கை அவனிடம்.

‘எப்போது பிறப்பான் எனக்கு ஒரு மகன்?
எப்போது நிறைவேறும் நான் தந்த வாக்கு?’

பிரதீபன் மனைவியின் கருவில் மகாபிஷன்!
பிறந்தான் அவள் மகனாகப் பத்துத் திங்களில்!

சந்தனு என்ற பெயரிட்டான் பிரதீபன்
சந்திரன் போன்ற அழகுடைய மகனுக்கு.

கங்கைக்கும் தனக்கும் நடந்த உரையாடலை
சந்தனுவுக்கு எடுத்துரைத்தான் மன்னன் பிரதீபன்.

“குல முறை கேளாது கங்கையை மணப்பாய்;
நிலை பெறவேண்டும் நான் தந்த வாக்குறுதி!’

முடி சூட்டினான் சந்தனு வளர்ந்ததும்;
கடமை முடிந்ததும் கானகம் சென்றான்.

ராஜராஜேஸ்வரியைத் தியானித்து வந்து
தேஜோ ரூபனாக அடைந்தான் சுவர்க்கம்.

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி

 

[Visalakshi Ramani]

2#3c. Pradeepan

King Pradeepan used to go to the river Ganges to perform his nithya karma anushtaanam (the prescribe daily rituals). One day when he did Sooyra namaskaar, a lovely woman came and sat on his right lap.

The king got startled and demanded “Who are ? What is the idea behind this provocative action?”. The lovely lady replied in a teasing tone,”You are the king of country! Can’t you guess the meaning of this action? I wished to become intimate with you!”

The king was a good man and a loyal husband. He would not even look at women other than his queen. He said,”The persons allowed to sit on the right lap are one’s own son, daughter and daughter in law. You can never become my wife but you may become my daughter in law.”

Ganga was pleased with his good conduct and self control and took leave of the king. Now the king started thinking,”When will a son be born to me? When will I fulfill the promise I had given to Ganga Devi?”

Mahaabishan entered the womb of Pradeepan’s queen. In due course a very handsome son was born to the king and the Queen. The child was named as Santhanu since he was as pleasant and luminous as the moon god.

Pradeepan told Santhanu the conversation he had had with Ganga Devi and the promise made by him to her.”Son! You must marry Ganga Devi and fulfill my promise made to her “

When Santhanu attained the right age, he was crowned as the new king and king Pradeepan went to Vaanaprastam. He meditated on Raja Rajeswari Devi and attaained the heaven with a luminous body.

 

[Visalakshi Ramani]

[h=1]அபிமானம், அவமானம்[/h]

பிறந்தவுடன் இருக்காது தேக அபிமானம்!
பிறகு நாம் வளர வளர உடன் வளரும்
நான், எனது என்கின்ற எண்ணங்களும்,
என் தேகம் என்கின்ற அபிமானமும்.

அபிமானம் முற்றும் அழிந்தால் அன்றி
ஆத்மாவைச் சற்றும் அறிய முடியாது!
ஆத்மாவை நன்கு அறிந்தவன், தேக
அபிமானத்தை முற்றிலும் துறப்பான்.

களித்து விளையாடிக் களைத்த பின்னர்,
குளிக்கச் சென்ற கோகுலப் பெண்களின்,
அவிழ்த்து வைத்த ஆடைகளைத் திருடியே,
அழித்தான் அவர்களின் தேக அபிமானத்தை!

கரங்களைக் கூப்பிக் கும்பிட்டபடியே
கரை ஏறும்படிக் கண்ணன் பணித்ததும்,
கண்ணீர் மல்கக் கதறினார் பெண்கள்; பின்
கண நேரத்தில் தேக மயக்கம் ஒழிந்தனர்.

பரம ஹம்சர்களுக்குத் தெரியாது தமக்கு
பாரமான உடல் ஒன்று இருக்கிறது என்றே!
ஆத்மாவில் திளைத்து, இறையில் நிலைத்து,
உடலையும் அறியார்; உடையையும் அறியார்.

அபிமானம் உள்ளவர்களுக்கே ஏற்படும்
அவமானம் என்ற மன மயக்கம் ஒன்று.
அபிமானத்தைத் துறந்துவிட்டால் பிறகு
அவமானம் ஏது? அல்லது மானம்தான் ஏது?

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

ABHIMAANAM AND AVAMAANAM. (PRIDE AND SHAME)


A new born child has no dEha abhimAnam. As it grows up it develops the concepts of ‘ I ‘ and ‘Mine’ and starts to identify itself with its body.

To realise ones true Self, the Atman, one should lose completely one’s dEha abhimAnam.

One who has realized his Self will be completely free of dEha abhimAnam and will stop identifying himself with his body.

The young girls of Gokulam, went for a bath and krishnA destroyed their dEha abhimAnam by stealing their clothes.

When KrishnA ordered them to come out of water, with their hands held in anjali over their heads, the girls broke down completely and wept bitterly, with a sense of shame.

krishnA made them realize that they were all Atmans and not just female bodies. The gave up their dEha abhimAn and immediately and attained GnAnam.

A parama hamsa forgets that he has a ‘sthoola sareeram’. He dwells in Atma anubhavam and merges with God. He forgets all about his body and does not know whether or not he is dressed.

Only a person who has abhimAnan can suffer from avamAnam. If there is no abhimAnam there is no avamAnam also!

 

[Visalakshi Ramani]

#3388 onwards have been posted today.

 

[Visalakshi Ramani]

# 56 (b). பிணக்குத் தீர்த்தது!

சிலர் ஓடிவந்தனர் விரைந்து அங்கே!
சிலிர்க்க வைக்கும் நல்ல செய்தியுடன்!

“பொங்கிய வைகையின் தென் கரையில்,
சங்கப் புலவர்களோடும், தேவியோடும்,

எழுந்தருளி உள்ளான் நம் சிவ பெருமான்.
பழுதில்லாமல் கண்டோம் அதை நாங்கள்.”

அழுத கண்ணும், சிந்திய மூக்கும் ஆகத்
தொழுதபடியே விரைந்தான் வழுதியும்.

புதுத் திருக்கோவில் அடைந்த மன்னன்
மெதுவாகக் கேட்டான்,”என் பிழை என்ன?

ஏன் இங்கு குடி பெயர்ந்து வந்து விட்டீர்?
என் நகரம் பாழடைந்து போகும் வண்ணம்!”

“ஸ்தலங்களில் எல்லாம் உயர்ந்தது ஆலவாய்!
ஸ்வயம்பு லிங்கங்கள் எண்ணில் அடங்காதவை!

அவற்றுள் சிறந்தவை அறுபத்து நான்கு ஆகும் .
அவற்றுள்ளும் சிறந்தவை எட்டு லிங்கங்கள்.

அஷ்ட திக்பாலகர்கள் இவ்வெட்டையும்
இஷ்டத்துடன் பூஜித்துக் கொண்டு வந்தனர்.

குபேரன் பூஜை செய்தது இந்தச் சிவலிங்கம்;
குபேரன் எனது அருமை நண்பன் அல்லவா?

இடம் இது இன்று முதல் சிறப்புடன் விளங்கும்
வட திரு ஆலவாய் என்னும் அழகிய பெயரால்.

இடைக்காடன் பிணக்கை எண்ணியே அனைவரும்
இடம் பெயர்ந்து இங்கு வந்து விட்டோம் மன்னா!”

ஆகாசவாணி விளக்கியது அரன் கருத்தினை.
“ஆகா! உடனே அவரை கௌரவிக்கின்றேன்!

மீண்டும் ஆலவாய் எழுந்து அருள்வீர்
ஆண்டவனே உடனடியாக அனைவரும்!”

சங்கப் புலவர் புடை சூழச் சென்றான் மன்னன்,
தங்கத் தமிழ்ப் புலவன் இடைக்காடனிடம்;

பொன் ஆசனத்தில் புலவரை அமரச் செய்து
இன்னும் ஒருமுறை பிரபந்தம் கேட்டான்!

அனைத்துப் புலவர்களுக்கும் மன்னன்
நினைக்க ஒண்ணாத பரிசுகள் தந்தான்.

நன் முத்து மாலைகள், பட்டாடை, கரி, பரி,
நன்செய், புன்செய் நிலபுலன்கள் என்னும்படி!

நல்ல பரிசுகளைப் பெற்ற புலவர் குழாம்
நல்ல ஆசிகளை வாரி வாரி வழங்கியது.

நல் வாழ்த்துக்கள் பெற்று நல்லாட்சி செய்தான்!
நல்லுலகம் செல்லுமுன் மகனுக்கு மணிமகுடம்!

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 56 (b). The end of misunderstanding

Some people came running and reported that Lord Siva, Uma Devi, and the Sanga poets were now in another temple, in the southern bank of river Vaigai.

The king left immediately to that place with tears running down his cheeks and palms pressed together in anjali.

He cried to the Lord, “Why have you deserted my city and displaced to this place? What is my crime?”

The asareeri replied, “Aalawaai is the holiest among all places. Numerous swayambu lingams abound there. Of those sixty four are very famous.

Of them eight are really famous since they were worshipped by the eight digpaalakaas.

This lingam was worshipped by Kuberan who is my bosom friend. That is why I moved in here. From hence forth this place will be known as the Vada Thiru Aalawaai. I am unhappy with the way you have treated the poet Idaikkaadanaar. “

The king realized his folly. He begged the Gods and poets to return to his city.
He brought poet Idaikkadanaar with due honors. He gave him a royal seat and listened to his prabandham with rapt attention and appreciation.

The king enjoyed the session and showered rare gifts and fertile lands on all the poets.

They too blessed him with a long and prosperous life. He ruled well for many more years. His son Ari Mardhanan succeeded him.

 

[Visalakshi Ramani]

2#4a. சந்தனு

காட்டுக்குச் சென்றான் சந்தனு மன்னன்;
காட்டு விலங்குகளை வேட்டையாடிட.

சென்றான் கங்கை நதியின் ஒரமாக – அங்கு
கண்டான் கரும்பாக இனிக்கும் கன்னியை.

மதி மயங்கினான் கங்கையை விதிவசமாகக் கண்டு!
‘அதிசயப் பெண் இவள் யாரோ தெரியவில்லையே!

மின்னற் கொடியோ? அன்றிப் பூங்கொடியோ இவள்?
அன்னப் பேடையை அடைவேனோ? மாட்டேனோ?

தழுவி அணைக்க விடுவளோ அன்போடு? அன்றித்
தடுத்து அணைத்து விடுவாளோ என் ஜீவஜோதியை?’

பிரலாபித்தான் மோஹ வெறியில் சந்தனு!
“பிரம்மலோகத்தில் கண்ட காதலன் இவனே!”

இனம் கண்டு கொண்டாள் சந்தனுவை கங்கை!
தினம் காத்திருந்தது இவன் வருகைக்காகவே!

“பித்தனைப் போலச் சித்தம் இழந்துவிட்டீர் – எள்
அத்தனையும் கேட்கவில்லை என் விவரங்களை!

முன்பின் அறியாத ஒரு கன்னிப் பெண்ணிடம்
தன் காதலைக் கூறுவதும் சரியோ?” என்றாள்.

“என் தந்தை மன்னன் சொன்னார் ஒருமுறை
ஏறி மடி மீது நீ அமர்ந்த கதையை முன்பே!

கூறியுள்ளார் எந்தை உன்னை மணக்கும்படி
குலம் கோத்திரம் எதுவும் கேட்காமல்!” என,

“உண்மைதான் நீர் கூறுவது என்றாலும் – நான்
உம்மிடம் கூறவேண்டும் சில விஷயங்களை.

மறுக்காமல் நீர் அவற்றை ஏற்றுக் கொண்டால்
மறுக்காமல் உம்மை நான் ஏற்றுக் கொள்வேன்!’

“எதுவாயினும் தயங்காமல் கூறு!” என்று
மதிமயங்கிய சந்தனு கூறினான் அவளிடம்

வாழ்க வளமுடன், விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

2#4a. Santhanu

King Santhanu went on a hunting mission. He return path led him close to the bank of river Ganga. He saw a very attractive woman there.

He fell head over heels in love with her at the very first sight. He did not know who she was but he wanted to marry her – whosoever she might be.

Ganga Devi knew that it was Mahaabishan reborn on the earth as King Santhanu due to Brahma’s curse. Ganga Devi had been eagerly awaiting his arrival all these years.

Yet she took him to task for revealing his love to a total stranger like herself. Santhanu told her,”You must be the Ganga Devi my father had spoken about. You sat on his right lap long ago. He told me to marry you at all costs and honour the promise he had made to you.”

Ganga Devi was happy that her mission had become very easy now. She told king Santhanu, Oh King! I have to say something to you. If you agree to those, I shall also agree to marry you”

King Santhanu was so deeply infatuated with this lovely maiden that he promised to accept all her conditions unconditionally.

 

[Visalakshi Ramani]

[h=1]தோற்றம், நோக்கம்[/h]

தோற்றமும் நோக்கமும் எதிர்மறை ஆகலாம்;
தோற்றங்கள் நம்மை முற்றிலும் ஏமாற்றலாம்.
நோக்கம் என்ன என்று அறியும் வரையில் நாம்
தோற்றத்தைக் கண்டு மயங்கிவிடக் கூடாது.

வேதனை இதுவே எவருமே அறியவில்லை,
பூதனை வந்தது கண்ணனை அழிக்க என்று!
மயக்கும் மனோகரப் பெண் போல வந்து
மாயக் கண்ணனைக் கொல்ல எண்ணினாள்.

வண்டுகள் மொய்க்கும் மலர்க் கூந்தல்;
வண்டுகளாகச் சுழலும் கரு விழிகள்;
பட்டு ஆடைகள் பலப்பல ஆபரணங்கள்;
தொட்டால் துவளும் மெல்லிய உடல்.

சொந்த பந்தம் போல வீட்டின் உள்ளே
வந்தவளைக் கண்டு மயங்கியவர்கள்,
சந்தேகிக்கவே இல்லை அவள் நோக்கத்தை;
சந்தித்த மகிழ்ச்சியில் தடுக்கவும் இல்லை!

கண்ணனைக் கொஞ்சி முத்தமிட்டவள்
கண் மறைவாகச் சென்று அமர்ந்து,
தாய் போலப் பாலூட்டும் பாவனையில்,
பேய் போலக் கொடும் நஞ்சை ஊட்டினாள்!

பாவியின் நோக்கம் அறிந்த கண்ணன், அவள்
ஆவியையும் பாலுடன் சேர்த்துப் பருகவே,
ஆவி பிரியும் வேதனையில் அந்தப் பாவி
கூவிக் கூவித் தன் உயிரையும் துறந்தாள்.

துறவியின் உடையிலும் கொல்லும் வாள்
மறைந்து இருந்த கதையை மறந்திடோம்!
வெளித் தோற்றத்துக்கு மயங்கிவிடாமல்
உள்நோக்கத்தின் உண்மையை உணர்வோம்.

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

APPEARANCES AND INTENTIONS

Appearance of a person may be the opposite of the real intention of the person. Appearances may be deceptive. We must learn to find out the real intention and not be carried away by the appearance.

When pUthana came to yasOdA’s house, no one knew her real intention. She came dressed as a very beautiful woman with the intention of killing infant krishnA.

Her hair was adorned with fragrant flowers and her lovely eyes swirled like two black beetles. She was draped in silk and decorated with jewels. She looked so pretty and delicate! She walked past everyone in the house with a sweet smile. No one either stopped her or suspected her.

She lifted krishnA, kissed Him and sat down in a corner to breast feed Him. But krishnA knew her real intentions and sucked out her life along with her milk. She cried in pain and dropped down quite dead!

We have heard the story of a king who disguised himself as a sanyAsi and killed his enemy king – with a sword hidden under his holy garments.

 

[Visalakshi Ramani]

#3395 onwards have been posted today.