Achronicle of Sreerangam during the last millennium

[praveen]

Share:

Facebook X (Twitter) LinkedIn WhatsApp Email Share Link

IV. The Vijayanagara Emperors and the Uthamanambis: (1372 A.D. 1565 A.D.)

In the meantime Harihara I established the Vijayanagara empire at Aanagondi. His agent, GopaNNaraayar, who came from Gingee to Tirumalai and Chandragiri, heard of the advent of PerumaaL there and carried him to his own town of Singapuram . TirumaNatthooN nambi, the son of Singappiraan,came to know of this and sent Uthamanambi to Chenji, as a spy, to inform GopaNNa UDaiyaar of the situation in Sreerangam in the hands of the muslims. GopaNNa UDaiyaar came with forces and destroyed the muslim presence in Srirangam. He then reinstalled the PerumaaL along with his consorts in the company of Periya PerumaaL (Moolavar) in May, 1372 A.D. This event has been narrated in an inscription found in the Dharmavarma wall on the eastern side of the sanctum sanctorum of the temple,facing outwards.
GopaNNa Raayar also donated fifty two villages worth seventeen thousand sovereigns of gold. GuNDu SaaLuvayyar, who accompanied him, installed a flagstaff made of bronze in the place of the golden flagstaff which had been set up by the PaanDya king earlier in the ANiyarangan courtyard and which had been destroyed by the muhammadans.
During this period, the family of Uthamanambis appears to have wielded considerable influence over the temple affairs, due to their rapport with the kings of Vijayanagar who got rid of the muslim presence and took control of the temple management while conferring benefactions of different kinds to renovate and rebuild the temple which had been plundered and ravaged during the muslim invasion. Periya KrishNaraayar Uthamanambi is said to have invited Kampana II, the son of Bukka, to pay a visit to the temple. This led to the gift of a large number of gold pieces which were handed over to the Uthamanambi who purchased 62 villages for the temple with them. The durgadhipathi, GuNDu SaaLuvayyar, also established for Uthamarkoil Sreerangaraajan, who was fifth in succession at the mutt of SriranganaaraayaNa Jeeyar, certain honours like parivaTTam, SaTakopam etc overlooking the claims of the kovaNavar, represented by KandaaDai Rangaraajaaryan. The latter complained about this to Uthamanambi. Uthamanambi was later authorized by the temple authorities to go to Vijayanagar as envoy to present the accounts and answer questions. He secured full control over the temple affairs for the KandaaDai family.
This would be an appropriate place to trace the genealogy of the KandaaDais as found in the ANNantirumaaligai Ozhugu:

Mudali AanDaan (nephew of Raamaanuja)
|
KandaaDai AanDaan
|
KandaaDai Tozhappar
____________ | _____________
| |
|
Periya Varadachaar Aiyan Raamaanuja
(Periya Aayi) (Cinna Aayi)
|
Tirukkopurattu Nayinaar
|
SiddaNNar
|
Sreerangaraajanaathan VaaduladeSika
(was present during muslim occupation)
|
NarasimhadeSika

Uthamanambi was honoured by the king of Vijayanagar when he visited that city as an envoy from the Sreerangam temple in 1373 A.D. As per the command of the son of Harihararaayar, he built a tulaapurusha mandapam to the east of the flagstaff. ViruppaNNa UDaiyaar, the son of Harihara, came and performed tulaabhaaram. The vimaana was covered with gold and nine kalaSas were established on it by him at that time. In order that people from all places might come and offer worship to Lord Ranganaathha, he established a festival in his name. The chithirai tirunaaL is hence called Viruppan tirunaaL to this day.
After peace was restored in Sreerangam VedaantadeSika, the vaishNava teacher who had left for TirunaaraayaNapuram, came back and caused the Adhyayana utsava to be restarted in the month of December in the same year, after overcoming the objections of the conservatives regarding the acceptability of this festival by the scriptures.VedaanthadeSika supported him in this endeavour and carried it out successfully.
There arose a boundary dispute between the Saivaites of Tiruvaanaikkoil and the vaishNavaite residents of Sreerangam on the 8th day of the Panguni Uthiram festival in the year 1375 A.D.(NaLa). It was the custom for Lord AzhagiyamaNavaaLan to start from the northern bank of Kaaveri, visit the jambu teertham at Tiruvaanaikkoil on his way to the Thirumangaimannan garden on the southern bank of Coleroon. The procession was blocked by the residents of Tiruvaanaikkoil.
The dispute about the boundary between the two towns was referred to the Raayar of Vijayanagar who dispatched his Guru,Vyaasa UDaiyaar, Gopaala UDaiyaar and Raghu UDaiyaar, after hearing both sides represented by the Saivaites and Uthamanambi Krishnaraayar. The boundary stones were laid by the matadhipatis along the track marked by Uthamanambi who ran from a four pillared maNDapa with two tiruvazhi stones on the southern bank of Kaaveri due east but making a deviation to leave the Jambuteertham on one side. He therefore came to be called Ellai nilai iTTa Uthamanambi.This incident took place in 1382 A.D. Even to this day the Uthamanambis and the authorities of the Vyaasaraya Mutt receive honours from the temple near the last street of Sreenivasanagar which is supposed to encircle the border marked by EllaiyiTTa Uthamanambi. KrishNaraaya also reconstructed the AanaiyeRRamaNDapa. He was the warden of the temple from 1383 to 1397 A.D. He was succeeded by VedaachaaryabhaTTar in 1397A.D. for four years. This period witnessed the total sidelining of the KandaaDaiyars who were prevented by VedaachaaryabhaTTar (also known as UddanDabhaTTar) even from exercising their traditional control over the UDaiyavar temple. This led to PeriyakrishNaraaya Uthamanambi becoming the disciple of a descendent of Periyanambi since the KandaaDaiyars, who were his acharyas, went away in exile.
Uthamanambi had a brother named Chakraraaya. Both are mentioned many times in the inscriptions of Devaraaya I and Devaraaya II (1406-1446A.D.) of Vijayanagar. Chakraraaya reestablished Chakravarthittirumagan, established SooDikkodutha naachiyaar in the same temple complex, installed KaaTTazhagiyaSingar in the jungle to the east of the town, Hanumaan and Lakshmi(Aravindanaayaki) in the main temple, the DaSaavatara deities in a temple on the south bank of Coleroon and had a huge idol of garuDa cast and installed in the Azhagiya maNavaaLan tirumaNDapam in the year Manmatha (1415A.D.). He also had the Bhoopathit tirunaaL celebrated and reinstalled the Varaahanayinaar idol which had been destroyed by the muslims. The AaryabhTTaaL gateway which had been damaged by fire at the time of the muslim invasion was also renovated by him.

MaNavaaLamaamunigaL, (1370 - 1443 A.D.) came to Sreerangam in 1425 A.D. and,donning the robes of a sanyasin, he occupied the mutt in the Thrivikraman enclosure where he expounded the puranas and the holy prabandhas every day. In 1432 A.D., in the month of AvaNi, the PerumaaL ordered him, through the mouth of a priest, to expound the prabandhas daily in the periyatirumaNDapam in His presence.
During the reign of Mallikaarjuna, surnamed ImmaaDi Devaraaya (1447-1465 A.D.), the grandson of Valaiyadimai iTTa (Periyakrishna Rayar) Uttamanambi, by name Tirumalai naathha Uttamanambi, stayed at the court of the Vijayanagar king and composed a work called Lakshmikaavya.This was the time when the SaaLuva king, Timmaraaja, grew in power. In 1461 A.D. Mallikaarjuna donated a copper flagstaff covered with gold plates. By 1472 A.D. the revenue collection had definitely passed into the hands of Timmaraaja alias Tirumalairaaja. He was the patron of the Tamil poets, IraTTaiyar and KaaLamekam. Tirumalainaatha Uthamanambi constructed the LakshminaaraayaNa temple on the banks of the Punnagateerthham. SaaLuva Tirumalairaaja also erected the TaTTaraivaasal through which Lord Ranganaathha started to pass on his way from the Paramapadavaasal to the thousand-pillared maNDapa during the raappathu festival. He also reconstructed the
northern gateway of the AalinaaDan enclosure.

 

[praveen]

In 1490 A.D. the elder brother of Veeranarasingaraaya, named Raamaraaja, came to Sreerangam and became the disciple of KandaaDai ANNan. He came to be called KandaaDai Raamaanujadaasar.* He became the Senapati Durandhara and started receiving the temple honours before Uttamanambi. In 1467 A.D. the waters of Kaveri overflowed and joined that of Coleroon at a point west of the boundary wall near Tiruvaanaikkaaval and KandaaDai Raamaanujadaasar filled the breach with earth fetched from TiruveLLarai. He constructed the tank to the west of ADayavalaindaan street .
A reference to this person is also found in the records at Thiruppathi. He was very influential and had visited all the 108 vaishnava religious centres. He established RaamaanujakooTams also in Thiruppati from 1465 A.D. He became manager of the gold treasury in Thiruppathi. He instituted the practice of singing an Ulaa in his name by four temple damsels during koDaittirunaaL.
( From:Thirupathi Sri Venkateswara by Sadhu Subrahmanya Sastry (1998)_T.T.D. Devastanams.)
KandaaDai Raamaanujadaasar also got the flooring of the thousand pillar maNDapa plastered. The veLLai gopuram was built by him and the images of the Jeeyars and ekaangis who had martyred themselves in protest against the oppression of Koneri raajaa see below) were sculptured on its walls. He laid the floorings of the granaries in the store house and built an elegant maNDapa with a swing in it to the south east of the ANiyarangan courtyard. There he conducted the swing festival. As a result he came to occupy the most prominent position in the temple especially because he was close to the Raaya.
By this time most of the code established by Raamaanuja had collapsed and in its place had sprung a large number of groups of temple servants divided according to their position, religious order etc. Koneriraajaa who succeeded Tirumalairaaja during 1488 and 1492 A.D. harassed the Srirangam temple and was defeated by Narasa naayaka. The
Achyutharaayaabhyudayam describes this event. In 1496 A.D. Naagama naayaka and his son, Narasa naayaka came to worship the PerumaaL and made several endowments.
In 1508 A.D. Narasimhaachaariaar, who came in the line of VaaduladeSikar, made several offerings to the temple and reestablished the honours due to Periyanambi, KandaaDai AanDaan, Jeeyar and BhaTTar, in addition to VaaduladeSikar (i.e.himself).

 

[goundamani]

Came across this article about what praveen mentioned in net


Posted by Mr.Joke party


திருவரங்கன் உலா - I



தென்னிந்தியாவின் விடுதலைப்போருக்கு வித்தாக நின்றது திருவரங்கன் என சொன்னால் பலருக்கும் அதிசயமாக இருக்கும்.ஆனால் உண்மை அதுதான்.

14ம் நூற்றாண்டு.சேர சோழ பாண்டியர் என மூவேந்தர் ஆட்சியில் தமிழக மக்கள் நிம்மதியாக வாழ்ந்த காலம். சோழர் ஆதிக்கம் கிட்டத்தட்ட ஒடுங்கி பாண்டியர் ஆதிக்கம் செலுத்திய காலம். அப்போது பாண்டியரிடையே மூண்ட உட்பூசலால் உடன்பிறந்த வியாதியாகவும், தமிழ்நாட்டின் கருங்காலியாகவும் பிறந்த வீரபாண்டியன் எனும் துரோகி தன் அண்ணன் சுந்தரபாண்டியனை அழிக்க அப்போது ஹொய்சாள நாட்டிற்கு (கர்னாடகா) படைஎடுத்து வந்திருந்த மாலிக்காபூரை தமிழ்நாட்டுக்கு அழைத்தான்.மாலிக்காபூரில் படைகள் தமிழகத்தில் நுழைந்தது. அதுவரை எத்தனையோ போர்களையும், ஆக்கிரமிப்பளர்களையும் கண்ட தமிழகம் தற்போது வந்த போர் வேறுவிதமானது என்பதை கண்டது.

மாலிக் காபூருக்கு அடுத்து 1325ம் வருடம் உலூக் கான் எனும் மன்னன் தமிழகம் மீது படை எடுத்தான்.உலூக் கான் தான் பின்னாளில் முகமது பின் துகளக் என அறியப்பட்ட மன்னன்.அவனை பெரும்பாலும் கோமாளி மன்னன் என தான் நாம் அறிவோம். ஆனால் உண்மையில் அவன் ஒரு சைக்கோவும், மெண்டலுமாவான்.அவன் தலைமையில் கிட்டத்தட்ட 10 லட்சம் படைகள் திருவரங்கநாதன் கோயிலை சுற்றி வளைத்தன.

அவனை எதிர்த்து நின்றது 30000 பேர் மட்டும் கொண்ட ஒரு படை. அதை படை என்றே சொல்ல முடியாது.அரங்கனை காக்க கையில் கிடைத்த கத்தி, அரிவாள்மனை ஆகியவற்றை ஏந்தி நின்ற திருவரங்க மக்கள் கூட்டம் அது. அவர்களில் பெரும்பாலானோர் அதுவரை தேஙகாயை உடைக்க மட்டுமே அரிவாள் ஏந்திய அந்தணர் சமூகத்தினர்.

திருவரங்கநாதனை காக்க அவர்கள் சில ரகசிய ஏற்பாடுகளை செய்திருந்தனர். கோயில் மூலவர் விக்ரகத்தின் முன் ஒரு சுவற்றை கட்டி (கல் திரை என்பார்கள்) அந்த சுவற்றுக்கு முன் ஒரு களிமண் சிலையை வைத்து விட்டனர். உடைத்தால் அதை உடைத்துக்கொள்ளட்டும் என்று. திருக்கோயில் உற்சவர் சிலை மிகவும் விஷேஷமானது. அதை பல்லக்கில் ஏந்திக்கொண்டு மதுரையை நோக்கி ரகசியமாக ஒரு கூட்டம் கிளம்பியது. அரங்கரின் 40 ஆண்டு வனவாசம் இப்படியாக துவங்கியது.

உலூக்கானின் படை திருவரங்க கோயிலை சுற்றி வளைத்தது. திருவரங்கத்தை அரை மணிநேரத்தில் பிடித்துவிடலாம் என்ற உலூக்கானின் கனவில் மண் விழுந்தது. அத்தனை வீரம் செறிந்த எதிர்ப்பை திருவரங்கத்து மக்கள் அவனுக்கு அளித்தனர். மதில் சுவர்களில் ஏறிய வீரர்கள் மீது காய்ச்சிய எண்ணை ஊற்றப்பட்டது. அம்புகள் சரமாரியாக பொழிந்தன.கடும் உயிரிழப்பு ஏற்பட்டது.

கடும்கோபமடைந்த உலூக்கான் முழு படைகளையும் திருவரங்கம் மீது ஏவினான். அதன் பின் நடந்தது போரே இல்லை. படுகொலை தான். கிடைத்த இடங்களில் திருவரங்க மக்கள் ஆண்,பெண், குழந்தை என இல்லாது வெட்டிக் கொல்லப்பட்டனர். உயிரோடு பிடிபட்ட பெண்களும், குழந்தைகளும் அடிமைகளாக பிடித்து செல்லப்பட்டனர். கிட்டத்தட்ட 25,000 பேர் அன்று கொல்லப்பட்டிருப்பார்கள். அரங்கன் கோயில் முழுக்க சூறையாடி, கண்ணில் கண்ட விக்ரகங்களை உடைத்து போட்டு விட்டு உலூக்கானின் படை அடுத்து மதுரை நோக்கி நகர்ந்தது. அது நகர்ந்த இடமெங்கும் அழிவு தான். அலை, அலையாய் மக்கள் மதுரையை நோக்கி ஓடினர். மதுரையை அடைந்த உலூக்கானின் படைகளை சந்திக்க திராணியின்றி பாண்டிய மன்னர் புகுந்து ஓடிவிட்டார். மீனாட்சி அம்மன் கோயிலில் நுழைந்த உலூக்கான் தனக்கு முன் படை எடுத்த மாலிக்காபூர் செய்த அதே வேலையை செய்தான்.மதுரை முழுக்க சூறையாடி பெண்களையும், குழந்தைகளையும், பணத்தையும் கொள்ளை அடித்து விட்டு தன் தளபதி ஒருவனை சுல்தானாக்கி விட்டு டில்லி நோக்கி திரும்பினான்.

திருவரங்கன் உர்சவர் விக்ரகம் முழுக்க வைரமும், தங்கமும் உள்ளது என ஒரு தவறான தகவல் மதுரை சுல்தானுக்கு கிடைத்தது. அந்த சிலையை தேட பெரும்படையை அனுப்பினான். அரங்கரின் விக்ரகம் அப்போது மதுரை கள்ளழகர் கோயிலில் தான் இருந்தது. படை வந்ததும் அழகர் விக்ரகத்தை எடுத்துக்கொண்டு திருநெல்வேலி நோக்கி மீண்டும் தப்பி ஓடினர்.

புதிய சுல்தான் ஆட்சியில் மதுரை மீனாட்சி அம்மன் கோயில் மூடப்பட்டு இருந்தது. திருப்பரங்குன்றத்தில் மசூதி கட்டப்பட்டது.தமிழகமெங்கும் கைபற்ற படைகள் கிளம்பின. திருநெல்வேலியில் பதுங்கி இருந்த அரங்கருக்கும் ஆபத்து வந்தது. அரங்கர் கன்யாகுமரிக்கு ஓடினார். அங்கும் படைகள் வர சேரநாட்டுக்கு அரங்கரை கொண்டு சென்றனர்.

அரங்கர் விக்ரகம் சேரநாடு சென்று அங்கிருந்து சத்தியமங்கலம், கோபி, பண்னாரி வழியாக கர்நாட்க மாநிலம் மேல்கோட்டைக்கு சென்றது. கர்நாடகாவை அப்போது ஆண்டவர் 80 வயது நிரம்பிய வீரவல்லாள கண்டர் எனும் மன்னர். அரங்கர் அனாதை போல் தன்முன் வந்து நின்றதை கண்டு அவர் கண்ணீர் விட்டார்.

அரங்கருக்கு நேர்ந்த அவலம் ஹொய்சாள மன்னர் வீரவல்லாள கண்டருக்கு தாள முடியாத ஆத்திரத்தை ஏற்படுத்தியது. சளுக்க மன்னர்களின் வழிதோன்றல் அவர். 80 வயதான அந்த மாவீரர் பெரும்படை ஒன்றை திரட்டிக்கொண்டு திருவரங்கம் மீது படை எடுத்தார். வீரப்போர் புரிந்து தோல்வியுற்று பிடிபட்டார். அந்த 80 வயது மன்னரின் கண்கள் பிடுங்கப்பட்டு, உயிரோடு அவர் தோலுரிக்கப்பட்டார். அவரது தலை வெட்டப்பட்டு ஈட்டிமுனையில் சொருகப்பட்டது.

அரங்கரை மீண்டும் தூக்கிக்கொண்டு ஓடினர்.சுல்தானின் படை அவர்களை துரத்தியது.பல்லக்கை தூக்கியவர்கள், பூஜை செய்த அந்தணர்கள் என அனைவரும் கத்தி ஏந்தி போரிட்டு மடிந்தனர். இருவர் மட்டுமே தப்பி அரங்கரை தலையில் தூக்கி வைத்துக்கொண்டு ஓடினர். திருப்பதிக்கு ஓடி அங்கிருந்த அடர்ந்த காடுகளில் புகுந்தனர். மலை ஒன்றில் ஏறினர்.

அவர்களில் ஒருவர் இளைஞர். இன்னொருவர் யாதவாச்சாரியார் எனும் முதியவர்.மலை உச்சியில் நின்று செய்வதறியாது விழிந்தனர். சுல்தானின் படை அவர்களை சுற்றி வளைத்தது. யோசிக்க நேரமில்லாமல் கொடிகளை எடுத்து அந்த இளைஞர் அரங்கன் சிலையை தன் உடலோடு சேர்த்து கட்டிக்கொண்டார். மலையில் இருந்து கீழே இருவரும் குதித்தனர்.

அரங்கன் சிலைக்கு அடிபடாமல் தன் உடல் தரையில் மோத கீழே விழுந்து அவர் உயிர் துறந்தார். அவர் பின்னே குதித்த யாதவாச்சாரியார் எனும் முதியவர் கிளைகளில் சிக்கி உயிர் தப்பினார். ஆனாலும் அவருக்கு அடிபட்டதில் சித்த பிரம்மை பிடித்துவிட்டது.

சித்த பிரம்மை பிடித்த யாதவாச்சாரியார் அரங்கன் சிலையை எடுத்துக்கொண்டு மனம் போன போக்கில் காட்டில் நடந்தார்.

http://jokeparty.blogspot.com/2006/12/i.html

 

[pazhani]

hi goundamani,

on going through many of ur posts i had a felling that u speak from across a fence. u in the beginning wrote that it is posted by someone. but pranam for the same.
pranam praveen and goundamani. hats off