• Welcome to Tamil Brahmins forums.

    You are currently viewing our boards as a guest which gives you limited access to view most discussions and access our other features. By joining our Free Brahmin Community you will have access to post topics, communicate privately with other members (PM), respond to polls, upload content and access many other special features. Registration is fast, simple and absolutely free so please, join our community today!

    If you have any problems with the registration process or your account login, please contact contact us.

Think or sink!

# 3. குட்டி ராணி.

திருப்பதியில் மொட்டை போட்டதில்
முகமே முற்றிலும் மாறிவிட்டது.

கரடிக் குட்டி போல கண்களை மறைக்கும் முடி
போனதால் இப்போது பால முருகனாக மாறிவிட்டாள்!

எத்தனை அருள் அந்த சிறிய முகத்தில்!

அழவே இல்லை - அவளை
பலவந்தமாகத் தூக்காதவரை.

ஒவ்வொருவரிடம் ஒவ்வொரு விளையாட்டு.

அக்காவின் கன்னத்தை
அணில் பல் வைத்துக் கரண்டுவாள்

என்னைப் பார்த்தவுடன் பாடச் சொல்லுவாள்

"பாப்பா பாப்பா கதை கேளு" என்ற
காக்கா, நரியின் கதை ரொம்பப் பிடித்துவிட்டது.

ஒவ்வொரு லைன் நிறுத்தும் போதும்
ஓயாது "உம்" கொட்டி
தொடர்ந்து என்னைப் பாடச் சொல்லுவாள்.

பாட்டு முடிந்தவுடன் இரண்டு கைகளையும்
தாமரைப் பூ போல விரித்துக் காட்டுவாள்.

அதற்குப் பல பொருள்கள் உள்ளன!
"Finished!" "All done!" "இல்லை!" "காணோம்"

சமய சந்தர்ப்பத்துக்குத் தகுந்தபடி
நாம் பொருள் உணர்ந்து கொள்ளவேண்டும்.

கைக்குட்டையைத் தூக்கி தன் தலைக்குப் பின்னால்
போட்டுவிட்டு காணோம் என்று கையை விரிப்பாள்.

நாம் எடுத்துத் தந்தால் மீண்டும்... மீண்டும்...
 
I should not have complained about the long session of cutting off the metal crown from the upper right molar tooth.

The doctor had to work with the precision of a goldsmith or a talented jeweller - not to mess with or damage the tooth and not to miss parts of the strong metal crown.

It was an endurance test for both the doctor and the patient - more for the doctor than for the patient. The doctor merely collected his fees but the patient was promised a pain-free future!
 
# 4. குட்டி ராணி.

"அஹம்" "அஹம்" என்று
சமஸ்கிருதத்திலேயே அழுதாள்.

எட்டி இருந்தவர்களை "ஏய்!" என்று கூப்பிட்டாள்.

அமெரிக்கன் சிடிசன்ஸ் "ஹேய்" என்று தானே
எல்லோரையுமே அழைப்பார்கள்!

அருகில் இருந்தவர்களையும், அவர்கள் அமர்ந்த
நாற்காலிகளையும் "knock! knock!" செய்தாள்.

கையை விட்டுவிட்டு தள்ளாடியபடி நின்றாள்.
தனக்குத் தானே clap clap செய்து கொண்டாள்.

என் அம்மாவிடம் அவளுக்குக்
clap செய்யச் சொன்னாள்.

அவள் சித்தப்பா காமெராவை எடுத்தவுடன்
அழகிய pose கொடுத்தாள்.

சின்னத் தாத்தாவின் தோளில் அமர்ந்து
திருவிழா பார்க்கும் குழந்தைபோல் ஆனாள்.

அம்மா நைட் டிரஸ் அணிந்திருக்கும் போது
பால் அருந்தி விட்டு அமைதியாக உறங்கினாள்.

அவள் சூரிதாரில் இருக்கும் போது கொஞ்சம் restless...
"தூங்க வைத்து விட்டு அவள் சென்று விடுவாளோ?"

அப்பாவின் 'சங்கர் மகாதேவன்' தாடியை
ஸ்மூத் ஆக நீவிக் கொடுத்தாள்.
 
# 5. குட்டி ராணி.

காது, மூக்கு, கண் என்று எல்லாம்
சரியாகத் தொட்டுக் காட்டினாள்.

"தொப்பை எங்கே?" என்றால்
தன் குட்டித் தொப்பையைத்
தடவித் தடவிக் காட்டினாள்
மிகவும் மகிழ்ச்சியுடன்.

ஒரு காலை அதே கையால் பற்றி gymnast போல
அதைத் தூக்கி முன்னால் நீட்டினாள்.

இரண்டு கால்களையும் இரண்டு கைகளால்
பற்றி வலித்து, படுத்துக் கொண்டு,
தலைக்கு மேல் இருந்த தரையைத் தொட்டாள்.

cracker தோசையை பல் இல்லாமல்
எப்படிக் கடித்தாள்??

பாடிக்கொண்டே இருந்தால் பரம சந்தோஷம். :happy:
நிறுத்தினால் "உம்!" என்று அதட்டுவாள்!
அல்லது முதல் எழுத்தை எடுத்துக் கொடுப்பாள்.

இந்தக் குட்டி ராணியின் அரசாட்சி தொடர,
அவள் எல்லா வளங்களும், நலன்களும் பெற்று வாழ
மதுரை அரசி தேவி மீனாக்ஷி அருள் புரியட்டும்!

Most of you might have guessed who this kutty raaNi is.
You are right!
She is the elder granddaughter of the Queen of this forum.
The younger one is a kutty angel - extremely friendly - true to her name !
 
In Bhagavad Gita, Arjuna is compared to a hungry calf and Krishna to the mother cow. Arjuna asked the right questions which made Krishna deliver His message as the Gita.

The relationship of a disciple ( sishya) and Gru must be similar. The thirst for knowledge of the student must make the guru give out his best.

Small wonder Gurukulam worked so well in the ancient India where Sruthis and Smruthis were learned by the word of the mouth - without the use of any textbooks.

A story goes thus:

The Guru pathni served the students some gingili oil with the rice. One student asked her,"Why can't we be served ghee instead of this oil?"

The very same day the guru sent him out into the wide world. The reason...???

The mind of the student had wandered from his studies to the other pleasures, comforts and luxuries!

Learning is a form of tapas. Whoever remains focused on learning progresses very fast. There is no progress for one who tends to digress!
 
# 278. THE MAN WITH METAL HINGED LEGS.

அவருடைய வயது எண்பதுக்கும் மேலே.
வசித்தது என் மகனின் அடுத்த வீட்டில்.

மனைவி இல்லை. ஒரு மகன் மட்டும்
அவர் கதை பின்னால் தொடரும் பிறகு.

இடுப்பில் இருந்து கணுக்கால் வரையில்
METAL HINGED LEGS !!!

அத்துடனேயே அவர் மாடி ஏறுவார்.
கார் ஓட்டுவார். provisions வாங்கிவருவார்.

garbage bags வெளியில் எடுத்து வைப்பார்.
சுக்கு போலக் காய்ந்து வறண்ட உடம்பு.

மன உறுதி மிகவும் அதிகம்.
ஒரு நாளாவது சுய பச்சாதாபப்பட்டு இருப்பாரோ?

NO CHANCE . :nono:

அதுவே இந்தியாவில் இருந்திருந்தால்
படுக்கையை விட்டு இறங்கவே மாட்டார்கள்.

HOME NURSE போட வேண்டும்.
அதற்கும் மேலே ஆயிரம் குற்றம் குறைகூறுவார்கள்,

எத்தனை அக்கறையுடன் பார்த்துக் கொண்டாலும்.
செய்வது எல்லாம் கண்ணுக்குத் தெரியாது.
செய்யாதது மட்டும் நன்கு நினைவு இருக்கும்.

தனியாக இருப்பதும் சில விஷயங்களில்
நமக்கு நன்மையே பயக்கின்றது.

Report
 
# 279. A brilliant Robotics Engineer.

மேலே சொன்ன தாத்தாவின் மகன் இவர்.
புகழ் பெற்ற ஒரு robotics engineer .

மொபிலிட்டிக்காக புதிய புதிய யுக்திகள்
புதிய உபகரணங்கள் எப்போதும்
கண்டு பிடித்துக் கொண்டே இருப்பார்.

அவருக்கும் அவை தேவை.
அவரால் எழுந்து நடக்க முடியாது!
Accident இன் பின்விளைவு என்று எண்ணுகிறேன்.

மனைவி அவரை விட்டுப் பிரிந்து சென்று விட்டார்!
அப்பாவும் மகனுமாக அவ்வளவு பெரிய வீட்டில்!

எப்போதும் புதிய கண்டுபிடிப்புக்களை
அமைதியான அந்த சாலையில் ஓட்டிப்
பழகவும், ஓட்டிப் பார்க்கவும் செய்வார்.

பலமுறை அவருடன் பேச முயன்றேன்.
பார்க்காமல் அமைதியாகச் சென்றுவிடுவார்.
அவருடன் பேசவே முடியவில்லை.

அதற்கெல்லாம் சேர்த்து வைத்து
நாங்கள் திரும்பும் முன்

இன்னொரு பக்கத்துக்கு வீட்டில்
எங்களுக்குத் தந்த high tea இல்
வெகுநேரம் பேசிக்கொண்டிருந்தோம்.

கடவுள் எத்தனை சோதனைகளை
ஒரே வீட்டைச் சேர்ந்தவர்களுக்குத் தருகின்றார்.

கர்ம பலனை எப்படி நம்பாமல் இருப்பது???
 
People take upon themselves tasks beyond their capacity.
Then they roam around with a permanent scowl and a long face.
As if we had forced them into those demanding posts!
One should not show one's disgust towards people who were
nowhere near when one made those wrong choices!
 
"thangal seevai thamilukku theevai!"

"iniya kalai vanakkam!"

"gunam nadi kutram nadi avatrul migai nadi mikkal kolal"

"iniya velli vanakkam!"

These are some of the Messages shared in a sath sangh.

Already many youngsters do not know the difference between
la, La, zha and ra , Ra , tra, and na , Na etc.

This kind of 'seevai' is the real 'theevai' on the head of the Tamizh Annai. God save Her from these elders and younsters!!!
 
How is it that the well versed original performer gets a pittance as his pay while his underqualified substitute gets three times his pay - for being so unqualified that he is available !
 

# 280. "Black-out" studies !

பரீட்சைக்கு முன்பு உணவு உண்ணாமல்
உறக்கம் கொள்ளாமல் படிப்பவர்களுக்கு!

மெடிக்கல் சீட் கிடைத்தது அந்த மாணவனுக்கு.
"Always studies and no relaxation" என்று ஆனது.

ஒருநாள் toilet soap வாங்கச் சென்றான்.
கடையை அடைந்தவுடன் டோடல் black அவுட்!

என்ன வேண்டும் என்று யோசித்தால்
ஒன்றும் நினைவுக்கு வரவே இல்லை.

கடைக்காரன் நல்லவன் அதனால்
அவன் ஒவ்வொரு பொருளாகக் காட்டினான்.

ஊஹூம் நோ யூஸ். ஒன்றும் வாங்காமல்
திரும்பி வந்து குளிப்பதற்கு நுழைந்தவுடன்
நினைவுக்கு வந்ததாம் வாங்கச் சென்ற பொருள்.

இது ஒன்றும் பெரிய விஷயம் இல்லைதான்!

ஆனால் பரீட்சை ஹாலில் கேள்வியின் விடைகள்
இப்படி டோட்டலாக black அவுட் ஆகிவிட்டால்!
 
# 281. வெறும் ஐந்து ரூபாய் donation!

அப்போதெல்லாம் ஐந்து ரூபாய்க்கு நல்ல
மதிப்பு இருந்த காலம் என்பது உண்மை தான் .

இப்போது போல ஒரு single டீ கூட
வாங்க முடியாத காலம் அல்ல. :rolleyes:

அந்த ஐந்து ரூபாயை donate பண்ணுபவர்கள்
மொத்த சொத்தையும் வாரிக் கொடுப்பது போல
மிகப் பெரிய ஆர்ப்பாட்டம் செய்வார்கள்.

ஐந்து ரூபாய்க்குக் குறைந்து வாங்கக்கூடாது
என்ற கொள்கை நாங்கள் வைத்திருந்தோம்.

அல்லது செல்லாத நாலணா எட்டணாவைக் கூட
தந்திருப்பார்கள் - வேறு எங்கும் தர முடியாததால்.

இதை வைத்துக் கொண்டு எப்படி நாங்கள்
LIONESS CLUB ப்ராஜெக்ட்களைச் செய்யமுடியும்???

கல்லில் நார் உரித்துப் பழகியதும்
ஒரு விதத்தில் நல்லதே.

முதல் முயற்சியில் கிடைக்காவிட்டாலும்
விக்ரமாதித்யனின் வேதாளம் போல

நமது முயற்சியில் தளர்ச்சி அடையாமல்
முன்னேறுவோம் அல்லவா!

Report
 
Our branch of Lioness Club won many awards namely
For the best president, For the best treasurer, For the best mass marriages and for the best club.

The originally elected treasurer recused herself immediately after being elected. So keeping the account of Income and Expenditure fell on my shoulders.

The secretary was not highly educated . So all the oral and written correspondence fell on my shoulders.

The husband of both of us were always posted on some remote area as they both were in the External service Department
( weirdly called as The Erection Department).

In that huge colony I lived near the main gate and my secretary on the opposite and rear end.

So when we had to go out for collection of donation of organizing programs, getting invitation cads printed etc , I would walk over to her house. Then both of would jump over and cross the compound wall using the rocks placed on either side of the wall.

Thinking back I now wonder what would have people thought when they saw the president and secretary of a famous Lioness Club jumping over the compound wall like two little monkeys!!!

Oh boy! I must have been really agile and flexible in those days!
 
'The husbands of both us' is not correct.
(It suggests we have multiple husbands!)

Now 'the husband of both of us' also sounds wrong!
(It suggests that both of us have one and the same husband)

So what is the correct way of expressing that both I and my secretary had to manage all our tasks by ourselves - as the master of either of us was always away on tour?

Does THIS sound alright??
 
# 282. One gram gold.

முன்பெல்லாம் தங்கம் வாங்க முடியாதவர்கள் இந்த
ஒன்-கிராம்-கோல்ட் நகைகளை வாங்கி அணிவார்கள்.

ஆனால் அது சொக்கத் தங்கம் என்றே கூறுவார்கள்!

இப்போதோ காலம் மாறிவிட்டது.
தலை கீழாகிவிட்டது.
எல்லோரும் வாங்கி விரும்பி அணிகிறார்கள்.

சொக்கத் தங்க நகைகள் போடுபவர்கள் கூட
நகையைக் காப்பாற்றவும்,
கண் திருஷ்டி படாமல் இருக்கவும்

அவற்றை ஒன்-கிராம்-கோல்ட் என்றே சொல்வது
விந்தையிலும் விந்தையாக உள்ளது எனக்கு!
 
# 283. Zebra Saree.

எனக்குப் பத்தொன்பது வயது இருக்கும் போது
POPULAR ஆயின ZEBRA சாரி என்னும் புடவைகள்.

இரு வர்ணங்கள், மூன்று, நாலு என்று
வானவில்லின் வர்ணங்கள் மிளிர்ந்தன.

ஒரு சௌகரியம் உண்டு...மறுக்க முடியாதது!

ஒரே புடைவைக்கு பல ப்ளௌஸ்கள் மாட்ச் ஆகும்.
நம்மைச் சற்று உயரமாகக் காட்டும்!
குறுக்களவைக் குறுக்கிக் காட்டும்.
பிறகு மறைந்துவிட்டன ZEBRA புடவைகள்!

இத்தனை ஆண்டுகளுக்குப் பின்னர் இப்பொது
நல்ல பட்டில் வந்துள்ளன ZEBRA சேலைகள்!

FASHIONS REPEAT ONCE IN EVERY FEW DECADES.
அந்த குட்டைக் கை, நீண்ட கை, MUTTON CHOP PUFF,

எத்தனை முறை வந்து வந்து போய்விட்டன.
ஒரே போல எப்போதும் அணிந்தோம் என்றால்

WE WILL NEVER FEEL OUT OF FASHION -
EVEN IF WE ARE NOT IN THE CURRENT FASHION !!!

இது எப்படி இருக்கு???
 
There is some connection between blood circulation and relaxation. The moment I have the luxury of two warm water bottles under my calf muscles, I invariable doze off into short power naps. If you find 10 to 20 minutes difference between my consecutive posts - then I had just returned from a short visit to the 'Z' land. Power naps are better than sleep!
 
There is something weird going on.
The full moon is celebrated in the evening.
The chathurthi, sashti, kruthigai pooja are done in the evening.
How come the Thai poosam and PourNami pooja have been shifted to the next day morning - for no apparent reasons???
 
Some people are very lucky and keep getting new clothes all the time. Some other never go without three square meals a day.

The explanation given by my spiritual guru goes thus:

If the offsprings of the past birth perfotm all the sraardha karma with sraddha - those lucky people never lack food or clothes.

So do the pithru pooja properly so that your dear parents of the past will live a happy life in their next birth!
 
# 284. She thought it was a Wooden leg !

என் முழங்கால் மிகவும் தேய்ந்து போனது.
ஜவ்வுகள் போன இடம் தெரியவில்லை.

மேல் எலும்பும் கீழ் எலும்பும் உராய்வதால்
என்னால் காலை நன்றாக மடக்கமுடியாது!

METAL SOLDIER போல விறைப்பாக நடக்கும்போது
செக்யூரிட்டியில் PROBLEMS வரும் எனக்கு.

முதல் முறை அமெரிக்கா போகும் போது
காலை நன்றாக மடக்கச் சொன்னார்கள்.

"என்னால் முற்றிலும் மடக்க முடியாது" என்றதும்,
லத்தி சார்ஜ் போல கையில் இருந்த பிரம்பால்
முழங்காலைத் தட்டிப் பார்க்கிறாள் ஒருத்தி.

"மரக்கால் என்று நினைத்துக் கொண்டாயா?
ALREADY வலிக்கும் காலை இப்படி அடிக்கிறாயே?"

"சாரி மேடம் TERRORISTS பயம்" என்றாள்.

TERRORIST சொஸ்தமாக A K 47 உடன்
உள்ளே நுழைந்து விடுவான்!

நம்மைப் போன்ற 'லிட்டில் ஓல்ட் லேடீஸ்' தான்
Security checkpoint இல் அவதிப்படுவோம்.
 
# 285. பழுத்த வெத்திலை.

நாங்கள் சிறுமிகளாக இருந்தபோது அடிக்கடி
வீட்டுக்கு அம்மான் பாட்டா ஒருவர் வருவார்.

வெற்றிலை addict போல அவர் எப்போதும்
வெற்றிலைப் போட்டுக் கொண்டு
குதப்பிக் கொண்டே இருப்பார்.

வெற்றிலைப் பை நிறைய வெற்றிலைகள் இருக்கும்.
ஒவ்வொன்றும் வெவ்வேறு stage இல் இருக்கும்!

தளிர் வெற்றிலையும் இருக்கும்;
முதிர்ந்து பழுத்ததும் இருக்கும்.

அவர் பழுத்ததைப் போட்டுக் கொள்ளுவார்.
அடுத்த நாள் மேலும் சில பழுத்துவிடும்.

அவற்றை அன்று குதப்புவார்.
அடுத்த நாள் மேலும் சில பழுக்கும்.

இப்படி தினமும் பழுத்த வெற்றிலையே உண்பார்.

ஒரே ஒரு நாள் பழுத்ததைக் கடாசிவிட்டால்
தினமும் பழுக்காதது கிடைக்கும்!

ஆனால் செய்ய மாட்டார். அவர் பெயரே
"பழுத்த வெத்தலைப் பாட்டா" ஆகிவிட்டது.

Report
 

Share this page

Share this page

Latest posts

Latest ads

Follow us on Social Media

Back
Top