சரியா 7/2 மணிக்கெல்லாம் சென்னை சென்டிரல் போயிடும் ..அத்திம்பேருக்கு போன் பண்ணி சொல்லிட்டேன் ..ஸ்டேஷனுக்கு வந்துடுவார்..
நீ இறங்கி அவர தேடவேண்டாம்.. கம்பார்ட்மெண்ட் . சீட் எல்லாத்தயும் அவருக்கு சொல்லியாச்சு..
எதுக்குடா ...அவர கஷ்டப்படுத்தற.. சென்னையில எனக்குப் பயம் ஒண்ணும் இல்லே.. ஓலா ..ஊபர் இருக்கவே இருக்கு..
அப்பிடி இல்லேம்மா .. நீ தனியா போயிடுவேன்னு எனக்கு தெரியும் .. இருந்தாலும் ..எங்களுக்கு ஒரு நிம்மதி இருக்கும் இல்லையா.. சரி சரி ஏறிக்கோ..ட்ரையின்புறப்படப்போறது.. இறங்கின உடனே வாட்ஸ்அப் மெசேஜ் பண்ணிடு ...
மைசூர் சென்னை வந்தே பாரத் சரியா 3 மணிக்கி பெங்களூரில் நான் ... பிள்ளையும் மருமகளும் ஸ்டேஷனுக்கு ... ...ஒணணும் பெரிசா லக்கேஜ் இல்லை.. ஒரு சின்ன ட்ராலி பேக்.. ஒரு ஹாண்ட் பேக்.. Executive class..அதனால ரெண்டு ரெண்டு சீட்டுதான்.. மெதுவா என் சீட்ட தேடி ட்ராலி பேக்க மேலே வெச்சிட்டு.. என் பக்கத்து ஜன்னலோர சீட்ல யாருன்னு ..பார்த்தா.. யாருமில்லே..
வாஷ் ரூமுக்கு போயிட்டு வரும்போது பார்த்தா...அந்த ஜன்னல் ஓர சீட்டில யாரோ ஒருத்தர்.. யாராக இருந்தா நமக்கென்ன..
அந்த மனுஷர் என் பக்கம் திரும்பாமல் ஜன்னல் வழியே வேடிக்கை ...
ஆனால் சைடிலேயும் .. ஹேர் ஸ்டைலையும் பார்க்கும்போது எனக்கு ரொம்ப தெரிஞ்சவர் மாதிரி ...
மேடம் டிக்கெட் ..டி டி ஆர்... மொபைல்லேந்து என் பி என் ஆர் நம்பரை சொன்னபோது ராஜலக்ஷ்மியா மேடம்.. தலையை ஆட்டிட்டு முடிக்கும்போது பக்கத்து சீட் மனுஷர் கட கடன்னு நம்பர் சொன்னதுக்கு ..மீனாட்சிசுந்தரம்.. டி டி ஆர்.கேள்விக்கி இவர் தலை மட்டும் லேசா ஆடித்து.. [ இவர் கையிலே மொபைலோ டிக்கெட்டோ எதுவுமே இல்லை..ஆனால்...]
அப்பத்தான் என் பக்கத்தில் திரும்பினவர் முகத்தை பார்த்தேன்.. என் உடம்பு குப்புன்னு வேர்த்துப் போச்சு..
உலகத்தில ஒரே மாதிரி ஆறு பேர் இருப்பாங்கன்னு படிச்சிருக்கேன்.. ஆனால் இவர் அப்பிடியே ஈ அடிச்சாங் காப்பியா..
முகத்தில் நெத்திக்கி மேலே வலது பக்கம் சின்ன தழும்பு.. அதே நிறம் ..நீள மூக்கு
ஹார்ட் கொஞ்சம் பட படன்னு அடிச்சுக்க ஆரம்பிச்சது.. எப்பிடி அதே பெயர் மீனாட்சிசுந்தரம்ன்னு...
என்னை இவர் திரும்பிப் பார்க்காமல் ஜன்னல் வழியே வேடிக்கை.. எனக்கு என்ன செய்யரதுன்னு தெரியலே.. யார் இந்த மனுஷர் இங்கே எப்பிடி... எதற்க்காக.. மனசில ஆயிரம் கேள்விகள்...
ஏதாவது பேச்சு குடுக்கலாமான்னு மனசிலே யோசனை.. கூடவே இனம் தெரியாத பயம்.. குழப்பம்.. பொதுவாவே நான் மத்தவங்களை விட தைரியசாலின்னு பேர் வாங்கினவ..ஆனால் இப்போ ..அது எல்லாம் காத்தில போயிடுத்து..
எழுந்து போய் ..பிள்ளைய மொபைல்ல கூப்பிட்டு பக்கத் சீட்ல இருக்கறவற பத்தி சொல்லலாமா.... வேண்டாம் சிரிப்பான்...
என் பக்கம் திரும்பிக்கூட பார்க்கவில்லை.. இவரா பேச்சு குடுப்பாருன்னு பார்த்தா அதுவும் இல்லை..
நாலு மணிக்கி ஸ்னாக்சும் டீயும் வந்தது.. ஆனால் பக்கத்து சீட்டுக்காரர் எதையுமே வாங்கவில்லை.. டிக்கெட் புக் பண்ணும்போதே வேண்டாம்ன்னு எழுதியிருப்பார் போல.. ஜன்னல் வழியே வேடிக்கை பார்ப்பதையும் நிறுத்தவில்லை..
எழுந்திருந்து மறுபடியும் வாஷ் ரூம் போயிட்டு வரும்போது... இவர் கையில் டைம் மேகஜின்... இருப்பதையும் ...சின்ன பச்சை கலர் துண்டு பேப்பர் அதிலிருந்து நீட்டிகொண்டு இருப்பதையும் பார்த்ததில் எனக்கு அதிர்ச்சியில் கை கால்கள் எல்லாம் லேசா நடுங்க ஆரம்பித்தது..
டைம் மேகஜின் யார் படிப்பார்கள் அந்த பச்சை கலர் பேப்பர் துண்டு எதற்கு ...எனக்குத் தெரியும்...
கொஞ்சம் கொஞ்சமா எனக்குப் புரிய ஆரம்பித்தது..பக்கத்து சீட்டில் இருப்பது யார் என்று.. ஆனால் என்ன காரணம்.. எதற்கு ...புரியவில்லை..
பயத்தில் நடுங்கி அடங்கி ஒடுங்கி சீட்டில் ஒரு ஓரத்தில் நான்.. எப்படாப்பா சென்னை வரும்ன்னு ....
பெரம்பூர் தாண்டினவுடன் டிரெயின் வேகம் குறைந்தது சென்ட்ரல் ஸ்டேஷனுக்குள் நுழைய வேண்டி..
அவசர அவசரமா வாஷ் ரூமுக்குப் போய் லேசா முகம் கழுவிட்டு வந்தபோது பார்த்தேன் ..பக்கத்து சீட் மனுஷர் எதிர் திசையில் வெளியே போற கதவுகிட்ட போவதை கையில் டைம் மேகஜினோட..
மாப்பிள்ளை வந்திருந்தார்.. ஸ்டேஷனுக்கு
என்ன மாமி உடம்பு சரியில்லையா.. முகமே சரியில்லையே ஏதோ பேய்அறைஞ்ச மாதிரி இருக்கிங்களே.. மாப்பிள்ளையின் கேள்வி நியாமாத்தான் பட்டது எனக்கு.. என்னத்தைச் சொல்ல.
அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லே கொஞ்சம் லேசா தலைவலி வீட்டுக்கு போய் காப்பி சாப்பிட்டா சரி ஆகிடும்..
என்னுடன் பக்கத்து சீட்டில் வந்தது..
சரியா ஒரு வருஷத்துக்கு முன்னால்...வீட்டு சோபாவில் உக்கார்ந்து டைம் மேகஜின் படித்துகொண்டிருந்தபோது அப்பிடியே சரிந்து விழுந்து “என்னை விட்டுப் போன” என் “ஹஸ்பெண்ட்” மீனாட்சிசுந்தரம்..
“CARDIAC ARREST” …அவரை கடைசியா பார்த்தது ஐஸ் பெட்டியில் இருந்த உயிர் இல்லாத அவர் உடலையும் Martuary Vanil அவர் முகத்தையும்.. அவரோடவருஷாப்திகம் பிள்ளை வீட்டில் நேற்று ...அதற்குத்தான் நான் வந்திருந்தேன்.. எதற்க்காக அவர் என்னுடன் வந்தே பாரத் டிரைனில் வந்தார்.. தெரியவில்லை..
என் பிள்ளையிடம் ட்ரெயினில் வந்தது யார்ன்னு சொன்னால் நம்பப்போவது இல்லே ..மாப்பிள்ளையும்தான்..
ஏன் நீங்களும்தான்.....
டி வி கே
All reactions:
Comment
Share
நீ இறங்கி அவர தேடவேண்டாம்.. கம்பார்ட்மெண்ட் . சீட் எல்லாத்தயும் அவருக்கு சொல்லியாச்சு..
எதுக்குடா ...அவர கஷ்டப்படுத்தற.. சென்னையில எனக்குப் பயம் ஒண்ணும் இல்லே.. ஓலா ..ஊபர் இருக்கவே இருக்கு..
அப்பிடி இல்லேம்மா .. நீ தனியா போயிடுவேன்னு எனக்கு தெரியும் .. இருந்தாலும் ..எங்களுக்கு ஒரு நிம்மதி இருக்கும் இல்லையா.. சரி சரி ஏறிக்கோ..ட்ரையின்புறப்படப்போறது.. இறங்கின உடனே வாட்ஸ்அப் மெசேஜ் பண்ணிடு ...
மைசூர் சென்னை வந்தே பாரத் சரியா 3 மணிக்கி பெங்களூரில் நான் ... பிள்ளையும் மருமகளும் ஸ்டேஷனுக்கு ... ...ஒணணும் பெரிசா லக்கேஜ் இல்லை.. ஒரு சின்ன ட்ராலி பேக்.. ஒரு ஹாண்ட் பேக்.. Executive class..அதனால ரெண்டு ரெண்டு சீட்டுதான்.. மெதுவா என் சீட்ட தேடி ட்ராலி பேக்க மேலே வெச்சிட்டு.. என் பக்கத்து ஜன்னலோர சீட்ல யாருன்னு ..பார்த்தா.. யாருமில்லே..
வாஷ் ரூமுக்கு போயிட்டு வரும்போது பார்த்தா...அந்த ஜன்னல் ஓர சீட்டில யாரோ ஒருத்தர்.. யாராக இருந்தா நமக்கென்ன..
அந்த மனுஷர் என் பக்கம் திரும்பாமல் ஜன்னல் வழியே வேடிக்கை ...
ஆனால் சைடிலேயும் .. ஹேர் ஸ்டைலையும் பார்க்கும்போது எனக்கு ரொம்ப தெரிஞ்சவர் மாதிரி ...
மேடம் டிக்கெட் ..டி டி ஆர்... மொபைல்லேந்து என் பி என் ஆர் நம்பரை சொன்னபோது ராஜலக்ஷ்மியா மேடம்.. தலையை ஆட்டிட்டு முடிக்கும்போது பக்கத்து சீட் மனுஷர் கட கடன்னு நம்பர் சொன்னதுக்கு ..மீனாட்சிசுந்தரம்.. டி டி ஆர்.கேள்விக்கி இவர் தலை மட்டும் லேசா ஆடித்து.. [ இவர் கையிலே மொபைலோ டிக்கெட்டோ எதுவுமே இல்லை..ஆனால்...]
அப்பத்தான் என் பக்கத்தில் திரும்பினவர் முகத்தை பார்த்தேன்.. என் உடம்பு குப்புன்னு வேர்த்துப் போச்சு..
உலகத்தில ஒரே மாதிரி ஆறு பேர் இருப்பாங்கன்னு படிச்சிருக்கேன்.. ஆனால் இவர் அப்பிடியே ஈ அடிச்சாங் காப்பியா..
முகத்தில் நெத்திக்கி மேலே வலது பக்கம் சின்ன தழும்பு.. அதே நிறம் ..நீள மூக்கு
ஹார்ட் கொஞ்சம் பட படன்னு அடிச்சுக்க ஆரம்பிச்சது.. எப்பிடி அதே பெயர் மீனாட்சிசுந்தரம்ன்னு...
என்னை இவர் திரும்பிப் பார்க்காமல் ஜன்னல் வழியே வேடிக்கை.. எனக்கு என்ன செய்யரதுன்னு தெரியலே.. யார் இந்த மனுஷர் இங்கே எப்பிடி... எதற்க்காக.. மனசில ஆயிரம் கேள்விகள்...
ஏதாவது பேச்சு குடுக்கலாமான்னு மனசிலே யோசனை.. கூடவே இனம் தெரியாத பயம்.. குழப்பம்.. பொதுவாவே நான் மத்தவங்களை விட தைரியசாலின்னு பேர் வாங்கினவ..ஆனால் இப்போ ..அது எல்லாம் காத்தில போயிடுத்து..
எழுந்து போய் ..பிள்ளைய மொபைல்ல கூப்பிட்டு பக்கத் சீட்ல இருக்கறவற பத்தி சொல்லலாமா.... வேண்டாம் சிரிப்பான்...
என் பக்கம் திரும்பிக்கூட பார்க்கவில்லை.. இவரா பேச்சு குடுப்பாருன்னு பார்த்தா அதுவும் இல்லை..
நாலு மணிக்கி ஸ்னாக்சும் டீயும் வந்தது.. ஆனால் பக்கத்து சீட்டுக்காரர் எதையுமே வாங்கவில்லை.. டிக்கெட் புக் பண்ணும்போதே வேண்டாம்ன்னு எழுதியிருப்பார் போல.. ஜன்னல் வழியே வேடிக்கை பார்ப்பதையும் நிறுத்தவில்லை..
எழுந்திருந்து மறுபடியும் வாஷ் ரூம் போயிட்டு வரும்போது... இவர் கையில் டைம் மேகஜின்... இருப்பதையும் ...சின்ன பச்சை கலர் துண்டு பேப்பர் அதிலிருந்து நீட்டிகொண்டு இருப்பதையும் பார்த்ததில் எனக்கு அதிர்ச்சியில் கை கால்கள் எல்லாம் லேசா நடுங்க ஆரம்பித்தது..
டைம் மேகஜின் யார் படிப்பார்கள் அந்த பச்சை கலர் பேப்பர் துண்டு எதற்கு ...எனக்குத் தெரியும்...
கொஞ்சம் கொஞ்சமா எனக்குப் புரிய ஆரம்பித்தது..பக்கத்து சீட்டில் இருப்பது யார் என்று.. ஆனால் என்ன காரணம்.. எதற்கு ...புரியவில்லை..
பயத்தில் நடுங்கி அடங்கி ஒடுங்கி சீட்டில் ஒரு ஓரத்தில் நான்.. எப்படாப்பா சென்னை வரும்ன்னு ....
பெரம்பூர் தாண்டினவுடன் டிரெயின் வேகம் குறைந்தது சென்ட்ரல் ஸ்டேஷனுக்குள் நுழைய வேண்டி..
அவசர அவசரமா வாஷ் ரூமுக்குப் போய் லேசா முகம் கழுவிட்டு வந்தபோது பார்த்தேன் ..பக்கத்து சீட் மனுஷர் எதிர் திசையில் வெளியே போற கதவுகிட்ட போவதை கையில் டைம் மேகஜினோட..
மாப்பிள்ளை வந்திருந்தார்.. ஸ்டேஷனுக்கு
என்ன மாமி உடம்பு சரியில்லையா.. முகமே சரியில்லையே ஏதோ பேய்அறைஞ்ச மாதிரி இருக்கிங்களே.. மாப்பிள்ளையின் கேள்வி நியாமாத்தான் பட்டது எனக்கு.. என்னத்தைச் சொல்ல.
அதெல்லாம் ஒண்ணும் இல்லே கொஞ்சம் லேசா தலைவலி வீட்டுக்கு போய் காப்பி சாப்பிட்டா சரி ஆகிடும்..
என்னுடன் பக்கத்து சீட்டில் வந்தது..
சரியா ஒரு வருஷத்துக்கு முன்னால்...வீட்டு சோபாவில் உக்கார்ந்து டைம் மேகஜின் படித்துகொண்டிருந்தபோது அப்பிடியே சரிந்து விழுந்து “என்னை விட்டுப் போன” என் “ஹஸ்பெண்ட்” மீனாட்சிசுந்தரம்..
“CARDIAC ARREST” …அவரை கடைசியா பார்த்தது ஐஸ் பெட்டியில் இருந்த உயிர் இல்லாத அவர் உடலையும் Martuary Vanil அவர் முகத்தையும்.. அவரோடவருஷாப்திகம் பிள்ளை வீட்டில் நேற்று ...அதற்குத்தான் நான் வந்திருந்தேன்.. எதற்க்காக அவர் என்னுடன் வந்தே பாரத் டிரைனில் வந்தார்.. தெரியவில்லை..
என் பிள்ளையிடம் ட்ரெயினில் வந்தது யார்ன்னு சொன்னால் நம்பப்போவது இல்லே ..மாப்பிள்ளையும்தான்..
ஏன் நீங்களும்தான்.....
டி வி கே
All reactions:
Comment
Share