A poem a day to keep all agonies away!

[Visalakshi Ramani]

Share:

Facebook X (Twitter) WhatsApp Email Share Link

# 112. ஆத்ம தரிசனம்.


மரம் வெட்டி விற்று, அந்த
வருமானத்தில் வாழ்ந்தான்
சிரமம் நிறைந்த வாழ்க்கை,
சிறு விறகு வெட்டி ஒருவன்.

மகான் கூறினார் அவனிடம்,
“மகனே! நீ காட்டுக்குள் செல்;
செல்வம் கொழித்து, நல்லதோர்
செல்வந்தனாய் ஆகிவிடுவாய்!”

அடுத்த நாள், அந்த விறகுவெட்டி
அடர்ந்த காட்டுக்குள் சென்றபோது,
விலையுயர்ந்த மரக் கூட்டங்களைத்
தொலை தூரம் வரையில் கண்டான்.

தினமும் சிறிது வெட்டி விற்று,
மனம் மகிழ்ந்து வாழலானான்.
“இன்னும் உள்ளே சென்றால்,
என்னென்ன உள்ளதோ?” என்று

கண்டறியச் சென்றான், ஒரு முறை
பண்டு செல்லாத பகுதிகளுக்கு!
தாமிரச் சுரங்கத்தைக் கண்டான்;
கோரிய பொருளைப் பெற்றான்.

இன்னமும் உள்ளே சென்றால்,
இருந்தது வெள்ளிச் சுரங்கம்!
அள்ளிக் கொண்டு வந்தவனுக்கு,
கொள்ளை கொள்ளை மகிழ்ச்சி!

இன்னும் உள்ளே சென்றவன்,
பொன்னும், வைரக்கற்களும் கூடி
மின்னும் சுரங்கத்தைக் கண்டான்.
இன்னும் வேறு என்ன வேண்டும்?

சித்திகள் எட்டும் இவ்வகையே.
யத்தனம் நாம் செய்யச் செய்ய,
புத்தம் புதிதாகக் கிடைக்கும்;
மொத்தமாக அல்ல, என்றுமே!

சக்திகளில் மயங்கி நிற்காமல்,
யுக்தியுடன் தொடர்ந்து சென்றால்,
கிடைக்கும் ஆத்ம தரிசனமும்;
கிடைக்கும் இறையின் தரிசனமும்!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

# 112.Atma dhars'anam.




[FONT=comic sans ms,sans-serif]A wood cutter lived a hard life of a hand to mouth existence.

A compassionate mahAn blessed him and said that he would become very rich if he went farther into the wood.The wood cutter went farther in and saw many trees of great value.

He cut a few branches, sold them and got a lot of money. Next day he went further in and found a copper mine. He brought out the ores and earned more money.

The next day he went in farther and found a silver mine and the next day a mine of gold and then a cave filled with brilliant diamonds.

Spiritual journey is very much similar to the story. Harder we try, farther we go and we get many amazing powers and sidhdhis. But we should be distracted by these.

If we continue with sincerity we will get Atma dharshan and the dharshan of our ishta dEvatA also at the end.[/FONT]

 

[Visalakshi Ramani]

# 11. SATISFACTION AND DISSATISFACTION.



Satisfaction and dissatisfaction are merely two mental attitudes and do not really depend on the wealth or status of a person! He who is contended with what he has is satisfied while he who is not contented with his possessions is dissatisfied.

The satisfied person does not indulge in the 'no-expenses-barred' shopping spree and buy everything in sight. The dissatisfied person does exactly this! There is an emptiness in his heart and in all probability he is trying to fill it up by hoarding on the earthly possessions.

"The more you have , the more you want!" For some people shopping and hoarding things have become mental obsessions. Person living a hand - to - mouth existence on an uncertain daily wage may be perfectly contended with his lot while a rich man may spend sleepless nights - tossing on his bed.

'Vedam' says that Thyaagam is the secret of Amruthatvam and Amarathvam. Thyaagam involves in giving up voluntarily and willingly one's pleasures and possessions.

When Mahatma Gandhi saw a poor wretched woman with not enough clothes to cover her body, he gave up his sophisticated dresses and switched over to dress of the majority on the poor Indians. This did not reduce or diminish his name or fame since he was loved even more after this transformation.

He became the idol of Ahimsa and is remembered fondly as the Father of our nation. True happiness lies in reducing our needs an sharing the excess we have with the less fortunate people around us.

Thyaagam tones up the heart of a person and makes him glow like a deepam which is known to exist in order to give light to the world.

 

[Visalakshi Ramani]

#113. சாம்பற் கயிறு.





அரசன் ஒருவன் அறிவித்தான்,
அனைவரையும் வியப்பிலாழ்த்தும்
அதிசயமான புதிய அறிவிப்பு;
அதுவரை யாருமே கேளாதது!

“அறுபது வயது முதியோர்களால்,
ஒரு பயனும் இல்லை, உலகுக்கு!
அவர்கள் பூமி தேவிக்கு வீண் பாரம்,
அவர்கள் உண்ணும் உணவும் வீணே!

நாட்டில் எல்லோருமே இளமையாக,
நல்ல அழகுடன் இருக்க வேண்டும்.
அறுபது வயது தாண்டிய முதியோரை,
அரிய தண்டனையாய் நாடு கடத்துவேன்!”

அரசன் ஆணையை மீற முடியுமா?
அதற்காக முதியோரை விட முடியுமா?
மதி மிகு அமைச்சர், அச்சம் என்பதின்றி
‘மாதக் கெடு’ மன்னனிடம் கேட்டார்.

ஒரு புதிய அறிவிப்பு வெளியானது.
‘ஒரு கயிற்றைச் சாம்பலால் செய்து
தருபவர்க்கு உண்டு பொற்காசுகளின்
அருமையான பரிசுக் கிழி ஒன்று’.

மாதக் கெடு முடியுமுன் வந்தான்,
மன்னன் கேட்டபடியே ஓர் இளைஞன்;
சாம்பற் கயிற்றினை அழகியதொரு
தாம்பாளத்தில் வைத்து எடுத்தபடி!

ஆயிரம் பொற்காசுகளை அளித்தபின்,
தூய அமைச்சர் கேட்டார் அவனிடம்,
“யார் சொல்லித் தந்தார் இதனை?
கூறு உண்மையினை அச்சமின்றி!”

“எழுபது வயது நிரம்பிவிட்ட என்
ஏழைத் தநதையின் எண்ணமே இது;
‘சாம்பல் கயிற்றைச் செய்ய முடியாது;
கயிற்றைச் சாம்பலாக்கி விடு’ என்றார்!

தாம்பாளத்தில் கயிற்றைப் பொசுக்கி,
தங்களிடம் எடுத்து வந்தேன் நான்”
“நாடு கடத்தப்படவேண்டுமா அரசே?
நல்லறிவு உடைய முதியவர்கள்?

எந்த இளைஞனுக்கும், பெண்ணுக்கும்,
இந்தக் கூர்மையான அறிவு இல்லையே!
அறிவு இருப்பவர்களையும் தாங்கள்
பூமிக்கு பாரம் எனக் கருதலாமா?”

அரசன் இது கேட்டு நாணமுற்றான்!
அரசு ஆணையை ரத்து செய்தான்.
அனைவரும் முன்போலவே மிகவும்
ஆனந்தமாக வாழத் துவங்கினர்.

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

[FONT=comic sans ms,sans-serif]# 113. The ash-rope.

[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sans-serif]

A king felt that all the senior citizens were of no use and should be banished. He wanted all his citizens to be young, energetic and active. One wise minister argued with the king that it was a wrong decision, but the king had made up his mind already.

So the minister begged for one month's time. He announced a strange contest!
Anybody who could bring a rope made of ashes would be awarded 100 gold coins.
A young man brought an ash rope on a plate and won the prize of 100 gold coins.

The minister asked the man to tell the truth about the ash-rope.

The man said it was the idea of his 70 year old father.He had said," Since we cannot make a rope out of ash, we will make ash out of a rope". So a rope was burnt on plate to produce the ash rope.

The minister turned to the king and said, "MaharAj! None of the young, active and agile minds could find a solution to the problem of the ash-rope. It took the wisdom of an old mind to figure it out! Do you still consider that senior citizens are an unnecessary burden on your kingdom?"

The king realized his folly and canceled the royal decree banishing all elders from his country.The people in the country lived happily as before.[/FONT]

 

[Visalakshi Ramani]

# 12. RIGHTS AND RESPONSIBILITIES.



Agitations are becoming the order of the day! Women's agitation for liberation, equality and equal rights, the seniors citizen's agitation to be taken care of by their family, the students' agitation with umpteen demands are seen very frequently now.
Today the government has to pass laws that the children should take care of their parents. Why?

We must remember at this juncture that rights and responsibilities are entwined inseparably. So also the duties and demands.

If each and everyone of us perform our duties properly, there won't be any need for the other to raise their demands. If the sons realize that it is their duty to take care of their aging parents, the parents will have no need to demand to be taken care of. The parents wont need to seek the long arms of the law to uphold their rights.

If the government performs its duties properly all the agitation can be done away with. Whenever we demand for our rights, we must stop to think for a moment whether we are performing our duties and responsibilities.

If we understand that one person's demands lie concealed in another person's duties .. we won't shun our responsibilities.

 

[Visalakshi Ramani]

#114. பரப்பிரம்மம்.


தேவர்கள், அசுரர்களிடையே
தீவிர யுத்தம் ஒன்று நடந்தது.
மிகுந்த போராட்டத்தின் பின்னே,
மிதந்தனர் வெற்றியில் தேவர்கள்.

சிறப்பாகத் தாம் போர் புரிந்ததாக
சிலாகித்துக் கொண்டிருந்தவர்கள்,
கண்டார்கள் ஒரு புதிய தேவனை;
கண்டிராதவன் இதுவரை எவருமே!

“அது யார் எனக் கண்டு வாருங்கள்”,
அனுப்பப்பட்டான் அங்கு அக்னி தேவன்.
“நீர் யார்?” என்றான் புதிய தேவன்,
“நீர் அறியீரோ நான் அக்னி என்பதை?”

“உமது திறமை என்ன கூறுங்கள்?”
“உலகிலுள்ள எதையும் எரிப்பேன்!”
“இதை எரியுங்கள்” எனக் கூறியவன்,
இடையில் வைத்தான் ஒரு சிறு புல்லை.

எத்தனை முயற்சிகள் செய்தாலும்,
எரிய மறுத்துவிட்டது அச் சிறு புல்!
ஊதி, ஊதி முயன்ற அக்னி தேவனின்
உடலே களைத்துப் போய்விட்டது!

அடுத்து அங்கே அனுப்பப்பட்டவன்
மிடுக்குடன் சுற்றித் திரியும் வாயு!
“உம்முடைய திறன் என்ன கூறும்?”
“நான் எதையும் பறக்கவிடுவேன்!”

“இதைப் பறக்கவிடும் ” என்றவன்
இடையில் வைத்தான் ஒரு சிறு புல்.
மூச்சு முட்ட ஊதின போதிலும்,
முன்னிருந்த புல் எழும்பவே இல்லை.

குனிந்த தலையுடன் திரும்பியவன்,
கூறினான் இந்திரனைச் செல்லுமாறு!
இந்திரன் நெருங்கியதும் மாயமாய்
முன்னிருந்த தேவன் மறைந்துவிட,

சுந்தரியாக நின்றாள் அங்கே,
சங்கரனின் சகி, அன்னை உமை.
“அந்தத் தேவன் யார் என்ற ஞானம்
தந்தருளும் தாயே” என வேண்டிட,

“அவரே பரபிரம்மம் ஆவார்!
அவர் உதவியால் வெற்றி உமக்கு!
இருந்த போதிலும் நீங்களெல்லாம்
மறந்து போய் விட்டீர்கள் அவரை”.

உலக வழக்கம் இதுவே அறிவோம்,
அன்னை தந்தையைக் காட்டுவாள்.
உம்பர் உலகிலும் அதுவே நிகழ்ந்தது!
அன்னை பிரம்மத்தைக் காட்டினாள்!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

[FONT=comic sans ms,sans-serif]# 114. THE PARA BRAHMAM.[/FONT]


[FONT=comic sans ms,sans-serif]dEvAs and asurAs battled for a very long time. Finally dEvAs won the battle and were celebrating their victory.They saw a new God whom they had never met before. Agni was sent to find out who He was.

The new God asked Agni,"What is you special power?" Agni said that He can burn anything. The new God placed a straw and told Agni to burn it. However hard Agni tried, he was unable to set it afire.

Next vAyU was sent to find out about the new God. He was asked by the new God,"What is your special power?"

vAyU said that He can blow away anything. The new God placed a straw and told vAyU to blow it away. However hard He tried VAyU was unable to blow it away.

Now Indran was sent but the new God had already disappeared and Uma dEvi stood there in His place. She told the dEvAs that the new God was Para Brahmam and that He was the real cause of their victory over the asurAs. Without Him none of them really had any power to do anything at all!

In our world, it is always the mother who introduces the father to a child. Even in Heaven, the Mother of the universe Uma dEvi had to introduce the Para Brahmam to His children-the devAs![/FONT]

 

[Visalakshi Ramani]

# 13. WHITE LIES.


There is a saying that the whole world is a stage and all the people in it are actors.
There is a lot of truth in this statement.

A person can't walk around wearing his heart on his sleeves. Everything cannot be and must now be disclosed to everyone around. Very often we will have to pretend as if even unpleasant things / situations are pleasant things / situations.

There is a category of lies called " the white lies". These are spoken by good people, with good intentions to prevent minor trifles and troubles from getting magnified out of proportion.

At times the government spreads official lies through the various media, to defuse a difficult situation and to control agitations, arson and looting from spreading.

In the same way to live peacefully in a family, we have to utter white lies occasionally. Even if white lies are not pure truths, people love them since these are spoken by good people with the good intentions.

 

[Visalakshi Ramani]

#115. இறைவழிபாடு.


“இறை வழிபாட்டால் நன்மைகள்
இருக்கின்றனவா இல்லையா?”

தொன்று தொட்டு கேட்கப்படும்,
இன்று நேற்று அல்ல, இக்கேள்வி!

நண்பர்கள் இருவர் நடந்தனர்
நண்பகலில் ஒரு தனிவழியில்.

தென்பட்டது இறைவனின் ஆலயம்,
என்றோ எவராலோ கட்டப்பட்டது.

“வணங்கி வழிபடுவோம் வா” என
வருந்தி அழைத்த நண்பனிடம்,

“நான் வரவில்லை கோவிலுக்கு!
நான் இங்கே நிற்பேன் நீ செல்!”

என்றவன் நின்றான் வெளியே
நன்று எனச்சென்றான் மற்றவன்.

இறைவனை வழிபட்டவனை
கருந்தேள் கடித்து விட்டது!

வெளியே நின்றவனுக்கு ஒரு
வெள்ளிப் பணம் கிடைத்தது!

நினைக்க நினைக்க தாளவில்லை,
நிற்காமல் குருவிடம் சென்றான்.

“வணங்கிய எனக்கு தேள்கடியாம்,
வணங்காமுடிக்கு வெள்ளிப்பணம்!

குருவே இது என்ன நியாயம்?
இறைவனின் செயல்களிலே?”

கண்டார் ஞானதிருஷ்டியில் குரு,
கண்களால் காணமுடியாதவற்றை.

“மகனே! உனக்கு இன்று
மரணம் நிகழ இருந்தது.

இறை வழிபாட்டினாலேயே,
பாம்புக்கடி தேள்கடியாயிற்று!

உன் உயிரும் பிழைத்தது
உன் தெய்வ பக்தியினாலே!

வெளியே நின்ற நண்பனுக்கு
வெகு யோகமான நாள் இன்று!

புதையல் கிடைக்கும் யோகம்,
பூரணமாகப் பொருந்தியிருந்தாலும்,

இறைவழிபாடு இல்லாததால்,
சிறு வெள்ளிப் பணமே பரிசு!

ஆண்டவன் செயல்களை நாம்
ஆராய்ந்து அறிய முடியுமா?

நம்பிக்கையை இழக்காதே நீ!
தும்பிக்கையான் கைவிடான்”

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

[FONT=comic sans ms,sans-serif]# 115. DO WE NEED TO PRAY TO GOD?

[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sans-serif]
Whether or not worshiping God has beneficial effects, is the question that has been asked for thousands of years.

Two friends were passing by a temple. One of them wanted to worship the deity and the other wanted to stay out and wait for him.

The friend who went into the temple got bitten by a venomous scorpion. The friend who had waited outside found a new shining silver coin!

The first man went to his guru and asked angrily,"Why I who worshiped the God got bitten by a scorpion and my friend who did not worship God a gift of a silver coin?"

Guru used his gnAna dhrushti and told him these startling truths.The first man was destined to be bitten by a cobra on that day! God with His infinite mercy had changed it to a mere scorpion bite. His friend was destined to find a buried treasure. Since he did not worship God, he got merely a single silver coin."

Who are we to understand or comment on the actions of God? As long as we never lose our faith and trust in Him, nothing bad will happen to us or trouble us!
[/FONT]

 

[Visalakshi Ramani]

# 14. A VEENA AND A WOMAN.




A veena and a woman are very similar in many respects. A fool cannot bring out the best in either them. But when they are placed in the hands of an intelligent and a sensitive person, they can give out their best and charm the whole world.

While selecting a bride, a man wants her to be an expert in music and arts. If she is educated and in a job with a decent salary, her value will be magnified many times over. She will be sought after zealously by the parents and the boy himself.

The initial few months will be a paradise, with everyone praising the new girl in the family. Soon the whole picture will change. She will not be allowed to pursue her original interests. Why was she selected in the first place - if any innocent and ignorant girl would have been good enough for their purpose. Why try to convert an artist into a door mat?

Controlling the art of an accomplished artist is equivalent to a murder - a murder of the art in the eyes of an artist. Do not select a veena just to throw it in the mud and ruin it. Let it reach the hands of an expert and let it spread its divine music which will charm the whole world.

 

[Visalakshi Ramani]

#116. நெருப்பில் நெய்.


அசுர குருவின் ஒரே அருமை மகள்
அசுரர்களில் அழகியான தேவயானி.
தந்தையின் அன்பில் திளைத்தவள்,
தன்னையே எண்ணி கர்வமுற்றாள்.

சர்மிஷ்டா அசுர அரசிளங்குமரி.
தர்மவான் அசுர அரசனும், அவளும்
சென்றனர் குலகுரு ஆஸ்ரமத்துக்கு,
அன்றொரு நாள், மன விருப்பத்துடனே.

சென்றனர் நீராட இவ்விளம்பெண்கள்,
மன்னன், குலகுருவின் அனுமதியுடன்.
களைந்த ஆடைகள் காற்றில் பறக்கவே,
விரைந்து அணிந்தனர் உடைகளை மாற்றி.

குலகுரு மகளோ பெரும் கோபக்காரி;
குலத்தின் இளவரசியை அவள் பழிக்கவே,
கோபம் கொண்ட இளவரசியும், அவளைப்
பாவம் பாராமல் கிணற்றில் தள்ளினாள்.

வழியே வந்த அரசன் யயாதியின்
விழிகளில் பட்டாள் குருவின் பெண்;
கணத்தில் காத்த அரசனிடம், தன்னை
மணக்கும்படிக் கோரினாள் தேவயானி.

குல வேறுபாடுகள் ஒரு புறம்; மற்றும்
குலகுருவின் அதீதக் கோபம் மறு புறம்.
பயந்த அரசன் மறுத்துவிட்டான்; மேலும்
தயங்கியபடியே அவன் சென்றுவிட்டான்.

பிடிவாதக்காரி தேவயானி; அதனால்
விடவில்லை அத்துடன் விஷயங்களை.
அரச குமாரியைத் தன் சேடி ஆக்கினாள்;
அரசன் யயாதியை மணந்து கொண்டாள்.

தேவயானிக்கு உண்டு இரண்டு மகன்கள்;
தேவயானிக்குத் தெரியாமல் யயாதி
மணந்துகொண்ட அதே அரசகுமாரிக்கு,
குணவான்கள் மூன்று மகன்கள் உண்டு.

பலநாள் திருடன் ஒருநாள் அகப்படுவான்;
பலவான் அரசனின் வேடம் கலையவே,
தந்தையைக் கொண்டு சபித்துவிட்டாள்,
தாளாத முதுமையை அரசன் அடையும்படி.

தள்ளாத கிழவன் ஆனபோதும், மனம்
கொள்ளாத காம வசப்பட்ட மன்னன்,
இளமையைத் தந்து, ஒரு மகனேனும் தன்
முதுமையை பெறும்படிக் கெஞ்சினான்.

நான்கு மூத்த மகன்கள் மறுத்துவிடவே,
முன்வந்தான் கடைக்குட்டி புரு என்பான்.
மன்னனின் தள்ளாமையைத் தான் பெற்றுத்
தன் இளமையைத் தன் தந்தைக்குத் தந்தான்.

கேளிக்கைகளில் காலம் கழித்த மன்னன்,
தெளிவடைந்து அறிந்தான் ஒரு திருநாளில்,
ஆசைகளை நிறைவேற்றுவது என்பது
ஓசையுடன் எரியும் தீயில் இடும் நெய்யே!

மகனுக்கு மீண்டும் இளமையைத் தந்து,
மன்னனாக மணி மகுடமும் சூட்டினான்.
ஒரு முள்ளை, ஒரு முள்ளால் எடுக்கலாம்,
நெருப்பை, நெய்யால் அழிக்க முடியுமா?

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி

 

[Visalakshi Ramani]

[FONT=comic sans ms,sans-serif]# 116. FIRE AND GHEE.

[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sans-serif]
Devayani was the daughter of Sukracharya-the kula guru of the asurAs. charmishtA was the princess, the daughter of the asurA king.
One day the king and his daughter visited the guru's ashram. The two girls went out for a bath.A fierce wind blew and their dresses got mixed up.
Devayani who was very proud and arrogant, scolded the princess for this mix up. The princess too got angry, pushed her into a dry well and went away.
Devayani was saved from the well by king yayAti. She requested him to marry her, but he was afraid of the terrible wrath of the Guru and went away.
Devayani was an adamant girl.She would always manipulate her father and have her way.She married king yayAti and made the princess one of her maid servants.
Devayani got two sons. The princess met the king in private and told him her sad tale. yayAti married her secretly and they had three sons.
One day the King's treachery was exposed and the guru cursed him to attain premature old age.Later he took pity on the king and said that he could exchange his old age with some one's youth.
yayAti begged all his five sons to give their youth in exchange for his old age. Four of the five sons bluntly refused while the youngest son Puru agreed for this weird exchange.
The king becomes young once again an enjoyed the pleasure of life with his two wives. But never felt satisfied or contented.
One fine day it dawned on him that desires are like a roaring fire and enjoyment was like pouring ghee on the fire.
Can ghee ever extinguish a fire?
He returned his youth to Puru and accepted his old age. Puru was made the new king and ruled the land wisely.

[/FONT]

 

[Visalakshi Ramani]

# 15. WOMAN...A BRIDGE!


A bridge connects the two banks of a river. A woman is the bridge connecting the different members of a family. Children respect their father but love their mother.

They maintain a respectable distance with their father but take all kinds of liberties with their mother. A child has to just ask once for anything it needs and the mother will make it available for the child.

A woman is the connecting bridge between the father and the children. A woman is the bridge between the grandparents and their grandchildren. She is the bridge between the teachers and the students.

A woman can do the chores which ten men find difficult to perform. Ten men working together cannot do things as beautifully and artistically as a woman does.

A home without a woman (in the form of a mother, a sister, a wife or a child)
is a hell. Lakshmi will desert such a house and Alakshmi will settle down there permanently.

To get the best service of a bridge, we must maintain it well. Let us cherish womanhood and maintain the bridge called woman well so that it serves us well.

 

[Visalakshi Ramani]

#117. ஒரு சிறு புறா.


சந்திர வம்சத்து அரசர்களுக்குள்
சந்திரன் போல ஒளி வீசுபவன்,
சக்கரவர்த்தி சிபிராணா என்னும்
மக்களின் மன்னர் மன்னனே.

எளியோரைக் காப்பதே தன்
தொழிலாகக் கொண்டவனை,
சோதிக்க விரும்பினான் ஒரு
நீதிக்கு தலைவனான தேவன்.

தனியே உப்பரிகையில் நின்ற,
மனிதருள் ஒரு மாணிக்கமான
மன்னனை நோக்கிப் பறந்தது,
சின்ன வெண்புறா ஒன்று.

பறக்கும் புறாவின் பின்னால்
துரத்தும் பெரிய கழுகுஅரசனும்
மன்னனை நோக்கி வந்து, அவன்
முன்னேயே அமர்ந்து கொண்டது.

“காப்பாற்றுங்கள்!” எனக் கூறும்
அப்பாவிப் புறா ஒரு பக்கம்,
“என் உணவைப் பறிக்காதீர்!”
மன்றாடும் கழுகு மறு பக்கம்.

உண்ணப்பட்டால் புறா மாளும்;
உண்ணாவிட்டால் கழுகு மாளும்,
இரண்டு உயிர்களும் சமமாகும்
இறைவன் அருட் பார்வையிலே.

அரசனின் தவிப்புக்கு, கழுகு
அரசனே வழியும் கூறியது.
“கண்ணீர் சிந்தாமல், நீயுன்
திண்ணிய உடலில் இருந்து

எடைக்கு எடை தருவதற்கு
தடை ஏதும் இல்லை மன்னா!”
வந்தன தராசும் ஒரு கத்தியும்;
தந்தான் தன் தொடைத் தசையை.

தட்டுகள் சரி சமமாகவில்லை,
வெட்டி வெட்டி இட்டபோதும்;
புறாவின் தட்டு கீழே இருக்க,
மாறாது நின்றது மறு தட்டு.

மயங்கிய மன்னன் இறுதியில்
தயங்காமல் ஏறி அமர்ந்தான்;
உடனே, தட்டுகள் இரண்டும்
மடமடவென்று சமமாயின.

பூமாரி பொழிந்தது அங்கு!
பூவுலகத்தோர் அதிசயிக்க,
புறாவும், கழுகும் மறைந்து
புகைபோல எங்கோ போயின.

நின்றனர் சிரித்தபடி அங்கே
இந்திரனும், யமதர்மராஜனும்.
தங்கம் போல நல்ல உடலையும்
மங்காத வாழ்வையும் பெற்று,

இன்று வரை சரித்திரத்தில்
மன்னுபுகழ் அடைந்தான் சிபி;
அன்புடையார் உரியர் தம்
என்பும் பிறர்க்கு, அன்றோ?

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

[FONT=comic sans ms,sans-serif]# 117. King Sibi rAnA and the pigeon.

[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sans-serif]
A pigeon was chased by an eagle and sought King Sibi's protection. The eagle was willing to release the pigeon on one condition. The king must give equal weight of flesh from his own body-without shedding even a drop of tear.
A pair of scales and a sword were brought to the king. The king sliced off his thigh muscle and put it in the balance against the weight of the pigeon.The pigeon's side was heavier.
He cut off more and more of his body and placed the pieces on the scale.
The pigeon was heavier than all the flesh the king could offer. Finally he sat on one side of the scale and his weight exactly balanced that of the pigeon!.
The dove and the eagle suddenly disappeared and in their places stood Indran and yaman. Flowers rained from the sky!
The dove was Indran and the eagle was Yaman. They had played this drama to show to the world what great humanitarian the King Sibi was.[/FONT]

 

[Visalakshi Ramani]

# 16. A BOON IN DISGUISE!



To the man who is capable of thinking process, forgetfulness is a real boon!

Our numerous births as various creatures...
our numerous relationships of the past...
our numerous separations from our loved ones...
our numerous sufferings in different forms...
If we were to remember them all, what will be the state of our mind?

Being born as a lizard, a cat, a dog living in the houses of human beings;
being born as a snake, a deer, a peacock, a cuckoo, a bear, a fox, a tiger, a lion and an elephant roaming in the wilderness; jumping as a crazy monkey; if we were to remember them all... what will be the state of our mind?

If we remembered how we struggled for food competing with the other animals, and roamed to find a place to hide and sleep away from the scorching sun and pouring rain, can we have a moment of peace of mind?

The best blessing that God had showered on humanity is the ability to forget. Let us worship Him for His greatness and mercy. Let us remember only the good and forget all the bad in this janma also and live a humble and peaceful life.

 

[Visalakshi Ramani]

#118. அஷ்ட வக்கிரன்.


வேத விற்பன்னரான உத்தாலகரிடம்
வேதம் பயின்ற ஒரு சீடர் கஹோளர்;
நியம நிஷ்டைகளில் சிறந்த போதிலும்,
திறமை குறைந்தவர் வேதப் பயிற்சியில்.

சீலம், பக்தி, நற்குணம் பெற்றிருந்ததால்,
சீலவதி குருவின் மகளையே மணந்தார்.
வேத பாடத்தின்போது அருகே அமர்வாள்
மாதரில் சிறந்த குருவின் மகள் சுஜாதை.

கருவில் உருவான குழந்தையும் கூட,
கருவிலேயே வேதம் கேட்டுப் படித்தது;
தந்தையின் தவறுகளைக் கேட்டு வருந்தி,
விந்தையாய் எட்டுக் கோணல் அடைந்தது!

அஷ்ட வக்கிரன் என்று பெயர் பெற்றவன்,
கஷ்டமான வேத, வேதாந்தங்களைத் தன்
பாலப் பருவத்திலேயே நன்கு பயின்றதால்
பால சூரியனைப் போலவே திகழ்ந்தான்.

மிதிலையில் நிகழ்ந்த பெரிய யாகத்துக்கு
மிதப்புடன் சென்றவனைத் தடுத்தான்,
தோற்றத்தை மட்டும் கண்டு ஏமாந்த,
ஏற்றத்தை அறியாத அறிவிலி சேவகன்.

“வெளித் தோற்றம் அறிவுக்குப் பிரமாணமா?
வெளி வடிவம் பருத்து, உள்ளே பஞ்சு ஆனால்?
முதிர்ச்சி என்பது வெறும் வயதினால் அல்ல;
முதிர்ச்சி என்பது ஞானத்தாலேயே உண்டு.”

வாத நிபுணன் வந்தியைத் தன்னுடைய
வாதத்தால் வென்ற அஷ்டவக்கிரன், தன்
தந்தையை நீரில் மூழ்கடித்துக் கொன்ற அந்த
வந்திக்கும் அதே கதியை ஏற்படுத்தினான்.

தோற்றத்தைக் கண்டு ஒரு மனிதனின்
ஏற்றத்தை நாம் எடை போட வேண்டாம்.
தோற்றங்கள் நம்மை ஏமாற்றிவிடலாம்;
ஏற்றங்களை நாம் உணருதல் வேண்டும்.

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.

 

[Visalakshi Ramani]

[FONT=comic sans ms,sans-serif]# 118.ASTAVAKRAN.

[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sans-serif]
This is the story of the GnAni ashtavakran.His father was originally a disciple of his grand father who was a famous Guru. The guru married his lovely daughter SujAtA to his disciple - since he was a good man and excelled in the other duties assigned to him.

The father was not very proficient in the Vedas.Whenever he committed a mistake in Veda, the baby in the womb of his wife, would bend and get distorted. So when the boy was born he had eight distortions in his body and was named as Astavakran.

He became proficient in Vedas and sAsthrAs at a very early age. He shone like a Sun God with his gnAnam and accomplishments.

He visited Janaka MahArAjA's court with his friend.The dwarapAlakan refused entry to this distorted man. Ashtavakran told him that gnAnam of a person did not depend on the age or the appearance of the person.

He won over a proud pundit called Vandhi, in a war of debate. Vandhi had won over many other pundits earlier and caused them to be drowned in a river - when they failed in their debates.

Astavakra gave the same punishment to Vandhi and avenged his father's untimely death caused by Vandhi. .[/FONT]

 

[Visalakshi Ramani]

# 17. KILL YOUR DESIRES.



Desires are the root causes of all our troubles. Everyone knows this fact and yet nobody is free from desires. A mind filled with desires is a pot with a hole. It can never be filled up! When we try to fulfill our desires, they do not get extinguished but they grow into a big roaring flame.

A mind filled with desires is a wild elephant let loose on a rampage! To control a mind torn by desires, we need a sharp 'ankusam' called Vivekam and a strong chain called Vairaagyam.

A mind filled with desires turns away from God. Desires destroy Bakthi and a person's righteous conduct. Desires are the seeds of the thorny tree called samsaaram - taking a person through endless cycle of births and deaths.

Desires loot a person's equanimity and and push him deeper into sorrow. A mind free from desires becomes as light as a feather. It can rise high, seek God and free the person from the samsaaram.

 

[Visalakshi Ramani]

#119. கர்வ பங்கம்.


கர்வம் மேலோங்கினால், அதை
சர்வ வியாபி கண்ணன் அழிப்பான்.
பதிவிரதை நானே என்ற கர்வத்தைச்
சதி திரௌபதி விடுத்த கதையே இது .

அஞ்ஞாத வாசத்துக்கு முன்னர்,
மெய்ஞானி ஆன மாயக் கண்ணன்
சொன்னான் அப்பாண்டவர்களிடம்,
“இன்னொரு இடம் போவோம் நாம்.”

காமிய ஏரிக்கு அருகே ஒரு
ரம்மியமான இடத்தில் வந்து
தங்கினார்கள் மூன்று நாட்கள்,
பொங்கும் புதிய உணர்வுடனே.

அழகியதொரு ஆஸ்ரமம்; அதன்
அழகிய பூந்தோட்டத்தில் ஒரு
பழுத்த மாங்கனியைக் கண்டனர்,
பழக்காலமாக இல்லாதபோதிலும்.

விரும்பிய திரௌபதிக்கு, கனியை
விரும்பித் தந்தான் அர்ஜுனன்.
“என்ன காரியம் செய்தீர் நீர்?”
என்றே பதைத்தான் கண்ணன்.

“கடும் தவ முனிவர் ஒருவர்
பெறும் உணவு தினம் இக்கனியே.
சபிப்பாரோ அன்றி எரிப்பாரோ?
அபிப்பிராயம் அவருக்கு எதுவோ?

மனத்தில் உள்ள எண்ணங்களை,
மறைக்காமல் வெளியே கூறினால்,
மாங்கனி எழும்பி முன் போலவே
மரத்திலேயே இணைந்து விடும்.”

“அரசனாகி நான் மீண்டும் நிறைய
அறச் செயல்கள் புரிய வேண்டும்”
தருமன் இதைச் சொன்னதும் கனி
தலை அளவுக்கு உயர்ந்து நின்றது.

“மார்பைப் பிளந்து சத்தியமாக
மாள வைத்து, துரியோதனனின்
தொடையைக் கதையால் பிளந்து
முடிப்பேன் சபதத்தை, பீமன் நான்!”

“கர்ணனைக் கொல்வதே என்
வர்ணிக்க முடியாத ஆக்ரஹம்.”
அர்ஜுனன் சொன்னபோது, கனி
மரக் கிளையின் வெகு அருகில்.

“பட்டத்து இளவரசன் ஆவேன் நான்,
இஷ்டத்துடன் அன்னையைக் காப்பேன்.”
“அண்ணனுக்கு சாமரம் வீசிக்கொண்டு,
அண்மையிலேயே இருப்பேன் நான்.”

அழகிய இரட்டையரின் சொற்கள்;
கனியோ கிளையின் காம்பருகே!
“அழ வைத்தவர்களின் அழிவினைக்
கண்டு நான் சிரிப்பேன்!” திரௌபதி.

உயர்ந்திருந்த கனி, மீண்டும்
தயங்காமல் மண்ணில் விழுந்தது.
வேறு வழி இல்லாமல், அப்போது
கூறினாள் அவள் உண்மையினை.

“யாகத்தில் கர்ணனைக் கண்டு,
வீரனிவன் குந்தி மகனானால்,
யாருக்கும் வாய்க்காத வலிய
ஆறு வீரருக்கு மனைவி நான்!”

விக்கித்துப் போயினர் அவள்
வீரக் கணவன்மார்கள் ஐவரும்.
“இவளா சதி? இவளா பதிவிரதை?”
அவள் கர்வம் மறைந்து போனது!

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி

 

[Visalakshi Ramani]

[FONT=comic sans ms,sans-serif]# 119. GARVA BANGAM.

[/FONT]
[FONT=comic sans ms,sans-serif]
When pAndavAs were about to begin their 'agnAtha vAsam', dhroupathi had become very proud of her fame as a 'pathivrathai'. krishnA wanted to deflate her pride and played this subtle drama.

They had moved to a new place and saw an Ashram and a beautiful garden. A single ripe mango was hanging from a tree-even though is was not the mango season!

Arjuna gave it to dhroupathi since she wanted to eat it.Krishna got agitated-as it was the only daily food of a great rishi, who owned the ashram.

He said that if everyone spoke the thought in their mind truthfully the mango would get stuck to the tree once again.

Dharman said that he wanted to perform many charities and good deeds after becoming the lawful king once again.
Bheeman said that he would make his vow come true by killing dhuryOdanan by busting open his thigh with his mace and ripping open his chest with his nails.

Arjunan said that his only wish was to kill karnan. nakulan said that he would become the crown prince and take good care of his mother. sahadEvan said that he would be with dharman - fanning with sAmaram.The mango had risen slowly and was very close to its stalk.

dhroupadi said that she would laugh at the destruction of all those who had caused her sorrow and shame.Since the five men had told the truth, the fruit rose very close to its stalk.. But dhroupadis statement made the fruit fall to the ground again! Then she was forced to reveal her inner most thought.

When she had seen Karna in the yAgasAlA, she had wished that, if he too were kunthi's son she would have married six of the greatest men on earth - a privilege no woman had ever enjoyed on the earth! .

Her husbands stood shocked and rooted to the spot.Her pride as a pathivratha vanished into thin air in no time!.

[/FONT]

 

[Visalakshi Ramani]

# 18. MINIMIZE YOUR NEEDS.



Atman is pure knowledge and bliss, but it can function only through a body!
To get out of the karma, the endless cycle of births and deaths and attain liberation, Atman has to do sAdhanA through a body.

So everyone of us mus take adequate care of our physical body. It is the living temple of the God within. To keep the body and soul together, we need certain bare necessities in life.

We don't have to make the list of our requirements a very long one! The more the number of things we depend on for our happiness, the more bonded we become. The more things we willingly give up, the more liberated we become.

When the firm, clean ground is a good enough bed, why do we go for cots and super comfort beds?

When our arms can serve well as warm pillows , why do we go for sponge pillows?

When raw fruit and a simple meal is enough to sustain us, why do we go in search of fancy food, with fancy names and fancy tastes and flavors?

When the simple cotton clothes are enough for our modesty, why do we go for silk and brocade dresses?

When a hearty smile is enough to light up the face and make it beautiful, why do we buy jewels made of gold, platinum and diamonds?

When a small clean house is enough to live in, why do we build sprawling houses?

Even after amassing enough wealth to last for 7 generations, why do we still run after money all the time?

When the public transports are good enough for our travel, why do we need A.C cars?

All the other creatures depend on nature to provide for their needs. Only man has an insatiable desire for everything in life and loses his equanimity, peace of mind and ruins his precious health.

Minimize your needs! Maximize your services rendered to the others. A selfish man is never really happy and a selfless-man is never really sad.

 

[Visalakshi Ramani]

#120. அபகீர்த்தி.


நேரம் நன்றாக இல்லாத பொழுது
நேராக நம்மிடம் வரும் அபகீர்த்தி!
கண்ணனையே பீடித்த அபகீர்த்தி,
மண்ணில் நம்மை விட்டு விடுமா?

சத்ரஜித் சூரியனின் சீரிய பக்தன்,
பக்தியுடன் பூஜித்தவனுக்கு, ஒரு
சூரியனை நிகர்த்த ஒளி வீசுகின்ற
சீரிய ச்யமந்தக மணி, சூரியன் பரிசு.

மணி பூஜிக்கப்படும் இடத்தில்,
மாயாவிகள் நுழைய மாட்டார்.
பஞ்சம், அகால மரணம், கவலை,
கொஞ்சமும் நெருங்க முடியாது.

மன்னன் உக்கிரசேனனுக்கு, அதைக்
கண்ணன் தருமாறு பணித்தபோதும்,
சத்ரஜித் மறுத்து, கண்ணனைத் தன்
சத்ருவாக எண்ணத் தொடங்கினான்.

வேட்டைக்குச் செல்லும் தம்பி பிரசேனன்,
காட்டுக்குள் மணியை அணிந்து செல்லவே,
சிங்கம் ஒன்று அவனைக் கொன்றுவிட்டு,
பொங்கும் ஒளி வீசும் மணியினை எடுத்துக்

கொண்டு செல்லுகையில், அச் சிங்கத்தைக்
கொன்று ஜாம்பவான், மின்னும் மணியைச்
செல்ல மகனுக்கு அளித்திட விரும்பியே
செல்லலானான் தன் குகைக்கு உள்ளே.

மணித் திருடன் கண்ணனே என்று
மண்ணில் உள்ளோர் நினைத்தனர்.
தன் நற்பெயரைக் காக்க வேண்டி,
தானே தேடிச் சென்றான் கண்ணன்.

சிங்கத்தின் அடிச் சுவடுகளையும்,
சிங்கத்தைக் கொன்ற அக் கரடியின்
அடிச் சுவடுகளையும் தொடர்ந்தவன்,
கடின குகையில் கண்டான் மணியை.

கரடிக்கும், கண்ணனுக்கும் கடும்போர்,
இரவு பகல் என விடாமல் தொடர்ந்தது
இருபத்தி எட்டு நாட்கள்! ஜாம்பவான்
இறுதியில் உணர்ந்தான் கண்ணன் யாரென!

மன்னிக்கும் படிப் பலமுறை வேண்டி,
மணியையும் அளித்தான்; தன்னுடைய
பெண்ணையும் அளித்து வாழ்த்தினான்!
மண்ணில் அப கீர்த்தி யாரைவிட்டது?

வாழ்க வளமுடன்,
விசாலாக்ஷி ரமணி.