My Collections

[P.J.]

Share:

Facebook X (Twitter) WhatsApp Email Share Link

கும்பாபிஷேகம் : சில தகவல்கள் ...

கும்பாபிஷேகம் : சில தகவல்கள் ...

அக்டோபர் 21,2010

​

கும்பாபிஷேகத்தின் போது என்னென்ன சடங்குகள் நடத்தப்படும் என்பதை பார்த்திருப்பீர்கள். அவற்றிற்குரிய விளக்கத்தை தெரிந்து கொள்ளுங்கள்.


ஆவாஹனம்



ஆவாஹனம் என்றால் கும்பத்தில் உள்ள நீருக்குள் மூர்த்திகளை எழுந்தருள செய்தல் என்பது பொருள். கும்பத்தை முதலில் கோயிலில் உள்ள தெய்வத்திருவின் அருகில் வைத்து தர்ப்பை, மாவிலை ஆகியவற்றைக் கொண்டு மந்திரங்கள் ஓதி, பிம்பத்தில் விளங்கும் மூர்த்தியை கும்பத்தில் எழுந்தருளச் செய்வார்கள். பிறகு அந்த கும்பத்தை யாகசாலைக்கு எழுந்தருளச் செய்வார்கள். தர்ப்பையின் மூலம் கும்பத்தில் உள்ள தெய்வீக சக்தியை பிம்பத்திற்கு மீண்டும் செலுத்துவார்கள்.


கும்பம்


யாகசாலையில் மந்திரம், கிரியை, தியானம் ஆகியவற்றுடன் வளர்க்கப்பட்டு எழும் புகையுடன் வேத ஒலி, சிவாகம ஒலி, மறை ஒலி ஆகியவற்றுடன் பக்தர்களின் நல்ல எண்ணங்களும், எங்கும் நிறைந்திருக்கின்ற திருவருள் சக்தியை தூண்டிவிட்டு கும்பத்தில் விளங்கச் செய்யும். அப்போது கும்பம் தெய்வீக சக்தி பெறும். இந்த கும்பத்தை சிவனின் வடிவமாக ஆகமங்கள் கூறுகின்றன.


பாலாலயம்


கும்பத்தை கோயிலில் உள்ள தெய்வச்சிலை அருகில் வைப்பார்கள். தர்ப்பை, மாவிலை கொண்டு மந்திரங்கள் ஓதி, தெய்வ வடிவில் விளங்கும் மூர்த்தியை கும்பத்திற்கு மாற்றுவார்கள். பின்பு அதை வேறிடத்திற்கு எழுந்தருளச் செய்வார்கள். இதை பாலாலய பிரவேசம் என்பர்.


கிரியைகள்


கும்பாபிஷேகம் நடக்கும்போது ஒரு காலத்தில் 64 கிரியைகள் செய்யப்பட்டன. காலப்போக்கில் 55 கிரியைகள் செய்யப்பட்டன. ஆனால் தற்போது எல்லா கிரியைகளும் செய்யப்படுவதில்லை. 64ல் முக்கியமான 13 கிரியைகளை மட்டும் தேர்ந்தெடுத்து கும்பாபிஷேகத்தை நடத்துகின்றனர்.


ஆசாரியவர்ணம்



கும்பாபிஷேகத்திற்கென கிடைக்கும் பொருளுக்கு பூஜை செய்ய வேண்டும். இதை தன பூஜை என்பர். பூஜை செய்த பணம் அல்லது பொருளில் ஒரு பகுதியை கட்டட வேலைக்கும், ஒரு பகுதியை நித்திய, மாதாந்திர, விசேஷ நட்சத்திர பூஜை உற்சவத்திற்கும், மூன்றாவது பாகத்தை ஆபரணங்கள் வாங்கவும் ஒதுக்குவார்கள். இப்படியே கோயில் காரியங்கள் சம்பந்தப்பட்ட 11 பாகமாக இந்த செல்வத்தை பிரிப்பார்கள். கும்பாபிஷேகத்தை நடத்தும் பிரதான ஆசாரியரை வணங்கி, இந்த செல்வத்தைக் கொண்டு குடமுழுக்கு நடத்தி தாருங்கள் என கேட்டுக்கொள்ள வேண்டும். இதையே ஆசாரியவர்ணம் என்பர்.

அனுக்ஞை


கோயில் பழுது பார்க்கப்பட்டு திருப்பணிகள் நிறைவு பெற்ற பிறகு, ஒரு நல்ல நாளில் கும்பாபிஷேக நிகழ்ச்சியை முன்னின்று நடத்தி வைப்பதற்கு தகுதியான ஒருவரை தேர்ந்தெடுப்பதையே அனுக்ஞை என்கிறார்கள். விநாயகர் சன்னதி முன்பு இந்த நிகழ்ச்சி நடக்கும். சம்பந்தப்பட்டவரே கும்பாபிஷேகத்தை நடத்தித் தர அனுமதி தரவேண்டும் என விநாயகரிடம் வேண்டி கேட்டுக்கொள்வதே அனுக்ஞை ஆகும்.


பிரவேசபலி



கும்பாபிஷேகம் செய்யும் இடத்திலிருந்து எட்டு திசைகளிலும் வசிக்கின்ற ராட்சதர் முதலான தேவதைகளுக்கு உணவு கொடுத்து எழுப்பி, அவர்களை கடல், மலை, காடு, ஆறு, மயானம் ஆகிய இடங்களில் சென்று இருங்கள் என திருப்திப்படுத்தி வழி அனுப்புவதே பிரவேச பலி ஆகும். கும்பாபிஷேகங்களில் மட்டுமின்றி, கோயில்களில் திருவிழா நடக்கும்போதுகூட இதை செய்ய வேண்டுமென்று ஆகமங்கள் கூறுகின்றன.


வாஸ்துசாந்தி



ஆகமங்களிலும், சிவமகா புராணத்திலும் வாஸ்து பற்றி கூறப்பட்டுள்ளது. அந்தகாசுரன் என்பவனை கொல்வதற்காக தேவர்கள் சிவபெருமானிடம் கோரிக்கை வைத்தனர். சிவபெருமான் தனது வியர்வைத் துளியிலிருந்து ஒரு பூதத்தை உருவாக்கி அந்தகாசுரனை வதைத்தார். அந்த பூதம் சிவனிடம் பல வரங்கள் பெற்று உலகத்தை வருத்தியது. சிவபெருமான் பூதத்தை அடக்க அதிபவன் என்பவரை சிருஷ்டித்து அனுப்பினார். அதிபவன் அந்த பூதத்தின் உடலின்மீது 53 தேவதைகளை வசிக்க செய்து, மாயக்கயிறுகளால் கட்டினார். இதனால் இவர் வாஸ்துபுருஷன் என பெயர் பெற்றார். வாஸ்து புருஷனால் குடமுழுக்கு கிரியைக்கு இடையூறு நேராதபடி 53 தேவதைகளுக்கும் பூஜை, பலி, ஹோமம் ஆகியவற்றால் சாந்தி செய்ய வேண்டும். இதுவே வாஸ்துசாந்தி ஆகும்.


ரக்ஷா பந்தன்


காப்பு கட்டுதல் என இதற்கு பொருள். சிவாச்சாரியார்கள் நாகராஜனுக்கு பூஜை செய்து, மந்திரித்த மஞ்சள்கயிறை வலது மணிக்கட்டில் கட்டிக்கொள்வார்கள். கும்பாபிஷேகத்தில் கலந்துகொள்ளும் சிவாச்சாரியார்களின் குடும்பத்தில் எதிர்பாராதவகையில் ஏதாவது தீட்டு ஏற்பட்டால் காப்பு அவிழ்க்கப்படும்வரை அந்த தீட்டு அவர்களை பாதிக்காது.

கடஸ்தாபனம்


கும்பாபிஷேகத்தில் மிக முக்கியமானது கடஸ்தாபனம். கலசம் நிறுவுதல் என்பது இதன் பொருள். தங்கம், வெள்ளி, தாமிரம், மண் ஆகிய ஏதாவது ஒன்றில் கும்பங்கள் செய்யப்படும். கும்பங்களை இப்படித்தான் அமைக்க வேண்டும் என்ற வரையறைகள் உள்ளன. இவ்வாறு அமைக்கப்பட்ட கும்பங்களை குறைகள் இல்லாமல் மந்திரித்து, அக்னியில் காட்டுவார்கள். சிவப்பு மண்ணை கும்பத்தின் மீது பூசி, நூல் சுற்றி ஆற்றுநீர் அல்லது ஊற்று நீரால் நிரப்புவார்கள். கும்பத்தின் மேல் வாய் பகுதியில் மாவிலைகளை செருகி, தேங்காய் வைப்பார்கள். கும்பத்திற்குள் நவரத்தினம், தங்கம், வெள்ளி, நவதானியம் ஆகியவற்றை பரப்புவார்கள். எந்த மூர்த்திக்கு குடமுழுக்கு நடக்கிறதோ அந்த மூர்த்தியின் உடலாக அந்த கும்பம் கருதப்படும்.


அஷ்டபந்தனம்



கும்பாபிஷேகத்தை அஷ்டபந்தன மகா கும்பாபிஷேகம் என சொல்வதுண்டு. பீடத்தின்மீது வைக்கப்படும் தெய்வ திருவுருவங்கள் அசையாமல் உறுதியுடன் நிலைத்து நிற்க, கொம்பரக்கு, சுக்கான்தான், குங்குலியம், கற்காவி, செம்பஞ்சு, ஜாதிலிங்கம், தேன்மெழுகு, எருமையின் வெண்ணெய் ஆகிய எட்டுவகை மருந்துகளை கலந்து சார்த்துவார்கள். அஷ்டம் என்றால் எட்டு என பொருள். இந்த எட்டுவகை மருந்துகளை சார்த்துவதற்கே அஷ்ட பந்தனம் என பெயர்.

மிகுத்சம்கிரஹணம்

இதற்கு மண் எடுத்தல் என பொருள். கும்பாபிஷேகத்தின்போது அங்குரார்ப்பணம் எனப்படும் முளையிடுதல் நிகழ்ச்சி நடக்கும். மண்ணைத்தோண்டி பாலிகைகளில் இட்டு, நவதானியங்களை தெளித்து, முளைப்பாலிகை அமைப்பார்கள். இதுவே மிகுத்சம் கிரகஹணம் எனப்படும்.

http://temple.dinamalar.com/news_detail.php?id=521

 

[P.J.]

ஆகாச கருடன்கிழங்கு

ஆகாச கருடன்கிழங்கு

கட்டிப் போட்டால் குட்டி போடும் என்றழைக்கப்படும் ஆகாச

கருடன் கயிற்றில் கட்டித்தொங்கவிட்டால், காற்றில் உள்ள ஈரக் காற்றை

உறிஞ்சிக் கொண்டே கொடி வீசித் தளிர்க்கும். இது வெகு சீக்கிரம் தழைத்து

வளர்ந்தால் வீடு சுபிட்சமாக இருக்கும்.இந்தக் கிழங்கு ஒரு கருடனுக்குச்

சமம்.அதாவது கருடன் வந்தால் அந்த இடத்தில் எந்த விஷ ஜந்துக்களும்

அணுகாது.அப்படி வந்தால் அவற்றின் விடம் பங்கப்படும்.அவ்வளவு

சக்தியுள்ளது இந்த ஆகாச கருடன் கிழங்கு.

கருடன் கிழங்கு இருக்கும் இடத்தில் ஏவல், பில்லி சூனியம்,செய்வினை

போன்றவை அணுகாது.அப்படி மீறிய சக்தி வந்தால் இந்த ஆகாச கருடன்

தன்னுயிரை விட்டு நம்மைக் காத்துவிடும்.அதாவது இதை மீறிய சக்தி

நம்மைத் தாக்க வந்தால் ஆகாச கருடன் அதன் உயிரை அச்சக்திக்கு பலியாக

இட்டு நம்மைக் காக்கும்.(மீச்சக்திக்கு பலியான கிழங்கு கருகி அழுகிவிடும்).

தொட்டால் சிணுங்கி.நமஸ்காரி’ என்ற இந்த மூலிகை காந்த சக்தி உடையது.

தெய்வீக மூலிகையுமாம். தொடுகின்ற போது அதனுடைய சக்தி மனிதனுள்

மின்சாரம் போல் பாயும். 48 நாள் தவறாது தொட்டு வந்தால் உள வாற்றல்

பெருகி மனோசக்தி அதிகமாகி சொன்னது பலிக்கும். நினைத்தது நடக்கும்.

மனதில் உணர்ச்சி ஊட்டி சிற்றின்பத்தை மிகுவிக்கும்.அதனால்

‘காமவர்த்தினி’ என்றும் கூறுவர். மாந்திரீகத் தன்மை உடையது.

“பகரவே இன்னமொரு மூலிகேளு

பாங்கான சிணுங்கியப்பா காப்புக்கட்டிநிகரவே

பூசையிடு மந்திரத்தால் நினைவாக

உத்தமனே தூபமிட்டு வைத்துக் கொள்ளே.”

என்பது ஒரு பழம் பாடல், இதன் வேரை வழிபாடு செய்து பிடுங்கி மாந்திரீகம்

செய்யப் பயன்படுத்துவர்.

http://kaumarapayanam.blogspot.in/2014/02/blog-post_2289.html

​

 

[P.J.]

கிருஷ்ணனின் அறிவுரை நமக்காக



கிருஷ்ணனின்அறிவுரை நமக்காக

அர்ஜுனன்தீர்த்தயாத்திரைதெற்குநோக்கிசென்றபோதுதான்ராமருக்காகவானரசைன்யம்கட்டியசேதுபாலத்தைபார்த்தான். ஸ்ரீராமன்சிறந்தவில்லாளிஅவனால்தனதுஅம்புகளைகொண்டேசிறந்தபாலம்அமைக்கமுடியுமே?ஏன்வானரசைன்யத்தின்உதவிநாடினான்? என்னாலேயேஇத்தகையபாலத்தைசரங்களால்அமைக்கமுடியுமே?. ஒருவேளைராமனுக்குதன்னளவுவில்வித்தையில்நம்பிக்கைகுறைவோ? இதற்குயார்பதில்சொல்வார்கள்?ராமேஸ்வரம்வரைநடந்துசென்றவன்ஒருகாட்டில்ஒருசிறுகோவிலி லிருந்துராம நாமஜபம்கேட்டுஉள்ளேநுழைந்தான். என்னஆச்சர்யம்!. அவனுக்காகவேஅங்குகாத்திருந்ததுபோலஆஞ்சநேயர்அமர்ந்துகொண்டுராம நாமஜபம்செய்துகொண்டிருந்தார். அவரேதக்கஆசாமிஎன்றுதன்னுடையகேள்வியைஅவரிடம்கேட்க. அவர்சிரித்துக்கொண்டே “ ஏன்ராமர்அம்புபாலம்கட்டவில்லைஎன்றுகேட்டாயேஅதுவானர சைன்யங்களின்பலத்தைதாங்ககூடியதில்லை!!.

“ஆஞ்சநேயா, நான்கட்டும்அம்புபாலம்எந்தபாரத்தையும்தாங்கக்கூடியது. எத்தனைவானரசைன்யங்களும்அதன்மீதுசெல்லலாம்?
“நான்நம்பவில்லை,அர்ஜுனா!”.
“என்னபோட்டிஉனக்கும்எனக்கும். நான்கட்டியஅம்புபாலம்நொறுங்கினால்நான்உடனேதீமூட்டிஅதில்மாள்கிறேன். நீதோற்றால்உனக்கும்அதேவிதி. சரியா?? சவால்விட்டான்அர்ஜுனன். ஆஞ்சநேயர்ஒப்புக்கொண்ட பின்அர்ஜுனன்வில்லைஎடுத்தான்ஒருபாலம்அமைத்தான்.. “இந்தசீட்டுகட்டுபாலம்என்ஒருவனையேதாங்காதேஎப்படிராமரின்வானரசைன்யத்தைதாங்க முடியும்?இதோபார் . “ஜெய்ஸ்ரீராம்”என்றுஆஞ்சநேயன்தன்வாலால்அந்தபாலத்தைஒருதட்டுதட்டஅதுபொடிப்பொடியாய்நொறுங்கியது. தோல்வியைஒப்புக்கொண்டஅர்ஜுனன்தீமூட்டதொடங்கினான். “கிருஷ்ணா,நான்தோல்வியடைந்துஉன்னைஇனிபார்க்கஎனக்குமுகமேஇல்லை” .என்றுதீயில்குதிக்கு முன்அங்குஒருபெரியவர்வந்தார் “என்னநடக்கிறதுஇங்கே?”என்றுஆஞ்சநேயரைகேட்கஅவன்சொல்ல “இதுதவறு,உங்கள்போட்டிக்குயார்சாட்சி?” “ஒருவருமில்லை”
“சாட்சியில்லாதபோட்டிசெல்லாது. நீங்கள்மீண்டும்போட்டிபோடுங்கள்நானேவேண்டுமானால்சாட்சியாகஇருக்கிறேன்” என்றார்பெரியவர்
“சரி,என்றுஇருவரும்ஒப்புக்கொண்டுஅர்ஜுனன்மீண்டும்அம்புபாலம்அமைக்கரெடி! . அவன்உள் மனதில்தோல்விநிச்சயம்என்றுபட்டது. “ஹரே,கிருஷ்ணாஉன்னைவணங்கிஏதோஆரம்பிக்கிறேன்தோற்றால்,அடுத்தஜன்மத்தில்சந்திப்போம்” - அர்ஜுனன்சரங்களால்பாலம்கட்டிவிட்டான். ஆஞ்சநேயன்சிரித்துகொண்டேஅதன்மீதுதன்வாலால்தட்டினான். அசையவில்லை. காலால்உதைத்தான். கால்தான்வலித்தது. அதன்மீதுஏறிமுழுபலத்துடன்குதித்தான். பாலம்இம்மியும்அசையவில்லை. ஆஞ்சநேயன்ஆச்சர்யமுடனும்அதிர்ச்சியுடனும்முகம்கவிழ்ந்துயோசித்தான். என்னஆயிற்று?. பெரியவர்முடிவைகூறிவிட்டார்: .
“அர்ஜுனனால்இப்போதுபாலம்கட்டமுடிந்தது. அப்போதுஆஞ்சநேயனால்பாலம்நொறுக்கமுடிந்ததுகாரணம்என்னதெரியுமா?. அர்ஜுனன்தன்வில் வித்தைகர்வத்தால்கட்டியபாலம்ஆஞ்சநேயன்ஸ்ரீராமனின்நாமத்தைசொல்லிவாலாலேயேநொறுக்கமுடிந்தது. இப்போதுஆஞ்சநேயன்தன்பலத்தின்மீதுஇருந்தகர்வத்தால்அர்ஜுனன்ஸ்ரீகிருஷ்ணனைவேண்டிஅமைத்தபாலத்தைநொறுக்கமுயற்சித்ததுதோற்றது. இவ்வளவே.”
இருவரும்பெரியவர்காலில்விழுந்துவணங்கிஎழுந்தபோதுஅங்குபெரியவரைகாணோம்!
ஸ்ரீகிருஷ்ணாபரமாத்மாநின்றுகொண்டுஇருவரையும் “என்இருகண்கள்நீங்கள்அகம்பாவம்வேண்டாம்உங்களுக்கு”என்றுஅருளினார்
கிருஷ்ணனின்அறிவுரைநமக்காக--அவர்களைநோக்கிசொன்னதுஎன்றுபுரிந்துகொள்ளவேண்டும்

Source: Mannargudi Sitaraman Srinivasan

 

[P.J.]

How To Do Surya Namaskar

Sun Salutation – The Perfect Yoga Workout

If you are pressed for time and looking for a single mantra to stay fit, here’s the answer. A set of 12 powerful yoga asanas (postures) that provide a good cardiovascular workout in the form of Surya Namaskar. Literally translated to sun salutation, these postures are a good way to keep the body in shape and the mind calm and healthy.


Surya Namaskar is best done early morning on an empty stomach. Let’s begin with these simple yet effective Sun Salutation steps on our way to good health.


Each Sun Salutation round consists of two sets. These 12 yoga poses complete one set of Surya Namaskar. To complete the second half, you need to repeat the same sequence of postures, only moving the left leg instead of the right (in steps 4 and 9 given below). You might find several versions of doing Sun Salutation. However, it is best to stick to one particular sequence and practice it regularly for best results.


Besides good health, Surya Namaskar also provide an opportunity to express gratitude to the sun for sustaining life on this planet, For the next 10 days, start your day with a feeling of grace and gratitude towards the sun energy. Do 12 rounds of Sun Salutation, followed by other yoga poses and then rest deeply in yoga nidra. You might just find that this could be your mantra to stay fit, happy and peaceful. A mantra whose effects last through the day.

http://www.artofliving.org/in-en/yoga/yoga-poses/sun-salutation

 

[P.J.]

இறைவனை வலம் வரும் முறை

இறைவனை வலம் வரும் முறை

ஜூன் 22, 2015


விநாயகர் - 1 அல்லது 3 முறை

2. கதிரவன் - 2 முறை

3. சிவபெருமான் - 3, 5, 7 முறை (ஒற்றைப்படை)

4. முருகன் - 3 முறை

5. தட்சிணாமூர்த்தி - 3 முறை

6. சோமஸ்கந்தர் - 3 முறை

7. அம்பாள் - 4, 6, 8 முறை (இரட்டைப்படை)

8. விஷ்ணு - 4 முறை

9. லட்சுமி - 4 முறை

10. அரசமரம் - 7 முறை

11. அனுமான் - 11 அல்லது 16 முறை

12. நவக்கிரகம் - 3 அல்லது 9 முறை

13. பிரார்த்தனை - 108 முறை

http://www.maalaimalar.com/2015/06/22133112/god-worship-method.html

 

[P.J.]

அனுமனை நினைப்பதால் கிடைப்பவை!


அனுமனை நினைப்பதால் கிடைப்பவை!


நல்லவை செய்வதற்கு எவையெல்லாம் தேவையோ அவையெல்லாம் அனுமனை வணங்குவதால் கிடைக்கும்

புத்திர் பலம் யசோ தைர்யம் நிர்பயத்வம் அரோகதா
அஜாட்யம் வாக்படுத்வம் ச ஹனூமத் ஸ்மரணாத் பவேத்

அனுமனை வணங்குவதால் கிடைக்கும் பயன்களைப் பேசும் இந்த சுலோகம் பிரபலமானது.
இந்த சுலோகத்தைப் பொருளுணர்ந்து சொன்னாலே போதும் ஒருவித மனவலிமை பெருகுவதை உணரமுடியும்.
நல்லவை செய்வதற்கு எவையெல்லாம் தேவையோ அவையெல்லாம் அனுமனை வணங்குவதால் கிடைக்கும் என்று இந்த
சுலோகம் கூறுகிறது....


புத்திர் பலம் - அறிவில் வலிமை
யசோ - புகழ்
தைர்யம் - துணிவு
நிர்பயத்வம் - பயமின்மை
அரோகதா - நோயின்மை
அஜாட்யம் - ஊக்கம்
வாக் படுத்வம் - பேச்சு வலிமை
ச - இவையெல்லாம்
ஹனூமத் ஸ்மரணாத் - அனுமனை வணங்குவதால்
பவேத் - பிறக்கின்றன.

அறிவுக்கூர்மை, புகழ், துணிவு, பயமின்மை, நோயின்மை, ஊக்கம், பேச்சுத்திறன் போன்றவை அனுமனை வணங்கிய உடன் கிடைக்கின்றன


http://sthothramaalaa.blogspot.in/2010/06/blog-post.html

 

[P.J.]

திருப்பதிப் பெருமாளுக்கு காணிக்கை

திருப்பதிப் பெருமாளுக்கு காணிக்கை



திருப்பதிப் பெருமாளுக்கு காணிக்கை செலுத்துவதாக வேண்டிக் கொண்டவர்கள்,
வேறு இடங்களில் உள்ள பாலாஜிக்கு அதைச் செலுத்தலாமா?


ஏழுமலை என்னும் திருமலையில் இடங்கொண்ட பெருமாள், ஸ்ரீநிவாஸன், வெங்கடேஸ்வரர் என்ற பெயருடன் பல்வேறு ஊர்களில் அமைந்துள்ள ஆலயங்களில் காட்சி தருகிறார். ஊர் வேறுபட்டிருந்தாலும் ஆலயத்திலுள்ள பெருமாளின் அருட்சக்தியிலும் வழிபாட்டு முறையிலும் எந்த ஒரு மாற்றமுமில்லை. ஆகவே, அனைத்து தெய்வமும் ஒருவர்தான் என்பதால், எந்த ஊரிலும் அமைக்கப்பட்டிருக்கும் தெய்வத்துக்குச் செய்யலாமே என்று தோன்றும். ஆனால், இது முழுமையாக சரியாகாது. ஏனென்றால், ஒரு ஆலயத்தின் மகிமை,

1)ஆலயத்தில் வீற்றிருக்கும் தெய்வம்,
2)ஆலயம் அமைந்துள்ள இடம்,
3)ஆலயத்தின் (அபிஷேகம் போன்றவைகளுக்காக உபயோகிக்கப்படும்) புஷ்கரிணி என்னும் தீர்த்தம் ஆகிய மூன்றின் பெருமைகளையும் உள்ளடக்கியது.

ஆகவே, நாம் செய்து கொள்ளும் பிரார்த்தனையானது - மூர்த்தி, தலம், தீர்த்தம் என்னும் மூன்றும் சேர்ந்த ஆலயத்தில்தான் என்பதால், அதே இடத்தில், அதே ஆலயத்தில், அதே தீர்த்தக்கரையில் வீற்றிருக்கும் தெய்வத்திடம்தான் நிறைவேற்ற வேண்டும். இதுவே - சரியான, முழுமையான பலனைத் தரும்

http://magalirkadal.ucoz.com/forum/25-33-2

 

[P.J.]

ரகஸி யார்த்தங்கள்

[SIZE=+1]ரகஸி யார்த்தங்கள்


திருமணத்துக்கு அழைப்பிதழ் கொடுக்க வந்தார் என் உறவுக்காரர் ஒருத்தர். வந்தவர் அழைப்பிதழை மட்டும் நீட்டாமல், அதன்மேல் நாலு அட்சதையையும் (மஞ்சள் அரிசி) வைத்து நீட்டினார். அதை என்ன செய்வது என்று எனக்குத் தெரியவில்லை. அதுபற்றி யாரும் எனக்கு சொல்லித் தரவும் இல்லை. எனவே, நானாக யூகித்து, அதை ஜாக்கிரதையாகக் கையில் எடுத்து என் தலையில் கொஞ்சம் போட்டுக் கொண்டேன். பக்கத்திலிருந்த என் மனைவியின் தலையிலும் கொஞ்சம் தூவினேன்.

[/SIZE]
அவர்கள் போன பிறகு மனைவி என்னிடம், ‘‘அசடாக இருக்கிறீர்களே! அட்சதையை வந்தவர்களின் தலையில் அல்லவா போட வேண்டும், ஆசீர்வதிப்பதுபோல!’’ என்றாள்.


‘‘நீ டபிள் அசடு! வந்தவருக்கு அறுபது வயசுக்கு மேலிருக்கும். எனக்கு நாற்பதுதான். ‘வாழ்த்த வயதில்லை, வணங்குகிறேன்’ கேஸ். நானாவது, அவர்கள் தலையில் அட்சதை போட்டு ஆசீர்வதிப்ப தாவது! உளறாதே!’’ என்றேன்.
மனைவியும் என் வாதத்திலுள்ள நியாயத்தை ஒப்புக்கொண்டு, ‘‘ஒருவேளை, அதை அவர்கள் கையில் கொடுத்து, நம் தலையில் போடச் சொல்லியிருக்கணுமோ?’’ என்றாள்.


இப்படித்தான்... வாழ்க்கையில் பல விஷயங்கள் நமக்குப் புரிபடுவதே இல்லை.


என் சந்தேகங்களை எப்போதும் தீர்த்து வைக்க, இருக்கவே இருக்கிறான் நண்பன் நாராயணன். அவனிடம் இதுபற்றி விசாரித்தேன்.


‘‘பத்திரிகையுடன் வரும் அட்சதையை நீயும் தலையில் போட்டுக்கொள்ளக் கூடாது. வருகிறவர்களின் தலையிலும் போடக் கூடாது. அது ஒரு சமிக்ஞை!’’ என்றான்.


‘‘அதென்ன சமிக்ஞை?’’


‘‘அதாவது, கல்யாணத்தன்று சாப்பாட்டுக்கு அவசியம் வர வேண்டும் என்று அர்த்தம்!’’


‘‘நான்தான் காலை டிபன், மதியச் சாப்பாடு இரண்டுக்குமே தயாராக இருக்கிறேனே! சரி, சாப்பாட்டுக்கு வர வேண்டாம், டிபனுக்கு மட்டும் வந்தால் போதும் என்ற அபிப்ராயம் இருந்தால், அட்சதைக்குப் பதில் பட்டாணிக் கடலை மாதிரி ஏதாவது வைத்துக் கூப்பிடுவார்களா?’’ என்றேன்.


அவனுக்கு பதில் சொல்லத் தெரியவில்லை.


இது மாதிரி சம்பிரதாயங்கள், ரகஸி யார்த்தங்கள் (ரகஸியா என்றதும் ஜொள்ளு விடக் கூடாது!) எனக்குப் புரிவதில்லை.
சில பேர் ஏதேனும் விசேஷத்துக்கு அழைக்க வருவார்கள். குங்குமச் சிமிழை நீட்டிவிட்டுப் பசு மாதிரி தங்கள் நெற்றியை கனிவுடன் நம் அருகே காட்டுவார்கள். குங்குமத்தில் ஒரு துளி நாம் இட்டுக்கொண்டு அவர்களுக்கும் இட்டுவிட வேண்டும் என்று ஒரு சம்பிரதாயம்.

அதுவும், கல்யாணம் ஆகாத பெண்ணாக இருந்தால், நெற்றியில் மட்டுமே இட்டுவிட வேண்டும். வகிட்டில் குங்குமம் தீற்றிக்கொள்வது மணமான பெண்களுக்கு மட்டுமே உரியது.


சில பெண்கள், சடாரென்று ஜாக்கெட் டுக்குள் கையை விட்டு தாலியை வெளியே எடுத்து, இரண்டு கட்டை விரல்களாலும் சரடைப் பிடித்துக் கொள்வார்கள். உடனே நாம், ‘‘ரொம்ப அழகாக இருக்கே? எப்போ பண்ணினது? எங்கே வாங்கினது? எத்தனை பவுன்’’ என்றெல்லாம் அபத்தமாகக் கேட்டுக் கொண்டு இராமல், அவர்களின் மாங்கல் யத்தில் துளி குங்கு மத்தை இடவேண்டும்.
[SIZE=+1]
[/SIZE]நவராத்திரியின் போது வாழ்கைக்கோ, நடைமுறைக்கோ கிஞ்சித்தும் உபயோகப் படாத சின்னஞ்சிறு கண்ணாடிகள், வாரவே வாராத குட்டி சீப்புகள், அடாஸான கண்ணாடி வளையல்கள் போன்றவற்றை ஒரு பிளாஸ்டிக் பையில் போட்டுத் தருவார்கள். அந்தப் பொருள்களை வைத்துகொண்டு என்ன செய்வதென்று தெரியாது. அவற்றைப் பிறத்தியார் தலையில் கட்டவும் முடியாது.


என்ன பொருள் பரிசாகத் தரப்படுகிறது என்று இப்போதெல் லாம் தெரியவே மாட்டேனென்கிறது.எல்லாவற்றுக்கும் மேலே பளபளவென்று ஒரு கிஃப்ட் பேப்பர் சுற்றி, சுலபமாகப் பிரிக்க முடியாதபடி டேப் போட்டு ஒட்டி விடுகிறார்களே!


கடைசியாக என் மனோபுத்திக்கு எட்டாத ஒரே ஒரு சம்பிரதாயத்தைச் சொல்லி முடித்துக்கொள்கிறேன்.
நண்பர் ஒருத்தர் வீட்டு நிச்சயதார்த்த விழா. நானும் நாராயணனும் போயிருந் தோம்.


ஒரு டபரா நிறைய நெல்லும், அதில் ஒரு நாலணாக் காசும் போட்டுக் கொண்டு வந்தார் உறவினர். ‘மடியைப் பிடியுங்கள்’ என்றார்.


பாண்ட் போட்டுக் கொண்டு இருக்கிறவனுக்கு மடியாவது, கிடியாவது!
‘‘என்ன விஷயம்?’’ என்றேன்.

நெல்லு தர்றது சம்பிரதாயம். இதை நீங்க வீட்டுக்கு எடுத்துட்டுப் போகணும்’’ என்றவர், கைக்குக் கிடைத்த ஒரு காகிதத்தை எடுத்து (அது கசங்கல் மட்டு மல்ல, கிழிசலும்கூட!), நெல்லை அதில் கொட்டி காமாசோமா வென்று சுருட்டி, எங்கள் கையில் திணித்து விட்டார்.


‘‘எதுக்குடா நெல்லு?’’ என்றேன். ‘‘நான் என்ன விவசாயியா? எந்த வயல்ல கொண்டு போய் விதைக்கப் போறேன் இதை? அல்லது, இந்தத் துளி நெல்லைக் குத்தி அரிசி பண்ணிச் சாதம் வடிச்சு சாப்பிட முடியுமா? பொட்டலம் வேறு சிந்தறதேடா!’’ என்று எரிச்சல் பட்டேன்.


‘‘இப்படிக் கொடுக்கிறது ஒரு சம்பிரதாயம். இதைக் கொண்டு பயிர் பண்ணி, நாம் பணக்காரராக ஆக வேண்டும் என்று வாழ்த்துகிறார்கள்’’ என்றான்.


‘‘சரி, நீயே டபுள் பணக்காரன் ஆகிக்கோ! இதைப் பிடி’’ என்று அதை அவனிடம் நைஸாகத் தள்ளிவிடப் பார்த்தேன்.
‘‘அட, நீ வேற! லட்சுமியை அலட்சியப் படுத்தாதே!’’ என்று பயமுறுத்தியவன், ‘‘ஒண்ணு பண்ணு! இதைக் கொண்டு போய் உங்க வீட்டு அரிசி டின்லே போட்டுவிடு’’ என்றான்.


அது நல்ல யோசனையாகப் பட, அப்படியே செய்தேன். நெல் தனியாகத் தெரியப் போகிறதே என்று அரிசி டின்னை பலமாகக் குலுக்கிக் கலக்கி விட்டேன். விளைவு?


‘‘வழக்கமாக இவ்வளவு நெல்லு இருக்காதே அரிசியிலே’’ என்று என் மனைவி, ஒவ்வொரு தடவை சமைக்க அரிசி எடுக்கும்போதும் ஆச்சர்யப்படத் தொடங்கிவிட்டாள்.


அதோடு நிறுத்திக் கொண்டால் பரவா யில்லை. முறத்திலே அப்பப்போ கொஞ்சம் அரிசியைக் கொட்டி, ‘‘இதிலிருக்கிற நெல்லை எல்லாம் கொஞ்சம் பொறுக்கி எடுங்கோ’’ என்று நெல் பொறுக்கும் வேலையை என் தலையில் கட்டிவிட்டாள். ‘பொறுக் கினார் பூமி ஆள்வார்’ என்று நானும் அந்த அரிசி டின் காலியாகிற வரைக்கும் நெல் பொறுக்கிக்கொண்டு இருந்தேன்.


இப்படிப் பெற்றதுகளால் நான் கற்றது என்னவென்றால், எந்தச் சம்பிரதாயமாக இருந்தாலும், அதற்கான விளக்கத்தத்தையும் கூடவே கேட்டுத் தெரிந்துகொண்டு விட வேண்டும்; அப்படி, அது நமக்கு உபத்திரவம் தருவதாக அமையுமே யானால் தாட்சண்யம் இன்றி, பயம் இன்றி, அதை ஒதுக்கி ஓரங்கட்டிவிட வேண்டும் என்பதே!

http://www.vikatan.com/new/article....=facebook&utm_medium=EMagazine&utm_campaign=1




http://www.vikatan.com/new/article....=facebook&utm_medium=EMagazine&utm_campaign=1

 

[P.J.]

Padmini Ekadashi Vrat Katha

Padmini Ekadashi Vrat Katha


Padmini Ekadashi Vrat Katha , Padmini Ekadashi Vrat Story , Padmini Ekadasi Vrat Katha

Padmini Ekadashi is the Ekadashi that falls in the Sukla Paksha or the waxing phase of the moon in the Adhika Masa or Month. The below story would explain the significance of the Padmini Ekadashi Vrat.

Once there lived a great king by the Kartaveerya. He was pious, god fearing. He was the ruler of earth and had many wives. Even though he followed all the Dharmas, he looked after the people under him as his own sons, he had no children. None of his wives could give him a child.

Kartaveerya was very unhappy, as he had no children. He consulted every sage, did every kind of donation, performed different types of Yagnas, yagas but in vain. Nothing could help him have a child. Finally Kartaveerya decides to do penance and heads for the forest. He bestows the reins of his kingdom to his ministers and prepares to leave for forest.

Only one of his wife named Padmini, wishes to follow Kartaveerya to the forest. Finally they reach a forest and Kartaveerya starts the penance or tapasya. This goes on for ten thousand years. Even after ten thousand years, they are not granted with a child. Kartaveerya becomes thin and pale. Padmini worries looking at her husband.

Padmini approaches Anasuya and prays to her to show them a way. Padmini explains Anasuya, that they wish to have children and her husband is in penance for the past ten thousand years. Nothing has helped them to have a child. Anasuya explains Padmini that, it is becasue of their sins in the previous birth that they are not able to have children.

Anasuya advises Padmini to perform the Ekadashi Vrat in an Adhika Masam, and explains the significance of the Ekadashi Vrat during Adhika Masam. By observing Ekadashi Vrat in Adhika Masam, all the sins that were committed knowingly or unknowingly would be cleaned and would fetch immense Punya.

Anasuya explains the process of observing the Ekadashi Vrat as follows

• The Ekadashi vrat starts from a day before that is on Dasami or Dashami.
• Eat only once in the morning of Dasami
• Observe fast the remaining day of Dasami and whole day and night ofEkadashi.
• So there would be complete fast on Ekadashi
• Devotee observing the Ekadashi Vrat should do Jagaran or should be awake the whole night of Ekadashi.
• Devotee should spend the night of Ekadashi praying Lord Vishnu.
• On the Dwadashi day, devotee should break the fast before the Dwadashi Timing goes away. It is advised to eat in the first quarter of the Dwadashi day.
• Devotee should if possible feed a Brahmin before he eat on the Dwadashi day.

Padmini thanks Anasuya and performs the Ekadashi Vrat in the Adhika Masa. Lord Vishnu pleased with her, appears before her and gives a boon to her. She asks Lord Vishnu to appear before her husband fulfill her husband Kartaveeryas wish. Lord Vishnu appears before Kaartaveerya and asks him to wish for anything he longs for. Kaartaveerya wishes for a son who can get killed only in the hands of Lord Vishnu himself and none other. He also wishes that his son should be pious and god fearing.

Lord Vishnu grants him the wish. Kartaveerya and Padmini are blessed with a son who is well known as Kaartaveeryarjuna. He once defeats Ravana bare handedly and puts him in jail. Pulsatya Bhrama goes to Kaartaveeryarjuna pacifies him and get Ravana his grandson released.

It is the power of the Ekadashi Vrat that was performed by Padmini on an Adhika Masam that brought immense power to Kaartaveeryarjuna.

Hence the Ekadashi or Ekadasi of Sukla Paksha of an Adhika Masam is known as Padmini Ekadashi or Padmini Ekadasi.


http://hindusphere.com/padmini-ekadashi-vrat-katha/

 

[P.J.]

A Story of the Curses

A Story of the Curses


“We either make ourselves miserable or we make ourselves strong.
The amount of work is the same.”


We have all had our share of lows and blows. We have all faced times when we felt dejected and forlorn. Don’t mind my dramatization, but we have all fallen from the ferry sometime.


And that time,
‘You may feel lost and alone, but God knows exactly where you are and he has a good plan for your life’ and then his plans would seem more incredible than your own.


Sure, easy to say, hard to do.


Well, I have stories of people who did take the challenge to look on the sunny side, so I think I can continue my saying.
Okay, our mythologies had a certain interesting term for many duels between deities, called the curse and in a long run it were these curses that joined different leafs together.


Did you know that the very first shloka in Sanskrit was a curse and that, since then this technique of verse became the exclusive narrative in classical Sanskrit poetry?


This is what happened very long ago,


“Valmiki, the first Indian poet revered as Adi Kavi, was initially a petty thief named Ratnakara who once tried to threaten and rob none other than Narada. Narada manages to convince him that all the sins will take a toll on his life and that he has to live forever with the suffering he caused to others. Ratnakara, stirred by Narada’s wisdom, asks him to explain the true path of life. Ratnakara, to compensate for his sins, goes into a deep penance for years and comes to be known as Valmiki. After this great transformation, Valmiki decides that it is best to put it in writing and spread the message of values and principles that one should adhere to.

Narada narrates to him the story of Rama, who is the most ideal man on the Earth and suggests that he write his story. Valmiki however was no writer. He had no idea how to write a story, but strongly felt that it was his duty to teach men to not fall into the same path that he ignorantly fell into. Immersed in this story, Valmiki walks on the banks of the river Tamasa seeking a peaceful ambience. He observes two Demoiselles (Demoiselle Crane) in love. He is engulfed in the tranquility of this moment, when a wild arrow from a hunter comes rushing through the air and strikes right at the heart of the male bird. Blood is spilled and the bird dies in agony. The female bird, filled with sorrow, dies of shock. Valmiki is taken back by this sudden turn of events. He sees a hunter coming from behind the tree, from which he shot the bird. Valmiki in a moment full of great rage, does something that he could not do with months of peaceful meditation. He utters a curse at the hunter, but to his own surprise, delivers the curse in a metered lyrical verse.


मां निषाद प्रतिष्ठां त्वमगमः शाश्वतीः समाः। यत्क्रौंचमिथुनादेकम् अवधीः काममोहितम्॥’

Translates to:

May you live restless for eternity, for you killed the unsuspecting bird in love.
The verse is a couplet and each hemistich (Hemistich) has 16 syllables.





The Poet thereafter, Valmiki went ahead and wrote the Epic Ramayana, which consists of 24,000 shlokas and is one of the most influential works that would continue to influence Hinduism for thousands of years.”


It is interesting to note that this first verse was completely unexpected, yet remains to serve a purpose critical to the populace. It happens to us too, that even in the face of unexpected turns we are expected to keep calm and accept, as many times a lesson learnt through experience stays longer.

There were many instances where a curse remained the pillar of a whole story.



Let us flip through the most interesting curses and see why they stand out.


The Matsya Purana tells a story of the perpetual wars between Devas and Asuras.





Bhrigu Curses Lord Vishnu



“The Devas would always end up beating the asuras. Humiliated, Shukra Acharya, guru of the asuras, decided to approach Shiva to obtain the mritasanjeevani stotra, or mantra to make asuras invincible. He, meanwhile, asked the asuras to take refuge at the ashram of his father Bhrigu. The Devas found the absence of Shukra Acharya a most opportune time to attack the asuras. However, Bhrigu himself being away, the asuras sought his wife’s help. Using her powers, she rendered Indra immobile. Indra, in turn, appealed to Lord Vishnu to get rid of her. Vishnu obliged by severing her head with his Sudarshana chakra. When Sage Bhrigu saw what had happened to his wife, he cursed that Vishnu be born on earth several times and suffer the pains of worldly life. Hence, Vishnu took birth on Earth in the form of avatars.”


Then there is the story of Nal and Neel who were the architects of Ram-sethu between Rameshwaram and srilanka. Nal and Neel were very powerful monkeys, yet mischievous since their childhood. They used to throw away objects in the water for fun. Well, fun means different things to different people. When they threw away a certain sage in the water, they were cursed that nothing every thrown by them in water, will drown. So, when Ram reached at the shore, it was Nal and Neel who constructed the floating bridge for them to cross the ocean.


Had they not been cursed it would be impossible for the army to cross the ocean and to rescue Sita or for us to read these great stories.


While we talk of curses that have been the cause to all our Puranas, there is yet another appealing curse, which surprisingly is still kept on the hold.




Uttara and Abhimanyu



At the end of the Kurukshetra, Ashwatthama directed the Brahmaastra weapon towards the womb of Uttara (wife of Abhimanyu) who was carrying Abhimanyu’s son (Parikshit) in an attempt to end the lineage of the Pandavas. However, Krishna stopped this move and saved Parikshit and hence the lineage of the Pandavas. Angered by this attack on a woman, Krishna cursed Ashwatthama that “he will carry the burden of all people’s sins on his shoulders and will roam alone like a ghost without receiving any love till the end of Kaliyuga. He will neither have any hospitality nor any accommodation and will be in total isolation from mankind and society; His body will suffer from a host of incurable diseases that would never heal”. Ashwatthama had a gem, similar to Shamantakamani on his forehead which protects the wearer from fear of any snakes, ghosts, demigods and demons. So, Ashwatthama was asked to surrender this gem. Lord Sri Krishna further states that “the wound caused by the removal of this gem on his forehead will never heal and will suffer from leprosy, till the end of Kaliyuga”. It is believed that in Kaliyuga, his name will be “Suryakanta”. Thus, Ashwatthama will be in search of death every moment, and yet he will never die. At the end of Kali Yuga, Ashwatthama is to meet Sri Kalki, the tenth and final avatar of Lord Vishnu.


Now, if you happen to worry about a small dip in through your ride, you should remember how this person has been waiting an entire Yuga to be relieved of his curse. Back to my dramatization, I would say Life is a Ferris wheel, yeah I don’t choose the roller coaster and here’s why.

While you’re riding high on the upper half of life, the lower just gives you time to catch some breathe and then it’s a circle again, so you know for yourself that this cycle is definite and by the third circle you just know you are not scared of it anymore. So is life,

In the end, only three things matter.How much you loved, how gently you lived and how gracefully you let go of things not meant for you.

-Buddha
​

“If you don’t do a lot of stupid things when you’re young, You won’t have funny things to talk about when you’re old.”
And then, when you would have learnt your lesson and reached the summary of your chapter, you know how essential it is to pass down these funny talks to the younger lot still hesitant to take the ferry. So, here’s your bit of a role, tell them your story of curses and leave it to them to learn, to let go.


Let go your fears of the future, they are not meant be a part of your script


http://www.templepurohit.com/a-story-of-the-curses-hinduism/

 

[P.J.]

எந்த நேரத்தில் விளக்கேற்றலாம்?

எந்த நேரத்தில் விளக்கேற்றலாம்?

சூரியோதயத்திற்கு முன்னதான பிரம்ம முகூர்த்த வேளையில் (காலை4.30- 6மணி) விளக்கேற்றினால் பெரும் புண்ணியம் உண்டாகும். முன்வினைப் பாவம் விலகும். மாலை 4.30-6க்கு இடையே உள்ள பிரதோஷ வேளை சிவபெருமானுக்கும், நரசிம்ம மூர்த்திக்கும் மிகவும் உகந்தவை. இவ்வேளையில் தீபமேற்றினால் திருமணத்தடை, கல்வித்தடை நீங்கும் என்பது ஐதீகம். ஒரு வீட்டில் எந்த நேரத்தில் விளக்கேற்றினாலும், கருக்கல் நேரமான மாலை 6.30 மணிக்கு அவசியம் விளக்கேற்ற வேண்டும். இது அனைவருக்கும் பொதுவான நேரம். விளக்கை குளிர்விக்கும் போது, கைகளை உயர்த்தி அணைக்கக்கூடாது. பூவால் குளிர்விக்கலாம். தூண்டும் குச்சியால் லேசாக அழுத்தலாம். இதற்கென பித்தளை குச்சிகள் கடைகளில் கிடைக்கின்றன.


மனநிம்மதி தரும் விளக்கு



வீடுகளில் நாம் குத்துவிளக்கு, அகல்விளக்கு, காமாட்சி விளக்கு, கிலியஞ்சட்டி (மண்ணால் ஆனது) என்றெல்லாம் ஏற்றுகிறோம். இவை எல்லாவற்றிலும் விட உயர்ந்தது சரவிளக்கு. வெள்ளி நெய் தீபம் ஏற்றினால் வருமானம் அதிகரிக்கும், கடன் தீரும். ஐந்துமுக குத்து விளக்கேற்றினால் திருமணத்தடை நீங்கும், குடும்ப ஒற்றுமை நிலைக்கும். செடி விளக்கு ஏற்றினால் குடும்பம் முழுமைக்கும் நோய் நீங்கும். உங்கள் குழந்தைகளும், பேரன் பேத்திகளும் சிறப்பாகப் படித்து நல்லநிலைக்கு முன்னேறுவர். ஆக, இவையெல்லாம் குறிப்பிட்ட சில பலனையே தருகின்றன. என்ன தான் பொருளும், பணமும் இருந்தாலும் மனநிம்மதி தான் முக்கியம். நிம்மதியின்மைக்கு காரணம் ஜென்ம ஜென்மமாக நாம் செய்த பாவங்களின் தாக்கமே. ஜென்மாந்திர பாவங்கள் அடியோடு அழிய தொங்கும் சரவிளக்கு ஏற்ற வேண்டும். கோயில்களிலுள்ள சரவிளக்குகளுக்கு எண்ணெய், நெய் வாங்கிக் கொடுக்க வேண்டும்.


எந்த எண்ணெய்க்கு என்ன பலன்?



தீபமேற்ற பயன்படுத்தும் எண்ணெயின் பலனைப் பொறுத்தும் பலன் கிடைக்கும்.
நெய்- செல்வவிருத்தி, நினைத்தது கைகூடும்
நல்லெண்ணெய்- ஆரோக்கியம் அதிகரிக்கும்
தேங்காய் எண்ணெய்- வசீகரம் கூடும்
இலுப்பை எண்ணெய்- சகல காரிய வெற்றி
விளக்கெண்ணெய்- புகழ் தரும்
ஐந்து கூட்டு எண்ணெய்- அம்மன் அருள்

ஐந்துக்கும் ஒவ்வொரு பலன்


விளக்கேற்றும் போது ஒவ்வொரு முகத்துக்கும் ஒரு பலன் உண்டு.
ஒரு முகம் ஏற்றினால் - நினைத்த செயல்கள் நடக்கும்
இரு முகம் ஏற்றினால் - குடும்பம் சிறக்கும்
மூன்று முகம் ஏற்றினால் - புத்திரதோஷம் நீங்கும்
நான்கு முகம் ஏற்றினால் - செல்வம் பெருகும்
ஐந்து முகம் ஏற்றினால் - சகலநன்மையும் உண்டாகும்

எந்த திசை என்ன பலன்


கிழக்கு - துன்பம் நீங்குதல், குடும்ப அபிவிருத்தி
மேற்கு - கடன், தோஷம் நீங்கும்
வடக்கு - திருமணத்தடை அகலும்
தெற்கு நோக்கி விளக்கேற்றக்கூடாது.


http://temple.dinamalar.com/news_detail.php?id=7199

 

[P.J.]

Abhimanyu and The Chakravyuha ( Padmavyuha) – Mahabharata

Abhimanyu and The Chakravyuha ( Padmavyuha) – Mahabharata

One of the paramount warriors of the great Sanskrit epic Mahabharata was Abhimanyu, son of Arjuna and Subhadra, nephew of Lord Krishna. Abhimanyu was trained to develop immense courage and skills in Archery, Swordsmanship and many other battle tactics by his father Arjuna, the greatest archer of all. The sixteen year old brave Abhimanyu fought alongside the Pandava King Yudhishthira in the great war of Kurukshetra while Lord Krishna and Arjuna were averted towards the other side of the Battlefield by the great leader of the Kaurava army Dronacharya by riding with Karna. Karna, the son of Surya was once gifted a divine weapon by Indra, for his selflessness and Karna would use the divine spear given to him to kill Arjuna. Drona realised this opportunity to evade Arjuna and defeat all the other warriors of the Pandava army by riding alongside Karna.


Drona then commanded his soldiers to form the dreaded formation of “Chakravyuha”. The Chakravyuha is a military formation that looks like a Chakra or a blooming lotus, which is why it’s also called the “Padmavyuha”. Drona was able to successfully entrap many of the greatest warriors of the Pandava army with the help of the Chakravyuha formation.


Among the greatest military formations in the Indian Mythology is the Chakravyuha formation where the soldiers encircle the enemies and trap them inside. This masterpiece, contrived by the Maha Guru of Pandavas and Kauravas, Dronacharya, could only be unravelled by his beloved student Arjuna, son of Indra. Suddenly the whole of the Yudhishthira army was surrounded by Kauravas and Yudhishthira yelled for help but was all in vain.


Abhimanyu stepped forward with great enthusiasm and excitement at the opportunity to fight the great warriors, saying he knows the secret to break the Chakravyuha and escape. Surprised by the words of Abhimanyu, Yudhishthira wondered as to how he knows the secret to the greatest mystery, the Padmavyuha.


How did Abhimanyu know the secret of Chakravyuha?



Long before the war of Kurukshethra, long before Abhimanyu was born, there lived an evil ruler of Mathura of the Vrishni kingdom named Kamsa whose nephew was Lord Krishna. Now, there was a prophecy that the eighth son of Devaki, sister of Kamsa would bring Kamsa and his torturous rule to an end. This terrified Kamsa. He had to find a way to kill this eighth son to live on to rule over the people of Mathura. So Kamsa imprisoned his sister Devaki and her husband Vasudeva. He went on to kill every child of Devaki that took birth in the prison until the seventh son. When Kamsa killed his sixth nephew, Lord Vishnu summoned Yogmaya, an eight handed woman and asked her to transfer the embryo of the seventh son from Devaki to Rohini, the other wife of Vasudeva, who was in Gokula. The seventh child was born and named Balarama. Then Lord Vishnu himself appeared in Devaki’s womb as the eighth son and was transferred to Yashoda’s womb by Yogmaya.


Lord Krishna, the eighth son of Devaki was born in Gokula and grew up with Balarama, his brother. The Lord then went on to kill his uncle Kamsa according to the prophecy and Kamsa put a curse on Lord Krishna that he shall be killed by his nephew in the same way he killed his uncle.


Years later Krishna started telling Subhadra, his sister who carried Abhimanyu in her womb, about the Chakravyuha, but Subhadra was bored and went to sleep. Nevertheless, Krishna went on telling her about the greatest military formation and Abhimanyu listened to it and kept saying ‘hmm’. The Lord started to explain to Abhimanyu all the secrets of the Chakravyuha. He explained to him how to break into the formation successfully and then woke Subhadra without letting Abhimanyu know how to get out of the Padmavyuha.


While some say the above was what happened and that was how Abhimanyu found out about the Chakravyuha, others disagree. While some say it was a plot made by Lord Krishna to get rid of the curse put on him by his uncle Kamsa, others believe it wasn’t Krishna at all who told Abhimanyu regarding Chakravyuha.


One more interesting theory is that Arjuna was the one who was telling Subhadra about Chakravyuha and when he was done explaining him how to break into it, Krishna interrupted him and took him away.


Back to the war…



Abhimanyu thus tells Yudhishthira that he knows how to break into the Chakravyuha but doesn’t know how to escape out of it and so they must come back to get him. Krishna on the other side of the war tries to keep Arjuna away from the Charkravyuha as according to one of the theories he wants to get rid of the curse on him and thus Abhimanyu. Abhimanyu then sets out to breach the great wonder, Chakravyuha along with the other Pandava warriors. He remembered everything his father had explained to his mother while he was in her womb(or by Lord Krishna). He bravely fought against the Kaurava soldiers in the formation.

To the wonder of the Pandavas, Kauravas, Drona and every soldier present, Abhimanyu had successfully slipped the Pandava warriors and the army out of the deadly Chakravyuha formation. And then Abhimanyu waited eagerly for Yudhishthira and his army to come back and save him. But the gods had a different fate written for Abhimanyu. Yudhishthira immediately gathered his reinforcements, his army and all the great Pandava warriors and turned around to save Abhimanyu and get him out of the death hole only to find that the path back to Abhimanyu was blocked by Jayadhratha and his army. Soon Drona closed the Chakra breach quickly and Abhimanyu was trapped inside the Vyuha. Abhimanyu was eventually surrounded by the mightiest of the Kaurava warriors who were also his uncles and cousins. Duryodhana, Dusshasana, Lakshmana, Kritavarma, Kripa, Drona, Ashwatthama and many other great warriors started moving towards him with deadly weapons.





Every one of the Kaurava warriors attacked Abhimanyu, breaking the rule of war for a group of warriors must never attack one warrior all at once. But Drona did not care. The Kauravas thought the Pandavas broke the rule first when they brought a woman to the battlefield in reference to Shikhandi, who was a peculiar character. Shikhandi was a woman by birth but his father Drupada, king of Panchala raised him as a man saying he’ll have a body of a man when he grows up. Oracles said that he was destined to be the cause of Bhishma’s death and so when Shikhandi faced Bhishma, he lowered his bow saying he can’t fight a woman. Arjuna used this opportunity to shoot hundreds of arrows through Bhishma’s body and kill him.


Death of Abhimanyu



Abhimanyu, the brave and courageous warrior fought the Kauravas back with all his strength. He first used his bow but it was eventually broken apart, so was his sword. But the mighty Abhimanyu did not give up. He lifted a wheel of a broken chariot and killed Lakshmana, son of Duryodhana with it. But Dusshasana’s son hit his head with a mace and left him unconscious. When he regained his consciousness, the other warriors jumped on him fiercely, each one armed and ripped him apart.





Yudhishthira stood outside the Chakra helplessly listening to the cries of Abhimanyu. Jayadhratha stared at him with a cunning smile. Arjuna on the other side of the battlefield did not even come to know of the death of his brave son.


Abhimanyu’s death was an event of great importance in the war as he was the first member of the Pandava family to be killed by the Kauravas. It was also an important event as it meant that Krishna got rid of his uncle’s curse.


The story of the death of Abhimanyu leaves us with a great amount of message and moral. We come to realise, how partial knowledge can be threatening to an extent that it can cause one’s death. It can applied not only in warfare but also in our daily lives and we come to know of the failures we suffer by knowing half the path to success. Although some may say Abhimanyu was not wise in choosing to enter the Chakravyuha knowing it would cause his death, it was only his loyalty towards his king that led him to sacrifice himself. Also Abhimanyu was an incarnation of the son of the moon god who wanted to leave earth after 16 years. Thus some believe Abhimanyu was destined to die in the Chakravyuha. The death of Abhimanyu, was therefore a necessary sacrifice which later became one of the main reasons for the Pandavas to defeat Kauravas.


http://www.templepurohit.com/abhimanyu-and-the-chakravyuha-padmavyuha-mahabharata/

 

[P.J.]

எது தானம்?

எது தானம்?

நாம் பிறருக்கு தானம் கொடுப்பது மிக நல்ல ஒரு செயல். தானத்தில் சிறந்தது அன்னதானம் என்றும் கூறப்படுகிறது.


தானம் கொடுத்தால், புண்ணியம் கிடைக்கும் என்று நினைப்பதால், பலர் இப்புண்ணியத்தை எதிப்பார்த்து, தானம் செய்வதுண்டு.!!!!


இதில் வேடிக்கை என்னவென்றல், தனக்கு, வேண்டாத , அல்லது பிடிக்காத ஒரு பொருளை மற்றவர்க்கு கொடுத்துவிட்டு, தானம் கொடுத்ததாக் பெருமை கொள்வதுதான்.!!

உண்மையான தானம் என்பது என்ன? நமக்கு, பிடித்த ஒரு பொருளை எந்த பிரதிபலனும் எதிப்பார்காமல், மற்றவருக்கு, மனதார கொடுப்பது தான்.


தானம் என்பது, எவ்வளவு கொடுக்கிறோம் என்பது மட்டும் அல்ல.

பணக்காரன் தான் தானம் செய்யமுடியும் என்பது இல்லை.

உதாரணமாக, மாதம், ஒரு லக்‌ஷம் சம்பாதிப்பவன், 1000/- ரூபாய் கொடுப்பதற்க்கும், 10000/- சம்பாதிப்பவன், 500/- ரூபாய் கொடுப்பதிற்க்கும் வித்தியாசம் உண்டு.. இதில் 500/- ரூபாய் கொடுத்தவன் 1000/- ரூபாய் கொடுத்தவனை விட, மனதளவில் உயர்ந்து நிற்கிறான்.

பல கோவில் உற்சவங்களில் அன்னதானம் செய்பவர் உண்டு. இதில் ஒரு முறை நடந்த ஒரு சம்பவம் என்னை வியக்க வைத்தது.

​

பல வீடுகளில் வீட்டு வேலை செய்து ,ரூபாய் 10000/- சம்பாதித்து தன் குடும்பத்தை காப்பற்றும் ஒரு ஏழைப்பெண்,, ஒரு கோவில் உற்சவத்திற்க்கு, 400 பக்தர்களுக்கு மேல் அன்ன தானம் செய்தாள். இதில் முக்கியம்மானது என்னவென்றால், பலர் செய்வது போல், பணத்தை மட்டும் கொடுத்துவிட்டு பேசாமல்
இருக்காமல்,சமையல்செய்வதற்கு, சாதனங்கள் வாங்குவது, இடத்தை சுத்தம் செய்வது, சமையல்காரர்களை ஏற்படுத்துவது, தாகத்திற்கு நீர் மோர் தயாரிப்பது போன்றவற்றயும் செய்து, பிறகு, அன்ன தானமும் செய்தாள்.

கோவில், திருவிழா என்பதால், பக்தர்களுக்கு தன் பங்கிற்க்கு, ஏதாவது செய்யவேண்டும் என்று நினைத்து, இதை செய்ததாக் கூறினாள்.

மாதம், 10000/- ரூபாய் சம்பாதிப்பவள், எப்படி 12000/- வரை செலவழித்து அன்னதானம் செய்தாள் என்ற கேள்விற்க்கு, அவள் அளித்த பதில், " நான் இத்ததொகையை ஒருவரிடம், கடனாக பெற்றுள்ளேன். 6 மாததிற்குள், கொஞ்சம் கொஞ்சமாக அடைத்து விடுவேன்" என்பது தான்.


"எச்சக் கையால் ஈ ஓட்டாத" சில மனிதர்கள் மத்தியில், அவளது, பரந்த மனபான்மையை கண்டு, மலைத்து நின்றேன்.

உள்ளத்தால் பிரதிபலன் ஒன்றும் எதிர் பார்க்காமல், இவள் செய்ததல்லவா சிறந்த தானம்!!

மனமிருந்தல் மார்க்கம் உண்டு!!!


http://pnshantha.blogspot.in/2015/06/blog-post.html

 

[P.J.]

“The evil you do remains with you: The good you do, comes back to you!”

“The evil you do remains with you: The good you do, comes back to you!”

A woman baked chapatti (roti) for members of her family and an extra one for a hungry passerby. She kept the extra chapatti on the window sill, for whosoever would take it away. Every day, a hunchback came and took away the chapatti. Instead of expressing gratitude, he muttered the following words as he went his way: “The evil you do remains with you: The good you do, comes back to you!” This went on, day after day. Every day, the hunchback came, picked up the chapatti and uttered the words:

“The evil you do, remains with you: The good you do, comes back to you!” The woman felt irritated. “Not a word of gratitude,” she said to herself… “Everyday this hunchback utters this jingle! What does he mean?” One day, exasperated, she decided to do away with him. “I shall get rid of this hunchback,” she said. And what did she do? She added poison to the chapatti she prepared for him!

As she was about to keep it on the window sill, her hands trembled. “What is this I am doing?” she said. Immediately, she threw the chapatti into the fire, prepared another one and kept it on the window sill. As usual, the hunchback came, picked up the chapatti and muttered the words: “The evil you do, remains with you: The good you do, comes back to you!”

The hunchback proceeded on his way, blissfully unaware of the war raging in the mind of the woman. Every day, as the woman placed the chapatti on the window sill, she offered a prayer for her son who had gone to a distant place to seek his fortune. For many months, she had no news of him.. She prayed for his safe return.

That evening, there was a knock on the door. As she opened it, she was surprised to find her son standing in the doorway. He had grown thin and lean. His garments were tattered and torn. He was hungry, starved and weak. As he saw his mother, he said, “Mom, it’s a miracle I’m here. While I was but a mile away, I was so famished that I collapsed. I would have died, but just then an old hunchback passed by. I begged of him for a morsel of food, and he was kind enough to give me a whole chapatti. As he gave it to me, he said, “This is what I eat everyday: today, I shall give it to you, for your need is greater than mine!”

” As the mother heard those words, her face turned pale. She leaned against the door for support. She remembered the poisoned chapatti that she had made that morning. Had she not burnt it in the fire, it would have been eaten by her own son, and he would have lost his life!

It was then that she realized the significance of the words: “The evil you do remains with you: The good you do, comes back to you!” Do good and Don’t ever stop doing good, even if it is not appreciated at that time. If you like this, share it with others and I bet so many lives would be touched.

http://inspirations-for-living.blogspot.in/2013_04_01_archive.html
​

 

[P.J.]

கேளுங்க சொல்கிறோம்

கேளுங்க சொல்கிறோம்


தெய்வங்கள் கைகளால் காட்டும் முத்திரையின் நோக்கம் என்ன?
கே.எல்.புனிதவதி, கோவை

ஒவ்வொரு முத்திரைக்கும் ஒரு பெயருண்டு. அபய முத்திரை என்பது "பயப்படாதே! உடன் உடனிருந்து காப்பாற்றுகிறேன்' என்பதையும், வரதமுத்திரை என்பது, "உன் விருப்பத்தைக் கேள். வரம் தருகிறேன்' என்பதையும் குறிக்கிறது. தட்சிணாமூர்த்தி காட்டும் ஞானமுத்திரை என்பது கட்டை விரலின் அடியில் ஆள்காட்டி விரலை வைத்து, மற்ற மூன்று விரல்களையும் மேல்நோக்கியவாறு இருப்பதாகும். இதில் கட்டை விரல் இறைவன். ஆள்காட்டி விரல் மனிதன். மற்ற மூன்று விரல்களும் உலக வாழ்வின் ஆசாபாசம், இன்பம், துன்பத்தை குறிக்கும். இன்ப துன்பத்தைப் பொருட்படுத்தாமல் அதிலிருந்து விலகி மனிதன் கடவுளைச் சரணடைந்தால் பேரின்பம் உண்டாகும் என்பதே இதன் தத்துவம். இப்படி ஒவ்வொரு முத்திரைக்கும் தனித்தனி தத்துவங்கள் இருக்கின்றன.


பிள்ளையாரை முதல் தெய்வமாக வணங்குவது ஏன்?
எம். ராமலிங்கம், விழுப்புரம்

மற்ற தெய்வங்களுக்கு மந்திர பிரதிஷ்டை தேவைப்படும். ஆனால், சாணம், மஞ்சள், சந்தனம் என எதைப் பிடித்து வைத்தாலும் போதும். அங்கே பிள்ளையார் எழுந்தருளி விடுவார். "பிடித்து வைத்தால் பிள்ளையார்' என்று இதைச் சொல்வது உண்டு. யானைமுகம் கொண்டவர் என்பதால் குழந்தைகளுக்கு இவரை எளிதில் அறிமுகப்படுத்தி விடலாம். குழந்தைக் கடவுள் என்பதால், இவர் முதற்கடவுள் ஆகி விட்டார்.

** கஜபூஜை, கோபூஜை நடத்துவதன் நோக்கம் என்ன?
எஸ்.சிவசித்ரா, சிட்லபாக்கம்

ஆண் யானையாக இருந்தால் விநாயகராகவும், பெண் யானையாக இருந்தால் கஜ லட்சுமியாகவும் பூஜிப்பர். சிற்ப சாஸ்திரப்படி, கோவிலில் கோசாலை என்னும் மாட்டுத் தொழுவமும், யானைக் கொட்டகையும் குறிப்பிட்ட இடத்தில் அமைக்கப்பட வேண்டும். பசுவின் உடலில் முப்பத்து முக்கோடி தேவர்களும் வசிப்பதாக சாஸ்திரங்கள் கூறுகின்றன. எனவே, கோபூஜை செய்தால் அக்கோவிலுக்கு எல்லா தேவர்களும் வந்து அருள்புரிவதாக ஐதீகம். இந்த பூஜைகளால் பக்தர்களின் விருப்பம் தடையில்லாமல் நிறைவேறும். செல்வச் செழிப்பு அதிகரிக்கும்.

* குருவருள் இன்றி திருவருள் இல்லை என்கின்றனரே .... ஏன்?
ஜி.பூமிநாதன், திருச்சுழி

மாதா, பிதா, குரு, தெய்வம் என்ற வரிசையில் தாய் முதல் தெய்வம். "இவர் தான் உன் தந்தை' என்று குழந்தைக்கு உணர்த்துவதால், அவளே முதல் குரு. உழைத்து சம்பாதித்து கல்வியறிவு தந்து ஆளாக்கும் தந்தை இரண்டாவது தெய்வம். எழுத்தறிவித்தவன் இறைவன் என்ற நிலையில், ஆசிரியர் அடுத்த தெய்வமாகிறார். மாதா, பிதா, குரு ஆகிய மூவர் மூலமே தெய்வத்தை அடைய முடியும். இந்த மூன்று குருக்களின் வழிகாட்டுதல் இருந்தால் தெய்வத்தை அடைய முடியும் என்பதால் இப்படி சொல்கிறோம்.

* வெற்றிலைக்கும், சுபவிஷயத்திற்கும் உள்ள தொடர்பு என்ன?
கே.மகேஸ்வரி, மதுரை

வெற்றிலை மகாலட்சுமி வாசம் செய்யும் பொருட்களில் ஒன்று. சுபவிஷயம் லட்சுமிகரம் பொருந்தியதாக இருக்க வேண்டியே வெற்றிலை முக்கிய இடம் வகிக்கிறது.



http://www.dinamalar.com/aanmeegamnews_detail.asp?news_id=9098

 

[P.J.]

Life of Sri Abirami Bhattar - Composer of Abirami Andhadhi !!

Life of Sri Abirami Bhattar - Composer of Abirami Andhadhi !!

Subramanya was born to Sri Amruthalinga Iyer and his wife, a pious Brahmin couple lived in the village Thirukadaiyur, Thanjavur District, Tamil Nadu. During this period, Thanjavur was under the regime of Maratha ruler King Serfoji who was a great admirer of Hindu religion and culture.

There was a prominent temple for Lord Shiva & Goddess Sri Parvati in Thirukadaiyur, Sri Amruthaghateswarar & Goddess Sri Abirami. Young Subramanya was so much involved in spirituality; had a special fondness towards Goddess Sri Abirami in this temple. He spent hours and hours meditating upon the grace and beauty of Goddess Sri Abirami, immersed in singing and praising the glories of Goddess, gradually Subramanya lost interest in material world. He lived a secluded life, sitting in a corner of the circumambulatory paths of this temple and worship Goddess Sri Abirami at his heart’s content. In this way, Subramanya spent years and years meditating upon the loveliness of Mother of the Universe, eventually people made fun of him as lunatic.



King Serfoji paid a visit to this temple, while entering into the sanctum sanctorum noticed Subramanya/Abirami Bhattar, who was one of the temple priests was not paying attention to him, instead he was completely engrossed in meditation with closed eyes. King Serfoji was totally annoyed by the arrogance of Abirami Bhattar.

King made an enquiry about Abirami Bhattar and his nature to the priests assembled to honor him. They all were replied in a different manner; some of them were remarked him as a passionate devotee of Goddess Sri Abirami and others were stated that he was completely out of mind. King was not satisfied with the answers of the priests gathered. He wanted to examine Abirami Bhattar and know the truth. He moved near the Bhattar who was in a transcended state and enquired him whether it was a full moon or new moon (Amavasya or Pournami) day.

Abirami Bhattar brusquely replied to King that it was a Pournami, infact that was an Amavasya day. King Serfoji was agitated at the wrong and careless response of Bhattar. Soon Bhattar got out of delusion; he waveringly replied to King that he was meditating upon Goddess Sri Abirami, her splendid illuminating face appeared before made him answer wrongly. He earnestly prayed to the King for forgiveness. King fumingly ordered his men to put Bhattar hanged to death if he does not prove it was a Pournami before next morning.



As declared by King Serfoji, an enormous crowd was witnessing a massive inferno was created and Abirami Bhattar was hanged down from the heights. Bhattar passionately sung praising the glorious verses praising the gorgeousness of Goddess Sri Abirami. These outstanding verses were begins with the ending note of the previous one. Hence, this remarkable verses comprise hundreds of stanzas came to known as ‘Abirami Andhadhi’. While fervently singing the seventy ninth verse which begins with ‘ Vizhikke Arulundu Abiramavallikku…’

instantaneously Goddess Sri Abirami tossed her earring (Thadangam) on the sky which gave out a marvelous radiance, appeared as a spectacular light was proven as ‘Pournami’.

Vizhikke Arulundu Abiramavallikk Vedam Sonna ​

Vazhikke Vazhipada Nenjundu Yemakkavazhi Kidakka, ​

Pazhikke Shuzhandu Ven Pavangale Seithu Pazh Naraka ​

Kuzhikke Azhunthum Kayavar Thammodu Yenna Koottu Iniye?​

​

Thus, Sri Abirami Bhattar was proven the words flew out of his mouth were true to his firm devotion to Goddess Sri Abirami.

Jai Ambey Ma !!

http://sthothramala.blogspot.in/2015/07/life-of-sri-abirami-bhattar-composer-of.html?spref=fb






​

 

[P.J.]

ஒன்பது வகையான பக்தி

ஒன்பது வகையான பக்தி

I. பிரகலாதன் இராமாயணத்தை உதாரணமாகக் கொண்டு தன் தந்தையிடம் சொல்லும் ஒன்பது வகையான பக்தி.

1. சிராவணம் - அனுமனைப் போல பகவானுடைய கதையைக் கேட்பது.
2. கீர்த்தனம் - வால்மீகியைப் போல பகவானுடைய பெருமையைப் பேசுவது.
3. ஸ்ம்ரணம் - சீதையைப் போல அவனையே நினைத்திருப்பது.
4. பாதசேவனம் - பரதனைப் போல அவன் காலில் விழுந்து வணங்குவது.
5. வந்தனம் - வீபீஷணனைப் போல அவரை வணங்குவது.
6. அர்ச்சனம் - சபரியைப் போல அவருக்கு மலர்களும், கனிகளும் கொடுப்பது.
7. தாஸ்யம் - லட்சுமணனைப் போல அவருக்குப் பணிவிடைகள் செய்வது.
8. ஸக்யம் - சுக்ரீவனைப் போல அவருடன் நட்பு கொள்வது.
9. ஆத்ம நிவேதனம் - ஜடாயுவைப் போல, அவருக்காகத் தன்னுயிரையே கொடுப்பது.

II. அத்யாதம இராமாயணத்தில் ராமர் சபரிக்கு எடுத்துச் சொல்வதாக உள்ள ஒன்பது வகையான பக்தி.

1. சத்சங்கம்.
2. என் கதைகளைக் கீர்த்தனம் செய்தல்.
3. என் குணங்களைப் பற்றிப் பேசுதல்.
4. கீதை, உபநிடதங்களில் சொல்லியவற்றைப் பற்றிச் சிந்தித்தல்.
5. குருவைப் பகவானாக நினைத்து வணங்குதல்.
6. நல்லொழுக்கம், புலனொழுக்கம், பகவானைப் பூஜை செய்தல்.
7. என் நாமங்களைச் சொல்லுதல்.
8. என் பக்தர்களை என்னை விட அதிகமாக மதித்தல், எல்லா உயிரினங்களையும் நானாகப் பார்த்தல்.
9. தத்துவ விசாரம் செய்தல்.



III. துளசிதாசர் அவருடைய இராமாயணத்தில் ராமர் சபரிக்குச் சொல்வதாக இருக்கும் ஒன்பது வகையான பக்தி.

1. சத்சங்கம்.
2. என் கதைகளைக் கேட்க ஆசை.
3. குருசேவை.
4. என் குணங்களைக் கீர்த்தனம் செய்தல்.
5. என் நாமத்தைச் சொல்லுதல்.
6. புலனடக்கம்.
7. எல்லா உயிரினங்களையும் நானாகப் பார்த்தல்.
8. கிடைத்ததைக் கொண்டு திருப்தி அடைதல், கனவில் கூடப் பிறர் குற்றங்களைக் காணாதிருத்தல்.
9. சுகம், துக்கம் இரண்டையும் சமமாகப் பாவித்தல்.

இத்தனையையும் சொல்லிவிட்டு இராமர், “இந்த ஒன்பது பக்திகளில் ஏதாவது ஒன்றைப் பின்பற்றினாலும் போதும், அவன் எனக்கு விருப்பமானவனே” என்று சொல்கிறார்.

-சித்ரா பலவேசம், திருநெல்வேலி.

http://www.muthukamalam.com/spiritual/hindu/p92.html

​

 

[P.J.]

Rare Pictures

Rare Pictures

Source:USA Indians
FB

 

[P.J.]

'The significance of Rama Nama'

'The significance of Rama Nama'

His Holiness Sri Sri Swamiji discusses briefly about the significance of Rama Nama as cited in the different scriptures. The information given here on this glorious Nama is just the tip of the iceberg. In Sri Swamiji's words, 'Even if the whole sky were used as a paper and all the waters of the Universe were used as ink, it would just not suffice to pen down the glories of Rama Nama!' Rama Nama​ The Name of the Name! Every other mantra in our scriptures have their own names. Rama Nama is the only Mantra that is called ‘Taraka Mantra’. The word ‘taraka’ means the one that helps us cross. It helps us cross the ocean of ‘samsara’. It helps us cross the cycles of birth and death. If it is chanted as 'Rama', then it is a Nama. If it is chanted 'Ram', then it is a Mantra. Thus spake the Sages Our ancient Sages and Rishis have glorified the Rama Nama. Rama Nama gets exactly the same importance in Saguna Upasana (worshipping the Absolute Truth as a Being with a form) as does the Pranava ('Om') Mantra in Nirguna Upasana (worshipping the Absolute Truth as formless). Rishi Manu shows that the Rama Nama has links to all the other mantras that ever exist. In Syavana Smriti (Syavana is the name of a rishi), Syavana says that the Rama Nama is the essence of all the Vedas, Shastras, Itihasas and Puranas. Sage Vasishta meditated on the Rama Nama for quite a long time. Hence he wanted to name the Almighty with the same Mantra that he had chanted. The Yoga Connection In the philosophy of the Yoga, 'Ra' is considered the 'Mooladhara' (the point of origin of the power of Kundalini) and 'Ma' is the 'Sahasrara' (the destination). Hence, when the Rama Nama is chanted in the right tone and manner, the serpent power rises and hits the head or the 'kapala' Thus, by merely chanting the Rama Nama, one can become a Yogi. Shiva's family Mantra We are all aware of the story of the competition between Ganesha and Muruga on who will get the divine fruit. Muruga, angry that the fruit was not given to him, went to Palani. In order to appease his anger, the competition was conducted again, when Muruga diligently circumambulated his parents on his peacock at great speed. Ganesha, on his part, wrote 'RAMA' on the sand and circumambulated it, as that is equivalent of going around the whole world! Pleased, Siva honoured him by crowning him the leader of all his minions - the 'bhoota ganas' and thus he acquired the name 'Ganapathy' and 'Gana Nayaka' In Vishnu Sahasranamam, Lord Siva asks Parvati to chant the Rama Nama all the time. A good teacher is the one who practices what he preaches. It is obvious that Siva, being the Supreme Guru, (Jagadguru) Himself chants the Rama Nama. When parents do something noble, would not the son follow the same? Muruga and Ganesha chant the Rama Nama always. That is verily their ‘Kula Mantra’. The Lords' favourite! The ‘sthala purana’ of Kasi says that the deity Kasi Viswanatha initiates the Rama Nama to each and every being at the time of their death, in their right ear. The Lord Dhakshinamurthy observes silence because He doesn’t want to waste any time without chanting the Rama Nama. The Sun God ever chants the Rama Nama as he is proud that Sri Rama came in his dynasty. The Devatas' favourite Sage Vishwamitra took Sri Rama and Lakshmana to the forests for 'yagna samrakshana' (protecting their fire austerities from the demons). Out of the boundless love for Sri Rama, Viswamnitra wanted to gift Him something. A sage that he was, he had no worldly possessions, nevertheless, he had performed abundance of austerities. He had penanced for a very long time on the 33 crore 'Devatas' with mantras for each of them. He initiated Sri Rama with these Mantras. As soon as the Mantras were initiated to Sri Rama, the 'devatas' appeared before them! Viswamitra was jealous of the fact that those devatas who could be invoked by him only after severe penances, now appeared the instant Sri Rama chanted their Mantras! In our Shastras it is prescribed that when the devatas are invited, they can be installed in one of the three -- water (that is the reason we install 'kalas' - pots of water for japa, kumbabhishekam and the like), fire (that is the reason we perform homam) and the third being, installing them into one's own body (during Sandhyavandanam, Godess Gayathri is installed thus). Here, when the devatas were invoked, they refused to go back to their abodes. Hence Sri Rama invited one and all of them into his body. Thus, by merely chanting the Rama Nama, one gets the benefit of invoking all the 33 crores of devatas as well. Ramayana is filled with instances where merely the Name ‘Rama’ has solved so many miseries and disentangled so many situations. One Name for all Gods Generally people can be divided into two broad categories: the Shaivites, who worship Lord Shiva as the supreme, and the Vaishnavites, who worship Lord Vishnu and His forms as the the supreme Being. The most significant Mantra for any Vaishnavite is the 'Ashtakshari' (it contains eight letters in sanskrit) mantra 'Om Namo Narayana' . The chief among the Mantras for the Shaivites is the Panchakshari (5 lettered) mantra, 'Om Nama Shivaya'. Without the letter ‘ra’, ‘Narayana’ would read as ‘Nayana’ that means one without a way (‘gati’); without the letter ‘ma’, ‘Namasivaya’ would read as ‘Nasivaya’ that means inauspicious. So the jiva akshara (life giving letters) 'Ra' and 'Ma' of these two Mantras are put together to form the Rama Nama! Anyone chanting this Divine Name thus worships both Shiva and Vishnu at the same time. Rama Nama in today's world Sri Bodendra Saraswati Swamigal, Kabir, Samartha Ramadas, Thiyagaraja, Bhadrachala Ramadas, Papa Ramdas, Bhagavan Yogiramsuratkumar and innumerable saints in the recent past have advocated the Rama Nama and also showed how the Rama Nama can perform miracles. Sri Ramakrishna initiated Swami Vivekananda into the holy 'Rama' Nama. It is the power of that Divine Name that made him establish this Universal Religion of Brotherhood called Hinduism all over the world. Mahatma Gandhi, in his final lecture before independence said, 'We have tried our level best. Now let us all chant the Divine Name together. Only that has the power to get us independence.' Not one of his prayers passed without Rama Nama Kirtan.

http://www.namadwaar.org/articles/gloryoframanama.html

 

[P.J.]

7 Things You Didn’t Know About The Mahabharata

#1 The Mahabharata was originally known as Jaya

Originally composed by Veda Vyasa, the narrative of the Kurukshetra War between the Pandavas and Kauravas was first known as Jaya. The work was later expanded by two of Veda Vyasa’s disciples, with Ugrasrava producing the Mahabharata as we know it today.

#2 The Mahabharata was written in a cave in present-day Uttarakhand

According to legend, Sage Vyasa narrated the story of Mahabharata to Ganesha in a cave located around 3kms from Badrinath, which is today known as “Ganesh Guha.”

#3 The snake bites Bhima received actually cured him

Sadhguru: Energy-wise if you’re vibrant beyond a point, then the cobra’s venom works in a completely different way on the system. You might have heard traditionally, some of the Siddhas use this. If somebody is poisoned then they will take many bites from the cobra and they will recover. One famous case in history is Bhima. He was poisoned and then put in a river where snakes bit him repeatedly and he recovered from the poison that he had eaten.

#4 Duryodhana’s wife Bhanumati was a devotee of Krishna

Sadhguru: Once Krishna was Duryodhana’s guest in his palace. In the night Duryodhana had planned to get Krishna a little drunk and get some kind of commitment from him. His friends came and everybody drank too much and they all went out of control. Krishna maintained his cool and he went about meeting everybody, charming everybody. Bhanumati also in this whole enthusiasm consumed more than she should. So Banumathi lost control over herself and she just came and fell on Krishna, expressing her desire for him. So Krishna just held her like he would hold a baby, carried her to Gandhari’s chambers and handed over the girl to her. Next day morning she was absolutely grateful to him for having done this and from then on she was like a devotee of Krishna.

#5 Bhima was almost killed by occult processes

According to the story, Shakuni and Dhushasana had planned to kill Bhima through black magic with the help of a tantric named Maha Agori. However, Bhima came to know what was happening and thwarted their plans just in time.

#6 Bhishma and Parashuram fought the first battle of Kurukshetra

When Bhishma refused to marry Amba because of the vow he had taken, Parashuram called him to battle – an epic combat between guru and disciple on the battleground of Kurukshetra, which would be a foreshadowing of the massive war much later. The battle ended without a clear victor, thus Parashuram decided to bless his student and went on his way.

#7 Atri Maharishi persuaded Drona to lay down his arms during the battle of Kurukshetra

Atri Maharishi




Sadhguru: Atri, one of the Saptarishis, played a very important role in bringing peace when the Kurukshetra war happened. When he saw a matchless warrior called Dronacharya who went about in indiscriminate slaughter, Atri went and stopped him. It was Atri who reminded Dronacharya of his dharma and made him withdraw from the war. So Atri brought peace or helped to stop the most brutal war that this land has ever seen.



http://www.ishafoundation.org/blog/..._campaign=9July2015-English_Weekly_Newsletter

 

[P.J.]

Be Proud to be an Indian: Ancient Rishis

Be Proud to be an Indian: Ancient Rishis


Colonel James Todd (British East India Company) said of India “Where else can we look for sages like those whose systems of philosophy were prototypes to whose works Plato, Thales & Pythagorus were disciples? Where do I find astronomers whose knowledge of planetary systems yet excites wonder in Europe as well as the architects and sculptors whose works claim our admiration, and the musicians who could make the mind oscillate from joy to sorrow, from tears to smile with the change of modes and varied intonation?”

Indian culture and nationalism have been evolved and fostered over the millenia by India’s ancient rishis, who at the banks of holy rivers of Saptasindhu and Saraswati had composed the Vedic literature – the very foundation of Indian civilization. The term “rishi” or “rsi” originally denoted the composers and singers of Vedic hymns. However, the rishi is also a “sage” to whom the Gods revealed the Vedas (knowledge of the eternal truths about the Creator, His creation and means to preserve it).

The three chief classes of Rishi are the Brahmarshi, born of the mind of Brahma, the Devarshi of lower rank, and Rajarshi or Kings who became Rishis through their knowledge and austerities, such as Janaka, Ritaparna, etc. The Shrutarshi are makers of Shastras, as Sushruta. The Kandarshi are of the Karmakanda, such as Jaimini. Sapta rishis are two Sanskrit words meaning “Seven Sages”. Some of the great Rishis (sages) of India are:

Vyasa

Ved Vyasa is the most important rishi in the Hindu pantheon of religions, for he is the one who compiled the Vedas. He is also the author of the Hindu epic Mahabharata and the important characters in many Puranas.

Markandeya

Markandeya was an ancient Indian Muni (sage) and he is known as author of religious Hindu texts. It may be a surprise to many people that Markandeya was a devotee of both Lord Vishnu (vaishnavas) or Lord Shiva (shaivas). Markandeya is one of the Chiranjeevin – the immortals in Hinduism. On the basis of his interactions of people known in Hinduism, it is sure that Markandeya lived through more yugas. He is sometimes called Maha Muni (Great Sage) and he is the author of important Hindu scriptures like Markandeya Purana, which says that sage Jaimini, the disciple of Ved Vyasa, asked Markandeya to explain to him some difficult parts of the Mahabharata. Rishi Markandeya composed the ‘Devi Saptashati’ or the seven hundred hymns extolling the virtues of the Divine Goddess at the shakti peetha in Nashik.

Charaka (600 BCE)

Acharya Charaka has been crowned as the Father of Medicine. His renowned work, the “Charak Samhita”, is considered as an encyclopedia of Ayurveda. Acharya Charaka revealed through his innate genius and enquiries the facts on human anatomy, embryology, pharmacology, blood circulation and diseases like diabetes, tuberculosis, heart disease, etc. In the “Charak Samhita” he has described the medicinal qualities and functions of 100,000 herbal plants. He has emphasized the influence of diet and activity on mind and body. He has proved the correlation of spirituality and physical health contributed greatly to diagnostic and curative sciences. He has also prescribed an ethical charter for medical practitioners two centuries prior to the Hippocratic oath.

Aryabhatta

Was a master Astronomer and Mathematician, born in 476 CE in Kusumpur (Bihar). In 499 CE, he wrote a text on astronomy and an unparallel treatise on mathematics called “Aryabhatiyam” He formulated the process of calculating the motion of planets and the time of eclipses. Aryabhatta was the first to proclaim that the earth is round, it rotates on its axis, orbits the sun and is suspended in space – 1,000 years before Copernicus published his heliocentric theory.

He is also acknowledged for calculating p (Pi) to four decimal places: 3.1416 and the sine table in trigonometry. Centuries later, in 825 CE, the Arab mathematician, Mohammed Ibna Musa credited the value of Pi to the Indians, “This value has been given by the Hindus.” And above all, his most spectacular contribution was the concept of zero without which modern computer technology would have been non-existent.

Sushruta (600 BCE)

Born to sage Vishwamitra, Sushruta is the father of surgery. 2600 years ago, he and health scientists of his time conducted complicated surgeries like cesareans, cataract, artificial limbs, Rhinoplasty (restoration of a damaged nose), 12 types of fractures, 6 types of dislocations, urinary stones and even plastic surgery and brain surgery. Usage of anesthesia was well known in ancient India. Author of the book “Sushruta Samhita”, in which he describes over 300 surgical procedures and 125 surgical instruments, including scalpels, lancets, needles, catheters and rectal speculums; mostly designed from the jaws of animals and birds. He has also described a number of stitching methods; the use of horse’s hair as thread and fibers of bark.

Bharadwaja

Also known as Bharadwaj Gotra, a descendant of rishi Angira (vedic sage who wrote most of the Atharva Veda). Lord Rama along with Sita and Lakshmana (in the epic Ramayana) met many rishis and sages including Bharadwaja.

Acharya Bharadwaja had a hermitage in the holy city of Prayag, authored the ” Yantra Sarvasva ” which includes astonishing and outstanding discoveries in aviation science, space science and flying machines. He has described three categories of flying machines: (1) One that flies on earth from one place to another. (2) One that travels from one planet to another. (3) And one that travels from one universe to another.

Kashyap

An ancient rishi, the Saptarishi. He was the father of the Devas, Asuras, and all humankind. He was the son of Marichi and Aditi.

Patanjali (200 BCE)

Called the father of Yoga. The Science of Yoga is one of several unique contributions of India to the world. It seeks to discover and realize the ultimate Reality through yogic practices. Acharya Patanjali , the founder, hailed from the district of Gonda (Ganara) in Uttar Pradesh . He prescribed the control of prana (life breath) as the means to control the body, mind and soul. This subsequently rewards one with good health and inner happiness.

Acharya Patanjali ‘s 84 yogic postures effectively enhance the efficiency of the respiratory, circulatory, nervous, digestive and endocrine systems and many other organs of the body. Yoga has eight limbs where Acharya Patanjali shows the attainment of the ultimate bliss of God in samadhi through the disciplines of: yam, niyam, asan, pranayam, pratyahar, dhyan and dharna.

Kanad (600 BCE)

Founder of Atomic Theory. As the founder of “Vaisheshik Darshan” – one of six principal philosophies of India – Acharya Kanad was a genius in philosophy. He is believed to have been born in Prabhas Kshetra near Dwarika in Gujarat. He was the pioneer expounder of realism, law of causation and the atomic theory. He has classified all the objects of creation into nine elements, namely: earth, water, light, wind, ether, time, space, mind and soul. He says, “Every object of creation is made of atoms which in turn connect with each other to form molecules.” His statement ushered in the Atomic Theory for the first time ever in the world, nearly 2,500 years before John Dalton . Kanad has also described the dimension and motion of atoms and their chemical reactions with each other. The eminent historian, T.N. Colebrook , has said, “Compared to the scientists of Europe, Kanad and other Indian scientists were the global masters of this field.”

Kapila (3000 BCE)

Called the Father of Cosmology. Acharya Kapil was born in 3000 BCE to the illustrious sage Kardam and Devhuti. He also gifted the world with the Sankhya School of Thought. His pioneering work threw light on the nature and principles of the ultimate Soul (Purusha), primal matter (Prakruti) and creation. His concept of transformation of energy and profound commentaries on atma, non-atma and the subtle elements of the cosmos places him in an elite class of master achievers – incomparable to the discoveries of other cosmologists. On his assertion that Prakruti, with the inspiration of Purusha, is the mother of cosmic creation and all energies.

Bhaskaracharya

He calculated the time taken by the earth to orbit the sun hundreds of years before the astronomer Smart; Time taken by earth to orbit the sun: (5th century) 365.258756484 days. Born in the obscure village of Vijjadit (Jalgaon) in Maharastra, Bhaskaracharya’s mathematical works called “Lilavati” and “Bijaganita” are considered to be unparalleled. In his treatise “Siddhant Shiromani” he writes on planetary positions, eclipses, cosmography, mathematical techniques and astronomical equipment. In the “Surya Siddhant” he makes a note on the force of gravity: “Objects fall on earth due to a force of attraction by the earth. Therefore, the earth, planets, constellations, moon, and sun are held in orbit due to this attraction.” Bhaskaracharya was the first to discover gravity, 500 years before Sir Isaac Newton.

Chanakya (370–283 BCE)

Chanakya or Vishnu Gupta or Kautilya (his gotra) was a teacher to the first Maurya Emperor Chandragupta – the first emperor in the archaeologically recorded history to rule the complete Indian Subcontinent.

He authored the ancient Indian political treatise called Arthasastra. Chanakya is considered as the pioneer of the field of economics and political science and his work is thought of as an important precursor to Classical Economics. Chanakya’s works predate Machiavelli’s by about 1,800 years. Chanakya was a teacher in Takshashila, an ancient centre of learning.

Vatsyayana

A Hindu philosopher who lived during the reign of the Gupta Empire (4th – 6th century AD), is believed to be the author of the Kama Sutra. In the second chapter , Vatsyayana describes 64 kama-kalas, or ways to make love. These are not 64 positions, but the categories of different modes of lovemaking, namely ‘embracing, kissing, scratching, biting, the positions, moaning, the woman playing the man’s part, and oral sex.’ As each of these modes of sex is supposed to have eight different particular manifestations, there are thus sixty-four ways in which a man or woman could be said to be having sex in its broadest sense. But kama-kalas are not just tools for successful love making, they also lie at the heart of what constitutes an educated man.

Valmiki

The famous poet and the author of the epic Ramayana.

Panini (600 BCE)

Panini is known for his Sanskrit grammar, particularly for his formulation of the 3,959 rules of Sanskrit syntax and grammar known as Ashtadhyayi (“eight chapters”), the foundational text of the grammatical branch of the Vedanga, the auxiliary scholarly disciplines of Vedic religion.

Nagarjuna (100 CE)

Born in the village of Baluka in Madhya Pradesh, his dedicated research produced maiden discoveries and inventions in the faculties of chemistry and metallurgy, like “Ras Ratnakar”, “Rashrudaya” and “Rasendramangal”. As the author of medical books like “Arogyamanjari” and “Yogasar,” he also made significant contributions to the field of curative medicine. He was appointed as Chancellor of the famous University of Nalanda.

Vashishtha

One of the Saptarishis. He was the Maanasa-putra (“a brain child”) of Brahma. He possessed the divine cow known as Kamadhenu and the Kamadhenu’s child Nandini. Vashishtha is the author of some parts in the Rigveda.

Jaimini

An ancient rishi, a great philosopher of the Mimansa school. He was the son of wandering rishi Parashara, and a disciple of Veda Vyasa.

Varahamihira (499-587 CE)

Varahamihir’s book “panch siddhant”, noted that the moon and planets are lustrous not because of their own light but due to sunlight. In the “Bruhad Samhita” and “Bruhad Jatak”, he has revealed his discoveries in the domains of geography, constellation, science, botany and animal science. In his treatise on botanical science, Varahamihir presents cures for various diseases afflicting plants and trees.

Some of the other sages were:
•Astika (the son of Manasa and Jaratkaru, the Vyasa of the twenty-seventh Dwapara)
•Atri (A legendary scholar and a son of Brahma – a Sapta Rishi)
•Bhrigu (One of the Saptarishis and one of the Prajapatis (and Maanasa Putra – a brain child) that Brahma created as facilitators of creation)
•Kraustuki (Markandeya’s disciple)
•Kripacharya (an important character in the Mahabharata; one of the Chiranjivin (the “immortals”).
•Marichi (The son of Brahma and also one of the Saptarishis)
•Narada (A divine sage (son of Brahma) in the Vaishnava tradition)
•Paráshara (A Rigvedic Maharishi and author of many ancient Indian texts. He was the grandson of Vasishtha and the author of some verses in the Rigveda)
•Prahlada (amahajana – that is, a “great devotee”, in the puranic Vaishnava traditions).
•Pulatsya (One of the ten Prajapatis – sons of Brahma, and one of the Saptarishis. He was the spiritual vibration through the power of which some texts of the Puranas were written)
•Shukra (son of Bhrigu)
•Vaishampayana (the original teacher of the Black Yajur-Veda)
•Yajnavalkya (A legendary ancient sage, a pupil of Vaishampayana)

There are several notable female rishikas who contributed to the composition of the Vedic scriptures. The Rig Veda mentions Romasha, Lopamudra, Apala, Kadru, Visvavara, Ghosha, Juhu, Vagambhrini, Paulomi, Yami, Indrani, Savitri, and Devajami. The Sama Veda adds Nodha, Akrishtabhasha, Sikatanivavari and Gaupayana.

India’s other contributions to the world:
•India’s greatest gift to Humanity – Mathematical innovations include ZERO; use of DECIMAL NUMBERS and DICE.
•Budhayana explained in the 6th century, the concept of what is known as the Pythagorean Theorem, long before the European mathematicians.
•Algebra, trigonometry and calculus came from India; Quadratic equations were by Sridharacharya in the 11th century; The largest numbers the Greeks and the Romans used were (10 to the power of 6) whereas Hindus used numbers as big as (10 to the power of 53) with specific names as early as 5000 BC during the Vedic period. Even today, the largest used number is Tera 1012 (10 to the power of 12).
•By 1,500 BC, Indians used figures like square, circle, rectangle, angles, triangle, fractions, algebraic formulae and astronomy and metaphysics.
•The art of Navigation was born in the river Sindh 6000 years ago. The very word Navigation is derived from the Sanskrit word NAVGATIH. The word navy is also derived from Sanskrit ‘Nou’.
•The earliest reservoir and dam for irrigation was built in Saurashtra. According to Saka King Rudradaman I of 150 BC a beautiful lake called ‘Sudarshana’ was constructed on the hills of Raivataka during Chandragupta Maurya’s time.
•Originated in India – Pharmacology, brain surgery, medicine, artificial colors and glazes, metallurgy, re-crystallization, chemistry, textile production, hydraulic engineering, water powered devices, etc.

There are several success stories like Rabindranath Tagore (1913 Nobel Prize in Literature), CV Raman (1930 Nobel prize for Raman effect), JC Bose’s discovery of microwaves by 1895 and Prof. Jagdeesh Bose (USA based IEEE has proved what has been a century-old suspicion in the world scientific community that the pioneer of Wireless communication was not Marconi)



Sage of Kanchi

 

[P.J.]

தெய்வ படங்கள் வைக்கும் திசை

தெய்வ படங்கள் வைக்கும் திசை

*தெய்வ படங்களை கிழக்கு பார்த்து வைக்க வேண்டும், முடியாத போது வடக்கு பார்த்தும் வைக்கலாம்.
* வடமேற்கு மூலையில் பூஜை இடத்தை அமைப்பது வீட்டில் வாஸ்து தோஷ்ம் இருந்தாலும் சரி செய்து விடும் .


*தனியாக பூஜை அறை இல்லாத போது நம் தலைக்கு மேற்பட்ட உயரத்தில் சாமி மாடத்தை அமைப்பது நல்லதாகும்.


*எப்போதும் ஒரு சிறிய பாத்திரத்தில் நீர் சாமி மாடத்தில் இருப்பது நல்லது. பூஜை அறையை மெழுகி விட்டு சிறிது மஞ்சள் தண்ணீர் தெளிப்பது நல்லதாகும்.


*மணியடித்து பூஜை செய்வது நல்லது. நிவேதனம் செய்ய எதுவுமே இல்லாத போது உலர்ந்த திராட்சை , கல்கண்டு போன்றவற்றை வைத்து பூஜை செய்யலாம்.


*ஒவ்வொரு நாளும் பூஜையறையை சிறிது நேரம் கவனித்தாலும் போதும் வீட்டில் அமைதியும்,நிம்மதியும் மட்டுமல்ல செல்வவளம் பெருகும்.



அன்புடன் பட்டுக்கோட்டை ஜோதிடர் சுப்பிரமணியன்.

 

[P.J.]

Draupadi and Her Children – The Story of Upapandavas

Draupadi and Her Children – The Story of Upapandavas

July 10, 2015





In the great Indian epic Mahabharata, the Upapandavas are said to be the five sons born to Draupadi from the each of the Pandava brothers. They fought valiantly in the war between Pandavas and Kauravas from the side of their fathers, but were killed in the end by Ashwathama, who went on a rage after the death of his friend Duryodhana and father Dronacharya. The five brothers were Prativindhya, Satanika, Sutasoma, Srutasena and Srutakarma.


Prativindhya was the eldest of the Upapandavas. He was the son of Draupadi and Yudhisthira. He was also the crown prince to the throne of Hastinapura. He is believed to be the incarnation of Chitraratha, who was a Gandharva. As a baby, Prativindhya was left in Ekachakrapura and he later battled his uncle Arjuna during Yudhisthira’s Rajasuya Yajna. In the Indonesian version of the Mahabharata, it is said that his son Kalimshada succeeds Dhritarashtra as the king of Hastinapura, and marries a princess from Kuntibhoja’s family. Indraprastha is inherited by his sister’s son. During the battle of Kurukshetra, he was 24 years old, and fought alongside his father and uncles.


Satanika was the son of Draupadi and Nakula. He was the second of the Upapandavas. He was considered to be one of the avatars of Visvadevas, and was named after a famous king of the Kuru lineage. He along with his brother Prativindhya was appointed as one of the deputy commander-in-chiefs by Dhrishtadyumna. He killed an ally of the Kauravas, king Bhutakarma.



The Upapandavas




Sutasoma, the son of Darupadi and Bheema, was the third Upapandava. He was a brave and talented warrior, who almost killed Shakuni during one of the battles. He was the favourite of Arjuna, and was given a bow and horses for his chariot by Arjuna. Srutasena was the son of Draupadi and Sahadeva, and the fourth Upapandava. He had killed Shala, the younger brother of Bhurishravas, in one of the battles of Kurukshetra.


Srutakarma was the youngest of the Upapandavas and the most pampered. He was the son of Draupadi and the great warrior Arjuna. He was very young at the time of the battle, but his young age and inexperience did not stop him from facing battled hardened warriors like Dushasana and Ashwathama in the war. It is said, that the horses of his chariot bore the colour of the kingfishers.


A very disheartened and broken Ashwathama sat under a large tree after the death of his friend Duryodhana and the defeat of the Kauravas on the last day of the war. He got the idea of attacking the Pandavas at night after seeing an owl attacking the crows which had attacked it in the day time. He saw this as a sign and started formulating plans for the death and downfall of the Pandavas, who were the reason behind his pain and suffering.


He gathered the last remaining warriors from the side of the Kauravas- Kritavarma and Kripacharya, and attacked the Pandava camp on the night of the last day of war, day 18. He killed many skilled and prominent warriors like Shikhandi and Dhristadyumna while they were sleeping. As Kritavarma and Kripacharya were positioned at the entrance of the camp, those who tried to flee the wrath of Ashwathama were hacked down by them.


He saw five figures sleeping in the dark and thought them to be the Pandavas, so he ended up killing them. But it turned out that the Upapandavas were sleeping over there instead of the Pandavas, and he accidentally killed them. In some versions of the story, it is said that he purposefully killed the Upapandavas so that the Pandavas won’t be left with any heirs.


This led to Parikshit, the grandson of Arjuna and son of Abhimanyu to succeed Yudhisthira to the throne of Hastinapur. In the Jataka tales version of the Mahabharata, Parikshit was mentored and trained by Prativindhya, Shrutasoma, Sutasoma, and Satanika. In this version, it is said that Ashwathama killed the other children of the Pandavas, like Yudhisthira’s son through Shaivya, Bhima’s son by Jalandhara, Sarvaga, and Nirmitra, the son of Nakula by Karenumati.


The story of the Upapandavas does not end here. The most interesting aspect of their story begins long before the Pandavas or Kauravas were born, many years ago.


Markandeya was one of the greatest devotees of Lord Shiva. He was destined to die at the age of 16, but Lord Shiva was so pleased with his devotion that he stopped Yama Raj, the God of Death, from taking Markandeya with him. He also granted him the boon of immortality. Markandeya is the author of Markandeya Purana, which has stories from the Mahabharata. The Purana is in the form of a dialogue between Jaimini, a student of sage Ved Vyasa, and four birds who were considered to be Dronacharya’s sons- Pingaksha, Sumukha, Vibodha and Suputra.


The birds tell the story of the Upapandavas, who had to die at a very young age even though they had Lord Krishna’s protection.


There was a just and noble king in the Treta Yuga, called King Harishchandra. Once when he was on a hunt, he heard someone calling for help. He stopped the hunt immediately and rushed to the place from where the cries were coming. Over there, he saw sage Vishwamitra deep in meditation, and realized that someone was trying to stop his penance by unfair means. The sage broke his meditation angrily and Harishchandra told him the whole story.


The sage was still angry at Harishchandra for disturbing him, so he asked him for alms. The king said he could have anything that he wanted. Vishwamitra asked for his kingdom and all his wealth. Having no attachment for worldly desires, the king readily agreed. Vishwamitra also asked him to leave the kingdom with his family.




Harishchandra and His Family Are Sold Into Bondage and Separated



The king did so, but had to face many hardships. His family was sold as slaves. The king worked for a man who worked at a funeral ground, and tended to dead bodies. His wife was sold to another family where she worked as a maid. Their son, Rohitashwa died after being bitten by a snake. The story ended with the king performing a yagna, which resulted in the king and queen attaining salvation and their son being brought back to life.


However, the sage was not happy with all this. Just when he was about the hit the king with his rod and destroy him, the people of the kingdom, who were filled with wrath, and the gods watching from heaven, who did not like Vishwamitra’s attitude, tried to stop him. Angrily, the five Vishwa Devas appeared over there and accused the sage of being inhuman for treating the king that way, and disrespected him.


The sage could not bear the insults and cursed the five Vishwa Devas. He picked up some water from his kamandalam and cursed the Devas to be born as humans. He also told them that they won’t have children or get a chance to get married. They will only be able to return to the heavens as celestial beings after their death.


Thus, these five Vishwa Devas were born as Prativindhya, Sutasoma, Srutakarma, Satanika and Srutasena, the five Upapandavas. They were killed by Ashwathama because of the curse given by Vishwamitra, and they went back to the heavens as celestial beings and became the Vishwa Devas again, after their death.




http://www.templepurohit.com/draupadi-and-her-children-the-story-of-upapandavas/

 

[P.J.]

Bakasura – The Rakshas of Ekachakranagara

Bakasura – The Rakshas of Ekachakranagara

July 11, 2015

Ekachakra nagara, a beautiful small village resided by kind people living harmoniously amidst the pleasant nature was once visited by the Pandavas during their exile where they disguised as Brahmin scholars. They were abandoned from the city of Hastinapur and were sent on an exile for 13 long years after losing in a gamble with the Kauravas. It was a plot sown by Shakuni, uncle of Kauravas who cheated the Pandavas and tricked them into losing the game of dice. They had to spend 12 years in the dreaded jungles and the last year in total isolation. One of these years while they were traveling they reached Ekachakra nagara.


Arjuna, the elite archer among the Pandavas suggested that they should enter the city in disguise as Brahmin scholars to which Kunti, mother of the Pandavas agreed. Bheema, the strongest Pandava, also known to have a big appetite as he was the son of the wind god Vayu, was worried about what they’d do about their meals. Kunti then assured him he’d have enough food by begging the people of Ekachakra nagara. Fortunately, a scholar gave them shelter in his humble abode as soon as they entered the village. They begged during the day and survived with the food they were provided by the people. They lived happily in the calm village.

All was good in the scholar town except the brutal, barbaric cannibalism of the Rakshas, Bakasura. He attacked the village years ago and lived in a cave nearby. He was a giant demon and used to get out of the cave when he was hungry and killed the men, women and their children ruthlessly. The king who was a coward got terrified by the Rakshas fled to another city leaving the residents in great danger. The helpless residents had no choice but to make a deal with the Rakshas. They assured him that they’d send a cart full of fruits, vegetables and meat along with a person whom he could devour and in return they asked him not to attack the villagers and let them live in peace. One by one, day by day the People of Ekachakra nagara started waning. They took along with them a bullock cart full of Fruits, vegetables and meat. Bakasura devoured them all first, then the person.

Bheema could not get enough of the food they got out of begging any more. He stayed empty stomach every day, which led him to become skinnier each day and just could not take it. He started working with a potter, carried baskets of clay for him for which he was given a big pot made by the potter friend. He used the big pot to beg alms which shocked the villagers.
One fine day, Bheema stayed home with mother Kunti, while his siblings went on out to collect alms for the family. A faint noise of weeping struck Kunti’s ears. It was their landlords. They were crying severely. Kunti who was worried went to check on them leaving Bheema. When asked, the scholar explained to her about Bakasura and his atrocities, to which they were the next victims. They were wailing thinking about their children and were terribly worried about their life as orphans. They explained to Kunti how Bakasura summoned the villagers to bring him his feast and consumed the one who took them. Kunti was terrified and furious at the same time.


Kunti went to Bheema to share this sad story of the villagers and commanded Bheema to teach a lesson to the monster. She assured the landlord that their suffering would end and also said Bheema will visit Bakasura with the food in their place. Bheema was excited and filled with joy as it meant he’d get to do two of his favourite things; Eat all the food and fight a demon.





The next day, Bheema set out exhilarated in the thoughts of all the great food he’d get to eat and of course the fight. He began to ride the bullock cart jam-packed with several kinds of lip-smacking fruits and meat. Without any second thoughts Bheema began to feast on them. He gobbled up the food like he hadn’t eaten in days (like a “Bakasura” as colloquially described people who eat fast). He had no fear about the deadly demon Bakasura in spite of hearing all the horrid stories about the terrible acts of the Rakshas. Bheema ended up finishing the whole cart of food just half way through the journey.


Bakasura sees the cart from afar, hungry as ever waiting eagerly to eat the food and the man carrying it. The cart gets nearer and Bakasura starts noticing something unusual. He sees that the cart is totally empty. Enraged by what he saw, Bakasura wanted to jump on Bheema and rip him apart. Bheema reached Bakasura and yelled out “Baka, Baka” tauntingly. Bakasura went mad and jumped over Bheema and thus started a battle between them. They fought fiercely. Bheema used his weapon “the gadha” and smashed Bakasura black and blue. Bakasura was shocked at Bheema’s power and couldn’t hold him back. Bheema beat Bakasura to death.


Bheema returned to Ekachakra nagara with empty cart and the happiest news for the villagers. He went to the landlord’s house and told them they can have no fear about the Demon then onwards. The scholar and his family were ever so grateful to Bheema and his mother Kunti. They thanked and honoured them.


Kunti asked the scholar not to tell the villagers about Bhima killing Bakasura as that would disclose the Pandavas’ identity. The indebted landlord assured that he’d keep the secret in return for the greatest favour. The people were told a Brahman with great powers used mantras to kill Bakasura.

The people of Ekachakra nagar lived happily once again.

http://www.templepurohit.com/bakasura-the-rakshas-of-ekachakranagara/

 

[P.J.]

பகவத்கீதை சொல்லும் வாழ்க்கை!

பகவத்கீதை சொல்லும் வாழ்க்கை!

செப்டம்பர் 28,2012

வாழ்க்கை ஒரு சவால்-----அதனை சந்தியுங்கள்
வாழ்க்கை ஒரு பரிசு-----அதனை ஏற்றுக்கொள்ளுங்கள்
வாழ்க்கை ஒரு சாகச பயணம்-----அதனை மேற்கொள்ளுங்கள்
வாழ்க்கை ஒரு சோகம்-----அதனை கடந்து வாருங்கள்
வாழ்க்கை ஒரு துயரம்-----அதனை தாங்கிக் கொள்ளுங்கள்
வாழ்க்கை ஒரு கடமை-----அதனை நிறைவேற்றுங்கள்
வாழ்க்கை ஒரு வினோதம்-----அதனை கண்டறியுங்கள்
வாழ்க்கை ஒரு பாடல்-----அதனை பாடுங்கள்
வாழ்க்கை ஒரு சந்தர்ப்பம்-----அதனை பயன்படுத்திக் கொள்ளுங்கள்
வாழ்க்கை ஒரு பயணம்-----அதனை முடித்துவிடுங்கள்
வாழ்க்கை ஒரு உறுதிமொழி -----அதனை நிறைவேற்றுங்கள்
வாழ்க்கை ஒரு காதல்-----அதனை அனுபவியுங்கள்
வாழ்க்கை ஒரு அழகு-----அதனை ஆராதியுங்கள்
வாழ்க்கை ஒரு உணர்வு-----அதனை உணர்ந்துகொள்ளுங்கள்
வாழ்க்கை ஒரு போராட்டம்-----அதனை எதிர்கொள்ளுங்கள்

வாழ்ககை ஒரு குழப்பம்-----அதற்கு விடை காணுங்கள்
வாழ்க்கை ஒரு இலக்கு-----அதனை எட்டிப் பிடியுங்கள்.

http://temple.dinamalar.com/news_detail.php?id=13595