vikrama
0
What follows is the English translation of Rig 1-113 by Griffith.
I have tried to translate the same sooktham into Tamil verse form. I took the help of Griffith but mine is not a translation of Griffith's work.
1. This light is come, amid all lights the fairest; born is the brilliant, far-extending brightness.
Night, sent away for Savitar's uprising, has yielded up a birth-place for the Morning.
2 The Fair, the Bright is come with her white offspring; to her the Dark One has resigned her dwelling.
Akin, immortal, following each other, changing their colours both the heavens move onward.
3 Common, unending is the Sisters' pathway; taught by the Gods, alternately they travel.
Fair-formed, of different hues and yet one-minded, Night and Dawn clash not, neither do they travel.
4 Bright leader of glad sounds, our eyes behold her; splendid in hue she has unclosed the portals.
She, stirring up the world, has shown us riches: Dawn has awakened every living creature.
5 Rich Dawn, she sets afoot the coiled-up sleeper, one for enjoyment, one for wealth or worship,
Those who saw little for extended vision. All living creatures has the Dawn awakened.
6 One to high sway, one to exalted glory, one to pursue his gain, and one his labour:
All to regard their different vocations, all moving creatures has the Dawn awakened.
7 We see her there, the Child of Heaven apparent, the young Maid, flushing in her shining raiment.
You sovran Lady of all earthly treasure, flush on us here, auspicious Dawn, this morning.
8 She first of endless morns to come hereafter, follows the path of morns that have departed.
Dawn, at her rising, urges forth the living. Him who is dead she wakes not from his slumber.
9 As you, Dawn, have caused Agni to be kindled, and with the Sun's eye have revealed creation.
And have awakened men to offer worship, you have performed, for Gods, a noble service.
10 How long a time, and they shall be together, -Dawns that have shone and Dawns to shine hereafter?
She yearns for former Dawns with eager longing, and goes forth gladly shining with the others.
11 Gone are the men who in the days before us looked on the rising of the earlier Morning.
We, the living, now behold her brightness and they come nigh who shall hereafter see her.
12 Foe-chaser, born of Law, the Law's protectress, joy-giver, waker of all pleasant voices,
Auspicious, bringing food for Gods' enjoyment, shine on us here, most bright, O Dawn, this morning.
13 From days eternal has Dawn shone, the Goddess, and shows this light to-day, endowed with riches.
So will she shine on days to come immortal she moves on in her own strength, undecaying.
14 In the sky's borders has she shone in splendour: the Goddess has thrown off the veil of darkness.
Awakening the world with purple horses, on her well-harnessed chariot Dawn approaches.
15 Bringing all life-sustaining blessings with her, showing herself she sends forth brilliant lustre.
Last of the countless mornings that have vanished, first of bright morns to come has Dawn arisen.
16 Arise! the breath, the life, again has reached us: darkness has passed away and light approaches.
She for the Sun has left a path to travel we have arrived where men prolong existence.
17 Singing the praises of refulgent Mornings with his hymn's web the priest, the poet rises.
Shine then to-day, rich Maid, on him who lauds you, shine down on us the gift of life and offspring.
18 Dawns giving sons all heroes, cattle and horses, shining upon the man who brings oblations, -
These let the Soma-presser gain when ending his glad songs louder than the voice of Vayu.
19 Mother of Gods, Aditi's form of glory, ensign of sacrifice, shine forth exalted.
Rise up, bestowing praise on our devotion all-bounteous, make us chief among the people.
20 Whatever splendid wealth the Dawns bring with them to bless the man who offers praise and worship,
Even that may Mitra, Varuna vouchsafe us, and Aditi and Sindhu, Earth and Heaven.
1 வந்தது வந்தது பேரொளி இன்று,
வானகமெங்கும் பரவியே நின்று.
ஆதவன் தோன்ற வழி விடும் இருட்டு
அணங்கு உஷை பிறக்க அமைத்ததோர் அரங்கு.
2 வெள்ளைக் குழவியாய் வைகறை மலர்ந்தாள்
இருளின் கருமையோ இல்லம் விரைந்தது.
இரவென ஒருத்தி பகலென ஒருத்தி
அமரத் தன்மை அடைந்த மகளிர்
ஒன்று போல் இருப்பர் நிறம் தான் வேறு
ஒருவரை ஒருவர் தொடர்ந்து சென்று
விண்ணில் நடக்கும் விந்தை காணீர்
3 மூலப் பரம்பொருள் ஏவியபடியே
முடிவிலாப் பாதையில் முனைந்து செல்வர்
இரு சோதரிக்கும் இருப்பது ஒரு வழி
மாறி மாறியே பயணம் செய்வர்.
நிறம் தான் வேறு மனமோ ஒன்று
அழகியர் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர்
தடுப்பதும் இல்லை நிற்பதும் இல்லை.
4 உலகிற்கு ஒளிதரும் உஷையெனும் நங்கை
இனிய சொற்களின் எழில்மிகு தலைவி
பல நிறப் பாங்குடன் ஒளிர்வது கண்டோம்,
கதவினைத் திறந்து, காட்டினள் செல்வம்.
ஒவ்வொரு உயிரையும் விழித்தெழச் செய்வாள்
5 சுருண்டு கிடந்து துயின்றிருந் தோரை
பூசனை புரியவும் பொருளினைத் தேடவும்
இன்ன நலன்களை இனிதே நாடவும்
தூண்டி நிற்பாள் திருவளர் செல்வி
விழியிலார்க்கு விழிகள் அருளி
ஒவ்வொரு உயிரையும் விழித்தெழச் செய்வாள்
6 கோலினை ஓச்சக் கிளம்பிடும் ஒருவன்
புகழினைச் சேர்க்க புறப்படும் ஒருவன்
இலாபம் ஈட்டவே இயங்கிடும் ஒருவன்
கடமையைச் செய்யக் கடுகிடும் ஒருவன்
வேலைகள் பலவாம் விரைதல் ஒன்று
ஒவ்வொரு உயிரையும் விழித்தெழச் செய்வாள்
7 விண்ணின் குழவியே, வெளிச்சம் என்னும்
நல்லுடை உடுத்த நளின மங்கையே,
புவியின் செல்வம் ஆளும் ராணியே,
மங்கலச் செல்வி, இன்று எம்மீது
உந்தன் ஒளியினை உவந்து பாய்ச்சுக.
8 கடந்து சென்ற கணக்கிலா விடியல்
அடிச்சுவ டொற்றிச் செல்கிறாய் நீயும்
இனி வர விருக்கும் எண்ணிலா விடியல்
யாவற் றிற்கும் நீ வழி காட்டி.
உதித்ததும் எழுப்பினை உயிரினம் யாவையும்.
இறந்தோர் தம்மை எழுப்ப வலாயோ?
9 உஷையே, உன்னைக் கண்டதும் மக்கள்
தீயினை மூட்டித் தொடங்குவர் வேள்வியை.
சூரியக் கண்ணால் சுடரினைப் பரப்பினை.
தேவ பூசனை செய்யும் உந்துதல்
உன்னால் அன்றோ, உஷையே, நடைபெறும்!
10 எத்தனை காலமாய் எம்முடன் உள்ளாய்?
இன்னும் எத்தனை காலம் இருப்பாய்?
கடந்து சென்ற நாட்களின் வழியில்
நடந்து வந்து நாளும் ஒளிர்வாய்.
இனிவரும் விடியலை இனிதே அழைப்பாய்
11 எனக்கு முன்னர் எத்தனையோ மாந்தர்
எண்ணிலா விடியல் கண்டு களித்து
எங்கோ போயினர், இன்று அவர் இல்லை.
உஷையின் ஒளி கண்டு உள்ளம் மகிழ்ந்திட
இன்று கிடைத்தது எமக்கொரு வாய்ப்பு.
புதிய மக்கள் நாளை வருவர்
விடியலின் எழிலை வியந்து போற்றுவர்.
12 நியதியில் தோன்றினை, நியதியைக் காத்தனை
நெடிய பகையினை நீளத் துரத்தினை
மகிழ்வு அளித்தனை மங்கலச் செல்வி
இனிய ஒலிகள் எழும்பச் செய்தனை
தேவர்க்குணவை தினமும் கொணர்ந்தனை
இன்றுனது ஒளியை எம்மிடம் வீசு
13 தேவி உனது திருநிறை ஒளியை
பன்னெடுங்காலமாய்ப் பாய்ச்சி வந்துளாய்.
இன்றுனது ஒளியை எமக்கு அளிக்கின்றாய்
மூப்பும் இறப்பும் கடந்தவளாதலால்
இனி வரும் நாளிலும் இனிதே ஒளிர்வாய்
14 விண்ணின் விளிம்பில் ஒளியுடன் வந்தாள்
கருமையாம் போர்வையைக் கழற்றி எறிந்தாள்
செந்நிறப் புரவியும் சிறந்ததோர் தேரும்
கொண்டு அவள் விரைகிறாள் உலகினை எழுப்ப.
15 உயிரினை ஊட்டும் பொருள்களை எல்லாம்
உடமையாய்க் கொண்ட உஷையெனும் நங்கை
வியப்புறு ஒளியால் விழிப்பினைத் தந்தாள்
கடந்து சென்ற விடியல் களிலே
கடைசியாய் வந்தது இன்றைய வைகறை
இனிவர விருக்கும் விடிவு களுக்கு
முதலாய் அமைந்ததும் இதுவே ஆகும்
16 உயிர்த்து எழுந்தோம், ஒளியே எங்கணும்,
விரைந்து மறைந்தது எங்கோ இருட்கணம்
பகலவன் நடக்கவோர் பாதை அமைத்தாள்
இன்று எமது ஆயுளில் இயைந்தது ஒரு நாள்
17 ஒளிமிகு உஷையை உளத்திலே துதித்து
உயர்ந்த சொற்களால் பாக்கள் இயற்றிப்
போற்றும் புலவர்க் கருளுக உஷையே
குழந்தைப் பேறும் குன்றா ஆயுளும்.
18 சோமம் பிழிந்து செஞ்சொல் கலந்து
காற்றினில் கனிவாய்க் கலந்திடும் புலவரை
வீரப் புதல்வர், விரையும் குதிரைகள்
பசுக்கள் பலவுடன் தந்து காத்திடுக.
19 தேவர் தாயே, அதிதியின் வடிவே
வேள்விக் கொடியே ஓங்குக, ஒளிர்க!
யாவரும் போற்றும் இனிய நங்காய்,
உன்னைத் துதிக்கும் அடியார் தம்மை
உலகில் உயர்ந்து ஓங்கிடச் செய்வாய்.
20 உஷையைப் போற்றும் புலவோர் தமக்கு
உவந்து அவள் அளிக்கும் உயரிய செல்வம்
மிதிரன் வருணனும் அதிதி சிந்துவும்
விண்ணும் மண்ணும் ஆமெனக் கூறுக.
I have tried to translate the same sooktham into Tamil verse form. I took the help of Griffith but mine is not a translation of Griffith's work.
1. This light is come, amid all lights the fairest; born is the brilliant, far-extending brightness.
Night, sent away for Savitar's uprising, has yielded up a birth-place for the Morning.
2 The Fair, the Bright is come with her white offspring; to her the Dark One has resigned her dwelling.
Akin, immortal, following each other, changing their colours both the heavens move onward.
3 Common, unending is the Sisters' pathway; taught by the Gods, alternately they travel.
Fair-formed, of different hues and yet one-minded, Night and Dawn clash not, neither do they travel.
4 Bright leader of glad sounds, our eyes behold her; splendid in hue she has unclosed the portals.
She, stirring up the world, has shown us riches: Dawn has awakened every living creature.
5 Rich Dawn, she sets afoot the coiled-up sleeper, one for enjoyment, one for wealth or worship,
Those who saw little for extended vision. All living creatures has the Dawn awakened.
6 One to high sway, one to exalted glory, one to pursue his gain, and one his labour:
All to regard their different vocations, all moving creatures has the Dawn awakened.
7 We see her there, the Child of Heaven apparent, the young Maid, flushing in her shining raiment.
You sovran Lady of all earthly treasure, flush on us here, auspicious Dawn, this morning.
8 She first of endless morns to come hereafter, follows the path of morns that have departed.
Dawn, at her rising, urges forth the living. Him who is dead she wakes not from his slumber.
9 As you, Dawn, have caused Agni to be kindled, and with the Sun's eye have revealed creation.
And have awakened men to offer worship, you have performed, for Gods, a noble service.
10 How long a time, and they shall be together, -Dawns that have shone and Dawns to shine hereafter?
She yearns for former Dawns with eager longing, and goes forth gladly shining with the others.
11 Gone are the men who in the days before us looked on the rising of the earlier Morning.
We, the living, now behold her brightness and they come nigh who shall hereafter see her.
12 Foe-chaser, born of Law, the Law's protectress, joy-giver, waker of all pleasant voices,
Auspicious, bringing food for Gods' enjoyment, shine on us here, most bright, O Dawn, this morning.
13 From days eternal has Dawn shone, the Goddess, and shows this light to-day, endowed with riches.
So will she shine on days to come immortal she moves on in her own strength, undecaying.
14 In the sky's borders has she shone in splendour: the Goddess has thrown off the veil of darkness.
Awakening the world with purple horses, on her well-harnessed chariot Dawn approaches.
15 Bringing all life-sustaining blessings with her, showing herself she sends forth brilliant lustre.
Last of the countless mornings that have vanished, first of bright morns to come has Dawn arisen.
16 Arise! the breath, the life, again has reached us: darkness has passed away and light approaches.
She for the Sun has left a path to travel we have arrived where men prolong existence.
17 Singing the praises of refulgent Mornings with his hymn's web the priest, the poet rises.
Shine then to-day, rich Maid, on him who lauds you, shine down on us the gift of life and offspring.
18 Dawns giving sons all heroes, cattle and horses, shining upon the man who brings oblations, -
These let the Soma-presser gain when ending his glad songs louder than the voice of Vayu.
19 Mother of Gods, Aditi's form of glory, ensign of sacrifice, shine forth exalted.
Rise up, bestowing praise on our devotion all-bounteous, make us chief among the people.
20 Whatever splendid wealth the Dawns bring with them to bless the man who offers praise and worship,
Even that may Mitra, Varuna vouchsafe us, and Aditi and Sindhu, Earth and Heaven.
1 வந்தது வந்தது பேரொளி இன்று,
வானகமெங்கும் பரவியே நின்று.
ஆதவன் தோன்ற வழி விடும் இருட்டு
அணங்கு உஷை பிறக்க அமைத்ததோர் அரங்கு.
2 வெள்ளைக் குழவியாய் வைகறை மலர்ந்தாள்
இருளின் கருமையோ இல்லம் விரைந்தது.
இரவென ஒருத்தி பகலென ஒருத்தி
அமரத் தன்மை அடைந்த மகளிர்
ஒன்று போல் இருப்பர் நிறம் தான் வேறு
ஒருவரை ஒருவர் தொடர்ந்து சென்று
விண்ணில் நடக்கும் விந்தை காணீர்
3 மூலப் பரம்பொருள் ஏவியபடியே
முடிவிலாப் பாதையில் முனைந்து செல்வர்
இரு சோதரிக்கும் இருப்பது ஒரு வழி
மாறி மாறியே பயணம் செய்வர்.
நிறம் தான் வேறு மனமோ ஒன்று
அழகியர் இருவரும் ஒருவரை ஒருவர்
தடுப்பதும் இல்லை நிற்பதும் இல்லை.
4 உலகிற்கு ஒளிதரும் உஷையெனும் நங்கை
இனிய சொற்களின் எழில்மிகு தலைவி
பல நிறப் பாங்குடன் ஒளிர்வது கண்டோம்,
கதவினைத் திறந்து, காட்டினள் செல்வம்.
ஒவ்வொரு உயிரையும் விழித்தெழச் செய்வாள்
5 சுருண்டு கிடந்து துயின்றிருந் தோரை
பூசனை புரியவும் பொருளினைத் தேடவும்
இன்ன நலன்களை இனிதே நாடவும்
தூண்டி நிற்பாள் திருவளர் செல்வி
விழியிலார்க்கு விழிகள் அருளி
ஒவ்வொரு உயிரையும் விழித்தெழச் செய்வாள்
6 கோலினை ஓச்சக் கிளம்பிடும் ஒருவன்
புகழினைச் சேர்க்க புறப்படும் ஒருவன்
இலாபம் ஈட்டவே இயங்கிடும் ஒருவன்
கடமையைச் செய்யக் கடுகிடும் ஒருவன்
வேலைகள் பலவாம் விரைதல் ஒன்று
ஒவ்வொரு உயிரையும் விழித்தெழச் செய்வாள்
7 விண்ணின் குழவியே, வெளிச்சம் என்னும்
நல்லுடை உடுத்த நளின மங்கையே,
புவியின் செல்வம் ஆளும் ராணியே,
மங்கலச் செல்வி, இன்று எம்மீது
உந்தன் ஒளியினை உவந்து பாய்ச்சுக.
8 கடந்து சென்ற கணக்கிலா விடியல்
அடிச்சுவ டொற்றிச் செல்கிறாய் நீயும்
இனி வர விருக்கும் எண்ணிலா விடியல்
யாவற் றிற்கும் நீ வழி காட்டி.
உதித்ததும் எழுப்பினை உயிரினம் யாவையும்.
இறந்தோர் தம்மை எழுப்ப வலாயோ?
9 உஷையே, உன்னைக் கண்டதும் மக்கள்
தீயினை மூட்டித் தொடங்குவர் வேள்வியை.
சூரியக் கண்ணால் சுடரினைப் பரப்பினை.
தேவ பூசனை செய்யும் உந்துதல்
உன்னால் அன்றோ, உஷையே, நடைபெறும்!
10 எத்தனை காலமாய் எம்முடன் உள்ளாய்?
இன்னும் எத்தனை காலம் இருப்பாய்?
கடந்து சென்ற நாட்களின் வழியில்
நடந்து வந்து நாளும் ஒளிர்வாய்.
இனிவரும் விடியலை இனிதே அழைப்பாய்
11 எனக்கு முன்னர் எத்தனையோ மாந்தர்
எண்ணிலா விடியல் கண்டு களித்து
எங்கோ போயினர், இன்று அவர் இல்லை.
உஷையின் ஒளி கண்டு உள்ளம் மகிழ்ந்திட
இன்று கிடைத்தது எமக்கொரு வாய்ப்பு.
புதிய மக்கள் நாளை வருவர்
விடியலின் எழிலை வியந்து போற்றுவர்.
12 நியதியில் தோன்றினை, நியதியைக் காத்தனை
நெடிய பகையினை நீளத் துரத்தினை
மகிழ்வு அளித்தனை மங்கலச் செல்வி
இனிய ஒலிகள் எழும்பச் செய்தனை
தேவர்க்குணவை தினமும் கொணர்ந்தனை
இன்றுனது ஒளியை எம்மிடம் வீசு
13 தேவி உனது திருநிறை ஒளியை
பன்னெடுங்காலமாய்ப் பாய்ச்சி வந்துளாய்.
இன்றுனது ஒளியை எமக்கு அளிக்கின்றாய்
மூப்பும் இறப்பும் கடந்தவளாதலால்
இனி வரும் நாளிலும் இனிதே ஒளிர்வாய்
14 விண்ணின் விளிம்பில் ஒளியுடன் வந்தாள்
கருமையாம் போர்வையைக் கழற்றி எறிந்தாள்
செந்நிறப் புரவியும் சிறந்ததோர் தேரும்
கொண்டு அவள் விரைகிறாள் உலகினை எழுப்ப.
15 உயிரினை ஊட்டும் பொருள்களை எல்லாம்
உடமையாய்க் கொண்ட உஷையெனும் நங்கை
வியப்புறு ஒளியால் விழிப்பினைத் தந்தாள்
கடந்து சென்ற விடியல் களிலே
கடைசியாய் வந்தது இன்றைய வைகறை
இனிவர விருக்கும் விடிவு களுக்கு
முதலாய் அமைந்ததும் இதுவே ஆகும்
16 உயிர்த்து எழுந்தோம், ஒளியே எங்கணும்,
விரைந்து மறைந்தது எங்கோ இருட்கணம்
பகலவன் நடக்கவோர் பாதை அமைத்தாள்
இன்று எமது ஆயுளில் இயைந்தது ஒரு நாள்
17 ஒளிமிகு உஷையை உளத்திலே துதித்து
உயர்ந்த சொற்களால் பாக்கள் இயற்றிப்
போற்றும் புலவர்க் கருளுக உஷையே
குழந்தைப் பேறும் குன்றா ஆயுளும்.
18 சோமம் பிழிந்து செஞ்சொல் கலந்து
காற்றினில் கனிவாய்க் கலந்திடும் புலவரை
வீரப் புதல்வர், விரையும் குதிரைகள்
பசுக்கள் பலவுடன் தந்து காத்திடுக.
19 தேவர் தாயே, அதிதியின் வடிவே
வேள்விக் கொடியே ஓங்குக, ஒளிர்க!
யாவரும் போற்றும் இனிய நங்காய்,
உன்னைத் துதிக்கும் அடியார் தம்மை
உலகில் உயர்ந்து ஓங்கிடச் செய்வாய்.
20 உஷையைப் போற்றும் புலவோர் தமக்கு
உவந்து அவள் அளிக்கும் உயரிய செல்வம்
மிதிரன் வருணனும் அதிதி சிந்துவும்
விண்ணும் மண்ணும் ஆமெனக் கூறுக.
