My Collections

[P.J.]

Share:

Facebook X (Twitter) WhatsApp Email Share Link

நாம் அளிக்கும் நிவேதனத்தை சுவாமி சாப்பி&

நாம் அளிக்கும் நிவேதனத்தை சுவாமி சாப்பிடுவாரா?

தீபாவளி வந்தால் பலகாரங்களை சுவாமியின் முன் படைக்கிறோம். பொங்கல் வந்தால் வெண்பொங்கல், சர்க்கரைப்பொங்கலை நிவேதனம் செய்கிறோம். கிருஷ்ணஜெயந்தி வந்தால் சீடை, லட்டு, முறுக்கு என வைக்கிறோம். இதையெல்லாம் பார்க்கும் சிலர் கேலியாக, சுவாமியா சாப்பிடுகிறார், அவர் பெயரைச் சொல்லி நீங்கள் சாப்பிடுகிறீர்கள் என கேலி செய்வர். இவ்வாறு கேலி செய்பவர்களிடம் சற்றும் கோபப்பட நமக்கு உரிமையில்லை. ஏனெனில், அவர்கள் உண்மையைச் சொல்கிறார்கள். அவர்கள், நிவேதனம் என்பதன் பொருள் அறியாமல் பேசினாலும் நிஜம் அது தான்.

நிவேதனம் என்றால் சுவாமியை சாப்பிட வைத்தல் என்பது பொருள் அல்ல. அதற்கு அறிவித்தல் என்று அர்த்தம். இறைவா! இந்த சமயத்தில் எனக்கு இந்த உணவை உண்ணத்தந்து உயிர் காத்த உனக்கு நன்றி தெரிவிக்கிறேன் என்று அறிவிப்பதே நிவேதனமாகும். சுவாமியின் முன்னால் இலையைப் போட்டு பத்தி, சாம்பிராணி காட்டி நிவேதனம் செய்வது விசேஷநாட்களுக்கு மட்டும் தான் கருதுகிறார்கள். இந்த நிவேதனத்தை தினமும் செய்யலாம். நம் வீட்டில் அன்றாடம் சமைக்கும் வெள்ளை அன்னத்தை சுவாமிக்கு நிவேதனம் செய்துவிட்டு, அவரது நினைவோடு சாப்பிட்டால் உடலும் சுத்தமாகும், உள்ளமும் சுத்தமாகும். நோய் என்ற பேச்சுக்கே இடமிருக்காது.

Temple News | News | Tamilnadu Temples | ???? ????????? ?????????? ?????? ?????????????

 

[P.J.]

ஸ்ரீராமஜெயம் எழுதுவது ஏன்?

ஸ்ரீராமஜெயம் எழுதுவது ஏன்?

வேலை கிடைத்தல், திருமணம், வீடு கட்டுதல் போன்ற உலக இன்பங்கள் கருதிய வேண்டுதல் களுக்காக சிலர் ஸ்ரீராம ஜெயத்தை லட்சம் முறை, கோடி முறை என எழுதுகின்றனர். உலக இன்பங்கள் மட்டுமின்றி, இந்த மந்திரம் அகப்பகை எனப்படும் நமக்குள்ளேயே இருக்கும் கெட்ட குணங்களையும், புறப்பகை எனப்படும் வெளியில் இருந்து நம்மைத் தாக்கும் குணங்களையும் வெல்லும் சக்தியைத் தரும்.

ராம என்ற மந்திரத்துக்கு பல பொருள்கள் உண்டு. இதை வால்மீகி மரா என்றே முதலில் உச்சரித்தார். மரா என்றாலும், ராம என்றாலும் பாவங்களைப் போக்கடிப்பது என்று பொருள். ராமனுக்குள் சீதை அடக்கம். அதனால் அவரது பெயரையே தனதாக்கிக் கொண்டாள். ரமா என்று அவளுக்கு பெயருண்டு. ரமா என்றால் லட்சுமி. லட்சுமி கடாட்சத்தை வழங்குவது ராம மந்திரம். ராம மந்திரம் எழுதுவோருக்கும், சொல்வோருக்கும் எங்கும் எதிலும் ஜெயம் (வெற்றி)உண்டாகும். ராமன் என்ற சொல்லுக்கும் பொருளைத் தெரிந்து கொள்ளுங்கள். ரா என்றால் இல்லை மன் என்றால் தலைவன். இதுபோன்ற தலைவன் இதுவரை இல்லை என்பது இதன் பொருள்.

Sri rama jayam | Sri rama jayam | Sri rama jayam | ???????????? ???????? ????

 

[P.J.]

ஸ்ரீநிவாசப் பெருமான் சங்கு - சக்கரம் இரண&#3021

ஸ்ரீநிவாசப் பெருமான் சங்கு - சக்கரம் இரண்டையும் பெற்ற சுவையான வரலாறு:

திருப்பதியில் அருள் புரிந்து வரும் ஸ்ரீநிவாச பெருமானுக்கு ஆதி காலத்தில் சங்கு - சக்கரம் முதலிய சின்னங்கள் இருந்தது இல்லை. ஆதலால் ஒரு சாரார் இம்மூர்த்தியை கங்கை - பிறைச் சந்திரன் - நாகம் முதலியவற்றை திருமுடியில் சூடிய சிவபெருமான் எனக் கருதி பக்தியுடன் உபாசித்து வந்தனர்.

'குன்று இருக்கும் இடமெலாம் குமரக் கடவுள் இருப்பிடம்' என்னும் கருத்தும் நிலவியதால் மற்றொரு சாரார் இம்மூர்த்தியை முருகப் பெருமானாக எண்ணித் துதித்து வந்தனர். பாற்கடல் வாசனான ஸ்ரீமன் நாராயண மூர்த்தியாகவும் ஒரு பிரிவினர் எண்ணி வழிபட்டு வந்தனர்.

பரம்பொருளுக்கு இயல்பில் உருவம் இல்லை. ஆன்மாக்கள் உய்வு பெரும் பொருட்டு இறைவன் பரம கருணையுடன் சிவபெருமான் - அம்பிகை - பரந்தாமன் - ஸ்ரீகணபதி - முருகப் பெருமான் என்று பல்வேறு முக்கிய வடிவங்கள் எடுத்துக் கொள்கிறான் என்பது இந்து மதத்தின் சாரம்.

இருப்பினும் ஷன்மதம் என்று அழைக்கப் பெறும் இந்து தர்மத்தின் ஆறு மார்கங்களுக்கும் (சைவம்; வைணவம்; சாக்தம்; காணபத்தியம்; கௌமாரம்; சௌரம்) ஆகமம் - பூஜை முறைகள் - மந்திரங்கள் - அலங்காரங்கள் - விழாக்கள் - உத்சவங்கள் முதலியன வேறுபடும். இதனால் இறை வடிவத்தை அறிவது திருக்கோயிலுக்கு மிகவும் அவசியம் ஆகிறது.

திருமலைக்கு வருகை புரிந்த ஸ்ரீ ராமானுஜர் இறைவனின் சங்கல்பத்தை அறியும் எண்ணம் கொண்டார். அர்த்த ஜாம பூஜை நிறைவுற்றதும் சங்கு - சக்கரம் - திரிசூலம் - ஞான வேல் முதலிய தெய்வச் சின்னங்களை பெருமானின் முன் வைத்து 'உமக்கு இத்தலத்தில் எந்த வடிவத்தில் எழுந்தருள திருவுள்ளமோ அந்த சின்னத்தை ஏற்று அருளும்' என்று விண்ணப்பித்துக் கருவறையைத் தாளிட்டார்.

மறு நாள் காலையில் கருவறையைத் திறந்ததும், இறைவன் சங்கு - சக்கரங்களை திருக்கரங்களில் ஏந்தி, திருமலையில் தாம் ஸ்ரீநிவாசப் பெருமானாக உறைவதை உணர்த்தி அருளினான். அனைவரும் பெரு மகிழ்வு கொண்டு ஸ்ரீநிவாசப் பெருமானையும், ராமானுஜரையும் போற்றித் துதித்தனர்.

??????????? ???????? - ?????!

 

[P.J.]

பால் கொதித்தால் ஏன் பொங்குகிறது?

பால் கொதித்தால் ஏன் பொங்குகிறது?

காலையில் தூங்கி எழுந்தவுடன் பசும்பால் குடிப்பது கவினுக்குப் பிடிக்கும். அன்றைய தினம் அம்மா, அப்பா இருவரும் அவரவர் வேலைகளில் மும்முரமாக இருந்தனர்.



“அம்மா இன்னிக்கு நானே பால் காய்ச்சுறேன்” என்று சொன்னபடியே சமையலறையை நோக்கி நடந்தான் கவின். அவன் என்ன செய்யப் போகிறான் என்பதை வேடிக்கை பார்க்க ரஞ்சனி அவனைப் பின்தொடர்ந்தாள்.
பால் பாக்கெட்டை எடுத்து அதன் நுனியைக் கத்தரியால் வெட்ட முயற்சித்தான் கவின்.


“டேய் நிறுத்துடா. பாத்திரத்தை அடுப்பில் வைக்காமல் பால் பாக்கெட்டை பிரித்தால் பாலை எங்கே ஊத்துவ?” எனக் கேட்டாள் ரஞ்சனி.

“ஆஹா! மறந்துட்டேனே” என்று கூறிய கவின், பால் பாத்திரத்தைத் தேடிப் பிடித்து அடுப்பில் வைத்தான். பின்னர் பாக்கெட்டைப் பிரித்துப் பாலை பாத்திரத்தில் ஊற்றினான்.


அடுப்பைப் பற்ற வைத்த கவின், கொஞ்சம் சர்க்கரை போடலாம் என்று நினைத்து ஒரு பாட்டிலை எடுத்தான்.
“டேய் அது உப்பு பாட்டில். சர்க்கரை பாட்டில் இங்கே இருக்கு பார். உப்புக்கும், சர்க்கரைக்கும் வித்தியாசம் தெரியாதவனெல்லாம் பால் காய்ச்ச வந்துட்டான். அப்புறம் மொத்த பாலிலுமா சர்க்கரையைப் போடுவார்கள்?” என்று கவினைக் கேலி செய்தாள் ரஞ்சனி.


அதனால் அந்த முயற்சியை கவின் கைவிட்டு, இருவரும் பாலை பார்க்க ஆரம்பித்தனர். பால் கொதிக்கத் தொடங்கியது. நன்றாகக் கொதித்த பால் பொங்கி மேலே வந்தது. அடுத்து என்ன செய்வது எனக் கவினுக்குத் தெரியவில்லை. அதற்குள் பால் பொங்கி கீழே வழிந்துவிட்டது.


“அம்மா! பால் பொங்கி கீழே ஊத்துது… பால் வெளியே வருது…” என கத்தியபடியே வெளியே ஓடினான் கவின். அடுப்பை அணைத்தாள் ரஞ்சனி.


“பால் பொங்கினால் அடுப்பின் சூட்டைக் குறைக்க வேண்டும். இல்லையென்றால் பால் கரண்டியை எடுத்து பாலைக் கலக்கிவிட வேண்டும்” என்று கூறியபடியே சமையலறைக்கு வந்த நிலா டீச்சர், மீண்டும் அடுப்பை பற்ற வைத்தார்.


சற்று நேரத்தில் மீண்டும் பால் கொதித்தது. கரண்டியால் கலக்கிக் கொண்டிருந்ததால், இப்போது பால் பொங்கவில்லை. நன்றாகக் கொதித்த பின்னர், பாலை அடுப்பிலிருந்து இறக்கி கவினுக்கும், ரஞ்சனிக்கும் கொடுத்தார் நிலா டீச்சர்.


“கரண்டியால் கலக்கியபோது மட்டும் பால் ஏன் பொங்கவில்லை அம்மா?” என்று கேட்டான் கவின்.


“பாலில் நீர், கொழுப்பு, புரதம், கார்போஹைட்ரேட், தாதுப் பொருள்கள் உள்ளன. பாலைக் கொதிக்க வைக்கும்போது தனது கொதிநிலையை அடையும் நீர், கொதித்து நீராவியாக மாறுகிறது. அதேநேரத்தில் கொழுப்பு, புரதம் போன்றவை தனியாகப் பிரிந்து பாலின் மேல்புறத்தில் ஆடையாகப் படர்கின்றன.
அந்த நேரத்தில் நீராவி மேல் நோக்கி ஆவியாகச் செல்கிறது. ஆனால், அந்த நீராவியை மேலே செல்லவிடாமல் பாலில் படர்ந்துள்ள பாலாடை தடுக்கிறது. அப்போது அந்த ஆடையைத் தள்ளிக்கொண்டு நீராவி மேலெழும்பி வரும். இதைத்தான் பால் பொங்குகிறது என்கிறோம்.


அடுப்பின் வெப்பத்தைக் குறைத்தால், பாலில் உள்ள நீருக்குக் கிடைக்கும் வெப்பத்தின் அளவு குறையும். இதனால் பாலில் உள்ள நீர் கொதிநிலையை எட்டும் வேகமும் குறையும்.


அதேபோல் பாலைக் கரண்டியால் கலக்கும்போது பாலின் மேலே படர்ந்திருக்கும் பாலாடை உடைக்கப்பட்டு, நீராவி மேலே செல்வதற்கான தடை நீக்கப்படும். தடையின்றி நீராவி மேலே செல்வதால் பால் பொங்குவதும் நின்றுவிடுகிறது” என்றார் நிலா டீச்சர்.


“அம்மா பாத்திரம்கூட இல்லாமல் பால் காய்ச்சும் வித்தை கவினுக்கு மட்டும்தான் தெரியும்” என்றாள் ரஞ்சனி.


பாத்திரத்தை அடுப்பில் வைக்காமல் பால் பாக்கெட்டைப் பிரித்ததற்காக ரஞ்சனி தன்னைக் கேலி செய்கிறாள் என்பதை புரிந்துகொண்ட கவின், “உனக்கு அதாவது தெரியுமா? பாலை காய்ச்சிக் கொடுத்தால், குடிக்க மட்டும்தான் தெரியும்” என்று பதிலடி கொடுத்தான்.


அவர்கள் பேசிக்கொள்வதன் அர்த்தம் புரியாமல் நிலா டீச்சர் முழித்துக் கொண்டிருந்தார்.


???? ????? - ?? ?????

 

[P.J.]

சூர்ப்பனகை பிறந்தது ஏன்?


சூர்ப்பனகை பிறந்தது ஏன்?

ராமாயணக் கதைக்கு முக்கிய காரணமானவளே சூர்ப்பனகை. அவள் தான், சீதையின் அழகு பற்றி தன் அண்ணன் ராவணனிடம் கூறி அவனை உசுப்பேற்றியவள்.

முற்பிறப்பில் இவள் ஆனந்த குருஎன்பவளுக்கு மகளாகப் பிறந்தாள். அப்போது அவளது பெயர் சுமுகி. ஆனந்தகுருவிடம், சத்தியவிரதன் என்ற மன்னனின்மகனான சங்கசூடணன் என்பவன் பாடம் படித்தான். சங்கசூடணனை சுமுகிஒருதலைப்பட்சமாகக்காதலித்தாள்.ஒருநாள் பாடத்தில் சந்தேகம் கேட்க குருவின் வீட்டுக்கு சங்கசூடணன் சென்றான். குரு வீட்டில் இல்லை. சுமுகி தனித்திருந்தாள். தன் காதலை சங்கசூடணனிடம் வெளிப்படுத்தினாள். பெண்ணே! குரு துரோகம் பொல்லாதது. குருவின் மகளான உன்னை என் தங்கையாகவே நினைக்கிறேன், என சொல்லிவிட்டு போய்விட்டான்.

ஏமாற்றமடைந்த சுமுகி, தந்தை வீட்டுக்கு வந்ததும் தன்னை சங்கசூடணன் கெடுத்து விட்டதாக பழி போட்டு விட்டாள். இதை நம்பிய குரு, மன்னனிடம் இதுபற்றி புகார் தெரிவித்தார். மன்னனும் அதை நம்பி, தன் மகனின் கை, கால்களை வெட்டிவிட்டான். சங்கசூடணன் பூமியில் விழுந்து, தர்மம் அழிந்து விட்டதா? எனக் கதறினான். உடனே பூமி பிளந்தது. உள்ளிருந்து ஆதிசேஷன் வெளிப்பட்டான். சங்கசூடா! இப்பிறப்பில் உன்னை இந்த நிலைமைக்கு ஆளாக்கிய சுமுகியை மறுபிறப்பில் நானே பழிவாங்குவேன், என்றான்.

சங்கசூடணன் மறுபிறப்பில் ராவணனின் தம்பியாக (விபீஷணன்) பிறந்தான். அவனது தங்கையாக சுமுகி பிறந்தாள். அவளே சூர்ப்பனகை எனப் பெயர் பெற்றாள். ஆதிசேஷன் லட்சுமணனாகப் பிறந்து அவளது மூக்கை அறுத்தான். பாவம் செய்தவன் தண்டனை அனுபவித்தே தீருவான்.

Temple News | News | Dinamalar Temple | ?????????? ???????? ????

 

[P.J.]

கண் திருஷ்டியைக் களைவது எப்படி?


கண் திருஷ்டியைக் களைவது எப்படி?

”கல்லடி பட்டாலும், கண்ணடி படக் கூடாது,” என்று பெரியோர்கள் கூறுவதுண்டு. காரணம் கல்லால் ஏற்படும் வேதனை தற்காலிகமானது, அதன் விளைவுகளின் தன்மையை மனித அறிவால் ஓரளவு கணிக்க முடியும். ஆனால், கண் திருஷ்டியின் விளைவுகளோ பல ஆண்டுகளுக்கும் ஏன் பல பிறவிகளுக்கும் கூட தொடரக் கூடியது. அதன் விளைவுகளின் தன்மையை மனித அறிவால் கணித்துக் கூற முடியாது.

திருஷ்டிகள் சூழும் வாயில்கள்

ஒருவர் அழகான புது கார் ஒன்றை வாங்கி அதில் பயணம் செய்கிறார் என்றால் அப்போது அந்தக் காரையும் அதில் பயணம் செய்பவரையும் அனைவரும் ஒரே கண்ணோட்டத்தில் பார்ப்பதில்லை. அந்தக் காரின் சொந்தக்காரருக்கும் அவருடைய அம்மா, அப்பா, மனைவி, குழந்தைகள் போன்றோருக்கும் கார் மூலம் மிகவும் சந்தோஷம் கிடைக்கலாம். அவருடைய சகோதர, சகோதரிகள் அந்த அளவிற்கு ஆனந்தத்துடன் அந்தப் புதுக் காரை வரவேற்பார்கள் என்று எதிர் பார்க்க முடியாது. அவருடைய நண்பர்கள், மற்ற உறவினர்கள் பலவித கேள்விக் குறிகளுடன் அந்தக் காரை எதிர் கொள்வார்கள். அவருடைய எதிரிகளுக்கும், தினமும் மைல் கணக்கில் நடந்தோ, சைக்கிள் போன்ற வாகனங்களிலோ பயணம் செய்ய வேண்டிய நிலையில் உள்ளவர்களும் அந்தப் புதுக் காரைப் பார்க்கும்போது தங்களையும் அறியாமல் ஒரு பொறாமை எண்ணத்தை மனத்தில் வளர்த்து விடுவார்கள்.

இவ்வாறு அந்தக் காரைப் பார்த்து சந்தோஷம் அடைபவர்களின் புண்ணிய சக்திகளும், பொறாமை கொள்பவர்களின் புண்ணிய சக்திகளும் ஒன்றையொன்று எதிர் கொள்ளும்போது இந்த சக்திகளில் பொறாமை சக்திகளின் வெளிப்பாடு அதிகம் சேர்ந்து பாதிப்பை ஏற்படுத்தும் நிலையையே நாம் திருஷ்டி என்று அழைக்கிறோம்.

இவ்வாறு நல்ல எண்ணெங்கள், நற்சக்திகளின் விளைவுகளை விட தீய சக்திகளின், பொறாமை எண்ணங்களின் தாக்குதல் அதிகரிக்கும்போது அந்த சக்திகளின் தீவிரத்தைப் பொறுத்து விபத்துகள், காரின் சில பாகங்கள் பழுதடைதல், தீப்பிடித்தல், உயிருக்கு ஆபத்து ஏற்படுதல் போன்ற துன்பங்கள் ஏற்படுகின்றன.

இவ்வாறு மனிதர்களைத் தாக்கும் பொறாமை சக்திகள் அவர்களின் கண்கள், மூக்கு, காது போன்ற ஒன்பது துவாரங்கள் வழியாக உடலில் புகுந்து துன்பத்தை விளைவிக்கின்றன. எனவே பொறாமை எண்ணங்களின் தாக்குதல்களிலிருந்து தப்பிக்க விழைவோர் அவர்கள் உடலில் உள்ள நவ துவாரங்களைத் தூய்மைப்படுத்தும் வழிபாடுகளை மேற்கொள்வதால் திருஷ்டித் துன்பங்களிலிருந்து பாதுகாப்புப் பெறலாம்.

நவ துவார வழிபாடுகள்

1. மனித உடல் ஒன்பது சரீரங்களின் தொகுதியாகும். கோயில் கோபுரங்களில் உள்ள கலசங்கள் மனித உடலின் தூல ரூபமாகும். எனவே, ஒன்பது கலசங்களுக்குக் குறையாமல் உள்ள கோயில் கோபுரங்களை தினந்தோறும் குறைந்தது மூன்று நிமிடங்கள் கண்ணார தரிசித்து வழிபடுதலால் மனித சூட்சும சரீரங்கள் தூய்மை பெறுவதுடன் உடலில் உள்ள நவதுவாரங்களும் சீர் பெறும். அதனால் திருஷ்டி துன்பங்களின் தீய விளைவுகள் தவிர்க்கப்படும்.
2. திருவானைக் கோவில் போன்ற திருத்தலங்களில் மூல மூர்த்தியை நவசாளரங்கள் வழியாக தரிசனம் செய்து வழிபடுவதால் கண் திருஷ்டிகள் நம்மை எளிதில் தாக்காத வகையில் கவச சக்திகளைப் பெருக்கிக் கொள்ள முடியும். ஒன்பது சாளரங்களுக்கு மேல் உள்ள சிறுகமணி சிவத்தலம் போன்ற திருக்கோயில்களிலும் இத்தகைய வழிபாடுகளை மேற்கொண்டு பயனடையலாம்.
3. மனித உடலின் நவதுவாரங்களுக்கு அதிபதியாக விளங்கும் தெய்வங்களே விநாயகப் பெருமானும், ஆஞ்சநேய மூர்த்தியும் ஆவார்கள். உலகிலேயே மிகப் பெரிய சுயம்பு பிள்ளையார் மூர்த்தியான திருச்சி உச்சிப் பிள்ளையார் அருளும் மலைக் கோட்டையை ஒன்பது முறைக்குக் குறையாமல் கிரிவலம் வந்து வணங்குவதால் கண் திருஷ்டி துன்பங்கள் விலகும்.
4. ராமபிரான் கயிலை ஈசனை வழிபடுவதற்காக திருக்கயிலையிலிருந்து சிவலிங்க மூர்த்தியைப் பெற்று வருமாறு ஆஞ்சநேயரை அனுப்பினார் அல்லவா? அப்போது ஆஞ்சநேய மூர்த்தி கயிலையில் எம்பெருமானை லிங்க வடிவில் பூஜித்து அதன் பின்னரே ராமேஸ்வரத்திற்கு சிவலிங்கத்தைக் கொண்டு வந்தார். அவ்வாறு ஆஞ்சநேய மூர்த்தி கயிலை ஈசனை வழிபடும் சித்திரத்தை அல்லது உருவப் படத்தை அல்லது ராமேஸ்வரத்தில் உள்ள விஸ்வநாத லிங்க மூர்த்தியை தொடர்ந்து வழிபடுவதால் கண் திருஷ்டிக் கோளாறுகள் நம்மை அண்டாது.
5. பொதுவாக, ஜாதக ரீதியாக செவ்வாய் கிரகம் ஆட்சி, உச்சமாக விளங்குபவர்கள் கண் திருஷ்டி துன்பங்களால் பாதிக்கப்படுவதில்லை. முருக பக்தர்களும், கௌமார உபாசகர்களையும் திருஷ்டித் துன்பங்கள் அண்டாது. எனவே குமரன் அருளும் மலைத் தலங்கள் யாவும் கண் திருஷ்டியை நீக்கும் தலங்களே. அதிலும் சிறப்பாக திருச்செங்கோடு, செங்கோட்டை அருகே திருமலை, கோயம்புத்தூர் அருகே அனுவாவி மலை போன்ற குமரத் தலங்கள் மிகவும் சக்தி வாய்ந்த கண் திருஷ்டிக் காப்புத் தலங்களாக சித்தர்களால் போற்றப்படுகின்றன.
6. திருமண வைபவங்களில் நவ தானியங்களை மண் சட்டிகளில் வளர்த்து முளைப் பாலிகைகளை வழிபடும் நிகழ்ச்சி ஒன்று உண்டு. புது மணத் தம்பதிகள் மேல் விரவும் கண் திருஷ்டி தோஷங்களைக் களைவதற்காகவும், தம்பதிகள் நற்சந்ததிகளைப் பெற்று வாழவும் இந்த முளைப் பாலிகை வழிபாடு ஒரு முக்கிய திருமண வைபவமாக நிறைவேற்றப்படுகிறது.
7. இயற்கையாகவே, முளைப் பாலிகை வழிபாடு திருஷ்டி தோஷங்களை நீக்கும் ஆதலால் மண் சட்டிகளில் முளைப் பாலிகைகளை வளர்த்து திருச்சி சமயபுரம் அருகே ஸ்ரீபோஜீஸ்வரர் ஆலயத்திலும், கண்ணாயிரம், செந்தாமரைக் கண்ணன், கண்ணாத்தாள் போன்று கண் பெயருடைய இறைவன், இறைவிகள் அருளும் தலங்களில் சமர்ப்பித்து வழிபாடுகள் நிறைவேற்றுவதால் கண் திருஷ்டி தோஷங்கள் அண்டாது பாதுகாத்துக் கொள்ளலாம். இந்த முளைப் பாலிகைகளை கன்றுடன் கூடிய பசுக்களுக்கு வழங்குவதும் ஓர் அற்புத வழிபாடாகும்.

குழந்தைகள் மேல் படியும் திருஷ்டி தோஷங்கள்

பெரியவர்களை விட குழந்தைகளைத் திருஷ்டி தோஷங்கள் நிறையவே பாதிக்கும் வாய்ப்புகள் உண்டு. பெரும்பாலான குழந்தைகள் சுறுசுறுப்பாக ஆரவாரத்துடன் இருப்பதால் குழந்தைகள் மேல் இயற்கையாகவே பெரியவர்களுக்கும் உடல்நலம் குன்றியவர்களுக்கும் பொறாமை எண்ணங்கள் உருவாகி அவை திருஷ்டி தோஷங்களாக வளர்ந்து குழந்தைகளைத் தாக்குகின்றன.

இதனால்தான் முன் பின் தெரியாதவர்களிடம் குழந்தைகளைத் தரக் கூடாது என்று நம் முன்னோர்கள் மிகவும் ஜாக்கிரதையாக இருந்தனர். தற்காலத்தில் தம்பதிகள் இருவரும் வேலைக்குச் செல்ல வேண்டிய சூழ்நிலையில் இருந்தால் அத்தகையோர் குழந்தைகளைக் காப்பகத்தில் விட்டு விடும் முறை வெகுவாக வளர்ந்து வருகிறது. பெற்றோர்களைத் தவிர மற்றவர்கள் குழந்தைகளுக்கு ஊட்டும் உணவு நிச்சயமாக அவர்கள் உடல் ஆரோக்கியத்தையும், மன ஆரோக்கியத்தையும் பாதிக்கும்.

இத்தகைய குழந்தைகளே எதிர்காலத்தில் பெற்றோர்கள் மேல் பாசம் என்பது என்னவென்று தெரியாமல் தான் தோன்றித்தனமாக வளர்ந்து தங்கள் பெற்றோர்களை முதியோர் இல்லத்திற்கு அனுப்பி விடும் சூழ்நிலை உருவாகி விடுகிறது. பெற்றோர்கள் இதை நன்றாக ஆத்ம விசாரம் செய்து உரியமுறையில் செயல்பட வேணுமாய்க் கேட்டுக் கொள்கிறோம்.

குழந்தைகள் வீட்டில் இருக்கும்போதும் வெளி இடங்களுக்கு அவர்களைக் கூட்டிச் செல்லும்போதும் கட்டாயம் குழந்தைகள் கன்னத்தில் ஒரு திருஷ்டி பொட்டு வைத்திருக்க வேண்டும். ஒரு நிமிடம் கூட குழந்தைகள் திருஷ்டி பொட்டு இல்லாமல் இருக்கக் கூடாது. இது பெற்றோர்களின் தலையாய கடமை.

கலியுக நியதியாக குழந்தைகள் மூன்று அல்லது ஐந்து வயது வரை தெய்வீகத் தன்மையுடன் விளங்குவதால் அவர்களுக்கு எதிர்காலத்தில் நடக்கப் போகும் நிகழ்ச்சிகளும் தங்கள் பெற்றோர்களுக்கு வரக் கூடிய துன்பங்களும், ஆபத்துகளும் முன் கூட்டியே தெரிய வரும். எனவே, முடிந்தவரை அக்குழந்தைகள் தங்கள் பெற்றோர்களுக்கு வரக் கூடிய துன்பங்களைத் தாங்களே எடுத்து அனுபவிப்பதால் பெரும்பாலான குழந்தைகள் அடிக்கடி நோய் வாய்ப்படுகின்றன. இதை அறிந்தால்தான் குழந்தைகளை தேவையில்லாமல் சபிப்பதோ, அவர்களை அடிப்பதோ, கடுஞ் சொற்களால் நிந்திப்பதோ எவ்வளவு தவறான செயல் என்பதை பெற்றோர்கள் உணர்ந்து கொள்ள முடியும்.

குழந்தைகளுக்கு திருஷ்டி பொட்டு இடுவதற்கு உகந்த திருஷ்டிக் கண் மையை பெற்றோர்கள் தாங்களாகவே வீட்டில் தயாரித்துக் கொள்தல் நலம். இந்த திருஷ்டிக் கண் மையை குழந்தைகளுக்கு மட்டும் அல்லாமல் பெரியவர்களின் திருஷ்டி நிவாரணத்திற்காகவும், கண் பாதுகாப்பிற்காகவும், தெய்வ மூர்த்திகளின் அலங்காரத்திற்காகவும் பயன்படுத்தி பலன் பெறலாம்.

READ MORE FROM HERE:

SAVE YOURSELF FROM THE PEERING EYES !

 

[P.J.]

What is “aarti”

WHAT IS “AARTI”


Aarti is said to have descended from the Vedic concept of fire rituals, or homa. The word may also refer to the traditional Hindu devotional song that is sung during the ritual. Aarti is performed and sung to develop the highest love for God. "Aa" means "towards or to", and "rati" means "right or virtue" in Sanskrit.

Aarti is generally performed two to five times daily and usually at the end of a Puja or Bhajan session. It is performed during almost all Hindu ceremonies and occasions. It involves the circulating of an 'Aarti plate' around a person or deity and is generally accompanied by the singing of songs in praise of that deva or person (many versions exist). In doing so, the plate itself is supposed to acquire the power of the deity. The priest circulates the plate to all those present. They cup their down-turned hands over the flame and then raise their palms to their forehead - the purificatory blessing, passed from the deva's image to the flame, has now has been passed to devotee.

The Aarti plate is generally made of metal, usually silver, bronze or copper. On it must repose a lamp made of kneaded flour, mud or metal, filled with oil or ghee. A cotton wick is put into the oil and then lighted, or camphor is burnt instead. The plate also contains flowers, incense and Akshata.

The purpose of performing Aarti is the waving of lighted wicks before the deities in a spirit of humility and gratitude, wherein faithful followers become immersed in God's divine form. It symbolizes the five elements:

1) space (Akash), 2) wind (Vayu), 3) light (Tej), 4) water (Jal), and 5) earth (Pruthvi). Communal Aarti is performed in the mandir; however, devotees also perform it in their homes.


http://www.destinybharat.com/vedicsecrets.aspx

 

[P.J.]

Why do we say Shaanti thrice?

Why do we say Shaanti thrice?

Shaanti, meaning "peace", is a natural state of being. Disturbances are created either by others or us. For example, peace already exists in a place until someone makes noise.

Therefore, peace underlies all our agitations. When agitations end, peace is naturally experienced since it was already there. Where there is peace, there is happiness. Therefore, every one without exception desires peace in his/her life.

However, peace within or without seems very hard to attain because it is covered by our own agitations. A rare few manage to remain peaceful within even in the midst of external agitation and troubles. To invoke peace, we chant prayers. By chanting prayers, troubles end and peace is experienced internally, irrespective of the external disturbances. All such prayers end by chanting shaanti thrice.

It is believed that trivaram satyam - that which is said thrice comes true. For emphasizing a point we repeat a thing thrice. In the court of law also, one who takes the witness stands says, "I shall speak the truth, the whole truth and nothing but the truth".

We chant shaanti thrice to emphasize our intense desire for peace. All obstacles, problems and sorrows originate from three sources.

Aadhidaivika : The unseen divine forces over which we have little or no control like earthquakes, floods, volcanic eruptions etc.

Aadhibhautika: The known factors around us like accidents, human contacts, pollution, crime etc.

Aadhyaatmika: We sincerely pray to the Lord that at least while we undertake special tasks or even in our daily lives, there are no problems or that, problems are minimized from the three sources written about above.

May peace alone prevail. Hence shaanti is chanted thrice.

It is chanted aloud the first time, addressing the unseen forces. It is chanted softer the second time, directed to our immediate surroundings and those around, and softest the last time as it is addressed to oneself.


http://www.destinybharat.com/vedicsecrets.aspx

 

[P.J.]

Why do we worship tulasi?

---

Why do we worship tulasi?

In Sanskrit, Tulanaa Naasti Athaiva Tulasi - that means which is incomparable (in its qualities)
For Indians it is one of the most sacred plants. In fact it is known to be the only thing used in worship, which, once used, can be washed and reused in Pooja - as it is regarded so self-purifying.


As one story goes, Tulasi was the devoted wife of Shankhachuda, a celestial being. She believed that Lord Krishna tricked her into sinning. So she cursed Him to become a stone (shaaligraama). Seeing her devotion and adhered to righteousness, the Lord blessed her saying that she would become the worshipped plant, tulasi that would adorn His head.

Also that all offerings would be incomplete without the tulasi leaf - hence the worship of tulasi.

She also symbolizes Goddess Lakshmi, the consort of Lord Vishnu. Those who wish to be righteous and have a happy family life worship the Tulasi.

Tulasi is married to the Lord with all pomp and show as in any wedding.

This is because according to another legend, the Lord blessed her to be His consort. Satyabhama once weighed Lord Krishna against all her legendary wealth. The scales did not balance till a single tulasi leaf was placed along with the wealth on the scale by Rukmini with devotion.

Thus the tulasi played the vital role of demonstrating to the world that even a small object offered with devotion means more to the Lord than all the wealth in the world.

The Tulasi leaf has great medicinal value and is used to cure various ailments, including the common cold.

Yanmule sarvatirhaani
Yannagre sarvadevataa
Yanmadhye sarvavedaascha
Tulasi taam namaamyaham



http://www.destinybharat.com/vedicsecrets.aspx

 

[P.J.]

Why do we ring the bell in a temple?

Why do we ring the bell in a temple?

Is it to wake up the Lord? But the Lord never sleeps. Is it to let the Lord know we have come? He does not need to be told, as He is all knowing. Is it a form of seeking permission to enter His precinct? It is a homecoming and therefore entry needs no permission. The Lord welcomes us at all times. Then why do we ring the bell?

The ringing of the bell produces what is regarded as an auspicious sound. It produces the sound Om, the universal name of the Lord. There should be auspiciousness within and without, to gain the vision of the Lord who is all-auspiciousness.

Even while doing the ritualistic Aarti, we ring the bell. It is sometimes accompanied by the auspicious sounds of the conch and other musical instruments. An added significance of ringing the bell, conch and other instruments is that they help drowned any inauspicious or irrelevant noises and comments that might disturb or distract the worshippers in their devotional ardor, concentration and inner peace.

As we start the daily ritualistic worship (Pooja) we ring the bell, chanting:

Aagamaarthamtu devaanaam
gamanaarthamtu rakshasaam
Kurve ghantaaravam tatra
devataahvaahna lakshanam

I ring this bell indicating
the invocation of divinity,
So that virtuous and noble forces
enter (my home and heart);
and the demonic and evil forces
from within and without, depart.

http://www.destinybharat.com/vedicsecrets.aspx

 

[P.J.]

Why do we do Pradakshina (circumambulate)

Why do we do Pradakshina (circumambulate)

We cannot draw a circle without a center point. The Lord is the center, source and essence of our lives. Recognizing Him as the focal point in our lives, we go about doing our daily chores. This is the significance of Pradakshina.

Also every point on the circumference of a circle is equidistant from the center. This means that wherever or whoever we may be, we are equally close to the Lord. His grace flows towards us without partiality.
Why is Pradakshina done only in a clockwise manner

The reason is not, as a person said, to avoid a traffic jam! As we do Pradakshina, the Lord is always on our right. In India the right side symbolizes auspiciousness. So as we circumambulate the sanctum sanctorum we remind ourselves to lead an auspicious life of righteousness, with the Lord who is the indispensable source of help and strength, as our guide - the "right hand".

Indian scriptures enjoin - matrudevo bhava, pitrudevo bhava, and acharyadevo bhava. May you consider your parents and teachers as you would the Lord. With this in mind we also do Pradakshina around our parents and divine personages.

After the completion of traditional worship (Pooja), we customarily do Pradakshina around ourselves. In this way we recognize and remember the supreme divinity within us, which alone is idolized in the form of the Lord that we worship outside.

http://www.destinybharat.com/vedicsecrets.aspx

 

[P.J.]

Why do offer food to the Lord before eating it?

Why do offer food to the Lord before eating it?

Indians make an offering of food to the Lord and later partake of it as Prasaada - a holy gift from the Lord. In our daily ritualistic worship (Pooja) too we offer naivedyam (food) to the Lord.

The Lord is omnipotent and omniscient. Man is a part, while the Lord is the totality. All that we do is by His strength and knowledge alone. Hence what we receive in life as a result of our actions is really His alone. We acknowledge this through the act of offering food to Him. This is exemplified by the Hindi words "tera tujko arpan"– I offer what is yours to you. Thereafter it is akin to His gift to us, graced by His divine touch.

Knowing this, our entire attitude to food and the act of eating changes. The food offered will naturally be pure and the best. We share what we get with others before consuming it. We do not demand, complain or criticize the quality of the food we get. We eat it with cheerful acceptance (Prasaada buddhi).

Before we partake of our daily meals we first sprinkle water around the plate as an act of purification. Five morsels of food are placed on the side of the plate acknowledging the debt owed by us to the Divine forces (devta runa) for their benign grace and protection, our ancestors (pitru runa) for giving us their lineage and a family culture, the sages (rishi runa) as our religion and culture have been "realized", maintained and handed down to us by them, our fellow beings (manushya runa) who constitute society without the support of which we could not live as we do and other living beings (bhuta runa) for serving us selflessly.

Thereafter the Lord, the life force, who is also within us as the five life-giving physiological functions, is offered the food. This is done with the chant

praanaaya swaahaa,
apaanaaya swaahaa,
vyaanaaya swaahaa,
udaanaaya swaahaa,
samaanaaya swaahaa,
brahmane swaahaa

After offering the food thus, it is eaten as Prasaada - blessed food.


http://www.destinybharat.com/vedicsecrets.aspx

 

[P.J.]

Why do we fast?

Most devoted Indians fast regularly or on special occasions like festivals. On such days they do not eat at all, eat once or do with fruits or a special diet of simple food.

Fasting in Sanskrit is called upavaasa. Upa means "near" + Vaasa means "to stay". Upavaasa therefore means staying near (the Lord), meaning the attainment of close mental proximity with the Lord. Then what has upavaasa to do with food?

A lot of our time and energy is spent in procuring food items, preparing, cooking, eating and digesting food. Certain food types make our minds dull and agitated. Hence on certain days man decides to save time and conserve his energy by eating either simple, light food or totally abstaining from eating so that his mind becomes alert and pure. The mind, otherwise pre-occupied by the thought of food, now entertains noble thoughts and stays with the Lord. Since it is a self-imposed form of discipline it is usually adhered to with joy.

Also every system needs a break and an overhaul to work at its best. Rest and a change of diet during fasting is very good for the digestive system and the entire body.

The more you indulge the senses, the more they make their demands. Fasting helps us to cultivate control over our senses, sublimate our desires and guide our minds to be poised and at peace.

Fasting should not make us weak, irritable or create an urge to indulge later. This happens when there is no noble goal behind fasting.

The Bhagavad-Gita urges us to eat appropriately - neither too less nor too much - yukta-aahaara and to eat simple, pure and healthy food (a saatvik diet) even when not fasting.

http://www.destinybharat.com/vedicsecrets.aspx

 

[P.J.]

Why it is not good to touch papers, books and people with the feet?

To Indians, knowledge is sacred and divine. So it must be given respect at all times. Nowadays we separate subjects as sacred and secular. But in ancient India every subject - academic or spiritual - was considered divine and taught by the guru in the gurukula.

The custom of not stepping on educational tools is a frequent reminder of the high position accorded to knowledge in Indian culture. From an early age, this wisdom fosters in us a deep reverence for books and education. This is also the reason why we worship books, vehicles and instruments once a year on Saraswati Pooja or Ayudha Pooja day, dedicated to the Goddess of Learning. In fact, each day before starting our studies, we pray:

Saraswati namasthubhyam
Varade kaama roopini
Vidyaarambham karishyaami
Sidhirbhavatu me sadaa

O Goddess Saraswati, the giver
of Boons and fulfiller of wishes,
I prostrate to You before starting my studies.
May you always fulfill me?

http://www.destinybharat.com/vedicsecrets.aspx

---

 

[P.J.]

Why do we wear marks (Tilak, Pottu and the like) on the forehead?

The Tilak or Pottu invokes a feeling of sanctity in the wearer and others. It is recognized as a religious mark. Its form and colour vary according to one’s caste, religious sect or the form of the Lord worshipped.

In earlier times, the four castes (based on Varna or colour) - Brahmana, Kshatriya, Vaishya and Sudra - applied marks differently. The Brahmin applied a white chandan mark signifying purity, as his profession was of a priestly or academic nature. The Kshatriya applied a red kumkum mark signifying velour as he belonged to warrior races. The Vaishya wore a yellow Kesar or turmeric mark signifying prosperity as he was a businessman or trader devoted to creation of wealth. The Sudra applied a black Bhasma, Kasturi or charcoal mark signifying service as he supported the work of the other three divisions.

Also Vishnu worshippers apply a chandan Tilak of the shape of "U,” Shiva worshippers a Tripundra of Bhasma, Devi worshippers a red dot of kumkum and so on.

The Tilak cover the spot between the eyebrows, which is the seat of memory and thinking. It is known as the Aajna Chakra in the language of Yoga. The Tilak is applied with the prayer - "May I remember the Lord. May this pious feeling pervade all my activities. May I be righteous in my deeds.” Even when we temporarily forget this prayerful attitude the mark on another reminds us of our resolve. The Tilak is thus a blessing of the Lord and a protection against wrong tendencies and forces.

The entire body emanates energy in the form of electromagnetic waves - the forehead and the subtle spot between the eyebrows especially so. That is why worry generates heat and causes a headache. The Tilak and Pottu cool the forehead, protect us and prevent energy loss. Sometimes the entire forehead is covered with chandan or Bhasma. Using plastic reusable "stick bindis" is not very beneficial, even though it serves the purpose of decoration.

http://www.destinybharat.com/vedicsecrets.aspx

 

[P.J.]

Why do we prostrate before parents and elders?

Indians prostrate before their parents, elders, teachers and noble souls by touching their feet. The elder in turn blesses us by placing his or her hand on or over our heads. Prostration is done daily, when we meet elders and particularly on important occasions like the beginning of a new task, birthdays, festivals etc. In certain traditional circles, prostration is accompanied by Abhivaadana, which serves to introduce one-self, announce one’s family and social stature.

Man stands on his feet. Touching the feet in prostration is a sign of respect for the age, maturity, nobility and divinity that our elders personify. It symbolizes our recognition of their selfless love for us and the sacrifices they have done for our welfare. It is a way of humbly acknowledging the greatness of another. This tradition reflects the strong family ties, which has been one of
India’s enduring strengths.

The good wishes (Sankalpa) and blessings (Aashirvaada) of elders are highly valued in India. We prostrate to seek them. Good thoughts create positive vibrations. Good wishes springing from a heart full of love, divinity and nobility have a tremendous strength. When we prostrate with humility and respect, we invoke the good wishes and blessings of elders, which flow in the form of positive energy to envelop us. This is why the posture assumed whether it is in the standing or prone position, enables the entire body to receive the energy thus received.

The different forms of showing respect are:
Pratuthana - rising to welcome a person.
Namaskaara - paying homage in the form of Namaste.
Upasangrahan - touching the feet of elders or teachers.
Shaashtaanga - prostrating fully with the feet, knees, stomach, chest, forehead and arms touching the ground in front of the elder.


http://www.destinybharat.com/vedicsecrets.aspx

 

[P.J.]

What is Namaste?

‘Namaste’ or ‘Namaskar’ is the Indian way of greeting each other. Wherever they are – on the street, in the house, in public transport, on vacation or on the phone – when Hindus meet people they know or strangers with whom they want to initiate a conversation, Namaste is the customary courtesy greeting to begin with and often to end with. It is not a superficial gesture or a mere word, and is for all people - young and old, friends and strangers.

Namaste According to the Scriptures:

Namaste and its common variants ‘Namaskar,’ ‘Namaskaara’ or ‘Namaskaram’, is one of the five forms of formal traditional greeting mentioned in the Vedas. This is normally understood as prostration but it actually refers to paying homage or showing respect to one another, as is the practice today, when we greet each other.

The Meaning of Namaste:

In Sanskrit the word is namah + te = namaste which means “I bow to you” - my greetings, salutations or prostration to you. The word ‘Namaha’ can also be literally interpreted as "na ma" (not mine). It has a spiritual significance of negating or reducing one's ego in the presence of another.

How to Namaste:

Bend the arms from the elbow upwards and face the two palms of the hands. Place the two palms together and keep the folded palms in front of the chest. Utter the word Namaste and while saying the word bow the head slightly.


Why Namaste:

Namaste could be just a casual or formal greeting, a cultural convention or an act of worship. However, there is much more to it than meets the eye. The real meeting between people is the meeting of their minds. When we greet one another with Namaste, it means, ‘may our minds meet’, indicated by the folded palms placed before the chest. The bowing down of the head is a gracious form of extending friendship in love, respect and humility.

Spiritual Significance of Namaste:

The reason why we do Namaste has a deeper spiritual significance. It recognizes the belief that the life force, the divinity, the Self or the God in me is the same in all. Acknowledging this oneness with the meeting of the palms, we honor the god in the person we meet.

Namaste in Prayers:

During prayers, Hindus not only do Namaste but also bow and close their eyes, as it were, to look into the inner spirit. This physical gesture is sometimes accompanied by names of gods like ‘Ram Ram’, ‘Jai Shri Krishna’, ‘Namo Narayana’, ‘Jai Siya Ram’ or just ‘Om Shaanti’ – the common refrain in Hindu chants. This is also quite common when two devout Hindus meet - indicating the recognition of the divinity within ourselves and extending a warm welcome to each other.


http://www.destinybharat.com/vedicsecrets.aspx

 

[P.J.]

Why do we have a prayer room?

Most Indian homes have a prayer room or altar. A lamp is lit and the Lord worshipped each day. Other spiritual practices like japa (repetition of the Lord’s name), meditation, paaraayana (reading of the scriptures), prayers, devotional singing etc is also done here. Special worship is done on auspicious ocasions like birthdays, anniversaries, festivals and the like. Each member of the family - young or old - communes with and worships the Divine here.


The Lord is the entire creation. He is therefore the true owner of the house we live in too. The prayer room is the Master room of the house. We are the earthly occupants of His property. This notion rids us of false pride and possessiveness. The ideal attitude to take is to regard the Lord as the true owner of our homes and ourselves as caretakers of His home. But if that is rather difficult, we could at least think of Him as a very welcome guest. Just as we would house an important guest in the best comfort, so too we felicitate the Lord’s presence in our homes by having a prayer room or altar, which is, at all times, kept clean and well-decorated.


Also the Lord is all-pervading. To remind us that He resides in our homes with us, we have prayer rooms. Without the grace of the Lord, no task can be successfully or easily accomplished. We invoke His grace by communing with Him in the prayer room each day and on special occasions.

Each room in a house is dedicated to a specific function like the bedroom for resting, the drawing room to receive guests, the kitchen for cooking etc. The furniture, decor and the atmosphere of each room are made conducive to the purpose it serves. So too for the purpose of meditation, worship and prayer, we should have a conducive atmosphere - hence the need for a prayer room. Sacred thoughts and sound vibrations pervade the place and influence the minds of those who spend time there. Spiritual thoughts and vibrations accumulated through regular meditation, worship and chanting done there pervade the prayer room. Even when we are tired or agitated, by just sitting in the prayer room for a while, we feel calm, rejuvenated and spiritually uplifted.

http://www.destinybharat.com/vedicsecrets.aspx

---

 

[P.J.]

Why do we light a lamp, burn camphor and perform Aarti?

Why do we light a lamp, burn camphor and perform Aarti?

In every Hindu home a lamp or ‘diya’ is lit daily before a Hindu deity or any symbol associated with Hinduism. Many Hindus also perform an ‘arati’ with the traditional oil lamp. The lamp is lit in the morning or evening or both morning and evening. In some houses the lamp is maintained continuously and is known Akhand Deep or Akhanda Diya.

The light in the lamp symbolizes knowledge. It removes darkness, which symbolizes ignorance. Thus light symbolizes Brahman.
The wick in the traditional oil lamp symbolizes ego and the oil or ghee used symbolizes our negative tendencies. When we are lit by self knowledge, the negative tendencies (oil) melt away and finally the ego (wick) perishes. When the ego perishes, we realize that we are all part of Brahman and that life is a continuity.


The lighting of ‘diya’ or lamp at home is considered highly auspiciousness as it brings prosperity and good health. The daily evening lamp lit at home also gives us an opportunity to ponder over one’s omissions and commissions in a day.

http://www.destinybharat.com/vedicsecrets.aspx

 

[P.J.]

What is puja?

WHAT IS PUJA?

Puja is nothing but a reflection of one’s belief in God. It is a blind faith of a person in God. It is possible to reduce the suffering due to the unfavorable position of planets through sincere reliance on God, the One who controls the planets. Different people with different religion have their own way of puja. Puja is the act of showing reverence to a god, a spirit, or another aspect of the divine through invocations, prayers, songs, and rituals. An essential part of puja for the Hindu devotee is making a spiritual connection with the divine. Most often that contact is facilitated through an object: an element of nature, a sculpture, a vessel, a painting, or a print.

During Puja an image or other symbol of the god serves as a means of gaining access to the divine. This icon is not the deity itself; rather, it is believed to be filled with the deity's cosmic energy. It is a focal point for honoring and communicating with the god. For the devout Hindu, the icon's artistic merit is important, but is secondary to its spiritual content. The objects are created as receptacles for spiritual energy that allow the devotee to experience direct communication with his or her gods. It is nothing but a strong concentration towards the God’s almighty.

There are several Pujas which people can do for specific events, such as the starting of a business, or the beginning of a new journey. The benefit of this type of Puja is to remove obstacles. The Pujas are performed on behalf of those who request them by us.

TYPES OF PUJA

HOME PUJA: Many Hindu homes have a personal shrine set aside somewhere in the house that include pictures or ''Murti’s'' (Statue) of various deities. A daily ''puja'' is often performed that may also include offerings for the family's personal deity or religious teacher.

TEMPLE PUJA: Temple ''Pujas'' are more elaborate and typically done several times a day. They are also performed by a temple priest, or ''pujari''. In addition, the temple deity is considered a resident rather than a guest, so the ''puja'' is modified to reflect that; for example the deity is "awakened" rather than "invoked" in the morning. Temple ''Pujas'' vary widely from region to region and for different sects, with devotional hymns sung at Vaishnava temples for example. At a temple ''puja'', there is often less active participation, with the priest acting on behalf of others

BENEFITS OF PUJA

1.Disciplines the mind
2.Energizes the deity and the worshipper
3.Enables one to experience oneness with divinity as we unconsciously offer the self through our material offerings.

Puja establishes a bridge between the worshipper (the lover) and the deity (the loved). It is a two-way flow of love-energy. This energy not only sanctifies the self but also re-vitalizes the body's resources, making one experience, what is called HOLY BLISS. Thus both the worshipped and the worshipper benefit from Puja.


http://www.destinybharat.com/vedicsecrets.aspx

 

[P.J.]

பிரம்மிக்க வைக்கும் திருப்பதி அதிசியங்&#

பிரம்மிக்க வைக்கும் திருப்பதி அதிசியங்கள்..!!!!



திருப்பதி ஸ்ரீ ஏழுமலையான் திருவுருவச்சிலையில் சிலிர்க்க வைக்கும் ரகசியங்கள் உள்ளன
அவைகளில் சில.........


1. திருப்பதி ஆலயத்திலிருந்து 1 கிலோமீட்டர் தொலைவில் "சிலாதோரணம்" என்ற அபூர்வ பாறைகள் உள்ளன. உலகத்திலேயே இந்த பாறைகள் இங்கு மட்டும் தான் உள்ளன.இந்த பாறைகளின் வயது 250 கோடி வருடம். ஏழுமலையானின் திருமேனியும், இந்த பாறைகளும் ஒரே விதமானவை.


2. ஏழுமலையான் திருவுருவச்சிலைக்கு பச்சைக்கற்பூரம் சார்த்துகிறார்கள். இந்த பச்சைக்கற்பூரம் ஒரு இரசாயனம். அரிப்பைக் கொடுக்கும் ஒருவகை அமிலம். இந்த இரசாயனத்தை சாதாரணக்கருங்கல்லில் தடவினால் கருங்கல் வெடித்துவிடும். ஆனால், சிலாதாரணத்தில் உள்ள பாறைகளில் இதைத் தடவினால் அந்தப்பறைகள் பெடிப்பதில்லை. ஏழுமலையாக் திருவுருவச்சிலைக்கு 365 நாளும் பச்சைக்கற்பூரம் தடவுகிறார்கள். ஆனாலும்வெடிப்புஏற்படுவதில்லை.


3. எந்தக் கருங்கல் சிலையானாலும் எங்காவது ஒர் இடத்தில் சிற்பியின் உளிபட்டிருக்கும் இடம் தெரியும்.. உலோகச்சிலையானாலும் உலோ கத்தை உருக்கி வார்த்த இடம் தெரியும். ஏழுமலையான் திருவுருவச்சிலையில் அப்படி எதுவும் அடையாளம் தெரியவில்லை. எந்த கருங்கல் சிலையை எடுத்துக்கொண்டாலும் சுரசுரப்பாக இருக்கும். ஆனால் ஏழுமலையான் திருமேனியில் நுணுக்க வேலைப்பாடுகள் எல்லாம் மெருகு போடப்பட்டது போல் இருக்கின்றன. ஏழுமலையான் விக்ரகத்தில் நெற்றிச்சுட்டி, காதணிகள், புருவங்கள், நாகாபரணங்கள் எல்லாம் நகைக்கு பாலீஷ் போட்டது போல் பளபளப்பாகஇருக்கின்றன.


4. ஏழுமலையான் திருவுருவச்சிலை எப்போதும் 110 டிகிரி ஃபாரன்கீட் வெப்பத்தில் இருக்கிறது. திருமலை 3000 அடி உயரத்தில் உள்ள குளிர்பிரதேசம். அதிகாலை 4.30 மணிக்கு குளிர்ந்த நீர், பால் மற்றும் திரவியங்களால் அபிஷேகம் செய்கிறார்கள். ஆனால், அபிஷேகம் முடிந்தவுடன் ஏழுமலையானுக்கு வியர்க்கிறது.பீதாம்பரத்தால் வியர்வையை ஒற்றி எடுக்கிறார்கள். வியாழக்கிழமை அபிஷேகத்திற்கு முன்னதாக, நகைகளைக் கழற்றும் போது, ஆபரணங்கள் எல்லாம் சூடாகக்கொதிக்கின்றன.
திருப்பதி ஆலயம், அதன் வழிபாடு, உண்டியல் வசூல், பூஜை முறைகள், சரித்திர சம்பவங்கள் அனைத்தும் அதிசய நிகழ்வுகளாகஇருக்கின்றன.


1. திருப்பதி திருக்கோயில் சமையல்கட்டு மிககூம் பெரியதாகும். பொங்கல், தயிர்சாதம்,புளிச்சாதம், சித்ரான்னம், வடை, முறுக்கு, ஜிலேபி, அதி ரசம், போளி, அப்பம், மெளகாரம், லட்டு, பாயசம், தோசை, ரவாகேசரி, பாதாம்கேசரி, முந்திரிப்பருப்பு கேசரி போன்றவை தினமும் பெரிய அளவில் தயார் செய்யப்படுகின்றன.


2. ஏழுமலையானுக்கு தினமும் ஒரு புதிய மண்சட்டி வாங்குகிறார்கள். இதில் தயிர்சாதம் தவிர வேறு எந்த நைவேத்தியமும் கோவில் கர்பக்கிருகத்திற்குக் குலசேகரப் படியைத் தாண்டாது. வைரம், வைடூரியம், தங்கப்பாத்திரங்கள் எதுவும் குலசேகரப்படியைத் தாண்டச் செல்லாது. ஆண்டவனுக்கு நைவேத்தியம் செய்யப்பட்ட எச்சில் மண்சட்டியும், தயிர்சாதமும் ஒரு பக்தனுக்குக் கிடைக்கப் பெற்றால் அது மிகப்பெரிய பாக்கியமாகும்.


3. ஏழுமலையான் உடை 21 முழ நீளமும் 6 கிலோ எடையும் கொண்ட புடவை பட்டு பீதாம்பரமாகும். இந்த ஆடையை கடையில் வாங்க முடியாது. திருப்பதி தேவஸ்தான அலுவலகத்தில் 12500 ரூபாய் செலுத்த வேண்டும்.வாரத்தில் ஒரு முறை வெள்ளிக்கிழமை அன்று மட்டும் தான் வஸ்திரம் சாத்துவார்கள். இது மேல் சாத்து வஸ்திரம். பணம் செலுத்திய பிறகு வஸ்திரம் சாத்துவதற்கு மூன்று வருடங்கள் காத்திருக்க வேண்டும்.


4. உள் சாத்து வஸ்திரம் ஒரு செட் இருபதாயிரம் ரூபாய் கட்டணமாகும்.ஒவ்வொரு வெள்ளிக்கிழமையும் 15 வஸ்திரங்கள் சார்த்துவதற்கு சமர்ப்பிக்கப்படும். பணம் செலுத்திய பிறகு வஸ்திரம் சாத்துவதற்கு பத்து வருடங்கள் காத்திருக்க வேண்டும்.


5. பக்தர்கள் சமர்பிக்கும் வஸ்திரங்கள் தவிர அரசாங்கம் சமர்பிக்கும் சீர் வஸ்திரங்கள் ஆண்டுக்கு இரண்டு முறை சாத்தப்படுகிறது.


6. ஏழுமலை ஆண்டவனுக்கு அபிஷேகம் செய்ய இன்று கட்டணம் செலுத்தினால் மூன்று ஆண்டுகள் காத்திருக்க வேண்டும்.


7. அபிஷேகத்திற்காக ஸ்பெயினில் இருந்து குங்குமப்பூ, நேபாளத்திலிருந்து கஸ்தூரி, சைனாவிலிருந்து புனுகு, பாரிஸ் நகரத்திலிருந்து வாசனை திரவியங்கள் முதலிய உயர்ந்த பொருட்கள் வரவழைக்கப்பட்டு, தங்கத்தாம்பாளத்தில் சந்தனத்தோடு கரைக்கப்படும் 51 வட்டில் பால் அபிஷேகம் செய்யப்படும். பிறகு கஸ்தூரி சாத்தி, புனுகு தடவப்படும், காலை 4,30 மணி முதல் 5,30 மணி வரை அபிஷேகம் நடைபெறுகிறது. அபிஷேகத்திற்கு சுமார் ஒரு லட்ச ரூபாய் செலவு ஆகும்.


8. ஐரோப்பாவில் உள்ள ஆம்ஸ்டர்டாமில் இருந்து பக்குவப்படுத்தப்பட்ட ரோஜா மலர்கள் பக்தர்களால் திருப்பதிக்கு விமானத்தில் அனப்பி வைக்கப்படுகின்றன. ஒரு ரோஜா மலரின் விலைசுமார்80ரூபாய்.


9. சீனாவிலிருந்து சீனச்சூடம், அகில், சந்தனம், அம்பர், தக்கோலம், இலவங்கம், குங்குமம், தமாலம், நிரியாசம் போன்ற வாசனைப் பொருட்கள் ஏழுமலையான் திருக்கோயிலுக்காக அனுப்பப்படுகின்றன.
10. ஏழுமலையானின் நகைகளின் மதிப்பு ரூ.1000 கோடி, இவருயை நகைகளை வைத்துக்கொள்ள இடம் இடமும் இல்லை. சாத்துவதற்கு நேரமும் இல்லை. அதனால் ஆண்டிற்கு ஒரு முறை உபரியாக உள்ள நகைகளை செய்தித்தாட்களில் விளம்பரப்படுத்தி ஏலம் விடுகிறார்கள்.


11. ஏழுமலையானின் சாளக்கிராம தங்கமாலை 12கிலோ எடை. இதை சாத்துவதற்கு மூன்று அர்ச்சகர்கள் தேவை. சூரிய கடாரி 5 கிலோ எடை. பாதக்கவசம் 375 கிலோ. கோவிலில் இருக்கும் ஒற்றைக்கல் நீலம் உலகில் யாரிடமும் கிடையாது. இதன் மதிப்பு ரூ.100கோடி.


12. மாமன்னர்களான இராசேந்திர சோழர், கிருஷ்ண தேவராயர், அச்சதராயர் போன்றோர் .ஏழுமலையானுக்கு பல காணிக்கைகளையும், அறக்கட்டளைகளையும் செய்து அவற்றை கல்வெட்டுகளிலும், செப்பேடுகளிலும் பொறித்துள்ளனர். சோழ அரசியும் இங்கு வந்து காணிக்கை சமர்பித்து இருக்கிறார்.


13. ஆஜானுபாகுவாக இருக்கும் மூலவர் ஏழுமலை ஆண்டவனைப்போலவே, அபிஷேக அலங்காரம் செய்து பார்க்க ஒரு சிறிய விக்கிரகம் கி.பி.966 ஜுன் 8ஆம் தேதி வெள்ளியால் செய்யப்பட்டது. இந்த விக்ரகத்திற்கு பல்லவ குறுநில மன்னன் சக்தி விடங்கனின் பட்டத்து அரசி காடவன் பெருந்தேவி நகைகளைத்தந்து, பூஜைக்கு அறக்கட்டளையும் வைத்தார். முதலாம் குலோத்துங்க சோழன் திருமலை தேடிவந்து காணிக்கைசெலுத்திஉள்ளார்.


14. திருப்பதி ஓவியங்கள் 300 ஆண்டுகள் பழமையானவை.


15. வெள்ளிக்கிழமைகளில் வில்வ இலை அர்ச்சனைக்கு உபயோகப்படுத்தப்படுகிறது. மார்கழிமாத அர்சனைக்கும் உபயோகப்படுத்தப்படுகிறது.


16. சிவராத்திரி அன்று க்ஷேத்ர பாலிகா என்ற உற்சவம் நடைபெறுகிறது. அன்று உற்சவப்பெருமானுக்கு வைரத்தில் விபூதி நெற்றிப்படடை சாத்தப்பட்டு திருவீதி உலா நடைபெருகிறது. தாளப்பாக்கம் அன்னமய்யா, ஏழுமலையானை பரப்பிரம்மமாகவும், சிவாம்சம் பொருந்திய ஈஸ்வரனாகவும், சக்தி ஸ்வரூபமாகவும் பாடி, அந்த பாடல்களை செப்பேடுகளில் எழுதிவைத்துள்ளார். திருப்புகழ் பாடிய அருணகிரிநாதப் பெருமான் திருப்பதிக்கோயிலுக்கு வந்திருக்கிறார். அவரும் அன்னமய்யாவும் சமகாலத்தவர்கள். சங்கீத மும்மூர்த்திகளில் ஒருவரான முத்துசாமி தீட்சிதர் சிறந்த வித்யா உபாசகர், மந்திர சாஸ்திரம் தெரிந்தவர், நூற்றுக்கணக்கான தெய்வங்கள் மீது பாடியுள்ளார். ஏழுமயைான் மீது சேஷசல நாமம் வராளி ராகத்தில் பாடியுள்ளார்.


17. அபிஷேகத்தின் போது ஏழுமலையான் தனது மூன்றாவது கண்ணை திறக்கிறார் என்ற ஐதீகம் உள்ளது.


18. ஏழுமலையானின் ஸ்தல விருட்க்ஷம் புளிய மரம்.


19. எந்த சாத்வீக, சாந்தமான தெய்வத்தின் திருவுருவச்சிலையிலும் கையில் ஒரு ஆயுதமாகிலும் இருக்கும். ஆனால் ஏழுமலையான் திருவுருவச்சலையில் எந்த ஆயுதமும் கிடையாது. அவர் நிராயுதபாணி. அதனால்தான் தமிழ் இலக்கியத்தில் நம் முன்னோர்களால், வெறுங்கை வேடன் என்று அழைக்கப்பட்டார்.


20. 1781 ஆம் ஆண்டு பிரிட்டிஷ் பீரங்கிப்படை தக்கோலம் என்ற இடத்தில் முகாமிட்டிருந்தது. அப்படையின் 33 ஆவது பிரிவைச்சேர்ந்த லெவெல்லியன் என்ற போர் வீரர் படுகாயம் அடைந்தார். அவர் குணமடைய ஏழுமலையானை பிராத்தித்திருகிறார். குணமடைந்ததும் ஓர் இந்து சிப்பாய் மூலம் நேர்த்திக்கடன்செலுத்தியிருக்கிறார்.


21. ஆங்கிலேயர்கள் சர் தாமஸ் மன்றோ, கர்னல் ஜியோ ஸ்டிராட்டன் போன்றவர்கள் ஏழுமலையானின் பக்தர்கள் ஆவர்.


22. திருமலையின் புனிதத்தன்மை கருதி 1759 முதல் 1874 வரை எந்த ஆங்கிலேயரும் மலை ஏறவில்லை. ஆங்கிலப்பாதிரிகள் மலையில் ஏதாவது ஒரு பகுதியில் ஒரு சிலுவை நட விரும்பினார்கள். ஆனால் அதற்கு ஆங்கிலேயத் தளபதிகளே அனுமதி அளிக்கவில்லை. திருமலை திருக்கோயிலில் நித்யபடி பூஜைகள் நடக்க வேண்டும் என்று ஆங்கிலேயர்கள் விரும்பினார்கள். பூஜைகள் சரிவர நடக்காவிட்டால் தங்கள் ஆட்சிக்கு பங்கம் வரும் எனக் கவலைப்பட்டார்கள்.


23. திருப்பதி அலமேல்மங்கைக்கு உள்பாவாடை கத்வால் என்ற ஊரில் பருத்தியில் தயார் செய்யப்படுகிறது. செஞ்சு இனத்தைச்சேர்ந்த நெசவாளர்கள் இதை பயபக்தியுடன் நெய்கிறார்கள். உள் பாவாடை சீமாட்டியின் திருமேனியில் படுவதால், இதை நெய்யும் போது நெசவாளர்கள் மூன்று வேளை குளிப்பார்கள். அவர்கள் மது, மாமிசம் உண்ணமாட்டார்கள். வெள்ளிக்கிழமை அபிஷேகத்திந்கு பரிமள அறையில் வியாழன் இரவு அறைத்து தயார் செய்யப்படுகிறது. குங்குமப்பூ கலவையும் அபிஷேகத்திக்கு சேர்கப்படுகிறது. வெளிநாடுகளிலிருந்து வாசனை திரவியங்கள் பக்தர்கள் அனுப்பிய வண்ணம் உள்ளனர். ஒரு வாரத்திற்கு ரூ,50000 மதிப்புள்ள வாசனை திரவியங்கள் வருகின்றன.


24. ஏழுமலையான் வாரத்தில் நான்கு நாட்கள் அம்பாளாகவும், 2 நாட்கள் விஷ்னுவாகவும், ஒரு நாள் சிவனாகவும் கருதப்பட்டு பூஜை நடைபெற்று வந்துள்ளது.


25. ஏழுமலையானின் அபிஷேக நீர் குழாய் மூலம் புஷ்கரணியில் கலக்கிறது. ஆகவே இது புனிதமான நீராகும். இங்கே குளித்துவிட்டு நீரில் நின்ற படியே இரு கைகளாலும் தண்ணீரை எடுத்து குளத்திலேயே விடவேண்டும். இது விசேஷ வழிபாடாகும்.


25. வெள்ளிக்கிழமை அதிகாலை அபிஷேகத்திற்கு முன்பு ஒரு விசேஷ சாத்து முறை நடக்கும்.வடகலை சம்பிரதாயத்தில் '' வேங்கடமெனப்பெற்ற" என்ற பாசுரமும், தனியன்களும் இடம் பெறும். சாத்துமுறையின் போது பூ, வஸ்திரம் இல்லாமல் ஏழுமலையான் திருமேனியுடன் இருப்பார். முதலில் ஒரு தீபாராதனை எடுக்கப்படும். பிறகு தென் கலை சாத்து முறை சேவிக்கப்படும். பிறகு நைவேத்தியம் செய்யப்படும். பிறகு ஒரு தீபாராதனை செய்யப்படும். ஏழுமலையான் அந்த தீப ஒளியில் கண்ணைப் பறிக்கும் அழகோடு இருப்பார்.


26. கி.பி.1543ல் விஜயநகர மாமன்னர் அச்சுதராயர் பத்மாவதிதாயாருக்கு திருக்கோயில் எழுப்பி கும்பாபிஷேகம் செய்துள்ளார். கி.பி.1764ல் நிஜாம் தெளலா என்பவனின் தலைமையில் வந்த முஸ்லீம் படைகளால் இடித்து தரைமட்டமாக்கப்பட்டன. இதன் இடிபாடுகள் இன்றைக்கும் உள்ளன.


27. திருவில்லிப்புத்தூர் கோவிலில் இருந்து ஸ்ரீ ஆண்டாள் அணிந்த மாலைகள் திருபதி கொண்டு வரப்பட்டு ஏழுமலை ஆண்டவனுக்கு சாத்தப்படுகிறது. ஸ்ரீ ஆண்டாள் ஏழுமலையானை கடவுளாக வழிபட்டு வாழ்த்தி வணங்கிணார்.



28. திருமலை திருக்கோவிலில் 1180 கல்வெட்டுக்கள் உள்ளன. இதில் 236 பல்லவ, சோழ, பாண்டியர் காலத்தவை. 169 கல்வெட்டுக்கள் சாளுவ வம்ச மன்னர்கள் காலத்தவை. 229 கிருஷ்ண தேவராயர் காலத்தவை. 251 அச்சுதராயர் காலத்தவை. 147 சதாசிவராயர் காலத்தவை. 135 கொண்டை வீடு அரசர் காலத்தவை. நந்திவர்மன் (பல்லவர்) ஆண்ட கி.பி.830 தொடங்கி 1909 வரை உள்ளன. கல்வெட்டுகளில் 50 கல்வெட்டுக்கள் தான் தெலுங்கு, கன்னட மொழிகளில் உள்ளன. மீதம் 1130 கல்வெட்டுக்கள் தமிழில் தான் உள்ளன.!!!








Source:
தமிழ் தந்த சித்தர்கள்'

 

[P.J.]

நவக்கிரக வழிபாட்டு நன்மைகள்

வக்கிரக வழிபாட்டு நன்மைகள்

சூரியன் - ஆன்மபலமும், உடல் நலமும் தரும்.

சந்திரன் - மன நலத்தையும், புகழையும் வழங்குவார்.

செவ்வாய் - ஆரோக்கியமும், வீரமும் கிடைக்கப்பெறும்.

புதன் - கல்வி மற்றும் அறிவு விருத்தி அருள்வார்.

வியாழன் - சந்தான பாக்கியம் வழங்கி புகழ் தருவார்.

சுக்ரன் - அழகும் இன்ப வாழ்வும் நல்குவார்.

சனி - நீண்ட ஆயுள் மற்றும் செயலாற்றும் திறமை வளரச் செய்வார்.

ராகு - எடுத்த காரியங்களில் வெற்றியைத் தருவார்.

கேது - குடும்ப அபிவிருத்தியை உருவாக்கிக் கொடுப்பார்.


???????? ????????? ???????? || navagraha worship benefits

 

[P.J.]

Things You Need to Teach Your Child(ren)

Here is a list of things you need to teach your Child(ren) at early age:


1: It is always advisable you go through any new Material like cartoons you just bought for them before they start seeing it themselves.


2: Avoid Getting Dressed in front of your child once he/she is 2 years old. Learn to excuse them or yourself.


3. Never allow any adult refer to your child as 'my wife' or 'my husband'


4. Whenever your child goes out to play with friends make sure you look for a way to find out what kind of play they do, because young people now sexually abuse themselves.


5. Never force your child to visit any adult he or she is not comfortable with and also be observant if your child becomes too fond of a particular adult.


6. Once a very lively child suddenly becomes withdrawn you may need to patiently ask lots of questions from your child.


7. Carefully educate your grown ups about the right values of sex . If you don't, the society will teach them the wrong values.


8: Once your child complains about a particular person, don't keep quiet about it. Take up the case and show them you can defend them.


9. Ensure you activate parental controls on your cable networks and advice your friends especially those your child(ren) visit(s) often.


10. Teach your 3 year olds how to wash their private parts properly and warn them never to allow anyone touch those areas and that includes you (remember, charity begins from home and with you).


11: Blacklist some materials/associates you think could threaten the sanity of your child (this includes music, movies and even friends and families).


12. Let your child(ren) understand the value of standing out of the
crowd.


13: Warn your Girl Child Never to sit on anyone's laps no matter the situation including uncles.
Remember, we are either parents or parents-to-be.




Source: Wisdom Blog

 

[P.J.]

அடிமேல் அடி அடித்தால் அம்மியும் தகரும்:-

எந்த ஒரு கடினமானச் செயலாக இருந்தாலும் தொடர்ந்து முயன்றால் அது நிச்சயம் நிறைவேற்றலாம் என்பதை உணர்த்துவதற்காகக் கூறப்பட்டப் பழமொழிதான் அடிமேல் அடி அடித்தால் அம்மியும் நகரும் எனும் பழமொழி.


தோல்வியுற்று துவண்டு விடுபவர்களுக்கு ஒரு தூண்டுகோலாக இருக்கும் என்பதற்காகக் கிராமப்புரங்களில் இந்தப் பொன்மொழியைப் பயன்படுத்துவர்.
ஆனால் இதன் திருந்திய வடிவம் ‘அடிமேல் அடி அடித்தால்
அம்மியும் தகரும்’ என்பதுதான்.

கிராமங்களில் சமையலுக்குத் தேவையான மசாலா போன்ற விஷயங்களை அரைப்பதற்குப் பயன்படுத்தும் அம்மியும் குழவிக் கல்லும் மிகப் பெரிய அளவில் இருக்கும்.
அதை உடைப்பது என்பது மிகக்கடினமானதுதான்,
தொடர்ந்து அடிமேல் அடி அடித்தால் நிச்சயம் தகரும்.

இதை உணர்த்துவதுதான் இந்த கிராமத்துச் சொல்வழக்கு.



Source: Ananthanarayanan Ramaswa my

 

[P.J.]

பகவத் கீதையின் நான்காம் அத்தியாயம்

பகவத் கீதையின் நான்காம் அத்தியாயம்



கங்கை நதிக்கரையிலுள்ள புனித நகரமான காசியில் பரதன் என்ற துறவி வாழ்ந்து வந்தார். அவர் எப்போதும் பகவத் கீதையின் நான்காவது அத்தியாயத்தைப் பாராயணம் செய்துகொண்டே இருப்பார்.


சில வருடங்களுக்குப் பிறகு வேறு பல கோவில்களை தரிசனம் செய்யப் புறப்பட்டார். அவ்வாறு செல்லும்போது ஒருசமயம், நெடுந்தூரம் நடந்ததால் களைப்பு மேலிட்டது.

சற்றே ஓய்வெடுத்துக் கொள்ள நினைத்தார். அங்கு நிழல் தரும் பெரிய மரங்கள் ஏதுமில்லை. இரண்டு இலந்தை மரங்கள் மட்டுமே அருகருகே இருந்தன.

ஒரு மரத்தின் வேரில் தலையையும் இன்னொரு மரத்தின் வேரில் காலையும் வைத்துக்கொண்டு படுத்தார்.

பகவத் கீதையின் நான்காவது அத்தியாயத்தை சொல்லிக்கொண்டே கண்ணயர்ந்தார். பிறகு விழித்தெழுந்து பயணத்தைத் தொடர்ந்தார்.

நாட்கள் கடந்தன. ஒருமுறை வேறொரு நகரினுள் சென்று கொண்டிருந்தார். அப்போது இரண்டு பெண்கள் அவரது பாதங்களில் விழுந்து வணங்கினர். ""நீங்கள் யார்? என்ன வேண்டும்?'' என்று கேட்டார் துறவி.

""சில வருடங்களுக்குமுன் நாங்கள் இலந்தை மரங்களாக இருந்தோம். நீங்கள் எங்கள் வேரில் இளைப்பாறினீர்கள். உங்கள் தலையும் பாதமும் பட்டதால் நாங்கள் சாபவிமோசனம் பெற்று, ஒரு பணக்காரர் வீட்டில் பெண்களாகப் பிறந்து வளர்ந்து வருகிறோம்'' என்றனர்.

இதைக் கேட்டு மிகவும் வியந்துபோன துறவி, ""நீங்கள் எதனால் இலந்தை மரம் ஆனீர்கள்?'' என்று கேட்டார்.

அதற்கு அவர்கள், ""கோதாவரி நதிக்கரையில் "விச்சின்ன பாவம்' என்னும் புண்ணிய தீர்த்தம் இருக்கிறது. அதன் கரையில் "சத்ய தபஸ்யர்' என்ற மகான் தவம் செய்துகொண்டிருந்தார்.

அவரது தவம் பலித்தால் தன் பதவிக்கு ஆபத்துவரும் என்றெண்ணிய இந்திரன், அவரது தவத்தைக் கலைக்க பலவிதங்களிலும் முயற்சி செய்தான். ஆனால் முடியவில்லை. இறுதியாக தேவ கன்னியர்களான எங்களை அனுப்பினான். நாங்களும் அவரது தவத்தைக் கலைக்கப் பார்த்தோம்.

எங்கள் செய்கையால் கண்விழித்த அந்த முனிவர், "நீங்கள் இருவரும் கங்கை நதிக்கரையில் இலந்தை மரங்களாக இருங்கள்' என்று சபித்தார். "நாங்கள் இந்திரனின் அடிமைகள். அவன் சொன்னதைச் செய்யக் கடமைப்பட்டவர்கள். எனவே எங்களை மன்னித்து சாபவிமோசனம் அளியுங்கள்' என்று வேண்டிக்கொண்டோம்.

அதற்கு அவர், "பரதன் என்ற மகான் ஒருவர் இலந்தை மரங்களாக இருக்கும் உங்கள் நிழலில் படுத்து, பகவத் கீதையின் நான்காவது அத்தியாயத்தை சொல்லிக்கொண்டே இளைப்பாறிவிட்டு எழுந்து போவார்.

அதைக் கேட்ட நீங்கள் இருவரும் சில நாட்களில் சாபவிமோசனம் பெற்று நகரத்திலுள்ள ஒரு பணக்காரர் வீட்டில் பெண்களாகப் பிறப்பீர்கள். இந்தப் பிறவியிலும் அவரைப் பார்ப்பீர்கள். அதன் முடிவில் தேவலோகத்தை அடைவீர்கள்' என்றார். அதன்படி தங்களை இப்போது தரிசித்து விட்டோம். எங்களின் சாபவிமோசன காலம் நெருங்கிவிட்டது. எங்களை ஆசீர்வதியுங்கள்'' என்று கூறி வணங்கினர்.

இந்தப் பெண்கள் சொன்ன விவரத்தை அறிந்த பரதரே, கீதையின் நான்காவது அத்தியாயத்திற்கு இவ்வளவு பெருமையா என்று ஆச்சரியப்பட்டார். அன்று முதல் பகவத் கீதையின் பெருமையை மக்களுக்கு எடுத்துரைக்கத் தொடங்கினார். பத்மபுராணத்தில் உள்ளது இக்கதை.

இத்தகைய சிறப்புவாய்ந்த பகவத் கீதையின் நான்காம் அத்தியாயமான "ஞான கர்ம சந்யாச யோகத்'தின் சாரமென்ன?

இந்த அத்தியாயத்தில்தான் கண்ணன் கர்ம யோகத்தின் மகிமையை விளக்குவதோடு, தனது அவதார ரகசியத்தையும் வெளிப்படுத்துகிறான்.

"பார்த்தா, எப்போதெல்லாம் தர்மம் அழிந்து அதர்மம் எழுச்சி பெறுகிறதோ, அப்போதெல்லாம் நான் என்னைப் பிறப்பித்துக் கொள்கிறேன்.

நல்லோரைக் காக்கவும், தீயன செய்வோரை அழிக்கவும், தர்மத்தை நிலைநிறுத்தவும் நான் யுகந்தோறும் பிறக்கிறேன்!'

என்னும் பகவத் கீதையின் பிரதான சுலோகங்கள் இந்த நான்காம் அத்தியாயத்தில்தான் உள்ளன.

http://aanmikam.blogspot.com/2012/12/blog-post_829.html